#OUDERDOM

[polldermodel]

Hoe oud is het oudste item dat je in bezit hebt? (door mensen gemaakt dus geen fossiel ofzo)

Het moet echt van jou zijn, dus niet van je ouders ofzo, tenzij je ouders het aan jou hebben gegeven natuurlijk. Als je het niet zeker weet kies dan het meest recente jaar waarvan je zeker weet dat het item bestond.

-0 - 5 jaar -6-10 jaar -11-20 jaar -21-30 jaar -31-50 jaar -51-100 jaar -101-200 jaar -ouder

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De Maansteen

Wat een mooi verluchting in deze prent! Achter de hoofdletter ‘E’ zien we een toren of klein kasteeltje. Het is een klein detail in een strip, maar gezien we in de Middeleeuwen zitten, is het een zeer gepaste toevoeging en geeft het een extra cachet.

Nu blijkt Arthur alweer depressief! De ene keer stierf er iemand op de brandstapel en mokte hij erover, nu gaat een man sterven en is het weer van dat. Laat niemand hem vertellen dat je ook dood kan gaan van ouderdom, dan gaat hij nooit meer zijn kamer uitkomen.

[devosopmaandag]

Hoe het leven een project werd

Mijn 'peergroup' is radicaal veranderd, zonder dat ik daar lang erg in had. Vreemd eigenlijk dat 'peergroup' altijd verbonden wordt aan de ontwikkelingsfase van kinderen en jongvolwassenen. Alsof de ouderdom geen ontwikkelingsfase is! Ik las een interview met de tachtigjarige Anja Meulenbelt. 'Geef mij nog tien jaar,' zei ze tegen de geriater. Als een van de zeer weinigen in haar woongroep voor ouderen werkt ze nog elke dag, en hecht daar zeer aan. Zoals ik dat op mijn drieënzeventigste ook doe. En toen dacht ik aan Didier Eribons boek over zijn moeder, dat als ondertitel heeft: 'Leven, ouderdom en sterven'.*

Als Eribon student is, maakt een uitspraak van Jean Paul Sartre diepe indruk op hem: "Wat men van je gemaakt heeft is minder belangrijk dan wat je zelf doet met wat men van je heeft gemaakt.' Eribon leest de zin als een die je vleugels geeft, een 'die voortschrijdt in een aura van emancipatorische kracht..." Maar zegt hij ook, dat is alleen mogelijk in een open tijdsperspectief, waarin een 'project' mogelijk is, individueel of collectief. Hij haalt ook Simone de Beauvoir aan: "Er is geen andere rechtvaardiging voor de existentie dan zijn expansie naar een open en onbepaalde toekomst". Desondanks is De Beauvoir een van de zeer weinige denkers met een oog voor de ouderdom. Want wat als bijvoorbeeld bij hoge ouderdom er geen open en onbepaalde toekomst meer is?, vraagt Eribon terecht. Ja, dacht ik: wat als ik geen project meer heb!

En nu lees ik 'Wat we gemeen hebben – Een filosofie van de meenten' van Thijs Lijster.* In zijn boek houdt hij een pleidooi voor 'commons' of 'meenten' in het Nederlands, van oorsprong een stuk grond dat door iedereen die deel uitmaakt van een gemeenschap gebruikt kan worden. Om de teloorgang van het begrip in brede zin te begrijpen zet hij eerst de invloed van het kapitalisme en het neoliberalisme uiteen. Aanvankelijk een politieke wind werd het neo-liberalisme gaandeweg concreet beleid, gebeiteld in de hardste steen: onteigening en privatisering van gemeenschappelijk bezit en openbare diensten, uitholling van de verzorgingsstaat, herverdeling naar boven, marktwerking als oplosmiddel. Lijster haalt Michel Foucault aan, die schrijft hoe het neoliberalisme gaandeweg een cultuurverandering teweegbracht waardoor we onszelf zijn gaan zien als een vorm van menselijk kapitaal, als "een ondernemer van zichzelf, die zelf zijn eigen kapitaal is, zijn eigen producent, zijn eigen bron van inkomsten”. Het hele léven is daarmee een project geworden. Maar zo ben ik helemaal niet!, zullen de meeste mensen roepen. En toch schuilt er meer waarheid in dan me lief is.

Plotseling krijgt dat eerst zo verhelderende woord een veel negatievere lading. Wat is mijn leven zonder project?, vraagt dit kind van haar tijd zich af. Maar dwars daar doorheen vertrouwt dat kind – ik dus – erop dat zelfs in een beperkt tijdsperspectief dat leven volwaardig zal zijn. Terugkijken zonder bitterheid, blijven geven wat je te geven hebt, doorvoelde berusting, dat alles is dan niet langer een project maar een existentiële noodzaak.

* zie de vos op maandag van 14 oktober 2024

** 'Wat we gemeen hebben – Een filosofie van de meenten'| Thijs Lijster | uitgeverij De Bezige Bij 2023

[brilmans]

Beste Brilmans,

Wat zou dit zijn? Komt van de zandmotor.

Groetjes

Beste John,

Wat ik met zekerheid kan zeggen is dat het een stuk bot is van een groot of middelgroot zoogdier. Verder is het gissen.

De zwarte kleur wordt bij vondsten van de Zandmotor veelal geassocieerd met een vroeg holocene ouderdom. Dat is geen zuivere wetenschap maar gaat wel vaak op.

Leuke vondst!

[herprivateswe]

Troops of the 1/10th Battalion, King's Regiment (Liverpool Scottish) outside their tent in bivouac at Ouderdom, June 1915.

[fransopdefiets]

5-7 Hunmanby

Om te eten opnieuw naar de brouwerij gegaan, je kunt daar goed binnen zitten aan grote tafels gemaakt van pallets. Op het moment dat je je pint tussen in plaats van op de planken zet, wordt het tijd om te vertrekken.

Dit keer een pizza ham genomen. Ik had alleen wat gelopen, dus dat was genoeg.

Voor het eten zat ik wat te somberen over de zwaarte van de route, het echte werk moet namelijk nog komen, maar uiteindelijk besloot ik dat als ik maar 20 kilometer op een dag zou afleggen, dat dat ook goed is. En dat als ik het redt, dat ik volgend jaar de Andes ga proberen. Gewoon om te zien waar mijn limiet ligt, voordat ik ingehaald wordt door het verval van de ouderdom. Want dat was wel mijn constatering gisteren, toen ik spontaan bejaardenkorting kreeg aangeboden. Anderen hebben het altijd eerder door dan jijzelf. Je wordt oud en op een dag kom je de berg niet meer op. Maar dat moment ligt nog voor me.

Het regent een beetje als ik opsta, niet hard maar ik pak natuurlijk wel een natte tent in. Half acht weg, de route gaat weer over een oude spoorlijn, the Cinder Trail. Eerst klimmen naar Ravenscar, dan dalen naar Scarborough, het wegdek bestaat afwisselend uit gravel, asfalt, keien en modder. Toch schiet het best lekker op en je hebt prachtige uitzichten over zee. In Scarborough is het tijd voor een korte koffiepauze. Ik kom ergens terecht waar je alleen buiten kunt zitten, wat prima is, maar pal voor het terras staat een koelwagen met generator te loeien. Dan neem ik later nog wel een tweede koffie.

Het is nog maar een dikke 20 kilometer naar de camping van Hunmanby en die bestaat, is open en accepteert tenten, dat heb ik gisteren telefonisch allemaal gecontroleerd.

Ik heb het maar koud vandaag, ondanks drie lagen kleding. Om me heen lopen mensen in korte broeken te wandelen, ik snap niet hoe ze dat doen. Volgens mij hebben ze gewoon een ongeschreven regel, tussen 21 juni en 21 september loop je in zomerkleding.

Een tweede stop in het Clock Café aan de noordkant van Scarborough, leidt tot thee met een zalmsandwich. Dat is pal voordat ik aan de getijderoute begin. Dat is een pad dat bij vloed onderloopt, het is nu laag en eind van de middag pas hoog, dus dat komt goed. Die route wordt met veel bombarie aangekondigd, maar is in tien minuten gefietst en dan mag je als beloning je fiets over een gravelpad letterlijk tegen de klippen op duwen. Maar goed, bij het Clock Café spreek ik een Engels echtpaar uit de omgeving en ook enthousiaste fietsers. Die raden me een andere route naar Hunmanby aan, omdat mijn route over een hele drukke en steile weg met inhaalverbod leidt. Dat advies volg ik graag op en zo sta ik een uur later bij een bordje “public footpath, no bikes please” . Nu kan ik Hunmanby al zien liggen dus ik denk, niemand die me ziet, ik ga ervoor. Toen minuten later haal ik twee wandelaars in en ik hou me van de domme. “I am a bit lost, is this the right direction to Hunmanby?”. Jazeker, maar verderop is een hek en daar moet je overheen klimmen. Maar we helpen u wel. Inderdaad, een groot hek en op slot. Alle tassen eraf en er overheen, daarna tillen we samen de fiets erover. O ja, zeggen ze daar is nog een hek, ziet u wel? Dat zijn kissing gates dus dat zal u wel lukken. Maar die kissing gates zien er van bovenaf zo uit <-. Een heel klein deurtje, dat tussen de poten van de V beweegt. Met daarboven, op circa 2 meter, een dwarsbalk. Daar kan die fiets niet door, zelfs niet rechtop op zijn achterwiel. Dus weer alle bagage eraf en met zijn drieën wurmen we de fiets over het deurtje en onder de balk door. Als ze dan ook nog de weg naar de camping voor me gaan vragen, kan mijn middag niet meer stuk.

De camping, met de bloemrijke naam Orchard Farm staat als rustig beschreven. Dat klopt in die zin, dat er nauwelijks kampeerders zijn. Maar het trekkersveld ligt naast de doorgaande weg en de spoorlijn. En die leveren een hoop lawaai op.

Afstand: 60 kilometer

Tijd: 5 uur

[apotheekplus01]

Die Gebruik en Effekte van Dormicum 15 mg in Mediese Praktyke

Dormicum, met die aktiewe bestanddeel midazolam, is 'n medikasie wat in die benzodiasepien-klas val. Dormicum 15 mg word algemeen gebruik vir sy kalmerende, angsverminderende, spierverslappende en antikonvulsiewe eienskappe. Dit is dikwels 'n voorkeurmiddel in hospitale en klinieke vir pasiënte wat voorbereiding vir chirurgiese prosedures of korttermynbehandeling van slapeloosheid benodig.

Mediese Toepassings van Dormicum Dormicum word hoofsaaklik gebruik om angs en spanning voor operasies te verlig. Dit word ook gebruik in intensiewe sorg-eenhede om pasiënte te kalmeer, of as deel van narkose tydens operasies. Die vinnige aanvang van werking maak dit ideaal vir prosedures soos endoskopie of tandheelkundige intervensies. In sommige gevalle word dit ook gebruik vir die beheer van epileptiese aanvalle, onder toesig van 'n mediese praktisyn.

Werking en Dosisaanbevelings dormicum midazolam werk vinnig nadat dit toegedien is – dikwels binne 'n paar minute. Dit bind aan spesifieke reseptore in die brein om 'n kalmerende effek te skep. Die dosis sal afhang van die ouderdom, liggaamsgewig, mediese toestand, en die rede vir gebruik. In baie gevalle begin medici met 'n laer dosis om die pasiënt se reaksie te monitor voordat hulle opbou na 15 mg indien nodig.

Moontlike Newe-effekte en Risiko’s Soos met alle medikasie, kan Dormicum newe-effekte hê. Algemene newe-effekte sluit in lomerigheid, verwarring, naarheid en probleme met koördinasie. In hoë dosisse of saam met alkohol of ander kalmeermiddels kan Dormicum asemhaling onderdruk en bewusteloosheid veroorsaak. Dit moet dus slegs onder mediese toesig gebruik word, en dit is belangrik om nie voertuie te bestuur of masjinerie te gebruik na gebruik nie.

Afhanklikheid en Voorsorgmaatreëls Langtermyngebruik van Dormicum kan lei tot afhanklikheid, veral as dit buite doktersvoorskrifte gebruik word. Pasiënte moet nooit die dosis verhoog sonder mediese advies nie. Terselfdertyd moet skielike onttrekking van die medikasie vermy word, aangesien dit ontwenningsimptome soos angs, naarheid of selfs aanvalle kan veroorsaak. Dormicum is nie geskik vir mense met 'n geskiedenis van dwelmmisbruik of sekere psigiatriese toestande nie.

Veilige Gebruik en Mediese Begeleiding Dormicum 15 mg is 'n effektiewe hulpmiddel in baie mediese situasies wanneer dit verantwoordelik gebruik word. Dit bied kalmte, verligting van angs en ondersteuning tydens prosedures, maar dit vereis streng mediese toesig. Pasiënte moet altyd hul dokter raadpleeg voordat hulle Dormicum gebruik en bewus wees van die potensiële risiko’s. In die regte konteks, is Dormicum ’n waardevolle komponent in moderne mediese behandeling.

[rotterdamvanalles]

Geschiedenis van Kralingen (deel 2) Foto 1 Gezicht op de Oostzeedijk. Foto 2 De Koninginnekerk aan de Boezemsingel, vanaf de Vredenoordkade. 1908-1912

19e eeuw

De oudste bestaande kerk van Kralingen is de hervormde Hoflaankerk uit 1841, een Waterstaatskerk van de hand van bouwmeester A. Roodenburg op de hoek van de Oudedijk. Aan het eind van de Hoflaan bij de Oostzeedijk staat de rooms-katholieke Sint Lambertuskerk uit 1877, een ontwerp van Evert Margry. Bezienswaardig is ook de Kuyl’s Fundatie, in 1814 door Pieter Pické gebouwd aan de Schiekade in Rotterdam Centrum en in 1969 verplaatst naar de nieuwe locatie ’s-Gravenweg 71. Thans vindt men in bijvoorbeeld de Lusthofstraat, de Jericholaan, Avenue Concordia en de stationshal van metrostation Voorschoterlaan nog enkele voorbeelden van jugendstil en latere art deco. Het Arboretum Trompenburg, in de 19e eeuw aangelegd op de buitenplaats 'Zomerlust', is internationaal vermaard onder plantenkenners en wordt dagelijks bezocht door wandelaars, die rust zoeken in de wereldstad Rotterdam. Het Park Rozenburg werd vanaf circa 1900 ingericht rond een treurwilg die eeuwenlang over een vijver hing, maar in 2002 of 2003 is bezweken. Oude monumentale bomen als platanen, berken, beuken, iepen en andere bomen vallen in Kralingen op. In 1760 werd de rode beuk Fagus Sylvatica Pupurea geplant die nu waarschijnlijk de oudste boom van Rotterdam is[2]. Hij staat nu in de tuin van een huis aan de Slotlaan. Ook op de Vijverweg staan in tuinen drie eeuwenoude monumentale rode beuken, waarvan er één is gekapt. Dat leidde op17 december 2020 tot de aangenomen motie Bescherm Rotterdamse bomen in de Gemeenteraad Rotterdam om bomenkap op privéterreinen te voorkomen.

Zo oud als de weg naar Kralingen is een Rotterdams gezegde om aan te duiden dat iets wel heel erg oud is. De in het spreekwoord bedoelde weg is de 's-Gravenweg, de oude weg van Gouda naar Kralingen. Waar deze weg overgaat in de Oudedijk, op de hoek met de Hoflaan, staat (een replica van) het oudste ANWB verkeersbord van Nederland: een wegwijzer richting Rotterdam 4 kilometer naar het Westen.

Het blad Mathematische Wetenschappen, Natuurwetenschappen en Geneeskunde uit 1888 geeft voor het Rotterdamse gezegde de volgende verklaring: "Engelberts ( Aloude Staat der Ned. ) meent, dat deze spreekwijze afkomstig is van de oude heerweg der Romeinen, waarvan bij Kralingen nog overblijfselen werden gevonden. Deze weg werd in de middeleeuwen nog gebruikt en zoo sprak men van den Kralingschen weg als een voorbeeld van hoogen ouderdom."

Halverwege de 19e eeuw werd een spoorwegverbinding naar Utrecht aangelegd. De Marinewerf aan de Oostzeedijk verdween en in 1856 werd de Ooster Oude Hoofdpoort gesloopt voor de bouw van een treinstation. In 1857 begon het opspuiten van land voor wat nu de Maasboulevard is. Het Maasstation heeft echter een letterlijk bewogen geschiedenis. In mei 1940 werd het gebouw grotendeels verwoest en in 1953 vertrok de laatste trein.

De Nieuwe Rotterdamsche Gasfabriek werd aan de Oostzeedijk gebouwd in 1852, ter aanvulling op de Gasfabriek Feijenoord. Later volgde een elektriciteitscentrale. De fabriek sloot in 1926. Sinds de jaren 1970 is een grondige sanering van de bodem gaande. Er resten een deel van de muur en een poortwachtershuis aan de Oudedijk.

Foto's komen uit de collectie van @stadsarchief010 en de Informatie komt uit wikipedia.

[writingbertel]

19/05/2025

Mijn geest verlies ik in het doen van artistieke activiteiten. Ik weet niet wat me voor de geest loopt. Ik kijk rond me heen en ik vind in mijn omgeving de nodige inspiratie om beelden te maken. In wat ik doe, verlies ik me. Ik vergeet mezelf. Ik weet niet wie ik ben. Door iets te doen vergeet ik ook de verlopen tijd. Met de tijd krijg ik sommige dingen klaar. Met de tijd verlies ik me steeds meer in het doen van wat niemand iets kan schelen. Ik neem beelden. Ik wil mijn omgeving vastleggen. Ik wil een beeld scheppen van wat ik zie. Wat zie ik dan? Ik zie een overvloed aan mogelijkheden om mezelf beeldend uit te drukken.

Waarheen ik ook ga, vang ik iets op van mijn omgeving dat ik wil fotograferen. Mijn beelden hebben geen succes. Niemand weet wat ik doe en waarmee ik me bezig hou. Wat doet het er toe? Alles vergaat. Niets dringt door tot mijn zinnen. De leegte laat zich voelen als een onoverkomelijke zwaarte die tegen mijn borst drukt. Ik voel me gevangen in een verpletterende drukte. Alles loopt mis. Ik krijg niets goeds gedaan. Niets bezorgt me nog vreugde in deze allesomvattende leegte rond mijn bestaan. Waarmee moet ik toch mijn tijd vullen? Waarheen moet ik gaan om me minder eenzaam te voelen? Waar kan ik uiteindelijk de liefde verwachten, waarnaar ik hopeloos zoek?

Mensen gaan hun gang. Ik loop hen niet in de weg. Men ziet me niet veel. Ik verblijf vaak op mijn kamer. In mijn badkamer zit ik op de pot sigaretten te roken. Wat valt er op te vangen in deze valse atmosfeer die rond me heen plakt? Ik vertoef hier steeds op dezelfde plaats. Dit is mijn plek. Ik neem geen plaats in. Een kamer werd me toegewezen. Ik kan er zijn. Maar ik val niet op. Er is niets opvallend aan mij te bespeuren. Als een spook wandel ik mijn eigen gang. Niemand treft me aan zoals ik ben. Niemand weet wat er schuilgaat achter mijn gelaat.

Vandaag ben ik laat opgestaan in ouderdom. Ik voelde me plots veel ouder dan gisteren. Hoeveel tijd heb ik geslapen? Waar sluiten de datums mee aan? De dagen zijn lang. Alleen vind ik niets dat haar ware trekken behoudt. Waar ligt de oorsprong van het leven? Waar stop ik met iets? Wat doe ik verder? Niets lijkt de moeite waard. Niets verheugt me. Altijd loop ik leeg in mijn kleine bestaan van niet zijn. Waar slaat mijn bestaan op? Ik verhoud me niet met mensen, maar ik ben menselijk. Ik ben menselijk en ik weet wat het betekent er helemaal alleen voor te staan. Het lijkt me onmenselijk op niemand te kunnen rekenen. Ik kan enkel op mezelf rekenen. Ik doe wat ik alleen in eenzaamheid kan doen. Ik doe wat een buitenbeentje doet. Ik wil er niet zijn zoals ik er ben. Ik wil geen bestaan als mijn bestaan hebben. Het is vermoeiend. Ik word wakker met veel vermoeidheid. De hele dag alleen doorbrengen is vermoeiend. Wat kan ik van mijn dagen doen?

In dit ziekenhuis zijn er niet veel mogelijkheden. In dit ziekenhuis is er geen enkel voorbeeld voor mij. Ik neem de zaken op zoals ik me vroeger bezig hield met dingen. Ik neem mijn eigen voorbeeld op. Ik probeer te leven. Ik kan helemaal niet leven. Wat moet ik doen om me levend te voelen? Wat moet ik doen om mijn leven te leven? Ik hou er geen verleden op na. Mijn geheugen is een lege vlakte in de ruimte vol met zwarte gaten. Ik vergeet wie ik ben. Niemand herkent mijn ware ik. Waar is mijn ware ik? Mijn ware ik is een illusie van mezelf. Ik besta niet. Ik ben er niet. Ik word vergeten in deze wereld. Ik word heel snel vergeten door anderen. Welke taken moet ik zien klaar te spelen. De show houdt op met mij. Er is geen mens die naar me kijkt. Er is geen mens voor wie het nuttig is een gesprek met me aan te knopen.

Ik word niet gezien en gehoord door anderen. Ik weet zelfs niet wie ik ben voor mezelf. Ik voel me onwaardig. Ik voel me lastig. Wat bezorgt me dan last? Van niets weten bezorgt me last. Onwetend door het leven gaan belast me met zorgen. Waar moet ik mijn kennis vergaren? De boeken zijn hier van slechte smaak. Er is niet veel keuze. Zelfs in boeken lezen heb ik geen trek meer. Het is een verontwaardiging als mens niet mee te tellen. Anderen spelen het spel in mijn plaats. Winnen ze dan grandioze prijzen? Valt er iets te winnen met wat ik doe? Ik weet het niet. Ik weet niet of wat ik doe werkelijk goed is. Is het dan goed zich op mijn manier bezig te houden? Ik vind van niet. Misschien onderschat ik me.

Ik reken er niet bij. Ik doe wat anderen doen op de keerzijde van alles. Niets laat een spoor na. Waar ik ga, wandelen andere mensen, die niets van mij weten. Waar denken ze dan aan? Wat willen anderen bereiken in het leven? Waarin kan ik me vergelijken met anderen? Ik ben het spoor kwijt. Wat ik doe heeft geen enkel nut voor anderen. Heeft wat ik doe een nut voor mezelf? Ik weet dat ik dingen kan fotograferen als ik het wil. Nu ik een camera heb, geef ik me over aan het opnemen van kleine details in de stad. Het moment van de opname is niet belangrijk. Ik dacht aan niets toen ik een beeld opving. Alles vervloog en de tijd bestond niet meer.

Ik sterf beetje bij beetje uit, en ik weet niet hoe lang ik een taak kan volhouden. Wat doen de anderen, die hier in het ziekenhuis verblijven? Zijn sommigen ook creatief bezig op hun eigen beentje? Ik weet niet precies wat volgt. Ik weet niet waarheen ik ga met het volbrengen van deze taken. Ik rond iets af, maar is de taak werkelijk volbracht. Waarmee kan ik verder het pad opvoeren? Wat is werkelijk van belang? Ik hecht eigen belangen toe aan mijn taken. Het heeft een belang wanneer ik schoonheid zie. Is schoonheid van belang voor vele anderen? Ik ga een uitdaging aan met mezelf. Wat kan ik doen? Waarin ben ik goed? Alles loopt zijn eigen weg. Ik ga geen verbanden aan met mijn naaste omgeving. Ik breng geen veranderingen aan in mijn omgeving. Ik beleef de verandering naarmate mijn plichten verschuiven. Ik voel me verplicht iets te doen met mijn tijd.

Graag zou ik minder eenzaam willen zijn. Ik ben alleen met alles wat ik onderneem. Mijn eenzame ondernemingen kunnen anderen niets schelen. Iets ondernemen met anderen doe ik nooit. Anderen zijn vervelend. Anderen verplichten me iets te zeggen. Wat moet ik aan anderen zeggen? Altijd worden dezelfde vragen aan mij gesteld. Gaat het goed, Bertrand? Om eerlijk te zijn gaat alles slecht. Om eerlijk te zijn is er niets goeds in mijn leven gaande. Goede mensen ken ik niet. Wat slecht is doe ik niet. Wat slecht is, probeer ik uit de weg te gaan. Slechte mensen spreek ik niet aan. Iedereen is slecht. Ben ik een goed mens? Niets is perfect. Niets is goed of slecht. Alles is vaag. Alles is hetzelfde. Alles maakt geen verschil. In deze zielloze plaats voel ik me verdwaald. Als een levende ziel tref ik andere zielen aan in hun volle banaliteiten. Ik ben het beu. Wat verschil maak ik tussen mezelf en de anderen?

Voor anderen tel ik niet mee. Voor anderen ben ik geen waardevol mens. Het is voor sommige zelfs grappig om te zien lijden. Hoe meer ik pijn lijd, hoe plezierig het is voor anderen. Niemand leeft mee met mijn pijnen. Iedereen heeft pijnen. Sommigen voelen niets. Niets voelen is voor mij ook een pijn. Ik voel altijd pijn. Er valt hier niets te voelen buiten pijn. Er valt hier niets te beleven buiten de opstandige wijze waarop anderen me tegenwerken. Hoe minder ik met anderen te maken krijg, hoe beter. Maar in wat voor wereld leef ik? Leef ik in mijn eigen wereld? Er lijkt geen andere mogelijkheid te zijn. De enige oplossing voor mij is om in mijn eigen wereld te leven als een spook voor anderen.

Ze weten niet wat ik voel. Ze weten niet hoe ik denk. Ze zien niet wat ik zie. Wat opmerkelijk voor me is, lopen anderen voorbij zonder te kijken naar wat ik gezien heb. Wat zien ze door hun eigen ogen? Waarmee verkwikken ze zich in deze verlaten plek waar niets deugt? Ik leef tussen moordenaars. Ik leef onder de gekste mensen. Gek of niet, menselijk gedragen ze zich niet met mij. Ze dansen rond als houten poppen zonder te beseffen wat ze doen met anderen. Ze weten niet wat voor indruk de anderen op mij nalaten. Wat weten ze eigenlijk over mij? Ik doe alles alleen. Niets is voor mezelf bedoeld. Graag deel ik wat ik doe met anderen. Graag ga ik een gesprek aan met iemand met een eigen mening over de dingen die waarde hebben voor mij. Waar kan ik een mens vinden die het geduld heeft een relatie te willen smeden met iemand als ikzelf. Ik bezit niets. Met mij kennismaken stopt bij mezelf en de anderen. Voorlopig ontmoet ik niemand nieuw in mijn leven. Allen zijn ze van dezelfde soort. Allen lijken ze op elkaar.

Ik kijk de verte uit. Niets kan ik onder de medemensen vinden. Mijn toekomst is leeg en wat zich in de toekomst zou afspelen lijkt dezelfde leegte mee te dragen. Zou ik me misschien later kunnen verheugen op het kennen van meer menselijkheid? Zijn er mensen die interessant zijn? Hier vind ik ze niet. Hier vind ik niemand. Ik zit vast. Ik wil vrij zijn. Ik wil mijn vrijheid opnieuw verkrijgen. Wie kan me ontdoen van mijn lasten? Wat kan me gelukkig maken? Ik ben het vergeten. Ik herinner me niet ooit gelukkig te zijn geweest. Eenzaamheid viel vroeger best mee. Alleen zijn was het beste. Dit is veranderd. Ik voel me niet goed meer om altijd alleen te zijn. Ik zou me willen kunnen verliezen in een ander. Ik zou het leuk vinden moest ik iemand ontmoeten in wie ik me zou kunnen verliezen om mezelf beter te leren kennen in een ander. Graag zou ik met anderen spreken, moest het een verschil uitmaken. Graag zou ik iets voor anderen willen doen, moest iemand daarin plezier vinden. Ik maak kunst. Mijn kunst is niets. Mijn kunst is niet herkend door een ander. Niemand kent mijn kunst. Niemand laat van zich iets weten. Ik moet mezelf op de hoogte houden. Ik moet verbanden kweken. Ben ik er klaar voor? Ik lijk voor niets klaar te zijn. Ik wacht mijn tijd uit en ik zit op mijn bed. Ik wacht op een afloop van niets om aan iets nieuws een opkomst te geven.

Aan wie hecht ik belang? Aan niemand! Ik hecht zelfs geen belang aan mezelf. Niemand hecht enig belang aan mij. Ik verzaak in het niets. Niets doen staat gelijk aan alles. Met niets doen komt men tot geen enkel verschil. Ik doe niets wat anderen op prijs stellen. Wat ik doe, kunnen andere mensen ook doen op hun eigen wijze. Blink ik uit in iets tegenover anderen? Waaraan moet ik meedoen? Welke weg moet ik volgen? Ik krijg geen hulp. Ik kreeg geen kans om mee te rekenen. Ik kan mezelf deze kans niet geven, want ik reken niet mee voor mezelf. Ik maak geen verschil. Ik heb een slecht leven. Een slecht leven heb ik altijd al gehad. Hoe kan ik mijn leven verbeteren? Ik leef in de slechtste omstandigheden. Ik besta amper voor een ander. Aan mij wordt bijna niets gevraagd. Op mij rekent niemand. Ik heb geen enkele ingang in het leven van anderen. Daardoor oefen ik op niemand invloed uit. Ik breng mijn dagen door en geen enkel moment van de dag verschilt van een ander moment. De tijd brengt niets nieuws met zich mee. Ik heb een zee van tijd. Ik wil niet meer bewegen. Ik wil niets meer doen. Hoe is het mogelijk een beter bestaan te leiden? Het ene moment lijkt op alle andere momenten. Van mij zorgdragen lijkt aan niemand besteed te zijn.

Ik ben een zorgzame persoon. Ik leg mijn zorg in alles wat ik doe. Van iemand zorg dragen is een droom. Van iemand zorg kunnen dragen is mijn grote droom. Een vader kan ik niet meer zijn. De geliefde van iemand zijn kan ik niet zijn. Een geliefde mens omarmen kan ik niet doen. Niemand heeft me lief. Ik kijk uit naar mijn verlossing uit deze gevangenis. Veel mogelijkheden staan me niet voor ogen. Veel mensen ontmoeten ben ik niet van plan. Ik kan mijn plannen niet zelf opmaken. Niemand wil mij ontmoeten. Wat kan ik anders doen dan alleen zijn? Ik word niet serieus behandeld. Niemand draagt zorg van me. Ik word helemaal alleen aan mezelf overgelaten. Wat kan ik nog doen buiten niets? Wat kan ik nog doen wat voor een ander van belang is? Wie denkt er nog aan mij? Wat valt er goed te zeggen over mij? Ik ben niemand voor iedereen. Niets is veranderd in mijn leven, en alles verergert.

Mijn leven is verdonkerd als de nacht. Voor mij gloeien sterren niet meer achter mijn ogen. Niemand staat op me te wachten. Geen enkele toekomstige gebeurtenis staat me voor ogen dat verschil zou kunnen aanbrengen in mijn leven. Alleen leven zal ik waarschijnlijk altijd doen. Me eenzaam voelen zal ik altijd zijn. Onbegrepen zijn staat voor eeuwig en altijd op mijn graf gegrift.

[benbrecht]

Vir wie dra jy koffie in jou ligblou beker aan?

Hoe lyk iemand wat op die vyfde verdieping bly? (En jammer dat die titel én die heel eerste sin van vandag se blog ʼn vraag is.) Hierdie vraag sit die afgelope paar dae iewers in my kop vas. As ek myself so ʼn persoon moes verbeel, sou ek eerste sê hulle is letselloos (hoe ʼn mooi woooooooord!) – hulle ouderdom is in wese onpeilbaar omdat hulle vel glad, soepel en sonder daardie menslike onooglikhede is. Mense op die vyfde verdieping dra net ligblou, wit en ʼn klein bietjie ander aksentkleure (in die vorm van bykomstighede soos ringe, oorbelle, armbande) wat die ligblou beklemtoon: oranje en neonpienk. Hulle het een van daardie geometriese tatoeëermerke van ʼn padda hoog op hulle linkerbobeen. Verder het hulle so ʼn skewe glimlag en, laat ek sommer dadelik bieg, as hulle dit in my rigting slinger én oogkontak maak, is ek nie verantwoordelik vir my gevoelens en/of gedagtes nie. Vyfdeverdiepingmense is soos ons almal ʼn bietjie feilbaar en onseker, maar net hulle weet dit.

Vra my op enige gegewe dag waar my gedagtes vandaan kom en ek sal selfs minder samehangend wees as wanneer jy my vra oor dinge waaroor ek dink ek wel iets weet. Op my gereelde wandelinge wat ek etenstye onderneem om die lewe om my op ʼn manier te ervaar, probeer ek so ontvanklik as moontlik wees vir gedagtes wat my kop binnedring. My proses behels in hoofsaak om my oorfone in te prop en net te stap. Soos ek mense sien en dan op ʼn spesifieke oomblik ʼn spesifieke liedjie het wat in my ore speel, begin ek verhale opdroom. In my verbeelding het mense besonderse, pragtige, opwindende en tragiese lewens. Soms probeer ek dit wil – deur energie wat ek my bes doen om gekonsentreerd in hulle rigtings te stuur – dat die mense met my praat. Ek sou so graag my weergawe van hulle lewens wil bevestig of aanpas jy weet! En dalk het ek ʼn rol in hulle lewens? Wie sal nou weet.

Ek dink nie dis outomaties (net) ʼn negatiewe ding om gereeld en gemaklik in jou verbeelding te lewe nie. Eerstens spaar dit jou oor die algemeen baie teleurstelling om net ʼn ideaal van iets of iemand in jou kop te koester. Tweedens kan dit jou voorberei op die onvermydelike teleurstelling wat met elke “regte” verhouding of gebeurtenis gepaard gaan. Wanneer jy jouself klaar sowel die mees utopiese as mees distopiese uitkomstes verbeel het (en op so ʼn manier dit reeds darem een keer ervaar het), dan is jy tegelykertyd in ʼn posisie om aangenaam verras of onaangenaam teleurgesteld te wees. Die angel is darem al uit, jy weet. Niks is só perfek of só katastrofies soos wat ons ons dit verbeel nie.

My een-ding-red-dalk-‘n-duisend vir vandag is om ʼn rukkie stil te sit en te wonder in watter identiteit jy jouself inlewe. Het jy besluit om die peinsende en effens oordadige een te wees of het jy op ʼn manier net so begin lewe? En wat keer jou om as iets anders te lewe? Terwyl jy hieraan dink, dink ook aan die liriek uit Thirty Seconds to Mars se Never not love you wat Jared so fluister-fluister in jou psige inets: “Sometimes love loses to timing.” As jy klaar jou oomblik met Jared en kie gehad het, herstel vinnig-vinnig met Calvin Harris se Feel so close.

[wenkbrauwtransplantatie]

Wenkbrauwtransplantatie

Wenkbrauwen zijn een essentieel onderdeel van het gezicht en spelen een belangrijke rol in de gezichtsuitdrukking. Sommige mensen ervaren dunner wordende of ontbrekende wenkbrauwen door genetische factoren, ouderdom, ziekte of overmatig epileren. Voor wie een langdurige en natuurlijke oplossing zoekt, biedt een wenkbrauw transplantatie een effectieve methode. Met deze behandeling kunnen mensen hun wenkbrauwen op een permanente en natuurlijke manier herstellen.

Een wenkbrauwtransplantatie, ook wel wenkbrauw implantatie genoemd, is een chirurgische ingreep waarbij haarfollikels uit een donorgebied, meestal de achterkant van het hoofd, worden geoogst en in het wenkbrauwgebied worden geplaatst. De procedure wordt doorgaans uitgevoerd met de FUE (Follicular Unit Extraction) techniek, die minimale littekens achterlaat en een natuurlijk ogend resultaat oplevert. Aangezien de getransplanteerde haren afkomstig zijn van de hoofdhuid, zullen ze blijven groeien en vereisen ze regelmatige verzorging, zoals trimmen.

Een van de grootste voordelen van een wenkbrauw implantatie is de blijvende en natuurlijke uitstraling. In tegenstelling tot tijdelijke oplossingen zoals microblading of make-up, biedt deze methode een permanente oplossing. Daarnaast zorgt een succesvolle wenkbrauwtransplantatie ervoor dat het gezicht er evenwichtiger en expressiever uitziet. Mensen die hun wenkbrauwen hebben laten transplanteren, merken vaak dat hun zelfvertrouwen aanzienlijk toeneemt omdat hun uiterlijk wordt verbeterd zonder onnatuurlijk te ogen.

Deze behandeling is ideaal voor mensen die hun wenkbrauwen definitief willen herstellen. Het is met name geschikt voor personen met overmatig geëpileerde wenkbrauwen, genetisch dunne wenkbrauwen, littekens in het wenkbrauwgebied of haarverlies als gevolg van alopecia. De procedure zelf duurt doorgaans tussen de 2 en 4 uur, afhankelijk van het aantal benodigde haarfollikels. Na de behandeling kunnen lichte roodheid en zwelling optreden, maar deze verdwijnen meestal binnen enkele dagen. Het is belangrijk om de nazorginstructies zorgvuldig op te volgen om optimale resultaten te behalen.

Een wenkbrauwtransplantatie biedt een veilige en effectieve oplossing voor mensen die op zoek zijn naar vollere en beter gedefinieerde wenkbrauwen. Met de juiste nazorg en professionele begeleiding kan deze procedure leiden tot een natuurlijk en langdurig resultaat. Wil je meer weten over wenkbrauwtransplantatie en de mogelijkheden voor jouw situatie? Bezoek dan https://hairtec.nl/wenkbrauwtransplantatie/ en ontdek hoe deze innovatieve behandeling jou kan helpen.

[preachingdrummer]

Gods Zorg en Steun

Jesaja 46 [3] Luister naar Mij, volk van Jakob en al wat er van Israël nog over is –van de moederschoot af door Mij gedragen, door Mij gekoesterd vanaf de geboorte:[4] Tot in je ouderdom blijf Ik dezelfde, tot in je grijsheid zal Ik je steunen. Wat Ik gedaan heb, zal Ik blijven doen, Ik zal je steunen en beschermen. Deze krachtige belofte herinnert ons eraan dat Gods liefde en bescherming…

[ndnlaser]

Haren Laseren en Tattoo Removal | De Ultieme Gids voor een Gladde Huid

In de wereld van esthetische behandelingen zijn laserbehandelingen enorm populair geworden. Twee van de meest gevraagde procedures zijn haren laseren en tattoo removal. Beide behandelingen maken gebruik van geavanceerde lasertechnologie om ongewenste haargroei of tatoeages te verwijderen, wat resulteert in een gladde, egale huid. In dit artikel bespreken we hoe deze procedures werken, wat je kunt verwachten en de voordelen ervan.

Wat is Haren Laseren?

Haren laseren is een methode om ongewenste haargroei permanent te verminderen door middel van een laser. De laserstraal richt zich op het pigment (melanine) in de haarzakjes en vernietigt deze met hitte, waardoor verdere haargroei wordt geremd. Deze behandeling is populair voor zowel mannen als vrouwen en wordt vaak toegepast op gebieden zoals het gezicht, benen, oksels en bikinilijn.

Voordelen van Haren Laseren:

Langdurige resultaten: In tegenstelling tot scheren of harsen, biedt laserontharing een langdurige oplossing.

Weinig pijn: Moderne lasers zijn uitgerust met koelsystemen die ongemak minimaliseren.

Bespaart tijd en geld: Geen dagelijkse scheersessies of regelmatige waxafspraken meer nodig.

Minder ingegroeide haartjes: Laserontharing helpt om irritatie en ingegroeide haartjes te voorkomen.

Hoeveel Behandelingen Zijn Nodig?

Omdat haren verschillende groeifasen doorlopen, zijn meerdere behandelingen nodig voor een optimaal resultaat. Gemiddeld zijn zes tot acht sessies nodig, afhankelijk van je haartype en huidtype.

Is Haren Laseren Veilig?

Ja, mits uitgevoerd door een ervaren specialist. Sommige mensen kunnen lichte roodheid of zwelling ervaren na de behandeling, maar dit verdwijnt meestal binnen enkele uren.

Wat is Tattoo Removal?

Tattoo removal, oftewel tatoeageverwijdering, is een procedure waarbij een laser wordt gebruikt om inktdeeltjes in de huid af te breken, zodat het lichaam deze op natuurlijke wijze kan afvoeren. Dit proces maakt gebruik van Q-switched lasers of Pico-lasers, die korte lichtpulsen afgeven om de inktdeeltjes effectief te verwijderen zonder de omliggende huid te beschadigen.

Hoe Werkt Tattoo Removal?

De laser richt zich op de inkt in de huid en breekt deze af in kleinere deeltjes. Vervolgens voert het immuunsysteem deze af via het lymfestelsel. Dit proces vereist meerdere behandelingen, afhankelijk van factoren zoals de grootte, kleur en diepte van de tatoeage.

Factoren Die de Effectiviteit Beïnvloeden:

Kleur van de inkt: Zwarte en donkere kleuren absorberen laserenergie het beste en zijn daardoor gemakkelijker te verwijderen. Kleuren zoals geel en groen zijn moeilijker te behandelen.

Huidtype: Lichtere huidtypes reageren vaak beter op laserbehandelingen, omdat er minder risico is op pigmentveranderingen.

Locatie van de tatoeage: Tatoeages op plaatsen met een goede doorbloeding, zoals de armen en benen, vervagen sneller.

Ouderdom van de tatoeage: Oudere tatoeages vervagen doorgaans gemakkelijker dan nieuwe tatoeages.

Hoeveel Sessies Zijn Nodig?

Gemiddeld zijn zes tot twaalf sessies nodig, met een tussenperiode van zes tot acht weken om de huid de tijd te geven om te genezen.

Is Tattoo Removal Pijnlijk?

Tattoo removal kan ongemakkelijk zijn, maar moderne laserbehandelingen minimaliseren de pijn. Veel klinieken gebruiken een verkoelende techniek of verdovende crème om het comfort te verhogen.

Haren Laseren vs. Tattoo Removal: Wat Zijn de Verschillen?

Beide behandelingen maken gebruik van lasertechnologie, maar er zijn belangrijke verschillen:

Doel: Haren laseren richt zich op de haarzakjes om haargroei te stoppen, terwijl tattoo removal inktdeeltjes afbreekt.

Aantal sessies: Laserontharing vereist gemiddeld minder sessies dan tatoeageverwijdering.

Pijnniveau: Tattoo removal wordt vaak als pijnlijker ervaren dan laserontharing, omdat de laser diepere huidlagen bereikt.

Huidreactie: Na laserontharing kan lichte roodheid optreden, terwijl tattoo removal korstvorming en zwelling kan veroorzaken.

Nazorg en Herstel

Om het beste resultaat te behalen, is goede nazorg essentieel:

Bescherm je huid tegen de zon: Gebruik SPF 50 om pigmentveranderingen te voorkomen.

Hydrateer de huid: Dit helpt bij het herstel en voorkomt droogheid.

Vermijd warmtebronnen: Geen sauna’s, hete douches of intensieve sportactiviteiten in de eerste 48 uur na de behandeling.

Volg de instructies van je specialist: Dit verkleint de kans op bijwerkingen en bevordert een snel herstel.

Conclusie

Of je nu ongewenste haargroei wilt verwijderen met haren laseren of een oude tatoeage wilt laten vervagen met tattoo removal, moderne lasertechnologie biedt veilige en effectieve oplossingen. Door een gespecialiseerde kliniek te kiezen en de juiste nazorg te volgen, kun je genieten van een gladde en egale huid zonder ongewenste haren of tatoeages. Plan een consult bij een erkende specialist om te ontdekken welke behandeling het beste bij jou past!

[devosopmaandag]

Drie schrijvers, drie moeders

G werd wees op zijn tweeënvijftigste, ik op mijn achtenvijftigste, de jongere vrienden om ons heen worstelden kortgeleden nog met de zorg voor een ouder of doen dat nog steeds. Het is bijna zonder uitzondering een heel zware periode, waarin iedereen gedwongen wordt in de rol van het zorgende kind. Maar wat waanden we ons vaak zelfgeborenen, zonder uit een man en een vrouw te zijn voortgekomen.

Nu lees ik het onlangs vertaalde boek van Didier Eribon over zijn moeder*. Eribon (1952) is de ongekroonde koning van de klassenmigrantenliteratuur, de kroonprins is Edouard Louis (1992), Annie Ernaux (1940) de koningin-moeder. Ik doe elk van hen daarmee tekort, maar ze vormen samen wel een wonderbaarlijk verbonden driemanschap, kinderen van wat een van mijn onderwijzers op de lagere school 'de lagere klasse' noemde. Hoe schandelijk was het van hem dat te doen, op een echte volksschool. Ik hield wijselijk mijn mond dat ook bij ons thuis alles op afbetaling werd betaald, en schaamde mij in stilte. Alle drie schreven zij een boek over hun moeder.

Ernaux's boek is het meest intieme: een vrouw schrijft over de belangrijkste vrouw in haar leven. De aangrijpende slotzin uit het boek luidt: “Ik heb de laatste band verloren met de wereld waaruit ik ben voortgekomen”. Louis' boek heet 'Strijd en metamorfose van een vrouw'. Die wat analytische titel dekt het persoonlijke en intieme karakter van het boek niet echt, maar hij wil de zelfbevrijding van zijn moeder in een bredere context plaatsen.

Die drie opeenvolgende boektitels, 'Een vrouw' – 'Strijd en metamorfose van een vrouw' – 'Een vrouw uit het volk - Leven, ouderdom en sterven', vormen samen een trilogie van de vrouw in een bepaald tijdsgewricht en uit een bepaalde klasse. Mijn moeders levensverhaal, hoe verschillend ook, past daar bijna naadloos binnen.

Ik was aanvankelijk wat teleurgesteld in Eribons boek, verwachtte misschien wel de zelfde intimiteit als uit de andere twee boeken. Hoe triest soms ook het levensverhaal van zijn moeder was, het is moeilijk om sympathie voor haar te voelen en je leeft voortdurend mee met zijn worsteling met die openlijk racistische vrouw die zich verschanste in haar wereld. Eribon, socioloog en filosoof, legt met grote scherpzinnigheid en vanuit een humanistische levensvisie die laatste levensfase van haar bloot - en daarmee die van ons allemaal.

Ik lees het boek voor het slapen en soms denk ik dan na over mijn dode moeder en dode broer. In de paar jaar voor hun overlijden raakten zij gevangen in een steeds kleiner wordende tijd en ruimte – ja, ze werden letterlijke gevangenen van hun eigen leven, hoe liefdevol ook omgeven. Over zijn moeder, net aangekomen in het verpleeghuis schrijft Eribon: “Om haar heen was alles dicht en afgesloten, spijlen, sloten … ruimte, tijd. Hij haalt André Malraux aan: “De tragedie van de dood is dat ze het leven omvormt tot een lot.” Datzelfde, suggereert Eribon, kan ook van de ouderdom gezegd worden.

*'Een vrouw uit het volk – Leven, ouderdom en sterven' | Didier Eribon | vertaling: Jeanne Hollerhoek | uitgeverij Atheneum -Polak & Van Gennep 2024

[brilmans]

Nummulietenkalk

Wanneer je vanaf San Pere Pescador de N13 volgt richting St. Martin d’ Empuries, het eerstvolgende gehucht zuidwaarts, dan zie je vlak voordat je het bereikt aan je linkerhand iets dat lijkt op een steengroeve. Althans als je er oog voor hebt; mij viel het gelijk op.

Ik weet niet of we het mogen scharen onder het Pavlov-effect, maar zodra ik iets zie dat op een steengroeve lijkt, begint het bij mij te kriebelen. Dan moet ik er heen. Gewoon een beetje kijken. Vaak levert zo’n bezoek interessante informatie op over de geologie van de omgeving en met een beetje mazzel een paar leuke vondsten.

De Groeve tussen Viladalmat en Albons

Het bleek inderdaad een groeve. Of beter gezegd. Het waren er twee. Een waar nog actief wordt gegraven en een verlaten. De actieve groeve was gesloten voor onbevoegden, de verlaten niet. Daar kon je tot op zekere hoogte en diepte een bezoek aan brengen. Direct boven en onder de kliffen was het, waarschijnlijk vanuit veiligheidsoverwegingen, afgesloten verder kon je gaan en staan waar je wilde. En omdat het kon deed ik dat. Hetgeen behalve een fantastische uitzicht ook de nodige informatie opleverde over de ouderdom van het gesteente aldaar. Ik trof namelijk gesteente met nummulieten erin.

Stuk nummulietenkalk gevonden in de groeve.

Nummulieten

De eerste nummulieten (ik schreef er al eens over) dateren uit het Laat-Paleoceen zo’n 58 miljoen jaar geleden, maar vooral tijdens het Eoceen zijn de nummulieten een groot succes. Tegen het eind van het Vroeg-Oligoceen, sterven ze uit. Wat nu nog rest zijn de ontelbare skeletjes. Skeletjes die uitstekend gebruikt kunnen worden als gidsfossiel voor het Paleogeen. Door ze te bestuderen kun je dus behoorlijk precies bepalen hoe oud gesteente is. Althans als je ze tot op soort weet te determineren. Hetgeen een specialistenwerk is. Omdat ik geen specialist ben, kan ik het alleen globaal. Het betreffende gesteente is tussen de 60 en 28 miljoen jaar oud.

In de branding

Omdat het gesteente in de groeve eerder interessante dan mooie was en omdat alles op de rug gedragen diende te worden, nam ik slechts een exemplaar mee voor de verzameling. En dat was maar goed ook. Een dag later bleek namelijk dat je bij het strand van St. Marti met gemak veel mooiere exemplaren kon vinden. In de branding lagen ze voor het oprapen. Netjes gerold en wel. Al snorkelend pikte ik de mooiste eruit.

Kiezels van nummulietenkalk gevonden in zee.

Uiteenlopende kleuren en vormen

Op de zeebodem tussen de pier van St. Martin d’ Empuries en de restanten van de oude Griekse haven vond ik op de bodem stenen die qua kleur en samenstelling overeen kwamen met de steen die ik in de groeve vond. Precies de zelfde oker en bruin tinten en precies dezelfde nummulieten, maar met dien verschillen dat de stenen uit de branding prachtig gerold waren. Onderwater leek het wel edelgesteente. Maar dat was niet alles. Ik vond namelijk ook anderskleurige stenen met nummulieten erin. Grijze, bruine, rode en in die stenen trof ik nummulieten van verschillende grote en dikte. Terwijl ik ze verzamelde ontsproot mij het idee er cabochons van te maken. Met dat idee in het achterhoofd zocht ik nog wat geschikte modellen.

Verschillende soorten nummulieten. De platte soorten zijn uit ondiep water de bolle meer uit de diepte.

Droog

Eenmaal droog verloren de stenen door de ontelbare minuscule krasjes en oneffenheden op het oppervlak hun glans en veranderde de stenen in een doffe hoop kiezels. En dat is op zich niet erg, ik zou ze in een pot met water kunnen bewaren, probleem opgelost, maar voor een cabochon is dat wel onhandig. Ik moet ze, of in ieder geval een aantal, dus zien te polijsten. Hoe, dat moet ik alleen nog even uitzoeken.

Bronnen en verder lezen

https://www.nemokennislink.nl/publicaties/nummulieten-geen-versteend-geld-maar-reusachtige-eencelligen/

[desleutel-enslotenspecialist]

Slotenmaker Antwerpen: De Sleutel en Sloten Specialist, Jouw Betrouwbare Beveiligingspartner

Welkom bij De Sleutel en Sloten Specialist, de betrouwbare slotenmaker in Antwerpen die je altijd kunt vertrouwen voor al je beveiligingsbehoeften. Of je nu in een noodgeval zit of gewoon je woning beter wilt beveiligen, wij bieden een breed scala aan diensten om je gemoedsrust te waarborgen. In deze blog lees je meer over onze diensten en waarom wij de juiste keuze zijn als slotenmaker in Antwerpen.

De Belangrijke Rol van een Betrouwbare Slotenmaker

Je woning of bedrijf beveiligen is essentieel, en daarom is een ervaren en betrouwbare slotenmaker onmisbaar. Of je nu je sleutels bent kwijtgeraakt, je sloten moeten worden vervangen, of je extra beveiliging nodig hebt, De Sleutel en Sloten Specialist is altijd in de buurt om je snel te helpen. Wij begrijpen dat veiligheid voor jou prioriteit nummer één is en bieden daarom snelle, efficiënte en professionele oplossingen.

Onze Veelzijdige Diensten

Als gespecialiseerde slotenmaker in Antwerpen bieden wij een uitgebreid pakket aan diensten, geschikt voor zowel particulieren als bedrijven. Hieronder vind je enkele van de belangrijkste diensten die wij aanbieden:

Noodsituaties 24/7 Ben je buitengesloten of is je sleutel gebroken? Geen paniek! Onze slotenmakers staan 24 uur per dag, 7 dagen per week klaar om je uit de brand te helpen, ongeacht het tijdstip.

Vervangen en Repareren van Sloten Of je nu je sloten wilt vervangen vanwege ouderdom of schade, of je gewoon je huidige sloten wilt upgraden voor meer veiligheid, wij bieden snelle en professionele slotenservice.

Inbraakpreventie In Antwerpen kunnen inbraken helaas voorkomen. Wij helpen je met het versterken van de beveiliging van je woning of bedrijf door het installeren van hoogwaardige sloten en andere inbraakpreventiemaatregelen.

Installatie van Sloten in Nieuwbouw of Renovaties Heb je een nieuw huis gebouwd of ben je bezig met een renovatie? Wij zorgen ervoor dat je woning optimaal beveiligd is met de beste sloten en sluitmechanismen, zodat je met een gerust hart kunt genieten van je nieuwe ruimte.

Sleutels en Dupliceerservice Of je nu je sleutels bent verloren of extra exemplaren nodig hebt, wij bieden snelle sleutelduplicaties op maat, zodat je nooit zonder de juiste sleutel komt te zitten.

Waarom De Sleutel en Sloten Specialist Kiezen?

Ervaring en Vakmanschap Met jarenlange ervaring in het vak is ons team van slotenmakers in Antwerpen zeer deskundig. We beschikken over de juiste kennis en tools om elke situatie snel en vakkundig aan te pakken.

Snelle en Betrouwbare Service We begrijpen dat je niet lang kunt wachten in geval van een noodsituatie. Daarom zorgen wij ervoor dat we altijd snel ter plaatse zijn om je te helpen, waar en wanneer je ons nodig hebt.

Eerlijke en Transparante Prijzen Geen onverwachte kosten. Bij De Sleutel en Sloten Specialist krijg je altijd een eerlijke prijsopgave en transparantie in de kosten van onze diensten.

Maatwerk Oplossingen Iedere situatie is uniek, en wij bieden dan ook maatwerkoplossingen aan, specifiek afgestemd op jouw wensen en beveiligingsbehoeften.

Tips om Je Woning in Antwerpen te Beveiligen

Het beveiligen van je huis gaat verder dan alleen het plaatsen van sterke sloten. Er zijn verschillende maatregelen die je kunt nemen om inbrekers buiten de deur te houden:

Versterk je deuren en ramen door extra sloten en veiligheidssloten te installeren.

Zet beveiligingscamera's neer of installeer een alarmsysteem om verdachte activiteiten te monitoren.

Verlichting rondom je woning kan helpen om inbrekers af te schrikken.

Gebruik sloten van hogere veiligheidsgraad zoals meerpuntssluitingen of elektronische sloten voor optimale bescherming.

Neem Vandaag Nog Contact Op

Of je nu op zoek bent naar een slotenmaker in Antwerpen voor een spoedklus of je woning beter wilt beveiligen, De Sleutel en Sloten Specialist is altijd bereid je te helpen. Ons team van vakbekwame slotenmakers zorgt ervoor dat je woning, bedrijf of pand optimaal beveiligd is tegen ongewenste indringers.

Bezoek onze website www.slotenmakerinantwerpen.be en ontdek meer over onze diensten of neem direct contact met ons op voor een afspraak. Wij helpen je graag om de veiligheid van jouw woning of bedrijf te verbeteren!