#levensweg

[fandomsinabookshelf]

Zilveren slavenarmband met naam

Zilveren slavenarmband met naam Zilveren slavenarmband met naam Wat is een betere manier om je liefde te laten zien door een gepersonaliseerde echt zilveren slavenarmband te ontwerpen? Een persoonlijke zilveren armband voor “that special someone” of een unieke zilveren bangle voor een mooie vriendschap… de namen van je geliefden, een stukje uit je favoriete songtekst, een zinvolle tekst die je motiveert op je levensweg of een mooie quote. Laat ook jouw zilveren 925 slavenarmband personaliseren met tekst of maak je eigen initialen armband, of wat vindt je van een slavenarmband met 2 namen. De klassieke zilveren slavenarmband met tekst mag niet ontbreken in jouw sieradencollectie! Deze zilveren bangle is een perfecte aanwinst voor je gepersonaliseerde collectie, geeft iedere basic armcandy een high fashion uitstraling en kun je oneindig combineren. Omdat voor elkaar te krijgen geeft Good Vibes Only je de mogelijkheid om online je eigen zilveren slavenarmband met naam of tekst te laten graveren. Ontwerp zelf jouw eigen unieke en gepersonaliseerde 925 zilveren armband met naam of tekst en wij graveren deze slavenarmband speciaal voor jouw. Je tekst mag maximaal 50 tekens lang zijn, inclusief spaties. Een custom-made sieraad van het merk Good Vibes Only met een persoonlijk verhaal. Deze mooie zilveren armband wordt verpakt en geleverd in een GVO luxe geschenkdoos, direct klaar om cadeau te geven. LET OP ! Check, check-dubbelcheck je tekst/naam/quote voordat je deze definitief bevestigt. De customized artikelen kunnen helaas niet geretourneerd worden, ook niet vanwege een spelfout of aanpassing Materiaal: 925 zilver Maat : 66 x 6mm – Ø 63mm

[jurjenkvanderhoek]

ANTON VERHEYS' GESCHIEDSCHRIJVING IN SCHILDERACHTIGE BEELDEN

Het blijft aan je kleven. Waar je gaat of staat, wat je doet of laat. Of je ervoor beter werk of erna best werk hebt nagelaten, doet weinig ter zake. Een misstap wordt niet snel vergeten. Groot ophef blijft lang hangen. Het staat te boek en blijft je dwars zitten. Jou werk wordt wit gesausd of verdwijnt achter een gordijn. Het mag niet gezien worden omdat het geen recht doet aan de realiteit zo is de mening. Het verdwijnt bij rechterlijke uitspraak voor decennia in een afgesloten kluis of ergens achter in de opslag. Meerdere kunstenaars hakken wel met dit bijltje, maar Anton Verhey schijnt er zijn roem in de kunstwereld aan te danken. Eigenlijk is hij er berucht door, terwijl zijn verdienste met verf en penseel vele malen groter is dan het gewraakte portret van koningin Beatrix.

Bij de presentatie van het schilderij viel vrijwel de hele Nederlandse bevolking over hem heen. Want de koningin bleek een grotesk aangezicht te hebben en baadde zich op de afbeelding in overdadige luxe en voor die tijd beschamende weldaad. Het schilderij is echter tekenend voor de manier waarop Verhey zijn composities opzet. Hij heeft een voorkeur voor pracht en praal, voor oudheid en historie. En weet een mens op het voordeligst maar wel geheel naar zijn idee vast te leggen. Het door hem gemaakte portret is zoals de geportretteerde hem in zijn beleving voordoet. En dat kan minder flatteus zijn, zoals de critici de koningin op zijn schilderij beschouwden. De compositie werd door de overheid gekocht van de opdrachtgever gemeente Weststellingwerf, en verdween al snel in de kelders van het Rijk.

De consternatie over en het verhaal achter dit staatsieportret staat zwart op wit gedrukt in een uitgave die het totale oeuvre van Anton Verhey aankaart. "De heftige reacties op dit schilderij waren toe te schrijven aan de toenmalige tijdgeest die absoluut anti-monarchistisch was...", schrijft biograaf Perry Pierik in het boek en citeert daarmee Anton Verhey: "Als reactie daarop wilde ik de glorie van de monarchie verbeelden in al zijn voor mij zo aantrekkelijke pracht en praal!" Waarschijnlijk was dat weelderige vertoon niet eens zozeer waarover men viel, maar veel meer de gelijkenis van de adellijke dame met de werkelijkheid die, volgens de criticasters, kant noch wal raakte en ver bezijden de waarheid was.

De uitgave "Anton Verhey, het complete werk' met teksten van Pierik geeft een overzicht van de werken van deze kunstenaar en vertelt het complete verhaal van zijn leven en werken. Opgesplitst naar de thema’s die hem bezig houden en waarin hij zijn schilderijen onderbrengt. Met een sterke voorkeur voor de vaderlandse geschiedenis en internationale historie. De schrijver volgt Verheys’ levensweg van het prille begin tot de plek die de schilder via omwegen en dwaalpaden uiteindelijk in de kunstwereld heeft gevonden. Hij schraagt zijn verhaal op de autobiografie van Verhey zelf. Het nu voorliggende boek is verschenen bij Uitgeverij Aspekt en geeft een flamboyant overzicht van de veelbesproken kunstenaar. Net toen de storm rondom Beatrix geluwd was ontstond er ophef over de historische stukken van Verhey. Want waar zouden deze schilderijen getoond kunnen worden. Als een soort van kruiswegstatie vond het eerst plek in het gemeentehuis van Weststellingwerf, de opdrachtgever. Want een deel van de werken hebben namelijk betrekking op de Friese situatie. Maar gaandeweg verdwenen de gewelddadige platen naar de achtergrond. Zouden niet meer van deze tijd zijn. De historische avonturen zijn echter een spiegel voor de mensheid, waaruit lering getrokken kan worden.

In deze uitgave komt de duistere geschiedenis van ons land gezien door de ogen van Verhey gedetailleerd aan het licht. Want de schilder gaat niet over één nacht ijs en probeert door studie zijn werk zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven. Hij is een meester de figuren te verpersoonlijken, ook al maken ze deel uit van een groter geheel. Iedere kop heeft een eigen gezichtsuitdrukking. De mens door het penseel van Verhey is een individu. Hij schets de karakters en heeft daardoor eigenlijk omvangrijke cartoons gemaakt. Illustraties bij het verhaal van de geschiedenis. Schoolplaten waarop de kinderen in de klas een eigen fantastisch verhaal kunnen loslaten. De uiterst gedetailleerde schilderijen houden door de uitgebreide uitwerking de aandacht vast. Om alle onderdelen en afzonderlijke elementen in het werk te beschouwen is tijd nodig. De werken zijn ware kijkplaten om het publiek de historische gebeurtenissen haarfijn uit de doeken te doen.

De uitgave laat de kunststukken zien naast een historisch verantwoorde uitleg. Zo krijgt de lezer kennis van de gegevens waarop Anton Verhey zijn schilderijen heeft gebaseerd. Het maakt van de uitgave een kunstboek en tevens een geschiedenisboek. Een lesboek bij de vaderlandse geschiedenis. Maar niet alleen belicht dit het hebben en houden van onze voorvaderen, ook richt de schilder zijn peilen op de buitenlandse historie. Ik zie Napoleon ten strijde trekken tegen de Pruisen, zijn jammerlijke aftocht uit Rusland en de Slag bij Waterloo. Al de door Verhey verbeeldde veldslagen en oorlogsconflicten zijn uiterst levend in beeld gebracht. Niet enkel episodes uit oude tijden halen het canvas, ook handelingen in de moderne tijd hebben beeld gekregen. Tanks doorkruisen de velden, vliegtuigen jagen in de, lucht. Wanneer Anton Verhey nog tijd van leven heeft ben ik benieuwd hoe hij de oorlog in de Oekraïne in verf zal vastleggen. Hoe hij de terreur aldaar een gezicht zal geven. Want Verhey is wat dat betreft toch een soort van oorlogsverslaggever. Niet met pen en papier, niet met de fotocamera in de aanslag, maar met penseel en palet.

Goed beschouwd is dat portret van Beatrix het sleutelwerk in het oeuvre van Anton Verhey, het omslagpunt in zijn werkbare leven als kunstschilder. In de jaren ervoor richtte hij zich vooral op de satire. In zijn werk nam hij meermalen de wereld op de hak. In beelden protestliederen op de maatschappij. Zijn afgebeelde mensen zijn volumineus in rijkdom en uitgemergeld bij armoede. De mens is minder zichzelf maar meer een karakter om een gevoel uit te drukken. Ook dan al heeft Verhey een scherp oog voor detail en maakt ook in die tijd van zijn schilderijen een kijkbeleving van hoog niveau. In zijn portretten uit die tijd en na het keerpunt in 1980 toont Verhey zijn serieuze vakmanschap. Hij weet de emotie overduidelijk vast te leggen en wordt nergens sentimenteel abstract. Hij raakt het individuele model scherp aan in verf op doek.

Ondanks dat Verhey vasthoudt aan het onwerkelijke van zijn geschilderd realisme, is de mens door hem afgebeeld zo werkelijk dat deze zo van het doek zou kunnen lopen. Niet de fotografische werkelijkheid geeft de doorslag, maar de kunstzinnige gevoeligheid. Beatrix lijkt dan een opstap naar of model te staan voor de figuren die hij weergeeft op zijn historische stukken. Want laten we eerlijk zijn, er is minder gelijkenis in dit staatsieportret als in het latere 'Zelfportret met majesteit', een schilderij een jaar na het gewraakte portret gemaakt. Verhey kijkt daarop van zijn schilderhand weg naar het model dat buiten beeld valt maar uitdrukking krijgt in de schildering. De schilder beziet nauwlettend het model en hoeft zijn fantasie niet over deze mens te laten gaan. Het is niet zijn beleving die hier uitdrukking krijgt, maar de werkelijkheid die hem beroerd.

Op de historische stukken kan hij wel zijn fantasie botvieren. Want slechts enkele van de figuren zijn historisch verantwoord afgebeeld. Van de grote mensen met bekende namen zullen elders platen en portretten voorhanden zijn, zodat Verhey op zijn historische zoektocht met deze beelden zijn voordeel heeft kunnen doen. Al die andere naamloze figuranten zijn uit zijn fantasie voortgekomen. Met een duidelijk gespannen mimiek en een gedetailleerde stofuitdrukking. Verhey weet het drama van de historie karakteristiek vast te leggen. Veldslagen in de verleden tijd en de tegenwoordige eeuw hebben schijnbaar de voorkeur. Vooral composities met overvloedig veel actie, bevolkt door grimmige strijders en een angstige bevolking. Het wapengekletter klinkt vanaf de doeken, dood en verderf is bij wijze van spreken in geuren en kleuren weergegeven. Maar amper druipt het onnodig verspilde bloed van de doeken. Hoewel alle gebeurtenissen meer dan geloofwaardig en schilderachtig zijn weergegeven, geef ik toch de voorkeur aan het oudere werk van Anton Verhey. Dat werk dat een beroep doet op de fantasie en waarin de humor een groot aandeel heeft. In dit werk is Verhey de surrealist, later de realist. Zweeft hij eerst boven zichzelf en de werkelijkheid, later doet hij op dramatische manier verslag van de waarheid.

Anton Verhey, het complete werk. Perry Pierik. Uitgeverij Aspekt, 2023.

[dutch2000s]

[liveyourtruthinspiration]

Wegcijferen

1 ei is geen ei 2 ei is een half ei 3 ei is een paasei 4 ei is een harten ei 5 ei want hoort er bei 6 ei is een hele rei 7 ei is een zwevend ei 8 ei is een rijstebrei 9 ei is een feest met mei 10 ei is wel echt een ei Vandaag het gevoel of ik uit mijn ei kom. Het gaat wat moeizaam, voel me wat stram maar naar buiten kijkend lonken er speelse sneeuwvlokjes en doet mijn hart een dwarrel…

[eltjedoddema]

Levensweg

Eltje Doddema

[elkedageenwoord]

tom·tom·bur·ger

1. bur­ger voor­ge­steld als iem. die zich op zijn le­vens­weg pas­sief laat lei­den door de mo­ge­lijk­he­den die de staat hem biedt

[jeannettebekker]

Shamandrum 41cm Horse Skin SOLD.

[rijksmuseum-art]

Tabula Cebetis (The Tabula of Cebes or The Journey of Human Life), 1573, Museum of the Netherlands

Tabula Cebetis. Allegorische voorstelling van de levensweg als de passage door concentrische ringen naar de tempel van geluk op een berg in het midden. Gedetailleerde voorstelling met talloze personen en allegorische figuren met opschriften.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.4688

[wijngaardbarendrecht]

Manna voor  vandaag

Voetje voor voetje Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.  Psalm 119:105 De bijbel, Gods Woord geeft ons veel te lezen en te overdenken. We hebben er preken en studies over, mediteren of houden stille tijd. Dit komt uiteraard omdat mensen ontdekt hebben (u en ik hopelijk ook) dat er veel wijsheid te vinden is in het Woord. Ook nu, anno 2020 geeft de bijbel richting  aan hoe we nu kunnen leven , genieten, volhouden en met elkaar omgaan. Gods woord is een licht op het levenspad waar we op lopen. Stelt u zich voor, u bent tijdens het wandelen in het bos terecht gekomen,  en het is al donker. Dan heeft u een lamp nodig. In deze tijd zou het een zaklamp of het lampje van uw mobiel zijn. Als het pad effen is kunt u uw arm wat hoger houden en de weg voor u bekijken terwijl u wandelt. Maar...is de weg hobbelig en bezaaid met takken of vol boomstronken en wortels, wat dan? Dan loopt u stap voor stap, voetje voor voetje, om niet te struikelen. Ook daar gaat deze tekst over. De bijbel geeft richting en hulp bij de dag. Als we in het licht duidelijk onze levensweg kunnen bewandelen Maar ook in het donker, als onze weg niet zo duidelijk te belopen is. Het woord als lamp in onze arm als licht op het pad als het leven wel eens donker is en de weg onduidelijk. En ook als er tijden zijn dat het zo donker of moeilijk is en we maar voetje voor voetje vooruit komen, bang om te struikelen. Dan houden we ons lampje dicht bij ons,  bij de grond. God Woord is in donkere, on-duidelijke dagen niet alleen het licht op ons pad maar gelukkig ook lamp voor onze voorzichtig,  soms tastende voet. Wat een gerust-stelling voor ons vanuit het Woord, op de wat lastigere dagen. Houdt alstublieft  juist dan het Woord dicht bij u, om de weg te blijven zien en niet te struikelen! Een liefdvolle groet, Esther Schijve

[jurjenkvanderhoek]

AAN TAFEL BIJ DE FAMILIE MANKES, EEN BIOGRAFIE

“Jan Mankes was een zeer gevoelig en een zeer persoonlijk kunstenaar, die de dingen aanschouwde met een open klaren blik, en die bij de groote waarde die hij hechtte aan vorm, aan kleur, aan stofuitdrukking, toch een geestelijk element in zijn werk wist te leggen, waardoor het boven de uiterlijke schoonheid ons de stille ontroering gaf die slechts van een waarachtig kunstwerk kan uitgaan”, schreef beeldend kunstenaar Reinier de Vries in een essay daags na het overlijden van de schilder. Bij leven kreeg Mankes al positieve waardering voor zijn werk, maar in de dood werd hij als het ware de hemel in geprezen.

Auteur Rémon van Gemeren maakte een gedegen levensbeschrijving, een goed onderbouwde biografie. Maar ook een vertelling in historisch perspectief, want niet alleen wordt de kunst van Jan Mankes besproken ook wordt de tijd van toen en worden de mensen en kunstenaars in zijn omgeving breedvoerig belicht. Vooral is er veel kennis door de portretten die Annie Zernike na het overlijden van haar man Jan Mankes over hem heeft geschreven. Die mijmeringen zijn wel enigszins gekleurd, maar haar liefdevolle herinneringen geven desondanks een bijzondere inkijk in leven en werk van deze bijzondere schilder en tekenaar. Ook de geraadpleegde literatuur, waarin anderen schrijven over met name Mankes' werk, dragen veel materiaal aan voor dit boek. En dan zijn er nog de brieven die Jan Mankes schreef en de map met zijn dagboekaantekeningen, levenswijsheden en notities, gedachten en gedichten. Daarnaast de recensies van tentoonstellingen en kritieken op zijn schilderijen en grafiek, het heeft allemaal vruchtbare grond gegeven om de uitgave ”Jan Mankes, schilder van tederheid” op te zaaien en te doen groeien en bloeien.

Van meerdere kanten krijgt de lezer inzicht in het leven en tot het werk van deze kunstenaar. Voor velen denkbaar een onbekende wetenschap, omdat de inhoud van diverse geschriften voor het grote publiek verborgen zijn gebleven. Rémon van Gemeren is niet over één nacht ijs gegaan om Jan Mankes uit de vergetelheid te houden, hoewel zijn werken ruimschoots in de belangstelling staan. Terwijl Van Gemeren de kunst van Jan Mankes pas onlangs, in 2016, heeft leren kennen en waarderen. Het heeft hem niet belet om een uitvoerige beschrijving te maken. De inleiding begint met deze ontboezeming: “Wat mij het meest aanspreekt in Jan Mankes, is de bezieling waarmee hij leefde in de luwte van de samenleving.” Met dit boek haalt hij de schilder uit deze luwte. De uitgave leest als een roman. Er is veel tekst en enkele, in mijn exemplaar slecht afgedrukte, schilderijen en tekeningen. Maar de woorden zijn dermate informatief en onderhoudend, dat het prettig lezen is. Vooral door de afwisseling van citaten van onder meer Jan Mankes zelf en Annie Zernike.

De aangehaalde brieven geven een goed idee van de mens Jan Mankes. Met dat schrijven laat de kunstenaar veel van zichzelf, zijn gedachten en overpeinzingen zien. De mens daardoor te kennen, verbreedt de kijk op zijn kunst. Vooral nadat hij kennis heeft gemaakt met zijn latere vrouw Annie weet hij zijn levenswijsheden duidelijkheid te geven. Jan wil zich meten met haar, de eerste vrouwelijke dominee en door studie uiterst belezen en vrijzinnig modern mens, en gaat mede op haar aanwijzen opbouwende literatuur doornemen. De eendere geesten komen op eenzelfde golflengte. Het vormt zijn kijk op de wereld en op de kunsten. Maar Mankes laat zich door welhaast niets en bijna niemand van de wijs brengen, hij blijft bij zijn eigen stijl van werken, door en tegen alle stromingen in die aan het begin van de twintigste eeuw over de kunsten waaien.

De biografie volgt Jan Mankes op zijn levensweg van Meppel naar Eerbeek, via Delft, Beneden Knijpe en Den Haag. De lezer zit door de gedetailleerde beschrijving van handel en wandel bij wijze van spreken nagenoeg wekelijks aan tafel bij de familie Mankes. We leren vader, moeder, kinderen en hulpen in de huishouding zowat persoonlijk kennen. En later wordt de prille liefde tussen Jan en Annie nauwkeurig gevolgd. Eerst de afwijzing, daarna een verlegen toenadering. De verloving, niet lang daarna het huwelijk en gezinsuitbreiding. Alle acties worden scherp gevolgd en beschreven als in een dagboek. Bij deze gedeelten in het boek zal ik mij best een voyeur kunnen weten. En dat is het meest interessante aan deze biografie – het gaat verder dan de kunsten, dieper dan een leven.

Jan Mankes is een dwarsgelovig denker. Hoewel hij geen kerkganger is, bleef God voortdurend de leidraad in zijn leven. En voelt hij Zijn nabijheid in eenzaamheid. Jan is een gevoelig en beschouwend mens met een grote liefde voor de natuur. De natuur als in dieren en planten, maar ook de menselijke natuur spreekt hem aan gezien zijn tedere portretten van de mensen die hij om zich heen en in zijn hart heeft. Hij wil geen mooie kunstwerken maken, want dat is niet zo moeilijk vindt hij, Mankes wilde bezielde kunstwerken maken.

Van Gemeren bouwt zijn boek op in hoofdstukken die zich afspelen op de plekken waar Jan Mankes op dat moment woonachtig is. Zo vinden we de jonge Jan in Meppel, zijn geboortedorp. Later zal hij een Friese kunstenaar genoemd worden, maar dat is dus gezien de biografische gegevens onjuist. Daarna volgt een periode in Delft, waarna het gezin van Beint Mankes aan Het Meer in Beneden Knijpe terecht komt. Dit zijn vruchtbare jaren voor de kunst van Jan. De beschrijving van Het Meer wordt dan ook onderbroken door het intermezzo “de kunst van Jan”, waarna de lezer eerste rang zit bij de kennismaking en het samengaan van Jan en Annie. Steeds nog woont Jan bij zijn ouders in. Om zelf een onderkomen te hebben en zelfstandig te leven en te werken verhuizen Jan en Annie van het platteland naar de grote stad. Den Haag brengt hen midden in de culturele smeltkroes. Het opent zijn blik en Jan’s kunst bloeit op, hij wil geconcentreerd werken. Maar al snel wordt de stad benauwend. Gezien zijn lichamelijke gesteldheid moet de lucht fris en open zijn, na enkele omzwervingen belandt het paar in Eerbeek. Daar probeert Jan wel andere technieken uit met wisselend succes, maar valt toch steeds weer terug op het schilderen. De kritieken op zijn werk zijn wisselend, maar de positieve kijk voert toch telkens de boventoon. Terwijl Jan bedlegerig is krijgt hij nog diverse tentoonstellingen met vooral zijn grafische werk. Steeds heeft hij hoop op genezing van de tuberculose, maar moet het leven uiteindelijk menselijk gezien vroegtijdig opgeven.

In een naschrift somt Van Gemeren nog de familieleden op en hun sterfdata. Het leven dat Annie moet leiden zonder haar Jan wordt belicht. Er wordt in het boek gesproken over een mogelijke lesbische verhouding, maar zekerheid is hier niet over. Het postscriptum eindigt dan ook veelzeggend met deze zinnen: “Zij was zijn enige liefde. In haar graf rust het geheim of hij dat ook voor haar was.”

“Jan Mankes. Schilder van tederheid. Een biografie”, Rémon van Gemeren. Uitgave WBOOKS, 2020 (2e druk).

[wohohomanadventures]

Wu wei

Ik zit nagenoeg vast in de modder, midden in een bos, op een onverharde bosweg, op zoek naar de ‘natuurcamping’. Op weg naar de natuur, op zoek naar mijn ‘natuurlijke zijn‘ of eerder; op de vlucht. Ik was aan het stikken tussen teveel muren, teveel grijs, teveel verwachtingen, teveel frustratie. Teveel teveel en dan voel ik me allesbehalve heel. Ik patineer in een slijkregen en zit ook wat vast…

[liveyourtruthinspiration]

In Gebed

May we feel sacred again. May we honor and respect the earth, our body, the temple, our soul Zo klinkt mijn hartenklank, Moge ik de heiligheid der dingen voelen Moge ik de aarde eren als mijn lichaam en tempel, vol respect voor mijn ziel. Hoe klink jij in gebed? Wanneer deed je voor het laatst een gebed of heb je dat niet eerder bewust gedaan? Een gebed kan zijn als een diepe wens of…

[sammyraeymaekers]

Decembermaand

1

Afwezig tuur ik door het venster van de brasserie, opgeslorpt door de genoegzame mentale cocon van warmte en een verzadigde maag. Binnen luttele dagen wordt de mensheid collectief gekatapulteerd naar onbekende uithoeken. Het begin van een jaar terugblikken, bevestiging zoeken, bijsturen of wanhopen en dienovereenkomstig berusten, snakken, sidderen tot de volgende jaarwende. En we zullen hulde brengen, aan ons tijdig bestaan en ons historisch besef, bij wiens gratie we ons op deze gedwongen retraite kunnen voorbereiden zodat we niet als arme sloebers blindelings en doelloos een zwart gat moeten in duiken. En dus blazen we onze twijfels uit ons lijf en sturen ze in ballonnetjes de vergetelheid in, stouwen we onze rugzakken vol met lef en gewaagde ideeën – hoe uitdagender hoe liever – en willen we vooral niet als ordinair versleten worden. Landkaarten zullen we kopen, van onherbergzame gebieden vol onbewandelde paden, want wat er voor het grijpen valt kan ons niet meer bekoren. En dus drijven we af naar hogere levenssferen en laven we ons gewillig aan de vijver van krankzinnige verwachtingspatronen.

2

Een meesje rukt schichtig enkele keren aan een twijgje van de boom op het terras en kiest eensklaps het luchtruim. De tak veert nog enkele keren na, ontdaan van het vogeltje. Mees en tak: twee verhalen waarvan de onafhankelijke lectuur onvermijdelijk in een onwaarachtig relaas eindigt. Want vogel en twijg vormden tijdens die luttele seconden een eenheid, die miskend wordt wanneer het verhaal van de bewegende tak losgekoppeld wordt van dat van het vogeltje. Ik vraag me af hoeveel verhalen ik fout lees door het ongewisse over de andere verhalen waarmee zij verweven zijn.

3

Ik staar naar de voetgangers, zie hoe zij weifelend hun levensweg bewandelen. Een weg bezaaid met verlangens en verwachtingen die ritselen en knisperen, als een bladerdek onder het schoeisel van goedgemutste wandelaars die begeesterd door het fletse licht van een waterig herfstzonnetje en de weidsheid van een azuurblauwe hemel, de wereld contempleren in al zijn eenvoud. En ik denk aan jou en aan gisterenavond.

Toen ik mijn hoofd in jouw hals wilde passen en jouw wang – jukbeen – neusje wilde zoenen.

Toen ik jou in mijn armen wilde nemen, innig en intens, zodat onze lichamen zouden versmelten tot een volmaakte eenheid.

Toen ik me inbeeldde hoe jouw haar over mijn borstkast zou dansen, als een ondeugend vlammetje likkend aan mijn in benzine gedrenkt hart. En hoe ik mezelf zou over geven aan het moment, erop vertrouwend dat jouw gelatenheid de dubbele bodems van obscure bedoelingen en onzekerheid zou weten te doorploegen. Op dat eigenste moment zouden jouw longen zuurstof pompen in het gerafelde weefsel van de stad en zou jouw bloed als viscose olie doorheen de radertjes van een vastgelopen mensbeeld vloeien, alle verschraalde levenssappen met zich mee voerend. En op het aambeeld van jouw ziel zou ik dan mijn hart willen leggen, witheet gloeiend onder de warmte van jouw glimlach, zodat jouw woorden er zich te pletter op kunnen storten en die ruwe, verweerde hartstocht modelleren tot complexloze liefde.

Maar niets van dat alles. Je merkte mijn aarzeling op en begon vragen te stellen die ik niet kon beantwoorden. Ik giste wat je wilde horen en stommelde ze uit, de gemaakte boodschappen, lompe boutades, mislukte grapjes, onwaarachtige zelfzekerheid. Ze maakten geen indruk op jou, wierpen een scherm op tussen ons, ontlokten een doorslaggevend moment van twijfel. Liefde die de bocht mistte, een gehavend ego dat naar de pits werd verwezen.

4

Een jongedame steekt de straat over. Een bontkraagje siert haar hals met uitbundige pluizigheid die in schril contrast staat met haar frêle lichaamsbouw en de gracieuze schommeling van haar lendenen waarmee ze met de precisie van een scalpel doorheen de gure decemberwind snijdt.

[leftwizardbarbarian-blog]

De Reikigraden

categorie : reiki en de aura

        Van zelfgenezing tot Reikimaster

    Het Reikisymbool

  De Reiki of de universele liefdesenergie komt van God en blijft altijd dezelfde. Toch zijn er meerdere graden in de Reiki. Er is een evenredigheid tussen het stijgend kosmisch bewustzijn en de hogere fijngevoeligheid van een Reiki-gever bij een handoplegging per Reikigraad. Een ingewijde in de lagere…

[jeannettebekker]

View this item on my website. Interested in this drum go to my website for further details. English is not a problem. WORLD WIDE SHIPPING

#shamanic #shamanism #shamandrum #drum #drums #handdrum #handdrums #drummer #drummers #music #sjamanendrum #etsy #etsyloving #sjamanisme #percussie #percussion #sjamanisme

Paste this link below in your browser to view the drum and other drums :

www.priesteresvanavalon.nl

[rijksmuseum-art]

Tabula Cebetis (The Tabula of Cebes or The Journey of Human Life), 1573, Museum of the Netherlands

Tabula Cebetis. Allegorische voorstelling van de levensweg als de passage door concentrische ringen naar de tempel van geluk op een berg in het midden. Gedetailleerde voorstelling met talloze personen en allegorische figuren met opschriften.