Text
Canım.
Sığınmaya ihtiyacım var sana, var mı orada bir koltuğun; yanına uzanayım.
Güvercinler terk etti penceremi, selam vermeye gelen kediler de yok artık.
Hala benimle misin?
Onüçüncü temmuz kapıda,
Yokluğun hala birinci gününü yaşıyor.
0 notes
Text
Düşmek
Kendini 5. kattan atan kızın intihar notuydu;
‘Düştü desinler, tüm güçlü durmalara inat...’
-
Bir ruhun ölmesi de intihar... veyahut cinayet!
Sebep olan, kendi.
Ya da diğerleri...
Öldükten sonra ne fark eder?
0 notes
Text
Susmak
Susuyorum, o kadar çok susuyorum ki kendimle bile konuşmuyorum uzun zamandır. Bundandır ki, yazamıyorum da. Tonla cümlem var dışarı çıkmak için can atan, içimde mahkumlar ve yavaş yavaş ölüyorlar unutulmaktan.
Kaçmanın bir yolu var mi kendimden, bulamıyorum. Nereye gidersem gideyim peşimdeyim kendimin. Kendi hayatımın, yokuş aşağı yuvarlanmasını seyrediyorum, kılım kıpırdamıyor. Sanki bir zafer kazanmış gibi, yenilmiş gibi ve sonunda bu savaşın kaybedeni gibiyim.
Mağlup olmak hiç bu kadar iyi gelmemeli insana; kaybedenin zafer suskunluğu, tarifsiz bir yok oluş demektir,
Süregelen savaşın bitmesidir çünkü bu...
1 note
·
View note