ayrissahin - Tumblr blog

[ayrissahin]

“Ne diren, ne zorla. Yolunu değiştirene izin ver. Sana uğramak istemeyenin yoluna çıkma. Birlikte yürümen gerektiğin kişiyle, kendi yolunda yürürken karşılaşacaksın. Kendine ve yoluna odaklan. Daha iyi olmaya, daha mutlu olmaya odaklan. Senin olan seni bulacaktır..”

[ayrissahin]

Sırf birisini kaybetmek istemediğin için daha fazla anlayışlı ve affedici olmaya çalıştıkça, karşındakine de hak vermeye, düzeltir sanarak konuyu kapatmaya çalıştıkça, kimse seni kaybetmekten de incitmekten de korkmamaya başlıyormuş…

[ayrissahin]

When the more it heals the worse it hurts.

[ayrissahin]

I miss being here.

[ayrissahin]

Natalie Díaz, from “Isn't the Air Also a Body, Moving?”, Postcolonial Love Poem

[ayrissahin]

Mary Oliver, from “Marengo.” [ID in alt text]

[ayrissahin]

Kalbim kırık, zaten canım acıyor. Bir de uykusuzluk yaşıyorum üzerine… şaka gibi geliyor.

[ayrissahin]

sometimes i’m all good and sometimes how the fucking fuck can anything possibly be okay ever again?

[ayrissahin]

Uyuyamıyorum. Düşüncelerim uyutmuyor beni.

[ayrissahin]

This is Bal. She is everything to me. She is the one who calms me down and helps me not to miss the end of the rope. Love you so very much, my littlest girl. ❤️

19.11.22

[ayrissahin]

Gitmek istiyorum, çok uzaklara, hiç kimsenin beni bulamayacağı bir yere. Düşüncelerimde değil de, bilinmeyenin içerisinde kaybolmak istiyorum. Yalnızca ben, kendimle olayım.

[ayrissahin]

Öyle bir an ki bu, kelimeler yetersiz kalıyor içimdeki bu boşluğa. Haykırmak istiyorum fakat gücüm kalmadı. Anlatmak istiyorum, ama o kadar çok şey var ki, hangi birinden bahsedeceğimi ben de bilmiyorum. Yazdıklarıma bir an olsun dönüp bakmadan, sadece yazmak istiyorum. Kimse okumayacak çünkü biliyorum. Çok kırgınım, çok buruğum, boğazım düğümleniyor ve yutkununca canım yanıyor. İçimdeki his nefret değil, ama aşk da değil. Ne oldu da bu hâle geldim sana karşı, anlamlandıramıyorum. Çok uzun zaman oldu, tenin tenime değmeyeli. Belki de asıl sebebi budur çaresizliğimin. Belki de en güzel anlarımı heba etmemin en büyük ama en acı nedeni gözlerine bakamıyor oluşumdur. Fakat şöyle bir gerçek var, öyle bir duygu seline kapıldım ki, artık ne hissedebileceğimi ben de bilmiyorum. Dediğim gibi bu nefret değil, ama aşk… kesinlikle değil. Bu bir boşluk. İçimde gitgide büyüyen koca bir hüzün, çaresizlik, ümitsizlik, kayboluş…

En çok da kaybolmaktan korkuyorum. Hem senin içinde, hem de kendi benliğimin içinde. Korku, diğer tüm duygulardan daha güçlü bana sorarsan. Korkunca tanımlayabilecek bir ifade yok çünkü. Korkuyorum diyebiliyor insan bir tek. İçimdeki bu naif boşluk hissiyatını korku ile açıklayabilirim sanırım. Fakat asla emin olamıyorum. Öyle ki, sana karşı hissettiğim duyguları belki hiçbir zaman anlayamadın, belki hiçbir zaman ben anlatamadım. Neden böyle oldu ki şimdi? Ne oldu da bu hale gelebildik? Neler yaşadık da birbirimizi kırıp tahammülsüzleştik? Ben açıklayamam sebebini sana, çünkü inan bana ben de bilmiyorum. Belki çok sevmekten, belki çok özlemekten, belki de çok ayrı kalmaktan. Demem o ki; kırgınım, canım çok acıyor, ve geçmesini istemiyorum. Çünkü geçerse, sana olan hislerimin eskisi gibi olamayacağından korkuyorum. Evet, korkuyorum sevgilim. Çok korkuyorum.

[ayrissahin]

Ben geldim. Uzun bir aradan sonra…

[ayrissahin]

1 yıl önce bu zamanlar, acım doruklarımda...

[ayrissahin]

İçtiğim her sigara, uyandığım her yeni gün, şu sokak lambalarının aydınlattığı ufacık kaldırım parçası dâhi güzelse, Senin yüzünden.

[ayrissahin]

Fakat, sesi öyle güzel ki...

-ayris.

[ayrissahin]

‘‘aşkı hikaye yapan, imkânsızlıktır değil mi anneanne?’‘