bubiraksiyom - Tumblr blog

[bubiraksiyom]

Olağanüstü Bir Gece

O geceden arkadaşlarımdan hiçbirine söz etmedim; içimin bir zamanlar ne kadar ölü olduğunu asla bilmediler, şimdi nasıl çiçek açtığımı da asla anlamayacaklar. Canlılıkla yaşadığım bu hayatın ortasında ölümle karşılaşırsam ve bu satırlar başkalarının eline geçerse de bu olasılık beni hiç korkutmuyor ve üzmüyor. Çünkü böyle bir anın büyüsünü tatmamış biri, tek bir gece içinde yaşanan ve görünürde birbirleriyle hiç ilgisi olmayan böylesine tesadüfi olayların neredeyse sönmüş bir hayatı bir büyü gibi yeniden ateşleyebileceğini altı ay önce ben ne kadar anlayacak olsaydım o kadar anlayabilir zaten. Böyle birinden utanmam, çünkü beni anlamaz. Fakat bütünlükten haberdar olan biri yargılamaz ve gururdan kurtulmuştur. Onun karşısında da utanmam, çünkü beni anlar. Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.

Stefan Zweig

[bubiraksiyom]

10 yıldır yazdığım, anılar biriktirdiğim, büyüdüğüm, değiştiğim blogumu yanlışlıkla sildim. Okuyan yoktu ama ben arada girmeyi seviyordum. Neyse artık zihnimde hatırlayabildiğim kadarı kalacak bana. Zaten geçmişte yaşamak hiç iyi gelmiyordu. Neden diye sorgulamanın, değersiz hissettiğim her anıyı tekrar hatırlayıp aynı acıyı yaşamanın, bir daha geri dönmeyecek günlere özlem hissetmenin kimseye faydası yok şu an. Yine de insan daha farklı olsaydı keşke demekten kendini alamıyor. Çünkü ıssız bir yoldayım ve yönümü kaybettim. Aynı rotayı kullanamam artık.

Ruhumun dinginliğe ve huzura ulaştığı gün bu yazıları okusam ve gurur duysam ya kendimle, ngzl olurdu..