etoburdunya - Tumblr blog

[etoburdunya]

seni özlemenin yükü öyle ağır ki göğsüme sığmıyor bu acı, göz yaşlarımı durduramıyorum.

[etoburdunya]

yalnızlığın hiçbir şeye ihtiyacı yok. o her şeyi öğretir.

-enid bagnold.

[etoburdunya]

her gün haykırmak istedim; sen benim canımdın canım. şekerpare çoktan şekerlendi bir de seni çok özledi.

[etoburdunya]

saçlarımı siyaha boyadım. tumblr girl gibi hissediyorum dkdkdlc.

[etoburdunya]

hiçbir şey istemiyor ve beklemiyorum. uzun zamandır tek bir hayal bile kurmuyorum. bugün danny öldü ve izzie pembe elbisesini ona gösteremedi. bir insanı yaşatmak için önce öldürmek gerekti fakat bu bile yetmedi. çabaların beyhudeliği çok ince bir çizgi.

[etoburdunya]

eylül, pinhani, düz saçlar ve çiçekli elbisem.

[etoburdunya]

bir mum daha yakıyorum içimden gelip geçen tüm vedalara.

[etoburdunya]

şarkılar küsmüş dudağa…

[etoburdunya]

gözümden gönlüme aktı.

[etoburdunya]

vurulduğum renkli kapı vitrayları ve parmağıma konan minik uğur böceği. küçük karabalık biricik uğrunu kaybetti. ismail abinin pullu ceketleri söküldü, şekerpare ve o gemi bir daha hiç geri gelmedi. sevgili yirmi yedi, her şeye rağmen sen iyi gel olur mu?

[etoburdunya]

“dare alla luce” dear toscana.

[etoburdunya]

yazgı biter, arta kalanlar bıçak gibi keskinleşir. kimse duymaz kabuslarda ağlayan çocukların sesini.

[etoburdunya]

sanki bir deniz kıyısında oturmuş kendimi bekliyorum, bir gün gideceğim yanıma

[etoburdunya]

her gittiğim yere seni de götürüyorum. yokken bile varsın. var iken yok oluşun kabul edilmez bir çaresizlik. ben ve kediler seni çok özledi. şekerpare şekerlendi.

[etoburdunya]

İnsan bir dağı tırmanırken ne kadar yara aldığını fark etmez. Devam etmek zorundadır çünkü. Gün gelir dağ aşılır, sıcak çimlerin üzerinde uzanır insan. İşte tüm yaralar o an sızlamaya ve kanamaya başlar. “En mutlu olduğum an bu acı da nereden geldi?” sorusuna yanıt budur.

-tunç tataker.

[etoburdunya]

göğsümde gözlerinin sapladığı bir bıçak…

-sabahattin ali.

[etoburdunya]

insanlığa ve samimiyete olan inancımı yitirmek üzereyim. yalanlar ne kolay çıkıyor ağızdan, karşımızdakini nasıl bu kadar rahatça hafife alıp aptal yerine koyabiliyoruz. herkeste bir büyüklük edası. keşke çimen olsam.