fihraye

[fihraye]

Bir yangının ardından sadece küller kalmaz, yanmış olmak da kalır. Bununla nasıl başa çıksın insan?

[fihraye]

sana söyleyecek hiçbir şeyim kalmadı hoşça kal'

[fihraye]

yüreğim titreyerek sildiğim sevda değil misin sen? yorgun ve bir hayli yoksunum senden. bu kadar temiz seven bir kalbi kapı dışarı etmek hangi çatıya yakışmış bunca zaman? senin üstüne neden sindi bu ayrılık ve neden yerimi anımsatacak insanlar çıkmadı yoluna? o olsa diye başlayan cümleler kurmaya varmadı mı dilin hiç? bu vicdansız halin söyle bana nerden nakşetti kalbine, söyle, söyle bir avuçta ben çalacağım cebinden. biraz mide bulantım var ama iyiyim, kelimeleri seçebilecek kadar ayık kafam. bana bir şeyler söyle, öyle özledim ki, kendini affettirmenin bir yolunu bul bana, dün aldığın nefesi sebebim bilirdim, yok şimdi bir çarem, kaldım bak sana kavuştuğum yerde bir başıma, beni anla! seni çok sevdim, seni bir çocuğun uyku arkadaşını sevdiği kadar, yüzünü güneşe çeviren ay çiçekleri ve bir mahkumun göğe olan hasreti kadar sevdim. çokluğu azlığı da mühim değil artık, ben sevdim. sevebileceğim kadar fütursuzca ve savurgan, çıkmaz sokaktan çıkar umuduyla bir inatla ve kararlılıkla, ayağıma batan cam kırıklarına rağmen bir mertlikle ve can pekliğiyle. yüreğim titreyerek sildiğim sevdamsın sen, ellerim titreye titreye yazdığım şu yazı, başımı kaldırmaya utandığım göksün sen. şimdi bir adım daha uzaklaş bendimden, bilâkis geriye gitmediğin her adımı da bana karşı bir ümit sayarım. bunu ister misin? ben istemem. ben artık senden o muhtaç kaldığım tebessümünü dahi istemem. varsın canın sağ olsun, varsın benim kaderim seninkine yazılmamış olsun ve varsın yolun açık olsun.

[fihraye]

İçinde olmayan şiiri başka yerde bulamazsın.

[fihraye]

gardım düşüyor, tutamıyorum.

[fihraye]

gardım düşüyor, tutamıyorum.

[fihraye]

Kısa bir mektup yazacak zamanım olmadığı için size uzun bir mektup yazıyorum.

Annem, ben doğmadan önce ölseydi bende olmayacaktım, demekki ben pekte gerekli bir varlık değilmişim.

Mekân olarak evren, dört bir yanımı çevreleyip beni bir atom zerreciği gibi yutuyor; ama ben zihinsel düşüncemle dünyayı kavrıyorum.

Neden çoğunluğun ardından gidilir? Daha mı çok aklı var? Daha mı güçlü?

Kuvvete dayanmayan adaIet aciz, adaIete dayanmayan kuvvet zaIimdir.

İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.

Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.

Ölüme, yoksulluğa, bilgisizliğe çare bulamayan insanlar, mutlu olmak için bunları hiç düşünmemek gerektiğini anladılar.

İnsanIığın bütün sorunIarı, kişinin tek başına bir odada sessizce oturamamasından kaynakIanır.

Her seçim bir vazgeçiştir.

İfade edemediğim bir eksiklik hissi var içimde, sanki her şey başka türlü olabilirdi.

Hayat yine o ağır ve aktığı belli olmayan halini almış. Bozuk bir saat gibi konuşmuyor.

Oyun oynuyorlar, oynamıyor gibi oynuyorlar, oyunlarını oynamam gerek yoksa aralarına almazlar beni oyunu oynamalıyım, oyun oynandığını farketmeden.

Sanırım biraz susmam gerek. Ramazan ayında ilk güneş tutulması yaşanana kadar yerçekimsiz ortamda şizofreni dersleri alacağım.

Yokluğum acıtıyor beni Ve biz teselli ediyoruz kendimi Hepimiz telkin diyoz, okuyanlar şiir.. Aslında herkeste arıyoz o birini Sanat, monolog diyor tıp ise şizofreni...

Her edebiyatçı hafif şizofreni zerresi taşır. Bu yüzden herkes edebiyat yapamaz. Bu da işin latifesi olsun.

[fihraye]

benden anlamadın, şiirden anla.

[fihraye]

“Biz kadınları hiç sevmedik!

Saçlarını sevdik, hele bir de sarışınsa daha çok sevdik.

Ağızlarını sevdik, hele bir de şehvetli ve dolgun ise daha çok sevdik.

Göğüslerini sevdik…

Bacaklarını sevdik, hele bir de sütun gibiyse bayıldık.

Kalçalarını sevdik…

Gerçekten güzel vücutlu ve “çıtırsa” daha çok sevdik…

Yolda, arabada, televizyonda, internette onlara hep “baktık”

Her yerlerine iyice ve dikkatle baktık.

Pek iyi görememiş olacağız ki bir daha baktık.

Bir daha ve bir daha…

Kadınların her yerlerine baktık ama gözlerine ya hiç bakmadık ya da baktığımızda çok geç olmuştu…

Biz kadınlara çok dokunduk! Onlar istese de istemese de dokunduk.

Son yıllarda dini motiflerden güç bulanlarımız oldu.

Eh! Yozlaşan toplum ve geç gelen hatta hiç gelmeyen adalet olunca da 13-14 yaşındaki çocuklara bile dokunmaya başladık! Sapık damgası yemeyi göze alanlar bile şaşırdı çünkü sapık diye haykıran ne kadar azdı!

Kadınlara dokunmada dünya sıralamasında üst yerlere geldik… 2023 itibariyle rakamlar oldukça “umut verici!“ %40’ını sürekli dövdük

%45 ine duygusal şiddet uyguladık (küfür, hakaret, küçük düşürme)

%16’sına zorla sahip olduk. (ve olmaya devam ediyoruz.) Tüm bunlara maruz kalan her 3 kadından biri intihara kalkıştı ama biz hiç oralı olmadık (hem bize ne değil mi? Fener ya da Cimbom maç kaybedince çok üzüldük ama kadınlar söz konusu olunca pek oralı olmadık) %9’una daha masum birer çocukken bile dokunduk.

Ama onlar hep sustular. Çünkü konuşsalar kimse inanmazdı. “kim bilir neler yaptın ki sana tacizde ya da tecavüzde bulundu amcan ya da komşun” bu da sana ders olsun, türünden tepkiler görecekti.

Ama bu ders o kadar acıdır ki biz erkekler bilemeyiz. Bizlere sorduklarında %25’imiz “bazı durumlarda kadın dövülür” demeyi doğal bir şey gibi dile getirdik. %51’i erkekler ile tartışmayı bile “saygısızlık” sanıyor artık. %36’sı kendisi para kazansa bile parasını nasıl harcayacağına karar veremeyeceğine inanmış ya da inanmak zorunda kalmış. %52’si “erkek kadından sorumludur” diyecek kadar kadınlığını unutmuş ya da unutturulmuş. %49’u “erkek ne zaman isterse bana sahip olabilir benim itiraz hakkım olamaz” diyecek konuma gelmiş...” @kotu.karma

[fihraye]

bana bir hayat bir de düş borçlusun

[fihraye]

sırtımı yasladığım duvar üzerime yıkıldı

[fihraye]

sonra tek bir gözyaş�� öldürür seni, hangi denizlerde boğulduğunu unutursun

"En derin denizlerde boğula boğula becerirsin tek bir nefesle yaşamayı."

[fihraye]

"ve sen geldin. uçsuz bucaksız nasıl sevilir öğrettin bana. parmak uçlarımla dokunmayı, kırmadan, korkmadan sevmenin tadını verdin kalbime. gökkuşağı serpildi kararmış düşlerime, gülüşlerime. adı unutulmuş ya da daha adı konulmamış hislere şahit oldu yeryüzü seninle."

[fihraye]

Hikayenin devamı kursakta

[fihraye]

[fihraye]

içimde yarım kalmış o sevdayı bir çöpe bıraktım, gözün arkada kalmasın benim seninle bir meselem kalmadı artık

[fihraye]

her şey dayanılmaz olduğunda, seni sensiz sevdiğimi hatırla.