gamze-naz

[gamze-naz]

sana ne yaptılar? kirpiklerin ıslanıyor durup dururken.

[gamze-naz]

Sen böyle sürekli çevreme gelirken ben seni nasıl unuturum ki? Nasıl söküp atabilirim seni kalbimden? Hiç bir şeyi takmıyormuş gibi davranmakta yoruyor insanı. Çünkü takıyorum. Seni, hareketlerini, sözlerini.. Neden ben seni unutma kararı almışken etrafımdasın ki? Neden egonu tatmin etmek için benim kalbimi kırıyorsun. Ben anlamıyorum çünkü artık. Çevremdeki kimse de anlamıyor ve istemiyor da seni. Ben sende nasıl tutuklu kaldım ki böyle?

[gamze-naz]

Gözlerin, gözlerime değiyor sürekli..Ama aslında biliyorum, umursamıyorsun beni. Sevgilin varken neden böylesin anlamıyorum. Ama canımı yakıyorsun. En çok sen yakıyorsun, en çok sen üzüyorsun. Bunu sen yapıyorsun. Oysaki farkında bile değilsin. Gelmesen mesela çevreme. Dolaşmasan yakınımda, herşey daha da kolay olabilirdi. Ama senin gözlerin, gözlerime değiyorda; umursamıyor ki beni.

[gamze-naz]

Yalnız bir adam olup, ufka bakıp seyre dalıp sonra yürüdüğüm yollarda seni bulmaya çalıştım..

Yalnız bir kadın olup, aşka küsüp meşke dalıp sonra uyuduğum kollarda seni unutmaya çalıştım..

[gamze-naz]

Kırıldım. Hemde ruhum paramparça oluncaya kadar devam etti bu kırılma. Ağladım. Ağlamaktan başka birşey elimden gelene kadar. İçim, dışıma çıkana kadar ağladım hemde.

[gamze-naz]

Üzgünüm.. Hemde ben gerçekten çok üzgünüm.

[gamze-naz]

Sevgilin varmış.. Sorun değil zaten bir gün olacaktı. Senden vazgeçmem için hayat önüme her şeyi koyuyor. Ama ya 2 yılım? 2 yılım çöp mü olacak? Seni severek geçirdiğim o 2 yıl.. Olsun, sen mutluysan sorun yok. Ben üzülürüm yine, ağlarım. Ama sen mutlu ol..

[gamze-naz]

Sorun ben miyim? Kime azıcık değer vermeye çalışsam, ertesi gün bişey oluyor ve değer vermeye değecek insan olmuyorlar artık. Sorun gerçekten ben miyim? Oysaki ben kimse kırılmasın diye önceliğime herkesi koyarım ama bir kendimi koymam. Üzüldüm. Kırıldım. Ağladım. Paramparça oldum. Tükendim. Yoruldum. Zorlandım. Düştüm, kalkmasını bildim. Sevdim. Yanıldım.. Bütün bunlar ve daha fazlası oldu ama ben bir kendimi sevemedim. Nasıl sevebilirim ki? Öğretmedi kimse bana. Ben sadece kendimi üzmeyi öğrendim. Herkeste beni üzdü zaten..

[gamze-naz]

Kırıldım. Hemde ruhum paramparça oluncaya kadar devam etti bu kırılma. Ağladım. Ağlamaktan başka birşey elimden gelene kadar. İçim, dışıma çıkana kadar ağladım hemde.

[gamze-naz]

sen yoksun ve bu o kadar fark edilir ki benim gözümde. o kadar yoksun ki. nasıl bu kadar olmayabilirsin aklım almıyor.

[gamze-naz]

Sen benim aydınlık yanımsın.. Sen yokken ben karanlık duvarlara sığınıyorum. Karanlık oluyorum.

[gamze-naz]

Bir evin bodrumu gibi.. Gereksiz görülen ne varsa içine atılan, bir daha yüzüne bakılmayan o karanlık zindan gibiyim.

[gamze-naz]

Senden vazgeçiyorum, kendim için. Anladım çünkü artık. Sen beni sevmiyorsun ki, sen benle oynamayı seviyorsun. Herşey en başından boşaydı. Artık perde indi ve gözüm açıldı. O zmn dan beride eskisi gibi heyecanlanamıyorum bakışlarına. Aksine rahatsız oluyorum. Çünkü o bakışlar canımı yakıyor. Bana, benle oyuncak gibi oynadığını hatırlatıyor. Ama artık bitti. İçimden söküp atıyorum seni, senin sayende.

[gamze-naz]

Ben gök gürültüsünden çok korkarım mesela baba, uyuyamam biliyor musun? Yalnızlıktan korkarım, çaresiz olmaktan korkarım.. Ama kitap okumayı çok severim, ruhum rahatlıyor çünkü o zaman. Müzik dinlemeyi de çok severim mesela, benim dile getirmediğim cümleler geçer içinde, kendimi kaptırırım. Müziksiz uyuyamam bide. Yazmayı severim mesela, hiç bilmezsin bu huyumu.. Ama çok severim, annem gibi. Kelimeler ruhum olur. Sessizliği severim. Yağmuru severim, ıslanmayı, hafif yağmur çiselerken yürümeyi yada kitap okumayı. Kahvede severim. Siyahı severim, her anlamda. Ruhumu yansıtıyor çünkü. Ama kendimi sevmem. Çünkü sen beni sevmedin, bende kendimi. Herkes herşeyi öğretti ama kendimi sevmeyi öğretmedi..

[gamze-naz]

Kafamdaki düşünceler susmuyor, dinmiyor başımın ağrısı ve ben uyuyamıyorum.. Günlerdir o kadar yorgunum ki uyusam da geçmiyor, hoş uyuyamıyorum da zaten.

[gamze-naz]

Baba.. Görüyor musun bitiyorum ben, günden güne eriyorum sanki. Ruhum bir vazo misali yere sertçe atılmış ve paramparça olmuş gibi.. Seninde payın var o kırıklarda. Ama sen bunu bile bilmiyorsun ki. Çünkü sen o kadar yoksun ki, ölüden farkın yok benim için. Neden onlara o kadar iyiyken bize bu kadar kötüsün ki.. Sen neden bizi hiç sevmedin baba.. Senin istediğin gibi bir evlat mı olamadık? Ama o zmn annem de bizi sevmezdi.. Aksine o senin yerine de sevmeye çalışıyor bizi. Aklıma her geldiğinde 'acaba bizi neden sevmedi' demekten ben yoruldum baba.. Çoğu kızın ilk aşkı babasıyken, sen nasıl benim ilk yara izim oldun, baba? Baba sen o kadar yoksun ki ben babam var demeye korkuyorum.. O kadar şeye ağlamazken konu sen olunca ben o bıraktığın küçük yaralı kız çocuğu oluyorum. Baba.. Baba sen bana neden inanmadın? Beni koruman gereken yerde, senden korunur oldum ben..

[gamze-naz]

Ben aslında güçlü değilim. Sadece gizlemeyi biliyorum. Ama artık taşıyamıyorum