gerceklerehosgeldiniz - Tumblr blog

[gerceklerehosgeldiniz]

Neden mutlu değiliz demiştim bundan bir yıl bir ay önce, sebebini buldum!

Bir yıl sonra tekrar döndüm dolaştım, buraya geldim. Neden mutlu değiliz dedim durdum. Hayat öyle bir verdi ki cevabını sağolsun. Varmış sebepler. Mutlu olmamak mümkünmüş meğersem.

Her şey böyle üst üste mi gelir her zaman? Bütün kötü haberleri neden hep peşpeşe alırız? Tam her şey yoluna girdi derken mi parçalanırız en çok? Ne olacak bunun sonu ne zaman çıkacağız aydınlığa diye sorarken buluyorum kendimi hep. Hayat hep peşpeşe geliyor. Tamam hallettim, bunu da geride bıraktım derken koca bir dağ çıkıyor önüme. Hepte büyüyor bu dağlar. Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez derler. Vermiyor gerçekten, şikayet etmek değil niyetim ama kendimi hep bütün bunlar bittiğinde derken buluyorum. Ne bütün bunlar? Neden bu kadar ağırlar? Bir yanım bahar bahçe öbür yanım sonbahar hüznü. Yetti artık bıraktım diyorum. Bir umut ışığı doğuyor kanıyorum peşinden gidiyorum. Kanmamak ne mümkün! Öyle güzel ki öyle değiyor ki yaşananlara ama işte aşana kadar her şey zulüm, her şey eziyet. Bazı olaylar yaşanıyor. Gerek var mıydı diyorum kendime. Hiç bu işe girmeseydin keşke diyorum. O keşke takılıp kalıyor orada. Ama hep derim "ya vardır bir hayır!". Bunda da vardır bir hayır ama değdi mi diye soruyorum kendime, değmemiş gibi geliyor. Gerek yoktu diyorum. Öfkelendim. Çok öfkelendim. Ama kendimeydi bütün öfkem. Neden güvendin? Güvenemezsin kimseye, ağızlar hep yalan söyler inanma! Ne oldu bak, inandın da ne oldu? Olan sana oldu. Bakalım bunun arkasından ne gelecek? Diyebilecek misin yine "İyiki yaşanmış, bak ne güzel yol açtı."

Bir yer olsa tek kalsam. Her şeyden uzak, sadece ben. Kendi sesim, enerjim. Mümkün mü acaba? Bütün bunlar bittiğinde buluşabilir miyim kendimle yeniden?

İşte öyle arkadaşlar. Mutlu olmak için sebep kalmıyormuş bazen. İnsan büyüdükçe dertler de büyüyormuş. Bazen ezilebiliyormuşsun bu dertler altında. Tek kelime kalıyormuş dilinde: geçer..

Neden mutlu değiliz ?

 Günümüzde etrafımızdaki insanlara baktığımızda kimse mutlu değil, peki neden? Eğer mutsuzum diyorsanız sizde kendinizi sorgulayın neden mutsuzsunuz? Aslında ilk düşünmeniz gereken şey şudur; sizin için mutluluk nedir? Mutluluk aile midir, kalabalık bir arkadaş grubu mudur, sevgili midir ya da sahip olmayı dilediğiniz ve sahip olduğunuz eşyalar mıdır? 

  Benim için mutluluk yaşamdır. Nefes alabildiğim her saniye benim için mutluluktur. Çünkü bu bana her şeyi değiştirebileceğim inancını katar. Beni mutsuz eden bütün her şeyi hayatımdan çıkardım çünkü bir şey benim hayatımda güneşin doğmasını engelliyorsa neden ben o şeyi hayatımda tutayım? İlk bunu kavramakla başlar bütün her şey. Bu hayatın benim olduğunun farkındayım ve her gün nasıl daha iyi yaşayabilirim diye hesaplar yapıyorum çünkü bu hayatı kimse benim yerime gelip daha iyi yapamayacak. Üzüldüğümüzde bile en çok üzülen biz olmuyor muyuz? Kim bizim yerimize bizden daha çok üzülebilir? Mutlu olmakta böyledir işte. Senin için kimse senden daha fazla mutlu olamaz.  Düştüğünde de sen kendin kalkacaksın, kalkmak zorundasın çünkü kimse bunu senin yerine yapmayacak. Doğumdan bu yana hep yalnızız. Her ne kadar çevremizde insanlar olsa da günün sonunda yine kendimizle başbaşa kalırız. Çevremizde ki herkes gidebilir -ailemiz bile- önemli olan insanın kendi kendine yetebilmesidir. Kendi başımıza kaldığımızda hayatımızın kararmaması, o içimizdeki ışığın hep yanmasıdır önemli olan. 

Tek bir yaşam hakkımız var ve ben yarın öbür gün bu dünyadan göçtüğümde her şeye rağmen mutlu olduğum diyeceğim. Peki siz?

[gerceklerehosgeldiniz]

Neden mutlu değiliz demiştim bundan bir yıl bir ay önce, sebebini buldum!

Bir yıl sonra tekrar döndüm dolaştım, buraya geldim. Neden mutlu değiliz dedim durdum. Hayat öyle bir verdi ki cevabını sağolsun. Varmış sebepler. Mutlu olmamak mümkünmüş meğersem.

Her şey böyle üst üste mi gelir her zaman? Bütün kötü haberleri neden hep peşpeşe alırız? Tam her şey yoluna girdi derken mi parçalanırız en çok? Ne olacak bunun sonu ne zaman çıkacağız aydınlığa diye sorarken buluyorum kendimi hep. Hayat hep peşpeşe geliyor. Tamam hallettim, bunu da geride bıraktım derken koca bir dağ çıkıyor önüme. Hepte büyüyor bu dağlar. Allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez derler. Vermiyor gerçekten, şikayet etmek değil niyetim ama kendimi hep bütün bunlar bittiğinde derken buluyorum. Ne bütün bunlar? Neden bu kadar ağırlar? Bir yanım bahar bahçe öbür yanım sonbahar hüznü. Yetti artık bıraktım diyorum. Bir umut ışığı doğuyor kanıyorum peşinden gidiyorum. Kanmamak ne mümkün! Öyle güzel ki öyle değiyor ki yaşananlara ama işte aşana kadar her şey zulüm, her şey eziyet. Bazı olaylar yaşanıyor. Gerek var mıydı diyorum kendime. Hiç bu işe girmeseydin keşke diyorum. O keşke takılıp kalıyor orada. Ama hep derim "ya vardır bir hayır!". Bunda da vardır bir hayır ama değdi mi diye soruyorum kendime, değmemiş gibi geliyor. Gerek yoktu diyorum. Öfkelendim. Çok öfkelendim. Ama kendimeydi bütün öfkem. Neden güvendin? Güvenemezsin kimseye, ağızlar hep yalan söyler inanma! Ne oldu bak, inandın da ne oldu? Olan sana oldu. Bakalım bunun arkasından ne gelecek? Diyebilecek misin yine "İyiki yaşanmış, bak ne güzel yol açtı."

Bir yer olsa tek kalsam. Her şeyden uzak, sadece ben. Kendi sesim, enerjim. Mümkün mü acaba? Bütün bunlar bittiğinde buluşabilir miyim kendimle yeniden?

İşte öyle arkadaşlar. Mutlu olmak için sebep kalmıyormuş bazen. İnsan büyüdükçe dertler de büyüyormuş. Bazen ezilebiliyormuşsun bu dertler altında. Tek kelime kalıyormuş dilinde: geçer..

[gerceklerehosgeldiniz]

Bakıyoruz ancak gerçekten görüyor muyuz?

Genellikle sanat eseri dediğimizde aklımıza gelen tablolar, tiyatrolar, sinema eserleri veyahut edebi eserler oluyor. Peki biz bu eserlere baktığımızda ne görüyoruz? Yukarıdaki esere baktığınızda siz ne görüyorsunuz? Sadece güzel bir eser mi yoksa yetenekli bir ressam mı? Düşünmek için kendinize zaman tanıyın.

Ben de baktığımda sizin gibi aslında yetenekli bir ressam ve güzel ele alınmış bir eser görüyorum. Gerçek şu ki görmemiz gereken bundan fazlası. Geçtiğimiz günlerde çok faydalı ve bakış açımı değiştiren bir sayfayla karşılaştım. İlk başta dümdüz baktığım bu eseri daha farklı bir gözle görmeye başladım. Eserde aslında Van Gogh'un, zor geçen hayatına rağmen sakinlik, umut ve huzur arayışında olduğunu gördüm. Bu düşünce, esere bakış açımı tamamen değiştirdi. Benim için görsel şölen olan eser artık umudun eş anlamlısı oldu. Sizler içinde aynı duyguyu yaşayabilmeniz adına sayfaya bu linkten ulaşmanızı öneririm.

[gerceklerehosgeldiniz]

Neden mutlu değiliz ?

 Günümüzde etrafımızdaki insanlara baktığımızda kimse mutlu değil, peki neden? Eğer mutsuzum diyorsanız sizde kendinizi sorgulayın neden mutsuzsunuz? Aslında ilk düşünmeniz gereken şey şudur; sizin için mutluluk nedir? Mutluluk aile midir, kalabalık bir arkadaş grubu mudur, sevgili midir ya da sahip olmayı dilediğiniz ve sahip olduğunuz eşyalar mıdır? 

  Benim için mutluluk yaşamdır. Nefes alabildiğim her saniye benim için mutluluktur. Çünkü bu bana her şeyi değiştirebileceğim inancını katar. Beni mutsuz eden bütün her şeyi hayatımdan çıkardım çünkü bir şey benim hayatımda güneşin doğmasını engelliyorsa neden ben o şeyi hayatımda tutayım? İlk bunu kavramakla başlar bütün her şey. Bu hayatın benim olduğunun farkındayım ve her gün nasıl daha iyi yaşayabilirim diye hesaplar yapıyorum çünkü bu hayatı kimse benim yerime gelip daha iyi yapamayacak. Üzüldüğümüzde bile en çok üzülen biz olmuyor muyuz? Kim bizim yerimize bizden daha çok üzülebilir? Mutlu olmakta böyledir işte. Senin için kimse senden daha fazla mutlu olamaz.  Düştüğünde de sen kendin kalkacaksın, kalkmak zorundasın çünkü kimse bunu senin yerine yapmayacak. Doğumdan bu yana hep yalnızız. Her ne kadar çevremizde insanlar olsa da günün sonunda yine kendimizle başbaşa kalırız. Çevremizde ki herkes gidebilir -ailemiz bile- önemli olan insanın kendi kendine yetebilmesidir. Kendi başımıza kaldığımızda hayatımızın kararmaması, o içimizdeki ışığın hep yanmasıdır önemli olan. 

Tek bir yaşam hakkımız var ve ben yarın öbür gün bu dünyadan göçtüğümde her şeye rağmen mutlu olduğum diyeceğim. Peki siz?

[gerceklerehosgeldiniz]

Herkese merhaba!

Bu benim yeni blogum ve ben burada dizi-film kitap yorumları, hayata dair fikirler, gözümüzden kaçan detaylar ve bilgilendirici yazılar yazmayı planlıyorum umarım herkes için faydalı olur. Lütfen desteğinizi esirgemeyin. Şimdiden teşekkürler.