ondergrond-blog1

[ondergrond-blog1]

Concert Review: The KIK

Met hun nieuwe plaat Stad en Land gaat The KIK op tournee door Nederland. Hun tweede show vindt plaats op 23 februari 2017 in Doornroosje, Nijmegen. Voordat de sterren van de avond het podium betreden, wordt het nog pratende publiek opgewarmd door supportact The Stangs. Dit doen ze succesvol, want ze krijgen de zaal in twee nummers aan het dansen. Alhoewel het publiek varieert van jong tot oud, lijkt iedereen van de muziek te genieten.  Buiten stormt en regent het, maar in de Paarse Zaal in Doornroosje is iedereen dat allang vergeten.

De gelakte puntlaarzen komen onder de gordijnen vandaan en de menigte begint te klappen en te juichen. The KIK maakt, gekleed in pakken, coltruien en nette enkellaarzen, precies de eerste indruk zoals je die verwacht. “Tja, je zou het kunnen hebben over de Amerikaanse president of het integratieprobleem of zoiets, maar dat werkt natuurlijk ook niet echt goed, hè?” verwelkomt leadzanger Dave von Raven. “Als je al een tijdje niet op het podium hebt gestaan weet je ook niet echt meer wat je moet zeggen – dus ik ga gewoon alles opnoemen wat ik doe. Even dit pedaal indrukken hoor.” Het is inderdaad te merken dat ze een beetje roestig zijn op het podium, maar dat drukt de pret niet – het maakt het eigenlijk een stuk gezelliger. De band begint met het lied Maandag dat, alhoewel niet erg toepasselijk op een donderdagavond, de sfeer er meteen goed intrapt.  Na drie nummers proberen ze over te gaan in Simone, maar komt weer naar voren dat ze een lichte angst voor stiltes hebben gekregen.

“Wat ben je aan het doen?” vraagt Von Raven als gitarist Arjan Spies niet meespeelt. “Water aan het drinken,” antwoordt hij. “Klaar?” “Nee, nu ben ik even aan het drinken,” grapt Dave voordat ze inderdaad het bekende liedje aankondigen waardoor iedereen meezingt en -beweegt.

In het begin kan het lijken dat je bij een soort Nederlands Beatles-optreden bent beland en tot zekere hoogte is dat ook wel zo, maar halverwege het concert krijg je The KIK toch van een andere kant te horen. De lichten beginnen te flitsen op het ritme van de muziek en als de gitarist een solo inzet zou je even vergeten dat je bij The KIK bent en niet bij een rockconcert. Bassist (Marcel Groenewegen), drummer (Ries Doms), toetsenist (Paul Zoontjes) en de twee frontmannen geven alles wat ze hebben.

Na het rockintermezzo komt het beeld van het begin van de avond al snel weer terug met het liedje I’ll be home tomorrow, geschreven door toetsenist Zoontjes. Terwijl ze het concert afsluiten met Verliefd op een plaatje heb je alsnog het idee tientallen jaren terug de tijd in te zijn gegaan, met discolichten en al.

Ondanks het niet geheel soepele verloop van het concert heeft The KIK deze avond laten zien dat ze niet alleen maar melodieuze popliedjes kunnen schrijven, maar ook het dak van de zaal er af kunnen spelen. De liedjes stonden in een fijne volgorde met veel variatie. Of ze zich nou wel of niet gemakkelijker zullen voelen op het podium, The KIK garandeert het publiek een topavond.

[ondergrond-blog1]

Sorority Noise || Art School Wannabe

Wiping my eyes of sleep drinking yesterday morning’s coffee slam my head against the wall put the same black jeans on wear a hat so you can’t see my hair

[ondergrond-blog1]

Miniature Tigers ♚ Cannibal Queen

[ondergrond-blog1]

The Fratellis - Chelsea Dagger

The boys get lonely after you leave

[ondergrond-blog1]

Kings of Leon - Rock City

Mechanical Bull, 2013

[ondergrond-blog1]

Do you want to go to the seaside? I’m not trying to say that everybody wants to go

[ondergrond-blog1]

“Happy When It Rains” | The Jesus and Mary Chain

[ondergrond-blog1]

I’m gonna burn your house down to spread peace and love

[ondergrond-blog1]

Eleanor Rigby // The Beatles

All the lonely people, Where do they all come from? All the lonely people, Where do they all belong?

[ondergrond-blog1]

I’m a Believer - The Monkees (More of the Monkees, 1967)

[ondergrond-blog1]

Everybody Needs Somebody - The Rolling Stones

[ondergrond-blog1]

Rhiannon - Fleetwood Mac (Fleetwood Mac, 1975)

[ondergrond-blog1]

You see, I have a conscience and it’s never fooled But it’s prone to be overruled

[ondergrond-blog1]

oh oh oh oh, I got a love that keeps me waiting I’m a lonely boy, I’m a lonely boy

[ondergrond-blog1]

You Can’t Hurry Love - The Supremes

[ondergrond-blog1]

Unchained Melody - The Righteous Brothers (Just Once in My Life, 1965)