portfoliopsp-blog

[portfoliopsp-blog]

Feedback op andere blogs

DE PRIJS VAN MUZIEK

Visueel is het een zeer frisse leuke blog met veel foto’s. We vinden de tekeningetjes een heel fijne bijdrage aan het totaalplaatje. De blog is ook heel overzichtelijk en ziet eruit als een echte blog. De lengte van de tekst is heel aangenaam.

De poll op de blog vinden we heel tof, dit maakt het ook een beetje interactief als bezoeker. Ook het stukje waar ze doorverwijzen naar een  paar goedkope of gratis concerten vind ik een mooie bijdrage aan de blog. Ze betrekken de actualiteit.

Ze hebben veel eigen ervaring maar nog geen interviews. Ze zouden nog vanuit het KuCu standpunt moeten reflecteren. Ze hebben al veel artikels op hun website om ons te verdiepen.

GELOOF IN KUNST

De interviews zijn goede en relevante mondelinge bronnen. Ze kunnen verder nog  religies in de kunst laten zien door specifieke kunstwerken te vertonen. Ze hebben twee goede interviews in hun blog staan, eigen ervaringen lijkt ons moeilijk om op te doen vanuit hun thema.

Ze koppelenen hun thema nog niet aan andere doelgroepen of drempels. Dit kan gekoppeld worden aan de informatiedrempel of de sociale drempel. Ook de reflectie als KuCu’er kan er nog bij. Religie is slechts één kruispunt, daar kunnen ze misschien iets mee doen. Het is heel goed dat hun blog over de persoonlijkheid van religie gaat en dat ze de blog ook op een heel persoonlijke manier aanpakken.

Ze kunnen misschien de recente zoektocht naar ‘de rechtvaardige rechters’ van een aantal weken geleden erin verwerken. Voor de rest is er nog geen actualiteit terug te vinden in de blog.

De blog ziet er goed en duidelijk uit. Ze gebruiken heel goede foto’s. De lengte van hun tekst is oké, de interviews zijn langer maar dit stoort niet. De filmpjes over de geloven zorgen voor een korter artikel. Het is fijn dat er bij sommige links staat ‘binnenkort komt hier een blogpost’. Zo houden ze de bezoeker op de hoogte.

INFORMATIEDREMPELS BIJ PODIUMKUNSTEN

Ze hebben goede bronnen gebruikt en ze hebben een goede bronvermelding. Ze hebben eigen ervaringen in hun blog, maar kunnen wel nog een interview toevoegen.

Er is een overschakeling naar de praktische drempel door met krukken naar een voorstelling te gaan. Ze voegen ook reflecties toe op bijvoorbeeld de tips. Het is een heel uitgebreide blog en precies met veel enthousiasme geschreven.

Ze hebben veel links en verwijzen naar actualiteit. Ook extra  onderzoek is aanwezig.

Het is een hele mooie website, en hebben hier duidelijk veel werk ingestoken. Het is een duidelijke lay-out.

SOCIALE DREMPEL

Ze hebben nog geen bronnen toegevoegd aan hun blog. Ze hebben al twee ervaringen en verder wat tips& tricks.

Ze zouden nog vanuit het KuCu standpunt moeten reflecteren. Er zijn nog geen links naar andere websites aanwezig en ook nog geen actualiteit.

Qua vormgeving ziet de blog er echt heel chique uit. Het is heel overzichtelijk en elke pagina heeft een passende afbeelding. Ze volgen het principe van: less is more.

Bij de pagina van podiumvrees kunnen ze misschien nog vermelden dat er hier nog een blogpost gaat komen. Het lijkt nu een beetje raar.

TAALBARRIERE IN MUSEA

Geen bronvermelding of bronnen, wel hyperlinks naar andere websites. Een bronvermelding is een goed idee zodat de lezers kunnen doorlezen.

Er zitten eigen ervaring in, maar een gesprek of interview met de doelgroep ontbreekt nog. Ze moeten nog één inleefactie doen. Een voorstel: ze zouden een rondleiding in een andere taal kunnen volgen, indien mogelijk.

Ze koppelen nog niet terug naar andere doelgroepen of drempels. Dit kan gekoppeld worden aan de informatiedrempel of sociale drempel. Ook de reflectie als KuCu’er kan er nog bij.

Het is een mooie blog. Het engels is zeker een meerwaarde omdat het over de taalbarrière gaat. Ze gebruiken weinig afbeeldingen of illustratieve beelden. Moesten ze dit wel gebruiken zou dit nog aantrekkelijker zijn.

REFLECTIE OP EIGEN FEEDBACK

We willen zeker nog een interview toevoegen aan onze blog, we zien ook in andere blogs hoe goed dat dit werkt. Indien we tijd hebben zou het interessant zijn om verbanden te leggen met andere drempels zoals bijvoorbeeld de financiële drempel, en op die manier bijvoorbeeld iemand in armoede interviewen.

Uit de feedback die we krijgen en in vergelijking met de andere blogs heb ik hier wel een goed gevoel bij. Het is leuk om te zien hoe iedereen dezelfde opdracht totaal anders heeft aangepakt. Natuurlijk zouden we onze blog nog veel uitgebreider kunnen maken, het in een onderwerp waar je eindeloos over kan doorpraten.

Als we meer tijd hadden zouden we ook graag via de site ‘vrienden voor vrienden’ en interview willen doen met iemand die ervaring hier had opgedaan. Roel zag het ook wel zitten om zelf een vriend te zoeken voor mee naar een cultureel evenement te nemen op vrienden voor vrienden. Dit had waarschijnlijk een hilarisch verslag opgeleverd.

Al bij al ben ik heel erg blij met onze blog, en vooral met onze samenwerking.

[portfoliopsp-blog]

Persoonlijke vrije ruimte voor vluchtelingen

Wanneer Ems in een gastcollege komt vertellen over het belang van een persoonlijke vrije ruimte in iemands leven voor de ontwikkeling van de culturele competentie van een persoon leg ik de link met kind-vluchtelingen die geen vaste woonplaats hebben. Hoe zit het dan bij hen?

Als we spreken over een vrije ruimte lijkt dit mij een doelgroep waar we extra aandacht aan mogen besteden. Wanneer ze deze ruimte niet hebben gekregen, kunnen we die alsnog bieden. Vluchtelingen worden hier in België door velen bekeken alsof ze slecht zijn. Terwijl zij vaak diegenen zijn die de aandacht, warmte en veiligheid nodig hebben waar men in het gastcollege van De Dagen over sprak. 

Hoe kunnen wij een ruimte voor hen bieden, zodat zij alsnog weten hoe het voelt om vrij te zijn, te experimenteren, te mogen en niet te moeten. Want dat is een woord dat ze zo vaak horen. Vluchtelingen moeten de taal leren, ze moeten dit document binnen brengen,moeten voldoen aan deze voorwaarden,moeten terug naar hun eigen land,... 

Een plaats waar ze niets moeten, maar mogen, gecombineerd met culturele rijkdom, zoals de bibliotheek in het MUHKA. Of zoals iemand tijdens de les vernoemde, de opslagplaats van de Monty. 

Ik moet tijdens dit gastcollege erg denken aan een herinnering van vroeger, de slaapkamer van mijn moeder. Wanneer zij beneden was of niet thuis was ging ik op verkenning. Daar stond echt vanalles, van pauwenveren tot bister. Ik voelde me vrij om te experimenteren. Ik had geen idee wat bister was en waarom iemand ooit een pot met pauwenveren op zen kamer zou zetten. Ik gebruikte de pauwenveren als een inktpen en dipte die eerst in water en dan in bister. Plots kon ik hiermee schilderen. Ik had geen begeleider nodig die mij vertelde wat ik moest doen, ik deed het gewoon. 

Hoe kunnen we organisaties die werken met vluchtelingen overtuigen dat dit een nuttig aspect is om op in te spelen. Misschien met een hele sterke pitch? Als ik terugkijk naar mijn buddy-project de connectie met een minderjarige vluchteling die in ABC Wommelgem verblijft, merk ik één ding: hij had dit soort ruimte nodig. Hij had een persoonlijke kamer, daar tekende hij wel eens. Hij had enkel grijze potloden dus gebruikte ook nooit iets anders. 

Wanneer ik met hem afsprak nam ik verschillende materialen mee: acrylverf, wascokrijtjes, pastelkrijt, aquarel, kleurpotloden, stiftjes en grijze potloden. Hij greep meteen naar de grijze potloden. Na een tijdje stelde ik voor om met aquarelverf te werken. Ik begon uit te leggen hoe hij dit juist moet doen. Hij was niet geïnteresseerd.  Nu weet ik wat ik fout deed, ik gaf hem niet de vrijheid om zelf te ontdekken. 

Een betere aanpak zou zijn om een voorstel te doel aan het tehuis om verschillende materialen aan te kopen en een ruimte vrij te maken waar hij (en anderen) veilig en alleen alle materialen kan verkennen. Want zo heb ik het vroeger ook gedaan, als mijn moeder mij stap voor stap had uitgelegd hoe ik met bister moest werken was ik waarschijnlijk ook lang niet zo geïnteresseerd geweest.

[portfoliopsp-blog]

Rouwkampen voor jongeren - Missing You

Het is erg relevant om te weten dat jongeren die het moeilijk hebben, opgevangen en doorverwezen kunnen worden naar dit soort organisatie. Het is belangrijk dat zij ergens terecht kunnen. Het is niet makkelijk om met jongeren en kinderen die rouwen om te gaan omdat je niet weet hoe ze kunnen reageren. Tijdens de vorming krijgen we verschillende soorten reacties te horen, hierdoor hebben we al een basis die we tijdens de hulpverlening in ons achterhoofd kunnen houden.

Ik vind het heel goed dat we in kleine maten hebben geleerd hoe we zelf kunnen omgaan met jongeren die rouwen, maar ik denk dat het vooral belangrijk is te weten dat ze ergens terecht kunnen. Als sociaal werkers kunnen we hier maar in beperkte maten bij betrokken zijn. Het lijkt me belangrijk dat we voor onszelf een grens trekken vanaf wanneer we iemand doorverwijzen naar dit soort organisatie.

Wat mij het meeste bij zal blijven uit deze vorming is dat we alle antwoorden uit de jongeren zelf kunnen halen. Dat elke persoon anders is en als we echt willen weten wat we kunnen doen om deze persoon te helpen, dat we het gewoon moeten vragen. Dit lijkt zo een logische stap, maar die zo makkelijk kan overgeslagen worden.

Ik heb tijdens mijn lessen creatieve therapie (avondschool) net hetzelfde geleerd, de antwoorden komen steeds uit de cliënt. Je moet as therapeut zelf geen dingen verzinnen, je moet er gewoon op de juiste manier achter vragen. Dit is zo belangrijk als je met mensen werkt, dit neem ik mee in mijn verdere loopbaan.

[portfoliopsp-blog]

Samen lezen over over identiteit met De Dagen

Het gedicht dat mij erg is bijgebleven:

Wat je kent is zo weinig wat je kent van mij wat je kent zijn mijn wolken mijn stiltes mijn gebaren wat je kent is het trieste van mijn huis van buiten gezien zijn de luiken van verdriet de deurklopper van mijn verdriet.

Maar jij weet niets hoogstens denk je soms het is zo weinig wat ik ken van jou wat ik ken dus je wolken of je stiltes of je gebaren wat ik ken is het trieste van je huis van buiten gezien zijn de luiken van je verdriet. Maar je klopt niet aan. Maar ik klop niet aan.

Mario Benedetti De mooiste van de hele wereld: 300 gedichten van de 20ste eeuw

Het thema van vandaag bevalt mij uitzonderlijk zwaar. Identiteit. Terwijl ik mezelf zo disconnected voel met alles en iedereen rondom mij voel ik me erg verbonden met het gedicht, achter mijn eigen luiken. Tijdens de voorlees sessie werd ik eventjes emotioneel, maar no way dat ik dit ooit zou tonen. 

Andere van onze groep durfden zichzelf wel kwetsbaar op te stellen. Ik leer hieruit dat ik mezelf hierdoor gesteund voelde. Respect voor mijn klasgenoten die dit durfde. Ik wil mezelf kwetsbaar leren opstellen, niet alleen voor mezelf maar ook voor anderen.

Ik voelde mij niet veilig, terwijl Mark erg zijn best deed een veilige ruimte te creëren. Maar waarom durf ik hier niet openlijk in te spreken? Het voelde wel erg fijn dat we nooit druk voelde om te antwoorden. Er hing een rustige en zachte sfeer.

Van onze begeleider valt er veel te leren. Hij zit hier duidelijk voor twee redenen, zijn liefde voor literatuur en zijn liefde voor mensen. Hij ziet elke kleine gezichtsuitdrukking van de groep en gaat hier dan ook op inspreken. Hierdoor creëert hij zeer oprechte en mooie gesprekken die zonder zijn oplettendheid nooit plaats hadden gevonden. De kracht van actief luisteren komt tijdens deze sessie erg naar boven.

[portfoliopsp-blog]

Alleen naar de Roma

Voor onze groepsblog ging ik dinsdag 30 april 2019 alleen naar de Roma. Dit kwam goed uit voor mij want ik vond niemand die met mij mee kon gaan die avond, ik ervoer zelf de sociale drempel. Normaal gezien zou ik hier nooit alleen naartoe durven gaan, maar dankzij onze blog heb ik het knallend concert van The Bony king Of Nowhere niet gemist! 

Het was een hele fijne ervaring voor mij om in de huid van ons doelpubliek te kruipen. Het maakte me vooral erg blij om nadien een positieve boodschap de wereld in te kunnen sturen. Zoals ik in mijn blogpost op OBAMASELF vermelde was het echt bevrijdend om te beseffen dat je op je eentje evenveel plezier kan maken als met je vrienden. Ik voelde me in de Roma helemaal niet alleen.

Het perspectief van het doelpubliek meepikken lijkt me nu echt wel de juiste manier om voor een doelpubliek te werken. Ik denk niet dat ik steeds hun plaats moet innemen, maar dat het doelpubliek bevragen ook al voldoende kan zijn. Want bij andere doelgroepen, personen met psychische problemen, met een handicap, die in armoede leven,... is het helemaal niet zo makkelijk om in hun huid te kruipen. Dan lijkt het mij voldoende om in dialoog te gaan met de doelgroep.

In de toekomst ga ik in functie van de blog OBAMASELF Kathleen Vonckx interviewen. Een 21-jarige rockgriet die er niets mee inzit om af en toe op haar ééntje een concert mee te pikken. Hopelijk heeft zij leuke tips&tricks voor onze doelgroep.

[portfoliopsp-blog]

Gastcollege audiodescriptie

Na het maken van mijn vorige blog en na te denken over hoe ik mijn beelden kan gebruiken voor een brede doelgroep komt dit gastcollege als geroepen. Want wat kan ik dan betekenen voor blinden en slechtzienden?

Dat we ter voorbereiding van het gastcollege zelf een aflevering met audiodescriptie moesten beluisteren vond ik een erg interessante insteek. Op die manier hadden we ons allemaal al één keer kunnen inleven in de besproken doelgroep en was bij mij althans de aandacht voor het onderwerp groot.

Zelf vond ik het luisteren naar de aflevering erg moeilijk. Ik kon niet volgen wie wie was, en vond het daarom dus ook helemaal geen fijne ervaring. De gastspreker zei ons dat dit normaal is en dat je moet leren naar audiodescriptie te luisteren en ook vaak moet wennen aan de aanpak van diegene die het inspreekt. Maar zijn er effectief mensen die dat hiervoor over hebben?

Ik snap zeker dat het niet kunnen volgen van tv-programma’s een discriminerende factor is voor blinden en slechtzienden, maar ik vraag me af of de resultaten van de audiodescriptie wel opwegen tegenover die discriminerende factor. Wat je beluisterd is niet hetzelfde als wat je ziet, je hebt een hele andere ervaring.

Aan de andere kant begrijp ik ook het belang van de sociale discriminatie door het niet kunnen volgen van populaire tv-programma zoals bijvoorbeeld ‘eigen kweek’. Het kan voor een blinde of slechtziende erg moeilijk zijn om in een groep te komen die hier elke keer een conversatie over zal aangaan. Door audiodescriptie zal hij minder uitgesloten worden in de groep en kan hij hierover meespreken.

Als het niet over het sociale aspect gaat en echt voor entertainment lijkt het mij voor blinden en slechtzienden interessanter om een audioboek te luisteren. Omdat dit medium geschreven is om te beluisteren/lezen en het een product op zich is. Bij een programma met audiodescriptie wordt het heel chaotisch om naar te luisteren omdat er boven op het medium nog extra gesproken wordt, dit komt vaak niet natuurlijk over en kan zelfs verwarrend zijn.

Wat het voor mij wel interessant maakt is dat ze de doelgroep breder zien als blinden en slechtzienden en dit ook aanbieden voor personen met autisme. Ik had er zelf nog niet over nagedacht dat tv-programma’s voor deze doelgroep soms nog meer nodig heeft. Dit omdat ze moeilijk emoties kunnen lezen en de subjectiviteit van de audiodescriptie hun hier bij kan helpen.

Audiodescriptie bij theater vind ik erg interessant, maar het vormt in mijn ogen wel echt een nieuwe kunstvorm. De essentie van de voorstelling zal hetzelfde blijven maar de uitwerking veranderd helemaal. Dit maakt het zeker niet minder interssant voor mij, maar men moet dan wel op voorhand erbij vermelden dat een herwerkte versie is en zeker de audisocriptanten vernoemen want zei hebben hier enorm veel werk en moeite ingestoken om deze voorstelling in deze nieuwe kunstvorm te gieten.

Zelf zou ik het erg fijn vinden om rondleidingen in musea voor blinden- en slechtzienden aan te bieden. Het lijkt me voor de audioscriptant alleen al een hele ervaring om op een totaal andere manier naar een kunstwerk te kijken. of eerder voelen en luisteren. Op die manier ervaren blinden- en slechtzienden een minder grote culturele discriminatie. Ik hoorde van iemand in de klas dat ze dit soort rondleidingen in het MSK in Gent organiseren. Het lijkt me een meerwaarde om zo’n rondleiding is een keertje mee te volgen.

[portfoliopsp-blog]

Obamaself: alleen naar een concert? Yes you can!

Om mijn betrokkenheid in ons groepsproject te bewijzen stel ik al snel voor om een illustratie voor onze blog te maken. Omdat ik weet dat dit een sterkte van mij is en echt een goeie bijdrage voor onze blog kan zijn doe ik dit met alle plezier. Op mijn stage bij Piazza Dell’Arte heb ik erg gemerkt hoe ik mijn grafisch ontwerpen kan inzetten in het sociaal werk. Zo ben ik voor een klas Okan-jongeren gaan spreken die nog maar drie maanden Nederlands leerden. Dit was voordat ik de lessen interculturele vaardigheden volgde. 

Voordat ik mijn introductie over de organisatie in de klas zou doen deed ik een uitgebreid onderzoek over interculturele communicatie. Ik maakte ook een infographic, waarop alle aspecten van het project ‘Medialabs’ zichtbaar waren. Eerst liet ik hen aan de hand van de infographic raden over wat ik kwam spreken. Aan de hand van die antwoorden legde ik het verder uit. Als ik die infographic niet had tijdens mijn introductie hadden de jongeren totaal niets verstaan van wat ik zei. Ik dacht dat ik duidelijk, eenvoudig en traag was aan het spreken maar blijkbaar moet je interculturele vaardigheden echt trainen. Logisch ook, het zijn vaardigheden, die moet je trainen. 

Dankzij deze ervaring zal ik mijn grafisch werk altijd als een meerwaarde zien, een handige tool, een middentaal die ik kan inzetten om mijzelf en de organisatie waarvoor ik sta te illustreren. Zodat mensen een beeld kunnen vormen bij de woorden die ik vertel. Zodat minderhedengroepen niet langer uitgesloten worden maar op een toegankelijke manier aangesproken worden. Op mijn stage ging dit over anderstaligen maar de relevante groep is groter dan dat. Het gaat om anderstaligen, personen met een beperking, ouderen die niet goed meer horen of zelfs doven. Ik probeer er steeds voor te zorgen dat de beelden voor zich spreken.

Wanneer ik het maken van beelden combineer met het helpen van mensen, merk ik vanzelf dat ik hier enorm veel voldoening uithaal. Deze positieve vibe is aanstekelijk en zal ook doorstralen op mijn derdejaars stage. Want hier mag ik doen waar ik van droom, beelden creëren en mensen helpen. Mijn stage zal doorgaan bij De Vinken. Dit is een plek waar mensen met psychische problemen kunnen schilderen en tekenen. Ik zou misschien zelfs een atelier mogen begeleiden.

Ik heb er alvast enorm veel goesting in!

-Piazza infographic over het project Medialabs in Antwerpen

[portfoliopsp-blog]

Welke rol neem ik in?

Voor mij is het erg interessant dat we tijdens de les reflecteren op hoe we als groep in elkaar zitten en wat onze sterktes en zwaktes zijn. Uit onze feedback en zelfreflectie hierop blijkt dat we een diverse groep zijn. Dit maakt dat elk van ons de kans zal krijgen zijn eigen kwaliteiten uit te spelen en dat de zwakheden van elks opgepikt kunnen worden door een ander individu. 

Uit ons schema blijkt dat de meeste onder ons nogal afwachtend zijn, maar niemand is extreem afwachtend of extreem initiatief gericht. Vooral op de schaal van relationeel-rationeel zijn onze eigenschappen mooi verdeeld. Deze groep lijkt mij een mooie groep om in te trainen op het werken in groepsverband.

Uit de feedback die ik kreeg over onze samenwerking bleek toch dat ik een terughoudende indruk had achtergelaten bij mijn groepsgenoten. Zoals ik in mijn vorige blogpost al vermelde zou ik in de toekomst communiceren over wat er vanbinnen afspeelt bij mij zodat men geen fout beeld krijgt van mij. Ik hoop dat ik men groepsgenoten tijdens de volgende samenkomsten kan overtuigen van mijn betrokkenheid.

Als kwaliteit vermelden ze wel dat ik een erg rustige uitstraling heb en dat men dit erg positief ervaart. Dit is een aspect dat tijdens feedback-momenten, ook tijdens mijn stage, vaak terugkomt. Dit is een kwaliteit die als sociaal werker zeker nog van pas zal komen.

[portfoliopsp-blog]

Groepsverdeling en tekening infographic

De verdeling van onze groep verliep erg vlot. Lyssa, Roel, Maëlle, Selen en ik zaten naast elkaar. Met één keer wijzen hadden we besloten dat we een groepje zouden vormen.

Wanneer we de opdracht van de infographic kregen, verwees iemand van mijn groepje meteen naar mijn vorige studierichting. Voor de richting sociaal werk heb ik illustratieve vormgeving op Sint Lucas gestudeerd. Ik heb deze studierichting niet afgemaakt en voel mij nog steeds niet 100% zeker genoeg om tussen anderen en uit de losse hand te tekenen. Daarom heb ik mij tijdens deze les nogal teruggehouden van het tekenen.

Wel heb ik het eerste initiatief durven nemen en het padje op de infographic getekend. Zo heb ik de aanzet gegeven om er een grappig tekeningetje van te maken waar niemand bang voor hoefde te zijn om iets op te tekenen. Mijn groepsleden hebben dit super goed gedaan. Ikzelf heb vooral mee nagedacht over wat er allemaal nog bij op kon komen te staan en hierover knopen doorgehakt, maar zelf verder niets getekend. In de toekomst ben ik zeker van plan voor onze groepsopdrachten te tekenen, maar dan eerder wanneer ik in een veilige omgeving ben. Ik geloof dat het gebruiken van beelden een verhaal sterker kan maken. Ik hoop dat ik bij mijn groepsleden geen passieve indruk heb achtergelaten. In toekomstige samenwerkingen kan ik me hier beter over uitspreken zodat men weet wat de reden hierachter is en ik geen foute indruk geef.

Over mijn groepsleden kan ik nog niet zoveel vertellen, maar er zijn me tijdens de groepsopdracht al enkele dingen opgevallen. Ik heb het gevoel dat we elkaar erg kunnen versterken tijdens dit project. Lyssa Van Boeckel zit bij mij in de groep, ik weet uit een vorig groepswerk met haar dat we erg goed kunnen samenwerken. Lyssa gaat altijd zeer gestructureerd tewerk. Ze is steeds bereid om de opdracht en andere externe bronnen bij het project te betrekken. Ik daarentegen kan heel chaotisch zijn, maar wel erg creatief. In het vorige groepswerk was zij degene die door het bos de bomen nog zag en in de zee van ideeën durfde te elimineren. Tijdens het maken van de infographic deed ze actief mee.

Roel Verveycken zorgde tijdens de opdracht voor de sfeer en helpt ook actief mee. Maëlle Bouchman kenden we voor deze samenwerking nog niet maar ze heeft een enthousiaste en vrolijke indruk achtergelaten. Zij deed ook actief mee aan de opdracht. Selen Balçik was afwezig wegens ziekte. Los daarvan vond ik onze eerste samenwerking erg fijn. :-)