#şiirheryerde

[mistikadiin]

Ne var biliyor musun? Hayatımda yeni insanlar görmek istiyorum ve sadece seninle yetinme derdine bir son vermek. Bıkmışlık duygusunun yok olup, yeni insanları tanıdığımdaki merakımın beni canlı tutmasını istiyorum. Çok mu şey istiyorum?

[vedasizbitisler]

[vardir1sebebi]

[hepeksikk]

[nesqu2msblog]

Uğruna savaşılacak bir kadın değilmişim ben. Bana çiçekte alınmaz. Sadece bir çiçek konur mezarıma o da bana kokmaz

[iyigecelerdeniz]

Nüzhet de Burhan’a umut verip Ragıp ile evlendi. Diceklerim bu kadar.

[mybash]

[batmisbirgunes]

İnsanı öldüren aşk mıydı? Yoksa aşık olduğu kişi miydi? Neydi insanı öldüren? Silah, bıçak, hançer miydi? Yoksa gözler, saçlar, gülüşler miydi? Neydi insanı öldüren?

[sessizliginsesiiii]

George Orwell’ın 1984 romanında defalarca altını çizdiğim şu cümle :

“İnsan Sevilmekten Çok Anlaşılmak İstiyordu Belki De.”....

[olafkardanadam]

Yazmadım seni daha. Sevmeye ayırdım tüm zamanları, yazmaya bu yüzden vaktim olmadı.

Ben düşünmeye başlayınca seni -Ki bu bir önceki düşünmenin sonundan çok öncedir. İnan ki dağlar, taşlar, inan ki bulutlar, yağmur ve kar, toprakla su ve gökyüzü, güneş ay ve yıldızlar onlar da benimle birlikte ve onlar da benim kadar seni düşünürler...

Benim kadar diyemem ama, yemin ederim onlar da seni özler.

Hep dalgınım bu günlerde, saati cezveye koyup yumurta tutuyorum, bir gün takvime bakmasam yılı unutuyorum. Aklım başıma gelmiyor, başıma çarpmadan dallar, yolda yürürken dalıp dalıp gidiyorum.

Nisan'a kaç var diyorum saati sorarken.

Hiç böyle olmamıştım.

Bilenlere sordum; 'aşk bu' dediler!

[vedasizbitisler]

[pembebirkrizantem]

1.

Yazamadım senden sonra,

Kalem tükendi, kağıtlar uçup gitti diyarımdan,

Ve unuttum bir gün karalarım dediğim ne varsa

Diyorum ya yazamadım senden sonra,

Yokluğun o kadar büyüktü ki

Heceler kelimeleri,

Kelimeler cümleleri telaşlı bir anne gibi

Tutup elinden aldı götürdü işte...

Bir ben kaldım o koca yokluğun icinde, bizden yana

Tıpkı viran olmuş bir bahçede inatla boy veren yaşlı bir çınar gibi

Öyle bir uzattım ki dallarımı semaya

Gökyüzünü arayan kim varsa önce beni görsün istedim

Küçük çocuklar, ümitsiz kadınlar ve aşık adamlar

Ama en çok da sen

2.

Silemedim senden sonra

Bende bıraktığın izlerin tek bir satırını bile

Okudum okudum ezberledim

Olur da bir gün aklımın hududundan çıkar gidersin de

Bir daha uğramazsın diye

Yol ettim satırlarını,

Her noktası ile işledim zihnime

Diyorum ya silemedim senden sonra

Kirpiklerimden düşen serin yağmurları bile

Bıraktığın yerde dikilip durdum hep öylece

Olur da belki bir gün ceplerini yoklayınca

Bir sey kaybettiğini fark edersin diye

Cüzdanını, çakmağını ya da mendilini...

Ama enn çok da beni kaybettiğini.

-PembeBirKrizantem

[hepeksikk]

Baktığını görmeyen yaktığını görür mü hiç…

[masal-bitti]

"Aşk, rastlandığında yaşamak,

Kaybedildiğinde ölmeye yakın olmaktır.

Gelişi ile lütuf olan bir hediyenin,

Gidişiyle cezaya dönüşme halidir.”

Nazım Hikmet

[kucukayininpsikolojisibozuldu]