#περί

[astratv]

Η ΠΑΕ ΑΕΛ τοποθετήθηκε για τα περί "αντεθνικών συνθημάτων"

Η ΠΑΕ ΑΕΛ τοποθετήθηκε για τα περί “αντεθνικών συνθημάτων”

Σχετικά με την διάσταση που πήρε η συνθηματολογία των οπαδών της ΑΕΛ στον αγώνα της Αριδαίας, η ΠΑΕ ΑΕΛ τοποθετήθηκε επίσημα με ανακοίνωσή της, ως εξής: «Δεν χρειαζόταν καν επίσημη τοποθέτησή μας, για να καταγραφεί η αυτονόητη καταδίκη κάθε πιθανής παρεκτροπής των φιλάθλων μας, ειδικότερα όταν αγγίζονται ευαίσθητα εθνικά θέματα. Εξάλλου, ήταν ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ, κ. Αχιλλέας Νταβέλης,…

[theoutcastrogue]

Don’t get upset, madam death, such things are always happening, we human beings, for example, have long experience of disappointments, failures and frustrations, and yet we don’t give up, remember the old days when you used to snatch us away in the flower of our youth without a flicker of sadness or compassion, … I understand your distress, the first defeat is the hardest, then you get used to it, but please don’t take it the wrong way when I say that I hope it won’t be the last,

I say this not out of any spirit of revenge, well, it would be a pretty poor revenge, wouldn’t it, rather like sticking my tongue out at the executioner who’s about to chop off my head, although, to be honest, we human beings can’t do much more than stick out our tongue at the executioner about to chop off our head, that must be why I can’t wait to see how you’re going to get out of the mess you’re in, with this letter that keeps coming and going and that cellist who can’t die at forty-nine because he’s just turned fifty.

Death made an impatient gesture, roughly shrugged off the fraternal hand we had placed on her shoulder and got up from her chair. She seemed taller now, larger, a proper dame death, capable of making the earth tremble beneath her feet, with her shroud dragging behind her, throwing up clouds of smoke with each step she takes. Death is angry. It’s high time we stuck out our tongues at her.

— José Saramago, Death at Intervals (aka Death with Interruptions), 2005

with sincere apologies for breaking this to paragraphs (tumblr is a very unsuitable medium for "long, breathless passages in which commas take the place of periods, quotation marks, semicolons, and colons")

[iveneverbeenmorestressedinmylife]

Η Θεοδώρα απογοητεύει την οικογένεια της με το να είναι αρο και χρόνια εργένησα και η Έλενα απογοητεύει την οικογένεια της επειδή παντρεύτηκε και χώρισε μικρή και από τότε δεν έχει δείξει ιδιαίτερη προθυμία να ξαναπαντρευτεί. Και όταν τα φτιάξουν θα απογοητεύουν τις οικογένειες τους. μαζί <3

[allo-frouto]

Πάει και το καλοκαίρι ρε Χρύσα και θάλασσα μαζί δε πήγαμε

Ποιο καλοκαίρι πάει; Ακόμα καλοκαίρι είναι!

[vardavas]

ZUR ZEIT

Δημοσιεύθηκε στο KAPUT, τεύχος 17 / ΚΛΙΜΑ- 08.2024 (επιμέλεια: Θάνος Σταθόπουλος) φωτογραφία: Γ.Μ.Β., 2022 Zur Zeit Γ. Μ. Βαρδαβάς I Αδήριτη ανάγκη η αλήθεια, χαλκευμένο νόμισμα με δυο όψεις. Είναι βεβαίως γνωστό τοις πάσι πως άλλο η αλήθεια και άλλο η πραγματικότητα. Με φοβίζει zur Zeit ο εφιάλτης ενός διαρκώς επαναλαμβανόμενου παροντισμού. Στα δύσκολα ενθυμούμαι τη φράση του αγίου Σιλουανού:…

[christostsantis]

Γιάννης Πολυράκης - Ο αέναος κύκλος της ύπαρξης. Βιβλιοπαρουσίαση στα Χανιά

ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023, στις 7 μ.μ. PORTO VENEZIANO HOTEL Οι Εκδόσεις Ραδάμανθυς σας προσκαλούν στην παρουσίαση του δοκιμίου του Γιάννη Θ. Πολυράκη, με τίτλο: “Ο ΑΕΝΑΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ”. Η εκδήλωση θα γίνει στην αυλή του PORTO VENEZIANO HOTEL, στο Ενετικό Λιμάνι των Χανίων, τη Δευτέρα 25 Σεπτεμβρίου 2023, στις 7 το απόγευμα. Μιλάνε για το…

[kaliarda]

Τρανς και ομοφυλόφιλοι στα Προπύλαια στη συγκέντρωση κατά του ομοφοβικού νομοσχεδίου «περί αφροδισίων».

26/1/1981 [Φωτογραφικό Αρχείο Αδελφών Φλώρου]

[darkside-cookies]

ταγκ από @cherryjuicegf το λατρεύω αυτό το ταγκ γκειμ <33

το πιο πρόσφατο βιβλίο που τελείωσα: τη Βιοτεχνία Υαλικών του Μένη Κουμανταρέα, σόλιντ 7/10, πολύ μίζερο, το προτείνω για άτομα που τους ενδιαφέρει η μεταπολεμική Ελλάδα

ένα βιβλίο που προτείνω: διαβάστε το Περί φυσικής της μελαγχολίας του Γκοσποντίνοφ ΤΩΡΑ είναι απίστευτο, είναι τρελά ιδιαίτερο, είναι με άλλα λόγια διαμάντι

ένα βιβλίο που δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου: το η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα της Άλκη Ζέη, κυρίως για τον τρόπο γραφής και το συναίσθημά του, κάθε πρόταση με έκανε να θέλω να διαβάσω την επόμενη

ένα βιβλίο που έχεις διαβάσει δύο φορές ή και παραπάνω: το εγχειρίδιο για οικιακές βοηθούς της Λουσία Μπερλίν που είναι διηγήματα και απίστευτη πηγή έμπνευσης για όταν θέλω να γράψω κι εγώ

ένα βιβλίο από το tbr μου: θα πω το Οι πρώτοι άνθρωποι στο φεγγάρι του Χ. Τζ. Όουελς γιατί μου ανήκει πολύ καιρό και δεν το έχω αγγίξει

ένα βιβλίο που δεν κατάφερα να τελειώσω: το Κινούμενη Άμμος του Στέλιου Ανατολίτη είχαμε πει να το διαβάσουμε με την @adastreia-12 και είναι ένα από τα λίγα βιβλία που δεν κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να διαβάσει πάνω από 20 σελίδες

ένα βιβλίο από το wish list μου: Το αρχέγονο και άλλοι καιροί της Όλγκα Τοκάρτσκουκ ΤΟ ΘΕΛΩ

ένα αγαπημένο βιβλίο από την παιδική μου ηλικία: το σκυλί των Μπάσκερβιλ.. ο σέρλοκ χολμς ήταν τύπου όλη η παιδική μου ηλικία

ένα βιβλίο που θα έδινα σε κάποιον φίλο: το αγαπημένου μου πράγμα είναι να δανείζω σε κόσμο συγκεκριμένα το δικό μου αντίτυπο του τανγκό προφανώς αλλά το go to δώρο μου σε γενέθλια είναι βιβλία της Ούρσουλα λε γκεν

ένα non-fiction που σου ανήκει: έχω τύπου μισό ράφι μόνο βιβλία του Φρόιντ

το βιβλίο που διαβάζεις τώρα: το τραγούδι του Σόλομον της Τόνι Μόρισον είμαι ακόμη στην πολύ αρχή αλλά είναι Τόνι Μόρισον σίγουρα θα είναι καλό

το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσεις: τις Μυθοπλασίες του Μπόρχες

κάνω tag: @adastreia-12, @portokali, @mousmoula, @wingsofhcpepe, @araxnula, @ippokampos, @thalassiokhtos, @poignardeparlebeau

[fegg4ropetra]

Τετάρτη 8/11/2023 (2.23 π.μ.)

Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Δεν είχα ξανά βιώσει ποτέ τέτοια επιθυμία να γνωρίσω έναν άνθρωπο που ούτε καν είχα δει από κοντά στη ζωή μου. Πες το ένστικτο, πες το κάλεσμα, δεν ξέρω τι ήταν. Αλλά με τραβούσε μέρα με τη μέρα ήθελα να μάθω όλο και περισσότερα γι αυτόν τον άνθρωπο. Ήθελα να μάθω τα πάντα. Τι βιβλία του αρέσουν, πως ήταν η παιδική του ηλικία, τα ψυχολογικά του τραύματα, τι τον κάνει χαρούμενο, τι δυστυχισμένο, όνειρα, πιστεύω, αντιλήψεις, ανασφάλειες, τα πάντα όλα. Έχει ξυπνήσει ένα συναίσθημα που είχα να νιώσω χρόνια. Και τον ευχαριστώ γι αυτό κι ας μην έκανε τίποτα. Απλά υπήρχε. Δεν ξέρω αν είναι παρορμητισμος, τρέλα ή μοίρα αλλά ένιωθα πως έπρεπε να τον γνωρίσω. Έπρεπε να δω αν αυτή η επιθυμία που είχε καρφωθεί στο μυαλό μου δεν ήταν παράλογη και ότι όντως όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Το πιο ασήμαντο μέσο επικοινωνίας έγινε και το πιο σημαντικό για μένα εκείνο το διάστημα μέσα από like, story, μυνήματα κατάφερα να πάρω έτσι μια γεύση απ' αυτόν τον άνθρωπο. Και που ξέρεις ίσως έβγαινε σε καλό. Γι αυτό κι εγώ έκανα το βήμα και έστειλα το πρώτο μήνυμα. Χαχαχ γελοίο ε; Έκανα θαρρείς τόσο μεγάλο κόπο. Κι όμως οι σκέψεις "αν" μου έτρωγαν το μυαλό ακόμα και με αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα. "Κι αν δεν είναι αυτό που νομίζω;" "Κι αν δεν θέλει να μου μιλήσει;" "Κι αν θεωρήσει ότι είμαι απελπισμένη;" "Κι αν δεν είναι αρκετή;" "Κι αν δεν καταφέρω να του κάνω εντύπωση;" "Κι αν συνειδητοποιήσει ότι είμαι απλά ένα κοριτσάκι;" "Κι αν με περάσει για χαζή;" "Κι αν είναι αυτός άλλος ένας βλάκας;" "Κι αν χάνω τον χρόνο μου;" "Κι αν με δει..... Όπως με βλέπω εγώ;". Ιδιαίτερα αυτή η τελευταία ερώτηση τρώει πάντα το μυαλό μου σαν αρρώστια σε οποιαδήποτε συναναστροφή κάνω με άνθρωπο. Κι όμως για πρώτη φορά στη ζωή μου όσο γελοίο και να ακούγεται κατάφερα να κάνω στην άκρη όλες αυτές τι σκέψεις και να στείλω αυτό το απλό μήνυμα. Κρύος ιδρώτας με έλουζε και τα 24 λεπτά που έκανε για να μου απαντήσει. Αυτό ήταν. Μετά από κει ξεκίνησε η πιο υπέροχη πρώτη συζήτηση που είχα κάνει ποτέ με άνθρωπο μέχρι τώρα. Δεν με ένοιαζε καν που θα βγει απολάμβανα απλά το κάθε λεπτό. Ένιωθα λες και με καταλάβαινε στο έπακρο. Λες και γνώριζα μια ψυχή που κατά βάθος ήταν ήδη γνώριμη. Συζητήσεις περί δουλειάς, άγχους, ταξιδιών, βιβλίων, μουσικής ατελείωτες που με έκαναν να πιστεύω όλο και παραπάνω πως αυτό που μου είχε κολλήσει στο μυαλό μπορεί όντως να μην ήταν τρέλα. Απλά να ήξερα υποσυνείδητα ότι αυτόν τον άνθρωπο με κάποιον τρόπο θα έπρεπε να τον φέρω στη ζωή μου.

(Ανώνυμες ιστορίες ανθρώπων που δεν φοβήθηκαν να ζήσουν...)

[orgismenh]

«Ο έρωτας δεν θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Χρόνο θέλει αυτός ο μύθος της αγάπης. Γιατί πρόκειται περί μύθου. Πώς να σας πω τί είναι η αγάπη, τώρα;... Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας. Πάντως, πρόκειται περί αυτού. Εγώ πόσο μπορώ να σας αγαπώ, επί πόσο, εάν δεν με αγαπάτε; Επί πόσο;»

- Κική Δημουλά

[kofe-e]

Περί άγχους

Και

Ικαρίας

[sugaroto]

Είχαμε συζήτηση περί σουβλάκια ≠ καλαμάκια και πιτογυρα κτλ, ξέρετε τα γνωστά

Και μια Αθηναία ήταν σε φάση "εμείς το λέμε καλαμάκι και έχουν φάει κόλλημα οι βορειοελλαδητες με το τι κάνουμε εμείς και μόνο αυτοί το λένε σουβλάκι" και κάτι τέτοια

Και λαικ μπρο. Της έλεγα ότι η υπόλοιπη Ελλάδα τα λέει σουβλάκια μόνο η Αθήνα τα λέει καλαμάκια και ήταν σε φάση ναι η βόρεια Ελλάδα

ΜΠΡΟ ΔΕΝ ΕΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΡΡΑ

Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΌΒΛΗΜΑ

[blackswaneuroparedux]

Αι περί τι σφοδραί ορέξεις τυφλούσιν εις τάλλα την ψυχήν.

- Democritus

Fierce desire for one thing blinds the soul to other things.

[justforbooks]

Γαλλία: Και τώρα τι;

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων

Οι Γάλλοι ψηφοφόροι κινητοποιήθηκαν για μια ακόμα φορά —την έσχατη στιγμή— και το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, αν και φαίνεται ότι εκφράζει γύρω στο 35% του εκλογικού σώματος, κέρδισε μαζί με τους συνεργαζόμενους «μόνο» 143 έδρες. Υπενθυμίζω ότι πολλές δημοσκοπήσεις έδιναν στο ευρωσκεπτικιστικό κόμμα μέχρι και 288 έδρες, τουτέστιν την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Νομίζω ότι αυτές οι υποθέσεις και οι θρήνοι περί «ανόδου της ακροδεξιάς» προέρχονταν από πηγές που δεν γνωρίζουν τη Γαλλία: η Γαλλία είναι μια χώρα που όλοι διακηρύσσουν ότι ξέρουν — οι δημοσιολογούντες έχουν δημιουργήσει πολλές παρεξηγήσεις τις οποίες επαναλαμβάνουν οι τουρίστες στο Παρίσι και άλλοι τυχάρπαστοι ξερόλες.

Να με λίγα λόγια πώς έχουν τώρα τα πράγματα. Κατ’ αρχάς, η περιβόητη «άνοδος της ακροδεξιάς» είναι μύθος: το κόμμα της Λεπέν, όπως λέω, επί σειράν ετών έχοντας βαρεθεί τον ίδιο μου τον εαυτό, έχει μόνο ένα επιχείρημα· είναι one issue candidate. Αν δεν υπήρχε η ισλαμιστική διείσδυση, θα είχε παραμείνει Εθνικό Μέτωπο και θα είχε περιθωριοποιηθεί σε ένα χώρο φασιστοπειδών. Δεν υπάρχει άνοδος της ακροδεξιάς, υπάρχει στήριξη στο μοναδικό κόμμα που δεν μασάει τα λόγια του επί του θέματος Ισλάμ-κοινοτισμός-ευταξία-κοινωνική συνοχή-πολιτιστική ταυτότητα. Όσο για το υπόλοιπο πρόγραμμα της Εθνικής Συσπείρωσης, ουδείς από τους ψηφοφόρους το γνωρίζει, άρα ουδείς μπαίνει στον κόπο να το αμφισβητήσει μολονότι η αμφισβήτηση είναι εύκολη: οι λεπενιστές δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Εν πάση περιπτώσει, η σημερινή γαλλική Εθνοσυνέλευση περιλαμβάνει 143 άτομα τα οποία θα συμπεριφέρονται άσχημα και θα υπονομεύουν το νομοθετικό έργο. Το κύριο χαρακτηριστικό της Εθνικής Συσπείρωσης είναι η επιθυμία διάλυσης, η επιδίωξη του χάους: ακριβώς όπως και της Ανυπότακτης Γαλλίας, οι εκπρόσωποι της οποίας στην Εθνοσυνέλευση είχαν πάντοτε ανάρμοστη συμπεριφορά μέσα στην αίθουσα και έξω από αυτή. Επαναλαμβάνω λοιπόν πως, σε ό,τι αφορά την Εθνική Συσπείρωση, το μόνο που μπορεί να κάνει η προεδρία και η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί είναι να πάρουν από τα χέρια της τα καυτά ζητηματάκια στα οποία έχει δίκιο —ώστε να μην έχει τίποτα με το οποίο να παίζει και να επικεντρωθεί στα κουβαδάκια της.

H Aνυπότακτη Γαλλία και οι άλλοι ακροαριστεροί σχηματισμοί κέρδισαν περίπου τις μισές από τις 182 έδρες του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Αυτή ήταν και αυτή παραμένει η δύναμη της άκρας αριστεράς: αν και τα τελευταία χρόνια ηγέτης είναι ο βετεράνος Ζαν-Λυκ Μελανσόν, η παράταξη έχει μακρά ιστορία και βαθιές ρίζες στη Γαλλία. Η άκρα αριστερά έχει σημαδέψει τους Γάλλους με τα ήθη της και με τα αντανακλαστικά της. Εξαιτίας αυτών των ηθών και των αντανακλαστικών, στη σημερινή συγκυρία, ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την προεδρία — πράγμα εξάλλου που έχει δηλώσει και από την πλευρά του ο Εμμανουέλ Μακρόν. Μένει να δούμε λοιπόν ποιοι από το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα προχωρήσουν στους επιθυμητούς συμβιβασμούς: οι δηλώσεις των Σοσιαλιστών Oλιβιέ Φωρ και Φρανσουά Ολλάντ μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων δεν ήταν ενθαρρυντικές· αντιθέτως, ήταν διχαστικές και καταγγελτικές· αυτή είναι η πολιτική κουλτούρα στη Γαλλία· τέτοια είναι η στενότητα του πνεύματος που μας φέρνει σε αδιέξοδα. Νομίζω ωστόσο ότι πολλοί αριστεροί ψηφοφόροι δεν ευθυγραμμίζονται με τους υψηλούς τόνους της παραδοσιακής αριστεροσύνης: ακόμα και στελέχη του κόμματος του Μελανσόν απομακρύνθηκαν από την ηγεσία εξαιτίας του αριστερού σεχταρισμού· ο François Ruffin, ένας αξιαγάπητος τυπάκος που έζησε όλη την πολιτική του ζωή στην άκρα αριστερά διατηρώντας την ανθρωπιά του, εξελέγη παρότι διαφοροποιήθηκε. Η εκλογή του Ruffin μού φαίνεται μια ζωντανή απόδειξη της υπέρβασης του σεχταρισμού.

Η παράταξη του Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε 163 έδρες μαζί με τους συνεργαζόμενους: pas mal. Pas mal du tout. Τώρα, αναμένεται να λειανθούν οι διαφορές της με την κεντροδεξιά των Républicains και των συνεργαζομένων οι οποίοι κέρδισαν 68 έδρες μαζί με τα εύσημα ότι δεν προσχώρησαν στην Εθνική Συσπείρωση: το κεντροδεξιό κόμμα αντιστάθηκε στον πειρασμό διαγράφοντας τον πρόεδρό του Eric Ciotti, ο οποίος μπήκε, με το έτσι θέλω, σαν από μια τρελή παρόρμηση, στη λίστα της Λεπέν. Οπωσδήποτε, αν και η κεντροδεξιά θα στηρίξει την προεδρία, το νομοθετικό έργο θα είναι δύσκολο: η Γαλλία δεν μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς 240-250 καλοπροαίρετους βουλευτές. Όμως, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η συνεργασία της ομάδας του Λαϊκού Κόμματος με τη Renew Europe νομίζω πως είναι εύκολη και πιθανώς αυτονόητη.

Όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, η Γαλλία παραμένει χώρα των άκρων: η αριστερά, οι φιλελεύθεροι και οι ακροδεξιοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε μια σειρά από καίρια ζητήματα όπως είναι η δημοσιονομική πολιτική, τα ελλείμματα, η αγροτική πολιτική, η παιδεία και η πολιτιστική ταυτότητα. Αυτή η μόνιμη ασυνεννοησία φέρνει τη Λεπέν σε ισχυρή θέση με ένα τέλειο αφήγημα διαμαρτυρίας προς εκμετάλλευση: ενόψει της εκστρατείας της για τη γαλλική προεδρία του 2027 μπορεί να λέει ότι η νίκη του κόμματός της εκλάπη μέσω των αφύσικων συμμαχιών και των παραιτήσεων στις τριγωνικές ψηφοφορίες: όπως όλοι ξέρουμε, το αφήγημα περί κλοπής των εκλογών ακούγεται και στις ΗΠΑ και γνωρίζει σημαντική επιτυχία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[allo-frouto]

Είναι όμως πολύ σημαντικό να ταιριάζουν η φιλοσοφία και η νοοτροπία μεταξύ ανθρώπων για την καλύτερη πνευματική τους σύνδεση, δεν συμφωνείς; 😉😁

Φυσικά και συμφωνώ.

[vardavas]

Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Εν τω γίγνεσθαι

Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Αποκείμενα, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000, ISBN: 978-960-211-524-4. (…) Πιστεύω ότι το βαθύτερο μεγαλείο μας, ως λαού, βρίσκεται στο γεγονός ότι για τίποτα δεν είμαστε βέβαιοι· αμφιβάλλουμε για τα πάντα! Ο τόπος μας παρακολουθεί· όλα βρίσκονται εν τω γίγνεσθαι, εν εξελίξει και υπό αναθεώρησιν, όλα μεταβάλλονται και μετεξελίσσονται, τίποτα δεν είναι οριστικό και…