#Afscheid

[dutchjan]

July 26, 2024

[moving-mountains5]

Laat het pijpenstelen regenen als voor een zondvloed. Laat de hagelbollen neerkletteren als mini-meteoren, doe het bliksemen en donderen als in de hel. Maar sta niet toe dat het miezert op mijn laatste dag. Ik verdien een hamerslag als afscheid. Geen ruisend, suizelend, laf gezever.

[cato-pien]

ik wil nog niet

laat me nog even tijd rekken

het mooie van jou en mij vasthouden

voordat ik echt van ons moet vertrekken

[wordenwiejebent]

Melting ice in the Arctic.

[ralph-mulder]

Voor mij blijft over

Ik heb het langs zien komen

maar niet bij stil gestaan

Ik heb er iets van vernomen

maar niet binnen laten komen

Ik heb je commentaren gemist

maar ze zijn uit mijn brein gewist

Nu weet ik het zeker

maar ik ga geen afscheid nemen

Nu weet ik het zeker

maar geen drupje traan in mijn ogen

Ze heeft stilletjes de deur dicht gedaan

Wist alleen dat ze binnenkort zal gaan

Naar een betere plek dan hier

Naar een minder pijnlijke leven

Echt die rust is je gegeven

Voor mij blijft over de herinnering

© Ralph Mulder 15-01-2023

[rikwintein]

Haiku #85

[peterpauldoodkorte]

hoe zou het zijn

hoe zou het zijn als ik af en toeeen uurtje in de hemel jou bezoeken kanhoe zou het zijnals ik af en toeeven praten kan met jouelkaar zien en vasthoudenhoe zou het zijnals ik af en toejou vertellen kanhoe het met mij gaathoe zou het zijnals wij af en toegewoon zeggen mogendat we elkaar missenhoe zou het zijnals ik af toejou even maarweer vasthouden maghoe zou het zijnals ik af en toeeven maar jou…

[twafordizzy]

Catharina Visser Dicht op Arrestatie

bron beeld: nrc.nl Arrestatie grijs wit-lachend / staat hij daar / – achter glas – / mijn vader hoe verder ik / van het raam / weg moet / temeer komt hij / me nader vermoeid beweegt / hij beide handen / en ik denk dit is de laatste keer / een zwaaiend grijs / geschenk uit: door schemering en dageraad, Dabar-Luyten Aalsmeer, 1997 Catharina Visser (1932-2015, Nes, Ameland)

[de-meerpeen]

DWOW-Handbal neemt afscheid van scheidsrechter Henk Bieman

Sportnieuws: 'DWOW-Handbal neemt afscheid van scheidsrechter Henk Bieman'

WIERINGERWERF – Afgelopen maandag floot Henk Bieman zijn laatste wedstrijd voor handbalvereniging DWOW. Daarmee kwam er een einde aan een 40-jarige scheidsrechterscarrière. “Helaas hebben we na ruim 40 jaar afscheid moeten nemen van Henk Bieman als clubscheidsrechter van DWOW-HANDBAL. Henk floot gister zijn laatste wedstrijd in de Zuiderzeehal. Onze bevlogen scheidsrechter die in de weide omtrek…

[unsignedbooks]

Een Man Genaamd Ted 

Alledaagse Dialogen – For English Click Here. In dagen van weleer was het gebruikelijk voor de hardwerkende kantoorlui om, als er een medewerker met pensioen ging, een praatje te houden alsof deze collega al was overleden. Met pensioen gaan betekende dat je stopte met werken om te wachten tot de dood je kwam halen. Men geloofde dat deze, in de volksmond genoemde, speeches een goede oefening…

[dutchjan]

July 05, 2023

[vastingedachten]

Het is goed zo, maar toch niet af…

Vaarwel zeggen na een jaar vol avonturen met een fantastische collega? Been there, done that. Ze heeft haar eigen weg gevonden, en hoewel ik haar keuze respecteer, voelt het als het einde van een levendig hoofdstuk.

In het afgelopen jaar waren we niet slechts collega’s, maar een dynamisch duo. Onze autoritjes waren niet gevuld met zang en karaoke, maar met diepgaande gesprekken die ons werk en privé naadloos in elkaar lieten overlopen. Elk moment in de auto was gevuld met gezelligheid en warmte.

Haar glimlach kon een kamer verlichten, zelfs op donkere dagen. Het afscheid is al geweest, maar de echo van onze lachsalvo’s blijft hangen. Ik begrijp dat het leven doorgaat, maar op dit moment klinkt dat als een slechte punchline.

Tijdens mijn vakantie overpeins ik dit met een vleugje nostalgie en een glimlach. Het leven is een rollercoaster van veranderingen, en dit afscheid? Meer een ‘see you later’ dan een echt vaarwel.

Van. Mij.

[haarlemupdates]

Een jaar lang je jubileum vieren gaat je niet in de koude kleren zitten. Daarom zijn Theatergroep Eglentier en het Ampzing Genootschap blij dat ze afscheid kunnen nemen. Van hun jubileumjaar uiteraard. Want spelen blijven ze. Op 18 en 19 november 2023 is een feestelijke galavoorstelling met liedjes en acts uit de lange geschiedenissen van de twee jubilarissen. Theatergroep Eglentier viert dit jaar haar honderdste bestaansjaar en het Ampzing Genootschap zingt de sterren al vijfentwintig jaar van de hemel. De twee Haarlemse giganten slaan de armen weer ineen voor een gezamenlijke afsluitende jubileumvoorstelling. Het belooft een productie te worden met een terugblik naar de hoogte- en dieptepunten uit het verleden van de twee groepen. Ampzing Genootschap en Theatergroep Eglentier zijn geen vreemden van elkaar en weten elkaar tijdens jubilea snel te vinden. Tien jaar geleden begon een voorzichtige samenwerking tijdens het negentig jarig bestaan van de theatergroep. Dit beviel zo goed, dat het Ampzing Genootschap de begeleidingsband werd bij de voorstelling Ja Zuster, Nee Zuster. Vervolgens werd in 2018 het twintigjarig jubileum van het Genootschap gevierd met een gezamenlijk stuk Eglentier doet Ampzing. En nu dan de grote galavoorstelling in het Stedelijk Gymnasium. De twee groepen spelen ‘ hits’. Uit hun lange carrière. Het wordt weer hilarisch, lekker meezingen, inclusief gratis kippenvel momentjes en (droge) humor. Natuurlijk alles in keurig ABN (Algemeen Beschaafd Nederlands), zodat iedereen het goed begrijpen ken! En dat allemaal in een bevlogen regie van Marcel Kragt. Om te vieren dat de twee groepen al zo lang in het hart van de stad geworteld zitten, wordt de voorstelling gespeeld in het Stedelijk Gymnasium, dat in het hart van de stad gevestigd is. Afscheid is op 18 en 19 november om 15.30 uur en om 20.15 uur in Stedelijk Gymnasium, Jacobijnenstraat 24, Haarlem. Kaarten zijn uitsluitend te koop via https://www.eglentier.nl.        

[world-around-tess]

Mam: laatste loodjes & dankbaarheid

Mensen zeggen vaak: als je ziek bent leer je, je vrienden kennen! Dat was zeker zo tijdens mams haar ziekteproces. Nog dagelijks ben ik mijn vriendinnen dankbaar! Waarom? Lees 't in het 7e luik. #WorldAroundTess #Blog #Mam #ALS #Afscheid #Vrienden

In oktober 2015 hoorde we dat Mam ALS had. Er volgende een bewogen tijd. Uiteindelijk overleed ze in mei 2017. Elke mei herdenk ik haar. Dit jaar deel ik, in een 7-luik, hoe het is als een geliefde de diagnose ALS krijgt en de laatste fase van haar leven in gaat. Vandaag luik 7, Laatste loodjes & dankbaarheid Zoals ik in luik 6 schreef koos mam voor euthanasie en donatie. Ook hadden we de…

[havetowriteitoff]

Lieve pap,

Ik zou willen dat ik hier niet hoefde te staan.

En ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet zeggen, behalve dat ik je gewoon zo ontzettend erg ga missen.

Ik ga het missen om samen met je te koken zoals we vroeger altijd deden. Frieten bakken of de merengues maken die we op Masterchef Australia hadden gezien.  

Ik ga het missen om je te kunnen facetimen of even te kunnen opbellen om te kletsen over vanalles en nog wat, soms terwijl je nog de laatste happen van het avondeten aan het wegkauwen was, want voor een belletje had je altijd wel tijd. 

En ik ga alle dingen missen die je voor me hebt gedaan. Grote dingen zoals het volledige bouwen en in elkaar zetten van mijn oude slaapkamer en het eindeloos woordjes oefenen voor Frans toen ik op de middelbare zat. Het komen kijken vorig jaar tijdens mijn eerste “hardloopwedstrijd van 10km, en de tips die je me altijd gaf voor mijn fotografieklussen als “Je kan het beter van deze hoek maken, dan valt het licht mooier op de neus” en: “let op de achtergrond, het lijkt hier net alsof er een boom haar hoofd groeit” 

Maar ook kleine dingen: dat je altijd even incheckt om te vragen hoe het is als ik een weekend weg ben, je flauwe grapjes en je typische gebruik van emoticons op whatsapp. 

Ik ga je stem missen, het geluid van je lach en hoe je in elke situatie met een eigen unieke oplossing kwam en ik ga het gevoel van veiligheid en vertrouwdheid missen dat ik altijd bij je heb.

Ik ga het missen hoe je ons leidde tijdens het zeilen: overstag en de zeilen aantrekken of dat je het sturen aan mij of flies overliet. En dat je er was tijdens al onze mijlpalen: Toen ik op mezelf ging wonen hielp je met verhuizen, en toen ik voor m’n eerste baan ging en jou de vacature appte, stuurde je bemoedigend terug: ziet er top uit, dat kan jij, doen!

Ik zou willen dat je ook bij mijn en onze aankomende mijlpalen zou kunnen zijn. 

Gelukkig weet ik ook dat je nooit ver weg bent. Je zit altijd in mijn hart en in alle dingen die ik van je heb overgenomen of geleerd.

Zo draag ik je altijd bij me, en herken ik jou in mijn creativiteit, zachtheid en mijn liefde voor fotografie, die jij weer van opa had. 

Maar ook in de kleine dingen als het ritmisch tikken van mijn vingers, een stukje van mijn onhandigheid, en dat bij mij, net als bij jou mijn haargrens overloopt in een puntje in mijn nek.

Ik kan nog wel even doorgaan, ik ben tenslotte je dochter en altijd een mooie mix geweest van jou en mama. 

Dus ik wil alleen nog tegen je zeggen dat ik van je hou en dat ik dat ook altijd zal blijven doen. 

Ik zal je nooit vergeten, dag pap♥️