#Christophe Vandevelde

[juliadarel-art]

me drawing with the two painters, Jean Christophe Wallaert and Jean Baptiste Vandevelde.

[andyfliz]

Lolo

On holiday in the south of France, chic Parisian sophisticate Violette meets life-loving IT geek Jean-René. Against all odds, there’s a real chemistry between them and at the end of the summer, Jean-René wastes no time in joining his beloved in Paris. But there’s trouble in paradise, and a third party swiftly appears to shatter the couple’s idyll: Lolo, Violette’s ultra-possessive 19-year-old…

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[byneddiedingo]

Adèle Haenel and Pauline Acquart in Water Lilies (Céline Sciamma, 2007) Cast: Pauline Acquart, Louise Blachère, Adèle Haenel, Warren Jacquin, Christel Baras, Marie Gili-Pierre, Alice de Lencquesaing, Claire Pierrat, Barbara Renard, Esther Sironneau, Jérémie Steib, Yvonne Villemaire, Christophe Vandevelde. Screenplay: Céline Sciamma. Cinematography: Crystel Fournier. Production design: Gwendel Bescond. Film editing: Julien Lacheray. Music: Jean-Baptiste de Laubier. I admit to a certain queasiness about watching Water Lilies, with its almost too intimate exploration of the lives of teenage girls, including some nudity. Céline Sciamma of course wants us to feel that way, to make us aware of these adolescent bodies as well as the souls that inhabit them. One girl, Marie (Pauline Acquart), is skinny and awkward; another, Anne (Louise Blachère), is on the verge of being overweight; and the third, Florine (Adèle Haenel), is flat-out beautiful. All of them spend much of their time at the swimming pool, where Florine is the star of a group of synchronized swimmers, and Anne coaches a group of beginners. Marie is the hanger-on who watches the other girls with a too-eager eye. At the film's start, she and Anne are close, but as Marie becomes involved with Florine, the two drift apart. There is a pivotal boy in the ensemble, the handsome François (Warren Jacquin), whom Anne desires -- at one point she she sees him looking at her naked in the locker room; she doesn't cover up in embarrassment but is rather pleased, and begins to try to win him. But François is after Florine, who strikes a deal with Marie: She'll let Marie watch the group practicing if she'll help her sneak out of the house at night to meet with François. Eventually, a different relationship develops between Marie and Florine. Sciamma choreographs this pas de quatre well, but there's something a little too formulaic and voyeuristic about the film, which doesn't resolve itself into significance. Still, its portrait of the sexual confusion of adolescence is often achingly real.

[holyjost]

TEAM LISTS OF UNPROTECTED PLAYERS [source] ANAHEIM DUCKS

FORWARDS: spencer abbott, jared boll, sam carrick, patrick eaves, emerson etem, ryan garbutt, max gortz, nicolas kerdiles, andre petersson, logan shaw, nick sorenson, nate thompson, corey tropp, chris wagner

DEFENSEMEN: nate guenin, korbinian holzer, josh manson, jaycob megna, jeff schultz, clayton stoner, sami vatanen

GOALTENDERS: jonathan bernier, jhonas enroth, ryan faragher, matt hackett, dustin tokarski

ARIZONA COYOTES

FORWARDS: alexander burmistrov, shane doan, tyler gaudet, peter holland, josh jooris, jamie mcginn, jeremy morin, mitchell moroz, chris mueller, teemu pulkkinen, brad richardson, garret ross, branden troock, radim vrbata, joe whitney

DEFENSEMEN: kevin connauton, jamie mcbain, zbynek michalek, jarred tinordi

GOALTENDERS: louis domingue

BOSTON BRUINS

FORWARDS: matt beleskey, brian ferlin, jimmy hayes, alex khokhlachev, dominic moore, tyler randell, zac rinaldo, tim schaller, drew stafford

DEFENSEMEN: linus arnesson, chris casto, tommy cross, alex grant, john-michael liles, adam mcquaid, colin miller, joe morrow

GOALTENDERS: anton khudobinn, malcolm subban

BUFFALO SABRES

FORWARDS: william carrier, nicolas deslauriers, brian gionta, derek grant, justin kea, matt moulson, cal o'reilly, cole schneider

DEFENSEMEN: brady austin, mathew bodie, zach bogosian, justin falk, taylor fedun, cody franson, josh gorges, dmitry kulikov

GOALTENDERS: anders nilsson, linus ullmark

CALGARY FLAMES

FORWARDS: brandon bollig, lance bouma, troy brouwer, alex chiasson, freddie hamilton, emile poirier, hunter shinkaruk, matt stajan, kris versteeg, linden vey

DEFENSEMEN: matt bartkowski, ryan culkin, deryk engelland, michael kostka, brett kulak, ladislav smid, michael stone, dennis wideman, tyler wotherspoon

GOALTENDERS: brian elliott, tom mccollum

CAROLINA HURRICANES

FORWARDS: bryan bickell, connor brickley, patrick brown, erik karlsson, danny kristo, jay mcclement, andrew miller, andrej nestrasil, joakim nordstrom, lee stempniak, brendan woods

DEFENSEMEN: klas dahlbeck, dennis robertson, philip samuelsson, matt tennyson

GOALTENDERS: daniel altshuller, eddie lack, michael leighton, cam ward

CHICAGO BLACKHAWKS

FORWARDS: kyle baun, andrew desjardins, marcus kruger, pierre-cedric labrie, michael latta, brandon mashinter, dennis rasmussen, jordin tootoo

DEFENSEMEN: brian campbell, dillon fournier, shawn lalonde, johnny oduya, ville pokka, michael rozsival, viktor svedberg, trevor van riemsdyk

GOALTENDERS: mac carruth, jeff glass

COLORADO AVALANCHE

FORWARDS: troy bourke, gabriel bourque, rene bourque, joe colborne, turner elson, felix girard, mikhail grigorenko, samuel henley, john mitchell, jim o'brien, brendan ranford, mike sislo, carl soderberg

DEFENSEMEN: mark barberio, mat clark, eric gelinas, cody goloubef, duncan siemens, fedor tyutin, patrick wiercioch

GOALTENDERS: joe cannata, calvin pickard, jeremy smith

COLUMBUS BLUE JACKETS

FORWARDS: josh anderson, alex broadhurst, matt calvert, zac dalpe, sam gagner, brett gallant, william karlsson, lauri korpikosko, lukas sedlak, t.j. tynan, daniel zaar

DEFENSEMEN: marc-andre bergeron, scott harrington, jack johnson, kyle quincey, john ramage, jaime sifers, ryan stanton

GOALTENDERS: oscar dansk, anton forsberg, joonas korpisalo

DALLAS STARS

FORWARDS: adam cracknell, justin dowling, cody eakin, ales hemski, jiri hudler, curtis mckenzie, mark mcneill, travis morin, patrick sharp, gemel smith, matej stransky

DEFENSEMEN: mattias backman, andrew bodnarchuk, ludwig bystrom, nick ebert, justin hache, dan hamhuis, patrik nemeth, jamie oleksiak, greg pateryn, dustin stevenson

GOALTENDERS: henri kiviaho, maxime legace, kari lehtonen, antti niemi, justin peters

DETROIT RED WINGS

FORWARDS: louis-marc aubry, mitch callahan, colin campbell, martin frk, luke glendening, darren helm, drew miller, tomas nosek, riley sheahan, ben street, eric tangradi

DEFENSEMEN: adam almquist, jonathan ericsson, niklas kronwall, brian lashoff, dylan mcilrath, xavier ouellet, ryan sproul

GOALTENDERS: jared coreau, petr mrazek, edward pasquale, jake peterson

EDMONTON OILERS

FORWARDS: david desharnais, justin fontaine, matt henricks, roman horak, jujhar khaira, anton lander, iiro pakarinen, tyler pitlick, zach pochiro, benoit pouliot, henrik samuelsson, bogdan yakimov

DEFENSEMEN: mark fayne, andrew ference, mark fraser, eric gryba, david musil, jordan oesterle, griffin reinhart, kris russell, dillon simpson

GOALTENDERS: laurent brossoit, jonas gustavsson

FLORIDA PANTHERS

FORWARDS: graham black, tim bozon, jaromir jagr, jussi jokinen, derek mackenzie, jonathan marchessault, colton sceviour, michael sgarbossa, reilly smith, brody sutter, paul thompson, shawn thornton, thomas vanek

DEFENSEMEN: jason demers, jakub kindl, brent regner, reece scarlett, mackenzie weegar

GOALTENDERS: reto berra, sam brittain, roberto luongo

LOS ANGELES KINGS

FORWARDS: andy andreoff, justin auger, dustin brown, kyle clifford, andrew crescenzi, nic dowd, marian gaborik, jarome iginla, trevor lewis, michael mersch, jordan nolan, teddy purcell, devin setoguchi, nick shore

DEFENSEMEN: matt greene, vincent loverde, brayden mcnabb, cameron schilling, rob scuderi, zach trotman

GOALTENDERS: jack campbell, jeff zatkoff

MINNESOTA WILD

FORWARDS: brady brassart, patrick cannone, ryan carter, kurtis gabriel, martin hanzal, erik haula, zack mitchell, jordan schroeder, eric staal, chris stewart, ryan white

DEFENSEMEN: victor bartley, matt dumba, christian folin, guillaume gelinas, alexander gudbranson, gustav olofsson, nate prosser, marco scandella, mike weber

GOALTENDERS: johan gustafsson, darcy kuemper, alex stalock

MONTREAL CANADIENS

FORWARDS: daniel carr, connor crisp, jacob de la rose, bobby farnham, brian flynn, max friberg, charles hudon, dwight king, stefan matteau, torrey mitchell, joonas nattinen, steve ott, tomas plekanec, alexander radulov, chris terry

DEFENSEMEN: brandon davidson, alexei emelin, keegan lowe, andrei markov, nikita nesterov, zach redmond, dalton thrower

GOALTENDERS: al montoya

NASHVILLE PREDATORS

FORWARDS: pontus aberg, cody bass, vernon fiddler, mike fisher, cody mcleod, james neal, p.a. parenteau, adam payerl, mike ribeiro, miikka salomaki, colton sissons, craig smith, trevor smith, austin watson, colin wilson, harry zolnierczyk

DEFENSEMEN: taylor aronson, anthony bitetto, stefan elliot, petter granberg, brad hunt, matt irwin, andrew o'brien, adam pardy, jaynen rissling, scott valentine, yannick weber

GOALTENDERS: marek mazanec

NEW JERSEY DEVILS

FORWARDS: beau bennett, michael cammalleri, carter camper, luke gazdic, shane harper, jacob josefson, ivan khomutov, stefan noeson, marc savard, devante smith-pelly, petr straka, mattias tedenby, ben thomson, david wohlberg

DEFENSEMEN: seth helgeson, viktor loov, ben lovejoy, andrew macwilliam, jon merrill, dalton prout, karl stollery, alexander urbom

GOALTENDERS: keith kinkaid, scott wedgewood

NEW YORK ISLANDERS

FORWARDS: josh bailey, steve bernier, eric boulton, jason chimera, casey cizikas, cal clutterbuck, stephen gionta, ben holmstrom, bracken kearns, nikolay kulemin, brock nelson, shane prince, alan quine, ryan strome, johan sundstrom

DEFENSEMEN: calvin de haan, matthew finn, jesse graham, thomas hickey, loic leduc, scott mayfield, dennis seidenberg

GOALTENDERS: jean-francois berube, christopher gibson, jaroslav halak

NEW YORK RANGERS

FORWARDS: taylor beck, chris brown, daniel catenacci, jesper fast, tanner glass, michael grabner, marek hrivik, nicklas jensen, carl klingberg, oscar lindberg, brandon pirri, matt puempel

DEFENSEMEN: adam clendening, tommy hughes, steven kampfer, kevin klein, michael paliotta, brendan smith, chris summers

GOALTENDERS: magnus hellberg, antti raanta, mackenzie skapski

OTTAWA SENATORS

FORWARDS: casey bailey, mike blunden, alexandre burrows, stephane da costa, christopher didomenico, nikita filatov, chris kelly, clarke macarthur, max mccormick, chris neil, tom pyatt, ryan rupert, bobby ryan, viktor stalberg, phil varone, tommy wingels

DEFENSEMEN: mark borowiecki, fredrik claesson, brandon gormley, jyrki jokipakka, marc methot, patrick sieloff, chris wideman, mikael wikstrand

GOALTENDERS: mike condon, chris driedger, andrew hammond

PHILADELPHIA FLYERS

FORWARDS: pierre-edouard bellemare, greg carey, chris conner, boyd gordon, taylor leier, colin mcdonald, andy miele, michael raffl, matt read, chris vandevelde, jordan weal, dale weise, eric wellwood

DEFENSEMEN: mark alt, tj brennan, michael del zotto, andrew macdonald, will o’neill, jesper pettersson, nick schultz

GOALTENDERS: steve mason, michal neuvirth

PITTSBURGH PENGUINS

FORWARDS: josh archibald, nick bonino, matt cullen, jean-sebastien dea, carl hagelin, tom kuhnhackl, chris kunitz, kevin porter, bryan rust, tom sestito, oskar sundqvist, dominik uher, garrett wilson, scott wilson

DEFENSEMEN: ian cole, frank corrado, trevor daley, tim erixon, cameron gaunce, ron hainsey, stuart percy, derrick pouliot, chad ruhwedel, mark streit, david warsofsky

GOALTENDERS: marc-andre fleury

SAN JOSE SHARKS

FORWARDS: mikkel boedker, barclay goodrow, micheal haley, patrick marleau, buddy robinson, zack stortini, joe thornton, joel ward

DEFENSEMEN: dylan demelo, brenden dillon, dan kelly, paul martin, david schlemko

GOALTENDERS: aaron dell, troy grosenick, harri sateri

ST. LOUIS BLUES

FORWARDS: kenny agostino, andrew agozzino, kyle brodziak, jordan caron, jacob doty, landon ferraro, alex friesen, evgeny grachev, dmitrij jaskin, jori lehtera, brad malone, magnus paajarvi, david perron, ty rattie, scottie upshall, nail yakupov

DEFENSEMEN: robert bortuzzo, chris butler, morgan ellis, carl gunnarsson, jani hakanpaa, petteri lindbohm, reid mcneill

GOALTENDERS: jordan binnington, carter hutton

TAMPA BAY LIGHTNING

FORWARDS: carter ashton, michael bournival, j.t. brown, cory conacher, erik condra, gabriel dumont, stefan fournier, byron froese, yanni gourde, mike halmo, henri ikonen, pierre-luc letourneau-leblond, tye mcginn, greg mckegg, cedric paquette, tanner richard, joel vermin

DEFENSEMEN: dylan blujus, jake dotchin, jason garrison, slater koekkoek, jonathan racine, andrej sustr, matt taormina, luke witkowski

GOALTENDERS: peter budaj, kristers gudlevskis, jaroslav janus, mike mckenna

TORONTO MAPLE LEAFS

FORWARDS: brian boyle, eric fehr, colin greening, seth griffith, teemu hartikainen, brooks laich, brendan leipsic, joffrey lupul, milan michalek, kerby rychel, ben smith

DEFENSEMEN: andrew campbell, matt hunwick, alexey marchenko, martin marincin, steve oleksy, roman polak

GOALTENDERS: antoine bibeau, curtis mcelhinney, garret sparks

VANCOUVER CANUCKS

FORWARDS: reid boucher, michael chaput, joseph cramarossa, derek dorsett, brendan gaunce, alexandre grenier, jayson megna, borna rendulic, anton rodin, drew shore, jack skille, michael zalewski

DEFENSEMEN: alex biega, philip larsen, tom nilsson, andrey pedan, luca sbisa

GOALTENDERS: richard bachman, ryan miller

WASHINGTON CAPITALS

FORWARDS: jay beagle, chris bourque, paul carey, brett connolly, stanislav galiev, tyler graovac, garrett mitchell, liam o’brien, t.j. oshie, zach sill, chandler stephenson, christian thomas, nathan walker, justin williams, daniel winnik

DEFENSEMEN: karl alzner, taylor chorney, cody corbett, darren dietz, christian djoos, tom gilbert, aaron ness, brooks orpik, nate schmidt, kevin shattenkirk

GOALTENDERS: pheonix copley, philipp grubauer

WINNIPEG JETS

FORWARDS: marko dano, quinton howden, scott kosmachuk, tomas kubalik, jc lipon, shawn matthias, ryan olsen, anthony peluso, chris thorburn

DEFENSEMEN: ben chiarot, toby enstrom, brenden kichton, julian melchiori, paul postma, brian strait, mark stuart

GOALTENDERS: michael hutchinson, ondrej pavelec

[ronniekingofficial]

Congratulations!!!!!!!! We are so happy for you to win maybe will get to meet each other coming up here in the next couple weeks in Ibiza. Posted @withregram • @haciendanaxamena Congratulations to Noëmi Manser (@noemimanser)🎉 ! The winner of the Daniel Lipszyc prize 1st edition. She will receive 15.000 euros from the Hacienda and her art work will be exhibited at the reception of the hotel for one year. Noëmi Manser is a Swiss born artist based in New York City. She has recently completed mural projects, exhibitions and collaborations with OBEY (2016), Donna Karen (2018), and the Bossa Collective in Ibiza (2018). Through her visual art she reflects upon transformative processes that resolve conflicts. We would like to thank all the members of the jury Yannick Alleno(@yannickalleno), Michel Draguet (@micheldraguet), Ronnie King (@ronniekingofficial), Ashley Macleod (@ashleyelisabeth818), Christopher Vroom (@artadia ), Francis Gazeau (@francisgazeau), Philippe Peyrat (@fondationengie ), Alexandre Beernaert, Laurent Bourgade(@laurentbourgade_miami ), Frances Aldrich (@ibizapreservation ). And the 10 finalists : Olivier Masmonteil (@oliviermasmonteil ), Waï-Ming Lung (@monsieurlung ), Rodrigo Gukwikila (@rodrigogukwikila ), Sebastian Bianco (@artbiancosebastian), Fernando Jimenez (@fernandojimenez_arte ), Hilarie Ferra (@artfromheaven_ ), Léa Vandeveld (@leavandeveld ), Pascale Fey (@cfey_art ), Edouard Sagrista-Rouira (@edugrafia_ibiza )! #artwork #daniellipzycprize #artist #gallery #virtualexhibition #exhibition #competition #bookingcom #goodvibes #eivissa #beautifuldestinations #travelinspiration #travelgram #bienestar #travelworldclass #luxuryhotels #aroundtheworld #spa #follow #designhotelsoftheworld #besthotel #forbestravelguide (at Newport Beach, California) https://www.instagram.com/p/CPlT7N4jthI/?utm_medium=tumblr

[frdaejeon]

다이빙: 그녀에 빠지다 / Plonger

‘다이빙: 그녀에 빠지다’는 오는 11월 29일 개봉합니다. Le film “Plonger” dans les salles de cinéma coréennes le 29 novembre 2018.

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

- Réalisé par (감독) : Mélanie Laurent (멜라니 로랑) - Avec (주연배우) : Gilles Lellouche (질 를르슈), Maria Valverde (마리아 발베르드), Noemie Merlant (노에미 메를랑), Marie Denarnaud (마리 디나노드), Albert Delpy (알버트 델피), Ibrahim Ahmed (이브라힘 아메드), Thomas Soliveres (토마스 솔리베르), Christophe Vandevelde (크리스토프 반데벨데) ... - Date de sortie (개봉일) : 2018.11.29 개봉 2017 / 102 min (102분) / 드라마, 멜로/로맨스 (drame, romantique) [국내] 15세 관람가

//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// - Le synopsis (줄거리) :

“난 그저 움직이는 건데, 사람들은 달아났다고 해”

누구보다 자유로운 삶을 즐기던 사진가 파스. 우연히 여행지에서 만난 전직 종군기자 세자르와 깊은 사랑에 빠지고 곧 아이도 생긴다. 아직 마음의 준비가 안 된 파스에게 엄마가 되는 일은 불러오는 배와 달리 공허하다. 답답한 현실을 견디지 못한 파스는 결국 잃어버린 자신을 찾아 떠난다. 몇 달 후, 세자르는 예멘에 파스가 있다는 소식을 듣고 그녀를 찾아 나서는데…

C’est l’histoire d‘un amour total entre César et Paz. Paz, photographe espagnole, nourrit une soif de rencontres, d’expériences et de voyages, alors que César, ex-grand reporter de guerre, souhaite à l’inverse s’extraire du tumulte du monde. Paz est enceinte, cette perspective l’angoisse, l’étouffe. Elle semble s’éloigner chaque jour un peu plus de César, comme obsédée par quelque chose qui lui échappe. Jusqu’au jour où elle disparait, laissant son enfant et César sans véritable explication.

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// - La bande annonce (예고편)

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////// - 부가 정보 / Plus d’informations

- Plonger https://www.lesinrocks.com/cinema/films-a-l-affiche/plonger/

- « Plonger » : en eaux troubles http://www.leparisien.fr/culture-loisirs/plonger-en-eaux-troubles-29-11-2017-7422375.php

[kunsthalextracity]

Het circus van het ‘commonism’. Kansen en gevaren van een nieuwe ideologie

Wat is het publieke? Zo helder die vraag aan cultuursocioloog Pascal Gielen en kunstenaar Michiel Vandevelde, zo complex is het antwoord. Het publieke is de ruimte die we delen, waar er vrije dialoog en conflict mogelijk is. Alleen geeft de creatieve stad die ruimte steeds minder cadeau, blijft het experiment hangen in het internet en zijn de ‘commons’ nog lang geen gemeengoed. Kunnen kunstenaars een verschil maken? ‘Dan moeten ze wel kleur durven te bekennen.’

Door Lotte De Voeght

Bij kunst in de publieke ruimte denken we in de eerste plaats aan artistieke ingrepen op plekken die in principe voor iedereen beschikbaar en vrij toegankelijk zijn. Pascal Gielen, die in 2016 de interdisciplinaire onderzoeksgroep ‘Culture Commons Quest Office’ oprichtte binnen ARIA aan UAntwerpen, stelt echter dat publieke ruimte an sich helemaal niet bestaat, maar via bepaalde handelingen steeds opnieuw moet worden gemaakt. Een ruimte wordt pas publiek als er uiteenlopende stemmen, opinies en beelden aanwezig kunnen zijn. Zo kan dus ook een artistieke interventie (tijdelijk) een publieke ruimte doen ontstaan.

‘We moeten een duidelijk onderscheid maken tussen publieke en civiele ruimtes en die van de commons. Alles kan in een publieke ruimte geroepen worden. Het onverwachte kan er altijd oppoppen om bestaande verhoudingen al dan niet te verstoren, dan pas wordt het publieke ruimte. Maar om dat vrije woord te kunnen nemen, moet die ruimte georganiseerd worden. Dat is de rol van de civiele ruimte. In de publieke ruimte kan men bijvoorbeeld democratisch onderwijs eisen, maar het is in de civiele ruimte dat een school wordt gebouwd of men een politiek afdwingt. Tenslotte regelen de commons de toegang tot het publieke goed. Als we maar vijftien stoelen hebben, wie mag dan naar school en wie niet? In de breedste betekenis van het woord is een publieke ruimte dus ook een politieke ruimte. En dat hoeft niet noodzakelijk activistisch te zijn. Politiek betekent – in de lijn van Rancière – vormgeven aan de samenleving. Als je in het midden gaat staan roepen, geef je vorm aan je context. Wanneer de weinig politiek geëngageerde Jan Fabre de zuilen van de Gentse universiteit inpakt met plakken ham, dan initieert hij een debat en maakt hij dus publieke ruimte. Zijn actie is niet inhoudelijk politiek bedoeld, maar doordat ze iets performatiefs in de samenleving duwt, wordt ze politiek.’

Als kunstenaar, choreograaf, curator en schrijver heeft Michiel Vandevelde al heel wat projecten in de openbare ruimte gerealiseerd. Als het over het politieke gaat, volgt hij eerder de benadering van Chantal Mouffe. ‘De publieke ruimte wordt per definitie geclaimd door veel verschillende groepen met uiteenlopende belangen. Dat leidt vaak tot conflict, maar hopelijk ook tot wat Mouffe een agonistisch gesprek noemt: een verdiepende dialoog die het consensusdenken uitdaagt. Denk aan kunstenaars die iets in de publieke ruimte poneren waarover dan discussie ontstaat, zoals Christoph Schlingensief met Ausländer raus (Vreemdelingen buiten).’ In dat project zette de Oostenrijkse theatermaker een groep asielzoekers gedurende enkele weken in containers op het plein voor de Weense Opera, terwijl ze daar Big Brother-gewijs gefilmd werden. In plaats van uit het tv-programma te worden gestemd, werden ze het land uit gestemd. De show werd geproduceerd en uitgezonden in 2000, nadat Jörg Haider met zijn extreemrechtse FPÖ in de Oostenrijkse regering kwam. ‘Schlingensief hanteerde de strategie van ambiguïteit. Drie weken lang werd een ruimte geclaimd om het onder meer te hebben over racisme en discriminatie, terwijl zijn eigen positie nooit helemaal duidelijk werd. Dat hij werd aangevallen door zowel links als rechts, creëerde een interessant veld met veel discussies.’

Volgens Gielen is het net die ambivalentie die kunstenaars vóór hebben op politieke drukkingsgroepen of burgerbewegingen. ‘Beeldend kunstenaar Thomas Hirschhorn verwoordt het zo: “Ik ben niet geïnteresseerd in politieke kunst, wel in het politiek maken van kunst.” Daar zit voor mij de shift: zelfs met zuiver formele kunst kan je een serieus politiek statement maken.’ Vandevelde betwijfelt echter of ambiguïteit nog wel een onderscheidend kenmerk is voor kunstenaars. Hij verwijst bijvoorbeeld naar de documentairefilm HyperNormalisatio van Adam Curtis uit 2016, waarin een stukje voorkomt over een raadgever van Poetin, die ervaring had met conceptuele kunst en de strategie van ambiguïteit in praktijk bracht binnen Poetins politiek. ‘Zo krijg je nooit helemaal grip op Poetins positie: hij geeft zowel geld aan extreemrechts als aan linkse groeperingen en zet mensen zo tegen elkaar op dat niemand nog weet wat er exact beoogd wordt. Dat zie je trouwens ook in andere landen. Misschien moeten we binnen de kunst wel op zoek gaan naar andere strategieën, omdat ambiguïteit een zwaktebod is geworden?’

Kunstenaars moeten dan wel kleur bekennen, en dat gebeurt volgens Gielen niet vaak. ‘De ambivalentie van de kunstenaar zelf vind ik erg tricky, laf zelfs. Als strategie daarentegen kan het handig worden ingezet om jezelf te beschermen en toch je ding te kunnen doen. Neem het collectief Recetas Urbanas, dat in Spanje sociale architectuur bouwt op guerrilla-achtige wijze. Zolang ze samenwerken met een kunstacademie, kunnen ze zelfs twee verdiepingen bricoleren zonder enige toestemming en dat vermommen als workshop. Als kunstenaars kunnen ze juridische wetten ook anders interpreteren en ze zo manipuleren. Het belangrijkste blijft dat je je in de publieke ruimte altijd bewust toont van de context waarin je werkt.’

Die context is er natuurlijk ook in kunstruimten. Vaak geldt die als meer besloten, minder in touch met de echte wereld dan de publieke ruimte buiten musea en theaters. Maar volgens Vandevelde is dat een hardnekkig cliché. ‘In het theater heersen focus en attentie, en dat is een enorme rijkdom. In de openbare ruimte is de aandacht veel meer versnipperd. Het is naïef om te denken dat er meer publiek is op de openbare pleinen dan in het theater, waar er vaak zelfs meer contact en interactie is.’ Ook Gielen gelooft dat je binnen kunstinstellingen net zo goed publieke ruimte kan maken. ‘Het is misschien wel moeilijker, omdat het onverwachte in een museum al een conventie is geworden. Maar soms kan een veilige, afgesloten ruimte juist extra nodig zijn om iets keihard te poneren en in de publieke ruimte te katapulteren. Zo bracht Bart Van Nuffelen met MartHa!tentatief eerst een voorstelling met de drugsverslaafde bewoners van een plein, die niets aan het plein veranderde. Een andere keer bracht hij in de Bourla zoveel mogelijk nationaliteiten samen, waardoor Antwerpen voor even de interculturele koploper van de wereld werd. Dat momentum, dat hooguit een uur duurde, woog veel zwaarder op het publieke debat. Publieke ruimte hoeft dus niet noodzakelijk buiten of op het internet plaats te vinden, om te resoneren in de buitenwereld.’

De publieke onlineruimte

Vandaag lijkt de verwevenheid tussen de online- en de offlinewereld onomkeerbaar geworden. Kunnen digitale artistieke en sociale praktijken de mogelijkheden om publieke ruimte te maken dan verbreden of versterken? Vandevelde ziet nog te weinig bewustzijn en kennis op dit terrein. ‘En dat is vreemd, want internet is ondertussen toch volwassen geworden. Sociale media hebben een enorme impact op onze perceptie van de wereld, en concepten als de “smart city” en “the internet of things” zijn alomtegenwoordig. Hoe kan je de tools van het internet inzetten om een online civiele ruimte op te bouwen? Geert Lovink van het Institute of Network Cultures stelt zich terecht de vraag “hoe sociaal zijn sociale media?”. Heel weinig dus. Algoritmes beperken je blik op de wereld, in plaats van die te verbreden. Daarom spoort Lovink kunstenaars en activisten aan om alternatieve online platformen te ontwikkelen om informatie met elkaar uit te wisselen, los van onder andere Facebook. Maar daar wordt nog steeds erg weinig in geïnvesteerd. Het blijft voorlopig bij meerdere initiatieven op kleine schaal, zoals Constant vzw en Larbitslab die bezig zijn met open source, creative commons, technologische innovaties en digitale visualisatie.’ Interessant voor de ontwikkeling van nieuwe vormen van civiele ruimte vindt Vandevelde vooral acties als de Faircoin, de BitRepublic – een wereldwijde virtuele republiek waartoe bijvoorbeeld ook mensen zonder papieren kunnen toetreden – of de Bank of the Commons.’

De commons

Niet alleen in discussies over open sources en alternatieve banken duikt het populaire begrip ‘commons’ tegenwoordig op. De term ‘commons’ of ‘gemeengoed’ verwijst naar goederen die beheerd worden door een gemeenschap van producenten, gebruikers en burgers. Volgens Vandevelde vat het in zekere zin zelfs de hele tijdsgeest. ‘Mensen zijn de klassieke partijpolitiek moe en willen terug met elkaar in discussie gaan over wat gemeenschappelijk is, los van de overheid of van private belangen.’ Gielen is kritischer. ‘Commonism wordt misschien wel de nieuwe ideologie, een soort meta-ideologie zoals vandaag het neoliberalisme waarin zowel het socialisme van de derde weg als het liberalisme en het neonationalisme zijn mee gestapt – zie het boek over het basisinkomen van Nele Lijnen van Open Vld. Iedereen kan de commons claimen.’

Proberen we in de hippe discussie over de commons niet vooral een goede ouderwetse civil society te ontwikkelen? Heette dat vroeger niet gewoon het Algemeen Belang? ‘Er bestaan alleen maar belangen van steeds meer minderheden’, aldus Gielen. ‘In het geval van de commons zou een algemeen belang kunnen zijn dat er terug inclusie mogelijk gemaakt wordt. We moeten het mechanisme bewaken dat iedereen altijd de kans blijft krijgen om ooit de macht over te nemen. Volgens politiek filosoof Claude Lefort is de plaats van de macht in een democratie altijd leeg. Dat wil zeggen: de stoel kan altijd door iemand anders bezet worden. Op de plaats van de macht kan een minderheid altijd meerderheid worden. Eigen aan de populistische politiek is dat het regels invoert om op de stoel van de macht te kunnen blijven zitten – zie Erdogan – waardoor de democratie corrumpeert. Dat is ook het principe van publieke ruimte: de mogelijkheid om de toegang altijd terug open te breken.’

De vraag is alleen of die inclusie wel realistisch of zelfs gewenst is, nuanceert Gielen. ‘In 2009 ontving Elinor Ostrom de Nobelprijs Economie voor haar onderzoek rond “governing the commons”, waaraan ze al in de jaren 1990 werkte. Ze onderzocht de elementen die nodig zijn om de commons te laten voortbestaan, vertrekkende van organisaties die honderd tot zelfs duizend jaar bestaan, gaande van Ierse vismijnen tot weidebeheer in de Alpen: lokale economieën die nog steeds beheerd worden volgens de principes van de commons. Een van de meest opvallende voorwaarden voor het voortbestaan van commons is het beheer door een vrij homogene groep. Dat kan je lezen als pure exclusiviteit. Alleen zo kan volgens Ostrom de controle sterk genoeg zijn om freeriders buiten te houden: parasieten die passeren, nemen wat ze nodig hebben en weer verdwijnen – dat is ook bij open sources een constante bedreiging. Maar hoe ga je hiermee om in de hedendaagse superdiverse samenleving?’

Bij de commons hoort immers altijd de vraag wie ze mag gebruiken en wie niet. ‘Welke regels introduceer je opdat de commons blijven bestaan en niet onmiddellijk worden opgevreten, weggeconsumeerd? Ook bij immateriële commons zie ik grenzen: hoe ruim het internet ook is, de resources zijn beperkt – want ook aan steeds nieuwe ideeën komt een einde, je hebt zoiets als een collectieve burn-out.’ Vandevelde haalt Stavros Stavrides aan, die recent Common Space. The City as Commons schreef. ‘Hij pleit wel voor volledige inclusiviteit: nieuwkomers moeten altijd toegang kunnen krijgen tot de commons. De superdiversiteit van deze eeuw brengt echter nieuwe moeilijkheden met zich mee. Misschien is “commons” dan toch nog niet het juiste begrip?’

De ‘commonist city’

Kunnen of moeten we de publieke ruimte en de commons organiseren en reguleren? Volgens Gielen zitten we momenteel weer aan het einde van een lange reeks transformaties van de stad. In de negentiende eeuw domineerde de politiek geladen ‘monumental city’, die met imposante gebouwen, nationale musea en monumenten de natiestaat moest representeren. In de turbulente tijden van de jaren 1960–70 werd het rigide systeem van de ‘monumental city’ door happenings en acties in de publieke ruimte opengebroken tot een ‘situationist city’ – een goed voorbeeld was Parijs. De studenten – niet de arbeiders – van de mei ’68-beweging werden twintig jaar later de managers van de nieuwe stad: de ‘creative city’. Ze maakten de stad vloeibaar, altijd onder constructie, altijd innovatief. Door het breken van het Bretton Woods akkoord in de jaren 1970 werd ook het geld liquide en ging het zich concentreren in de geglobaliseerde steden. Politici trachten het geld te binden aan hun stad en zowel links als rechts omarmen daarom de ‘creative city’ – exemplarisch is Tony Blair die U2’s Bono voor de camera’s omhelst. Maar ondertussen is ook de creatieve stad sterk aan banden gelegd – nultolerantie ten opzichte van druggebruik, soldaten op straat … – worden publieke functies zoals gezondheidszorg geprivatiseerd, en de controle van de regels gedecentraliseerd. De creatieve stad is tegelijkertijd een repressieve stad geworden.

Gielen ziet een toekomst in de ‘commonist city’, waar in plaats van economie, zoals in het communisme of het neoliberalisme, cultuur de onderbouw van de samenleving wordt. Kunst en cultuur zijn nu nog de missing link in de analyse. ‘Ze kunnen betekenis geven aan het leven en de sociale context en nieuwe tekens toevoegen aan de samenleving. En vooral: ze kunnen publieke ruimte maken, waar je geconfronteerd wordt met de ander en een agonistisch gesprek wordt gevoerd. We hebben nood aan publieke ruimte waar plaats is voor gezond conflict. Anders krijgen we echte uitbarstingen van “zinloos” geweld – zoals de laatste jaren in de buitenwijken van Parijs of Londen. In de transformatie naar de “commonist city” spelen kunst en cultuur dus een belangrijke rol. Beter dan wetenschap kan kunst ons via esthetica, expressie en performance, een utopie of dystopie werkelijk doen ervaren, en ons zo doen nadenken over hoe de samenleving er kan uitzien.’

Voor Gielen is het in elk geval duidelijk dat de creative city – en bij uitbreiding de creative industry – niet werkt. ‘In Amsterdam – creative city bij uitstek – krijgen mensen er echt een degout van. Zowel kunstenaars als intellectuelen en de gewone Amsterdammer hebben genoeg van de toeristen en de ambtenaren die hun stad kapot maken. De mensen nemen nu zelf het heft in handen. Ik zie heel veel initiatieven, veel gebroed, al dan niet politiek, vaak onder de radar. Is dat het begin van een commonist city? Ik weet het niet. Het zou ook een beleidslijn kunnen worden – al zou dat waarschijnlijk zelfs ingaan tegen de idee van de commonist city. In Napels hebben ze nu bijvoorbeeld al een schepen voor de commons, daar proberen ze vanuit het beleid ruimte voor burgerinitiatief te vrijwaren. Maar ook de organisaties van de commons zelf zoeken opnieuw een verhouding met de politieke overheid.’

Vandevelde vindt het een interessante evolutie, maar ziet vooral gevaren. ‘Ook in Gent onderzoeken ze hoe burgerinitiatieven kunnen worden versterkt, via de aanstelling van Michel Bauwens als peer-to-peerexpert. Maar stoot je daar niet op je beperkte macht? Een volgende stap is dat je deel wordt van het politieke systeem. Mijn idee van de commons is dat je er de grens met de illegaliteit mee opzoekt, waardoor er een conflict ontstaat en de overheid zich moet herpositioneren. Als je dat vanuit de omgekeerde richting doet, krijg je opnieuw een klassiek top-down verhaal.’

Om de duurzaamheid van de commons te garanderen, ziet Gielen toch de noodzaak van een wettelijk kader. ‘Ik denk wel dat je vanuit de overheid ruimte voor de commons kan organiseren, zonder dat er inmenging ontstaat. Maar dat kan alleen als de overheid vertrouwen geeft. Je hebt de overheid nodig om de commons naar een hoger niveau te tillen – zo wil Bauwens van Gent een partnerstad maken. De overheid is ook nodig om de commons te beschermen. Zo maakt in Italië de maffia gebruik van dezelfde informele culturen. De commons kunnen ook snel gerecupereerd worden door de markt en dan moet de overheid ingrijpen – in Seoul is er een winkelcentrum dat Common Ground heet, met bankjes “for everybody”, terwijl elke centimeter geld waard is. Wettelijke bescherming of het bieden van garanties zijn nodig, anders worden initiatieven doodgeslagen nog voor ze zijn begonnen.’

Het circus

Ook van cultuurprofessionals en academici verwacht Gielen dat ze hun publieke functie opnemen. ‘Universiteiten hebben altijd een rol gespeeld in het maken van publieke ruimte, maar ze zijn die rol aan het verliezen. Door alle bureaucratie en het groeiende belang van een virtuele wereld aan publicaties die niemand leest, is er een internationale trafiek op gang gekomen waarbij professoren van universiteit naar universiteit trekken. Net zoals curatoren zijn het echte passanten geworden. Ze nemen zelden nog civiel initiatief, zetten zich niet in voor de eigen instelling waar ze maar vijf jaar blijven, en al helemaal niet voor het lokale politieke en publieke debat. Maar ook daar zie ik een tegenreactie… toch als ik mijn roze bril opzet.’

De grootste uitdaging voor het maken van publieke ruimte en de commons, komt volgens Gielen echter uit een andere hoek. ‘Je kan niet over publieke ruimte spreken zonder het over private ruimte te hebben. De afbakening van het private bepaalt wat het publieke is, en omgekeerd. Het probleem van de commons zit heel diep, bijvoorbeeld in hoe we onze eigen familie, ons private leven hebben georganiseerd: in een cocon, waarbinnen we ons goed voelen en willen thuiskomen. We hebben onze familiestructuren, vriendschapsrelaties en onze persoonlijke tijd erg burgerlijk ingericht. Heel simpel, we leven niet collectief, en dat willen we ook liever niet. In die zin had Richard Sennett in de jaren 1970 een serieus punt: gezin en gemeenschappen zijn de grootste rivalen van de publieke ruimte. Je kan van alles roepen over de commons, maar uiteindelijk doen velen dat vandaag thuis achter de computer.’

De kunstenaar is een van de spelers die telkens opnieuw het gevecht met gesloten gemeenschappen kan aangaan. ‘Maar dan moet je dat als kunstenaar wel echt durven’, aldus Vandevelde. ‘En die durf is er vandaag soms te weinig. Als kunstenaar moet je echt de regels resetten.’ Gielen vertrekt van het model van het circus. ‘De kunstenaar komt als eerste aan en slaat de piketten op: hier claim ik publieke ruimte, of een idee, hier komt iets anders. Bij Recetas Urbanas zie je dat letterlijk. En dan gaat de kunstenaar discussiëren met de overheid over waar hij mag staan. Maar het circus is ook een economie, je moet ervan kunnen leven en zowel je vrienden en familie als professionelen zijn erbij betrokken. Als de kunstenaar werkelijk een publieke rol wil spelen, zal hij zichzelf heterogeen en collectief moeten organiseren. De individuele kunstenaar staat te zwak, en kan alleen maar opgeslorpt worden door de markt, alles behalve de commons dus.’

Lotte De Voeght werkt voor Kunsthal Extra City en is redacteur van rekto:verso.

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[assuntodemeninas-blog-blog]

Water Lilies - Lírios D'água - 2007

Título Original: Naissance des pieuvres

Direção: Céline Sciamma

Elenco: Christophe Vandevelde, Pauline Acquart, Louise Blachère

Sinopse: Durante o verão em um subúrbio de Paris, Marie, Anne e Floriane não têm nada para fazer além de olhar para o teto. Elas têm 15 anos e suas vidas irão em direção à piscina local, onde o amor e o desejo irão aparecer dramaticamente.

Download | Download

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv

[myworldofelegance]

Christopher Kane Spring 2019 Ready-to-Wear Backstage

London Fashion Week

source:Voguerunway.com

Photo:Sonny Vandevelde/Indigital.tv