Tumgik
#Jacob II van Oost
joostjongepier · 8 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wat?    Hoofdstudie van een jongeman {1653) door Michaelina Wautier, Buste van een jonge man in profiel door Jacob van Oost II of Michaelina Wautier en Hoofd van een jongen (ca. 1680) door Michaelina Wautier
Waar?   Tentoonstelling Krasse koppen in KMSKA, Antwerpen
Wanneer?   8 januari 2023
Zo af en toe ontdek je op een tentoonstelling een kunstenaar waar je nog nooit van hebt gehoord, maar die je verrast of waarvan je op een of andere manier onder de indruk raakt. Mijn vondst op deze tentoonstelling is Michaelina Wautier (1604-1689), de enige vrouwelijke kunstenaar die te zien is op de tentoonstelling. Michaelina werkte samen met haar broer Charles in een atelier in Brussel. Voor zover bekend is ze nooit getrouwd. In tegenstelling tot andere vrouwelijke kunstenaars beperkte ze zich niet tot stillevens, maar beoefende ze allerlei genres. Op dit moment zijn er van haar zo’n veertig werken bekend.
Op Krasse Koppen hangt van haar een hoofdstudie van een jongeman. Hij poseert ongedwongen, zijn hoofd afgewend. Afgezien van de glimmende doek die hij draagt, zou het iemand uit onze tijd kunnen zijn.
Op 11 november 2018 bezocht ik Galerij Prins Willem V in Den Haag. In dit eerste openbare museum in Nederland hangen schilderijen in rijen boven elkaar. Mijn oog viel toen op een werk waar ik het volgende over schreef: “In de veelheid van doeken, viel een werk van een onbekende meester me op. Hoewel hoog opgehangen en moeilijk te zien, vond ik Buste van een jongeman van Jacob van Oost II mooi. Een sprekende kop met lang haar en volle lippen, de ogen starend in de verte.” Tot mijn grote genoegen zie ik ditzelfde schilderij terug op deze tentoonstelling, dit keer keurig op ooghoogte en goed uitgelicht. Ook nu ik het schilderij wat beter kan bekijken, blijft mijn positieve oordeel over dit werk overeind. Als ik het tekstbordje naast het doek lees, wacht mij een verrassing. Stond het werk in Den Haag aangemerkt als werk van Jacob van Oost II, nu wordt als maker vermeld: “Jacob van Oost II of Michaelina Wautier”. Als dit laatste klopt, heeft deze kunstenares wat mij betreft op deze expositie dubbele punten gescoord!
Als ik na afloop van de tentoonstelling nog wat door de rest van het, grotendeels verlaten, museum dwaal, kom ik nog een werk van Wautier tegen:  Hoofd van een jongen. Ook deze jongen is levensecht en je zou hem, afgezien van zijn kleren, zo vandaag op straat tegen kunnen komen
Voor ik vertrek bezoek ik uiteraard nog even de museumwinkel. Daar tref ik een mooi groot boek aan met de titel Michaelina en gewijd aan de zojuist door mij ontdekte kunstenares. Er zit geen prijssticker op het boek. Als ik bij de kassa informeer naar de prijs, blijkt het boek slechts één tientje te kosten. Het behoeft geen betoog dat het boek een plaatsje zal krijgen in mijn kunstbibliotheek. Maar natuurlijk pas nadat ik het overige oeuvre van deze verrassend goede kunstenares nader heb bestudeerd.
2 notes · View notes
rotterdamvanalles · 4 years
Text
De 10 Foto's Met Een Lang Verhaal Staan in een blog, op Tumblr. 93
De Kipstraat met rechts de Raadhuisstraat, 1934.
Al in 1373 komt een straat onder de naam Kipsloot voor die langs het water van die naam liep. Nu loopt de Kipstraat van de Goudsesingel naar het Groenendaal. In oude stukken, tot in het midden van de 16de eeuw, komt het water ook wel onder de naam Rotte voor.
De oorsprong van de naam ligt in het duister. Deze staat in ieder geval niet in verband met de dieren van die naam. Gedacht zou kunnen worden aan een huisnaam. De Kipstraat liep vóór in mei 1940 het bombardement van de Botersloot naar de Goudsewagenstraat. Na de oorlog is de naam Kipstraat gegeven aan een straat die van de Goudsesingel naar het Groenendaal loopt.
De naam Dijksloot herinnerde aan de oorspronkelijke bestemming, namelijk die van binnendijksloot langs de Schielands Hoge Zeedijk of Hoogstraat. Het gedeelte van de Oostpoort tot de Binnenrotte onderscheidde men als Kipsloot; het resterende deel van de sloot tot aan de Coolvest had verschillende benamingen. De Korte Kipstraat was de oudste benaming van het Achterklooster. Later werd de naam Korte Kipstraat gegeven aan de latere Kaasmarkt, die voordien Huibrug heette. De Kipsloot werd in 1860 gedempt.
De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam. De kaart uit 1897 komt van rotterdamkaart.nl
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Het Weena met de aanleg van de metro, 13 mei 1961.
De eerste metrolijn, Noord-Zuidlijn genoemd, was tevens de eerste van Nederland, en bij de opening een van de kortste metrolijnen ter wereld: slechts 5,9 kilometer tussen het station Rotterdam Centraal en het station Zuidplein op de linker Maasoever. Op 9 februari 1968 openden prinses Beatrix en prins Claus in het bijzijn van toenmalig burgemeester Wim Thomassen en RET-directeur drs. C.G. van Leeuwen de metrolijn op het Centraal Station met een rit naar Zuidplein. Met de bouw van de lijn, die ruim zeven jaar duurde, was een bedrag van 170 miljoen gulden (ruim 77 miljoen euro) gemoeid, plus twintig miljoen gulden (negen miljoen euro) aan bijkomende werken. Om de Rotterdammers kennis te laten maken met dit nieuwe vervoermiddel, mocht iedere inwoner eenmaal een gratis ritje maken met de metro. De Rotterdamse metro had zijn eerste grote presentatie aan het publiek al in 1960 op de Floriade in de vorm van een 38 meter "bewegende" maquette met modeltreinen.
Het belangrijkste kunstwerk was de tunnel onder de Nieuwe Maas. Deze tunnel (de tweede ondertunneling van de Maas na de Maastunnel voor het auto-, fiets- en voetgangersverkeer) werd gebouwd door middel van geprefabriceerde tunnelstukken die werden afgezonken. Het traject van Rotterdam Centraal tot aan de Maas werd in openbouwputten gerealiseerd. Weena, Hofplein en Coolsingel waren hierdoor jarenlang onbegaanbaar.
Het gedeelte van de eerste lijn loopt door Rotterdam-Zuid geheel bovengronds over een viaduct. De stroomvoorziening met een elektrische spanning van 750 Volt gelijkstroom geschiedt via een derde rail-systeem.
De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
De Coolsingel met links het Calandmonument en winkelgalerij de Passage, rechts de Boijmansstraat, 1926-1930.
Het ambacht Cool komt al voor omstreeks 1280. In 1596 kocht de stad de ambachtsheerlijkheid Cool, Blommersdijk en Beukelsdijk van Jonkheer Jacob van Almonde. Bij Koninklijk Besluit van 20 september 1809 werd het ambacht Beukelsdijk, Oost- en West-Blommersdijk, genaamd Cool, tot een zelfstandige gemeente verheven. In 1811 werd Cool door Rotterdam geannexeerd. Naast het ambacht had men ook nog de polder Cool. Deze lag tussen de Rotterdamse en Delfshavense Schie. Deze werd in 1925 opgeheven. Een gedeelte van het grondgebied van Cool was reeds in 1358 bij de stad getrokken na de vergunning van hertog Aelbrecht van Beieren om grachten om de stad te graven en het stadsgebied te vergroten met het Rodezand in het ambacht Cool. De Coolvest scheidde voortaan stad en ambacht. In 1480 is er al sprake van de singel tegenover de vest achter Bulgersteyn, later Coolsingel genoemd. De singel is in verband met de aanleg van een brede verkeersweg in de jaren 1913-1922 geheel gedempt. De naam Coolvest is daardoor verdwenen.
De Passage (1879-1940) in Rotterdam was een overdekte winkelgalerij tussen de Coolvest en de Korte Hoogstraat. De Passage werd in 1879 in gebruik genomen naar ontwerp van J.C. van Wijk. Bij de opening in 1879 bestond de Passage uit twee niveaus. In de benedenverdieping zat echter te weinig 'loop'. Sinds 1905 was hier een badinrichting gevestigd, die onder meer door de mariniers van het Oostplein werd bezocht.
In 1882 was de Passage het eerste gebouw in Rotterdam dat elektrisch werd verlicht. De Passage werd in mei 1940 tijdens het bombardement op Rotterdam verwoest. Tegenwoordig bevindt zich op deze plek het kledingbedrijf C&A.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Een autohandel op de Schiebroekselaan met verderop links de Koningsveldestraat, juli 1958.
Deze laan is vernoemd naar het stadsdeel Schiebroek. Schiebroek was oorspronkelijk een ambachtsheerlijkheid die reeds in het begin van de 14de eeuw bestond. Ze kwam in die tijd voor onder de naam Broek (moerasland). Later sprak men over Schiebroek vanwege haar ligging in Schieland. De heerlijkheid bestond uit een tussen 1772 en 1779 drooggemaakte polder en een woonbuurtje bij de Kleiweg. In 1941 werd Schiebroek door Rotterdam geannexeerd. Met uitzondering van de Schiebroekselaan en -straat liggen de bovengenoemde straten enz. in en bij de voormalige buurt. Het Schiebroeksepark is het recreatiegebied, dat ten noordoosten van de 'tuinstad' ligt. De Schiebroekse Ringvaart is het water dat ten tijde van de inpoldering van het moerasgebied in de 18de eeuw is gegraven. Van deze vaart bestaat alleen het gedeelte langs Ringdijk en Erasmussingel nog. Voor 1983 heette deze alleen Ringvaart.
De Koningsveldestraat is vernoemd naar Koningsveld of Koningsvelde, een klooster ten zuiden van Delft, omstreeks 1255 na het sneuvelen van graaf Willem II, rooms-koning, gesticht en verwoest in 1572.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Panden aan de noordzijde van de Zwaerdecroonstraat met op de achtergrond de Nieuwe Kerk, januari-februari 1958.
Hendrik Zwaerdecroon, ca.1594-1656, rector van de Latijnse School van 1634 - 1651, en Bernard Zwaerdecroon, 1617-1654, schilder te Utrecht, neef en schoonzoon van eerstgenoemde.
De Nieuwe Kerk werd gebouwd als nieuwe Nederlands Hervormde kerk van Delfshaven, vermoedelijk ter vervanging van een te klein geworden voorganger. Inwijding 23 juni 1903. Zaalkerk in de vorm van een Grieks kruis, inwendig voorzien van galerijen. Vierkante toren met helmdak links naast de voorgevel. Forse rondboogvensters in voor- en zijgevels, voorzien van bakstenen traceringen. Karakteristiek werk in het oeuvre van B. Hooijkaas en M. Brinkman, gebouwd onder invloed van de stilistische vernieuwing in de protestantse kerkbouw van omstreeks 1900 in de geest van het rationalisme.
Als gevolg van teruglopend kerkbezoek buiten gebruik gesteld in 1974 en in het jaar daarna gesloopt.
De fotograaf is Frans van Dijk en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van reliwiki.nl
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Zicht op het Kleinpolderplein net vooraf aan de grote uitbreiding ervan, 25 juli 1966. Links op de voorgrond een Fina benzinestation.
Het Kleinpolderplein is een verkeersknooppunt in het noorden van Rotterdam. Het vormt de aansluiting tussen de A13 in noordelijke en zuidelijke richting en de A20 in oostelijke en westelijke richting. Het is een voorbeeld van een onvolledig knooppunt; voor sommige verbindingen tussen de snelwegen dient kort de snelweg verlaten te worden en gebruikgemaakt te worden van het verkeersplein. Het knooppunt is verweven met afslag 13 Overschie.
Rijksweg 13 van Delft naar Overschie is in 1933 geopend. De rijksweg eindigde bij een smalle ophaalbrug over het Schie-Schiekanaal. In de jaren vijftig is ten noorden van dit kanaal een rotonde aangelegd voor de ontsluiting van de nieuwe wijken Kleinpolder-West en Kleinpolder-Oost in Overschie. Tevens werden twee vaste bruggen over het Schie-Schiekanaal gebouwd voor aansluiting op de Tunneltraverse (het Stadhoudersviaduct). In 1958 kreeg het Kleinpolderplein zijn huidige naam.
De aanleg van de A20, aan het eind van de jaren zestig, maakte de aanleg van een nieuw knooppunt van autosnelwegen noodzakelijk. In 1970 werd de A20 ten westen van het Kleinpolderplein aangesloten, in 1972 de A20 in oostelijke richting. Daarmee werd het knooppunt Kleinpolderplein in zijn huidige vorm voltooid.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Zicht op het Kleinpolderplein net vooraf aan de grote uitbreiding ervan, 25 juli 1966. Links op de voorgrond een Fina benzinestation.
Het Kleinpolderplein is een verkeersknooppunt in het noorden van Rotterdam. Het vormt de aansluiting tussen de A13 in noordelijke en zuidelijke richting en de A20 in oostelijke en westelijke richting. Het is een voorbeeld van een onvolledig knooppunt; voor sommige verbindingen tussen de snelwegen dient kort de snelweg verlaten te worden en gebruikgemaakt te worden van het verkeersplein. Het knooppunt is verweven met afslag 13 Overschie.
Rijksweg 13 van Delft naar Overschie is in 1933 geopend. De rijksweg eindigde bij een smalle ophaalbrug over het Schie-Schiekanaal. In de jaren vijftig is ten noorden van dit kanaal een rotonde aangelegd voor de ontsluiting van de nieuwe wijken Kleinpolder-West en Kleinpolder-Oost in Overschie. Tevens werden twee vaste bruggen over het Schie-Schiekanaal gebouwd voor aansluiting op de Tunneltraverse (het Stadhoudersviaduct). In 1958 kreeg het Kleinpolderplein zijn huidige naam.
De aanleg van de A20, aan het eind van de jaren zestig, maakte de aanleg van een nieuw knooppunt van autosnelwegen noodzakelijk. In 1970 werd de A20 ten westen van het Kleinpolderplein aangesloten, in 1972 de A20 in oostelijke richting. Daarmee werd het knooppunt Kleinpolderplein in zijn huidige vorm voltooid.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Kampeerders op de stadscamping aan de Kanaalweg, juli 1958.
Uit het Vrije Volk van 4 april 1958:
Kampvader Allewijn opent morgen de poorten van het Rotterdamse kampeerterrein aan de Kanaalweg, maar meer dan een symbolisch gebaar is dat niet, want hij heeft zijn eerste gasten, drie Nieuw-Zeelandse trekkers, van de week al begroet en vanavond verwacht hij een grote groep jonge Duitsers, die met scooters ons land komen bezoeken. Maar goed, officieel gaat het kampeerterrein, naar internationaal gebruik Camping genaamd, morgen open
De verwachtingen zijn hoog gespannen: vorig ; jaar, een verregend zomerseizoen, werd de Camping door meer dan twaalfduizend gasten bezocht. Die duizenden vakantiegangers uit vrijwel alle vrije landen van de wereld onderstreepten nog eens het belang van een goed kampeerterrein. . Rotterdam is lang weifelmoedig geweest. Het kampeerterrein was een stiefkind, dat blijkbaar nergens gewenst was, maar nu zien we aanwijzingen, dat de Camping zijn plaats gevonden heeft en het is een goede plaats. Er schijnen nog wel plannen te bestaan om het kampeerterrein te verplaatsen, maar wij hopen dat het plannen blijven, want het is nu goed gesitueerd: aan grote verkeerswegen, aardig in het groen en met goede verbinding met de binnenstad. Het is belangrijk, dat deze voorziening voor een groeiend onderdeel van het sociaal toerisme een vaste plaats heeft, want dat betekent, dat de kampeerder weet waar hij in onze stad aan toe is. Mondreclame is belangrijk.
Officieel staat het dus nog niet volkomen vast, dat de Camping aan de Kanaalweg zal blijven, maar de verzorging van het. terrein wekt de indruk, dat men een blijvende vestiging heeft aanvaard. Verfje etc. De veertig cabines (met tachtig bedden!) zijn fris opgeschilderd, de wegen werden verharden de kampeerstroken kregen afscheidingen door beplantingen. Ook zijn er langs de paden boompjes geplant. De sanitaire afdeling kreeg eveneens een goede beurt, al blijven wij van oordeel, dat een installatie voor warm water een gebiedende eis is in ons kille klimaat. Een warme douche is niet te versmaden.
De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 4 april 1958.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
De Weteringstraat nabij de Lusthofstraat, in de richting van de Gasfabriek, 1908-1912.
Zowel de Groene Wetering als de Weteringstraat liepen langs de inmiddels grotendeels gedempte Groene Wetering of Middelwatering. De wetering liep oorspronkelijk vanaf de Vliet (Vlietlaan) dwars door de groene weilanden in de Polder Kralingen. Reeds in 1612 wordt de wetering in de transportregisters van Kralingen vermeld. De Weteringbrug ligt bij de Laan van Woudestein over een nog bestaand gedeelte van de wetering.
De Lusthofstraat ontleent haar naam aan de vroegere buitenplaats Lusthof. Ze lag ten oosten van de Adamshoflaan aan de Beneden-Oostzeedijk en strekte zich uit tot aan de Groene Wetering. Deze grote buitenplaats komt reeds voor in de 18de eeuw.
De fotograaf is Henri Berssenbrugge en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Gezicht in de Dordtselaan ter hoogte van de Mijnsherenlaan, 1935.
De Dordtselaan loopt in de richting van de stad Dordrecht. De Dordtsestraatweg is de oude Charloisse Zeedijk, de noordoostelijke grens van de voormalige polder Charlois. Ze stond vroeger bekend onder de naam Oudeweg. De weg is onder keizer Napoleon bestraat. Vanwege deze betere bestrating heette hij ook wel Koninklijke Straatweg. In 1960 ontving het gedeelte van de Dordtsestraatweg, dat door de wijk Lombardijen loopt, de namen Spinozaweg en Pascalweg. De loop van dit gedeelte van de weg werd enigszins gewijzigd.
De Mijnsheerenlaan heet naar het dorp Mijnsheerenland in de Hoeksche Waard.
De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit de collectie Topografie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Gezicht in de Dordtselaan ter hoogte van de Mijnsherenlaan, 1935.
De Dordtselaan loopt in de richting van de stad Dordrecht. De Dordtsestraatweg is de oude Charloisse Zeedijk, de noordoostelijke grens van de voormalige polder Charlois. Ze stond vroeger bekend onder de naam Oudeweg. De weg is onder keizer Napoleon bestraat. Vanwege deze betere bestrating heette hij ook wel Koninklijke Straatweg. In 1960 ontving het gedeelte van de Dordtsestraatweg, dat door de wijk Lombardijen loopt, de namen Spinozaweg en Pascalweg. De loop van dit gedeelte van de weg werd enigszins gewijzigd.
De Mijnsheerenlaan heet naar het dorp Mijnsheerenland in de Hoeksche Waard.
De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit de collectie Topografie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
Gezicht op het Tiendplein met de West-Kruiskade, 6 juli 1976.
Een Tiende is een belastingvorm die dateert van de Middeleeuwen. Aan Hugo van Assendelft, abt van Egmond van 1353 tot 1366, waren door Claes de Vriese en diens oudste zoon Willem Visker alle handvesten, brieven en recht overgedragen, die ze op de tienden van Scoenreloo (Schoonderloo) hadden. Omstreeks 1358 had Aelwijn Aerntsz. van Scoenreloe de korentiende 'in het Middellant in het ambacht van Scoenreloo' van de abdij van Egmond in leen. Het Tiendplein vormde voor 1978 een onderdeel van de 1ste Middellandstraat en de Tiendstraat.
De Kruiskade komt reeds in 1506 onder deze naam voor. Het was toen nog maar een voetpad. Dit pad werd in de eerste helft van de 19de eeuw door de Rotterdamsche Werkvereeniging verbreed en tot een schelpweg gemaakt. In 1853 werd de weg door de stad overgenomen en bestraat. In 1401 werd ze de 'Ka tot Rotterdam in Cool' genoemd. De oudste kaart waarop de Kruiskade voorkomt dateert uit 1540. Hierop wordt het verlengde van deze kade in westelijke richting tot aan de Delfshavense Schie 'doorgeghraven oude ka' genoemd. De kade moet ouder zijn dan 1389, het jaar waarin toestemming werd verleend om deze Schie te graven. De Kruiskade en haar verlengingen (West-Kruiskade, Middellandstraat en Vierambachtsstraat) vormden de zuiddijk van de ambachten Blommersdijk en Beukelsdijk. Voor het graven van de Rotterdamse Schie zal de Kruiskade ten oosten aangesloten hebben op de Hofdijk. Haar naam dankte ze waarschijnlijk aan de 'cruyskamp', een stuk land dat vanaf het einde van de 15de tot in de 18de eeuw in Beukelsdijk in het ambacht van Cool was gelegen.
De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.
Bron, Rotterdam van Toen, Stads Archief Rotterdam
Tumblr media
0 notes
Text
KEDATANGAN BANGSA EROPA SAMPAI SUMPAH PEMUDA
SYAFIKA PRIKITIW XI IPA 2
SEJARAH INDONESIA Indonesia dikenal sebagai daerah penghasil rempah-rempah. Rempah-rempah dicari bangsa Eropa karena manfaatnya sebagai penghangat dan bisa dijadikan pengawet makanan. Selain karena harganya yang mahal, memiliki rempah-rempah juga menjadi simbol kejayaan seorang raja pada saat itu. Dari faktor-faktor itu, banyak Bangsa Eropa yang berusaha untuk menemukan daerah penghasil rempah-rempah, salah satunya Indonesia.
Portugis Bartholomeus Diaz melakukan penjelajahan samudra dan sampai di Tanjung Harapan, Afrika Selatan, pada 1488. Penjelajahan lalu diteruskan Vasco da Gama yang sampai di Gowa (India) pada 1498, lalu pulang ke Lisboa, Portugal, dengan membawa rempah-rempah. Portugis pun semakin gigih dalam mencari sumber rempah-rempah. Untuk itu, Portugis melanjutkan ekspedisi ke timur yang dipimpin Alfonso d’Albuquerque untuk menguasai Malaka. Ia berhasil menguasai Malaka sebagai pusat perdagangan rempah-rempah di Asia Tenggara pada 10 Agustus 1511.   Spanyol Orang Spanyol yang pertama kali melakukan penjelajahan samudra adalah Christopher Columbus. Ia berlayar ke arah barat melewati Samudra Atlantik sesuai Perjanjian Tordesillas menuju India sekitar tahun 1492-1502. Ternyata ada kesalahan, karena sebenarnya ia sampai di benua Amerika; yang ia pikir adalah India. Penjelajahan berikutnya dilakukan Magelhaens dari Spanyol ke barat daya melintasi Samudra Atlantik sampai di ujung selatan Amerika, kemudian melewati Samudera Pasifik dan mendarat di Filipina pada tahun 1521. Pelayaran Magelhaens berpengaruh bagi dunia ilmu pengetahuan karena dirinya berhasil membuktikan bahwa bumi itu bulat. Penjelajahan Magelhaens kemudian dilanjutkan Sebastian del Cano. Pada 1521, Sebastian del Cano berhasil berlabuh di Tidore, namun kedatangan mereka dianggap melanggar Perjanjian Tordesillas. Untuk menyelesaikan permasalahan keduanya, Portugis dan Spanyol melakukan Perjanjian Saragosa pada 1529.
Belanda Pada 1596, Cornelis de Houtman berhasil mendarat di Banten. Sikap Belanda yang kurang ramah dan berusaha memonopoli perdagangan di Banten membuat Sultan Banten saat itu marah. Akibatnya, ekspedisi ini terbilang gagal. Sekitar 1598-1600, pedagang Belanda mulai berdatangan kembali. Kedatangannya kali ini dipimpin Jacob van Neck. Ia berhasil mendarat di Maluku dan membawa rempah-rempah. Keberhasilan van Neck menyebabkan semakin banyak pedagang Belanda datang ke Indonesia.   Inggris Masuknya bangsa Inggris ke Indonesia juga bertujuan mencari rempah-rempah. Tokoh penjelajahnya adalah Sir Henry Middleton dan James Cook. Henry Middleton mulai menjelajah di tahun 1604 dari Inggris menyusuri perairan Cabo da Roca (Portugal) dan Pulau Canary. Henry Middleton lanjut menuju perairan Afrika Selatan hingga Samudra Hindia. Ia sampai di Sumatra, lalu menuju Banten di akhir 1604. Ia berlayar ke Ambon (1605) lalu ke Ternate serta Tidore dan mendapat rempah-rempah, seperti lada dan cengkeh. Sedangkan ada James Cooksampai ke Batavia tahun 1770, setelah dari Australia.
Di antara bangsa-bangsa tersebut, Belanda merupakan negara yang cukup lama berada di Indonesia. Hingga akhirnya mereka membuat perusahaan dagang di Indonesia. Meski telah bangkrut, sampai sekarang, perusahaan ini tercatat sebagai salah satu perusahaan terkaya di dunia lho. Ada yang bisa menebak nama perusahaannya? Vereenigde Oostindische Compagnie atau lebih dikenal dengan VOC merupakan perusahaan dagang tersebut. VOC didirikan pada 20 Maret 1602 oleh Johan van Oldenbarnevelt. Kepemimpinannya dipegang oleh 17 orang pemegang saham (Heeren Zeventien) yang berkedudukan di Amsterdam. Tujuan pembentukannya adalah: (1) menghindari persaingan sesama pedagang Belanda. (2) Memperkuat Belanda dalam persaingan dengan Bangsa Eropa lain. (3) Memonopoli perdagangan rempah-rempah di Indonesia.   Keberadaan VOC tidak hanya sebagai kongsi dagang, namun juga menjadi kekuatan politik. VOC memiliki hak octrooi, yaitu monopoli perdagangan, mencetak mata uang sendiri, mengadakan perjanjian, menyatakan perang dengan negara lain, menjalankan kekuasaan kehakiman, memungut pajak, memiliki angkatan perang, dan mendirikan benteng. VOC pun memiliki beberapa kebijakan, yaitu: 1. Contingenten: pajak wajib berupa hasil bumi yang langsung dibayarkan ke VOC. 2. Verplichte leverantie: penyerahan wajib hasil bumi dengan harga yang telah ditentukan VOC. Kebijakan ini berlaku di daerah jajahan yang tidak secara langsung dikuasai VOC, misalnya Kesultanan Mataram. 3. Ekstirpasi: menebang kelebihan jumlah tanaman agar produksinya tidak berlebihan sehingga harga dapat dipertahankan. 4. Pelayaran hongi: Pelayaran dengan perahu kora-kora untuk memantau penanaman dan perdagangan rempah-rempah oleh petani.   Pada tahun 1799, VOC bangkrut karena pegawai VOC banyak yang melakukan korupsi, menanggung utang akibat perang, dan kemerosotan moral para pegawai. Dengan dibubarkannya VOC, maka kekuasaannya di Indonesia kemudian diambil alih oleh pemerintah kerajaan Belanda yang saat itu dikuasai Perancis.
Masa Pemerintahan Belanda Van der Capellen ditunjuk sebagai Gubernur Jenderal, menerapkan kebijakan dalam menghapuskan peran penguasa tradisional, menerapkan pajak yang memberatkan rakyat, sehingga muncul banyak perlawanan dari rakyat. Belanda juga mengutus Johannes van den Bosch untuk meningkatkan penerimaan negara Belanda yang kosong akibat perang dengan masyarakat Nusantara dan Bangsa Eropa lainnya. Van den Bosch memberlakukan sistem tanam paksa (cultuur stelsel) sejak tahun 1830. Penerapan cultuur stelsel banyak mengalami penyimpangan, seperti waktu tanam yang melebihi usia tanam padi, tanah yang seharusnya bebas pajak tetap kena pajak, hingga rakyat harus menyediakan sampai setengah tanahnya. Meski begitu, Tanam Paksa juga berdampak positif karena rakyat Indonesia mengetahui jenis-jenis tanaman baru dan mengetahui cara tanam yang baik.
Lahirnya Sumpah Pemuda Kongres Pemuda II dilangsungkan selama dua hari pada 27 dan 28 Oktober 1928 di Batavia. Hari pertama, kongres menempati Gedung Katholikee Jongelingen Bond atau Gedung Pemuda Katolik, sedangkan kongres di hari kedua diadakan di Gedung Oost Java (sekarang di Jalan Medan Merdeka Utara, Jakarta Pusat). Tujuan Kongres Pemuda II antara lain: (1) Melahirkan cita cita semua perkumpulan pemuda pemuda Indonesia, (2) Membicarakan beberapa masalah pergerakan pemuda Indonesia; serta (3) Memperkuat kesadaran kebangsaan dan memperteguh persatuan Indonesia. Kongres ini diikuti oleh lebih banyak peserta dari kongres pertama, termasuk Perhimpunan Pelajar-Pelajar Indonesia (PPPI), Jong Java, Jong Sumatranen Bond, Jong Bataks Bond, Jong Islamieten Bond, Pemuda Indonesia, Jong Celebes, Jong Ambon, Katholikee Jongelingen Bond, Pemuda Kaum Betawi, Sekar Rukun dan lainnya. Hadir pula beberapa orang perwakilan dari pemuda peranakan kaum Tionghoa di Indonesia dalam Kongres Pemuda II ini, seperti Oey Kay Siang, John Lauw Tjoan Hok, dan Tjio Djien Kwie, namun asal organisasi/perhimpunan mereka belum diketahui.
Gedung yang nantinya menjadi tempat dibacakannya Sumpah Pemuda merupakan rumah pondokan atau asrama pelajar/mahasiswa milik seorang keturunan Tionghoa bernama Sie Kok Liong. Gedung yang terletak di Jalan Kramat Raya 106, Jakarta Pusat, ini kini diabadikan sebagai Museum Sumpah Pemuda. Adapun susunan panitia Kongres Pemuda II, seperti yang dituliskan Ahmad Syafii Maarif melalui buku Islam dalam Bingkai Keindonesiaan dan Kemanusiaan (2009) adalah sebagai berikut: Ketua: Sugondo Djojopuspito (PPPI) Wakil Ketua: R.M. Joko Marsaid (Jong Java) Sekretaris: Muhammad Yamin (Jong Sumatranen Bond) Bendahara: Amir Sjarifudin (Jong Bataks Bond) Pembantu I: Johan Mohammad Cai (Jong Islamieten Bond) Pembantu II: R. Katjasoengkana (Pemuda Indonesia) Pembantu III: R.C.I. Sendoek (Jong Celebes) Pembantu IV: Johannes Leimena (Jong Ambon) Pembantu V: Mohammad Rochjani Su'ud (Pemuda Kaum Betawi) Hadir pula Wage Rudolf Supratman yang memainkan lagu Indonesia Raya di Kongres Pemuda II dengan alunan biolanya. Lagu Indonesia Raya juga dinyanyikan untuk pertamakalinya dalam kongres ini oleh Dolly Salim yang tidak lain adalah putri dari Haji Agus Salim.
Dolly Salim, “Indonesia Raya”, dan Sumpah Pemuda
Aksi WR Soepratman di Kongres Pemuda II
Isi & Makna Sumpah Pemuda
Setelah melalui prosesi panjang selama 2 hari, maka pada 28 Oktober 1928, para peserta Kongres Pemuda II bersepakat merumuskan tiga janji yang kemudian disebut sebagai Sumpah Pemuda. Adapun isi Sumpah Pemuda adalah sebagai berikut:
Pertama
Kami putra dan putri Indonesia, mengaku bertumpah darah yang satu, tanah air Indonesia.
Kedua
Kami putra dan putri Indonesia, mengaku berbangsa yang satu, bangsa Indonesia.
Ketiga
Kami putra dan putri Indonesia, menjunjung bahasa persatuan, bahasa Indonesia.
Menurut Azyumardi Azra, seperti dikutip oleh Asvi Warman Adam dalam buku Menguak Misteri Sejarah (2010), Kongres Pemuda II yang menghasilkan Sumpah Pemuda merupakan salah satu tonggak sejarah bangsa Indonesia dalam mengawali kesadaran kebangsaan. Sementara dalam buku Literasi Politik (2019) yang ditulis Gun Gun Heryanto dan kawan-kawan diungkapkan bahwa ikrar sebagai satu nusa, satu bangsa, dan satu bahasa merupakan ikrar yang sangat monumental bagi perjalanan sejarah bangsa Indonesia. Ikrar ini atau Sumpah Pemuda yang dibacakan di arena Kongres Pemuda II dan dihadiri oleh kaum muda lintas suku, agama, dan daerah, nantinya, 17 tahun kemudian, melahirkan Proklamasi Kemerdekaan Indonesia, pada 17 Agustus 1945. Makna yang terkandung adalah bahwa peristiwa bersejarah itu mengajarkan nilai-nilai persatuan bangsa. Sumpah Pemuda membuktikan, perbedaan yang dimiliki bangsa Indonesia ternyata dapat disatukan sebagai perwujudan Bhinneka Tunggal Ika yang berarti “berbeda-beda tetapi tetap satu".
Sumpah Pemuda juga memuat banyak nilai positif yang dapat diterapkan dalam kehidupan sehari-hari. Sri Sudarmiyatun dalam buku berjudul Makna Sumpah Pemuda (2012) menyebutkan nilai-nilai Sumpah Pemuda antara lain: Nilai patriotisme, gotong-royong, musyawarah untuk mufakat, cinta tanah air, kekeluargaan, persatuan dan kesatuan, kerukunan, kerja sama, cinta damai, serta tanggung jawab. Maka, Sumpah Pemuda hendaknya bisa dijadikan sebagai inspirasi bagi generasi muda Indonesia sekarang untuk membawa negara ini ke arah perubahan yang lebih baik, bukan justru terpecah-belah dalam pusaran konflik antar sesama anak bangsa sendiri.
0 notes
joostjongepier · 6 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Wat?   Buste van een jongeman door Jacob van Oost II, Bellenblazende jongen en Man in oosterse kledij van Frans van Mieris I
Waar?   Galerij Prins Willem V, Den haag
Wanneer?   11 november 2018
Galerij Prins Willem V is een historisch interessante opstelling van schilderijen. Het laat zien hoe in de tijd van Willem V (1748-1806) schilderijen werden opgehangen in het eerste openbare museum in Nederland. De galerij vormde de basis van de collectie van het Mauritshuis.
Robert Ventura’s uitspraak “Less is a bore” mag soms opgaan, als het om het exposeren van schilderijen gaat, is less toch echt more. Het drie tot vijf hoog ophangen van schilderijen geeft een goed beeld van hoe men vroeger werken exposeerde, maar het komt de individuele werken niet ten goede. Het is moeilijk je te focussen op één werk als het aan alle kanten omringd is door andere schilderijen.
In de veelheid van doeken, viel een werk van een mij onbekende meester me op. Hoewel hoog opgehangen en moeilijk te zien, vond ik ‘Buste van een jongeman’ van Jacob van Oost II mooi. Een sprekende kop met lang haar en volle lippen, de ogen starend in de verte.
Om na “Less is …” nog even door te rijmen: “Klein is fijn”. Dat geldt beslist voor twee kleine doekjes van Frans van Mieris I: ‘Bellenblazende jongen’ (1663) en ‘Man in oosterse kledij’ (1665). De doekjes zijn fijn in dubbele betekenis: mooi, maar ook letterlijk fijn geschilderd.
0 notes
Text
Kedatangan Bangsa Eropa sampai Sumpah Pemuda
FIDA YETIAPRILLIA
XI IPA 2
Indonesia dikenal sebagai daerah penghasil rempah-rempah. Rempah-rempah dicari bangsa Eropa karena manfaatnya sebagai penghangat dan bisa dijadikan pengawet makanan. Selain karena harganya yang mahal, memiliki rempah-rempah juga menjadi simbol kejayaan seorang raja pada saat itu. Dari faktor-faktor itu, banyak Bangsa Eropa yang berusaha untuk menemukan daerah penghasil rempah-rempah, salah satunya Indonesia.
· Portugis
Bartholomeus Diaz melakukan penjelajahan samudra dan sampai di Tanjung Harapan, Afrika Selatan, pada 1488. Penjelajahan lalu diteruskan Vasco da Gama yang sampai di Gowa (India) pada 1498, lalu pulang ke Lisboa, Portugal, dengan membawa rempah-rempah. Portugis pun semakin gigih dalam mencari sumber rempah-rempah. Untuk itu, Portugis melanjutkan ekspedisi ke timur yang dipimpin Alfonso d’Albuquerque untuk menguasai Malaka. Ia berhasil menguasai Malaka sebagai pusat perdagangan rempah-rempah di Asia Tenggara pada 10 Agustus 1511.
· Spanyol
Orang Spanyol yang pertama kali melakukan penjelajahan samudra adalah Christopher Columbus. Ia berlayar ke arah barat melewati Samudra Atlantik sesuai Perjanjian Tordesillas menuju India sekitar tahun 1492-1502. Ternyata ada kesalahan, karena sebenarnya ia sampai di benua Amerika; yang ia pikir adalah India. Penjelajahan berikutnya dilakukan Magelhaens dari Spanyol ke barat daya melintasi Samudra Atlantik sampai di ujung selatan Amerika, kemudian melewati Samudera Pasifik dan mendarat di Filipina pada tahun 1521. Pelayaran Magelhaens berpengaruh bagi dunia ilmu pengetahuan karena dirinya berhasil membuktikan bahwa bumi itu bulat. Penjelajahan Magelhaens kemudian dilanjutkan Sebastian del Cano. Pada 1521, Sebastian del Cano berhasil berlabuh di Tidore, namun kedatangan mereka dianggap melanggar Perjanjian Tordesillas. Untuk menyelesaikan permasalahan keduanya, Portugis dan Spanyol melakukan Perjanjian Saragosa pada 1529.
· Belanda
Pada 1596, Cornelis de Houtman berhasil mendarat di Banten. Sikap Belanda yang kurang ramah dan berusaha memonopoli perdagangan di Banten membuat Sultan Banten saat itu marah. Akibatnya, ekspedisi ini terbilang gagal. Sekitar 1598-1600, pedagang Belanda mulai berdatangan kembali. Kedatangannya kali ini dipimpin Jacob van Neck. Ia berhasil mendarat di Maluku dan membawa rempah-rempah. Keberhasilan van Neck menyebabkan semakin banyak pedagang Belanda datang ke Indonesia.
· Inggris
Masuknya bangsa Inggris ke Indonesia juga bertujuan mencari rempah-rempah. Tokoh penjelajahnya adalah Sir Henry Middleton dan James Cook. Henry Middleton mulai menjelajah di tahun 1604 dari Inggris menyusuri perairan Cabo da Roca (Portugal) dan Pulau Canary. Henry Middleton lanjut menuju perairan Afrika Selatan hingga Samudra Hindia. Ia sampai di Sumatra, lalu menuju Banten di akhir 1604. Ia berlayar ke Ambon (1605) lalu ke Ternate serta Tidore dan mendapat rempah-rempah, seperti lada dan cengkeh. Sedangkan ada James Cooksampai ke Batavia tahun 1770, setelah dari Australia.
Di antara bangsa-bangsa tersebut, Belanda merupakan negara yang cukup lama berada di Indonesia. Hingga akhirnya mereka membuat perusahaan dagang di Indonesia. Meski telah bangkrut, sampai sekarang, perusahaan ini tercatat sebagai salah satu perusahaan terkaya di dunia lho. Ada yang bisa menebak nama perusahaannya?
Vereenigde Oostindische Compagnie atau lebih dikenal dengan VOC merupakan perusahaan dagang tersebut. VOC didirikan pada 20 Maret 1602 oleh Johan van Oldenbarnevelt. Kepemimpinannya dipegang oleh 17 orang pemegang saham (Heeren Zeventien) yang berkedudukan di Amsterdam. Tujuan pembentukannya adalah:
(1) menghindari persaingan sesama pedagang Belanda.
(2) Memperkuat Belanda dalam persaingan dengan Bangsa Eropa lain.
(3) Memonopoli perdagangan rempah-rempah di Indonesia.
Keberadaan VOC tidak hanya sebagai kongsi dagang, namun juga menjadi kekuatan politik. VOC memiliki hak octrooi, yaitu monopoli perdagangan, mencetak mata uang sendiri, mengadakan perjanjian, menyatakan perang dengan negara lain, menjalankan kekuasaan kehakiman, memungut pajak, memiliki angkatan perang, dan mendirikan benteng. VOC pun memiliki beberapa kebijakan, yaitu:
1. Contingenten: pajak wajib berupa hasil bumi yang langsung dibayarkan ke VOC.
2. Verplichte leverantie: penyerahan wajib hasil bumi dengan harga yang telah ditentukan VOC. Kebijakan ini berlaku di daerah jajahan yang tidak secara langsung dikuasai VOC, misalnya Kesultanan Mataram.
3. Ekstirpasi: menebang kelebihan jumlah tanaman agar produksinya tidak berlebihan sehingga harga dapat dipertahankan.
4. Pelayaran hongi: Pelayaran dengan perahu kora-kora untuk memantau penanaman dan perdagangan rempah-rempah oleh petani.
Pada tahun 1799, VOC bangkrut karena pegawai VOC banyak yang melakukan korupsi, menanggung utang akibat perang, dan kemerosotan moral para pegawai. Dengan dibubarkannya VOC, maka kekuasaannya di Indonesia kemudian diambil alih oleh pemerintah kerajaan Belanda yang saat itu dikuasai Perancis.
Masa Pemerintahan Belanda
Van der Capellen ditunjuk sebagai Gubernur Jenderal, menerapkan kebijakan dalam menghapuskan peran penguasa tradisional, menerapkan pajak yang memberatkan rakyat, sehingga muncul banyak perlawanan dari rakyat. Belanda juga mengutus Johannes van den Bosch untuk meningkatkan penerimaan negara Belanda yang kosong akibat perang dengan masyarakat Nusantara dan Bangsa Eropa lainnya.
Van den Bosch memberlakukan sistem tanam paksa (cultuur stelsel) sejak tahun 1830. Penerapan cultuur stelsel banyak mengalami penyimpangan, seperti waktu tanam yang melebihi usia tanam padi, tanah yang seharusnya bebas pajak tetap kena pajak, hingga rakyat harus menyediakan sampai setengah tanahnya. Meski begitu, Tanam Paksa juga berdampak positif karena rakyat Indonesia mengetahui jenis-jenis tanaman baru dan mengetahui cara tanam yang baik.
Lahirnya Sumpah Pemuda
Kongres Pemuda II dilangsungkan selama dua hari pada 27 dan 28 Oktober 1928 di Batavia. Hari pertama, kongres menempati Gedung Katholikee Jongelingen Bond atau Gedung Pemuda Katolik, sedangkan kongres di hari kedua diadakan di Gedung Oost Java (sekarang di Jalan Medan Merdeka Utara, Jakarta Pusat).
Tujuan Kongres Pemuda II antara lain: (1) Melahirkan cita cita semua perkumpulan pemuda pemuda Indonesia, (2) Membicarakan beberapa masalah pergerakan pemuda Indonesia; serta (3) Memperkuat kesadaran kebangsaan dan memperteguh persatuan Indonesia.
Kongres ini diikuti oleh lebih banyak peserta dari kongres pertama, termasuk Perhimpunan Pelajar-Pelajar Indonesia (PPPI), Jong Java, Jong Sumatranen Bond, Jong Bataks Bond, Jong Islamieten Bond, Pemuda Indonesia, Jong Celebes, Jong Ambon, Katholikee Jongelingen Bond, Pemuda Kaum Betawi, Sekar Rukun dan lainnya.
Hadir pula beberapa orang perwakilan dari pemuda peranakan kaum Tionghoa di Indonesia dalam Kongres Pemuda II ini, seperti Oey Kay Siang, John Lauw Tjoan Hok, dan Tjio Djien Kwie, namun asal organisasi/perhimpunan mereka belum diketahui.
Gedung yang nantinya menjadi tempat dibacakannya Sumpah Pemuda merupakan rumah pondokan atau asrama pelajar/mahasiswa milik seorang keturunan Tionghoa bernama Sie Kok Liong. Gedung yang terletak di Jalan Kramat Raya 106, Jakarta Pusat, ini kini diabadikan sebagai Museum Sumpah Pemuda.
Adapun susunan panitia Kongres Pemuda II, seperti yang dituliskan Ahmad Syafii Maarif melalui buku Islam dalam Bingkai Keindonesiaan dan Kemanusiaan (2009) adalah sebagai berikut:
Ketua: Sugondo Djojopuspito (PPPI)
Wakil Ketua: R.M. Joko Marsaid (Jong Java)
Sekretaris: Muhammad Yamin (Jong Sumatranen Bond)
Bendahara: Amir Sjarifudin (Jong Bataks Bond)
Pembantu I: Johan Mohammad Cai (Jong Islamieten Bond)
Pembantu II: R. Katjasoengkana (Pemuda Indonesia)
Pembantu III: R.C.I. Sendoek (Jong Celebes)
Pembantu IV: Johannes Leimena (Jong Ambon)
Pembantu V: Mohammad Rochjani Su'ud (Pemuda Kaum Betawi)
Hadir pula Wage Rudolf Supratman yang memainkan lagu Indonesia Raya di Kongres Pemuda II dengan alunan biolanya. Lagu Indonesia Raya juga dinyanyikan untuk pertamakalinya dalam kongres ini oleh Dolly Salim yang tidak lain adalah putri dari Haji Agus Salim.
Dolly Salim, “Indonesia Raya”, dan Sumpah Pemuda
Aksi WR Soepratman di Kongres Pemuda II
Isi & Makna Sumpah Pemuda
Setelah melalui prosesi panjang selama 2 hari, maka pada 28 Oktober 1928, para peserta Kongres Pemuda II bersepakat merumuskan tiga janji yang kemudian disebut sebagai Sumpah Pemuda.
Adapun isi Sumpah Pemuda adalah sebagai berikut:
Pertama
Kami putra dan putri Indonesia, mengaku bertumpah darah yang satu, tanah air Indonesia.
Kedua
Kami putra dan putri Indonesia, mengaku berbangsa yang satu, bangsa Indonesia.
Ketiga
Kami putra dan putri Indonesia, menjunjung bahasa persatuan, bahasa Indonesia.
Menurut Azyumardi Azra, seperti dikutip oleh Asvi Warman Adam dalam buku Menguak Misteri Sejarah (2010), Kongres Pemuda II yang menghasilkan Sumpah Pemuda merupakan salah satu tonggak sejarah bangsa Indonesia dalam mengawali kesadaran kebangsaan.
Sementara dalam buku Literasi Politik (2019) yang ditulis Gun Gun Heryanto dan kawan-kawan diungkapkan bahwa ikrar sebagai satu nusa, satu bangsa, dan satu bahasa merupakan ikrar yang sangat monumental bagi perjalanan sejarah bangsa Indonesia.
Ikrar ini atau Sumpah Pemuda yang dibacakan di arena Kongres Pemuda II dan dihadiri oleh kaum muda lintas suku, agama, dan daerah, nantinya, 17 tahun kemudian, melahirkan Proklamasi Kemerdekaan Indonesia, pada 17 Agustus 1945.
Makna yang terkandung adalah bahwa peristiwa bersejarah itu mengajarkan nilai-nilai persatuan bangsa. Sumpah Pemuda membuktikan, perbedaan yang dimiliki bangsa Indonesia ternyata dapat disatukan sebagai perwujudan Bhinneka Tunggal Ika yang berarti “berbeda-beda tetapi tetap satu".
Sumpah Pemuda juga memuat banyak nilai positif yang dapat diterapkan dalam kehidupan sehari-hari. Sri Sudarmiyatun dalam buku berjudul Makna Sumpah Pemuda (2012) menyebutkan nilai-nilai Sumpah Pemuda antara lain:
Nilai patriotisme, gotong-royong, musyawarah untuk mufakat, cinta tanah air, kekeluargaan, persatuan dan kesatuan, kerukunan, kerja sama, cinta damai, serta tanggung jawab.
Maka, Sumpah Pemuda hendaknya bisa dijadikan sebagai inspirasi bagi generasi muda Indonesia sekarang untuk membawa negara ini ke arah perubahan yang lebih baik, bukan justru terpecah-belah dalam pusaran konflik antar sesama anak bangsa sendiri.
0 notes