#MissYouTumblr

[chunchaiii]

Kapag wala akong makausap nagiging active ako ulit sa tumblr.

[mukeesley]

¡Hola!

Volver a empezar.

Borrón y cuenta nueva, literalmente.

Vi todas mis publicaciones viejas y dios mio... ¿Por qué nadie me decía que era una pelotudes?Jajajajaja, dioh mioh aiuda D:

[wheresmysweetgirl]

feeling a lot like left shark today.

[knightofgwyn2]

RISE FROM THE GRAVE  ~sup evryone

[astrangereality]

What a busy semester it has been. Senior year of college is everything I expected. Hard. Hopefully this all pays off.

In my final year of competing for a college cross country team, I have one again managed to qualify for Nationals. Last year I raced as an individual, this year I will race with the entire women's team. The journey has been tough this year with a back injury that nearly cost me a season, but I am progressing back into my competitive attitude and am ready to race. 

I appreciate those who continue to follow me even in my absences. You are all wonderful. Thank you for following me. :)

[justinenicoler-blog-blog]

New chapter

So here I am again, ready to share the new chapter of my life... SOON.

[alissadakissa-blog]

i miss you tumblr

i try to use you as much as i can, i have stepped up my game lately but follow me on other social networks that i use way more oftan

twitter-@alissaDAkissa

Instagram- @alissadakissa 

and dont be afraid to inbox me to chat !

[awkwardashx]

Reasons I kinda-sorta miss Tumblr.

1. I could vent to you all about how horny and hot and bothered I am, and not be judged.  2. I could obsess about my favorite television show and not be judged.  3. I could post 10 selfies a day, and not be judged 4. NO JUDGEMENT.

Only perk about not getting on here anymore is that hours upon hours of my day are no longer spent in front of a computer screen... 

[blanquiscomeg]

Imma make some graphics. SOON. :)

[cutethulhu]

Daaaang

Hella only ever seem to have time for tumblr when I'm at work, on my phone. ;(

[justinenicoler-blog-blog]

2012

Kay bilis nga naman ng panahon. Parang kailan lang, nagpapaputok pa yung mga tao para salubungin yung 2012. 'Yung iba pa nga natatakot kasi end of the world na raw. Aaminin ko isa rin ako sa mga natakot at nagdasal nung December 21, 2012. Hindi naman masama kung maniniwala ako diba? Ngayon, huling araw na ng 2012. Lunes-December31,2012-12/31-12. HULING ARAW. Ilang oras na lang, next year na. Hehehe. 

Sa nagdaang taon, maraming nangyari sa akin na hindi kapani-paniwala. Seryoso. Unexpected nga kung baga tawagin nila. First quarter ng 2012, walang sawang inuman kung saan-saan. Yung tipong uuwi lang ng bahay para maligo. Alak yung naging kakampi ko sa araw araw na pamumuhay. 

Nagdaan ang mga araw, bakasyon na. OJT ko na. Syempre walang sawang inuman pa rin doon, dito, kahit saan. April 24,2012-- Tinatamad ako pumunta ng birthday, pero parang may nag-udyok sa akin na gumora-bells. Eh kakauwi ko lang nun.. Sige na nga sabi ko pero saglit lang. Saglit na nauwi sa umaga!! Hindi ko alam kung bakit tumagal ako ng ganun katagal pero may kausap lang akong lalaki na Mamart daw ang pangalan. Oo, kilala ko siya matagal na. Hindi ko akalain na yung lalaking kausap ko nun, ang magbibigay ng kulay sa taong 2012 ko na akala ko taon na ata na puno ng hinanakit at sakit. 

Marami akong gustong ipagpasalamat sa taong ito. Yung mga kaibigan ko andyan parin, walang sawang suporta sa lahat ng bagay. Tawanan at mga payo. Mga sampal at pang-iinsulto nila. Salamat mga kaibigan ko! Maraming salamat. Mahal ko kayo at lagi niyong tandaan na andito lang ako kahit anong mangyari.

Maraming salamat sa lahat. Kayo yung naging saksi sa aking pagkabigo hanggang sa pagbangon ko. Hindi niyo ko iniwanan. Masaya ako dahil naging malaking parte kayo ng taong ito. Itong taon na to yung taong naramadaman ko na ANG DAMI KONG KAIBIGAN.

Sa pamilya ko, na kahit laging may away. Nanaig pa rin yung pagmamahalan sa bahay. Siguro, kahit timang talaga ako at laging nakasimangot shempre di naman akong pusong bato. May damdamin din ako. Salamat sa suporta. Pag-kagraduate ko yaan niyo ako na magbabayad ng tubig. Hehehe.

So ayun na nga, yun na nga. Naging boyfriend ko yung Raymart Gayacao na yun! Akalain mo yun, ang swerte niya lang sa akin. Hehehe. Sa anim na buwan naming pagsasama, pero sa totoo lang 8 buwan na. Yung 2 una, syempre PBB teens kung tawagin. Marami kaming napagdaanan. Sa sobrang iksi nung oras. Marami kaming nagawa, napagsamahan, napagtawanan, pinagawayan, napuntahan. At kung ano pa. Napalapit ako kay God sa totoo lang. Tapos ang dami ko ring natutunan sa buhay. Eh, kung yung boyfriend mo ba naman. Forever bipolar at high blood pero hindi na ngayon. Hihi. Ngayon ko lang naramdaman, naranasan yung parang baliw. Pagkagising mo, naka-ngiti ka. Literal na ngiti. Mukhang timang lang eh. Ramdam ko kung gaano ako kamahal ni Mamart. Seryoso. Kahit sobrang praning ako andyan pa rin siya. Hindi ako iniiwan. At higit sa lahat sa lalaking to sa baba, sa BABA. Maraming salamat sa tunay na pag-ibig. In short span of time, wala eh. Speechless ako. Kahit sobrang dami kong gustong ipagpasalamat at sabihin sayo. Maraming nagbago sa akin at sana mabago na din yung iba dba? At aminado ka na mas maraming nagbago sayo. Na-control mo yung pagka-high blood mo, yung pag-kabipolar mo nawala na. Natuto ka kumanta, magtext, at nahilig ka sa picture. Bawat oras na kasama kita ay ang pinakamasayang pangyayari sa buhay ko, mahal na mahal kita babe! Sana tumagal pa tayo at malagpasan ang mga trials na dadarating.

AT HIGIT SA LAHAT.. WALA NA AKONG MASABI SIMPLE LANG PERO GALING SA PUSO. "THANK YOU LORD. SALAMAT PO SA LAHAT. SORRY PO KUNG MAG NAGAGAWA AKONG HINDI MAGANDA PERO SALAMAT PO SA LAHAT NG BLESSINGS." Gagraduate ako eh.

  NGAYON PWEDE KO NA MASABI, "Party like its the end of the world, party like its 2012."

[blanquiscomeg]

Ang mga tao sa tumblr ay ang mga taong sana kakilala ko sa personal at ang mga tao sa facebook ay ang mga taong sana di ko na nakilala.