#asp warszawa

[nataliakupiec]

kontakt: kupiecx@gmail.com

Wystawy / konkursy:

2024

„Formy materii’’ , Wyszkowski Ośrodek Kultury – Dom Kultury „Hutnik’’ , Wyszków

2023

„Naturalne materie, Dom Kultury Śródmieście’’ – Rotacyjny Dom Kultury na Jazdowie, Warszawa

„Malarstwo, grafika, obiekty artystyczne’’ - samodzielna wystawa prac artystycznych. Łukowski Ośrodek Kultury, Łuków

2022

„Lodz Abstract Art Festival” Art Inkubator, Łódź 

„RYSOWAĆ∞ Międzynarodowa Wystawa Rysunku Studenckiego”  Galeria Sztuki Wozownia, Toruń

„Kolaże wspomnień” samodzielna wystawa rysunku, grafiki i malarstwa. Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna im. Cypriana Norwida, Wyszków

2021

Nominacja do Prime Time - najlepsze dyplomy 2020 Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi

2020 

 „III Międzynarodowe Triennale Rysunku Studentów’’ Rondo Sztuki, Katowice

2019

„Natalia Kupiec. Rysunek. Grafika’’ samodzielna wystawa prac rysunkowych i graficznych Galeria Nasza Ściana, Łódź

 „Hommage a Łódź ’’ wystawa pokonkursowa. Centrum Promocji Mody, Łódź

 II miejsce - Wystawa 12 konkursu na Małą Formę graficzną Galeria Amcor, Łódź

2018

„Mikstury kultury’’ ogólnopolska wystawa ilustracji studenckiej wyższych szkół artystycznych. Domek Miedziorytnika, Wrocław 

 „Eksperymentarium i goście’’ wystawa studencka grafiki warsztatowej. Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

Wystawa 12 konkursu na Małą Formę graficzną Galeria Pomiędzy, Łódź 

„Odbicie młodości w grafice” wystawa prac studentów z Pracowni Technik Drzeworytniczych i Książki Artystycznej ASP w Łodzi Galeria Pod Napięciem, Łódź

2017

„Komunikat LDZ’’ projektowanie graficzne w kręgu Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi Muzeum Plakatu w Wilanowie, 

 Warszawa Nagroda Rektora ASP, wystawa 11 konkursu na Małą Formę Graficzną Galeria Amcor, Łódź

 Wystawa 11 konkursu na Małą Formę Graficzną Galeria Pomiędzy, Łódź 

„Eksperymentarium i goście’’ wystawa studencka grafiki warsztatowej. Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

 ,,Projekt 2017’’ wystawa szkolnego konkursu Władysława Strzemińskiego w Akademii Sztuk Pięknych ASP, Łódź

Roczne Stypendium Rektora za wyniki w nauce w roku 2016/17

2016

„Nowa przestrzeń. Pierwsza wystawa prac studentów ASP w Łodzi w FŁ” Filharmonia Łódzka

 „Ćwiczenia z widzenia’’ prezentacja rysunków studentów Wydziału Grafiki i Malarstwa z pracowni rysunku dr K. Miller, dr M. Łukaszuk Galeria Biała Ściana, Łódź 

 Wystawa poplenerowa malarstwa Harenda, Soczewka. Studenci Wydziału Grafiki i Malarstwa Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź

 „1995-2095 Pracownia Podstaw Grafiki Warsztatowej’’ Galeria ASP na Piotrkowskiej, Łódź 

„15 Festiwal Otwarta Wystawa’’ Muzeum Książki Artystycznej, Łódź

[arthubgaleria]

Julia Świtaj /malarstwo

wernisaż 18.03.2023 godz.18.00

wystawa trwa do 4.05.2023

________________________________

Julia Świtaj - urodzona w Katowicach w 1993 roku. W 2019 roku ukończyła ASP w Katowicach na wydziale malarstwa. Wybrane wystawy zbiorowe:

- „Po Nitce do kłębka”, Galeria Miejska we Wrocławiu, 2021

- “Ekspresja schyłku antropocenu”, Szyb Wilson Gallery, Katowice 2021

- “Niepokój przychodzi o zmierzchu”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2022

- “Of Blood and Milk”, Galeria Pola Magnetyczne, Warszawa 2022/23

_______________________________________________________________

fragment tekstu:

   Tematem przewodnim są dehumanizacja i zwierzęcość, przedstawienie ludzkiej natury w oparciu o wierzenia religijne oraz mitologię słowiańską, a także porównywanie w jaki sposób dawne przyzwyczajenia i zakorzenione w świadomości problemy społeczne widoczne są w dzisiejszych czasach. Głównym pojęciem stają się kozły ofiarne, które symbolizują nierówności w społeczeństwie, uwydatniając poczucie wyższości zarówno względem słabszych jak i przyrody. Interesuje mnie łączenie motywów religijnych, mitologicznych czy baśniowych z panującymi obecnie normami oraz stereotypami.

______________________________

  #art#wernisaż##artinfo #kolekcjasztuki #andarottenberg #kolekcjonersztuki#lodz#exumag #wiacollections

#artlife_warsaw #artinfo #lodzkreuje #artadvisory #kolekcjoner #artbasel2022 #vogueliving #voguepolska #kobietazawszemloda #sztukaaktualna #sztukawspółczesna #sztukapolska #gagosian #positionsberlin #artfair #berlin #contemporary#wernisaż#@julswitaj

__________^____

Zwiedzanie po uzgodnionym wczesniejszym terminie

667 009 204

Art Hub

ul. Rydzowa 10

Łódź

[mysowa]

RADIO ŁAGISZA im. Jarosława Kaczyńskiego przesądziło O WINIE MŁODEGO CZŁOWIEKA BRD Bundesrepublik Deutschland – brd24.pl Opublikowano 17 godzin temu 27 lutego 2023

sowa fee

Moralia  ·  28. Februar 2023 vk.com/wall467751157_2139

Beacie Szydło, która zadebiutowała z kopalnią Brzeszcze za symboliczną złotówkę jeszcze Oddaj się w ręce Policji i Wymiaru Sprawiedliwości w tzw. Polsce po Magd

Oddaj się w ręce Policji i Wymiaru Sprawiedliwości w tzw. Polsce po Magdalence!

28 lutego, 2023

RADIO ŁAGISZA im. Jarosława Kaczyńskiego przesądziło O WINIE MŁODEGO CZŁOWIEKA BRD Bundesrepublik Deutschland – brd24.pl Opublikowano 17 godzin temu 27 lutego 2023

Beacie Szydło, która zadebiutowała z kopalnią Brzeszcze za symboliczną złotówkę jeszcze 

Oddaj się w ręce Policji i Wymiaru Sprawiedliwości w tzw. Polsce po Magdalence!

twitter.com/sowa/status/1630542939523891200

To, co wydarzyło się w Sosnowcu przypomina zaiste stary dowcip o Radiu Erewań, w którym informacja o rozdawaniu samochodów na Placu Czerwonym (stety!) okazała się informacją o rowerach, które kradną na Kaletach i na Złodziejowie za granicą Czeladzi

Pieszy miał zielone światło na przejściu i dostał tysiąc złotych do zapłacenia (mandat) za najechanie go przez auto na świetle migającym kierowcy auta skręcającego w lewo przed tym przejściem; tu film kliknij, obejrzyj se relację z wypadku drogowego

Policjanci nie chcieli zobaczyć nagrania; zawinił młody człowiek, przesądził dyżurny homoseksualista Nasza, jak to się mówi, pani Prezydent nie odda do Trybunału Konstytucyjnego ustawy o reparacjach za przekazanie nazistom polskiego uzbrojenia IV RP

Sprawca wypadku opancerzonej limuzyny audi premier Szydło, która za przykrywkę robiła dla lotów mafii używającej do transportu ciężarowych samolotów CASA na trasie: Warszawa – Kraków, oficer Biura Ochrony Rządu nie złożył jeszcze zawiadomienia o samokrytyce

mł. asp. Katarzyna Cypel-Dąbrowska z KMP w Sosnowcu nie dała zaś jeszcze cynku dziennikarzowi BRD, czy policja złoży do sądu wniosek, w którym wskaże na prawidłową kwalifikację czynu kierowcy z BOR, na którym Szydło wyłączenie sygnałów skruchy wymusiła dla św. spokoju

Podobne

POLSKA w karczmie PDO508 PLAMA 20170814 ME SOWA Kornhauser do Nobla Pidgin_Art PDO145 HERODY Herodenspiel von Stefan Kosiewski PDO260 Zagajewski a SPRAWA12 sierpnia, 2017

kopia pisma zawierająca wniosek o kasację, została przekazana do Departamentu Postępowania Sądowego5 stycznia, 2018

Wojny Krymskie, Den Haag, London a .:Sprawa Polska FO322 ZR25 marca, 2014W "Ukraina"

Otagowane

antypolskie

bandy

Fascynacja obledem

poetry

Polska

sowa

Stefan Kosiewski

Zobacz wpisy

Niemcy powinny być przychylnym partnerem Polski, skoro podpisały z nią 17 czerwca 1991 Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjacielskiej współpracy Stefan Kosiewski do Prof. Eugeniusza Smolara i Prof. Piotra Madajczyka 20230123 Originiere Benennung: Polnische Kriegsgräber auf dem Hauptfriedhof in Frankfurt am Main, Gewann E, Nr 157

Skomentuj

sowafrankfurt.wordpress.com/2023/02/28/radio-lagisza-im-jaroslawa-kaczynskiego-przesadzilo-o-winie-mlodego-czlowieka-brd-bundesrepublik-deutschland-brd24-pl-opublikowano-17-godzin-temu-27-lutego-2023/

[biennalewarszawa-blog]

Z dołu, z góry i na wskroś. Artystyczne instytucje dóbr wspólnych – wykład Kuby Szredera (ASP Warszawa), 06.02, godz. 18.00

Z dołu, w Atenach aktywiści zajmują były teatr Embros, zamknięty z racji na drastyczne cięcia budżetowe. W Wenecji pracownicy sztuki przejmują magazyny solne, położone nad samą laguną, w których urządzają alternatywne centrum artystyczne. Po Polsce lata Szalona Galeria.

Z góry, w Middlesbrough, w Północno-Wschodniej Anglii, lokalne centrum sztuki zamieniane jest na muzeum 3.0, użyteczne dla mieszkańców tego post-przemysłowego miasta. W Madrycie Muzeum Królowej Zofii buduje archiwa dóbr wspólnych, we współpracy z kolektywami niezależnych archiwistów. W Eindhoven Vanabbe Muzeum przenicowuje konwencje modernistycznej instytucji sztuki, staje się ośrodkiem krytyki holenderskiego kolonializmu. Na wskroś, artystyczne instytucje dóbr wspólnych powstają na przecięciu oddolnych ruchów pracowników sztuki, ich dążenia do samoorganizacji, oraz zmian inicjowanych przez same publiczne instytucje sztuki. W efekcie ich fuzji wyłaniają się nowe, radykalne modele instytucjonalne. Na przekór muzeom jednego procenta, służących tylko bogatej elicie, takim jak Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku czy nowopowstały Luwr w Abu Zabi, przy budowaniu którego wykorzystywano niewolną siłę roboczą.

Kuba Szreder – wykładowca na WZKW Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Kurator interdyscyplinarnych projektów z pogranicza sztuki, działań publicznych, krytycznej refleksji i społecznych eksperymentów. Jest redaktorem wielu książek i katalogów oraz autorem tekstów z zakresu socjologii i teorii sztuki publikowanych w Polsce i poza jej granicami m.in. ABC Projektariatu (2016) wydanej przez Bęc Zmianę. W 2009 roku zainicjował Wolny Uniwersytet Warszawy, z którym przeprowadził szereg programów badawczych dotyczących współczesnych systemów produkcji kulturowej. W swojej pracy teoretycznej analizuje obecne formy produkcji kulturowej w kontekście późnego kapitalizmu. W 2015 roku obronił doktorat na Loughborough University School of the Arts o politycznych i ekonomicznych aspektach niezależnych projektów kuratorskich.

[zyciestolicy]

Premiera spektaklu "Wszystko o kobietach" w Auli ASP - w niedzielę

Premiera spektaklu “Wszystko o kobietach” w Auli ASP – w niedzielę

W Auli Akademii Sztuk Pięknych (ASP) w Warszawie 19 września odbędzie się premiera spektaklu “Wszystko o kobietach” w reżyserii Anety Todorczuk i Roberta Mroza Jr. Spektakl jest owocem współpracy stołecznego Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina i ASP. W spektaklu „Wszystko o kobietach” udało się uchwycić Miro Gavranowi cały wachlarz kobiecych cech – od ich wrażliwości po zaborczość,…

[warszawskiemozaiki]

Warszawa, ASP

[megurumm]

Uroczy // Adorable #analoguephotography #analog #35mm #ishootfilm #ziomeczki #usmiech #smieszki #friends #friend #imprezki #polishboy #evening #warsaw #warszawa #asp #vacation #lomo #lomography #oldschoolphoto #alternativephotography (w: Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie Wydział Sztuki Mediów) https://www.instagram.com/p/B7CkBD4nvFj/?igshid=1tszappo245i8

[81stopni]

Emocje

Tkanina – Malarstwo - Rzeźba

Wystawa Galerii 81 stopni Styczeń – Luty 2021 Warszawa, ul. Kłopotowskiego 38/5 Galeria jest czynna w czwartki i piątki w godz. 12-17 po wcześniejszym umówieniu mailowym. www.81stopni.pl, 81stopni@gmail.com

Wystawa „Emocje„- jest spotkaniem pięciu polskich artystek: Theia Boim, Liliana Chwistek, Karolina Jarosławska, Katarzyna Porczak oraz Klaudia Ka. Każda z nich posługuje się innym językiem barwy, techniki oraz reprezentuje odmienną postawę twórczą. Prezentowane na wystawie prace powstały pod wpływem szerokiego wachlarza emocji, próbując uchwycić szczególną świadomość umysłu i ulotność chwili. Spontaniczny charakter tej ekspozycji nie sprowadza sztuki do kwestii artysty. Ponieważ w sztuce nie chodzi o artystę, lecz o życie, piękno, miłość, pewien rodzaj wewnętrznej prawdy i związanych z tym emocji wyrażanych poprzez wrażliwość twórcy.

Czy sztuka może zmieniać nasze życie przez emocje? Sztuka powinna wywoływać emocje, które zbliżają nas do naszego osobistego obrazu świata, zapisanego wewnątrz nas i osadzonego pomiędzy tym co znane i nieznane. Podróż ta dzięki formie i kolorowi tworzy kalejdoskop emocji, które implikują aspekt reakcyjny, przestajemy być pasywni i otwieramy się na doświadczanie.

THEIA BOIM

O artystce: Mój świat to codzienny zachwyt otaczającą mnie przyrodą. Podobno już jako przedszkolak nie chciałam się rozstawać z opaską “dyżurny od przyrody”, którą nosiło dziecko odpowiedzialne za podlewanie kwiatków na parapetach. Dziś pracuję w zgodzie z naturą. Projektuję ogrody, zajmuję się edukacją ekologiczną, a przede wszystkim skupiam się na sztuce tkaniny. Używam ekologicznych barwników pozyskanych z lokalnego krajobrazu. Z dziko rosnących roślin, produktów organicznych i odpadów pozyskuję kolorowe ekstrakty, których używam do zdobienia naturalnych materiałów, często pochodzących z recyklingu.  Nawet jeśli wykorzystuję ekstrakty roślin egzotycznych nie wspomagam się szkodliwymi substancjami chemicznymi ani jakimikolwiek środkami mogącymi zaszkodzić środowisku. Jestem członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków.

Tytuł pracy: Permakultura Technika: katazome, batik, layered cloth, sashiko. Wymiary: szer. 93 cm x wys. 180 cm Rok powstania: 2020

W procesie kreacji z użyciem tkaniny twórca uczestniczy nie tylko intelektualnie, ale przede wszystkim sensorycznie. Oprócz dominującego we wszystkich sztukach wizualnych wzroku, duże znaczenie odgrywa dotyk poprzez obcowanie z najróżniejszymi surowcami o odmiennych fakturach, gramaturach i pochodzeniu. Przy użyciu techniki katazome oraz batiku, pobudzony zapachem wosku węch oddziałuje mocno na wyobraźnię. Szelest tkanin i odgłosy ich zszywania angażują słuch.

Właśnie przy użyciu wszystkich zmysłów opisanych i nie opisanych naukowo, powstała praca „Permakultura”. Zawiera się w niej emocja całkowitego zatracenie się w naturze, stania się częścią ogrodu. Nie chodzi tu tylko o ogród przydomowy, ale również o ogród zmysłów: wzroku, dotyku, węchu, słuchu, smaku. Na tę pracę składa się 7 tkanin złożonych w jedną oraz 5 technik zdobienia. Techniki te to kolejno: 1. katazome - rezerważ z użyciem szablonów, 2. batik – rezerważ przez malowanie woskiem, 3. barwienie roślinne – indygo, 4. layered clothing – warstwowe zszywanie tkanin nowych oraz pochodzących z recycklingu i następnie, po przeszyciu, wycinanie w nich wzorów, 5. sashiko – ręczny haft białą nicią na tkaninie farbowanej indygo. Inspiracją były rosnące bujnie w moim ogrodzie bambusy i nasturcje. Pierwsza warstwa pracy to jedwab crepe de chine, dwukrotnie barwiony przeze mnie naturalnym indygo (Indigofera tinctoria) z widocznym wzorem bambusa i świerszczy powstałych techniką katazome i batiku. Następne warstwy to wiskozowe szale, które znalazłam na dnie szafy, pomarańczowa tkanina służąca mojej rodzinie za wigilijny obrus w roku 2009, aksamit będący kiedyś zasłoną w letnim domu oraz tabaczkowy stretch – odpad z projektu studenckiego córki. Praca ta zawiera więc również wątki sentymentalne. Obszycie konturu pędu, liści i kwiatów nasturcji, a następnie wycięcie odpowiednich ilości warstw tkaniny odsłoniły barwy oraz faktury kryjące się pod jedwabiem w kolorze indygo. Jednocześnie podkreślone zostały przeciwieństwa tych dwóch rosnących w zgodzie, obok siebie roślin: bambusa o sztywnych pędach i wrzecionowatych liściach oraz wijącej się miękko, płożącej, kwitnącej jaskrawo nasturcji o liściach okrągłych. Zraszanie upraw przywołało w mojej wyobraźni kręgi powstające na tafli wody po upadku kropli oraz rozchodzące się fale dźwiękowe w powietrzu wokół machającego skrzydełkami owada. „Wizję tę oddałam w mojej pracy techniką sashiko, jako koncentryczne, nieciągłe koła” – dodaje artystka.

Jedynie posłużenie się medium tkaniny pozwala na zastosowanie tak szerokiego wachlarza technik w jednej pracy przy zachowaniu harmonii i konsekwencji twórczej.

Tytuł pracy: Tkanka roślinna Technika: eco-printing, layered cloth Wymiary: szer. 90 cm x wys. 193 cm Rok powstania: 2020

Praca „Tkanka roślinna” powstała z kilku warstw jedwabiu zszytych razem, anastępnie ujawnionych poprzez przecinanie. Strzępiące się krawędzie materiału przypominają włókna roślin, które zostały przetworzone przez jedwabnika (Bombyx mori) w nić. Przecięcia to rytm upraw dających pożywienie i okrycie. Pierwsza, wierzchnia warstwa pracy jest ozdobiona techniką eco-printingu, czyli druku kontaktowego z wykorzystaniem naturalnych, pobranych z otoczenia liści. W tym przypadku są to liście perukowca podolskiego (Cotinus coggygria ‘Atropurpurea’). Dalszą obróbką było barwienie w wywarze z kory kruszyny (Rhamnus frangula). W ten sposób barwiące możliwości lokalnych roślin oraz zarys listowia, zostały implementowane na tkaninę, która przechowa je dłużej niż mogą funkcjonować w przyrodzie klimatu umiarkowanego. Będą na niej zapisane, dopóki tkanina się nie rozpadnie. „Moja praca jest utrwaleniem przestrzenności tkanek poprzez wchłonięcie przez tkaninę barwników w nich zawartych. Jest rodzajem medytacji z udziałem medium tkaniny nad istotą tkanki roślinnej” – komentuje THEIA BOIM.

Tytuł pracy: Noc czerwcowa Technika: eco-printing Wymiary: szer.90 x wys.200 cm Rok powstania: 2019

W naszej strefie klimatycznej uroda roślin szybko przemija. Przez sporą część roku drzewa są bezlistne, a rośliny zielne to suche, zbrązowiałe pędy ponad powierzchnią gruntu. Ulotna uroda kwiatów i niepowtarzalne kształty liści (naukowcy twierdzą, że od początku świata nie było dwóch takich samych liści) są inspiracją dla artystów. W swojej pracy z tkaninami poprzez technikę druku kontaktowego, zwanego eco-printingiem, zatrzymuję kształty i barwy roślin zebranych w moim najbliższym otoczeniu. Moją twórczą interpretacją jest ich odpowiednie zestawienie i zgłębianie tajemnicy roślinnych możliwości barwiących.

Praca „Noc czewcowa” powstała w czerwcu, kiedy kwitną rumiany (Anthemis ssp.), a kasztanowece (Aesculus hippocastanum) delikatnie falują wachlarzami liści. Na białym jedwabiu, z dodatkiem barwiącym kory kampeszynu (Haematoxylum campechianum) w tle, botaniczna niepewność stała się organicznym ornamentem trwałym, pewnym i mocnym jak wyekstrahowane z roślin barwniki.

Tytuł pracy: Między klonem a sumakiem Technika: eco-printing Wymiary: praca przestrzenna, 4 elementy Rok powstania: 2020

Każda sprawa, nie tylko scena teatralna, ma swoje kulisy. Przyroda też je ma. Kiedy idziemy przez cudowny, zaprojektowany przez mistrza ogród, również odsłaniają się przed nami kolejne jego kulisy radując zmysły coraz to innym, światłem, formą i barwą.

„Między klonem a sumakiem” to trzy pasy jedwabiu naturalnego i jeden bawełny prowokujące do zajrzenia między nie, tak jak podczas spaceru w parku. Tworzą kulisy oddziałujące na siebie przez rzucony cień i mieszanie się naturalnych barw. Tkaniny te zabarwiłam ekstraktami roślinnymi i, w procesie druku kontaktowego (eco-printing), zapisałam barwami i kształtami liści. Dzięki podatności na barwienie jedwabiu, wzory i kolory są trwałe, inaczej niż w zmiennej przyrodzie. Zwiewność tkaniny oddaje miękkość, przenikalność i przestrzenność zapisanej natury. Proces eco-printingu nie jest do końca przewidywalny, co daje możliwość, żeby tkanina przemówiła.

LILIANA CHWISTEK O artystce: Liliana Chwistek, artystka wizualna oraz nauczycielka języka hiszpańskiego i plastyki w szkole podstawowej w Warszawie. W pracy i na co dzień rozwijam różne pasje - arteterapia, kultury krajów hiszpańskojęzycznych. Ukończyła Wydział Grafiki, specjalizacja ilustracja książkowa w pracowni prof. Janusza Stannego, ASP w Warszawie, 1993 r. Ma dwie pasje – sztukę oraz język i kulturę krajów hiszpańskojęzycznych. Spędziła wiele lat w Ameryce Łacińskiej. Uczy języka hiszpańskiego i plastyki w Warszawie oraz prowadzi warsztaty batiku. Autorka wystaw indywidualnych, uczestniczka prezentacji zbiorowych w latach 1993 – 2019 w Polsce i USA, m.in.: „Taniec w malarstwie“w ZPAP w Warszawie, „Kobieca” w galerii INNA, Ogrody Otwarte w Konstancinie (2015), „Tkanina artystyczna“ w Centrum Kultury Wilanowa (2014), „Święto batiku“ we współpracy z Ambasadą Indonezji w filii Ośrodka Kultury Ochoty, Magazynie Sztuk (2013), „Sztuka malowana na tkaninie“ - Galeria Sztuki Polonii Amerykańskiej w Minneapolis (2011). Jej batiki znajdują się w zbiorach prywatnych w Europie, Ameryce Północnej i Południowej.

„Kocham wszelkie techniki plastyczne: batik, ekoprinting, introligatorstwo, ceramika, itp. Alebrijes to tradycyjne, bardzo kolorowe rzeźby ludowe rodem z Meksyku. Ich proces powstawania poznałam pod czujnym okiem artysty z Meksyku, Oscara Becerry” – dodaje Liliana Chwistek.

Technika: Alebrijes Rok powstania: 2017-2021 Alebrijes to jedno z najpopularniejszych form rękodzieła, głęboko zakorzenionego w meksykańskiej kulturze. Figurki hybrydowych zwierząt i fantastycznych potworów wykonywane są z masy papierowej nałożonej na szkielet z miękkiego drutu. Masę pokrywa się kilkoma warstwami sztywnego, szarego papieru, co utwardza figurkę. Tak przygotowaną makietę maluje się farbami akrylowymi, które dodatkowo wzmacniają całość. Im więcej różnych kolorów i wzorów tym lepiej. Można też pokusić się o specjalny nabłyszczacz, który zapewni połysk oraz intensywność kolorów. Skąd wzięły się te kolorowe postacie w kulturze Meksyku? Ich historia jest wyjątkowo ciekawa. Otóż w latach 30. XX wieku meksykański artysta, Pedro Linares López ciężko zachorował i stracił przytomność. Miał wówczas około 30 lat. Kiedy był już na skraju śmierci, przyśnił mu się dziwny, fantastyczny las, po którym spacerował. W jego powrocie do świata żywych towarzyszyły mu kolorowe potwory, będące dziwną kombinacją różnych zwierząt. Po powrocie do zdrowia Linares miał już tylko jedną życiową misję – pokazać światu stworzenia, które pomogły mu wrócić do życia. Zaczął więc tworzyć figurki z masy papierowej, podobizny wyśnionych kreatur. Artysta rozsławił alebrijes nie tylko w Meksyku ale też poza granicami tego kraju. Zmarł w 1992 r.

KAROLINA JAROSŁAWSKA

O artystce: Malarka,  W 2001 r. ukończyła Uniwersytet Gdański, w 2007 r. Akademię Sztuk Pięknych w Gdańsku. Głównym tematem jej prac jest natura. Artystka bierze udział w wystawach w kraju i za granicą, organizuje oraz bierze udział w licznych wydarzeniach artystycznych. Współorganizatorka Stowarzyszenia Twórców Hokuspokus oraz Galerii 81 Stopni w Warszawie. Poza działalnością twórczą zajmuje się edukacją kulturalną.

Tytuły prac: Morze Technika:olej na płótnie Wymiary: szer. …70.. cm x wys. …40.. cm Rok powstania: 2020

“Jeśli chodzi o mnie to wystarczy mi podziw dla tajemnic przyrody."

A. Einstein.

Natura wabi nas niezwykłym układem barw lub surową tonacją, zadziwia abstrakcyjną formą. Wystarczy wsłuchać się w odgłosy natury, aby zostać zainspirowanym do tworzenia. Jak powiedział G. Bruno: "Dobrem w dziedzinie sztuki jest to, co naśladuje przyrodę."

Karolina Jarosławska maluje przyrodę poszukując w jej otoczeniu wewnętrznego spokoju. Kieruje się chwilowym wrażeniem. Stosuje ograniczoną gamę kolorystyczną podkreślając w ten sposób kontemplacyjny charakter atmosfery panującej w naturze. W jej pracach dominują ostre kontrasty w postaci rytmicznych plam światła i cienia ukazujących fragmenty rzeczywistości. W tym świecie nie spotkamy nikogo - jesteśmy w nim sam na sam z przyrodą. Przebywając pośród obrazów zagłębiamy się w abstrakcyjne morza i odnajdujemy w nim pełno odgłosów - szumów, stuków czy szelestów odzwierciedlonych w rytmicznej kompozycji prac.

Fakturowe, monochromatyczne płótna Karoliny Jarosławskiej przedstawiające morze dotykają tego, co w przyrodzie dynamiczne i zmienne. Poprzez rytm pociągnięć pędzla, intensywność czerni i bieli odczuwamy ich ruch, swoisty puls. . Stawia przed sobą wyzwanie, a przed widzem efekt eksperymentu: uzyskać głębię i malarskość, grę świateł i ciężkość faktur za pomocą jedynie dwóch barw olei: bieli i czerni. Wielkoformatowe płótna płyną własnym rytmem. Płótno, jego materialność, ciężar, podejmują razem z obserwującym je widzem rodzaj gry włączając się w iluzoryczny ruch i szum przedstawionego tematu..

KATARZYNA PORCZAK

O artystce: Malarka, urodzona w 1981 r. w Jarosławiu. Studia magisterskie ukończyła na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Dyplom uzyskała z Wyróżnieniem Dziekańskim w 2007 roku w Pracowni Rzeźby Profesora Adama Myjaka. W latach 2002-2010 aktywnie uczestniczyła w życiu artystycznym Lublina. Związana była między innymi z Galerią Ośrodka Praktyk Teatralnych Gardzienice, gdzie była kuratorem galerii, Centrum Kultury w Lublinie oraz Radiem Lublin (występując jako ekspert w stałej audycji Józefa Szopińskego „studnia akademicka”). W 2017 roku obroniła studia podyplomowe z przedsiębiorczości w Głównej Szkole Handlowej w Warszawie. W tym samym roku zakończyła również studia doktoranckie w pracowni Tkaniny Artystycznej Profesor Doroty Grynczel na Wydziale Malarstwa Warszawskiej ASP. Po śmierci Pani Profesor jej promotorem został Profesor Stanisław Baj doprowadzając do zamknięcia przewodu doktorskiego w 2019 roku. Katarzyna Porczak pracuje  jako nauczycielka sztuki. W kształceniu artystycznym dzieci, młodzieży i dorosłych najważniejsze dla niej jest rozbudzanie kreatywności i inicjowanie procesu wglądu w siebie i  „wyzwalania w sobie twórcy”. Tworzy, rozbudza, wspiera, a jednocześnie  sama uczy się i rozwija  w relacjach z podopiecznymi. Od kilku lat praktykuje jogę, lubi jazdę konną i loty paralotnią.

Oto jak Katarzyna Porczak opowiada o swoim malarstwie: „W swoim malarstwie skupiam się na kolorze i formie, uwalniam je i pozwalam by przemawiały swoim intymnym językiem. Wyłaniając ukryty symbol, który ukazał się i został przeze mnie rozpoznany w świecie materialnym.  Inspiracje stanowi natura, którą eksploruje. W moich obrazach dążę do perfekcji, oddania tego co czuję, a nie tego, co czuję, że widzę. Stawiam na harmonijną kompozycję i prosty design, których połączenie stanowi wyrafinowaną mieszankę”.

Tytuł cyklu: Motyle Technika: Kompozycje malowane na jedwabiu Wymiary: szer. 184 cm x wys. 280 cm Rok powstania: 2018.

Cykl trzech kompozycji namalowanych na naturalnym jedwabiu, inspirowany naturą i symbolem, stanowi żywy przykład zastosowania koloru jako dominanty przestrzeni.

„Zagadnienia dotyczące koloru i przestrzeni pasjonowały mnie od zawsze. Są to tematy, które w świecie nauki stanowią przedmiot wielu badań i doświadczeń. Nasza wiedza dotycząca tych fenomenalnych zjawisk nieustannie ewoluuje. Naturalnie, aby dojść do wniosków czy to intelektualnych czy sensualnych, konieczne jest zanurzenie się zarówno w doświadczeniu, jak i w określonych procesach myślowych” – komentuje Katarzyna Porczak.

W procesie twórczym Katarzyny Porczak, moment tworzenia zaczyna się właśnie od doznania koloru. Tematem jej prac stały się codzienne obserwacje barw i światła otaczającego nas świata. Są one metaforą pogłębionej relacji człowieka z naturą, a także próbą interpretacji archetypowych symboli w kontekście kulturowych wartości. Malarka uchwyca i przelewa na płótno oraz jedwab uczucia, emocje i spostrzeżenia towarzyszące jej podczas procesu twórczego.

„Prace, które powstają podczas moich codziennych poszukiwań, nie tylko dają początek nowemu światu, lecz także poszerzają ramy mojego życia; są objawem niezależności i odrębności, które udało mi się uzyskać przy wsparciu mądrych i wspaniałych ludzi podążających już w przeszłości tą samą drogą. W swojej twórczości łączę sztukę, życie i doświadczenie duchowe w spójną całość. Każdy człowiek jednostkowo i wyjątkowo doświadcza życia, śmierci, miłości, nienawiści, piękna i brzydoty, dlatego wszelkie metody interpretacji porządkującej są bezsilne. Dzieło sztuki bowiem nie jest komunikatem, lecz przekazem. Staje się reprezentacją osobistej, własnej i tylko mojej treści, która może stać się cudzą treścią jedynie w określony sposób, na zasadzie pewnych odniesień i zapożyczeń. Sztuce i swojej w niej obecności przypisuję cel metafizyczny. Za pomocą narzędzi, w które zostałam wyposażona: umysłu iumiejętności artystycznych, próbuję odsłonić prawdę bytu/bycia, co więcej, tę najtrudniejszą, bo zdeterminowaną wolą życia” – dodaje Katarzyna Porczak.

KLAUDIA KA

O artystce: Malarka urodzona w 1984 roku w Warszawie, gdzie mieszka i pracuje. Jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Kanadzie i USA. Od 2011 roku współtworzy pracownie i galerię 81 Stopni w Warszawie, gdzie zajmuje się koordynacją wydarzeń i identyfikacją wizualną wystaw. „Interesuje mnie temat wzrostu i ewolucji, przenikanie się kształtów i zmiany zachodzące w świecie natury, które prowadzą do powstania różnych wariantów rzeczywistości. Próbuję je zrozumieć i nadać im konkretne znaczenie. Wizerunki ludzi, zwierząt czy roślin służą mi jako przykłady form przyjmowanych przez rzeczywistość” – komentuje artystka.

„Tła i postacie zrastają się ze sobą, przyjmują geometryczne, abstrakcyjne, formy lub zmieniają się w rozpoznawalne figury. Często wracam do tych samych motywów i podejmuję jeden temat wciąż na nowo pozwalając obrazowi ewoluować i zmieniać się z każdą nową odsłoną. Skupiam się na obserwacji przedmiotu i uchwyceniu momentu tej przemiany. W czasie pracy do każdego obrazu przenika duża ilość moich własnych emocji więc jest on również odbiciem osobistego stanu psychofizycznego.

Inspiracją do powstania prac są zawsze elementy przyrody. Fascynuje mnie ikonografia renesansowa i barokowa, stare zielniki, studia zwierząt i roślin. Pracując nad kompozycjami często nawiązuję do dalekowschodnich grafik i ilustracji, zarówno historycznych jak i współczesnych. Ostatnim nurtem, którego ślady można znaleźć w moich pracach jest młodopolski realizm, ponieważ wychowałam się w domu wypełnionym obrazami z tego okresu” – dodaje KLAUDIA KA.

Tytuł prac: Dziennik z kwarantanny Technika: Akryl na tekturze Wymiary: prace okrągłe o średnicy 12 cm, instalacja składająca się z 36 prac Rok powstania: 2020

Przedstawione na wystawie prace są dziennikiem z kwarantann, którą artystka spędziła w 2020 swoim w domu 2020 na Sycylii. Każda z prac w formie owalnego widoku, przedstawia fragment otaczającej rzeczywistości widziany jakby “przez dziurkę od klucza”. Jest to widok z pracowni, z okna samochodu, z domu czy pracy - wycięty kawałeczek krajobrazu, fragment budynku, nieba, roślinności, ciała.  Jednak są to również obserwacje otaczającego świata widziane jakby ze środka świadomości - subiektywny sposób widzenia emocji, czasu i formy przez samą autorkę. Oglądając cykl 36 owalnych widoków - obserwujemy świat oczami autorki i w ten sposób towarzyszymy jej w odosobnieniu. Mnogość małych prac oznacza również upływ czasu - miniaturowe obrazy powstawały w ilości 1 dziennie przez okres ponad miesiąca i praca nad nimi była dla autorki stałym elementem dnia i rodzajem dziennika w którym zapisywała różne stany swoich myśli czy emocji.

Zobaczymy więc fragmenty krajobrazu niekiedy przedstawione bardzo dosłownie, a kiedy indziej uproszczone do formy abstrakcyjnej przenikających się płaszczyzn i linii - te pejzaże to najbliższe otoczenie autorki, wzgórza centralnej Sycylii, pola zmieniające kolor na przestrzeni miesiąca lub ich wspomnienia w złotej kolorystyce końca lata. Innym powtarzającym się motywem jest roślinność - element stały w twórczości Klaudii Ka, który zawsze służy jej jako symbol własnych emocji - często skomplikowanych jak siatka liści lub rozrastających się promieniście jak gałęzie drzewa. Roślinność również przedstawiona jest niekiedy dosłownie, jako studium liścia czy kamieni, a kiedy indziej jako zestaw abstrakcyjnych form. Ostatnim motywem jaki można znaleźć w tym cyklu prac jest człowiek, fragmenty portretu, kawałki caiła - to poczucie “self”, fizyczności, cielesności wraz z zachodzącymi zmianami emocjonalnymi i uczuciowymi, które autorka przedstawia używając elementów swojego autoportretu.

“Klaudia Ka zabiera widza w świat archetypów, pewnych „praobrazów” bezpieczeństwa, strachu, jedności czy tęsknoty, w wyobrażoną przestrzeń realizmu magicznego. ” (A. Jachym)

                                                                                        Wstęp do wystawy przygotowała: Agnieszka Sitek

[paszkielalicja]

Action at the Pavilion 5, 2019

individual exhibition at Pavilion 5, ul. Spokojna 15, Warsaw (parking lot at the back of the ASP building)

2 video works, textile mock up

Pavilion 5 is an old grocery’s from abadoned part of Broniewskiego market in Warsaw and a grassroots movement based on collaboration and open exchange of ideas.

My work was an subjective case study. I analysed the pavilion itself and focused on the most unusual feature of it – tempotality. The building came from somewhere. It’s connection with current location is relative. I can’t really say anything certainly about it, which leads me to Heraclitus’ variabilism.

Działanie w Pawilonie 5, 2019

wystawa indywidualna w Pawilonie 5, ul. Spokojna 15, Warszawa (parking na tyłach budynku ASP)

2 prace wideo, makieta

Moją pracę określiłabym jako subiektywne studium przypadku. Przeanalizowałam pawilon jako obiekt i podkreśliłam jego najbardziej zaskakującą cechę – tymczasowość. Ten budynek skądś przybył. Jego związek z obecną lokalizacją jest względny. Nie mogąc powiedzieć o nim nic pewnego, skierowałam się ku wariabilizmowi heraklitejskiemu.

[kwojciechowicz]

Wystawa Homo et colorae

Serdecznie zapraszamy do Galerii Metamorfozy 16 września na wernisaż naszej wystawy o 18:00!!

Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy dwóch artystek: Kamili Wojciechowicz-Krauze oraz Doroty Sztabińskiej w Galerii Metamorfozy (ul. Marszałkowska 81, Warszawa). Wystawa będzie trwała od 16/09 do 4/10.

BIO ARTYSTEK:

Dorota Sztabińska Urodzona 19.07.1980 roku w Warszawie. Rysowniczka, malarka, tworząca przy pomocy własnych technik. Zajmująca się również tkaniną artystyczną. Współpracująca z Galerią ML, DAP, Galerią Metamorfozy w Warszawie. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Osadzona w nurcie: symbolizmu, impresjonizmu, surrealizmu, secesji jak również malarstwa współczesnego. Inspiracje czerpie z natury, przetworzonej rzeczywistości, snów i wyobraźni. W swojej twórczości stawia na ludzkie emocje, egzystencję, połączenie człowiek-natura-zwierzę, uchwycenie chwili, tajemnicę.

Kamila Wojciechowicz-Krauze Urodzona w Fitzroy, Australii. Obecnie mieszka w Warszawie. W 2013 r. uzyskała licencjat na Wydziale Grafiki w warszawskiej ASP, w pracowni prof. Smolnickiego, a w 2015 r. ukończyła studia magisterskie na wydziale Ilustracji w University of Arts London w Londynie z wyróżnieniem. Wygrała pierwsze miejsce w Mediolanie (2015) drugie miejsce w Pokoleniu Młodych Artystów (2016) oraz 5 wyróżnień w 3x3 magazine plus Luxembourg Art Prize (2017-2021). Wystawiała się w Kopenhadze, Mediolanie, Londynie, Dubaju, Hongkongu, Nowym Jorku, Paryżu i Zurychu. Jej prace można znaleźć w prywatnych kolekcjach na niemalże całym świecie (Chiny, Australia, Nowa Zelandia, USA, Wielka Brytania, Niemcy, Austria, Włochy, Francja, Hiszpania, Polska itp.) Zilustrowała książkę dziecięcą dla wydawnictwa chińskiego w Pekinie. Artystka maluje obrazy abstrakcyjne, skierowane do odbiorcy oraz manekiny.

[arthubgaleria]

Julia Świtaj /malarstwo

wernisaż 18.03.2023 godz.18.00

wystawa trwa do 4.05.2023

________________________________

Julia Świtaj - urodzona w Katowicach w 1993 roku. W 2019 roku ukończyła ASP w Katowicach na wydziale malarstwa. Wybrane wystawy zbiorowe:

- „Po Nitce do kłębka”, Galeria Miejska we Wrocławiu, 2021

- “Ekspresja schyłku antropocenu”, Szyb Wilson Gallery, Katowice 2021

- “Niepokój przychodzi o zmierzchu”, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa 2022

- “Of Blood and Milk”, Galeria Pola Magnetyczne, Warszawa 2022/23

_______________________________________________________________

fragment tekstu:

   Tematem przewodnim są dehumanizacja i zwierzęcość, przedstawienie ludzkiej natury w oparciu o wierzenia religijne oraz mitologię słowiańską, a także porównywanie w jaki sposób dawne przyzwyczajenia i zakorzenione w świadomości problemy społeczne widoczne są w dzisiejszych czasach. Głównym pojęciem stają się kozły ofiarne, które symbolizują nierówności w społeczeństwie, uwydatniając poczucie wyższości zarówno względem słabszych jak i przyrody. Interesuje mnie łączenie motywów religijnych, mitologicznych czy baśniowych z panującymi obecnie normami oraz stereotypami.

______________________________

  #art#wernisaż##artinfo #kolekcjasztuki #andarottenberg #kolekcjonersztuki#lodz#exumag #wiacollections

#artlife_warsaw #artinfo #lodzkreuje #artadvisory #kolekcjoner #artbasel2022 #vogueliving #voguepolska #kobietazawszemloda #sztukaaktualna #sztukawspółczesna #sztukapolska #gagosian #positionsberlin #artfair #berlin #contemporary#wernisaż#@julswitaj

__________^____

Zwiedzanie po uzgodnionym wczesniejszym terminie

667 009 204

Art Hub

ul. Rydzowa 10

Łódź

[ch-p-crea-photo-ig-backup]

0149.1, 2016-01-22 20:08, Apple iPhone 6, Apple iPhone 6 built-in back wide lens, iOS stock camera app, .JPEG, Visual supply company VSCO, InstaSize, Shot on-the-go, Staged scene (at Wydział Wzornictwa ASP Warszawa) https://www.instagram.com/p/CWwAMsipfCG/?utm_medium=tumblr

[galeriakrakow]

„I to chyba łzy...” Grzegorz Wnęk – malarstwo 25.06 - 29.07. 2021 Wernisaż 25.06, godz. 19:00 Artysta o wystawie: Zestaw prac malarskich powstał w ciągu ostatnich dwóch lat. W obrazach poruszam problem przemijania, śmierci oraz inne zagadnienia związane z tematyką figury, w kontekście do subiektywnych odczuć i własnych przeżyć. To świat interpretacji i kreacji za pomocą formy, koloru, światła, gestu i faktury malarskiej.

Temat „vanitas”, ponadczasowy i ponadkulturowy motyw przemijania, śmierci, dotyczący wszystkich, jest przez współczesną cywilizację pomijany, wręcz przemilczany. A może nieatrakcyjny, bo wyczerpany? Lub w zlaicyzowanym społeczeństwie niewarty uwagi, bo ostateczny. Oswojony przez media?, chyba nie. Dla mnie ma osobisty i religijny wyraz. Nie da się zresztą tego problemu poruszyć bez kontekstu religijnego. Ponieważ jestem osobą wierzącą, dla mnie śmierć nie może być końcem, to początek prawdziwego życia wiecznego. Cykl obrazów powstał z inspiracji malarstwem hiszpańskim i meksykańskim (Diego Riviera, Frida Kalho). Zainteresowało mnie radosne traktowanie śmierci w sztuce meksykańskiej przejawiające się poprzez m. in. kolorowo ozdobione czaszki oraz żywa wiara w łączność ze zmarłymi. Moja interpretacja tematu „vanitas” nie jest realizacją przestawiającą przemijanie na bazie typowych rekwizytów. Co prawda, pojawiają się czaszki, inspirowane meksykańskimi obyczajami, niemniej widzę go jako proces nie tylko destrukcji, żałoby, ale i radości i ufności. Maskom, figurom, towarzyszy najczęściej wyimaginowany pejzaż, przestrzeń ogrodu, gęstej roślinności, umownych form biologicznych. Świat wprzęgnięty w powtarzający się cykl śmierci i odradzania.

Figura jest deformowana, z ciała, z twarzy, z oczu, z ucha wypływają czerwone łzy niczym krople krwi z rany Chrystusa w znanych gotyckich przedstawieniach ukrzyżowania. Przemijanie to brak powrotu, nieubłagany bieg czasu w jednym kierunku, bez możliwości zmiany. I to chyba łzy...

Wystawa odbywa się w ramach cyklu wystaw w Otwartej Pracowni pod wspólnym tytułem VANITAS, odwołującym się do jednego z najstarszych motywów w sztuce. Vanitas (marność) to charakterystyczny temat i motyw malarstwa i literatury średniowiecza i baroku. Cykl ma pokazać atrakcyjność i potencjał polskiego malarstwa współczesnego i sztuk wizualnych wykorzystujących nowe media, tworzonych w dialogu z historią malarstwa europejskiego i wynikających z inspiracji bogactwem polskiej i światowej kultury. Cykl wystaw VANITAS uzyskał wsparcie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Grzegorz Wnęk

Urodzony w 1974 r. we Frysztaku, malarz, absolwent Wydziału Malarstwa ASP w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Stanisława Rodzińskiego w 1999. Doktor od 2004 r., doktor habilitowany od 2011 r., profesor ASP od 2015 r. Prowadzi Pracownię Rysunku na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie od 2013 r. Od 2017 skarbnik Stowarzyszenia Przyjaciół ASP. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Stypendysta MKiS - 1998/1999, MKiDN - 2006, programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” - 2007 oraz MKDNiS -2021. Nagroda Grand Prix 36. Ogólnopolskiego Konkursu Malarstwa Współczesnego Bielska Jesień' 2003. Wyróżnienie honorowe na VI Triennale Sztuki Sacrum w Częstochowie, pod patronatem MKiDN - 2006. Finalista konkursu Obraz Roku, Warszawa - 2005. Nagroda Rektora ASP w Krakowie za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne: III Stopnia - 2007, II Stopnia - 2017, Zespołowa Nagroda Rektora ASP w Krakowie II Stopnia dla Zespołu Pierwszego Roku za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne - 2013. III nagroda – IV Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego Im. Leona Wyczółkowskiego, Bydgoszcz 2020. Prowadzenie w ramach grantów Erazmus + warsztatów artystycznych pt. „METAMORPHOSIS OF THE FIGURE", na uczelniach: Painting Department, Pontevedra, School of Fine Arts of Pontevedra, University of Vigo (2019) oraz Facultad de Bellas Artes, Universidad del Pais Vasco, Bilbao (2020), Hiszpania - zbiorowe pokazy po-warsztatowe. Opieka naukowa i prowadzenie Międzynarodowego Sympozjum poświęconego Józefowi Mehofferowi, Wiśniowa - 2014. Pobyt artystyczny w Kunstlerhaus w Cuxhaven, Niemcy, realizacja programu artystycznego "Codzienność" - VII - IX 2001. Zrealizował i realizuje cykle tematyczne: „Wnętrza”, „Maszyny”, „Hiob”, „Człowiek z …”, „Sekwencja”, „Ogrody”, „Lewiatan”, „Przestrzenie”, „Pniaki i grzybnie”, „Klatka”, „Mówca”, „Szklarnie”, „Schron”. Prace m. in. w zbiorach Lubuskiej Zachęty w Zielonej Górze, BWA Bielsko Biała, BWA Krosno, Frissiras Museum w Atenach, Muzeum ASP w Krakowie, kolekcji "Grunwald Art" Urzędu Marszałkowskiego woj. warmińsko-mazurskiego. Udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.

https://fb.me/e/BvwTBOpA

[zyciestolicy]

Biennale Plakatu - ciekawe atrakcje na zakończenie wystawy

Biennale Plakatu – ciekawe atrakcje na zakończenie wystawy

27. Międzynarodowe Biennale Plakatu w Warszawie niedługo się skończy. Na koniec światowej imprezy organizatorzy przygotowali ciekawe wydarzenia. W tym roku widzowie prezentacji dorobku artystów z całego świata, odnajdujących się w sztuce plakatu, mieli do dyspozycji pięć odrębnych wystaw. Konkurs główny, jak na pandemiczny czas przystało, dotyczył zmieniającego się świata i zdrowia. Gościem…

[solroome]

Oskar Hansen 

Drzewom i ptakom. ASP Warszawa 1994 

[dawidkrysztofiak]

“Obiekt domowy” 2019

Wystawa końcoworoczna ASP, Wybrzeże Kościuszkowskie 37/39, Warszawa

.

Materiał: beton

____________

“Homly object” 2019

Final exhibition of Academy of Fine Arts, Wybrzeże Kościuszkowskie 37/39 Street, Warsaw

.

Material: concrete