#buhay

[rogrogrog]

The brightest stars shine in the darkest of nights.

Ninoy Aquino International Airport, Manila

Nov. 20, 2023

[leirened]

I wanna go home, WATCH and DRAW. I DIDNT EVEN HAVE MY BREAKFAST YET. WHY DOES THIS ANIME HOLD ME IN CHOKEHOLD AFTER WATCHING ONE EPISODE

[ligayaharukadiwata]

Playing Persona 5 Tactica right now.

The gameplay is just okay, the soundtrack is the worst of all the P5 games, but man the writing of Yoshiki Kusakabe's A+ Parenting was gold.

Uncomfortable, but amazingly good and gold in that thought-provoking way.

[meiiichan]

I'm beautiful in green. I know. 💚

[elnotfound]

Life is so hard! Pero kakayanin! 💪🏻

[minzeart]

must be nice

[umaasangdalaga]

Bakit ganon ginagawa niyo akong trophy. Kaya siguro hindi ko mapasa board ko. Hindi ko maintindihan bakit or ako lang talaga nanaman ang mali. Yung intake ko sa mga sinasabi niyo. Tangina nemen kese bakit ako pa ang cup of tea niyo. Inang yan penge matcha coffee. Nadodown nanaman ako.

Penge kausap motivation ngayon na please

[nice2meetyouu]

TGIF part 1/3

Friday na. I'm so looking forward to weekends. Finally, wala akong kailangang gawin pag weekends!

Sa Monday ko na ulit kailangan isipin 'yung work. Kahit hindi pa ina-approve ni manager 'yung request ko, okay lang. Bahala siya, problema na niya 'yun, and I trust na aasikasuhin naman niya 'yun in due time.

I have free time!!! To graduate is a big blessing talaga. Dati, lagi na lang may hindi nauubos na tasks and you're never free kahit weekends or holidays. Ngayon, wala. Walang requirement na naghihintay sa akin. As long as I do what I'm being paid to do, I'm good.

Regularization na lang ang hinahabol ko (and overemployment, pero now is not the time for that). Kahit anong gawin ko sa weekend, wala syang magiging epekto sa regularization. Hindi naman ito parang exam na kailangan ko paghandaan. Kahit mag-video games ako o magpunta sa Japan, walang may pake. I know ang obvious, pero this is so fun.

Traumatizing 'yung hospital life kung saan kailangan on your toes ka all the time, almost everyday. Makakareceive ka ng messages or email at 11pm or 1am or so na may kailangan kang gawin o ipasa by 5am or 10am, kaagad. Walang boundaries, and ineexpect ng mga kasama mo na alam mo na agad kung anong gagawin, eh every week or month or so, nare-reassign ka sa bagong unit. For context, our clerkship and internship (sa year lang naman namin ito, 'yung before namin and after eh hindi kagaya sa amin) ay half-and-half. So for the first 6 months ay nakapag-rotate na dapat lahat ng tao sa lahat ng department. May 12 departments na kailangan pagdaanan.

May quizzes and exams, lectures, presentation, at kung anu-ano pa 'yan bukod sa papasok ka, magkakausap ng pasyente, magbibigay ng gamot or maglilinis ng sugat or gagawin 'yung kung anuman ang dapat, irerecord lahat sa system, magfifill out ng forms, maghahawak ng retractor, may revalida habang tinatanggal ang namamagang gallbladder ng pasyente, etc.

Tawang-tawa nga ako sa mga discussion sa reddit. "Kailangan po ba talaga ang 36 hours na duty?"

Buhay ko na talaga noon araw-araw na mag-rant para makasurvive. Ranting is my coping mechanism. Pero ngayon, masaya na ako. Kaya ko palang sumaya (awow).

May free meals ako, may HMO, flexitime 'yung work, etc. and maybe basic lang ito sa iba pero I've never had these benefits before!!! Parang alila 'yung oakiramdam. 'Di ako in control of my life. Supposedly learning environment siya pero parang nandoon lang ako for the manpower.

Sa friends (and dito sa tumblr) lang naman ako nagrarant pero pag nagpunta ka sa reddit at binasa 'yung mga sinabi ng iba roon, pare-parehas lang one way or another 'yung mga isyu namin. And of course meron din 'yung general problems like katrabahong tamad or sobrang bibo or sipsip.

Idinidiin pa nga sa amin dati na it's a trap pag sinabing "uwi ka na." Tinetest ka lang daw kung dedicated ka. Ang tamang sagot daw ay mag-stay pa at tumulong sa mga gawain.

In case gusto mong sabihing "I'm outta here" and magwalk out, it doesn't work that way. We're graded on almost everything we do. If you want to finish, syempre kailangan mong pumasa. Worse, may magfifile ng incident report sa 'yo at hindi ka pa magkakagood moral certificate. Or masususpend ka. Or maeexpel. Or repeat rotation.

Main motivation ko dati na mag-Australia ay 8 hours lang daw ang shift or pasok ng doktor doon. Plus, well-compensated pa relative sa minimum wage nila roon. Ayon sa mga pinoy na nakalipat, wala raw ka-toxic-an doon. Too good to be true, 'di ba?

P.S. Friday ko talaga ito sinulat kaso naglaba pa kasi ako noong gabi, dahil gagala kami ngayon at mag-a-ATV sa Zambales. Kailangan matuyo na over the weekend 'yung mga nilabhan ko para bawas na sa gagawin pagbalik.

[seventeenfeetabove]

i'm back at it again, feeling like i'm not good at anything, feeling like i don't belong anywhere. i have a job now, but i'm not sure if it matters. i feel like i'm supposed to be doing something else entirely. i'm not saying that i hate my job; it's not that bad. i just feel like this isn't where i'm supposed to be, like i don't belong here, like i wasn't made for this. i'm trying my best at it, of course. but it just doesn't seem right. i'm trying to look for options, for the other choices that i got, for other opportunities i could grab. but it's like i'm never equipped for any of it.

[rogrogrog]

Beginning Lent today—Ash Wednesday. Have a blessed Lent to one and all.

Celebrating Valentine’s day as well. ❤️

St. Ignatius Chapel, NYC / Feb. 14, 2024

[phoeby]

coffee & nature 💚

[justaloneintheshadows]

Lumaban ka

Sa mga nakalipas na linggo na napuno ng dilim ang aking mga umaga,

Sa nakalipas na mga araw na nawalan ako ng pag asa,

Sa mga nagdaang oras na tila ba pinawi na ang aking gana

Na lumaban

Na bumangon

Na magpatuloy

Narealize ko, na walang saysay na mastress ako sa mga bagay na hindi ko kayang makontrol, na hindi ko kayang mapanghawakan, na hindi ko kayang baguhin.

Kaya kaysa magmukmok

Kaya kaysa malungkot

Kaya kaysa ako ay magpakulong

Sa kawalan ng pag asa

Pinipili kong muling maging matatag

Pinipili kong muling lumaban

Pinipili kong muling harapin ang bukas

Na puno ng pananalig.

Na sa bawat dilim ay may liwanag

Na sa bawat tanong ay may kasagutan

Na sa bawat problema ay may solusyon

Na sa bawat pagkadapa ay may pagbangon

Sa dinami dami ng mga taong hindi na nabibigyan ng pagkakataong gumising. Sa dinami dami ng mga taong gustong lumaban, mabuhay pero hindi na nabibigyan ng chance pa, dahil nagkasakit, naaksidente, nawala,

Anong karapatan kong magreklamo, sumuko at mag inarte

Tuloy ang laban

Tuloy ang buhay

Mabuhay ka hindi para sa mga taong iniwan ka

Hindi para sa mga taong nagduda sa kakayahan mo

Hindi para sa mga taong naghusga sayo

Hindi para sa mga taong humihila sayo pababa

Hindi para sa mga taong hindi ka pinili

Mabuhay ka, dahil may dahilan kung bakit ka humihinga

Mabuhay ka para sa mga taong hindi ka iniiwan kahit gaano na kahirap

Mabuhay ka para sa mga iilang taong hindi nagdududa sa kakayahan mo

Mabuhay ka para sa mga taong hindi ka hinuhusgahan

Mabuhay ka para sa mga taong araw araw kang pinipili, minamahal at pinahahalagahan.

Lumaban ka. Wag mong isuko yung buhay mo.

Manalig ka na lahat ng mga tanong ay may kasagutan.

Lahat ng mga sakripisyo ay may magandang kakahinatnan.

Lahat ng luha ay mapapalitan ng saya sa takdang panahon.

[meiiichan]

Pagod na talaga ko...

[pighati]

Kung Paano Hindi Naging Tayo

Sampong taon.

Ganyan katagal tayong magkakila.

Minsan naiisip ko kilala nga ba talaga kita?

Oo, kilala kita.

Mula sa kung paano kumunot ang noo mo kapag may napansin kang hindi mo gusto. Kung paano mawala ang mga mata mo sa tuwing ngingiti ka.

Alam ko rin ang paboritong mong kulay, ang mga kantang laging mong pinapakinggan, mga pelikulang ilang beses mo ng pinanood pati na rin ang mga linyang kinabisado mo.

Sinumulan kong pakinggan ang mga bandang gusto mo, panoorin ang mga paborito mong pelikula, bilhin halos lahat na libro ng paborito mong manunulat.

Para saan? Para may pag-usapan tayong dalawa. Yun lang yun.

Magdamag tayong magkausap sa chat tungkol sa mga bagay sa skwelahan, mga assignment, project, reaction paper.

Humihingi ka ng recommendation ng magagandang kanta o magaling na banda. Na sa totoo lang ay pinagdadamot ko talaga, pero ibibigay ko pa din.

Para saan? Para may pag-usapan tayo. Yun lang yun.

Sabay tayong tumatawa sa mga inside joke na tayo dalawa lamang ang nakakaintindi. Kakanta ng mga tugtogin na tayong dalawa lang sa buong klase ang may alam.

"Oy! baka madevelop kayo." Biro ng isang kaklase natin.

Tumawa lang tayong dalawa at sabay sumagot na "Wala kang pake." At saka muling tumawa.

Tumawa ako. Oo. Tumawa ako.

Dahil akala ko kasi dun ang punta natig dalawa.

Hanggang isang araw. Isang araw na sana hindi na dumating.

Pinakilala mo ako sa babaeng kasama mo bilang "Bestfriend"

Ngumiti ako. Oo, Ngumiti na lang ako.

[vixenettesposts]

Sunday morning seeing nat on the roof🤣😻 "Mom!!! Wake up!!!" #buhay natasha #sundaymorning #funnycats https://www.instagram.com/p/CeadCMRpaN3/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[filipinobible]

Basahin ang Bibliya: beblia.com 🙏

Sabihin mo ang Amen kung sang-ayon ka

Marka 15:37-38

beblia.com