#buwan is ranting

[s0fti3w1tch]

TMNT POLLS PSA

I've explained this in my reblog tags of this post, please keep the TMNT polls fun and please be sure that the AU/Iteration/Fic creators are actually okay with being part of them.

**Not about polls I've been added in, but polls I've seen, and growing trends me and others have noticed. As always, please don't harass anyone.

Specifically the more popularity-poll-ish ones, ones that teeter on or are straight up serious, it can be discouraging for those who didn't ask for it. Some may fear speaking up about it because other people are having fun despite how they themselves feel about it. Especially when polls specifically put one well-known fanwork over a smaller one. Worse yet when you're dropped into it without awareness from beforehand. Hell, even when the creators have a similar size, it can hurt.

I've recently gotten some anon messages like this. Though I haven't seen that attitude in response to my AU in polls, it's the type of attitude I've seen towards a couple other creators.

Being publicly compared to others by hundreds, sometimes up to thousands, can be anxiety-inducing. As easy as it is to say that "the unpopularity of your work should not discourage you," truth be told, there's truth to the saying "comparison kills creativity."

To have your work being used to put down someone else? Someone who's working just as hard? Who's just trying to share an idea just like you? Or to be dismissed?

As stated by the authors of MMC and OMO, while it may seem like you're uplifting your favorite in this, it's awkward. It can be stressful.

For those with less votes, it's hard not to think that yours is being called "less than." An "I've never heard of the other one lmao" can feel like a punch in the gut.

There's also animosity towards more bigger fanworks because of the pedestal they've been put on.

All that, and not even wanting to be there in there first place.

These things should and can encourage creativity and growth. AUs crossing over, banter, propaganda posts, etc.

Around the time Tumblr first rolled out the poll function, I was included in The Night AU creator's Sep AU polls. Me and the poll creator, Ray, both got last place in 2 respective polls, hence why we call TN!Leo/Green and TD!Leo/Trainee the "Losers Duo." Key part being: there was the awareness that this was simply in good fun. And I enjoyed being included.

Getting to know the creators of The Night, Red Rover, Life Mission, Blood Bath, and SLAU was and still is an amazing experience. The amount of crossover art we've made is evident of how much I've loved its turnout. I'm still planning on making more crossover work in the future.

It was some of the most actual fun I've had in fandom since I was 12. I'm 20 by the end of the year.

TL;DR

Respect the boundaries of fanwork creators and don't be an asshole for fuck's sake.

[sunb0rn]

End of an era.

ang bittersweet ng night na 'to!!

this isnt actually "my" story pero dahil sentimental ako, eto yung nafeel ko after this dinner/chill inom/get-together (pumunta si Fani).

di kami kasali ni kar sa orig na grupo ksi ssila yung magkakatabi ng apartments (sa harap ng DOST North Compound) kami naman sa other side, kami yung mas malayo na nag ttrike + mahabang lakad para makapasok, sila naglalakad lang. nasa same projects din sila. napadalas nalang kami makihangout with them (sa context na to) bandang April-May ata.

April nung nakwnto sa akin ni mikko na kay rem na yung tambay spot nila. nagulat ako kasi yung alam ko is yung kanila pa din ni aaron. lumipat na nga daw kasi oks sa terrace ni rem, dinala na nga daw nila don yung mesa nila ni aaron.

madami silang tambay/inom/dinner memories dito- mga rant sa trabaho at personal lives.

katapusan ng May, nag resign si fani; last week ni mikko this week; last day ni rachelle sa July 15. sunod sunod kaya ramdam na ramdam.

Nag sink in nalang sa akin nung sinabi ni aaron na kukunin na niya yung lamesa niya 🥹. dun din sinabi ni mikko yung "end of an era pala 'to".

ayuun.. looking forward na kaming tatlo nina rem at kar ang mapapadalas na magkasama sa mga sunod na buwan (taon?). pwede rin kasama si jamaine pero reresign na din yung batang yon sa August ata.

[whimsicalparadies]

Walang title toh or anything. Katatapos ko lang mag-aral for midterms kaya wala na akong brain power para mag-ayos ng susulatin. Gusto ko pa naman sanang maging aesthetic or organized tong posts ko, pero wala e, nalungkot si anteh nyo. Anyways, that can wait. Kung ma-overcome ko na siguro lahat ng kabullshitan ko ei, baka mag back to aesthetic gurleh na tayo. Ginawa ko kasi talaga tong account na toh para lang mag kwento ng kilig moments ko sa taong gusto ko, pero titigil ko muna yun dahil ako’y marami biglang iniisip. Ngayon, nakahiga ako, may ilaw na medyo madilim, malamig ang simoy ng hangin, kasama ko yung aso ko na laging sumusunod sakin. Bat gising pako kahit pagod na ako kakaaral for midterms? Gusto ko na nga matulog kaso nyeta di ako pinapatulog ng isip ko. Haysss. Alam niyo, hindi na ako gumagaling. Habang patagal nang patagal, lumalala na tong mga karamdaman ko. Pero I’m proud of myself kasi, sobrang nababagalan ako sa oras nung January, para akong namamanhid na tinutusok sa bawat paghinga ko, pero I’m thankful na mag-a-April na ngayon, ibig sabihin, na survive ko ang January, Feb, and March! Kaya congrats self! Congrats for still being here, congrats kasi kinakaya mo pa rin kahit may mga times na parang gusto mo nalang matapos ang lahat. Minsan pag iniisip ko na parang gusto ko nalang tapusin ang lahat, nakakaluha rin pala, kasi marami rin akong mamimiss sa buhay pag ginawa ko yun eh. Mamimiss ko yung ganda ng night skies na lagi kong tinititigan tuwing malalim iniisip ko or pag sinusubukan kong maglakad-lakas sa labas sa gabi, mamimiss ko yung halakhakan namin ng mga kaibigan ko pag magkakasama kami, mamimiss ko sya (gets nyo na yun), mamimiss ko yung pamilya ko, mamimiss ko yung araw-araw may natututunan akong bago sa mundo, at higit sa lahat, mamimiss ko yung aso kong laging nakadikit sakin. Lahat ng pang-aasar ko sakanya, lahat ng mga road-trips kasama yung kapatid ko, lahat ng mga milestones na naabot ko na sa buhay bunga ng kasipagan ko, mga kantahan sa karaoke hanggang sa malasing, mga pag-rant kasama ang friends (at sya) pag nahirapan sa exam, kabilang na ang bawat pasko’t bagong taon, lahat yan mamimiss ko, aalalahanin at sisimutin ko hanggang sa mga huling sandali, huling oras, at segundo na nakakakaya ko pang maka-alala ng mga nagdaan. Ginagawa ko naman lahat ng makakaya ko, nagset ako ng long term goal, which is mag-graduate itong darating na June, at short term goals every end of the week, be it simpleng/biglaang gala with friends/family, etc.. para lang I have something to look forward every week, and para lang alam ko na kailangan kong kayanin at mabuhay sa bawat linggo, at sa bawat buwan dahil may kailangan akong gawin o may pangyayari na kailangang nandun ako. Pero kahit anong gawin ko, lugmok na lugmok pa rin ako. Nagiging makalimutin na ako. Ang ingay-ingay parin ng isip ko, ang bigat parin ng puso’t sikmura ko, nanlalamig mga batok at pawis ko. Para parin akong hinihila pababa, lalo sa tuwing paggising ko. Lumalala lang ako nang lumalala, at naiinis ako kasi pag nais kong sabihin kung ano ba talaga tong nararamdaman ko, di ko sya masabi nang maayos sa kung ano sya talaga kasi di ko pa rin sya maintindihan. Di ko pa rin maintindihan bakit para akong maloloka, para akong namamanhid, parang ang bagal bagal ng oras na para bang ako’y iniipit/sinasakal. Kakayanin ko pa ba hanggang June?? Matitiis ko pa ba?? Nahihirapan na ako. Hindi ko alam pano toh masosolusyunan dahil di ko rin alam isasagot ko pag kakamustahin ako. Feel ko mauubusan lang ng pasensya magiging kausap ko. Pero kung talaga bang isusuko ko na toh lahat, pero bat parang naiiyak pa rin ako? Bakit parang mahal ko pa rin yung buhay, kahit wala na akong pagpapahalaga rito? Posible bang mangyari yun? Kasi ako, easy answer nalang kung papipiliin ako ngayon san ako tutuloy, at sasabihin ko kagad ay “kamatayan.” Sapagkat para sakin, ang kamatayan ay mapagpalaya. Sa dami ng kabuktutan na ibinabato sa’yo ng buhay, ang kamatayan ay syang magpapalaya sa’tin at magliligtas sa atin mula sa bilangguan, na tinatawag ay ang ating “isip.”

[xxxcelestial]

sooooo. puro board exam preparation/rants ang magiging posts ko sa mga susunod na buwan bwahahaha

[kaythecharisse]

11-15-23

I miss you extra tonight my love. Something happened kase and I cannot control my emotions. I miss your hugs and kisses 😭 I miss your voice. I miss your smell. I still miss everything about you 💔 🥺

Ikaw pa rin yung taong gusto kong pagsabihan ng lahat. Mga rants ko, mga bagay na nangyare sa araw ko. Everything love, gusto ko ikaw pa rin.

Ilang buwan ko na sinubukan ibaling yung atensyon ko sa ibang bagay after kong may malaman, pero hindi pa rin. I tried to entertain others, pero hinahanap hanap ko parin ikaw sa kanila love.

Everything is messed up love simula mawala ka. Mukha lang hindi, but it is. Sobrang heavy na but I need to fight, alone 😭😭. It feels like a part of me missing, wala akong kakampi. Hindi ko na maintindihan, its soooo heavy, I remember those times na nagbe breakdown ako, mag uusap lang tayo sa whatsapp or sa personal, gumagaan na pakiramdam ko, then one time, sobrang frustrated ko, you were hugging me while i was crying so haaaard. After that ok na ako. I miss those times love, sobra. maibabalik pa kaya natin?

I guess I will still wait for you kahit gano katagal? Kahit walang kasiguraduhan kung babalik ka pa. Basta im still waiting for you love 🥺 I love you so much 😘

Love,

Numnum

[maruantine]

fifth !

hello my baby ! happy fifth month to uss. me is so happy na nagtagal tayo ng ganito. una, me want to say thank you kasi kahit nitong mga nakaraang weeks ay sobrang busy pero di mo pa rin ako nakakalimutang i-update at kahit papaano nakaka received ako ng assurance galing sayo. pangalawa, kahit sobrang pagod ikaw galing sa mga lakad mo nakikinig (nagbabasa) pa rin ikaw sa mga rants at chismis ko sa buhay xd. pangatlo, thank you for making me loved and appreciated. and laasst, thank you kasi pinapasok mo ako sa buhay mo at pinagkatiwalaan akong i can love you back the way na sobrang deserve mo. lagi mong tandaan na you are love and appreciated, me is always proud sayo kahit ano man ang mangyari, manifesting na maging mabuti sayo mga susunod na buwan at maging happy ikaw. if may mga problema ikaw andito lang ako palagi makikinig sayo, mahal na mahal kita ! sobra sobra.

i love you so much my mon chéri.

[dendenmazing]

I'm Done.

So why do people do bullshit things?? Like damn, what the hell are they playing for?? Anong trip nila?? Bullshit!! Hahaha I can't believe I almost fell for that, and hell bullshit that's months of overthinking, craving, and tempting!!! Hahahhaha that's fucking draining. I can't believe it. Hahahaha. Tangina talaga HAHAHA. Fuck off people!!!!!!!!!! Don't reach me out if your fucking intentions aren't fucking good cuz I'm so tired of dealing with that kind of shits. FUCK OFF!!!!!!!!!! Do not reach me out kung dala mo lang sa buhay ko e negativities, just please damn, keep that to yourself!!!!!! I'm so done. I swear, I will become so unreachable. Tangina wala na ako pakeelam kung may maoffend man kapag deretsahan ako nagtanong sa mga taong gustong pumasok sa buhay ko. What's that for??? For fuck's sake, what's that for?? Attention?? Mixed signals again?? Trip trip lang?? Putangina Hahaha. That's just for me to see how you're doing these months?? Catch up pa nga na suggestion?? HAHAHHAA bullshit HAHAHAHA. Damn, I like you better before. Nakakagago lang nakakatangina. Ilang buwan din yon na hirap na hirap akong kontrolin sarili ko kasi iniisip ko na baka makasakit ako ng damdamin ng ibang tao and ends up, ganon lang din pala intentions nung iba saakin??? What the fuck?? Hahaahaha hindi ba kayo naturuan ng mga magulang ninyo??? Hahahah putangina nyo nalang talaga lahat. I am not hurt, not sad. Nabibwisit lang ako na muntikan nanaman ako pumalya at mahulog sa ganong laro. I can't. I just can't believe that, I almost fell with that kind of fucking games of little boys again. Anyways, I just want to rant these shits out here. I am mad. Seriously. That's a fucked up thing I did again!!!! Again!!!! Hahahhaha bullshit. No more falling into these kind of bullshits. I am done.

[newblogoldself]

ctto pic: Excel Review Center

thankful talaga ako sa tumblr. ang tanging napaglalabasan ko ng thoughts ko talaga aside from my boyfriend. noon, okay lang sakin na mag-rant sa twitter. pero hindi, mas maganda pala na lowkey ka lang mamuhay. narealize ko yon habang nadadagdagan ako ng edad. parang unti unti akong nagmamature. kaya eto talaga ang isa sa matatawag kong safe space ko. yung kaya ko maging vulnerable na walang ibang manghuhusga. kasi sa laban na to where i am in right now, sarili ko lang naman ang kalaban ko eh. kailangan kong masurpass ang current state ko. kailangan maging solid ng loob ko kasi pag naging mahina ako, ako lang din ang mahihirapan. onting buwan na pagtitiis lang girl, makakabalik ka na din sa dati mong buhay kung ipagkakaloob sayo. kaya maniwala sa Ama na gagabayan ka nya sa lahat ng ginagawa mo. Kahit minsan ay hindi ka naniniwala sa sarili mo. Kahit minsan nararamdaman mong pagod ka. Kailangan mo to. Kailangan mo to para makapagmove forward ka. Kailangan mong maniwala sa sarili mo, sa magagawa mo, sa review center mo, higit sa lahat ay sa Panginoon. Gawin mo lang ang best mo. Kayang kaya mo yan. Pag nanghihina ka, basahin mo lang ulit to. Or gumawa ka ng bago. Walang huhusga sayo. Sarili mo ang kalaban at kakampi mo sa laban na to.

[itsaboutpersonal]

After 7 years akala ko magkaka gf na ulit ako, akala ko mayroon na akong maipapakilala kila mama, sa mga kapatid at relatives ko. Akala ko mayroon na ulit magtatangkang humawak ng mga kamay ko, makikinig sa mga kwento ko at akala ko mayroon ng darating para baguhin at ilipat sa panibagong pahina ang kwento ng buhay ko.

Ewan ko, nakakalungkot lang kase minahal ko talaga ng totoo yung tao. Willing akong tanggapin yung mga flaws nya and handa ako makinig sa mga rants nya sa buhay. Tuwing magkasama kami palagi lang akong nakikinig sa mga kwento nya lagi ko rin syang tinititigan at sinasabi sa isip ko na mahal na mahal ko 'tong tao na'to and madalas ko rin sabihin kung gaano ako katagal naghintay sa kanya at kung gaano ko sya ka mahal. Maging yung mga taong hindi ko inentertain para lang sa kanya sinabi ko rin sa kanya.

Pero habang magkasama at magkausap sa call or chat hindi ko maramdaman na sapat ako para sa kanya. Hindi ko maramdaman na mahalaga rin ako na mahal nya rin ako kahit kakaunti lang.

Nakakalungkot lang dahil siguro minahal ko yung taong hindi naman kayang ibigay yung same amount na ibinibigay ko. Ilang beses ko rin s'yang tinanong kung ano ba kami at ano ba ako para sa kanya pero iba yung sinasagot nya.

Last time nakita namin, habang nasa hagdan ako nakatayo tinitingnan ko s'ya at sinasabi ko sa sarili ko na kung "s'ya na ba yung babae na maipapalit ko sa last gf ko?" tinitingnan ko talaga sya and kahit haggard sya dahil maghapon syang nag ikot-ikot at maraming bahay ang pinuntahan dahil sa trabaho nya para sa'kin sya lang yung pinaka maganda.

Awit no? hinintay ko sya ng almost 4years and then yung almost 4years na yun nauwi lang sa wala sa loob lang ng mag-iisang buwan.

Ayoko rin naman ipilit yung sarili ko baka kasi piliin lang ako dahil pinilit ko o di kaya dahil sa awa. Pero I remember na sinabi ko nga pala sa sarili ko na i-take ko yung risk sabihin ko lahat ng dapat at gusto kong sabihin sa kanya, ipaparamdam ko na totoo lahat ng yun. Kahit na hindi ko man makuha yung gusto kong sagot basta ang mahalaga wala akong regrets in the future. Ang mahalaga sinubukan ko atleast hindi na madadagdan yung almost 4years na paghihintay ko ngayon na sa part na ako na gusto ko himayin, damahin yung sakit and after nito gusto ko naman gumaling at mag move forward.

I know it' s a long process na naman. Pero atleast nasa panibagong stage na naman ako nasa stage of healing. Hindi ko man nakuha yung gusto ko at hindi man ito yung panibagong pahina na ine-expect ko pero atleast natuto ako mula dito.

Ang tanong ko lang is matuto pa kaya akong magmahal kagaya nito? Mararamdaman ko kaya ulit na magmahal? baka magka-trust issue na ako specially sa feelings ko and matakot gumawa ng 1st move. Ayoko ng trial and error. Gusto ko yung sure na sana yung pangsimbahan na sana.

Thankyou tumblr for being my diary. Dito ko nae-express yung mga bagay na gustong gusto kong sabihin. If there's someone who read all of my post, I just want to say sorry if puro rants, drama at kung ano-ano mga pino-post ko. Ako kasi yung tipo ng tao na mas gusto magsolo ng problema I mean maraming silent battles kung baga hehe.

Huwag mo i-adopt yung mga mistakes ko ah matutuo ka sa mga pagkakamali ko tsaka hundi porket hindi nagwork sa'kin doesn't mean makukuha mo rin yung same result. Try mo rin yung mga bagay specially yung mga lessons if meron man hehe

September 7,2022 Wednesday 6:40pm

[s0fti3w1tch]

Before I post more TD content, I just want to say one thing specifically.

One thing that made me hesitant to post Tentative Devotee in the first place was Lieutenant and Brute.

They genuinely love and care about Leo, just as they do Casey. They have sweet moments with them. But they're still raising children in a cult.

I've gotten shit for this before

"Why'd you make them likeable?"

"Why are you making them good people?"

and I'm just gonna say now:

Nuance.

TD barely started and I haven't been able to show much yet, but even so, let me tell you something. Again, I was born and raised in a cult.

I have no doubt in my mind that my bio parents loved me and my siblings. But I also have no doubts that they've said and done things that hurt us. Valued their reputation and integrity of belief of the cult over the emotional/psychological needs of their children.

There were good moments and times where we knew they actually loved us

But we were still hurt.

We felt awful.

That it was our faults if we felt upset.

That we didn't have enough hope.

That we didn't love them enough.

That we wouldn't be saved because of how fundamentally sinful we were with the nature of our existence if we didn't overhaul ourselves entirely.

I won't write Lieutenant and Brute to the extent of what my bio parents have said. The Foot Clan vs. what I grew up with aren't the same and not the most comparable in the world. Like make them have the exact same views as my bio parents- fuck no, I don’t wanna write that. But regardless.

I'm just begging you to remember that this shit can be grey as hell.

You're allowed to think that Lieutenant and Brute are sweet in Tentative Devotee when they are sweet. You're allowed to acknowledge when they're kind and show genuine care to Casey and Leo. You're also allowed to acknowledge when they will inevitably be in the wrong.

That's all right now.

[ihatepineapplesandapples]

Pamilyang Pinya: Part 1

Mahal ko sila. Malamang mahal din nila ako. Pero mga toxic amputa.

Simula bata ako, laging sinasabi ng nanay ko na, “Okay lang yan ‘nak, kahit anong gawin mo, proud kami sayo.” But they were expecting na saluhin ko finances ng pamilya. Hindi naman kami ganun kahikasos sa buhay pero lulong sila ng tatay ko sa sugal. Kaya nung isang beses na sabi ng ate ko na nagpaaral sakin sa kolehiyo na tuition fee ko nalang ang sasagutin nya, sabi ng nanay at tatay ko patigilin nalang daw ako sa pag aaral. 

Partida may dalawang scholarship pa ako nun hah, at bunso ako sa limang magkakapatid. Napagtapos na nila yung tatlo samin. Kaso kasi yung nanay ko lulog sa jueteng. 

Sa mga di nakakaalam, parang mini Lotto din yung Jueteng. Ang kinaibahan lang tatlong beses sa isang araw ung bola at depende sa tumataya kung magkano itataya nila. Isa pa, imbes na anim na numer, dalawa lang ang sa jueteng. 

Eh yung nanay ko, may tatlo atang number combination na inaalagaan. kulang kulang singwenta ang taya sa bawat numero. PHP 150 sa isang bola. Kulang kulang PHP 450 sa isang araw. 

Ang nakakatawa ang baon na binibigay nya sakin sa isang araw nung college ako isang daan. I-kompyut natin ang daily gastos ko.

Pamasahe (dalawang sakay papuntang school jeep at bus) PHP 20 + PHP 7 + PHP 7 + PHP 20 = PHP 54 Minsan kelangan lumipat at bumalik ng campus between classes kasi malaki university namen PHP 14 Student meal PHP 25 (oo may ganito kamurang pagkain nung kapanahunan ko, giniling na karne na maraming sabaw at Magic Sarap)

PHP 54 + PHP 25 + PHP 14 = PHP 93

May natitirang 7 pesos sakin everyday kasi pinipilit ko wag mag snacks. Iniipon ko yon kasi narealize ko na napakagastos magpa photocopy sa college taena.

May kasamang dasal yan na sana walang extra gastos sa school sa araw na yon kasi naranasan ko nang umuwi ng kulang na pala pamasahe ko.

See the difference?

Jueteng = PHP 450 per day Baon ng Anak = PHP 100 per day

Jueteng > Anak

Yung tatay ko naman, tahimik lang (pero hindi Mark ang pangalan nya). Char

Mejo mas high tier naman ang addiction ng tatay ko. Sabong. 

Sasabihin nyo, sabong lang pala eh ilang beses lang sa isang linggo yun. (Di ako aware kung ilang beses merong sabong pero alam ko yung tatay ko nagsasabong kapag bagon padala yung ate ko) so kinsenas katapusan yan.

Oh diba, twice a month lang naman eh. Bakit bitter parin ako?

Mamsh, ikaw ba naman after nyan magsabong, kinabukasan, kahit kakapadala palang ng ate ko, wala na daw kami pang ulam at wala din pambili ng LPG. Buti nalang talaga may pugon kaming alternative na paglutuan. 

Buwan buwan din kaming muntik muntikan maputulan ng kuryente dahil di binabayaran agad. Yung naka allot na pambayad dun ng mga ate ko, itinataya muna sa sugal. Malay mo naman kasi manalo diba?

Eh kaso madalas hindi. 

Ang solusyon? Mangungutang. J@#$%SH*t@!!! And that my friend, is a whole-nother story (or rant), pero next time na siguro ulit.

Di ako nakikikumpetensya sa mga kapwa ko nagstruggle din sa college life. Nakakafrustrate lang kasi hindi naman sana kailangan na ganun eh.

Hindi naman sana dapat ganun kung walang sabong at jueteng. K*ng*na.

[sincerelyjea]

I Found A Friend In You

To: Jane🐈

Date: June 9, 2022

From: Jane🐱

Bb. 🐈,

(I was going to send this to messenger, but I fell asleep while writing it, so I decided to blog it here instead.)

It's almost 12 a.m. when I wrote this. Sana umabot pa sa 06/08/22 lol. Kung hindi man basahin mo pa rin po sana dahil na-miss kong sayangin oras mo. At the same time, na-miss ko rin pong magsulat ng mahaba sayo haha ^^

Idk why pero ang sentimental ko na naman po ng mga nakaraang araw. Ang bigat lang talaga ng mga nangyayari mula noong nakaraang buwan until now.

Anyways, share ko lang po 'yan. The main reason why I wrote this talaga is because international friendship day ngayon (as of writing).

I wanted to greet you because you have been my closest teacher in my 13 years in school — favorite pa nga (Ooopsss, no offense meant sa sinabihan kong fave teacher ko nung di pa po kita nakikilala lol hahahaha.) Pero seriously speaking, I found a friend in you. Same with sir H pero always deeper level than him yung iyo. Pareho kayong naging subj teacher ko at kaasaran minsan pero sa 4 years in HS and up until now, iba-iba na po yung naging roles mo sa buhay ko.

How lucky I am that you existed. Sa lahat ng naging teacher ko, ikaw yung laging may sense and wisdom yung sinasabi. Never mo kong kinunsinti kahit puro rants pa sabihin ko. Lagi mo pa kong pinapaamin🤦. There are times, lahat ng sinasabi ng mga nakapaligid sakin whether good or bad pumapasok ulit sa isip ko. It's good na there are people in my life including you who gave me a lot of uplifting words kaya naba-balance. Thankful for that.

I wanna share you something rin po pala. Naalala mo po dati may estudyante ka na nagalit ako dahil sa sinabi sayo bwaaa lol. I think worth it naman yung pag saved ko sa kaniya when you asked me if papayag akong ipa-guidance mo s'ya. I was able to talk with her during the election season, and I found out later that she was actively campaigning for VP Leni and Sen. Kiko. So nice to hear lang ^^

(Pero for real po, ngayon ko lang na-realized ang ironic lang din talaga ng desisyonavility ko that time😂. I protected you from her then I protected her from you haha.)

See you when I see you po <3

Love,

Jea

[shamelessdelusionlight]

Unti unti ng walang mangungulit sayo. Mukhang malapit ng wala ng hihingi ng oras sayo, malapit ng na atang walang mag sasabi sayo ng "ccall tayo later mahal?" "I love you mahal" "mahal alam mo ba....." Mukhang malapit ng wala kang iuupdate, wala ka ng kahati sa oras mo mahal. Gusto ko lang sabihin na, kapag dumating tayo sa puntong bumitaw na ako proud parin ako sayo lagi sa achievement s mo in life. Alam ko strong girl ka and makakaya mo lahat ng dadating na obstacle sa life mo mahal. Namimiss ko ng mag kwento sayo, mag kwento kung ano nangyari sa araw ko. Namimiss ko narin marinig yung mga rants mo sa work mo, feeling ko nga mahal si Lord rinding rindi na sakin kasi yung dasal ko sakanya everyday paulit ulit na "Lord sana safe and kaya ni Sam yung work niya today" mukhang malapit ng walang mangungulit sayo na "mahal pwede ba ako bili neto?" "Mahal pwede ba ako mag shopping" "mahal ang ganda neto dba" mukhang malapit ng mag sara ang kabanata nitong libro sinta, at malapit narin atang maubos ang tinta ng ballpen na pinangsusulat ko sa bawat araw na lumilipas na meron tayo. Sana napasaya kita sa mikling panahon na nakilaa kita. Kasi ako? Habang buhay ko dadalhin yung saya na shinare natin sa isat isa sa loob ng 5 buwan.

Malapit ng maubos ang tinta aking sinta.

#SAMAR

[thequeenshuntress]

Who knew December Avenue had a piano version of that song..

[sunb0rn]

its the last weekend of January.

bandang January 8, nag rant ako na ang tagal ng buwan na ito; i didnt know almost everyone pala share the same sentiment hahaha. some one anon asked me pa kung excited daw ba ako mag valentines at inip na inip ako, sabi ko, hindi, may balak kasi ako gawin nang bandang lastweek ng January to first week ng Feb.

for the past weeks I have been thinking of doing something for someone to make this person feel important pa din despite sa mga nangyare, because this marks a year after that fight; ang ewan kasi ng backstory non. parang gusto ko lang irelease yung thoughts, feels and frustrations. pero narealize ko din naman na hindi na dapat, para na din sa amin. ang dysfunctional ko din talaga eh noh, which is a different story.

ngayon hindi ko sigurado if I will just let those thoughts, feels and frustrations out, ikkwento ko nalang dito. letsee if I'll be able to find the right words for it, later. hahaha tangina tbh nawawalan na ako gana eh, sentimental ko lang ata masyado.

//

[reynanghugot]

Alam niyo ba bakit ako na GY shift kasi ganito chika q nalang tutal tulog na lahat. I've been in UK Geo for almost a year and a half then the client decided na ibalik si NA Geo tapos di q alam ano naging basis pero sa pagkakatanda q first 110 top agents will be transferred sa NA Geo so kasama aq sa 110 na yon shempre papakabog ba tayo? Char so ano na nga moving forward, super stress aq kasi nga sabi q ayoko na mag GY sobrang stressful ng customers tapos siste mo mga brodie, dami q agad lost hours natatamad ako and wala aq will talaga to work na. As you can see naman sa rants q puro q ayoko na ganon. Kasi bukod sa challenging customer walangya legit na top team-mates talaga mga kateam ko yun bang never nawala sa listahan buwan buwan pero ako parang every other month lang ganon. Pressured mga mami.

Tas sinabi ko sa supervisor q yon sabi q di q makita self ko na nag peperform kasi na pepressure aq puro magagaling and tenured na kasama q mga 5 yrs above na sa account ganon. Tas parang binigyan lang aq ng words of encouragement tapos ayun tamang kuha lang aq ng incentives kasi nga pumapasa metrics q. Yung pressure q dahil sa team-mates q nawala kasi sabi q sa sarili q kaya q naman pala sumabay sadyang minsan will issue lang talaga kalaban q. Hoping for the best this month para may pang-inom tayo next month! Char yun lang skl.