#connatie

[pjo-ship-polls]

These are only for romantic pairings, not platonic.

The ships in the polls are the twelve (12) most popular ships for each character based on the number of fics on AO3.

[prawns-are-cannibals]

Taskmaster Series 1

Honestly, they couldn't have picked a better group of people to have for series 1, somehow the weird chemistry between them just worked. Watching it back, this series does have a strange feel to it (with Alexs tablet on a holder and they didn't have the iconic trophy yet), but mainly because its a brand new show still finding its feet. Plus we saw the start of the solo challenge, with Josh having to count rice, beans and spaghetti hoops. Although I'll always be convinced Romesh was robbed of an episode win, seeing as he drew with someone on two episodes, and missed out both times.

Top 3 tasks

Eat as much watermelon as possible in one minute.

I think we can all agree this is probably one of the most iconic tasks in TM history. What made it for me was the pure feralness Romesh gave off when he smashed the watermelon, and then proceeded to do a little puke after it. Compared to Josh eating his so delicately, and Roisin eating such a minute amount, this task was just *chefs kiss*. Such a good task to open the show with.

Make the best meal for the Taskmaster using ingredients beginning with every letter of the alphabet

I love this task so much as it's the start of getting Alex to consume weird stuff, with Tim getting him to eat dog food ravioli (which inexplicably contained doritos I think). Honestly, all of the meals looked slightly grim, and I admire Alex for being so willing to try them. I do love how Frank went old school and just cooked a proper 3 course meal you could possibly see in a restaurant.

Throw a tea bag into a mug from the furthest distance away.

This is mainly because of how livid Romesh got over the whole box incident, and how convinced he was that there was no box there for him on the day. And for Frank mentioning about "spending 45 minutes not wetting the tea bags", just for Romesh to do just that and somehow came in 3ed was amazing.

The contestants

Romesh (how could you not love his rage? Such an underrated contestant IMO)

Roisin

Frank

Tim

Josh

(I mean no offence with my rankings of contestants)

Series 2

[onbezonnenbegonnen]

en die duistere hemel was dan het uiterst banaal en alledaags ogende computerscherm.

Elke situatie brengt nieuwigheid met zich mee.

Ik denk aan L. en aan bizarre tijden die - voor de duidelijkheid – losstaan van L., toch als ik het heb over de negatieve connatie die schuilt in ‘bizar’.

Het vreemde aan de ganse situatie is dat ik vervreemd ben van het schrijven. (Of dit werkelijk zo vreemd is, blijft nog vraag.) Ja, ik heb het gevoel dat wat ik schrijf niet uit de vingers vloeit, maar moet worden bedacht, in – ach, ik kom niet uit mijn woorden – constructies die voldoen aan mijn esthetische minimumvereisten. Ook valt het me op dat ik terug in een situatie ben terechtgekomen waar hetgeen ik zou moeten doen een hinderlaag vormt voor wat ik zou willen doen, of misschien gewoon zelfs al een hinderlaag vormt voor ‘doen’ met het gevoel dat ik het werkelijk doe, met je volledige hoofd erbij bedoel ik dan.

Het waarom valt weg – misschien is het dat. Waarom zou je werkelijk? Vanmorgen heb ik vooreerst een les live bijgewoond sinds het academiejaar begon, na een eerste virtuele maand kwam het er uiteindelijk eens van. Zo ging het: Ik stond op een halfuur voor start, startte mijn computer op, meldde me aan in de virtuele les, zette een koffie, ging vervolgens met mijn koffie in de zetel gaan zitten, rolde een sigaret, stak die op, nam een slok koffie, en dan begon het allemaal.

‘Goeiemorgen allemaal. Ja, we zijn er bijna, 50 man, prima, dan kunnen we van start met de les.’ Allemaal mooi en wel dus. Met een draai van het hoofd gaapte ik naar het scherm, nam passief de woorden tot mij, en trok nog eens aan de eerste sigaret van de dag. Toen plots professor M. de volgende woorden richtte tot mezelf – vol ongeloof kijkend naar het veel te netjes opgestelde computerscherm in een veel te functionele, duidelijk door een architectuurstudent, die zich trouwens liever uit als student stadsontwerp met interesse in het maatschappelijk-filosofisch discours omtrent de stad en haar inwoners, bedachte bureauopstelling – en de overige aanwezigen, klasgenoten van een andere planeet: ‘Kunnen jullie allemaal even jullie camera aanzetten’. Tot vol ongeloof zag ik overal hokjes oplichten, als een duistere hemel waar willekeurig geplaatst in de ruimte, en willekeurig doorheen de tijd sterretjes oplichten – maar dan overal gezichtjes in plaats van sterretjes; en een uiterst banaal en alledaags ogend beeld van een bureau met daarop een computerscherm – zoals je het verwacht bij een office clerk ofzoiets - in plaats van een duistere hemel.

Wie had dat gedacht? Ik voelde me nog meer vervreemd dan ik was over het feit dat ik minder schreef. Bon, ik zag dus gezichten die me bekend waren, en ook die me minder bekend waren. Gezichten die ongemakkelijk, vanuit hun persoonlijk interieur ergens op een andere planeet verward, ongemakkelijk of met een sprankeltje geluk – een teken van leven – keken naar iets, op hun eigen computerscherm wellicht. Misschien naar zichzelf, of naar de prof, of naar andere lotgenoten, of misschien wel naar iedereen en alles tegelijk. Misschien keken ze niet eens naar het scherm, maar naar hun koffietas naast hun scherm, naar buiten, naar de grond van hun interieur, naar het plafond, naar de koelkast met de gedachte dat een rustig ontbijt niet zo’n slecht idee lijkt, naar hun kotgenoot, of -genotin, naar de plant op de vensterbank die er dorstig uitziet. Misschien keken ze niet echt, maar droomden ze, dachten ze, smachten ze. In ieder geval, ik dacht ook. Ik dacht godverdomme. En tegelijkertijd dacht ik wat is het volgende? En het narratief vervolgde: ‘Ik ga beginnen met een vraag: ‘Wat als je buurman, een vage typ die je onbekend schijnt te zijn, een aanzoek doet om jou in te huren als architect voor de bouw van een villa ter waarde van een miljoen, via bericht – digitaal weliswaar, het is tenslotte jouw buurman, op een luie vrijdagavond – je ligt net in de zetel (het beeld van mezelf die in de zetel ligt, op een vrijdagavond, roept levendige herinneringen bij me op, maar dat terzijde) – wat doe je?’ Wat doe ik? Met nog meer ongeloof, en beginnende bitterheid, keek ik naar mijn computerscherm.

Het moment dat je beseft dat je op persoonlijk niveau een passie hebt ontwikkeld, wordt je terug gezogen naar de realiteit waar passie ver te zoeken is. Ik zal maar niet dieper ingaan op de inhoud van de les. (Het zij vrij aan de geïnteresseerden ‘signalering in gebouwen’ in te tikken op google.) Het besef aan deze banaliteit pakt op mijn adem. Ik trek nog eens aan mijn sigaret, laat het idee van tijdverspilling voorbij zoeven, en herpak me.

en die duistere hemel was dan het uiterst banaal en alledaags ogende computerscherm.

[ivona-vos-lie]

Costume swap!

READ RIGHT TO LEFT!

Chargebolt and Connati switched hero costumes as a joke, and Connati couldn't resist the pun.

She pulls off his costume a little bit better than he does for hers.

[Yes she cut her hair for this, she'll grow it back after with her quirk]

Should I pursue the further creation of Connati?

[k2kid]

8 if the total casualties for this month were caused by a German 5.9″ shell landing in the bivouac area, killing 8 men and wounding a further 35. It was not the most active month of service for the Battalion but there were 25 members of the Battalion that perished that month.

Ebay Sept. 2008.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Surname Forename Date of Death Rank Reg. No. JARVIS LEONARD CHARLES 20/07/1917 Lieutenant  Link ADAMS J 02/07/1917 Private 54245 BURLEIGH WILLIAM RILEY 09/07/1917 Private 124197 CLARKE R 16/07/1917 Private 53785 COLE JOSEPH WILSON 20/07/1917 Private 123509 CONNATY JAMES 26/07/1917 Private 225546 CRAWFORD C E 23/07/1917 Private 409106 FORBES JAMES 15/07/1917 Private 225563 GRAHAM CONROY PEYTON 14/07/1917 Private 491320 HOLLAND SANDIESON 09/07/1917 Private 226580 JOHNSON CHESTER GORDON 21/07/1917 Private 123917 KAY JOSEPH WASHINGTON 20/07/1917 Private 769182 MATTHEWS J R 09/07/1917 Private 54288 McLEOD ALEXANDER MACGILLIVRAY 19/07/1917 Private 158645 McNALLY N 01/07/1917 Private 409158 PUTERBAUGH ALFRED FREDERICK 30/07/1917 Private 53378 RATCLIFF W 09/07/1917 Private 739723 REED G H 09/07/1917 Private 413119 RIBTON REGINALD HEBER 09/07/1917 Lance Corporal 53280 ROBERTS ARTHUR FREDERICK 14/07/1917 Private 189879 SILLS J 27/07/1917 Private 163689 SMITH A 10/07/1917 Corporal 424389 STEEVES A 09/07/1917 Private 444599 TASCHEREAU EMILE De GASPE 20/07/1917 Private 35005 WEBB WILLIAM 09/07/1917 Private 675541

July 1917 Casulties 8 if the total casualties for this month were caused by a German 5.9" shell landing in the bivouac area, killing 8 men and wounding a further 35.

[ivona-vos-lie]

BNHA OC and style practice

Apparently my first name in Kanji means Fleeting sweetness, well the pronunciation at least.

Connati means twin, in reference to her original quirk Copycat Her outfit is designed after a miscommunication about her quirk, it was originally believed to be magnetism thus the metal ring, pockets, and more open design.

What do you guys think of her quirk/s? Click to read the description.

Took a sum total of five hours to do this, worth every second.

I'm proud of how it turned out!