#debiel

[castielsprostate]

reading my old fanfics,

not going well so far

[vriendenboekjes]

niet om anti intellectueel te zijn ofzo maar als mensen over actualiteiten willen lezen pakken ze wel de krant.

Commentaar dat het goed opsomt:

[thebugthatruinsyourpicnic]

5000 likes bereikt tijdens de widm ontknoping, wat leuk dat jullie mn debiele liveblogs leuk vinden

[modernfilmcanon]

Cannes 2024 - Daily Dispatch 1

Mes amis du cinéma,

220, 120, 180 nondeju, 90. Dat waren de eerste woorden die vanochtend rond 06.58 uur in een appartement aan de Rue Georges Clemenceau in Cannes te horen waren. Team Lumière zit steevast vanaf 06.50 uur achter de laptop in de dagelijkse jacht op tickets voor de screenings van het Festival de Cannes, de jaarlijkse hoogmis voor Vrouwe Cinema. Om 7 uur gaat het online ticket office open, maar om te voorkomen dat de website overbelast raakt, wordt er gewerkt met een virtuele rij die bezoekers gespreid toegang geeft tot de website. Rond 06.58 uur gaat die rij open en verschijnt het aantal seconden in beeld dat je nog moet wachten totdat je met je reserveringen aan de slag mag. Hoe dat aantal seconden bepaald wordt, mag Joseph weten, maar feit is dat sommige leden van team Lumière (waaronder uw verslaggever) structureel beter scoren in de dagelijkse slag om de tickets dan anderen (waaronder de artistiek directeur van een filmtheater in het zuiden des lands dat net gekozen is tot beste filmtheater van Europa).

Enfin, dag 1 dus. Team Lumière is weer afgezakt naar de (voorlopig bewolkte en druilerige) Còte d’Azur. De komende dagen mogen we ons hier vergapen aan nieuw werk van grote namen als Francis Ford Coppola, Paolo Sorrentino, Jacques Audiard, Andrea Arnold, David Cronenberg en Yorgos Lanthimos. En daarnaast hopen we uiteraard fijne films te ontdekken van nu nog veelal onbekende regisseurs in de nevensectie Un Certain Regard en in de parallelfestivals (Semaine de la Critique, Quinzaine des Cinéastes).

Team Lumière arriveerde dinsdagavond en liet zich door een van de beste Kroatische chauffeurs van Zuid-Frankrijk vanaf de luchthaven Nice naar Cannes rijden. We verorberden vervolgens een op 63 graden gekookt eitje met verse doperwten en truffel; lieten een steak saignant bakken en een dood zeebeest op de huid bakken en togen tot slot naar de lokale tegenhanger van De Gewilde Dildo (Maastrichtse bijnaam van biowinkel De Gedeelde Weelde) om aldaar granola, geitenyoghurt en gewassen koffie in te slaan.

Vandaag werd het dan tijd voor Cinema. Als eerste gezien: de openingsfilm Le Deuxième Acte van Quentin Dupieux (13/20, out of competition). Een goede openingsfilm vinden is geen sinecure: serieuze kanshebbers op de Gouden Palm willen hun film niet gelijk op de eerste dag van het festival tonen, de film in kwestie moet wel wat grote sterren naar de rode loper brengen, de film moet niet dusdanig arty zijn dat de aanwezige politici en sponsors achteraf mopperen dat dit de laatste keer is geweest dat ze het festival geld geven, en dan moet ook nog de altijd kritische pers tevreden worden gehouden. Tel daarbij op dat het Festival de Cannes eist dat de betreffende film diezelfde dag in de Franse bioscopen wordt uitgebracht en het wordt een tamelijk ingewikkelde puzzel. Een komedie is dan vaak een prima oplossing. Dupieux – een veelfilmer die heerlijk debiele films als Deerskin en Rubber op zijn naam heeft – trakteerde het festival op grote sterren – Léa Seydoux, Vincent Lindon, Louis Garrel – in een luchtige maar ook nogal brave postmodernistische satire over de filmindustrie, waarbij zowel de rol van artificial intelligence als de woke-gemeenschap voorbijkomt en de acteurs regelmatig commentaar leveren op de banaliteit van het script. Zo’n spel met fictie en realiteit hebben we natuurlijk eerder gezien en de film ontbeert écht goede grappen – het is meer een film waarbij je mondhoeken flauwtjes omhoog krullen dan een film die hoorbaar gelach oplevert – maar de cast (let op Raphaël Quenard als Willy) weet er toch wel het maximale uit te slepen. Geen hoogvlieger, maar een prima openingsfilm. Paradiso brengt de film in Nederland uit.

Ook later (dit?) jaar in de Nederlandse bioscopen te zien is Gaucho Gaucho (13/20, Marché du Film) van Michael Dweck en Gregory Kershaw, die ons eerder op The Truffle Hunters trakteerden.

Deze antropologische documentaire – eerder dit jaar prijswinnaar tijdens het Sundance Film Festival – portretteert in adembenemend mooi zwart-wit het leven van gauchos en gauchas (cowboys/cowgirls) op de Argentijnse hoogvlakten. De contrastrijke zwart-wit fotografie verdient zonder meer een 20/20, maar uiteindelijk is het ook een iets te stereotiep portret van een langzaam verdwijnende manier van leven, met nogal wat overduidelijk geënsceneerde scènes waarin de gauchos hun tradities bespreken. De soundtrack is bijzonder, maar ook soms wel erg eclectisch. Zo wordt in de openingsscène een bloedmooie opname van galopperende paarden gecombineerd met de Parelvissers van Bizet. Critici komen superlatieven tekort, maar voor mij een twijfelgeval.

Twijfelen doe ik niet over de openingsfilm van de Semaine de La Critique: Les Fantômes (Ghost Trail) (16/20), het intense debuut van Johathan Millet. Les Fantômes volgt een Syrische medewerker van een geheime organisatie die in Straatsburg jacht maakt op een Syrische oorlogscrimineel. Millet neemt je vanaf de eerste minuut in een houdgreep en laat niet meer los, met dank ook aan de steengoede hoofdrol van Adam Bessa. Psychologisch doorwrocht en gemaakt door een regisseur die gelijk bij zijn debuut laat zien dat hij zijn vak tot in de kleinste details beheerst.

Daarna probeerde uw dienaar binnen te geraken bij een screening van de competitiefilm Diamant Brut van Agathe Riedinger. Het ging hier om een zogenaamde Marché screening in bioscoop Olympia. Uw dienaar was een uurtje voor aanvang aanwezig; nam plek op ongeveer de 30ste plek in de rij (voor een zaal met 128 stoelen), maar een half uur voor aanvang werd er opeens een aparte rij gemaakt voor mensen met de intens gehate paarse stip op hun badge, de ‘buyers’ die de distributierechten van films kopen. U raadt het al: na een uurtje in de rij kon uw dienaar onverrichter zake rechtsomkeer maken en aangezien het me niet gelukt was om tickets te boeken voor een van de avondvoorstellingen, bleef de teller vandaag op 3 titels staan. Hopelijk morgen meer geluk.

A bientôt,

Mark

[didihendriks1985]

GTB nieuws 29 augustus 2023

GTB nieuws 29 augustus 2023 Aug. 29, 2023 GTB 995. ALS JE JE NU NOG LAAT INENTEN, DAN BEN JE DEBIEL GEWORDEN, DOOR DE VORIGE SPUITEN…. ALLE MENSEN DIE NU NOG VOORBEREIDINGEN TREFFEN OM ANDEREN EEN PRIK TE GEVEN MOETEN HET GEVANG IN. Alle politici, die meewerken aan de Oktober griep prik moeten gearresteerd en opgesloten worden. Alle producenten die de griepprik leveren vanuit Johnson & Johnson,…

[peterpijls1965]

Venrayse Outsiderkunst in het Odapark

Meer dan aangenaam verrast bezocht ik vanmiddag het Paviljoen Odapark, om een tentoonstelling te zien met werk van kunstenaars horend bij de stal van de KunstWerkPlaats.

Met de Outsiderkunst die zij vervaardigen, mocht ik bijna een decennium geleden al kennis maken, toen de KunstWerkPlaats nog een plek had op het Sint Annaterrein. Een aantal deelnemende kunstenaars leerde ik toen persoonlijk kennen.

De beste en succesvolste van het stel, Nicole van Skipp, schittert in het Paviljoen Odapark heel toepasselijk met vaardig aan elkaar gelaste varkens, en in goudpapier gewikkeld muntgeld ervoor. Niet voor het eerst durft Nicole van Skipp haar kunst met humor naar een zeer lokaal thema te laten verwijzen. Het legt haar geen windeieren.

Helaas wordt bij de kunstwerken niet de naam van de maker vermeld. Opmerkelijk. Gebeurde dat ook toen Rob Scholte exposeerde in Oda Park? Het kost niet eens zo heel veel verbeelding ook hem als een psychisch en lichamelijk kwetsbare Outsider kunstenaar te zien, zij het een wereldberoemde.

Zijn de deelnemende kunstenaars van de KunstWerkPlaats soms een beetje zieliger dan Scholte? Hun namen worden weliswaar genoemd in de tenoonstellingsbrochure, maar niet zelden alleen hun voornaam.

Worden deze kunstenaars verdacht van een strafbaar feit? Of is het naakte gegeven dat ze een psychische kwetsbaarheid hebben wellicht aanleiding ze als een beetje achterlijk neer te zetten, als mensen die eigenlijk uit de wind gehouden moeten worden, want dat is vast beter voor ze?

Ook de wat infantiele naam van de expositie - I want to break free - lijkt daar op te wijzen. Kennelijk moet de intellectuele toerekeningsvatbaarheid van de deelnemende kunstenaars toch een beetje onderstreept worden door een groot aantal van hun uitspraken op de vloer te schrijven.

Alleen betreft het akelig vaak pijnlijke cliche's; typisch van die zogenaamd grappige of slachtofferige uitspraken van creatieve gekkies die door een 'normale' tentoonstellingsmaker worden opgetekend en ook weergegeven in de expositiebrochure, een genant voorbeeld van goed bedoelde stigmatisering van uiterst kundige kunstenaars die kennelijk te debiel worden gevonden om zelf begeleidende teksten bij hun eigen expositie te schrijven.

Opvallend vond ik ook dat enkele van de beste kunstenaars die ik tien jaar geleden leerde kennen op het Sint Annaterrein schitterden door afwezigheid in Paviljoen Odapark. Werden ze niet uitgenodigd om mee te doen? Pasten ze voor de eer? Of horen ze simpelweg niet meer bij de stal van KunstWerkPlaats, bijvoorbeeld ook omdat die volgens de tentoonstellingstekst tegenwoordig gehuisvest is in een ´weinig inspirerend kantoorpand met systeemplafonds en TL-licht´.

De behuizing en lichtinval op het vroegere Sint Annaterrein was tien jaar geleden een stuk professioneler en ook respectvoller voor de betrokken kunstenaars. Maar we weten allemaal dat het prachtig vervallen Sint Annaterrein ontdaan moest worden van alle psychiatrische echo´s uit het verleden, toen vele duizenden vrouwelijke krankzinnigen er meestal liefdevol verpleegd werden.

Inmiddels heet het daar Anna Park. Het terrein wordt door een projectontwikkelaar omhooggestuwd in de vaart der volkeren. Wie een kijkje gaat nemen, kan zien hoe een belangrijk stuk Venrayse geschiedenis daar met de grond gelijk wordt gemaakt, en niet alleen van de fantastische Outsider kunstenaars die nu terecht mogen exposeren in het daarvoor perfect geeigende Paviljoen Odapark.

[dingendiemensenzeggen]

Hoe noem je een debiele adhd-er? Adebehadiel-er.

- Jan Bert

[krijgdekleruh]

Kwam vrijdag bij de @Praxis en daar stond al een opgetuigd k..kerstboompje met tig tig dozen #kerstballen. Ooit hadden die zakken nog het fatsoen tot de #Goedheiligman op de boot was vertrokken en zijn debiele broertje het podium schonk. #Kerstterreur #Koopmanschap

[frenchkissmagazine]

Kemsa - Debiel - Feto 2022 #frenchkissmagazine #graffiti #graffiti17 #graffiticharente #graffitiroyan #royan #kemsa #debiel #2BH #LFE #UV #NWS #VPR #Feto (at Royan) https://www.instagram.com/p/ChwoTP-MqFg/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[vriendenboekjes]

DEBIEL BEEST

[madeliefkrans]

ik heb geen woorden, sorry. het spijt me tegenover mezelf dat dit nu mijn vijfde gebroken hart dit jaar is. ik zie charlie voor me die zegt: we accept the love we think we deserve, en hoe ik moest huilen in de bioscoop zes jaar geleden.

ik heb drie en een half uur geslapen. zijn vriendin is zijn ex geworden en heeft al haar foto’s van hem op haar instagram verwijderd.

hij stuurde: Ik kan zeker nog wat zelfreflectie gebruiken, ik ken mezelf goed maar ik kan er niet mee omgaan. Ik ben een hele slechte bestuurder van mezelf. Sorry Lilian.

zijn ex stuurde: Ik hoop dat jou niet hetzelfde overkomt. Doe het jezelf niet aan om iets met hem te starten.

we gaan vanavond praten. 

[dejufuniverse]

Bedenk GOED aan welke kant je staat.... NIET WAKKERE medemens en realiteit ontkenners...

De boer strijd niet alleen voor hun eigen zaak...maar voor algemeen belang van ons allemaal..dus ook voor U weg-kijker en ordervolger zonder breincapaciteit.

Tri state city komt er aan, staat in de reguliere kranten te lezen.....Nederland gaat op de schop, stad en platte land...

Het volk MOET weg van uit de dorpen en het platte land...en we worden straks opgehokt in smart city * TRI STATE CITY * een ander woord voor... CONCENTRATIEKAMP....maar zo zullen ze het niet gaan noemen, want dan wilt u er niet gaan wonen

Dit alles wordt in een wollig mooi verhaal verpakt........

Wat men er NIET bij vermeld is dat het betekend dat er volksverschuivingen gaan plaatsvinden, huis onteigeningen, grond onteigeningen....... en reken er maar NIET op dat u er goed uit zult springen, want in de agenda ligt ook nog het verhaal........

****** U WILL OWN NOTHING, AND WILL BE HAPPY *******

Een document is in de maak waarbij de staat van u vraagt...nee eist dat u AL uw bezittingen opschrijft en aan hen doorgeeft.... zo dat ze een database kunnen aanleggen van wat ze van U af kunnen nemen.....en u bent zo oliedom daar aan mee te gaan werken waarschijnlijk....als ik zo terug kijk op de zogenaamde pandemie, en de idioterie waar U aan mee heeft gedaan zonder nadenken of kritische vragen te stellen.

Ook uw huisdieren moeten er aan geloven...daar zal u afscheid van moeten nemen...dat gaat in de toekomst verboden worden, net als tabak en alcohol.

U heeft als mens straks NIETS meer te vertellen over uw eigen leven......

Mensen die dit NU NOG als complot gepraat bestempelen....van mij mogen ze opgepakt en bestempeld worden met DWAAS< DOM< DEBIEL< IGNORANT<TE DOM VOOR WOORDEN< KANSLOZE MENSEN<TE DOM OM TE LEVEN...en zou ze aanraden...neem nog lekker 10 boosters en draag alsjeblieft het gehele jaar je mondkapje nutteloze hopeloze gek...die je er bent.

De aanloop naar dit alles heeft de afgelopen twee jaar een overdaad aan informatie opgeleverd die een ieder gewoon vrij toegankelijk tot zich had kunnen nemen..... de afgelopen 2 jaar waren de grootste IQ test aller tijden...en u ontkenner en weg-kijker bent RIJKELIJK GEZAKT VOOR DEZE TEST.....

Voor hen die me nu ineens heel onaardig vinden...en onmenselijk.....kus me bolle reet !!!!

WE ZIJN AANBELAND IN DE EINDSTRIJD HIER OP AARDE, IN TIJD VAN OORLOG TEGEN DE MENSHEID, DAT IS WAAR WE ZITTEN....... en als je dit NU nog niet door hebt........ ben je werkelijk de GROOTSTE DEBIEL die er helaas nog op deze planeet rond loopt.... neem je shotje of wake the fuck up dwaas en schaar je achter de boeren..

Gekopieerd van telegram...gelukkig zijn daar mensen die het licht hebben gezien.

[panicatthefandomboy]

"Je ziet drie mensen als een debiel tekeer gaan... ehm... je ziet drie mensen hun best doen"

Splinter

Absolute held

[peterpijls1965]

Bestrijd het kwaad dat stigma heet

Jaren geleden ging ik tekeer tegen stigmatisering van GGZ-types. De tekst is helaas onverminderd actueel.

Stigmatisering en zelfstigmatisering kunnen de levens van GGZ-klanten verwoesten. Stigma leidt tot schaamte, schuldgevoelens en zelfhaat. Je maakt het mee dat familieleden en vrienden je laten vallen. Dat genereert isolement, een probaat middel voor depressieve klachten.

Gelukkig zijn er uitwegen. Ik vond ze de afgelopen 10 jaar. Ik bouwde een nieuw netwerk op. Ik elimineerde slechte, onbetrouwbare types uit mijn directe kring. Ik realiseerde me dat mijn ontremde gedrag van vroeger ziektegerelateerd was en niet karaktergebonden. Dat dempte mijn wroeging blijvend.

Ik stopte met drinken. Ik begon extreem gestructureerd te leven, 7 dagen per week. Ik ging hevige prikkels ontwijken, zoals horecabezoek of feestjes. Ik leerde dat rust, reinheid en regelmaat echt helpen. Dat alles stimuleert in niet geringe mate zo goed als onkwetsbaar te worden voor stigma. Het helpt ook om zelfmedelijden te voorkomen. Niemand is zielig, ook jij niet.

Werk je in een te veeleisende of toxische omgeving? Zoek een minder stresserende job, of ga minder werken als het financieel kan. Heb je geen werk en lijd je aan doelloosheid in het bestaan? Doe iets waar je goed in bent. Dat bevordert zelfvertrouwen. Schrijf een boek, ren een halve marathon of krijg een kind.

Zoek voorts de buitenlucht op en beweeg iedere dag. Buiten wacht niet zelden de zon op je. Gratis anti-depressivum, want licht bevordert de aanmaak van pretstofjes in de hersenen, en het bevordert de aanmaak van melatonine, dat je goed laat slapen, erg belangrijk voor ontregelde mensen.

Blijf verder altijd lachen om jezelf, en relativeer. Het kan altijd erger. Ben ook niet teveel bezig met ravijnen uit het verleden. De horizon voor je belooft fijnere vergezichten, als je ze maar zien wil. En probeer altijd de verantwoordelijkheid voor je leven te nemen, en wijs niet naar anderen, hoe moeilijk dat soms ook is.

Ook hulpverleners kunnen stigmatiseren. In de verslavingskliniek kreeg ik van psychologen te horen dat ik niet alleen een bipolaire stoornis had, maar ook een persoonlijkheidsstoornis. Ze vonden me ziekelijk ontwijkend en vermijdend. Hoe ik ook protesteerde, dat tweede gekkenbriefje werd op mijn voorhoofd geplakt. Een psychiater die me later behandelde haalde die diagnose doodleuk weer uit mijn GGZ-dossier. Hij was met mij van mening dat ik een compleet normale man was, hoewel bipolair.

Sociotherapeuten in de verslavingskliniek gaven me bij ontslag een slechte prognose mee: ik zou vast weer gaan drinken. Ze kregen ongelijk. In de beschermde woonvormen waar ik 6 jaar resideerde werd ik door begeleiders systematisch als een ontoerekeningsvatbare debiel behandeld. Ik lachte ze recht in hun gezicht uit.

Neem de tijd om dat soort mensen op hun nummer te zetten. Ben geduldig. Mij kostte het een decennium om een bipolaire stoornis en een alcoholverslaving in bedwang te krijgen. Sindsdien weet ik niet meer wat zelfstigma is. Dat is bepaald bevorderlijk voor het zelfvertrouwen en het zelfbeeld.

Al heb ook ik niet de garantie dat ik blijvend uit de gevarenzone ben. Het alcoholduiveltje kan zomaar weer toeslaan. Relapse is ‘round the corner. Iedere herstellende junk weet dat.

Ooit was ik regelmatig depressief, hypomaan en randpsychotisch. Dat is voltooid verleden tijd. Maar blijft dat zo? Van het concert des levens heeft niemand een program, luidt de tegelspreukwijsheid. En het ergste moet nog komen, schreef Schopenhauer. Of het beste natuurlijk.

Maar dan moet ik wel blijven leven zoals ik nu leef: in bijna volledige afzondering, in mijn eenpersoons kloosterorde, waar ik abt en monnik tegelijk ben, en bewust zonder partner. Dat offer breng ik graag. Ik ben 57 en kwam niets tekort in mijn leven. Ik tel mijn zegeningen, en lach tegenwoordig om stumperds met stigmatiserende vooroordelen over mij.

Ik vergeef ze, want ze weten niet wat ze zeggen. Ze hebben me alleen maar sterker gemaakt. Bevrijd je daarom van wrok en boosheid. Zeker, een manie, psychose of depressie kan er vreselijk inhakken, vooral als je niet adequaat geholpen wordt, in de separeer belandt, of, zoals ik, op de gesloten Paazafdeling. Zie het als leermomenten die je veel vertellen over jezelf, het leven en de medemens.

Je partner kan je lozen en de gemeente verklaarde mij met een pennenstreek arbeidsongeschikt. “Uw afstand tot de arbeidsmarkt is te groot geworden omdat u beschermd woont”, zei de ambtenaar destijds. Met andere woorden: omdat ik GGZ-klant was, werd ik op voorhand geweerd uit het arbeidsproces. Ook bij de plaatselijke vrijwilligerscentrale bliefden ze me niet. Het was de ergste vorm van stigmatisering die me overkwam, en tegelijkertijd de beste. Op mijn 48ste werd ik een pensionado met bijstand, uitgekotst door de samenleving.

Het voelt verdomd goed: vrij, onafhankelijk, tevreden en gelukkig.

Sigourney Weaver in Alien.