#gedichtenbundel

[jurjenkvanderhoek]

DE KRACHT VAN LANDLEVEN IN WOORD EN BEELD UITGEDRUKT

Enkele jaren voor nu zag ik een tentoonstelling over kunstenaars die in hun werk helemaal opgaan in de omgeving waarin ze leven. Living the landscape. Ze leven het landschap, en beleven de omstreken. Kunstenaars op Lands End in het zuidwesten van Engeland. Een kunstenaarskolonie back to basic. Deze kunstenaars daar zijn dat land, kunnen niet anders dan hun leven zo beleven. Zij tonen het wezen der dingen. Naar hier gehaald in beelden, zodat wij beleven en inleven. Wie de tentoonstelling in Museum Belvédère bezocht stond daarom voor even in Cornwall. Keek uit over de zee, bezag de heuvels en de rotsen, liep langs de haven en proefde de zilte lucht. Wij konden het landschap beleven. Dat is wat Janny Vellinga in haar werk ook doet. Mij het landschap laten beleven, het landleven laten ademen. In woord en in beeld. Naast de gedichten zijn in de bundel “De kracht van landleven” afdrukken van schilderijen opgenomen. In inkt en verf, langs vorm en kleur, ademt zij dat leven van het land.

“Waar de grond / ligt te slapen / is het stil, / zo intens stil / / Geen geluid, / geen gedachten, / geen oordeel over / wat eerder was, / of wat straks komt / / Alleen het ritme / van de adem, / heel diep in, / aandachtig uit”.

Als boerendochter is Janny Vellinga gewend om buitenlucht te ademen. Om licht en stilte te zoeken op het platteland. De weidse ruimte te beleven. De wisselingen van de seizoenen te voelen. Over het bouwland banjeren. Tussen de koeien vertoeven. Languit in het gras met een pijpenstrootje tussen de tanden kijken naar de overtrekkende wolken. Daarin de meest machtige beeldhouwwerken ontdekken. De idylle van het landleven aan de lijve ondervinden. Daarom kan Vellinga dit leven zo goed onder woorden brengen, omdat ze het landschap leeft.

Zo juist die uitdrukkingen vinden die mij een indruk geven van hoe contemplatief de vrije omgeving is. Op welke manier de natuur op zichzelf kalmte kan geven. Bijna therapeutisch rustgevend kan werken op de haastige mens. De mens die zich terugtrekt in de woelige wereld van de stad en voorbij kijkt aan de natuur in het veld. Die mens probeert die natuur daar te sturen en in vakjes te stoppen. Dat lukt tussen beton en staal, maar minder daar waar de flora tot volle bloei komt. Tussen de stenen steekt het dwars de kop nog wel op, maar op het veld en in het bos is het helemaal in het element. De boer zaait en maait, maar de natuur zelf bepaalt of de oogst lukt. Die kracht van de natuur omschrijft Vellinga in haar gedichten.

Maar naast dat genieten van het wezen dient er gewerkt te worden. Brood op de plank. Die invulling van de natuur is ook in de poëzie van Vellinga verwoord. Het leven in een notendop volgt de seizoenen in een enkel jaar. Het zaaien, de groei en bloei, het maaien en oogsten, daarna het verdorren. De cyclus van het leven. Van bevruchting via opgroeien tot verouderen en sterven. Want nieuw leven ontstaat uit de dood. Eerst sterft iets af voordat het andere kan groeien. Dat is wat de boer zich realiseert en de dochter beseft. Dit leven op en van het land krijgt woorden in haar gedachten. Dit zijn in en door het land gaat voor mij leven door haar poëzie. Zij beschrijft de euforie van het landleven. Daarbij heeft ze oog voor het detail. Dat wat ik als gewoon, doodnormaal, beschouw. Ze leeft zich in. En ik volg haar. Ik treed in haar voetsporen terwijl ik de teksten in de bundel lees.

De strekking van deze bundel is dat ik dichtbij mijn oorsprong moet blijven. De grond waaruit ik kom en waarin ik ooit zal terug keren. Die aarde geeft rust. Daarmee, met die gedachte in het achterhoofd, kan ik de wereld ontvluchten. Met het boekje opengeslagen in de hand kan ik dit bestaan kort ontstijgen. Me een zandkorrel weten, een graspol of een kleiklomp. Of het zaad van graan dan wel biet of boon, tulp of lelie. Zo één met groeiend leven en het element dat zorgt dat wezen zijn is.

Hand in hand volg ik met haar de seizoenen, trek ik sporen over de landweg. “Tegen het einde / van de winterrust, / wanneer de lucht / zich vult met voorjaar”.  Zaaien en maaien, groeien en bloeien. Het is de natuur van de natuur. “In de graanvelden van april / laat jong groen zich parmantig zien, / gewoon wetend wat het te doen staat, / glimlachend van binnenuit”. Mijn zaaigoed vindt in haar gedichten een goede bodem om tot wasdom te komen. Sla ik het boekje dicht en sluit mijn ogen dan zie ik de ruige weiden voor me. En stap ik naar buiten kijk ik met andere ogen de velden in. Ruikt het uitrijden van de mest opeens minder vies. Vellinga laat mij het landschap beleven.

Janny Vellinga graaft zich figuurlijk diep in de materie in. Want ze weet dat één zijn met de natuur betekent dat je letterlijk met de blote handen in de modder wroet. Zo primitief op de knieën tussen de planten kruipt om elk ongewenst kruid er tussen uit te plukken. De boer van nu zit er echter letterlijk bovenop, hoog op zijn troon van zijn landbouwmachine, en niet meer figuurlijk er binnenin. De vooruitgang zit tussen zijn hand en de aarde, dat is al begonnen met de spade en de schoffel. Hoe meer afstand tot de basis des te minder oog voor wat er werkelijk toe doet.

Met Vellinga’s woorden kan ik dansen over de velden. In haar woorden zwier ik rond langs sloot en plas. Overzie ik de landen met de hand boven de ogen om zonlicht uit mijn blik te weren. Ga ik op de hurken voor dit machtige schouwspel. Ik kan die weidsheid maar nauwelijks aan en beleef de grootte op detail. “Kijk om je heen / door kinderogen, / dan zie je wat er / werkelijk toe doet”.

De kracht van landleven. Janny Vellinga. Gedichten en illustraties. Uitgeverij JF Books, 2023.

[rotterdamvanalles]

Gezicht in de Van Lennepstraat met rechts de Bellamystraat, 20 juni 1974.

Jacob van Lennep (Amsterdam, 24 maart 1802 – Oosterbeek, 25 augustus 1868) was een Nederlands schrijver, dichter, taalkundige en politicus. De Van Lenneps waren rijk geworden met de handel in waardevol textiel en vanaf de zestiende eeuw door huwelijken verbonden met de stadselite zoals de families Trip en Six. Van Lenneps overgrootvader David kocht het Huis te Manpad in Heemstede en grootvader Cornelis van Lennep behoorde tot de rijkste en invloedrijkste inwoners van Amsterdam.

Aanvankelijk vertaalde Jacob van Lennep het werk van Lord Byron en Walter Scott. Zelf debuteerde Van Lennep in 1826, met de gedichtenbundel Academische Idyllen, die hij opdroeg aan Willem Bilderdijk. Hij werd vervolgens beroemd met historische romans, die hij schreef in navolging van Walter Scott. Voorbeelden hiervan zijn De Roos van Dekama (1836), dat speelt ten tijde van de strijd tussen graaf Willem IV van Holland en de Friezen, en Elisabeth Musch (1850). Het bekendst werd zijn roman Ferdinand Huyck uit 1840.

Jacobus Bellamy (of Bellami), pseudoniem Zelandus (Vlissingen, 12 november 1757 - Utrecht, 11 maart 1786) was een Nederlands dichter. Een van zijn bekendste werken is Roosje.

Voor zijn eerste dichtbundel verscheen in 1781 een vers van zijn hand in het patriotse weekblad Post van den Neder-Rhijn, onder zijn patriottistische schuilnaam Zelandus. Hij raakt onder de invloed van Joannes Petrus Kleyn en ging zich toeleggen op volksdichtkunst en het uitdragen van zijn vaderlandse en onafhankelijkheidsgevoelens. Bij uitgever Jan Martinus van Vloten gaf hij in de periode juni 1782 tot december 1783 een negental verzen uit in die bijna allemaal in de Post van den Neder-Rhijn verschenen. In 1783 werden deze verzen verzameld in één bundel, zijn tweede officiële uitgave, Vaderlandsche gezangen van Zelandus.

De foto komt uit de fotocollectie algemeen van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[maartenbuser]

Twee bijdrages voor de nieuwe Liter: mijn inleiding op een heerlijke serie tekeningen van Willemijn Calis, en mijn bespreking van Hoe het werkt, een wederom intrigerende gedichtenbundel van Nachoem M. Wijnberg.

[steininbeeld]

22 november 2023.

"Bundel"

Vanavond mocht ik de laatst uitgebrachte gedichtenbundel van de auteur , Jacques Smeets, in ontvangst nemen. Een grote eer dat ik hem van Jacques kreeg aangereikt. Hij schreef er nog een prachtig woord voor me in. Hartelijk dank hiervoor. Hij is erg mooi geworden en ik ben trots dat ik ook een bescheiden bijdragen aan deze bundel kon bijdragen.Deze bundel is nog te bestellen bij Jacques Smeets.

(22 november 2023)

[charleshaddonspurgeon]

Nabij De Zon | Een bekoorlijke zin Mijn God zal mij horen. Micha 7:7 Wat een bekoorlijke zin! Kunt u dat zeggen? Slechts vijf woorden, maar wat een betekenis! Er zijn lijvige gedichtenbundels verschenen, maar voor mij ligt het wezen van de dichtkunst verborgen in de wonderbaarlijke samenvatting van deze woorden. U zult vele uren nodig hebben om de zoetheid hiervan enigszins tot u te laten doordringen. Er ligt een bijna onbegrijpelijk diepte aan betekenis in verscholen; een rijkdom aan verzekerde ervaringen, en ze zijn gevuld tot aan de rand met een zoetheid aan gevolgtrekkingen van een geheiligd geloof. ‘Mijn God zal mij horen.’ Dat is profetisch, maar de profeet heeft zich deze ongebruikelijke macht om dit te zeggen niet toegeëigend; ook heeft hij niet de bedoeling deze woorden alleen op zichzelf toe te passen. Hij legt deze goddelijke zin in de mond van iedere gelovige; ieder kind van God mag het wagen om te zeggen dat God hem zal horen. ‘Mijn God zal mij horen.’ Het is een uitverkoren lied voor een eenzame bespeler van de harp, die enigszins bevreesd is om in te stemmen met het grote koor van musici, en die zijn snaren liever in de eenzaamheid bespeelt. Als ik dit herhaal, wil ik gaan zitten en hiervan in alle rust genieten. Zoals ik de koeien in de wei rustig zie liggen herkauwen, zo wil ik deze paar kostelijke woorden herkauwen. Dat ik de klanken daarvan steeds opnieuw zal horen en het schone lied daarvan mag leren kennen en het als mijn hoogste vreugde en zekerheid steeds weer zal herhalen: ‘Mijn God zal mij horen.’

[midsummersky]

In het bleke licht van zijn eenvoudige plafondlamp zag ik alles. De planten die hij goed bedoeld water bleef geven, ook al sloegen de onderste bladeren geel uit. Het zilveren septumringetje dat net gedraaid door zijn kraakbeen stak. De net te kort geknipte nagels aan zijn vingers. Het katoenen koord om zijn nek waar twee oordoppen aan zwierden, alleen voor zijn oren gemaakt. De hard geworden laag hars die de snaren van zijn cello omsloot.

In onze Chinese kommen lag Italiaanse rigatone, pootje badend in tomatensaus, gepaard met gebakken ui, knoflook en champignons. We dronken koud water uit theeglazen, de rest kwam vanzelf. Zinnen liepen naadloos in elkaar over, we hielden elkaar in stand als trapper en wiel. Terwijl ik zijn geharste strijkstok over de snaren liet glijden, in een poging tot de eerste tonen van Bachs Cello suite 1 in G, sloeg hij dunne spijkertjes in de muur om een gebreide cape op te hangen. Hing een tikje naar rechts, merkte ik op. Speel maar rustig aan, sprak hij aanmoedigend.

Ongemerkt was de zon er tussenuit geglipt. De cello stond weer, verhuld in een goedkope beschermhoes, vervaarlijk tegen de rand van zijn bureau. Zelf was hij op de rand van zijn bed gaan zitten en ik op de soepel draaiende bureaukruk tegenover hem. Ik hoopte dat zijn blik, waar hij dan ook keek, mijn gezicht zou kruisen. Zijn boeken die in ongesorteerde stapeltjes op zij bureau lagen, nam ik liefdevol onder de loep. Een gedichtenbundel geschreven door een zweverige collega met persoonlijke inscriptie. Een fors naslagwerk over alle zeevogels die op dat moment op het strand sliepen. Een grote vierkante gids van eetbare planten en paddenstoelen in de nabije natuur. Nauwelijks fictie, maar wel commentaar op Year Of The Monkey. Te pretentieus. Teveel feiten aangelengd met fictie. Ik wierp er tegenin dat ik juist van literatuur hield. 

Uit alle hoekjes rondom zijn bed toverde hij vervolgens muziekinstrumenten tevoorschijn. Twee metalen fluiten waar hij een kale melodie poogde. Ik herkende het als In Dreams, hij wist alleen dat het uit Lord Of The Rings kwam.

In de minuten dat hij met zijn handen op de dierenhuiden van zijn trommels sloeg keek ik toe, zwijgend en verwonderd. Woordloze momenten waarin ik de geconcentreerde frons die op zijn hoofdhoofd verscheen, de plukjes bruin beenhaar die onder zijn opgerolde broekspijpen uitstaken en, wederom, zijn te kort geknipte nagels gadesloeg. In dit licht zag ik alles, gedachten droogden op en ik dacht aan niets behalve hem. Ik wilde hem aanraken. Hem zachtjes in zijn stompige vingers knijpen en de huid op zijn palm voelen. Met mijn hand over zijn blote rug strijken, over de wonden en littekens van opengekrabte puistjes waar hij maanden eerder over had verteld. Zeggen dat het niet gaf dat de dingen die hij zei als hij over zijn gevoelens praatte, mensen soms confuus achterlieten. Dat ik hem, als hij met mij zou willen zijn, precies het soort tegengas kon geven dat hij eerder had gemist. Dat ik het niet erg zou vinden om gekruld in zijn armen op zijn éénpersoonsbed te liggen, terwijl hij de eerste twee uur wakker niet zou kunnen slapen. In mijn gedachten aan hem kon hij in zijn gedachten weer aan mij denken.

Intuïtieve gedachten en primitive gevoelens, beide laten ze hun wortels kruipen en in mijn brein aarden. Ongewild, zonder vergunning, alleen maar uit op het afsteken van vuurwerk te midden van een stil weiland; hij zou er nooit iets van merken.

[madelieveling]

Wat is je favoriete boek dat iedereen gelezen zou moeten hebben? Asking for a friend

oh moeilijke vraag (maar dankjewel om ze te stellen)! the color purple van alice walker én devotions van mary oliver (een gedichtenbundel), die hebben alle twee mijn leven veranderd

[inge-universe]

Rikkert Zuiderveld - Kleine vergezichten. Korte gedichten @rikkertzuiderveld #rikkertzuiderveld #kleinevergezichten Wie heeft dit boek al gelezen? Wat vond je er van? ............ Bedankt voor het #recensieexemplaar #leesexemplaar @arkmediapublishers @royal.jongbloed #jongbloeduitgeverij ............ Inhoud: Kleine vergezichten is een bundeling van prachtige zesregelige gedichten die Rikkert Zuiderveld schreef voor het weekblad Visie. Kleine terugblikken in de tijd, reflecties over de actualiteit en voorzichtige doorkijkjes naar de toekomst, waarbij hij soms met een scherpe pen, soms met een warme penseelstreek probeert iets weer te geven van wat zich achter de zichtbare werkelijkheid verschuilt. 240 pagina's #visiemagazine ............ #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #boekstagram #instabook #dutchbookstagram #instaboek #dutchbookstagrammers #dutchbookstagrammer #boekenwurm #booktrovert #newin #nieuwbinnen #bookmail #boekenpost #inspirerendboek #poetry #inspirerend #poëzie #gedichtenbundel #gedichten https://www.instagram.com/p/CkcogVPIh6r/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[somsmisikmezelf]

Verschijning

Ik zag je glanzen in je eigen silhouet

en het begon me toen opeens te dagen

dat door alle lichtlagen die je leefde

het geen enkel mens zou donderen

of ik het daadwerkelijk durfde te vragen

als een mier draag je je gewicht keer tien

en alle schaduwlijnen zijn je vreemd

je besloot om jezelf heen te draaien

als een zon die niemand je nog ontneemt

in de stiltecoupé schiet je in de lach

je danst op de liedjes in de Albert Heijn

ik zie je zachtjes huilen bij de zonsondergang

als je zegt dat niets zo heeft moeten zijn

en nu ik zo over je zit na te denken 

besef ik me stiekem meer en meer

dat ik je eigenlijk niets te vragen had

maar het ontbreken van jou

en je verschijning brak me elke keer

[rotterdamvanalles]

De Dirk Smitsstraat, gezien vanaf de Linker Rottekade, 2 november 1979. Rechts het gebouw van NIVON.

Dirk Smits (Rotterdam, 20 juni 1702 — Hellevoetsluis, 25 april 1752) was een Rotterdams dichter, vooral bekend door zijn gedichtenbundel De Rottestroom.

Dirk Smits was de oudste zoon van Michiel Smits en Elizabeth Meeuwels. Na het bezoek van de school werkte hij op een koopmanskantoor en vervolgens tot 1746 als ambtenaar bij de wijnbelasting. Al vanaf zijn vroege jeugd maakte hij bij verschillende gelegenheden gedichten. In 1733 trad hij in Haarlem in het huwelijk met Kornelia Kloribus, met wie hij acht kinderen kreeg maar waarvan er twee jong stierven. In 1737 publiceerde hij zijn eerste werk Israëls Baälfegors dienst of gestrafte wellust in drie bundels. In 1741 volgde Mengeldichten en in 1743 de uitgave van Over de poëtische verrukking. Vanaf 1746 werkte hij voor de admiraliteit te Hellevoetsluis. In 1750 publiceerde hij zijn gedichtenbundel De Rottestroom, die hij aan stadhouder Willem IV opdroeg. Eind maart 1752 werd hij door een hond in zijn been gebeten en hoewel de hond niet hondsdol was overleed hij op 25 April 1752 aan de gevolgen daarvan. Hij is in Hellevoetsluis begraven. De drie bundels Nagelaten gedichten werden in 1753-1764 door Nikolaes Versteeg uitgegeven. In deel 3 beschrijft Versteeg uitvoerig het leven van Dirk Smits.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2020

[bucklemonster]

NIGHT TIME RAMBLINGS IS OUT!!! :D

Mijn eerste Gedichten Bundel is uit! :)

My First Poem Collection is published! : D

Op Amazon en Lulu.com

https://www.amazon.nl/dp/B098ZQZCJL

https://www.amazon.com/dp/B098ZQZCJL

https://www.lulu.com/en/us/shop/benno-emilia-sameyn/night-time-ramblings/ebook/product-zng49y.html?page=1&pageSize=4

[dutchjan]

March 25, 2018

[jeroenvanoort-blog]

undefined

[mandyvangoeijeart]

I found some second-hand treasures for my Tanka Workshop on 9 december. I can't wait. Therevare still a couple of seat avsilable. Check my blog for more information (see link in bio) #tanka #poetry #poezie #gedichtenbundel #japans #gedicht #tankaworkshop #mandyvangoeije

[brebre-uwin-blog]

#poeticsoul #freelygiving #thoughts for a #penny #pennyforyourthoughts #creativity #metathinking #meta #deepthoughts #thinkaboutthat #thinkaboutit #poetry #poeticsoul #pennyforyourthoughts #feelingood #seebeautyeverywhere #voelmegoed #jointheclub #rijmen #rijmelarij #gedichtenbundel #gedichtjes #didknowthedanger #shouldofbeenthere #foundnewfriends #lookingliketheboss #untwineuk

[lovejdforever]

Nieuw (en oud) leesvoer! 📖 ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° #gedichtenbundel #dichters #gedichten #roman #2k19 #2k13 #lezen #reading #supportyourlocalwriters #rotterdambased #roffamonamour #poetry #poem #jazz #blues #miguelsantos #okdoei https://www.instagram.com/p/B4Fg3TlJPh0/?igshid=1iyript8520ha