#huns vs romans

[darkwingphoenix]

@loominggaia, I have a question

Let's say all of the Great Kingdoms were to fight in an alternate dimension against an equivalent Earth kingdom/empire.

The base rules:

Each GK/Earth nation is placed into a dream world where no one actually dies, but it feels like it and no one's told this.

They are alone with the other (Evangeline against their opp, and so on), but get their normal trade (They get wealth and goods), but it's all an illusion (It's complex, but the basis is they can sustain themselves perfectly fine)

Victory happens when one nation or the other conquers/slaughters the other side.

The pairings (To the best of my knowledge) are:

Evangeline with the Holy Roman Empire during its peak in the 13th century

Folkvar vs., IDK, the Norse or earlier forms of Russia (Let's say the 13th century)

Matuzu vs. the Ottomans under Suleiman the Magnificent.

Lamai vs. a coalition of the Aztecs, Maya, and Inca (Mostly as a balance)

Etios vs. the Mongols/Scythians/Huns (Or any steppe horse raider peoples, really) or a Plains Native American tribe during the 1800s.

Zareen Empire vs. Nazi Germany (Right before WWII), and both know they have to go to war before hand (Zareen gets a year to prep)

Damijana vs. Italy before WWII (Italy was weak as hell, so it should balance out)

The Seelie Court vs. Post-Hastings Britain (Let's say 1088)

The Unseelie Court vs. Post Hastings Britain (The Courts seem equal in strength)

Aquarian Alliance vs. 1950s USA (And the AA ae able to access any location near the ocean or river, and seize a radio station early on, and the undines' calls can go along radio, and they're hard to spot with sonar because eckomaji can distort the sonar using echomancy)

Which Great Kingdoms do you think could beat their rival?

[the-daily-male]

Preliminary Bracket Masterpost

SIDE 1

Shuichi Saihara vs Yu Narukami

Jack Conte vs Jade Harley

Mads Mikkelsen vs Santino D'Antonio

Tyr vs Aurélien_Sama

Lon Hammond Jr. vs Jason Voorhees

Dave Strider vs Michael Stipe

Tim Drake (Red Robin) vs Barack Obama

Prince Henry of Wales vs Sandiction

Rekrap2 vs Russel Ziskey

Logan Howlett (Wolverine) vs Andreas Maler

Dark Cacao Cookie vs Galad Damodren

SIDE 2

Zeemyth vs Bela Lugosi

Kieran Culkin vs Corc Brady

001/Henry Creel/Vecna vs Eijirou Kirishima

Horus Lupercal vs Na-Hun

Remnan vs Godric Unicorn

Xornoth vs Matthew Murdock (Daredevil)

Papa Emeritus vs Lightsong

Johnnie Guilbert vs Ringo

Fitzwilliam Darcy Esquire vs Mark Bonnar

Dr. Andre Lee vs Martin "Marty" Steiber

Joseph Oda vs Albert Einstein

SIDE 3

King Magnifico vs Starlight Glimmer

Charles Smith vs SB737

Toya Todoroki/Dabi vs Richie Tozier

Saundor vs James McAvoy

Qifrey vs Paul David Hewson/Bono

Vampire!Milkman vs Gustav Elijah Åhr

Orpheus vs The Traitor Lord

Matrim Cauthon vs King Mendanbar

Cyrus Pynn/Cydeshow Cy vs Jake Webber

Hikaru Nakamura vs Mortimer

SIDE 4

Happy Chaos vs Commander John Shepard

Sawyer vs Chris Bumstead (CBum)

Ludwig Ahgren vs Bonnie Prince Charlie

Edgar Allan Poe vs Caine

Miles Edgeworth vs Michael Carpenter

Qibli vs Yusuke Kitagawa

Lance Crown vs Man O' War

Lord Huron vs Hiro Mizushima

Link vs Roman Torchwick

David Bowie vs James Spader

Oswald Cobblepot/The Penguin vs Mask

SIDE 5

Thomas Raith vs Pete (the plug) Conlan

Totoro vs Colonel Hugh Pickering

King Arthur vs Scott Lang/Ant-Man

Hector of Troy vs Giovanni

Beast Boy (Garfield Logan) vs Soichiro Yagami

Nagito Komaeda vs Chris Colfer

Todd Chavez vs Preminger

Jordan Fisher vs Yo Yo Ma

Oscar Wilde vs Mephisto

Ulfric Stormcloak vs Ian Dury

Will Arnett vs Leonard Nimoy

SIDE 6

That Chief Guy vs Colby Brock

Hugo Vega vs John Lewis

JayMoji vs Spartacus

Billie Joe Armstrong vs Black☆Star

[tetsunabouquet]

9, 12 and 33 for your 50 followers event if that's not too much. 💙

It's not hun!

9 What's your favorite scene in KNB? Hmm, that's actually a bit of a difficult question but I feel like the scene in which Midorima has those tiny flashbacks about his team in the Shutoku vs Rakuzan game, and realizes what they have came to mean to him is very dear to me.

Not just the character development itself, but the stark contrast it paints between him and Akashi too. Akashi and Midorima have a dynamic that really interests me (and I have a few love triangle fics with these two stored). They were amongst the closest friendship pairs in the GOM, had similar enoug backgrounds and lead the Teiko team together as Captain and Vice Captain. Yet their philosophies couldn't be anymore different when it comes to teamwork, even during their Teiko days. Let's not forget, Midorima was the only one out of the GOM who never wanted to participate in things like quotas and betting and after Akashi's personality switch, he was the only GOM who never skipped out and continued training hard. Midorima always thought winning was important, but he believed in neither high pressure, or slacking. Then, after joining Shutoku and being defeated by Kuroko, he basically is the GOM to follow directly into Kuroko and Kagami's footsteps by finding his own 'shadow' in Takao. Meanwhile, Akashi would toss his teammates aside, would put them under high pressure yet allowed them to slack simultaneously. It feels like such an epic showdown of the differences between them as players and the friends they once were. Midorima was defeated, but he stood up to Akashi and made his point. Not a lot of people would have had the balls to do that.

12, Is there any historical event you'd like to witness?

As a history buff, there are plenty I'd like to witness! One high on my list would be the Revolt of the Batavi. I mentioned growing up on the Dutch countryside as a child, and it was actually the province where the revolt took place so it's a very important historical event to our region. (short summary, the Batavi were a Germanic tribe the Roman Empire had basically overtaken in their quest to conquer North Europe. The Batavi had a revolution against them, it failed but the Batavi had birthed an ideology that said, 'if all of our tribes were to stand together we could defeat the Romans'. And sure enough, this was the starting point of the downfall of the Roman Empire as the other tribes had listened to the Batavi). 33, What's the most recurring theme in your dreams? YA worthy plots surrounding other worlds. I often have dreams surrounding cities I've been, but there are entirely different buildings, streets, etc yet my dreams are consistent as if there's really an alternate universe out there were there's a huge theme park behind the central station of Berlin.

Another very frequent thing that happens in my dreams is the end of the world, where I get eaten by a monster or alien at some point. Sometimes, I even dream to the point where everything has been destroyed, I am dead and the world is beginning anew. Like Ragnarok from Norse Mythology.

Just last night, I had another weird ass dream that involved a magical world with pink trees. I suppose my sub-conscious is really invested in world building LMAO

[daikenkki]

US Open 2024 - Men’s Singles Draw:

Jannik Sinner (1) (ITA) vs Mackenzie McDonald (USA)

Eliot Spizzirri (Q) (USA) vs Alex Michelsen (USA)

Mattia Bellucci (Q) (ITA) vs Stan Wawrinka (WC) (SUI)

Christopher O'Connell (AUS) vs Nicolas Jarry (26) (CHI)

Arthur Fils (24) (FRA) vs Learner Tien (WC) (USA)

Jaume Munar (ESP) vs Gabriel Diallo (Q) (CAN)

Max Purcell (AUS) vs Aleksandar Vukic (AUS)

Lorenzo Sonego (ITA) vs Tommy Paul (14) (USA)

Stefanos Tsitsipas (11) (GRE) vs Thanasi Kokkinakis (AUS)

Nuno Borges (POR) vs Federico Coria (ARG)

Tristan Schoolkate (WC) (AUS) vs Taro Daniel (JPN)

Jakub Mensik (CZE) vs Felix Auger-Aliassime (19) (CAN)

Flavio Cobolli (31) (ITA) vs James Duckworth (AUS)

Zizou Bergs (BEL) vs Pavel Kotov

Fabian Marozsan (HUN) vs Hamad Medjedovic (Q) (SRB)

Dusan Lajovic (SRB) vs Daniil Medvedev (5)

Carlos Alcaraz (3) (ESP) vs Li Tu (Q) (AUS)

Denis Shapovalov (PR) (CAN) vs Botic Van de Zandschulp (NED)

Facundo Diaz Acosta (ARG) vs Hugo Gaston (FRA)

Zhizhen Zhang (CHN) vs Jack Draper (25) (GBR)

Alejandro Tabilo (22) (CHI) vs David Goffin (BEL)

Borna Coric (CRO) vs Adrian Mannarino (FRA)

Fabio Fognini (ITA) vs Tomas Machac (CZE)

Corentin Moutet (FRA) vs Sebastian Korda (16) (USA)

Alex De Minaur (10) (AUS) vs Marcos Giron (USA)

Otto Virtanen (Q) (FIN) vs Quentin Halys (Q) (FRA)

Mariano Navone (ARG) vs Daniel Altmaier (GER)

Daniel Evans (GBR) vs Karen Khachanov (23)

Matteo Arnaldi (30) (ITA) vs Zachary Svajda (WC) (USA)

Matthew Forbes (WC) (USA) vs Roman Safiullin

Constant Lestienne (FRA) vs Jordan Thompson (AUS)

Timofey Skatov (Q) (KAZ) vs Hubert Hurkacz (7) (POL)

Casper Ruud (8) (NOR) vs Yunchaokete Bu (Q) (CHN)

Gael Monfils (FRA) vs Diego Schwartzman (Q) (ARG)

Jan Choinski (Q) (GBR) vs Roberto Carballes Baena (ESP)

Juncheng Shang (CHN) vs Alexander Bublik (27) (KAZ)

Ugo Humbert (17) (FRA) vs Thiago Monteiro (BRA)

Dominic Stricker (PR) (SUI) vs Francisco Comesana (ARG)

Albert Ramos-Vinolas (ESP) vs Matteo Berrettini (ITA)

Camilo Ugo Carabelli (ARG) vs Taylor Fritz (12) (USA)

Holger Rune (15) (DEN) vs Brandon Nakashima (USA)

Arthur Cazaux (FRA) vs Pablo Carreno Busta (PR) (ESP)

Yoshihito Nishioka (JPN) vs Miomir Kecmanovic (SRB)

Reilly Opelka (PR) (USA) vs Lorenzo Musetti (18) (ITA)

Francisco Cerundolo (29) (ARG) vs Sebastian Ofner (AUT)

Giovanni Mpetshi Perricard (FRA) vs Tomas Martin Etcheverry (ARG)

Alexandre Muller (WC) (FRA) vs Adam Walton (AUS)

Emil Ruusuvuori (FIN) vs Alexander Zverev (4) (GER)

Andrey Rublev (6) vs Thiago Seyboth Wild (BRA)

Christopher Eubanks (WC) (USA) vs Arthur Rinderknech (FRA)

Hugo Grenier (Q) (FRA) vs Mitchell Krueger (Q) (USA)

Marton Fucsovics (HUN) vs Jiri Lehecka (32) (CZE)

Sebastian Baez (21) (ARG) vs Luciano Darderi (ITA)

Sumit Nagal (IND) vs Tallon Griekspoor (NED)

Rinky Hijikata (AUS) vs Alejandro Davidovich Fokina (ESP)

Kyrian Jacquet (Q) (FRA) vs Grigor Dimitrov (9) (BUL)

Ben Shelton (13) (USA) vs Dominic Thiem (WC) (AUT)

Luca Nardi (ITA) vs Roberto Bautista Agut (ESP)

Alexander Shevchenko (KAZ) vs Dominik Koepfer (GER)

Aleksandar Kovacevic (USA) vs Frances Tiafoe (20) (USA)

Alexei Popyrin (28) (AUS) vs Soonwoo Kwon (PR) (KOR)

Pedro Martinez (ESP) vs Maks Kasnikowski (Q) (POL)

Laslo Djere (SRB) vs Jan-Lennard Struff (GER)

Radu Albot (Q) (MDA) vs Novak Djokovic (2) (SRB)

[thedreamlifeofbalsosnell]

‘De poort’ van Natsume Soseki: procrastinatie voor gevorderden

De nieuwe uitgeverij Karakters — een zijproject van het gelijknamig literair platform dat gelanceerd werd in het voorjaar van 2018 — wil per jaar drie ondergesneeuwde klassiekers uit de wereldliteratuur opnieuw op de markt brengen. De eersteling van dit nobel initiatief is meteen een hoogvlieger: De poort (1910) van de Japanse gigant Natsume Soseki (1867-1916).

Soseki geldt tot op vandaag als de vader van de moderne Japanse literatuur. Ruim honderd jaar na zijn dood blijft hij bijzonder populair in eigen land, mede dankzij Haruki Murakami, die Soseki meer dan eens zijn favoriete auteur noemde en zodoende tientallen vertalingen initieerde. Het belangrijkste deel van zijn romanoeuvre schreef Soseki tussen 1905 en 1916. Zijn satirische debuutroman Ik ben een kat (1905) was een ongeziene triomf, een succes dat hij wist te verlengen met romans als Botchan (1906), De poort (1910) en Kokoro (1914).

Lethargie en verlichting

In een uitgebreid nawoord legt vertaler Luk Van Haute uit waarom De poort zo’n belangrijk werk is in het oeuvre van Soseki en geeft hij belangrijke maatschappelijke en biografische context mee over de ontstaansgeschiedenis van de roman. De poort wordt door literatuurvorsers vaak beschouwd als het slotdeel van een trilogie, met als voorgaande delen Sanshiro (1908) en Sorekara (1909), hoewel Soseki zelf nooit van een drieluik gewag heeft gemaakt. Dat de drie romans gezien worden als een geheel, ligt vooral aan het feit dat ze een aantal typische Soseki-thema’s delen: het conflict tussen plicht en verlangen, tussen individu en samenleving, tussen moderniteit en traditie, versterkt door hiermee gepaard gaande schuldgevoelens.

De poort uit de titel verwijst niet alleen naar de letterlijke ingang van een tempel, maar ook figuurlijk naar de toegang tot verlichting, de innerlijke wijsheid van satori, het ‘begrijpen’ en het ‘zien van de eigen ware aard’. Soseki verbindt bovendien op een originele manier het zenfilosofische poort-begrip met Friedrich Nietzsches ‘poort van de eeuwige wederkeer’ in Aldus sprak Zarathoestra (1883-1885). Satori is hoe dan ook de verzaligde toestand waarnaar Sosuke, de protagonist van De poort, op zoek is.

Sosuke vs. Soseki

Sosuke is een slome ambtenaar van middelbare leeftijd die in zijn studentenjaren uit liefde trouwde met Oyone. Na jaren omzwervingen hebben de twee zich gevestigd in een armoedig huurhuis in een buitenwijk van Tokio, waar ze zich wentelen in een lankmoedige en geruststellende lethargie. Soseki is een meester in het beschrijven van de lijzige alledaagsheid van het echtpaar (ik moest meer dan eens denken aan de broze inertie uit de films van Yasujiro Ozu).

Al snel blijkt dat ze hun ennui en isolement alleen aan zichzelf te danken hebben: ze trouwden zonder de toestemming van hun families — een gewaagde beslissing in een tijd waarin de meeste huwelijken gearrangeerd waren — en vluchtten uit schaamte. Bovendien verliet Oyone haar minnaar Yasui ten voordele van diens beste vriend en studiegenoot Sosuke. Oyone, die verschillende keren tevergeefs zwanger was, ziet hun kinderloosheid als een goddelijke straf.

Ondanks de duistere schaduwen uit het verleden – nog zo’n typisch Soseki-thema: een vroegere, duistere gebeurtenis achtervolgt de protagonisten in het heden – zijn de twee betrekkelijk gelukkig. Hun gezapige leven, waarin ze angstvallig elke verstoring uit de weg gaan, wordt echter overhoopgegooid wanneer Sosuke onverwacht moet instaan voor de opvoeding van zijn tien jaar jongere broer Koroku.

Na de dood van hun ouders namen een oom en een tante Koroku onder de vleugels en Sosuke stond een deel van zijn erfenis af om aan de kosten tegemoet te komen. Wanneer ook de oom sterft, vraagt Koroku zijn broer om een verdere regeling met de gehaaide tante te treffen, maar Sosuke schuift de confrontatie telkens voor zich uit. Op zoek naar een oplossing voor zijn netelige positie vlucht Sosuke naar een zenboeddhistisch klooster in de bergen.

Procrastinatie 2.0

Sosuke is een geweldig personage. Hij is de keizer van de procrastinatie en gaat prat op een traagheid waarvoor een Oblomov of Bartleby niet moet onderdoen. Soseki houdt als auteur gelijke tred met het levensritme van zijn protagonist en schrijft in een afgemeten, spaarzame stijl. Opmerkelijk zijn de vele hiaten of ellipsen in de verhaallijn. De lezer komt bijvoorbeeld niet te weten wat de band tussen Oyone en haar ex-minnaar Yasui precies is (die laatste stelt haar voor aan Sosuke als ‘mijn jongere zus’), of waarom Sosuke indertijd verplicht werd van universiteit te veranderen.

In De poort valt bijzonder veel tussen de regels te lezen. Zo schept de tante op over het fortuin dat haar zoon zal verdienen met een handel in eigentijdse oliemotoren, waardoor ze niet alleen benadrukt dat ze Sosuke geld ontzegt, maar ook dat haar zoon vooruitgang maakt in tegenstelling tot zijn neef, die klem zit in het verleden. Meermaals wordt onderstreept dat diezelfde tante er goed uitziet voor haar leeftijd (volgens Oyone omdat ze maar één kind heeft gebaard), alweer anders dan Sosuke, die telkens als oud en uitgeblust wordt afgeschilderd. Aldus zijn er tientallen subtiele ondertonen die de spanning in het huishouden bijzonder intens verbeelden.

In zijn karakterschetsen, beeldspraak of beschrijvingen weet Soseki met een minimum aan middelen een maximaal effect te sorteren. Oyone vergelijkt Sosuke in het eerste hoofdstuk bijvoorbeeld met een garnaal, waardoor de lezer meteen een beeld heeft van hoe ze naar haar man kijkt. In de wachtzaal van de tandarts wordt Sosuke dan weer diep geraakt door enkele banale versregels in een magazine dat Succes heet, terwijl hij later bladert in De gesprekken van Confucius en ‘niets toepasselijks’ vindt. Werkelijk niets is zonder betekenis: Sosuke’s woning bevindt zich in een steeg, pal onder een hoge rotswand, waar bovenop Sakai woont, zijn buurman en huisbaas, een krachtige, levenslustige en succesvolle vader — net zoals in Akira Kurosawa’s film High and low (1963) wordt de maatschappelijke positie in een letterlijk hoogteverschil vertaald.

Door de roman heen speelt Soseki een sierlijk spel met de seizoenen en maakt hij gretig gebruik van de symboliek uit de klassieke Japanse poëzie (het slotgesprek tussen Sosuke en een monnik over de Japanse struikzanger, een vogel die geldt als hét symbool van de lente, is een prachtig voorbeeld). De poort start in de herfst, kabbelt verder over een sombere winter en eindigt op een mooie lentedag. Een lyrische beschrijving van de buitentemperatuur fungeert als proloog op de rest van het hoofdstuk en zet de toon voor wat volgt. Wanneer de tante op bezoek komt, klaagt ze dat Sosuke’s kamer ‘kil’ is, om hem kort nadien de grond in te boren door hem genadeloos te wijzen op zijn mislukkingen.

Uit de vertalerslade

De poort verschijnt niet voor het eerst in het Nederlands. In 2013 bracht de eenmansuitgeverij HaEs in zijn ‘Japanse Bibliotheek’ de roman samen met Kokoro uit. Beide uitgaves zijn met de beste bedoelingen opgezet, maar hebben helaas te lijden onder een niet te ontkennen dilettantisme. Voor Van Haute reden genoeg om zich op Soseki te werpen: voor Lebowski vertaalde hij Kokoro en Ik ben een kat. Met Soseki dacht Lebowski— een uitgeverij die zich sinds Stoner profileert als de geprivilegieerde herontdekker van in de onbekendheid belande literaire grootheden — een nieuwe John Williams in het fonds te hebben. Toen Van Haute in 2015 zijn vertaling van De poort indiende, hield Lebowski echter de boot af en zag onverwacht af van verdere Soseki-uitgaves. Vijf jaar lang lag De poort stof te vangen in de vertalerslade. Gelukkig is er nu Karakters en kan deze verrassend moderne roman alsnog zijn publiek bereiken.

De poort van Natsume Soseki, Karakters 2020, vert. door Luk Van Haute, ISBN 9789460018503, 326 p.

[levisgeekstuff]

De wereld van Dune in de comics

De succesvolle twee Dune films van Denis Villeneuve zorgen uiteraard voor hernieuwde belangstelling in de boeken van Frank Herbert. 🙌 Maar wist je dat de succesvolle recente films ook de deur openden voor een heuse stripversie van het Dune universum? Meer zelfs, het grootste deel daarvan verschijnt gewoon in het Nederlands!

Science fiction van de bovenste plank

‘Dune’ van Frank Herbert verscheen voor het eerst in 1965. Het staat bekend als een van de grootste en meest invloedrijke sciencefictionromans aller tijden. Het epische verhaal zit vol complexe politieke intriges en de verkent thema's zoals macht, religie, ecologie en het menselijk bestaan. Het verhaal draait om de woestijnplaneet Arrakis, bijgenaamd Dune, de enige bron van het meest waardevolle goed in het universum: de specerij melange. Deze specie (spice) is essentieel voor ruimtereizen, verlengt het menselijk leven en verleent bovennatuurlijke krachten.

Centraal in het verhaal staat de jonge Paul Atreides, wiens familie de heerschappij over Arrakis wordt toegekend, een giftige kelk die hen in conflict brengt met de corrupte en dominante krachten van het universum. Naarmate het verhaal zich ontvouwt, volgen we Pauls transformatie van een onzekere jongen naar de messiaanse leider Muad'Dib, die vecht tegen onderdrukking en streeft naar een diepere harmonie tussen mens en natuur.

Herbert zorgde in zijn roman voor gedetailleerde beschrijvingen van de wereld van Arrakis, met zijn zandwormen en Fremen, de inheemse bevolking van de woestijn. Het leverde hem een Nebula Award op voor beste science fiction.

Dune: de graphic novel

In de graphic novel van Dune, geschreven door Brian Herbert (de zoon van) en Kevin J. Anderson wordt het oorspronkelijke verhaal hoofdstuk voor hoofdstuk en scène voor scène gevolgd. Geen vrije interpretatie dus, maar letterlijk de graphic versie van de novel. Het tekenwerk van Raúl Allén en Patricia Martín is niet echt verrassend, maar weet toch de emoties en omgevingen van Dune perfect vast te leggen. Hun weergave van de iconische zandwormen van Arrakis is wel ronduit indrukwekkend en laat zien dat er veel zorg en aandacht aan deze adaptatie is besteed.

De roman van Dune bestaat uit 3 hoofdstukken en die krijgen elk een eigen album binnen ‘Dune: de graphic novel’. De eerste 2 zijn reeds verschenen én vertaald uitgegeven in prachtige hardcovers bij Silvester Strips. Deel 3 komt deze zomer uit.  

Prequels en spin-offs

Naast de stripversie van de originele roman bij Abrams Books, startte BOOM! Studios enkele jaren geleden ook met bewerkingen van de prequel romans uit het Dune universum.

‘Huis Atreides’ was als eerste aan de beurt. Ook hier is het schrijfwerk van Brian Herbert en Kevin J. Anderson. Het enige verschil is wel dat het hier niet gaat om een bewerking van vader Frank, maar wel van hun eigen roman. Beide zijn zeker geen slechte schrijvers, maar het niveau van Frank Herbert wordt niet gehaald. Dat neemt niet weg dat ‘Huis Atreides’ toch boeiend is. Niet evident voor een prequel, want je weet natuurlijk waar het verhaal naartoe gaat. Het tekenwerk van Dev Pramanik is verrassender dan dat in ‘de graphic novel’ maar anderzijds iets minder mijn ding. Deze reeks bestond in de VS oorspronkelijk uit 12 nummers. Silvester Strips bundelde deze alweer in 3 knappe hardcovers. 

Naast ‘Huis Atreides’ is er natuurlijk ook ‘Huis Hakonnen’. Ook deze kant van de wereld van Dune kreeg bij BOOM! een eigen miniserie van 12 delen. Ook deze verscheen in 3 hardcovers bij Silvester. En ook dit keer gaat het om een bewerking door Herbert en J. Anderson van hun eigen prequel roman. Vakwerk zonder meer, en wederom een getrouwe adaptatie.

Tussendoor bracht Silvester ook nog de hardcover ‘Verhalen uit Arrakeen’ uit. Die bevat de Amerikaanse miniseries ‘Blood of the Sardaukar’ en ‘A Whisper of Caladan Seas’. Deze verhalen spelen zich af op verschillende momenten in de geschiedenis van Dune. En eerlijk is eerlijk, écht veel nieuws voegen ze ook niet toe aan het overkoepelende verhaal. Dit album is enkel aan te raden voor de hardcore Dune fans. 

------------------------------------------------------------------------------

*update:

Filmspecial

Intussen is bij Silvester ook de stripversie van de verfilming van Dennis Villeneuve verschenen. Zoals je waarschijnlijk wel weet volgen die films redelijk trouw de originele romans. Qua verhaal is hier dus eigenlijk weinig verschil met de eerder verschenen 'Graphic Novel' versie. Maar wel leuk is dat deze strip er écht uitziet zoals de films. Inclusief zeer herkenbare gezichten van de acteurs. Wat mij betreft een leuke aanvulling voor de stripwereld van Dune.

------------------------------------------------------------------------------

Superdeluxe

Opvallend is dat Silvester van al deze sowieso al mooie hardcovers ook nog éxtra luxe versies heeft uitgebracht met een linnen rug. Wat mij betreft is dat wat overkill en was een goedkopere, laagdrempelige softcover versie misschien beter geweest om ook een breder publiek aan te spreken.

En dan was er ook nog die andere Dune

De recente Dune films van Denis Villeneuve zijn één van de hoogtepunten van de hedendaagse cinema. Maar al in 1984 was er een eerste poging om Dune te verfilmen. Aan het roer stond de toen nog jonge en vrij onervaren regisseur David Lynch. Interessant is die film zeker, maar je kan het bezwaarlijk een echt geslaagde epische science fiction film noemen. Toch werd er destijds ook een comicversie van die film gemaakt door Ralph Macchio en Bill Sienkiewicz (😍). Die verscheen oorspronkelijk in Marvel Super Special 36. Bij ons kwam de vertaalde versie terecht in Filmspecial 4 bij Juniorpress.  

[adriaanmeij]

Vertrouwen

Ze zeggen op radio en televisie dat het vertrouwen in onze regering lager is dan ooit in de naoorlogse geschiedenis. Volgens Een Vandaag heeft nog 23% van het Opiniepanel vertrouwen in het Kabinet Rutte IV. Ik vind “vertrouwen in de regering” niet belangrijk. Ik volg de regering per onderwerp en kijk wat men in mijn ogen goed of fout doet: fout zoals Groningen, Toeslagen, Asielzoekers, neoliberalisme, partijverbod. Ik ben sociaaldemocraat, lid van D66 en stemde PvdD. Je stem uitbrengen is de belangrijkste persoonlijke bijdrage aan de maatschappij waarin je geboren bent. Ik hoop dat jij ook stemt en zo meedoet aan de maatschappij. Dat is ons grootste democratische goed.

Je schrijft: “als je kijkt wie de laatste 20 jaar oorlogen (onnodige) is begonnen, dan is dat Amerika om olie of kernwapens die er uiteindelijk niet waren en nu om de wereldheerschappij.”

Is dat zo? Amerika heeft zich onlangs teruggetrokken uit Afghanistan. De Russen zijn daar al met kerst in 1979 de oorlog begonnen, om zich tien jaar later terug te trekken. De VS viel in 2001 Afghanistan binnen  omdat de Taliban aan Al Qaida onderdak bood na de aanslagen van 11 september op de VS.  Zie wat er gebeurt nu de VS weg is uit Afghanistan: vrouwen en meisjes mogen niet meer leren of studeren. De Taliban onderdrukt de helft van de bevolking. Dat noem ik een misdaad tegen de menselijkheid. De terreur en onderdrukking komt niet van de VS, maar van de eigen Afghaanse Taliban leiders.

Je kunt je afvragen wat de VS, maar ook Nederland, te zoeken had in Afghanistan: laten ze hun eigen problemen oplossen. Ik ben blij dat de Amerikanen, na veel aarzelen, de strijd zijn aangegaan tegen het Nazisme van Hitler. Daar ligt, naast alle kritiek, de kern van mijn solidariteit met de Amerikanen die eraan bijdroegen dat ik in Nederland sindsdien in vrede en vrijheid mezelf kon ontplooien tot wie ik werd. Ik vind democratie en vrijheid de fundamenten van onze maatschappij. Die verdedigt Amerika zonder ze met geweld af te dwingen zoals Rusland doet. Daarom kunnen jij en ik ons ontplooien en een eigen mening hebben en die uitdragen als we dat willen.

De Irak oorlog is een ander dilemma. Dat ligt veel complexer. Saddam was een wrede terrorist. Er zijn wel degelijk dorpen met gifgas weggevaagd. Er was terreur in Irak. De band met 9/11 door Al Qaida is niet aangetoond. In dit conflict had Nederland en de VS terughoudender moeten zijn. 

Andere oorlogen die de VS begonnen is sinds 2000 kan ik niet bedenken. De Russen hebben al in 2014 de Krim onder de voet gelopen, niet de Amerikanen. De Russen hebben 196 Nederlanders uit de lucht geschoten. De Russen begonnen een invasie in Oekraïne. Er zijn grote vragen. De oorlog in Oekraïne is al een oorlog tussen de VS en Rusland geworden. Deze woekert de komende wintermaanden voort. Ten koste van tienduizenden levens van jonge mannen. Het is verschrikkelijk en het is niet voorbij. 

Mijn favoriete wandelven

“Lieve Adriaan”, schrijf je, “Charles Eisenstein maakt misschien duidelijk waarom ik mijn vertrouwen  kwijt ben. Er is zoveel Dubbeldenk. Ik wil niet leven in een maatschappij waar gecensureerd wordt op meningen in plaats van op kinderporno of andere criminaliteit”. Dubbeldenk is twee meningen of feiten die tegenstrijdig zijn en die we toch beide als waar accepteren. Misschien om maar bij mainstream te horen, bij Nieuwsuur en Op1. Hoeveel media lieten zich in 1940 niet door de Nazi’s intimideren en pasten zich aan.

Met deze gedachten, die vrij zijn, zitten we bij George Orwell en zijn roman 1984 waarin de totalitaire staat een nieuwe, eenvoudige taal creëert die mensen volgzaam en dom houdt. Eén op de zes Nederlanders kan nu niet goed lezen of schrijven. Houden we hen opzettelijk dom? Met de kunstmatige intelligentie van “Chat-gpt” schrijft de computer op internet wel wat je wilt zeggen of denken. Dan hoe je niet meer na te denken. Dat doet de computer.  

Eisenstein: “To the extent we are loyal to our hearts, we gain compassion, joy, and courage, even if the acts our hearts call from us are invisible to all the world, even if they seem quite futile to the rational mind, even if they are to care for a dying person who will soon be dead anyway, or to rescue a bird, or to read a book to a child you'll never see again, each tugs on the universe and through mysterious pathways draws in a more beautiful world.”

Dat is het universum waar de liefde overheerst. Daarheen zijn we onderweg. Daar is het goed toeven. Mijn lieve oom Jan Faber, moedig zeekapitein, schreef: “Brutalen hebben de halve wereld. De niet-brutalen de andere helft. Dat is evenveel.

 Fijne feestdagen 2022.

Adriaan Meij

Foto: https://www.amnesty.nl/actueel/in-afghanistan-moeten-taliban-gearresteerde-vrouwelijke-mensenrechtenactivisten-onmiddellijk-vrijlaten

[jims-gaming-obsession]

Last night on the weekly Pulp Alley YouTube broadcast Dave P. (The author) put out a call for help in developing new product such as campaign books or editing of existing product, and such. A couple of ideas that percolated in my head were for campaign settings in:

[1] the world of Zatoichi (the blind swordsman/masseur) or Lone Wolf and Cub (a disgraced samurai and his young son) or

[2] a RiverWorld setting.

To start with I went with [2]. For those unfamiliar with Philip José Farmer’s “Riverworld” series, it involves a character who wakes up on a planet that consists of a continuous river that spans all of time. When a character dies, they are resurrected at a different location on the river and at a different point in history - not necessarily in time-line order. Thus the central character interacts with many famous historical figures during his journey and bounces around various eras in time. It’s a fun series of books!

Here’s what I’ve got so far - there’s lots of room for changes here!

—————————————————

Philip José Farmer’s “Riverworld”

Call it “The River of Eternity” or “The Timeless River” or …

A common league of heroes encounters multiple famous

personalities over many periods of time. Some encounters

are head-to-head brawls while other games will be searches

for missing items and yet others will be chases or escapes.

1. Stone Age - Thrud

[Search for Fire]

2. Ancient/Biblical Era - Gilgamesh

[Chariot Race?]

3. Roman/Mongol Era - Attila the Hun

[Foot vs Horsemen]

4. Viking Era - Erik the Red

[Raid on an Abby - Search for Booty]

5. Renaissance Era - Da Vinci

[Search for Bits of a Missing Invention]

6. Jacobite Era - Bonnie Prince Charlie

[Highlanders Escaping from Redcoats]

7. Georgian Era - Henry Fielding & Bow Street Runners

[Search for Dick Turpin]

8. ACW Era - Gen. Pickett

[Blue vs Grey Skirmish]

9. Colonial Era - Stanley or Burton

[Search to Find Missing Missionary or River]

10. WW I Era - Young Indy

[Search for Hidden War Plans on the Battlefield]

11. Prohibition Era - Elliot Ness

[Gangster Fight in Chicago]

12. Modern Era - James Blond

[Get a Lovely Spy to Safety]

[animentality]

Night at the museum was a wonderful movie and I don't get the bad reviews of it

Like are you allergic to fun?

You don't like Ben Stiller trying his best and being a big old awkward dork trying to impress his son?

Or Robin Williams and his wonderful smile and the way he just looks at everyone with such stately fondness and does an amazing Teddy Roosevelt impression?

Or the Christopher Colombus statue that doesn't speak English?

Or how Ben pronounces Sakagawea?

Or the gay cowboy and Roman general?

And the absolute genius humor of them having Larry be tied down and scared of getting a train rammed into his head when it's literally a toy train?

Or the infamous "I ain't quitting you" scene in the snow on top of the deflating wheels of the getaway van?

What about the Confederate vs union soldier fight scene, which was absolutely hysterical because the stuffed people are clutching their stuffing wounds?

Or the funny assholish monkey? And the baby keys scene?

Or the Attila the Hun with Mommy issues gag?

Or how about the ancient egyptian tablet and Rami Malek as a poor mummy who just wants to walk around with everyone else?

Or how about the fun and zany concept that kids will love and that would also help them get interested in museums?

I don't get why it was so popular with audiences but not with critics.

Maybe they just don't know what fun is.

[creation-void]

I just thought about it

But

I noticed that some people don't like Roman

And like

Why would you not like Roman

He was mean to Anxiety at the beginning? He was perceived as a threat to Thomas by Thomas so yeah the Knight guy is gonna be a bit Hostile and He has since became nicer

Mean to Logan? Even I can see that it's just Banter and has no malicious undertones

Mean to Remus? Literally where? In? Fanon???? Cause from my point of view it just seems like Roman is an exasperated older twin that probably feels like he failed as an older twin because of how Remus turned out but he hasn't said One (1) mean thing about our favorite Rat Man

Mean to Deceit? Oh hun... Hunny... They were basically flirting all throughout Selflessness vs Selfishness AND he was AGREEING with Snacc Boy

I am just Highly Confused

[shera-dnd]

If She-Ra had more Roman inspiration in her design vs a sort of generally paladin look, would that make her Gladiadora

Really, hun? You go weeks without sending me any asks and then when you finally do it it’s a freaking pun?

That is the kind of bullshit that made me fall in love with you in the first place so I can’t even complain really

[9h05t-f4c3]

Analogical; Anxiety VS. Logic

Being anxious all the time, Virgil would either find himself verging onto the more fantasy filled side of life or the more logical side. Usually it was the logical side of things that he'd turn to, so he could at least keep his anxious tendencies down a bit, though there still were a few occasions where his imagination would get to him.

Today, however, seemed to be one of the more logical days.

Thomas had just finished filming a video and was almost done with all he editing so he could post it. This, of course, ultimately led to Virgil growing anxious and weary, as he had no idea how as to how Thomas's fans would react to the new video. The anxiety of waiting any longer for feedback also played a part of nagging its way into Virgil's mind.

So, to calm himself down before he could even get close to another panic attack, Virgil had decided look on the more logical side of his situation.

Well, for starters, Thomas has a wide number of fans who all love his videos. Virgil told to himself, continuing to try and think in a reasonable way. But, what about any new viewers? What if they don't like... No! Don't think like that, Virgil!

Sighing, Virgil shook his head. This was harder than he thought. And, with his anxiety, he'd definitely need some help to think about all of the good things.

But who to go to...?

Patton always looked on the bright side of things, yes, but he wasn't the most sensible. He was a no.

Roman was way too over the top and exaggerated literally everything, so much so that he'd only add to Virgil's anxiety. He was also a no.

That left Logan.

Logan.

Logan! Of course, he's literally the embodiment of logic and reason!

Virgil shook his head at his own idiocy. How could he have not thought of going to Logan first? Especially when the two are dating? He had no idea, but now he knew who to seek help from.

With one last head shake, Virgil left his room for a new destination; Logan's room.

The anxious side made his way towards Logan's room, trying to push away all his bad, anxiety filled thoughts. The walk was short, however, so he didn't have much time to think in the first place. And, once he did reach the logical sides door, Virgil knocked. The door didn't open.

Virgil knocked again, this time hearing the small response from the other side. "Come in!" The purple haired side did as told, opened the door and walked in. He gently shut the door behind him.

"Hey, Logan." The side in question glanced up from his hunched over position at his desk. "Greetings and salutations, Virgil. Do you need something?"

"Actually," Virgil began. "Yeah, I do." Logan nodded, urging the other to continue. "Well, what is it that you need?"

Virgil explained his dilemma to Logan, who listened intensely to every word that came out of the anxious sides mouth. Logan sat up and nodded once the other finished.

"So, what you're saying is, that you need my help to think of logical reasons as to why Thomas's new video won't, how you say..." Logan momentarily paused to grab his flash cards and flip through them. "So that it won't flop?"

"Yeah." Virgil nodded.

"Okay, well," Logan began. "For starters, Thomas has a large number of fans, or 'Fanders', if you will. They love all of Thomas's content, so what reason would they have to hate this one video?" Virgil stayed silent. "See, they have reason to."

"But... what about new comers? What if they hate it?" Logan gave his lover a reassuring smile. "Virgil, wether they hate the one video of Thomas's they happen to come across or not, doesn't mean that Thomas's whole career is over. All that it means is that Thomas's style is not for that one particular person. Do you understand?"

Virgil smiled back at Logan, feeling much better and less anxious then he previously had been. "Yeah. Thanks, Lo."

"Anytime, hun."

*~*~*~*

A/N: I take requests!

[daikenkki]

Wimbledon 2024 - Gentleman's Singles Draw:

Jannik Sinner (1) (ITA) vs Yannick Hanfmann (GER)

Matteo Berrettini (ITA) vs Marton Fucsovics (HUN)

Sumit Nagal (IND) vs Miomir Kecmanovic (SRB)

Pablo Carreno Busta (PR) (ESP) vs Tallon Griekspoor (27) (NED)

Nicolas Jarry (19) (CHI) vs Denis Shapovalov (PR) (CAN)

Daniel Altmaier (GER) vs Arthur Fery (WC) (GBR)

Lloyd Harris (Q) (RSA) vs Alex Michelsen (USA)

Mattia Bellucci (Q) (ITA) vs Ben Shelton (14) (USA)

Grigor Dimitrov (10) (BUL) vs Dusan Lajovic (SRB)

Cristian Garin (Q) (CHI) vs Juncheng Shang (CHN)

Stan Wawrinka (SUI) vs Charles Broom (WC) (GBR)

Gael Monfils (FRA) vs Adrian Mannarino (22) (FRA)

Zhizhen Zhang (32) (CHN) vs Maxime Janvier (Q) (FRA)

Jan-Lennard Struff (GER) vs Fabian Marozsan (HUN)

Alexandre Muller (FRA) vs Hugo Gaston (Q) (FRA)

Aleksandar Kovacevic (USA) vs Daniil Medvedev (5)

Carlos Alcaraz (3) (ESP) vs Mark Lajal (Q) (EST)

Aleksandar Vukic (AUS) vs Sebastian Ofner (AUT)

Borna Coric (CRO) vs Felipe Meligeni Alves (Q) (BRA)

Matteo Arnaldi (ITA) vs Frances Tiafoe (29) (USA)

Sebastian Baez (18) (ARG) vs Brandon Nakashima (USA)

Pavel Kotov vs Jordan Thompson (AUS)

Botic Van de Zandschulp (NED) vs Liam Broady (WC) (GBR)

Alexander Shevchenko (KAZ) vs Ugo Humbert (16) (FRA)

Tommy Paul (12) (USA) vs Pedro Martinez (ESP)

Otto Virtanen (Q) (FIN) vs Max Purcell (AUS)

Zizou Bergs (Q) (BEL) vs Arthur Cazaux (FRA)

Jakub Mensik (CZE) vs Alexander Bublik (23) (KAZ)

Mariano Navone (31) (ARG) vs Lorenzo Sonego (ITA)

Roberto Bautista Agut (ESP) vs Maximilian Marterer (GER)

Dominik Koepfer (GER) vs Fabio Fognini (ITA)

Alex Bolt (Q) (AUS) vs Casper Ruud (8) (NOR)

Andrey Rublev (6) vs Francisco Comesana (ARG)

Federico Coria (ARG) vs Adam Walton (AUS)

Luciano Darderi (ITA) vs Jan Choinski (WC) (GBR)

Constant Lestienne (FRA) vs Lorenzo Musetti (25) (ITA)

Sebastian Korda (20) (USA) vs Alejandro Davidovich Fokina (ESP)

Yoshihito Nishioka (JPN) vs Nuno Borges (POR)

Emil Ruusuvuori (FIN) vs Mackenzie McDonald (USA)

Taro Daniel (JPN) vs Stefanos Tsitsipas (11) (GRE)

Taylor Fritz (13) (USA) vs Christopher O'Connell (AUS)

Kei Nishikori (PR) (JPN) vs Arthur Rinderknech (FRA)

Flavio Cobolli (ITA) vs Rinky Hijikata (AUS)

Daniel Evans (GBR) vs Alejandro Tabilo (24) (CHI)

Jack Draper (28) (GBR) vs Elias Ymer (Q) (SWE)

Cameron Norrie (GBR) vs Facundo Diaz Acosta (ARG)

Henry Searle (WC) (GBR) vs Marcos Giron (USA)

Roberto Carballes Baena (ESP) vs Alexander Zverev (4) (GER)

Hubert Hurkacz (7) (POL) vs Radu Albot (Q) (MDA)

Arthur Fils (FRA) vs Dominic Stricker (PR) (SUI)

Andy Murray (GBR) vs Tomas Machac (CZE)

Roman Safiullin vs Francisco Cerundolo (26) (ARG)

Felix Auger-Aliassime (17) (CAN) vs Thanasi Kokkinakis (AUS)

Lucas Pouille (Q) (FRA) vs Laslo Djere (SRB)

Jaume Munar (ESP) vs Billy Harris (WC) (GBR)

James Duckworth (LL) (AUS) vs Alex De Minaur (9) (AUS)

Holger Rune (15) (DEN) vs Soonwoo Kwon (PR) (KOR)

Paul Jubb (WC) (GBR) vs Thiago Seyboth Wild (BRA)

Quentin Halys (Q) (FRA) vs Christopher Eubanks (USA)

Aslan Karatsev vs Karen Khachanov (21)

Tomas Martin Etcheverry (30) (ARG) vs Luca Nardi (ITA)

Alexei Popyrin (AUS) vs Thiago Monteiro (BRA)

Jacob Fearnley (WC) (GBR) vs Alejandro Moro Canas (Q) (ESP)

Vit Kopriva (Q) (CZE) vs Novak Djokovic (2) (SRB)

[tanoraqui]

having watched all three back to back with friends as a New Years Eve celebration, some great things about the Night at the Museum film trilogy:

characters doing things to impress their romantic interest? Boring, ugh, always heterosexual, please stop. Characters doing things to impress their estranged children? 10/10, A+, always good, always want more 

the monkey is such an asshole I Love him

me, imdb-ing: his voice is just a little fami-HOLY SHIT, IT’S DICK VAN DYKE

in Movie 2 when the whole Smithsonian comes alive and you realize that the Air and Space Museum contains several centuries of a) best-of-their-times technologies and b) people with a Wisdom score of average probably 8 and Intelligence of 18 or higher

dinosaurs = dogs! temperamentally! this is science and real

(I can list every single speaking female character in the trilogy and ALL 9 of them exist almost exclusively in either a romantic or maternal context, with the exception of the actress playing Guinevere in the interrupted live show of Camelot in Movie 3. Also, why can Romans and cowboys be persuaded not to be attacking assholes, but the Mayan display only madly throws spears and gets locked away? For that matter, why can Romans and the Egyptians speak English but not Mayans or Huns, and Sacajewea can but rarely speaks while Amelia Erheart is a chatty secondary lead? I’d call that last one a valid writing choice except for all the other stuff. It’s racist and sexist, lads!)

the soundtrack of the second movie was genuinely excellent

when Jedediah and Octavius are facing death in the vents and Octavius is like, “Hold my hand!” and then they survive and it’s “Did you ask to hold my hand?” “No!”, BUT THEN when they’re actually dying at the end, the tablet losing all power, Jed is like, “I’ll take that hand, now,” and Octavius reaches up to hold him as they freeze up on the ground...

Larry vs. Kamenrah’s flashlight vs. scimitar-ish blade battle was really well-choreographed

when the African-American astronauts thank Amelia for clearing the way for them by proving that not just white men could fly!! heck me up

heck me up harder: Lancelot looking out at London, mourning Camelot, while I shout about how he and Arthur and all are a founding story of the country and of COURSE Camelot lives on, there’s a SHOW, there’s everything, because-

heck me up hardest: “We’re museum exhibits. People come to look at us, and maybe learn a little. That’s alive.” 

I looked it up and Rami Malek was only 2 years older than I am now when the first movie came out, so I can say with perfect comfort: Akmenrah could get it

[levisgeekstuff]

Star Wars: de Dark Horse periode

Je kan het je vandaag nauwelijks nog voorstellen, maar in de jaren '90 stond de Star Wars hype op een vrij laag pitje. 'Return of the Jedi' was toen alweer enkele jaren oud, de Marvel comics waren gestopt in 1986 en van tv-series of zelfs plannen voor pre- of sequel films was nog geen sprake. Zo kon de nog jonge uitgeverij Dark Horse Comics toen relatief makkelijk en goedkoop de licentie voor nieuwe Star Wars comics bemachtigen. En dat zou best een grote impact hebben.

Dark Horse Comics stond bekend om zijn innovatieve en vaak meer volwassen benadering van comics dan mainstream uitgevers als DC of Marvel. Dat trok zich uiteraard ook door in hun Star Wars comics, die vaak nieuwe verhalen en personages introduceerden die buiten de bestaande films vielen. De strips verkenden verschillende tijdperken in het Star Wars-universum, zoals die vóór de originele trilogie en die in de nasleep ervan. Zo was één van de meest opmerkelijke en succesvolle verhalen 'Dark Empire' uit 1991, dat zich afspeelde na de gebeurtenissen van 'Return of the Jedi'. Helaas is deze nooit in het Nederlands verschenen, maar een aantal andere Dark Horse comics vonden wél hun weg 👉

Star Wars: Schaduwen van het Imperium

Al in 1996 waagde de nog jonge uitgever Big Balloon zich aan ‘Shadows of the Empire’. Dit verhaal speelt zich af tussen ‘Empire Strikes Back’ en ‘Return of the Jedi’ en maakte (in de VS) deel uit van een groter multimedia-project met dezelfde naam, met ook een roman, videogame en speelgoed. De comic versie werd geschreven door John Wagner en getekend door Kilian Plunkett.

Ik ken geen exacte cijfers, maar ik vrees helaas voor Big Balloon dat deze uitgave geen groot succes was. Je kwam de 3 albums dan ook vaak tegen bij Boekenvoordeel of ramsjverkopers als De Sleghte. Jammer, want het is écht wel een goede strip en een goed voorbeeld van hoe de comics van Dark Horse de basis legden voor het ‘Expanded Universe’ van Star Wars. 

De ‘Thrawn trilogie’

In 1991, rond dezelfde periode dat Dark Horse begon met haar Star Wars comics, verscheen met ‘Heir to the Empire’ ook een eerste succesvolle roman van schrijver Timothy Zahn. Dit boek zou samen met de vervolgen ‘Dark Force Rising’ (1992), en ‘The Last Command’ (1993) de ‘Thrawn Trilogy’ gaan vormen, genoemd naar de slechterik van het verhaal: Grand Admiral Thrawn. De boeken waren immens populair omdat ze een fraai en realistisch vervolg vormden op de originele filmtrilogie. Voor de liefhebbers: deze romans zijn in 1996 ook in het Nederlands verschenen en in 1999 ook nog eens in gebundelde vorm 👇

Maar we zijn hier natuurlijk vooral voor de comics. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Dark Horse eind 1995 begon met een stripversie van de Thrawn trilogie. Het zou echter nog tot 2018 (!) duren eer we die in het Nederlands te lezen kregen. Dark Dragon Books bracht het verhaal toen in 3 hele fraaie delen uit. 

Filmspecials

Eind jaren ‘90 werden de plannen voor de prequel films steeds concreter en in 1999 was het dan eindelijk zover: The Phantom Menace verscheen in de zalen. Ik denk dat zowat elke Star Wars liefhebber het met me eens zal zijn dat dit verre van de beste film was uit de franchise, maar het betekende wél de start van een nieuwe hype die eigenlijk tot de dag van vandaag zou blijven duren. 

Geen wonder dat Dark Horse ook een vierdelige miniserie uitbracht met het verhaal van de film. Bij ons verschenen die in 2 delen op album formaat bij Sanoma. Drie jaar later werd het kunstje nog eens herhaald en werd ook de miniserie van ‘Attack of the Clones’ hier uitgeven in 2 delen. 

Het derde deel van de prequeltrilogie zou het oorspronkelijk niet meer tot een Nederlandse uitgave schoppen. Daarvoor was het wachten tot 2017, wanneer Dark Dragon Books alle Star Wars filmspecials opnieuw uitbracht in mooie albums. 

☝️ Meer weten over de Star Wars filmspecials? Lees dit overzicht

Clone Wars

Dankzij de films van de prequeltrilogie werd eindelijk ook wat meer aandacht besteed aan ‘de Clone Wars’. Oorspronkelijk was dit niet meer dan een zinnetje van Obi Wan aan de jonge Luke Skywalker om te vertellen hoe diens vader gestorven was. Fans begonnen toen echter al meteen te speculeren over wat er precies allemaal gebeurd zou zijn tijdens die Clone Wars. Ook Dark Horse deed daaraan mee in haar comics en besteedde véél verhalen aan dit onderwerp. Voornamelijk in de lopende reeks ‘Star Wars Republic’, maar ook in een aantal specials en one-shots. Ten tijde van de release van ‘Attack of the Clones’ werden deze verhalen gebundeld in een reeks trade paperbacks. Daar zag Sanoma, dat ook de filmspecials van Episode I en II uitgaf wel brood in. Zij brachten de eerste 4 tpb’s ook uit in de Lage Landen. 

Brian Wood

Dark Horse bleef jarenlang comics en miniseries uitgeven, maar het moet gezegd dat na die eerste geweldige periode er een zekere sleet op kwam. De verhalen nog steeds goed, maar echt verrassen of boven het maaiveld uitsteken deden ze niet meer. Daar kwam in 2013 verandering in. Brian Wood startte toen met een nieuwe doorlopende reeks die zich afspeelt vlak na de ontploffing van de eerste Death Star aan het eind van ‘A New Hope’. Het verkent de periode waarin de Rebellen zich hergroeperen en plannen maken voor hun volgende stappen, terwijl het Keizerrijk op zoek is naar wraak. De reeks was goed geschreven en vooral ook heel mooi getekend door oa. Carlos D'Anda. Al in 2014 kwam er dan ook al een vertaalde versie uit bij Dark Dragon Books. Die zou 10 albums lopen.

Einde van een tijdperk

Na meer dan twee decennia verloor Dark Horse in 2014 de licentie voor Star Wars-comics aan Marvel. De verschuiving vond plaats in de context van Disney's overname van Lucasfilm in 2012. Met deze overname kreeg Disney ook de controle over de Star Wars-licenties. En aangezien Marvel Entertainment uiteraard ook onder de Disney-paraplu viel, was het een logische stap om de Star Wars terug over te brengen naar Marvel Comics.

Om met een schone lei te beginnen verplaatste Marvel zowat alle verhalen en personages uit de Dark Horse periode naar de categorie van ‘Legends’, een alternatieve canon. 

👉 Leestip: Ontdek alles over de originele Marvel Star Wars comics bij Juniorpress

[johnnymundano]

The Age of Shadows (2016)

Directed by Kim Jee-woon

Screenplay by Kim Jee-woon

Music by Mowg

Country: South Korea

Running Time: 140 minutes

CAST

Song Kang-ho as Lee Jung-chool

Gong Yoo as Kim Woo-jin

Han Ji-min as Yeon Gye-soon

Uhm Tae-goo as Hashimoto

Shin Sung-rok as Jo Hwe-ryung

Heo Sung-tae as Ha Il-soo

Lee Seol-goo as Oh Nam-won

Shingo Tsurumi as Higashi

Kim Dong-young as Ha Chul-joo

Jung Yoo-ahn as Hwang Ui-seo

Go Joon as Shim Sang-do

Seo Young-joo as Joo Dong-sung

Kwon Soo-hyun as Sun-gil

Lee Hwan as Park Dae-yi

Kwak Ja-hyung as Seo Jin-dol

Yoo Sang-jae as Hunter Park

Jo Young-gyu as Kim Hak-jin

Choi Yu-hwa as Kim Sa-hee

Han Soo-yeon as Mae-hyang

Nam Moon-chul as Kim Hwang-sub

Kim Soo-woong as Saito

Choi Jang-won as Noh Duk-soo

Heo Hyung-gyu as Jung Woo-sik

Baek In-kwon as Park Woong

Jung Do-won as Woo Ma-e

Lee Soo-kwang as Hideo

Hiromitsu Takeda as Takeda

Shin Sung-il as Park Ga

Kim Ui-gun as Heo Jung-goo

Foster Burden as Ludvik

Izo Oikawa as Umano

Kazuhiko Ikebe as Nakada

Lee Byung-hun as Jung Chae-san (cameo)

Park Hee-soon as Kim Jang-ok (cameo)

The Age of Shadows is a handsomely mounted, lightly melodramatic South Korean period spy thriller, punctuated by superbly staged action set pieces. The Age of Shadows also has a chunky runtime, and is thus able to play the long game; its initial sparkily lightweight approach shifts around the midpoint into a murkier, weightier tone, building towards an emotionally rewarding finale. It’s good watching, is what I’m getting at. But you have to stick with it to get the full effect. The Age of Shadows manages to be both entertaining and also be about the upsetting business of terrorism, while successfully evading the bear trap of tastelessness. I say “terrorism” but it should always be acknowledged that the name for people using violence for political ends always depends which side you’re on; for a South Korean audience these terrorists would be Freedom Fighters.

The Age of Shadows is set in Korea in the 1920s when it laboured under Japanese colonial rule (1910 – 1945). Over here in the UK there is a howling void in the heads of the hoi polloi like I, where the history of the East should be; we spend hours being taught about The Corn Laws but we only find out that Korea was once under Japanese rule by watching The Tiger (2015; awesome, watch it) or The Age of Shadows. Or it might just be me who is an idiot; either way don’t knock the educational content of movies about giant tigers or people in sharp threads planning to bomb an embassy. Anyway, after a few seconds research it looks like Japan, successfully eschewing military confrontation, slowly eroded Korea’s independence with some underhand shenanigans and a bunch of treaties from 1876 onward, tying the two closer and closer together, culminating in the Japan-Korea Treaty of 1910. This completed the annexation of Korea by Japan. Why would Korea sign such a thing, you may be understandably wondering. The ridiculous answer is they, or the then Korean regent Gojong, didn’t. Japan annexed Korea anyway. South Koreans have since dubbed this the Japanese Forced Occupation and The Dark Japanese Imperial Period. Korea was well miffed is the message I’m getting here. Hence the freedom fighters.

Since The Age of Shadows is a South Korean movie it is understandably very much not on the side of the Japanese overseers. It is very much on the side of the Korean freedom fighters, who are all plucky, photogenic and brave. You could easily come away from The Age of Shadows believing that they are so awesome that, like The Punisher©®™, no innocents ever get caught in their bomb blasts or crossfire. It’s a measure of the movie’s subtlety that this isn’t true. It wants you to root for the freedom fighters so it does somewhat soft soap the collateral cost; but it can’t bring itself to lie, the bodies of the innocent are there if you watch closely. Innocent isn’t a term the movie extends to the Japanese, who are the bad guys here (and to be honest, Japan of the 1920’s, I’m thinking Korea has a point here).

Surprisingly for an occupying force the Japanese are few in number. They seem to be operating on the Roman Empire model - where you go in, take a place over, and use the locals to police themselves; with the subjugating force occupying the upper echelons and running the martial apparatus. It’s a good model; you can cover a lot of ground with limited resources. But because you are outnumbered on the ground, you have to brutally dissuade any insurgents. Brutally, I stress. Hence all the Japanese characters are nasty pieces of work. There is a range of evil on offer though; the cartoony psychosis of number one goon Hashimoto (Uhm Tae-goo; cartoony, psychotic, good fun) or the quietly vile police chief Higashi (Shingo Tsurumi; supremely reptilian). Now, I wouldn’t take this as an indictment of the Japanese race as a whole, it’s more a reflection of the kinds of people who gravitate to the suppressive end of the police state. Basically, if they weren’t in uniform they’d be in prison. Every country has a rich crop of these sweethearts, not just Japan.

That’s the backdrop against which the epic sweep of The Age of Shadows unfolds. It is a big movie; Korea vs Japan! Freedom versus vassalage! Authenticity vs Inauthenticity! Love vs Duty! But it is also simultaneously a small movie; it’s all about Lee Jung-chool (Song Kang-ho; fantastically sympathetic), a Korean and also a cop working under the Japanese. It’s about how he grows some self-respect, I guess. How he learns that everyone picks a side, even if they don’t realise it; so it’s best to make it a conscious decision. The Age of Shadows opens with a crucial confrontation between Lee Jung-chool and Kim Jang-ok (Park Hee-soon; athletically defiant), a resistance fighter and ex-classmate of lee Jung-chool. This is a  ferociously entertaining thrill of a night-time firefight with much rooftop running, and even a nifty bit of business with a severed toe; the kind of tossed off quirk Korean cinema does so well. Something is stirred within the laissez-faire breast of Lee Jung-chool, something which is positively agitated by his investigation into antique shop owner Kim Woo-jin (Gong Yoo; disarmingly pleasant), and a plot involving the transport of explosives by train. Kim-Woo Jin attempts to turn the copper, while Lee Jung Chool seeks to infiltrate the ambitious cell before their plans bear explosive fruit. But who is fooling who, and, ultimately, is someone fooling themselves?

What follows is a cloak and dagger game of cat and mouse which reaches a climax mid-movie, with a tense and expertly staged train journey/traitor hunt with a hectically violent conclusion. After that the games being played extend beyond the cast to envelop the audience as the The Age of Shadows keeps its cards close to its chest, dealing out revelations at a steady pace throughout this darker, harder half of the movie. It’s discreetly smart film making, so high fives and bear hugs to Kim Jee-woon. But I think most credit is due for segueing so smoothly from the initial Boy’s Own escapades to the quite harrowing consequences of defiance. The Age of Shadows pulls its punches, no doubt, but it still admits the ugly cost of defiance to a quite remarkably unpleasant extent. Ultimately The Age of Shadows is a beautiful, finely acted, whip-smart movie which secretes within its enthralling entertainment a soupçon of brutal truth.