#meyhaneler

[princessemalheureuse]

Ve biliyor musun, artık meyhaneler bile sen değil...

Artık izin kaldı sadece, sen değil...

[solmusmavilikler]

“Senden vazgeçersem helal olsun - Beni mahveden sen haram olsun”

[hosca-kalamam]

Anlamsız geliyor şişeler meyhaneler. '

[uykucupandaa]

Meyhaneler sen, içtikçe biten ben

Senden vazgeçersem haram olsun

Tüm kadehler sen, kırılıp düşen ben

Beni mahveden sen, helal olsun

[yazan-kalem-siyah06]

"eşkiya filminde gönül yarası türkümü okumamı istediler. ben de kabul etmedim. dedim ben öyle artistlik yapmam, o işi yaparsan artistlik yapmış olacaksın kabul etmedim. yıllar sonra benim bu gönül yarası türkümden esinlenerek senaryo yazmışlar. gönül yarası filmi. senarist aradı beni yine kabul etmedim artistlik yapmam çünkü. sonra çok ısrar ettiler, defalarca haber yolladılar benim filmde karlı dağlar türkümü söylememi istediler. benden o türküyü 45 yıldır kimse istememişti. bir de şener şen'in filmiydi. severim onu, halkçı adamdır. bir de dediler ki meyhanede söylenecek. o zaman kabul ettim. çünkü meyhaneler, gazinolar, böyle içkili yerler bizimdir, bizim mekanlarımızdır. öyle orda söyledim türkümü. şimdi burda karlı dağlar istenince aklıma geldi"

[cokkonusanpapatya]

dünyanin en güzel sarkisi

[burasibenimdunyam]

Meyhaneler sen, içtikçe biten ben🍻

[sezginer35]

RAKI İÇMEK

Rakı tüketmek tüm diğer yemek ve içmek kültürlerinden ayrı, kendine has manifestoları bile vakit içerisinde oturtmuş bambaşka bir gelenektir. Masası, o masaya oturulacak kişi, konuşulacaklar derken aslında tamamen “hadi içelim” değil, “rakı içelim” diye kurulan bir cümledir o.

 

Rakı sofrasının vazgeçilmezi sadece mezesi, rakısı, buzu değil, o masaya oturulan ahbabtır, eştir, yol arkadaşıdır. Kendine dair alışkanlıkları olduğu kadar, gelenekselleşmiş cümleleriyle de bilinir bu ortam. Rakı içmenin kimin, nerede, ne için söylediği hep tartışılan klasik sloganları bile vardır.

“En kötü günümüz böyle olsun ile açılan sohbet, derine iner, bir yerlerdeki düğümü, en çok da kalptekini çözene dek sürer. Rakı sofrasında müziğin, dışarıda olup bitenin önemi kalmaz. Zamanı orada donduran, o anda her şeyi dışarıda bırakan kendi başına bir ritüeldir.

 

“Herkesle rakı içilmez” denir en çok. Rakının içte saklı kalanı dışarı usulca çıkardığı, kalpten dile dolanan düğümü çözdüğü bilindiğinden olsa gerek, ona tanıklık edecek kişi daima özeldir. Adabı olan bir kültürdür rakı, kim ve ne için içtiğinle, kiminle içtiğin arasındaki dengeyi koruyan da bu kültürdür zaten. Herhangi bir barda ayakta da içilmez, öylesine bir insanla da.

 

Neyzen Tevfik, rakıyı nasıl içeceksin sorusuna “adam gibi” şeklinde karşılık vermiştir. Rakı denince, özgün yorumlarıyla unutulmazlar arasında yer edinmiş Aydın Boysan ise rakı için, “güneş battıktan sonra, yavaş yavaş ve muhabbet eşliğinde içilmeli” sözünü sakınmaz. Meyhaneler bu yüzden ayrıcalıklıdır bir çok mekandan. Sırlar saklar, anılar biriktirir, sözler tutulur.

 

Efkar kelimesinin akla getirdiği rakı her nasılsa o efkarı dağıtan, en yakının kalbine emanet eden bir aracıdır. Salt bu nedenle bile meyhaneler gizemlidir aslında. Neşeyle mi kederle mi kurulduğu bilinmeyen bir rakı sofrasının dört duvarı aşan gizli tanığıdır.

Şair Ümit Göksel’in “O halde yarın güneş kızarınca gelirim. Olursa olur, olmazsa rakı içeriz. Olursa devam, olmazsa veda ederiz” sözü de aslında rakı içmenin kendiliğinden olan o zerafeti oldukça iyi tanımlıyor.

 

Rakı sofrası dost meclisinin, yol arkadaşının ağırlandığı, kederin neşeye evrilme şeklinin en güzel şeklidir. Bu yüzden içmek için değil, bir sebebe içmek için rakıdan ve o rakının olmazsa olmazı meyhaneden daha güzel bir seçenek akıla gelmez. Tomris Uyar’ın yaz akşamüstleri denilince akıla getirdiği rakı sofraları da işte bu sebepten ölümsüzdür.

keyifli akşamlar olsun..

[mormezarlik]

Meyhaneler sen.. içtikçe bitən ben

[birsarhosunruhu]

Anlamsız geliyor şişeler, meyhaneler.

[siyahveizmarit]

Anlamsız geliyor, şişeler meyhaneler

Bana sen lazımsın

Sen lazımsın, sen

[halledecegizz]

Meyhaneler sen,içtikçe biten ben

Senden vazgeçersem haram olsun

[littlecrowsthoughts]

Bu kent öldürüldü diyorlar

Kurşuna dizildi bir gece yarısı

Hayaletler geziniyormuş şimdi

Sokak aralarında ve caddelerde

Baykuş tüneği olmuş alanlar

Ve yarasalar uçuşuyormuş...

Silah ve esrar kaçakçıları

Altın çağını yaşarlarken

Artıyormuş bir yandan da

Kumarhaneler,meyhaneler

Borsa oyunları hileli iflaslar

Birbirini kovalayıp dururken

Nasıl çıkmışsa pek bilinmiyor

Yaygınmış şimdilerde rus ruleti

İntiharların sayısı bilinmiyor

Çoğalıp duruyormuş fahişeler

Ve artık bunların hiç biri

Olay bile sayılmıyormuş şimdi

Bu kent öldürüldü diyorlar

Bahar gelmez artık buraya

Bir kent nasıl öldürülür göz göre göre

Ben inanmıyorum kim ne derse desin

Sodon ve Gomore efsanelerde kaldı

Yaşanan bir başka tarih şimdi

Şöyle bir dokunsak toprağa yalın ayak

Duyacağiz belki tarihin akışını

Baharda gecikebilir unutmayalım

Böyle okuduk tarihin kitaplarından

Hele vakit gelsin,sevda dal versin

Uzanacağiz bir sabah çiçekli bir ağaca

Unutmayalım aşkın sımsıcaklığını

Suskun bekleyişlerini varoşların

Kitapları,fabrikaları unutmayalım

Unutmayalım dağların öyküsünü

Zincirlerini kırmasını bilir bir kent

Bir kent nasıl öldürülür göz göre göre

Ben inanmıyorum kim ne derse desin.

Aovrayı unutmayalım

Kışlık saray ne kadar dayanabilir

Hayatı kollamasını bilenlere

Ölüm suretini gezdiren serseriler

Sızıp kalacaklar birazdan

Ve bir tül gibi yırtılırken çevren

Bu kent yeniden yaşanacaktır