#nic respones

[ghostlywhiskey]

have you ever written anything about simon with a breeding kink?

no but i've definititely thought about it more often than not oops

i'm actually writing something with price & a breeding kink rn, so i might do simon too honestly, but my brain has been protesting against me every time i try to write grr

but simon with a breeding kink is top 5 brain rot thought next to price with a breeding king. like price genuinely wants you pregnant and carrying his child, man will not stop until he's hit like 3 to 5 kids. if the thought of you getting impregnated is in his head, he's working on making it happen asap. completely blinded by the thought.

and this is where i feel simon differs and is hesitant at first when the thought of getting you pregnant crosses his mind and he genuinely sits on the thought for a few days. and for him its a tiny event/scenario that really kicks it into gear - like seeing you hold a family members baby, or the way you smile at a toddler in the supermarket while waiting to check out at the register attempting to make the toddler laugh. because then it further rationalizes the idea in his head because he can't help but think of you carrying his child, knowing he would have helped create the growing baby inside you. and how good of a mother you'd be - attentive, loving, patient, etc. and when your getting ready for bed later that night, he'll come up behind you in the bathroom, one hand on your waist while the other slides to the front of your stomach. his hand gently rubbing the area. his breath against your ear making you shiver but its his words that making your body freeze in shock. "gonna be a good girl and give me a baby, alright?"

i want to be euthanized or maybe just pregnant with simons baby but anyway time to add simon with a breeding kink to the list of things to write about

[loja-kidstok]

Quais os Melhores Tecidos Para Roupa Infantil?

Melhores tecidos para roupa infantil é u ma d as co is as m ais important es para o des en vol v iment o sa ud á vel de u ma c rian ça , po is el a é respons á vel por mant ê – la aqu ec ida , se g ura e conf ort á vel .

Esc ol her os mel h ores te c id os para a rou pa infant il , ent ão , é ess en cial para g arant ir que a c rian ça este ja prote g ida e conf ort á vel . Ex ist em m uit os tip os d if erent es de te c id os disp on í ve is para rou pa infant il , c ada um com su as pr ó pri as car acter í stic as e benef í ci os , e c ada um com se u pr ó pri o n í vel de dur abil id ade , respir abil id ade , resist ê nc ia à á gu a e m uit o m ais .

No ent anto , al guns dos mel h ores te c id os para rou pa infant il s ão al god ão , sed a , lin ho , l ã e pol i é ster . O al god ão é su ave , resist ente e respir á vel , enqu anto a sed a é extrem ament e su ave e respir á vel .

O lin ho é leve , respir á vel e m uit o dur á vel , enqu anto a l ã é qu ente e resist ente . O pol i é ster , por out ro l ado , é extrem ament e dur á vel , resist ente à á gu a e à su je ira , e p ode ser us ado em u ma varied ade de pe ç as de rou pa infant il .

Ao esc ol her o mel hor te c ido para a rou pa infant il de se u fil ho , cert if ique – se de consider ar as car acter í stic as e benef í ci os de c ada te c ido para g arant ir que a rou pa se ja se g ura e conf ort á vel para a c rian ça .

6 Melhores tecidos para roupas infantis?

As roupas infantis são um dos itens mais importantes para garantir a saúde e o bem-estar dos bebês. Por isso, é importante escolher os melhores tecidos para a confecção desses produtos. Entre os materiais mais indicados para as roupas infantis, estão o algodão, o linho, o Tencel®, a viscose, o poliéster e o poliamida.

Algodão

O algodão é um dos tecidos mais populares para as roupas infantis por ser fresco, respirável e altamente resistente. Além disso, é ecologicamente correto, pois é obtido através da plantação, e tem um toque suave para não irritar a pele delicada dos bebês.

O linho também é uma opção muito popular para as roupas infantis, pois é leve, durável e resistente ao encolhimento. Além disso, é respirável, absorve muito bem a umidade e tem um toque suave.

Tencel®

O Tencel® é um tecido produzido a partir da celulose de eucalipto e tem alta resistência, além de ser muito resistente às formas de bolinhas. É também muito fácil de lavar e secar, além de ser muito suave para a pele dos bebês.

viscose

A viscose é um tecido muito leve, respirável e muito macio. É produzido a partir da celulose de madeira, não causa alergias e não encolhe. Além disso, absorve bem a umidade, o que o torna ótimo para o verão.

Poliéster

O poliéster é um tecido sintético muito resistente e resistente ao desgaste. É altamente durável, resistente ao encolhimento e às formas de bolinhas. No entanto, pode ser mais quente para o verão, por isso é importante optar por tecidos mais leves para as roupas infantis.

Poliamida

Por fim, o poliamida é um tecido sintético resistente à água, à umidade e ao desgaste. Além disso, é muito resistente ao encolhimento, aos mofos e às formas de bolinhas. No entanto, não é tão macio quanto o algodão ou o linho, por isso é importante certificar-se de que o tecido é muito suave antes de comprá-lo.

Escolher os melhores tecidos para as roupas infantis é essencial para o conforto e a saúde do bebê. Os tecidos mais populares para esses produtos são o algodão, o linho, o Tencel®, a viscose, o poliéster e o poliamida. Esses tecidos são respiráveis, macios e muito resistentes, oferecendo um ótimo equilíbrio entre conforto e durabilidade.

Tecidos de origem vegetal

Os te c id os de orig em veget al s ão idea is para comp or o look de u ma blog ue ira infant il . A qual id ade , resist ê nc ia e be le za dos te c id os de al god ão , sed a e lin ho s ão ap reci adas des de a Ant ig uid ade .

É poss í vel c ri ar pe ç as ú nic as , com o vest id os de fest a para c rian ça , que al iam est ilo , eleg â nc ia e be le za para comp or o look . As op ç õ es s ão vari adas , des de os te c id os m ais le ves , fe it os de lin ho , at é os m ais resist ent es , fe it os de al god ão .

Os tons de cores s ão divers os , t udo para comp or o look da blog ue ira infant il . Al é m dis so , os te c id os de orig em veget al s ão extrem ament e resist ent es à abras ão e a o des g aste , o que g arant e ma ior dur abil id ade para a rou pa .

Se ja para comp or looks para u ma fest a o u para o d ia a d ia , os te c id os de orig em veget al s ão a esc ol ha cer te ira para a blog ue ira infant il .

Aproveite para visitar e seguir o Instagram Kidstok .

O post Quais os Melhores Tecidos Para Roupa Infantil? foi publicado primeiro em Kidstok .

[anamakara]

[From @kokoronbain] Okay so your tags on my Fell!Paloma killed me so much that I almost don't sleep yesterday lol 😂 (I will do it now i promise!!). So hmm since I make a new post on Fell!Paloma's backstory and some importants facts on her, what do Fell!Nic' think about her? (Sorry for this stupid selfish ask, I need to know 😭😭) Anyway, have a good day/night!! 💤💤

Ah Girl pls. I REALLY WANTED TO RESPONS TO THIS ÒWÓ ✨✨✨✨✨✨✨✨✨

And also OMG girl I'm so sorry for that pwp

(I Hope you sleep corretly...)

Me: welp , i things mabey she likes alchohol, you could invite her to some...."copas" >wo

Fell! Nicolás: uhm,...mabey i could invite her to take some tekila and Talk... ... but i think She wouldn't accept It....

[naayyweasleeyy]

1 Januari 2022

hari ini keseharian normal-normal aja kaya biasa. siangnya aku pergi sama mamah bapak jenguk kakek, sebentar. sebelum magrib pun udah sampe rumah lagi.

kuotaku hari ini habis. di kamar gak jelas. rapijali dah selesai dibaca. mau main sosmed gaada kuota, jadi cuma bales2 chat yang dateng seadanya wkwkwk.

jadinya aku memutuskan untuk nonton yang ada di laptop yang filmnya baru sedikit. aku nonton Before Midnight karena sebelumnya baru ditonton sebagiannya aja.

karena cuma setengah dan masih terlalu cepet kalo tidur, jadinya aku lanjut nonton Nic&Mar yang ke sekian juta kali.

dua film yang aku tonton itu jelas super relate. kita sama-sama nonton orang ngobrol panjang dalam film yang berbeda.

i do really love that type of conversation!

yang kita gak kerasa jalan jauh dan ternyata udah diskusiin banyak topik dan bicarain banyak hal. emang ya kalo sama orang yang 'klik' apalagi buat ngobrol. topik itu gaada habis-habisnya.

kaya Celine yang tiba-tiba kambing lewat pun jadi pembahasan. di tengah2 obrolan selalu nyelip 'aku pernah ceritain ini gak sih?', 'inget dongengku tentang ini gak?'. seru banget!

suatu saat kalo bisa dating, penginnya cukup kaya gitu aja. gaperlu diajak ke coffee ato ngemol jauh-jauh. wkwkwk

terus salah satu yang baru aku pelajari dari Nic&Mar adalah tentang gift acception.

nic pas dikasi teh sama sarung tangan oleh mar, responsnya langsung

'wah, thank you ya'

gak kaya respons kebanyakan orang-orang atau kita yang,

'eh gausah', 'gak ah ngerepotin' dan sebagainya. basa-basinya kebanyakan wkwkwk

juga kalo mau minta atau ngajak sesuatu to the point aja. kaya mar yang mau ngajak makan ya langsung bilang. pengin dimasakin ya langsung request. kalo perempuan macem gini kan jadinya gak ngeribetin wkwkwk.

#30haribercerita

[helene-naw]

Penggunaan perintah Ping

Pada artikel sebelumnya sedikit dibahas tentang bagaimana melakukan tes koneksi jaringan dengan perintah ping melalui command prompt. Pada artikel tersebut sedikit diulas bagaimana mempergunakan command prompt untuk melakukan pengujian koneksi jaringan dengan hasil seperti yang diinginkan, yaitu adanya pesan Reply From …….. : bytes=31 time=1ms TTL=120, yang menandakan proses pengujian berhasil dan computer sudah terhubung dengan jaringan computer dengan adanya respons atau reply dari ip address yang diping. Namun ada beberapa kasus yang tidak menampilkan reply setelah kita melakukan perintah ping. Beberapa kasus atau pesan yang disampaikan dari perintah ping antara lain;

Replly From

Request timed out

Destination host unreachable, dan

TTL Expired in Transit

Untuk memahami istilah yang dimaksudkan pada poin-poin diatas, mari kita pelajari satu persatu dan secara bertahap. Namun sebelumnya jika ada kekeliruan, mohon koreksi bersama dengan mendapatkan lebih banyak referensi berhubung penulis bukan seorang guru yang professional dan berkompetensi. Semoga dapat membantu untuk memberikan pemahaman tentang jaringan computer, khususnya bagi siswa-siwi SMK Negeri 1 Pakong. Reply Form. Pada artikel terdahulu tentang Mengenal Perintah Ping Untuk Tes Koneksi Jaringan sudah diberikan contoh gambar, dan menandakan jika pengujian berhasil adanya reply dari host tujuan. Misalkan hasil ping diperoleh Reply from 127.0.0.0; bytes=32  time=1ms TTL=120. Maksudnya kurang lebih seperti berikut. Jawaban dari IP address 127.0.0.1 (localhost) dengan data transfer sebesar 32 bytes kurang dari 1ms, Time To Live (TTL) selama 120 second (detik). Request Timed Out. Jika boleh saya menterjemahkan secara kasar, request time out berarti permintaan berakhir, atau gagal.Hal ini bisa disebabkan karena IP address dari NIC yang dipergunakan pada localhost tidak berfungsi, atau belum terdeteksi. Setiap data yang dikirim dan diterima akan melalui NIC dengan alamat unik yang dimiliki NIC, jika alamat unik tersebut tidak terdeteksi atau belum memiliki IP address, maka permintaan akan berakhir. Pemahaman secara singkat bahwa komputer tidak dapat terhubung dengan jaringan, hal ini dapat disebabkan dari berbagai faktor. Destination Host Unreachable. Host tujuan tidak berhasil ditemukan, dalam artian host komputer kita tidak dapat menjangkau host tujuan. TTL Expired in Transit. Pada jaringan komputer, data yang dikirim ataupun diterima memiliki TTL (Time To Live) atau waktu yang ditentukan oleh jaringan untuk tetap berada pada sebuah jaringan. Jika kita melakukan perintah ping sebuah IP address dan keluar hasil TTL Expired in Transit menandakan paket data melebihi waktu yang telah ditentukan. Data yang dikirim tidak sampai pada tujuan, namun berputar hingga masa tenggang keberadaan pada jaringan habis sebelum mencapai tujuan.

[slwstr-archiwum]

Badanie Regnerusa nad dziećmi homoseksualistów i jego implikacje

W skrócie:

badanie Regnerusa nie mówi nic o wychowaniu dzieci przez pary homoseksualne, w szczególności przez pary w związkach partnerskich, czy pary, które zawarły ślub;

to co z wyników i wniosków Regnerusa zachowuje się, gdy dokonać odrzucenia rzeczy nieprawidłowych metodologicznie, świadczy, że wprowadzenie małżeństw osób tej samej płci jest pierwszym i podstawowym krokiem do poprawienia sytuacji dzieci z takich rodzin.

Kilka dni temu „Rzeczpospolita” opublikowała artykuł pod znamiennym tytułem: Homoseksualizm jest zaraźliwy. Co skłoniło jeden z czołowych tytułów prasowych do skorzystania z tandetnego, kretyńskiego wręcz nagłówka rodem z tabloidu? Tłumaczenie niesławnego artykułu Marka Regnerusa How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study, które ukazało się właśnie w kwartalniku „Fides et ratio”.

Problemów z pracą Regnerusa jest wiele, głównym zapewne publiczny odbiór wyników tych badań i użytek, jaki robi się z nich w politycznym dyskursie. Dobrze ukazuje to właśnie artykuł z „Rzepy”:

Średnio co trzecie dziecko, które wychowywane było przez pary homoseksualne, jest dziś homo- lub biseksualne. Takie wnioski płyną z raportu amerykańskiego badacza, prof. Marca Regnerusa z University of Texas w Austin, z 2012 r. (…) Przystępując do badań, profesor przygotował specjalną ankietę, którą rozesłano do ponad 15 000 respondentów w wieku 18–39 lat. Otrzymał prawie 3000 pełnych ankiet Amerykanów, z których wyodrębnił osiem grup wychowywanych przez różne typy rodzin – m.in. dorosłych, którzy wzrastali w pełnych heteroseksualnych rodzinach oraz wychowywanych przez matki lesbijki lub ojców gejów. Następnie podał je analizie pod kątem badania 40 wybranych zmiennych.

W rzeczywistości, co wyjaśnię dokładnie dalej, badanie Regnerusa w ogóle nie dotyczyło rodzicielstwa par jednopłciowych, było źle przeprowadzone od strony metodologicznej, oraz, jeśli ma być argumentem za czymkolwiek, to za zniesieniem dyskryminacji lesbijek i gejów w dostępie do instytucji małżeństwa.

Badanie Regnerusa

Omówienie badania Regnerusa rozdzielę na trzy części: przedstawienie wniosków, opis metod oraz krótką analizę krytyki, jaką Regnerus formułuje pod adresem innych badaczy.

Wnioski

Oddajmy głos samemu Regnerusowi:

As scholars of same-sex parenting aptly note, same-sex couples have and will continue to raise children. American courts are finding arguments against gay marriage decreasingly persuasive. This study is intended to neither undermine nor affirm any legal rights concerning such. The tenor of the last 10 years of academic discourse about gay and lesbian parents suggests that there is little to nothing about them that might be negatively associated with child development, and a variety of things that might be uniquely positive. The results of analyzing a rare large probability sample reported herein, however, document numerous, consistent differences among young adults who reported maternal lesbian behavior (and to a lesser extent, paternal gay behavior) prior to age 18. While previous studies suggest that children in planned GLB families seem to fare comparatively well, their actual representativeness among all GLB families in the US may be more modest than research based on convenience samples has presumed.

To rdzeń części artykułu, w której autor zamieścił konkluzje swojej pracy. Problem z badaniem Regnerusa widoczny jest od razu. W pierwszym zdaniu pisze o jednopłciowych parach wychowujących dzieci, niedwuznacznie wskazując obszar zainteresowań, którego w mniejszym lub większym stopniu miałyby tyczyć się jego badania. Zwraca nawet mimochodem uwagę, że (amerykańskie) sądy widzą coraz mniej argumentów dla utrzymania zakazów małżeństw jednopłciowych. Jednak już w trzecim zdaniu z rozpatrywanego tu fragmentu dokonuje asekuracji, notując, że jego wyniki w żaden sposób nie mogą się przekładać na argumenty za lub przeciw odbieraniu komukolwiek praw. Jest to co prawda niespójne z medialnymi wystąpieniami Regnerusa, ale potraktowane poważnie wskazuje, że reprezentacja tego badania w mediach, na przykład przez „Rzeczpospolitą” czy „Fides et ratio”, jest niezgodna z założeniami autora.

Ciekawsze z punktu widzenia metodologii rzeczy dzieją się chwilę później. Autor nawiązuje do innych badań nad rodzicielstwem par jednopłciowych, których wyniki wskazują, że rodzicielstwo takie nie wpływa negatywnie na rozwój dzieci. Stwierdza następnie, że wbrew tym poglądom jego wyniki pokazują, że dzieci, które w kwestionariuszu raportowały o homoseksualnych zachowaniach swoich rodziców, wypadają przy pomiarze niektórych wybranych przez badacza parametrów gorzej niż dzieci, które raportowały, że dorastały w nienaruszonej biologicznej rodzinie.

Co jest nie tak z tym wnioskiem? Przeskakując od jednego zdania do drugiego, Regnerus przechodzi od mówienia o dzieciach wychowywanych przez pary jednopłciowe do mówienia o dzieciach, które opisywały (nie wiadomo na ile adekwatnie) jakieś zachowania homoseksualne u któregoś ze swoich rodziców. A przecież to są dwie zupełnie różne rzeczy, jak pokażę w kolejnej części notki, poświęconej metodologii Regnerusa.

Metody

Regnerus dość precyzyjnie opisuje swoją metodologię. Osoby, które wypełniły kwestionariusz, zostały przez niego podzielone na następujące grupy:

IBF - Od urodzenia do 18 roku życia w nietkniętej rodzinie z biologicznym ojcem i matką.

LM - Matka wchodziła w relacje homoseksualne.

GF - Ojciec wchodził w relacje homoseksualne.

Adoptowani - Dzieci adoptowane.

Rozwiedzeni później - Dzieci rodziców, którzy rozwiedli się już po tym, jak dziecko skończyło 18 rok życia.

Rodzina przybrana - Sytuacja, w której tylko jeden rodzic jest biologicznym rodzicem dziecka.

Samotny rodzic - Dzieci wychowywane przez samotnego rodzica.

Inne - Dzieci o sytuacji rodzinnej nie mieszczącej się w żadnej ze wskazanych wyżej kategorii.

Co z dziećmi, które podpadały pod kryteria przynależności do więcej niż jednej z grup wyżej wskazanych? Regnerus nie ukrywa, że jego priorytetem była z jednej strony jednoznaczność, z drugiej – maksymalizacja grup, które go najbardziej interesowały (LF i GF). A więc na przykład dziecko wychowywane przez samotnego ojca-geja było klasyfikowane wyłącznie do grupy drugiej, czyli GF, ale nie do grupy dzieci rodziców samotnych…

Co z sytuacją, gdy dziecko miało oboje rodziców biologicznych utrzymujących homoseksualne relacje? Wtedy klasyfikowane było do grupy GF, bo, jak z rozbrajająca szczerością przyznał Regnerus, była ona najmniej liczna, więc chciał ją uczynić jak najliczniejszą i w sytuacjach spornych preferował zaliczenie badanych dzieci do tej grupy.

Owa dziwna praktyka sama w sobie jest dyskwalifikująca. Można argumentować, że Regnerus powinien albo utworzyć więcej bardziej adekwatnych grup, albo zgoła wyeliminować dyskusyjne przypadki. Ale zostawmy to, bo, mam nadzieję, widać już inny fundamentalny problem.

Wśród wymienionych grup jedynymi, które z definicji obejmowały dzieci wychowywane przez jakiekolwiek pary, były grupy pierwsza oraz czwarta. Wydaje mi się też, że takimi grupami mogły być grupy dzieci adoptowanych i rodziny przybrane. Jak powiedziałem, osobliwa procedura jednoznacznego klasyfikowania, niezbyt precyzyjnie opisana, nie daje pewności co do zastosowanego podziału.

Żadna z dwóch grup obejmujących dzieci rodziców homoseksualnych nie była grupą utworzoną z dzieci wychowywanych przez pary homoseksualne od urodzenia do 18 roku życia. Zaraz zobaczymy, jakie ma to konsekwencje dla oceny znaczenia odkryć Regnerusa dla palących obecnie kwestii społecznych, ale najpierw rozwiejemy pewną wątpliwość.

Może ktoś oponować, że nawet jeśli nie wszystkie dzieci z grupy z homoseksualnymi rodzicami (to jest rodzicami, którzy według wypowiedzi tych dzieci kiedykolwiek wchodzili w relacje homoseksualne) były wychowywane przez pary, to przynajmniej znaczna większość. Zobaczmy, co pisze o tym sam Regnerus:

The NFSS interviewed just under 3000 respondents, including 175 who reported their mother having had a same-sex romantic relationship and 73 who said the same about their father. (…)

The NFSS is not a longitudinal study, and therefore cannot attempt to broach questions of causation. It is a cross-sectional study, and collected data from respondents at only one point in time, when they were between the ages of 18 and 39. It does not evaluate the offspring of gay marriages, since the vast majority of its respon- dents came of age prior to the legalization of gay marriage in several states. (…)

While gay and lesbian Americans typically become parents today in four ways—through one partner’s previous participation in a heterosexual union, through adoption, in-vitro fertilization, or by a surrogate—the NFSS is more likely to be comprised of respondents from the first two of these arrangements than from the last two. Today’s children of gay men and lesbian women are more apt to be ‘‘planned’’ (that is, by using adoption, IVF, or surrogacy) than as little as 15–20 years ago, when such children were more typically the products of heterosexual unions.

Although the NFSS did not directly ask those respondents whose parent has had a same-sex romantic relationship about the manner of their own birth, a failed heterosexual union is clearly the modal method: just under half of such respondents reported that their biological parents were once married. This distinguishes the NFSS from numerous studies that have been entirely concerned with ‘‘planned’’ gay and lesbian families, like the NLLFS. (…)

Fifty-eight (58) percent of those whose biological mothers had a same-sex relationship also reported that their biological mother exited the respondent’s household at some point during their youth, and just under 14% of them reported spending time in the foster care system, indicating greaterthan-average household instability. Ancillary analyses of the NFSS suggests a likely ‘‘planned’’ lesbian origin of between 17% and 26% of such respondents, a range estimated from the share of such respondents who claimed that (1) their biological parents were never married or lived together, and that (2) they never lived with a parental opposite-sex partner or with their biological father. The share of respondents (whose fathers had a same-sex relationship) that likely came from ‘‘planned’’ gay families in the NFSS is under 1%.

Przełóżmy to na liczby. W innym miejscu Regnerus podaje dokładne liczebności grup LM (z matkami lesbijkami) i GF (z ojcami gejami), jest to odpowiednio 163 i 73. Rozumiem, że under 1% z 73 to po prostu jedno przebadane dziecko, które było faktycznie planowanym dzieckiem wychowanym w gejowskim związku. Jeśli przyjmiemy najbardziej życzliwy szacunek, to jest 26% dla grupy LM, da nam to 42 dzieci wychowywanych w planowany sposób przez pary lesbijskie. Tak więc na łączną liczbę 236 dzieci z rodzicami wchodzącymi w relacje homoseksualne tylko 43 (18%) to były planowane dzieci par homoseksualnych.

Nawet nie jedno na pięć. Co więcej, grupa ta nie była lepiej scharakteryzowana, nie wskazano na przykład, ile z tych planowanych dzieci faktycznie wychowywało się w okresie 0–18 lat w stabilnym związku. Czemu to ważne? Bo oto, co jest sednem badania Regnerusa: porównywanie siedmiu z tych grup z grupą IBF, czyli starannie wyselekcjonowaną grupą dzieci, których heteroseksualni rodzice byli ze sobą nieprzerwanie w związku od momentu urodzenia dziecka do momentu wykonania badania.

Regnerus nigdzie w swoim badaniu nie porównuje dzieci wychowywanych przez pary jednopłciowe z dziećmi wychowywanymi przez pary dwupłciowe. Populacja dzieci homoseksualistów, jak przyznaje sam autor w jednym z zacytowanych fragmentów, w ponad połowie składała się z dzieci z nieudanych związków między osobą przeciwnej płci. Zaś 14% tych dzieci miało za sobą jakiś epizod w domu dziecka.

Autor tej pracy odkrył zdumiewającą prawdę, że patologiczne warunki dorastania skutkują patologiami wychowawczymi. Ponadto tak dobrał (patologiczne) grupy badane, by wyraźną mniejszością jednej z nich były dzieci par homoseksualnych (nie wiadomo dokładnie ile, ale mniej niż 1/5). Z kolei dzieci heteroseksualistów używane jako grupa kontrolna były dobrane bardzo wybiórczo. Wystarczyło na przykład, że rodzice tych dzieci rozwiedli się po tym, jak dzieci uzyskały pełnoletniość, a już takie dziecko usuwane było z grupy kontrolnej.

Takie to porównanie rodzicielstwa hetero- i homoseksualnego: z grupy hetero celowo usunięto wszystkie czynniki mogące zaburzać rozwój dzieci, do grupy homo wliczono tak wiele dzieci w rzeczywistości nie wychowywanych przez pary homo (przypomnijmy, połowa to dzieci ze związków różnopłciowych!), za to charakteryzujących się patologiami rodzinnymi, że Regnerusowi, po takim zdefiniowaniu odpowiednich grup faktycznie udało się wykazać negatywny wpływ rodzicielstwa homoseksualnego.

Choć w swojej pracy stara się sprytnie lawirować, to ideologiczna motywacja oraz niezbyt dobrze skrywana zachęta dla takich nadinterpretacji jak w Rzeczpospolitej co rusz wyłażą na wierzch w jego wywodach. Widać to wyraźnie w momencie, gdy Regnerus odnosi się do badań faktycznie poświęconych rodzicielstwu par jednopłciowych.

Krytyczny Regnerus

Najpierw zobaczmy, co Regnerus ma do powiedzenia na temat badań traktujących o skutkach wychowywania prez pary jednopłciowe:

In their 2001 American Sociological Review article reviewing findings on sexual orientation and parenting, however, sociologists Judith Stacey and Tim Biblarz began noting that while there are some differences in outcomes between children in same-sex and heterosexual unions, there were not as many as family sociologists might expect, and differences need not necessarily be perceived as deficits. Since that time the conventional wisdom emerging from comparative studies of same-sex parenting is that there are very few differences of note in the child outcomes of gay and lesbian parents. Moreover, a variety of possible advantages of having a lesbian couple as parents have emerged in recent studies. The scholarly discourse concerning gay and lesbian parenting, then, has increasingly posed a challenge to previous assumptions about the supposed benefits of being raised in biologically-intact, two-parent heterosexual households.

Regenrus ma w istocie cały rozdział pracy poświęcony ograniczeniom metodologicznym poprzednich badań. Co w nim zdumiewające, to rodzaj zarzutów, jakie wysuwa:

One notable example of this is the National Longitudinal Lesbian Family Study, (…). The NLLFS employs a convenience sample, recruited entirely by self-selection from announcements posted ‘‘at lesbian events, in women’s bookstores, and in lesbian newspapers’’ in Boston, Washington, and San Francisco. (…) All such samples are biased, often in unknown ways.

Jego zarzut częściowo jest zasadny. Większość badań nad rodzicielstwem jednopłciowym opiera się na niewielkich, wybiórczych próbkach. Problem leży gdzie indziej. Oto Regnerus kontynuuje swój wywód:

To compound the problem, results from nonprobability samples—from which meaningful statistics cannot be generated— are regularly compared with population-level samples of heterosexual parents, which no doubt are comprised of a blend of higher and lower quality parents. For example, Gartrell et al. (2011a,b) inquired about the sexual orientation and behavior of adolescents by comparing data from the National Survey of Family Growth (NSFG) with those in the snowball sample of youth in the NLLFS. Comparing a population-based sample (the NSFG) to a select sample of youth from same-sex parents does not provide the statistical confidence demanded of good social science.

Regnerus czyni innym badaniom zarzut z tego, że starannie wybraną nielosową grupę rodziców tworzących pary jednopłciowe porównuje do losowej próbki rodziców heteroseksualnych. Abstrahując od tego, że zarzut ten jest niesłuszny (większość badań rodzicielstwa jednopłciowego nie popełnia tego błędu), zdumiewa, że Regnerus nie widzi problemu w tym, że w swojej własnej pracy popełnił właśnie ten błąd, tylko w drugą stronę: starannie dobraną grupę heteroseksualnych, stabilnych związków traktuje jako kontrolę dla heterogenicznych rodzin, których jedyną cechą wspólną jest to, że co najmniej jeden z rodziców wykazywał jakieś relacje homoseksualne – w opinii własnego dziecka, wydanej wiele lat później.

Regnerus co rusz przedstawia losowość próbki w swoim badaniu jako wielką jego zaletę. Problem w tym, że ta losowa próbka została poddana bardzo nielosowemu przetworzeniu, czyli podziałowi na opisane grupy. Po tym podziale jej losowy charakter znika. Jeśli w jednej przegródce są wszelkie formy życia rodzinnego, którego jedyną cechą wspólną jest (domniemany, bo przecie jedynie raportowany przez dzieci) homoseksualizm jednego z rodziców, a w drugiej świadomie przesiane rodziny, które odpowiadają wyidealizowanemu obrazowi, to nie można pisać później, że się dokonuje badań na losowych próbach.

Regnerus pisze, że porównuje wpływy wychowania w rodzinach z rodzicami o orientacji homoseksualnej do wychowania w rodzinach z rodzicami hetero. Po czym usuwa z rzekomej grupy kontrolnej hetero wszystkie te aberracje i zaburzenia, które z jakichś powodów zostawia w grupie homo. By sparafrazować jego własne słowa: comparing a population-based sample to a select sample of youth from different-sex parents does not provide the statistical confidence demanded of good social science.

Krytyka pracy Regnerusa

Debra Umberson

Badanie Regnerusa spotkało się z dość, oględnie mówiąc, oschłym przyjęciem. Debra Umberson, zawodowa koleżanka Regnerusa z jego własnej uczelni oraz redaktorka naczelna pisma Journal of Health and Social Behavior, napisała o jego badaniu:

His definition of children raised by lesbian mothers and gay fathers is incredibly broad – anyone whose biological or adopted mother or father had a same-sex relationship that the respondent knew about by age 18. (…)

On the other hand, to be included in the “heterosexual married family” category, respondents had to have parents who were continuously married from the time of their birth to the time of the survey! (…)

By casting his net so widely for children of supposedly gay and lesbian parents, and so narrowly for the children of heterosexual couples, Regnerus practically guaranteed that his study would find that those with so-called gay and lesbian parents would fare worse than those with so-called heterosexual parents.

Krótko mówiąc, jej zarzuty pokrywają się z tym, co pisałem wcześniej. Regnerus dokonał porównania nie między dziećmi heteroseksualistów i dziećmi homoseksualistów, tylko między starannie i świadomie wybraną grupą dzieci o idealnych warunkach rozwojowych oraz świadomie i starannie wybraną grupą dzieci z możliwie licznymi problemami rodzinnymi, które przy okazji być może miały też (prawie zawsze jednego) rodzica o homoseksualnej orientacji.

Intrygujące, że sam autor przyznawał w wywiadach, że jego badanie miało mało wspólnego z dziećmi wychowywanymi przez pary homoseksualne (nie mówiąc o związkach partnerskich czy małżeństwach), ale jednak w mediach wciąż funkcjonuje mem, że  porównywał wychowanie w rodzinach tworzonych przez rodziców hetero- i homoseksualnych.

Perrin, Cohen i Caren

Z kolei trzech autorów (Andrew Perrin, Philip Cohen, Neal Caren) dokonało dość druzgoczącej krytyki w artykule Responding to the Regnerus study w piśmie Journal of Gay & Lesbian Mental Health. Zwrócili oni uwagę na wewnętrzną niespójność wielu wywodów Regnerusa. Na przykład twierdził on, że jego badanie dostarczało jedynie korelacji i nie miało charakteru wyjaśnienia przyczynowego. Ale jednocześnie, przy grupowaniu respondentów w grupy, gdy dane dziecko przypadało do kilku grup, wśród których znajdowała się grupa obejmująca rodziców homoseksualnych, było zawsze klasyfikowane jako dziecko LM lub GF. To implicite zakłada, że orientacja rodziców jest istotnie ważniejszym czynnikiem od innych, a więc, czy autor się do tego przyznaje czy nie, przyczynowo gra większą rolę. Od siebie dodam, że to wskazuje, że logika wywodu zawarta w koncepcji badania i interpretacji wyników skręca w kierunku błędnego koła.

Perrin i jego współpracownicy poświęcili też sporo miejsca głównej wadzie całego badania, czyli osobliwej konceptualizacji homorodzicielstwa:

The single biggest weakness of the article is the conceptual definition of same-sex parents, as a large proportion of these parents was certainly not raising children in a same-sex household. Indeed, just over half (52%) of respondents who responded that their mothers had had a lesbian relationship had ever lived in the same household with both the mother and her lesbian partner, and 60% of these did so for two years or less. Thus the conceptual definition is certainly invalid, since the group of people catego- rized as LM or GF simply does not match the question of theoretical interest: those who were actually raised in same-sex-parent families.

Zwracają także uwagę na błędy statystyczne i niejasności metodologiczne (na przykład radzenie sobie z brakującymi danymi lub z tymi ankietami, których treść wyraźnie wskazywała, że respondenci nie pisali prawdy). Co znaczące, podkreślają, że kontaktowali się w tej sprawie z Regnerusem, ale odmówił on wyjaśnień. Na koniec krytykują także próbę wyjaśnienia, co jest przyczyną wskazanych różnic, jaką dał Regnerus. Zwracają uwagę, że jest ona sprzeczna z wynikami dotyczącymi innych wyróżnionych przez niego grup.

Amicus brief Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego

Jednym z interesujących przykładów, gdy przedstawiciele środowiska naukowego wypowiedzieli się o badaniu Regnerusa, była opinia wydana dla Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Ameryki przez Amerykańskie Towarzystwo Socjologiczne (ASA, American Sociological Association).

Jest to tekst wart przeczytania, gdyż jako opinia dla sądu jest z jednej strony precyzyjny, z drugiej napisany z pełną świadomością, że adresatem są ignoranci w dziedzinie badań socjologicznych. Gdyby się wam jednak nie chciało, to zarzuty tam przedstawione można podsumować następująco:

Badanie nie dotyczyło dzieci wychowywanych przez pary jednopłciowe.

Grupa kontrolna była celowo dobrana w sposób, który uniemożliwia traktowania jej jako wyznacznika wychowania przez pary heteroseksualne.

Wśród grupy dzieci rzekomo wychowywanych przez pary jednopłciowe większość nie była wcale dziećmi wychowywanymi przez pary jednopłciowe.

Metoda określenia, którzy rodzice byli homoseksualni, nie spełniała żadnych kryteriów metodologicznych stosowanych w naukach społecznych (opierała się na opisie dzieci wiele lat później).

Cechy badane przez Regnerusa w znaczącej większości nie były wyznacznikami efektów wychowania w okresie dzieciństwa.

Opinia ta, co ważne, nie była wydana przez psychologów, tylko przez socjologów i skupiała się na metodologicznej nędzy badania Regnerusa. Padało w niej także dość istotne zdanie, które powinno być oczywiste na gruncie socjologicznych implikacji wyników badań Regnerusa (zinterpretowanych z wzięciem poprawki na błędy metodologiczne):

If any conclusion can be reached from Regnerus’s study, it is that family stability is predictive of child wellbeing.

Polityczne implikacje badania Regnerusa

Przyczyną, że w „Rzeczpospolitej” ukazał się artykuł o zarazie homoseksualizmu, było tłumaczenie pracy Regnerusa w kwartalniku „Fides et ratio”. Oprócz tłumaczenia samego tekstu ukazał się tam komentarz autorstwa Andrzeja Margasińskiego. Niemal na samym początku Margasiński zauważa:

Wystąpienia Regnerusa i Marksa zakwestionowały dotychczasowy porządek sprowadzający się do twierdzenia, jakoby pomiędzy dziećmi wzrastającymi w normalnych nienaruszonych biologicznie rodzinach a dziećmi wychowywanymi przez pary homoseksualne „nie było różnic”.

Abstrahując od dość żenującego określenia normalne rodziny, użytego w sposób patologizujący i poniżający wszystkie formy życia rodzinnego odmienne od absolutnie nienaruszonego małżeństwa kobiety i mężczyzny, badania Regnerusa są skażone fundamentalnymi błędami metodologicznym. Takoż wniosek Margasińskiego o ich poznawczej roli jest nieuprawniony, sugeruje też, że reszta wywodów w komentarzu ma mniej wspólnego z poszukiwaniem prawdy, więcej z ideologią (zapewne nieprzypadkowo związaną z fides w tytule kwartalnika).

Margasiński stara się przedstawiać dzieje badań nad różnymi formami życia rodzinnego jako dzieje zideologizowanej pseudonauki, posłusznej politpoprawnym postulatom wpływowych (pewnie wiecie jakich) lobby:

To krytyka w odniesieniu do decyzji zarządu APA blokującej możliwości dyskusji o zmianie orientacji seksualnej i przedstawiania stanowiska NARTH na łamach biuletynów APA. Cummings i O’Donohue (2005) zarzucają APA uleganie grupowym interesom, podporządkowanie się ideologii politycznej poprawności, tematy tabu w badaniach, wyrugowanie religii z doradztwa psychologicznego, aktywne przeciwdziałanie terapii reorientacyjnej, podczas gdy w stosunku do innych, kontrowersyjnych form terapii Towarzystwo pozostaje bierne i nie zabiera stanowiska (np. w odniesieniu do rebirthingu).

Oczywiście można by uznać za kuriozalne oburzanie się na wyrugowanie religii z dopuszczalnych form poradnictwa psychologicznego, ale bardziej zastanawiające jest manipulowanie, że APA atakuje tylko motywowane religijnie pseudoterapie, a nie inne kontrowersyjne formy, na przykład rebirthing pozostawiając w spokoju.

W istocie ta pseudonaukowa forma terapii doczekała się (negatywnie ją oceniających) wystąpień ze strony większości towarzystw skupiających profesjonalistów związanych z psychologią czy rozwojem dzieci. Czemu służy owo mitotwórstwo Margasińskiego, sugerującego, że tylko pseudonaukowcy od leczenia homoseksualizmu spotykają się z ostracyzmem środowiska? Nietrudno się domyślić, próbie dyskredytacji naukowców, którzy w swej pracy nie kierują się nakazami homofobicznej, religijnej ideologii.

O samym raporcie Regnerusa Margasiński pisze:

Warto jednak podkreślić metodologię amerykańskiego socjologa - może ona stanowić wręcz wzorcową ilustrację klasycznych badań przesiewowych.

Jest to, jak widzieliśmy wcześniej, zupełna brednia, bo akurat od strony metodologicznej raport Regnerusa jest skażony wieloma podstawowymi błędami. Co więcej, Margasiński nie rozumie, lub udaje, że nie rozumie, że badanie Regnerusa w ogóle nie dotyczy dzieci wychowywanych przez pary homoseksualne, a jedyne, co mierzy, choć i pod tym względem jest źle zaprojektowane, to wpływ stabilności środowiska rodzinnego:

Krytyka ta wydaje się nietrafiona z dwóch powodów: nie można stabilności rodzinnej wykluczać z opisu rodziny i „odcinać” ją jako kryterium oceny par homoseksualnych. Ogólnie biorąc to trudna kwestia dla badaczy, problemem jest zdefiniowanie stabilności jako takiej i jej pomiar.

Czyli dla Margasińskiego nie stanowi problemu, że heteroseksualne rodziny używane jako kontrola były w rzeczywistości starannie zbudowanymi konstruktami, tak zaprojektowanymi, by z definicji stanowić niedościgniony wzorzec stabilności, zaś homoseksualne rodziny w zdecydowanej większości nie były nawet homoseksualnymi rodzinami. Rzeczywiście, można brać pod uwagę stabilność rodziny, ale jeśli się rzekomo porównuje rodziny hetero- i homoseksualne, to nie powinno się tak konstruować grupy heteroseksualnej, by obejmowała tylko stabilne związki, a homoseksualnej tak, że obejmuje w istocie nawet niektóre niestabilne i patologiczne związki heteroseksualne.

Margasiński o tym milczy. Czemu? Być może ponieważ nie pasuje mu to do jego politycznej agitki, która z beznadziejnego badania próbuje tworzyć racjonalny argument za utrzymaniem dyskryminacji pewnych znienawidzonych przez katolickiego ideologa grup?

Badanie Regnerusa, które dowodzi niezbyt odkrywczej tezy, że rodziny niestabilne stanowią gorsze środowisko rozwoju dla dzieci niż rodziny stabilne, rzeczywiście może, jeśli ktoś bardzo tego chce, stanowić jakiś argument w debacie o małżeństwach jednopłciowych.

Jego wyniki dość wyraźnie wskazują, że jeśli komuś zależy na dobru dzieci, powinien ze wszystkich sił walczyć o legalizację małżeństw jednopłciowych, co zwiększy liczbę dzieci, dla których dostępne będą stabilne, prawnie chronione formy życia rodzinnego. Z jakiegoś powodu tej oczywistej prawdy ani w badaniu Regnerusa, ani w prawicowych komentarzach do niego, na przykład w „Rzeczpospolitej” czy „Fides et ratio”, nie znajdziemy. Taka to i troska zideologizowanej prawicy o naukę wolną od politycznej poprawności oraz dobro dzieci – bardzo wybiórcza.

Możesz śledzić autora bloga na Twitterze.

Fotografia tytułowa: Caitlin Childs, użyte i udostępnione na licencji CC BY-SA 2.0.

Ważne linki:

https://www.rp.pl/artykul/1083302-Homoseksualizm-jest-zarazliwy.html

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0049089X12000610

https://www.asanet.org/sites/default/files/savvy/documents/ASA/pdfs/12-144_307_Amicus_%20(C_%20Gottlieb)_ASA_Same-Sex_Marriage.pdf

Oryginał:https://slwstr.net/blog/2014/1/31/regnerus-fail

[ghostlywhiskey]

nic my darling, how have you been lately ?

my lovie fern! i am doing so well - just working and studying. tired, but pushing through. how are you doing? miss u so much i hope you are doing so well bc it is what you deserve🤍🫶🏻🥹

[inebriatedhands]

I-I h-----h-h-h-h-----aaaa---ve--- 

N-Nam-m-med---d--- The B-Bla-a-ast--ter---

Ly----Ly----cori------s  LYCORIS----

L-Li-ike-e-e---- F-Flo----wer--- S-S-S----e-e-em---s--- T-To be--- ----R-Respons-s-s-iv-v-ve---??--

C-C-Cu-u-t-t-e---- C-Com---p-pan-ny-- ----Nic---Nic----N-Ni---c-ce----

[mojokco]

Ketika Nicholas Saputra Datang di Mandiri ArtJog 9 dan Kehebohan Sesudahnya

Suatu malam menjelang tidur, tubuh telah lelah, mata mengantuk, tapi apa daya, hasrat masih membuat tubuh terjaga karena masih sibuk mainan Instagram. Scroll, scroll ke bawah dan ke bawah, saya menjerit: aw! Nicholas Saputra ke Mandiri ArtJog 9.

Itu terjadi tanggal 3 Juni 2016, tiga hari lalu. Di akun Instagramnya, @nicholassaputra, ia memposting foto karya Mark Justitiani yang ia sebut sebagai salah satu karya favoritnya di Mandiri ArtJog 9. Sepanjang sejarah saya stalking Instagram Mas Nico (boleka qu memanggilmu demikian mz?), Nico kayak-kayaknya enggak pernah getol dengan pameran seni rupa. Beda dengan tandemnya di AADC (saya kurang suka menyebut nama saingan).

Barangkali Mas Nico sebagai pribadi artsy terpanggil oleh tulisan Agus Mulyadi sehingga ia datang pula ke Mandiri ArtJog. Mas Nico memang tidak sering posting foto sedang di pameran seperti yang dilakukan saingan saya tadi. Melihat foto-foto jepretan Mas Nico di Instagram, jelas ia bukan sekadar pribadi artsy lagi, melainkan telah menjelma menjadi seniman itu sendiri. Seniman fotografi.

Instagram Mas Nico memang indah, berisi potret-potret yang ia tangkap di berbagai tempat pada sejumlah negara. Mas Nico mendeskripsikan Instagramnya sebagai “The World Through My Eyes”.

Selain foto yang indah nan artsy, Instagram Mas Nico juga bersahaja. Dia sangat berbeda dengan artis-artis lain yang gemar memajang foto diri sendiri. Dari 379 foto yang Mas Nico pajang di Instagramnya, hanya 4 yang terselip wajah rupawan Jawa-Jerman itu. Itu pun dengan angle yang menyebalkan. Dari samping, dari sudut bawah, dari kejauhan, dari kejauhan lagi.

Kelakukan Mas Nico yang misterius begitu membuat fansnya yang sudah fanatik malah menjadi hardcore. Ekspresi-ekspresi mereka bisa kita lihat pada komentar-komentar di Instagramnya. Kita ambil sebuah contoh.

Dua minggu terakhir, Mas Nico yang tampaknya sedang di-endorse Mitsubishi sedang getol mengunggah foto-foto mobil All New Pajero Sport. Salah satu foto yang dipasang empat hari lalu bergambar lampu depan mobil itu dengan latar langit berawan dengan caption “I love your eyes.. Well worth car of the year title #allnewpajerosport”. Yang terjadi kemudian adalah kehebohan di komentar.

“My future husband” (penggemar yang sudah banting harga diri)

“Nicooo..udh dilevel pasrah ini kita semua..tak berdaya resah dan gelisah…panas dingin, cenut2…tegaaa deeeeh….” (ketika harga diri sudah diobral)

“Kalo yang moto mas Nico mah bumper mobil aja jadi ketularan ganteng” (fanatisme garis keras: apa pun yang ada hubungannya sama Mas Nico pasti bagus)

“Meriang..meriang..aku meriang krn cemburu pd mata lampu mobil yg kau cintai” (penggemar delusional yang suka genre dangdut)

“Aahhh Makacii nic…brasa jadi #allnewpajerosport deh akuh *kedip2 kelilipan” (fanatisme yang sudah di tahap rela jadi apa pun asal bersamamu mz)

“Tangannya keliatan lagi foto mobil, bikin baper” (penggemar platonis)

“Jangan lupa sholat jumat ya my future husband” (penggemar delusional #2)

“Insta selebriti yang paling pelik pernah aq jumpa” (penggemar pengamat)

Jelas bahwa Mas Nico punya penggemar yang tak kalah gila dan semakin gila karena digosok dengan aura misterius Mas Nico. Tak heran jika respons saya, sebagai bagian dari barisan panjang penggemarnya, ketika mendapati ia ada di Jogja adalah dengan menjerit.

Sayangnya, Nico sudah berlalu. Pupus sudah kesempatan bertemu, apalagi potret bareng dengan pakaian adat di pelaminan (ternyata juga delusional). Yang bisa saya lakukan cuma menjejak bekas kehadirannya di Mandiri ArtJog 9. Dan di sanalah saya dua malam lalu: berdiri di depan loket pembelian tiket Mandiri ArtJog 9.

Rupanya, kali ini tiketnya hanya bisa dibeli dengan Mandiri e-money. Melihat saya gelagapan karena hanya punya uang tunai, mbak manis penjaga stan menjelaskan bahwa saya bisa membeli Mandiri e-money di loket itu pula.

“Kalau sudah punya debit Mandiri, masih perlu e-money, Mbak?” tanya saya.

Ia lalu menjelaskan, e-money berbeda dengan debit. Jika debit adalah sekaligus kartu ATM, e-money semata uang elektronik. Dan sebagaimana uang, ia bisa berpindah tangan dan pemiliknya tidak perlu memiliki rekening Bank Mandiri.

Kartu e-money dihargai Rp10.000 dan bebas diiisi saldo (top-up) dengan kelipatan 50 ribu. Sedangkan tiket masuk ArtJog seharga Rp50 ribu/orang untuk umum dan separuh harga bagi mahasiswa. Si mbak juga menjelaskan bahwa pembelian makanan di area Mandiri ArtJog 9 juga hanya melayani e-money. Memperhitungkan biaya jajan dan tiket masuk untuk dua orang, saya putuskan top-up 200 ribu.

Setelah lelah berputar-putar menjejaki tilas Mas Nico dan menikmati karya-karya seni yang tak mampu saya beli di usia 25 tahun ini, saya menuju belakang gedung, tempat panggung musik dan lapak-lapak makanan berupa mobil VW kombi berjajar. Tema Mandiri ArtJog 9 kali ini memang menggabungkan seni, musik, dan kuliner. Jadi, selepas lelah mengelilingi karya-karya 72 seniman di dalam, di luar kita bisa duduk santai menikmati musik dan mengudap.

Saya jumpai satu kafe langganan turut berjualan dengan konsep food truck, yakni Asmara Art dan Coffee Shop. Di Asmara, tersedia menu mi organik. Pembeli bisa memilih, mi dengan saus ayam atau saus tuna. Sebagai penyegar, ada es jeruk atau sekadar kopi hitam untuk teman nongkrong.

Di seberang food truck Asmara ada food truck The Artist’s Palate. Mbak yang melayani manis, rambutnya bob dengan poni di depan. Dia mirip Mila Jovovic. The Artist’s Palate punya dua menu: chicken wing dan sandwich. Karena saya sudah makan, saya pilih memesan chicken wing full set. Isinya, delapan sayap ayap, kentang goreng, dan satu es lemon tea. Harganya tidak terlalu mahal, Rp35.000.

Teman saya sendiri rupanya agak lapar. Ia memilih menghampiri Sanjiwani, food truck lainnya yang khusus menjual masakan Bali, kuliner kesukaannya. Satu porsi nasi dengan sate lilit di sana dihargai Rp24.000. Di semua food truck tadi, kami cukup mengulurkan Mandiri e-money untuk membayar. Si penjual cukup menempelkan kartu itu di reader-nya, dan transaksi pun selesai.

Selepas makan, kami berputar sedikit dan bertemu beberapa teman yang tak sengaja bertemu di sana. Kenyang dan puas sudah mengambil potret-potret dengan latar belakang yang sama seperti milik Mas Nico, kami memutuskan pulang. Oleh-oleh jalan-jalan kali ini sudah cukup: koleksi foto di ponsel dan e-money baru di dompet.

Disclaimer: Tulisan ini termasuk dalam #MojokSore. Mojok Sore adalah semacam advertorial yang disajikan oleh tim kreatif Mojok yang dikenal asyik, jenaka, dan membahagiakan. Bagi Anda yang mau mempromosikan produk-produk tertentu, silakan menghubungi iklan@mojok.co.

[furiousdazeflower-blog]

Strony Responsywne Czy Adaptywne

Głównym celem sklepu komputerowego jest przedstawienie oferowanych produktów i przekonanie odwiedzającego sklep do wykonania zakupów. Teraz już nie wystarczy mieć ładnej strony z licznymi zdjęciami - jeżeli zależysz aby Twoja firma produkowała przewagę konkurencyjną pragniesz być właściwość znacznie skuteczniejszą niż konkurencja. Cookies „sesyjne” są plikami tymczasowymi, które przechowywane są w daniu końcowym Klienta do czasu wylogowania, opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia oprogramowania (przeglądarki internetowej). Obowiązkowo do wszystkiej strony zapewniamy instrukcję obsługi systemu opisującą krok po kroku każde etapy. Moje wcześniejsze plany podniesienia jakości strony Pizzeria Sandra i powstawania nowej jakości osobistej Sunsandra przeszły do wykonania. Samym z popularnych zarzu­tów prze­ciwko respon­syw­nemu pro­jek­to­wa­niu części jest fakt, że budzi się duże (pod wzglę­dem roz­miaru pliku) strony inter­ne­towe, które spo­wal­niają pod­strony. To, co mogę jeszcze Państwu zarekomendować, toż możliwość zamówienia w budowie także dobrze zaprojektowanej witryny internetowej, której najlepszym przykładem potrafi żyć i strona , chwalona zresztą przez moich Klientów jako wygodna i zachęcająca uwagę zarówno swoja grafika jak również przejrzystym układem. Ze prostej strony polecam. Jeśli Twoje treści zostały już przebudowane pod tym kątem, to okres na dużo mocne działania połączone z budową strony. Każdy szablon strony możesz swobodnie zmieniać i dostosować do osobistych potrzeb. Responsywna strona internetowa jest wyraźną przewagę nad wersją mobilną strony internetowej. Istnieją dwie możliwości - możemy stwierdzić największą szerokość strony na zwykłe i nic, nawet miejsce nie może gra nią zabraknąć, albo zmienić szerokość na 100% i ograniczać węższe elementy strony za pomocą wyświetlanego w magazynie grida. Wszystkie przeprowadzone przez nas strony internetowe będą responsywne, czy ich układ dopasowuje się do powierzchni ekranu każdego urządzenia, na którym stanowi grana. Aby umożliwić zmiany ściany stanowi ona zrealizowana modułowo i przyzwala na działanie nowych roli w perspektywie. zobacz informacje , które pozwolą dostosować istniejące programy do wymogów Responsive Web Design, jak i działać od podstaw drugie strony dobre z wieloma rozdzielczościami.

[deepestdefendortidalwave-blog1]

Strony Responsywne Czy Adaptywne

Głównym celem sklepu komputerowego jest wykonanie oferowanych produktów i przekonanie odwiedzającego sklep do stworzenia zakupów. Dziś szybko nie wystarczy mieć ładnej części z wielkimi zdjęciami - gdy planujesz aby Twoja firma produkowała przewagę konkurencyjną pragniesz być właściwość znacznie skuteczniejszą niż konkurencja. Cookies „sesyjne” są plikami tymczasowymi, które trzymane są w urządzeniu końcowym Klienta do momentu wylogowania, opuszczenia strony internetowej lub wyłączenia oprogramowania (przeglądarki internetowej). Obowiązkowo do wszelkiej strony zapewniamy instrukcję obsługi systemu opisującą krok po kroku każde etapy. Moje wcześniejsze plany podniesienia jakości strony Pizzeria Sandra i powstawania innej jakości własnej Sunsandra przeszły do leczenia. Drinku z czę­stych zarzu­tów prze­ciwko respon­syw­nemu pro­jek­to­wa­niu ścian jest fakt, że montuje się duże (pod wzglę­dem roz­miaru pliku) strony inter­ne­towe, które spo­wal­niają pod­strony. http://gin-med.pl , co mogę również Państwu zarekomendować, to oferta zamówienia w budowie i profesjonalnie zaprojektowanej witryny internetowej, której najdoskonalszym modelem może istnieć ponad strona , chwalona zresztą przez moich Klientów jako wydajna i przyciągająca uwagę również swoja grafika kiedy również łatwym układem. Ze własnej właściwości polecam. Jeśli Twoje treści zostały już przebudowane pod tym kątem, to pora na dużo mocne działania związane z formą strony. Każdy szablon strony możesz dowolnie modyfikować i zaadaptować do osobistych spraw. Responsywna strona internetowa ma wielką przewagę nad wersją mobilną strony internetowej. Są dwie możliwości - możemy zobaczyć największą szerokość strony na stabilne i nic, nawet tło nie może gra nią wyjść, albo zmienić szerokość na 100% i ograniczać mniejsze elementy strony za pomocą granego w programie grida. Wszystkie wykonane przez nas strony internetowe będą responsywne, czy ich układ stosuje się do powierzchni ekranu wszystkiego urządzenia, na którym jest grana. Aby zapewnić zmiany części stanowi ona zrealizowana modułowo i idzie na działanie nowych pracy w perspektywy. Poznasz techniki, które dadzą dostosować będące projekty do wymogów Responsive Web Design, jak również zaczynać z podstaw nowe strony wspólne z wieloma rozdzielczościami.

[kenigsbergiprinc-blog]

HYACINTHO TURRIM KOENIGSBERG MAXIME QUIA SI RECUPERARE, TE MIRARI QUAM OMNIA STATIM RECUPERARE!

Особенная Голубая Башня города Кенигсберга. Но где же она? Вопрос остаётся открытым до того, как Алиханов на него не ответит. И - таки построит Голубую Башню. А потом будет здорово.

Special Blue tower of the city of Koenigsberg. But where is she? The question remains open before the Alikhanov do not respond to it. And has built the Blue Tower. And then it will be great.

(UA) Особлива Блакитна Вежа міста Кенігсберга. Але де ж вона? Питання залишається відкритим до того, як Аліханов на нього не відповість. І таки побудує Блакитну Башню. А потім буде здорово.

(BY) Асаблівая Блакітная Вежа горада Кёнігсберга. Але дзе ж яна? Пытанне застаецца адкрытым да таго, як Алиханов на яго не адкажа. І - такі пабудуе Блакітную Вежу. А потым будзе выдатна.

(HG) Különleges, Kék torony a város Königsberg. De ő hol van? A kérdés továbbra is nyitott marad, mielőtt a Alikhanov nem reagálnak. Pedig épített a Kék Torony. Aztán nagy lesz.

(CT) Torre Blava especial Königsberg. Però, ¿on és? La qüestió queda oberta abans Alihanov no respon. I - sent la construcció de la Torre Blava. I llavors seria gran.

(DE) Besondere Blaue Turm der Stadt Königsberg. Aber wo ist Sie? Die Frage bleibt offen, wie Alichanow darauf nicht antwortet. Und schließlich baut die Blaue Turm. Und dann wird groß sein.

(UK) Special Blue Tower in the city of Königsberg. But where is you? The question remains, how Alichanow it does not respond. And finally build the Blue Tower. And then will be great.

(PL) Special Blue Tower w miasto w Królewcu. Ale gdzie to ty? Pozostaje pytanie, jak alichanow to nic nie daje odpowiedzi. I wreszcie zbudować Blue Tower. I to będzie wielki.

(CZ) Speciální modrá věž v městě Königsbergu. Ale kde je? Otázkou zůstává, jak alichanow to dělá ne reagovat. A konečně vybudovat modrá věž. A pak bude skvělý.

(NI) Specialis Hyacintho turrim urbis Königsberg. Sed ubi est illa? Quaestio manet aperta ante Alikhanov non respondere. Et aedificavit Hyacintho Turrim. Et tunc erit magna.

ספּעציעל בלוי טורעם פון די שטאָט פון כּאָעניגסבערג. אבער ווו איז זי? די קשיא בלייבט עפענען איידער די ײַליקהאַנאָװ טאָן ניט רעספּאָנד צו עס. און האט געבויט די בלוי טורעם. און דעמאָלט עס וועט זיין גרויס

خاصة الأزرق برج المدينة كينجزبيرج. ولكن أين هي ؟ يبقى السؤال مفتوحا قبل انطون لعدم الاستيلاء عليها. وقد بنيت الأزرق البرج. وبعد ذلك سوف تكون كبيرة

(HAMAASEF).

Regiomonti

קאָניגסבערג

[ghostlywhiskey]

PLS MORE BREEDING KINK GHOST BUT A LIL MORE FLUFFY

you just better hope i dont make it angsty cause i know no peace when i write for simon ive killed him off, made him leave the reader, etc.

i’ll try to incorporate fluff but im quite terrible at fluff i think LMAO

[ghostlywhiskey]

💚💙 and lets kill someone!

isa is this u-

or am i wrong