#onbeantwoorde liefde

[vastingedachten]

[whatsuphereisshittypoetry]

Aan de jongen wiens hart nog aan een ander behoorde

ik zie rouw overal. ik zie het in mijn moeder, als ze het raam uitstaart, denkende aan de dromen die ze los heeft gelaten, van een goede man en kinderen, maar in plaats daarvan woont met mijn vader en zijn extensies. ik zie het in mijn oma, wanneer ze op de verjaardag van haar geliefde een kaarsje namens hem uitblaast, en verlangend kijkt naar zijn foto op de muur. ik zie het in mijn zus, die met tranen in haar ogen de versie van haar moet rouwen die nog niet wist hoe gruwelijk het hart van een man kan zijn. en hier zit ik dan, verdoofd door mijn egotistische verlangen, rouwende om iets, wat nooit bestemd was voor meer. je was nooit de mijne om te verliezen. - September 2022

[gedachtengedichten]

Gemis

Al weken knaagt het aan mij, dat gevoel

Het irriteert mij, leidt mij af

Ik zoek naarstig naar zijn doel

Maar het maakt me alleen pompaf

Anderzijds wil ik er zo graag aan toegeven

Je opnieuw een berichtje sturen

En het avontuur opnieuw beleven

Maar we weten allebei hoe ons verhaal is afgelopen, het geluk kon niet blijven duren

Na lang wikken en wegen, won het knagende gevoel

Ik reikte me je hand

Je reageerde eerder koel

Had ik dit dan fout ingeschat, was er dan toch geen teken aan de wand?

Je geeft me gemengde signalen

Zegt dat je om me geeft

Maar laat me dan weer dagenlang balen

Net iets dat mijn hoofd niet nodig heeft

Misschien moet ik het gewoon loslaten

En de keuze zelf maken

Het gesprek verlaten

Maar dan stel ik me de vraag, hoe ga ik hier ooit weer overheen geraken?

[twafordizzy]

Bijna iedere dag muziek: David Bowie

Joost Zwagerman (1963-2015) kwam voorbij in een oud fragment uit het tv-programma Zomergasten. De Alkmaarder wordt node gemist, vanwege zijn schrijven en brede belangstelling voor cultuur (popmuziek en kunst). In Perfect day schreef Zwagerman over zijn geliefde en gehate popartiesten. Zoals over David Bowie in De mannen waaruit Bowie bestond. Daarin behandelde hij de biografieën die over dit…

[devosopmaandag]

Echtheid die zingt

Enige tijd geleden schreef ik in de vos over het verlangen naar echtheid. Gisteren las ik een artikel over 'true crime', een tv-genre dat kan rekenen op een groot publiek: verlangen naar echtheid. 'Histotainment' is een woord dat valt, een neologisme dat in zijn pompeuze lelijkheid recht doet aan het genre. We zijn, zegt de schrijver, “volkomen gewend geraakt aan de dans van feit en fictie waar realiteit en romantisering in één soepele beweging samengaan.” Maar hoe rauwer de misdaad is, hoe meer de kijker wil weten of het waar is. Uiteindelijk, denk ik dan, is het slechts vermaak, entertainment dus, en is dat verlangen naar echtheid niet meer dan de brandstof voor de opwinding die even lang als de serie duurt.

De schrijver eindigt met de verzuchting dat we weer zullen “hunkeren naar de vrijheid en de ongebreidelde creativiteit die alleen fictie biedt.” Dat is een vreemd einde, alsof we nu eenmaal eerst door de modder van 'true crime' heen moeten waden om uiteindelijk uit te komen bij ware cinema. Of, zou ik zeggen, bij literatuur, die onspectaculaire literatuur waarin een zo goed als onzichtbare man of vrouw evenveel waard kan zijn als de wreedste seriemoordenaar, een onbeantwoorde liefde even betekenisvol als een moord.

Ik las over een nieuwe, afwijkende bundel van H.C. Ten Berge. 'Een kinderoog – de vroege jeugd van Xander Specht'*. Het onverbloemd autobiografische maakte me nieuwsgierig (ja...), maar vooral dat de schrijver niet voor proza koos (de rij boeken over de vervlogen kindertijd is eindeloos). Ik dacht aan het lange gedicht over haar kindertijd van Marina Tsvetajeva, dat zingt en gloeit tijdens het lezen.

Ten Berges narratieve gedichten zijn onmiskenbaar Nederlands, vol beelden, gebeurtenissen en details die voor mijn generatie herkenbaar en vertrouwd zijn. Zo helder en precies zijn de gedichten – in bleek Hollands licht geschreven, al zijn er ook duistere en ongemakkelijke momenten. Maar dan kom ik in een klein bundeltje ( ik las de dichter amper, beken ik) een driedelig gedicht over zijn vader tegen, 'Een schijn van werkelijkheid'. Ook autobiografisch dus. Het eerste gaat over een foto en heet 'Snapshot op chamois (januari 1938)'.

“We spreken af: dit is een werkelijkheid / van toen / teruggebracht / tot afbeelding van zes bij negen / je weet het is geen leven / maar een dood / moment dat nauwgezet / tot leven wordt geschreven / wat bestond bestaat / alleen nog in de geest / en wat de geest is / mag de hemel weten ....”

En verderop:

“De dood zit op een tak; een vader / harkt de tuin nog zeer bedreven / en vraagt stug / wat al die woorden wel betekenen / er is geen foto, dus / het lijkt op afgesproken werk / je plant een hak / in half vergane bladeren / een teringblos trekt / van je kruin tot in je hals / lijsters ritselen onder de liguster / en verstaan zich zwijgend met de wormen ....”

Het is poëzie die zingt.

* uitgeverij Koppernik 2022

[elkedagvakantie]

Snerpende gitaren en Eric Clapton

“Layla” is een iconisch nummer uit 1970, geschreven door Eric Clapton en Jim Gordon. Het nummer werd oorspronkelijk uitgevoerd door de band Derek and the Dominos. Geïnspireerd door de Perzische liefdesroman “Layla and Majnun”, vertelt het nummer het verhaal van onbeantwoorde liefde en hartzeer. Het wordt gekenmerkt door Clapton’s krachtige gitaarriffs en emotionele vocalen. De beroemde…

[drifted-writer]

EK HET MY HART VOOR JOU NEERGESIT EN OPENBAAR HOE JY MY OORROMPEL HET MET JOU TEENWOORDIGHEID

- daar's geen antwoord nie. daar sal nooit wees nie. eensydige liefde bly onbeantwoord.

[franciscovanjole]

Het labyrint van verliefdheid

Verliefdheid laat mensen vreemd, zo niet onbegrijpelijk, gedrag vertonen. Daarover gaat het in ‘Het wordt spectaculair. Beloofd’ van Zita Theunynck.

Verliefdheid is een soort psychiatrische aandoening. Je hebt jezelf niet meer onder controle. Je kunt nergens anders meer aan denken. Je eetlust verdwijnt. Zeker als de liefde ook nog eens onbereikbaar is, of onbeantwoord. Tegelijkertijd maakt verliefdheid, zoals een schrijver dat ooit omschreef, je tot een betere versie van jezelf. Je kunt meer, dichten bijvoorbeeld. Meestal tot je eigen…

[ilovetheater-nl]

The Amsterdam Storytelling Festival 2022 in Podium Mozaïek

The Amsterdam Storytelling Festival 2022 in Podium Mozaïek

Van woensdag 2 t/m zondag 6 november vindt de 15e editie van The Amsterdam Storytelling Festival plaats in Podium Mozaïek. Een vijfdaags festival vol (inter)nationale storytellers, talks, workshops en muziek met als festivalthema dit jaar: verlangen. Een onbeantwoorde liefde, ongestoord slapen, whisky brandend in je keel, een sappige aardbei, de zon direct op je huid… Mensen hebben veel…

[ontembarewoorden]

Vlinder

De trein schommelde en jij

schommelde mee,

ritmisch tegen mijn arm;

en de vlinders leefden ritmisch op

om steeds opnieuw te sterven.

En toen je opstond

zag ik de vlinders boven je hoofd,

en zelfs de trein droeg jouw herinnering.

Ik vroeg me af of de steken van gemis

de vlinders zouden doorboren,

tot ze zouden doodbloeden

en met jou zouden vertrekken.

[vastingedachten]

[whatsuphereisshittypoetry]

aan de jongen waar ik niet om mocht geven

ik wilde je niet willen. ik wilde niet naar je verlangen. maar toch wacht ik nog steeds, al vier maanden lang, op de dag dat ik een melding met jou naam krijg. al weet ik dat die nooit komt. omdat jij wel een goed mens bent. 

- April 2021

[aanmijnlieve]

V,

V,

Je zult altijd mijn lievelings-wat-als zijn.

T

[alsdeliefdenietbestond]

Wellicht is zij de reden dat jij doet alsof ik niet meer besta.

Als jij maar gelukkig bent. 

[spelbreker]

Hoe meer ik aan mensen vertel, hoe minder ik besta Dat zei ik je in mijn slaap. Kamer te huur, zie ik in mijn raam Je vergat de huurprijs van mijn hart te betalen

[voodoooodoov]

... ik zeg niet wat ik (van jou) vind, ik zeg hoe het voor mij voelt en dat is een groot onderscheid, in wat ik voel zit namelijk geen verwijt of oordeel ….


Ik doel met ‘houding’ en ‘onverschilligheid’ louter en alleen op de houding die je aanneemt op het moment dat het gaat/ging over ‘gevoelens’. Want zodra het moeilijk wordt voelt het elke keer alsof je je afsluit voor alles dat met gevoel te maken heeft en emotie kan opwekken. Als ik tegenover je sta en in je ogen kijkt zie ik je vechten om daar niet aan toe te geven, om niet te reageren vanuit je gevoelens en worden ze omgezet naar ‘logica of rede helaas zonder je te beseffen dat je jezelf daarmee oogkleppen op zet waardoor ik het gevoel krijg dat ik aan een blinde het verschil tussen rood en groen moet uitleggen…


De jij die je wilt uitstralen dat werkt niet bij mij Cin want ik voel! Ik kijk daar doorheen en misschien moest ik niet het woord ‘onverschillig’ gebruiken want jij noemt het anders, jij noemt het ‘in je kracht staan’ want zo is jou dat geleerd, het is de plek waar je je veilig voelt. Het maakt me verdrietig Cin want ik zie alleen je angst en die ontneemt je niet alleen de kans om ‘jij’ te zijn maar ook het vermogen om Liefde te tonen … 

Laten we elkaar niet meer zeggen wat we van elkaar vinden? Weet je Cin ik ben niet bang voor spiegels, voor ongelijk, voor pijnlijke woorden, om kwetsbaarheid te zijn. Ik kan het voordeel van twijfel te geven als het gaat om dingen die ik niet begrijp en de kleinste zijn…. is dat zwak? Voor mij niet! Voor mij is dat de plek waar liefde begint ….

.. de laatste keer bij mij in de woonkamer zeg je 'we zijn uitgepraat' maar je stuurt me wel via WA berichtjes. Je stuurt me hier een aantal quotes waarmee je mij iets (liefs) wilt zeggen maar wat je wilt zeggen is me een raadsel en mij vraag blijft onbeantwoord. Vervolgens is het opnieuw ‘we komen er niet uit’. Zegt je wel ‘ik hou van jou’ maar ook zeg je ’voor mij is dat genoeg’ (Genoeg voor wat Cin? )

Het ene geeft mij het gevoel dat je wél contact wilt en ook dat je eigenlijk wél wilt praten(?) (ik wil wel). Het andere verteld me dat je ……nja … niet durft eigenlijk, dat je er bang voor bent(?) … ik heb geen idee …. of … maak ik het nu weer te groot? of…. hoe klein moet het zijn?

Ik ga je niet vragen wat je wilt Cin. Ik heb helemaal geen zin meer om alles dat ik zeg te moeten uitleggen. Dus ga ik je vertellen wat ik wil;

Ik wil vriendschappen die verder gaan dan ‘hoe gaat het met je, met mij gaat het goed’. Ik wil vriendschappen met mensen die kunnen praten over hun gevoelens en met wie ik kan praten over mijn gevoelens, ik wil mensen om me heen die in spiegels durven kijken zoals ik ook kan kijken in de spiegels die mij voor mijn neus worden gehouden ook al doen ze soms pijn, ik wil mensen om mij heen die vrij zijn van oordeel en over voldoende zelfreflectie én empatisch vermogen beschikken om te beseffen dat ze niet boven anderen staan en dat soms dingen vanuit een ander perspectief bekeken moeten worden, ik wil mensen om mij heen die sterk zijn, die zo sterk zijn dat ze hun kwetsbaarheid durven te laten zien, ik wil mensen om mij heen die me het gevoel geven dat ik goed ben zoals ik ben ondanks de fouten die ik maak of de verkeerde dingen die ik soms zeg, ik wil mensen om me heen die me aanmoedigen, die me weten te inspireren om de dingen die ik doe beter te doen, ik wil mensen om me heen die in staat zijn mij het voordeel van twijfel te geven als ze me niet begrijpen, gewoon omdat ze WETEN dat alles dat ik zeg of doe uit mijn hart komt en nooit bedoeld is om te kwetsen of te kleineren, ik wil mensen om me heen die weten wat liefde is, die me een échte knuffel kunnen geven en tegen mij ’ik hou van jou’ durven zeggen zoals ik ‘ik hou van jou’ kan zeggen tegen de mensen van wie ik hou….. en in relatie? Ik wil iemand die kiest voor mij! Niet half wel en soms niet, of met een ‘eigenlijk wel’ als anderen er naar vragen … 

Al het bovenstaande probeerde ik te zijn voor jou! Al het bovenstaande heb ik je willen laten zien en je weet donders goed dat dat waarheid is! Ik had graag gewild dat jij ook zo’n vriend was voor mij maar …. naja…..

Zolang jij blijft hangen in ‘we komen er niet uit’ en je smoort elk gesprek met de doodoeners; ‘jouw realiteit’ of ‘jouw gedachten’ zonder dat ik je ook maar een poging zie doen om iets te begrijpen wat ik wil vertellen dan is het klaar, dan mag je gerust verder gaan met je leven, ik kan niets zijn voor jou, en jij kunt niets betekenen voor mij. Je hebt gelijk, je hebt zooooo gelijk dat we geeneens vrienden kunnen zijn (zei ik dat in december niet ook al?) Wat mij betreft ‘no hard feelings’, veel geluk en liefde Cin want dat is sowieso wat ik altijd voor je wilde …