#ouderavond | Explore Tumblr Posts and Blogs

peecee-columns · 3 years

Text

Examenstress vervangen door examensucces!

Ondanks het feit dat schooljaar 2020/2021 bijzonder en omstreden is, gaat het centraal schriftelijk eindexamen gewoon door. Waar de minister vorig jaar besloot om dit niet door te laten gaan vanwege mogelijke achterstanden, zijn de criteria dit jaar enigszins aangepast aan de huidige, maatschappelijke situatie. Zo krijgen de examenkandidaten meer mogelijkheden om bepaalde examens in het tweede tijdvak af te leggen, mogen ze eventueel twee vakken herkansen en mag een onvoldoende eindcijfer worden weggestreept - zolang dit maar geen kernvak (Nederlands, Engels of wiskunde) is. Daarnaast hebben de leerlingen mogelijkheden gekregen om extra lessen op school te volgen, om zodoende mogelijke opgelopen hiaten te verkleinen of op te lossen. Echter, een eindexamen maken is niet enkel een pure cognitieve aangelegenheid.

Tijdens het examenjaar neemt bij veel leerlingen de (examen)stress toe. Dit komt neer op maar liefst 20 tot 25 procent van alle examenkandidaten. Klachten die hierbij ontstaan kunnen van fysieke, mentale en/of emotionele aard zijn. Leerlingen die last hebben hiervan, kunnen baat hebben bij een traject dat gebaseerd is op het verminderen van deze klachten en spanningen. Op de school waar ik lesgeef verzorg ik elk schooljaar de examenvreestraining. Dit zijn gemiddeld genomen zo’n acht tot tien bijeenkomsten van ongeveer een (les)uur, waarbij wordt ingezet op het leren omgaan met belemmerende spanningen die een naderend eindexamen kunnen veroorzaken. Voorafgaand aan deelname aan deze trainingen is er eerst een informatieve ouderavond gepland, waarna er gesprekken volgen met potentiële deelnemers. Wanneer er geen psychologische trajecten worden doorlopen naast eventuele deelname aan de examenvreestrainingen én er drie ‘ja’s’ worden gegeven (van de leerling, de ouder(s) en de trainer) staat niets in de weg om actief deel te mogen nemen aan de trainingen.

Centraal staat bij deelname aan de examenvreestrainingen dat de leerling gemotiveerd is, zich veilig voelt en er vertrouwen is in de groep. De kandidaat gaat te allen tijde uit van zijn of haar eigen invloed. Men deelt wat gedeeld mag worden. Niets is hierbij verplicht. Stapsgewijs bespreek ik onderstaand in het kort een aantal van de belangrijkste en meest effectieve tips, om mogelijk nieuwe inzichten te krijgen, hiermee te experimenteren in de aanloop naar het eindexamen en op eigen initiatief toe te passen tijdens de uitvoering van de examens:

· Planning: zorg voor een goede planning die je hanteert vóór en tijdens de examenperiode. Het handigste is wanneer je deze ruim van tevoren gebruikt zodat je blind kan vertrouwen op deze persoonlijke planning van leeractiviteiten. Vergeet hierbij niet dat er ook tijd moet overblijven voor ontspanning. Plan dus niet een dag(deel) vol met enkel studie-activiteiten, maar neem ook de tijd voor broodnodige rust en ontspanning. Vertrouw op je eigen planning.

· Positief zelfbeeld creëren: door middel van het kwaliteitenspel ontdekken waar je kwaliteiten liggen. Voordeel: iedereen heeft meerdere kwaliteiten! Deze worden genoteerd en hiermee visueel gemaakt. Op deze manier kun je altijd worden herinnerd aan deze kwaliteiten. Je mag hierbij ook gebruik maken van de reacties van anderen. Welke kwaliteiten herkennen zij bij jou? Bagatelliseer deze complimenten niet; ze horen bij jou.

· Relativeren: wat gebeurt er met je wanneer het na een zo goed mogelijke en gezonde voorbereiding niet lukt zoals je had gewild? Wat is het ergste dat je dan kan gebeuren? Probeer vooraf in te zetten op een plan B, dan ben je beter voorbereidt wanneer iets niet gaat zoals je had gehoopt, hoe vervelend die uitslag op dat moment ook zal zijn.

· Multitasken is een leugen: je denkt misschien dat je meerdere dingen tegelijk kan doen tijdens het studeren. Bewezen is echter dat dit niet het geval is. Een binnenkomend app’je kan je bijvoorbeeld al zodanig afleiden dat je vervolgens weer minutenlang nodig hebt om de materie op te pakken en de focus te hervinden. Zorg dus voor zo weinig mogelijk afleiding om je heen en calculeer korte pauzes in, bijvoorbeeld na zo’n drie kwartier van gefocust leren.

· G-denken: hierbij beschrijf je op papier een concrete Gebeurtenis die veel spanning bij je oproept, bijvoorbeeld het maken van het examen Nederlands. Daarbij ga je alle negatieve Gedachten die dit bij je oproept stapsgewijs beschrijven. Daarna beschrijf je welk negatief Gevoel je hebt wanneer je denkt aan de spannende gebeurtenis en welk Gedrag je hierbij vertoont. Als tegenhanger van deze negatieve gedachten, gevoelens en gedragingen ga je vervolgens aan de slag met het invullen van positieve gedachten met betrekking tot de beschreven gebeurtenis. Vervolgens schrijf je op wat voor gevoel en gedrag deze positieve gedachten zullen opleveren. Een krachtige oefening die altijd, overal en voor iedereen toepasbaar is, voorafgaande aan elke spannende situatie. Het meeste effect ervaar je wanneer je dit regelmatig toepast.

· Symbool: gebruik iets wat dierbaar voor je is als geluksbrenger en rustgever. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een kettinkje of ring die van grote waarde voor je is of een briefje, knuffel of foto van een geliefde. Dit kun je altijd bij je hebben, dus ook tijdens het maken van je examens.

· Ontspanningsoefeningen: deze zijn talloos en veelal te vinden op internet. Probeer uit te vinden wat of welke voor jou het beste werkt. Je kan bijvoorbeeld eens een hand op je buik leggen en voelen of je op een ontspannen manier ademt. Gaat je buik rustig op en neer, dan heb je een ontspannen ademhaling. Is dit niet het geval, dan probeer je je te concentreren op je buikademhaling, totdat deze voelbaar is. Hou dit nog even vast en ga vervolgens (weer) aan de slag.

· Ontspanningsmuziek: tijdens het uitvoeren van een ontspanningsoefening, in rust of juist tijdens een activiteit zoals studeren, zou je eens kunnen luisteren naar ’s werelds meest rustgevende muziekstuk, dat speciaal gecomponeerd is om rustig en relax te worden: ‘Weightless’ van Marconi Union. Dit muziekstuk duurt in totaal ruim tien uur. Slaap lekker!

· Energiegevers en energievreters: maak een lijstje van zaken die jou energie ontnemen en die je juist energie geven. Probeer de energiegevers vaker toe te passen en/of uit te voeren dan de energievreters. Zoek een balans waar jij je het meest prettig bij voelt. Let op: met energiegevers worden in dit verband niet de beruchte energydrinks gerekend: deze kunnen juist averechts werken.

· Balans: zorg voor een persoonlijke regelmaat in je leven, waarbij planning, inspanning en ontspanning met elkaar in balans zijn. Praat niet enkel over het examen en denk niet dat hoe meer en hoe langer je leert, hoe je meer zal onthouden. Zorg juist voor actieve bezigheden tussen het studeren en na het studeren. Wandelen, zwemmen, fietsen, traplopen, alles is goed. Dit zorgt voor een betere doorbloeding, waardoor je weer fitter, helderder en effectiever aan de slag kan. Tevens zorgt inspanning voor een dosis gratis happiness: dopamine zorgt er namelijk voor dat je je een hele tijd fijner en opgewekter voelt.

· Rode en groene kaart: noteer in het voortraject en tijdens de examenperiode op een rood vel papier alles wat jij als negatief ervaart in het dagelijks leven en verberg deze ‘rode kaart’ op een plek waar je deze niet direct ziet. Noteer daarentegen op een groen vel alles waar je blij van wordt, wat goed gaat, waar je tevreden mee bent en wat positief is in je leven. Deze ‘groene kaart’ hang je juist ergens op in het zicht, vul je geregeld aan en herlees je meermaals per dag. Je zal zien dat er al veel goed gaat. Wees hier alvast trots op en tevreden mee!

· Werk met beloningen: na een periode van intensief leren probeer je te zorgen dat er een beloning in het verschiet ligt voor jezelf. Dit motiveert en je hebt iets om naar uit te kijken.

· Praktische tips tijdens het maken van je examens: laat je niet opjagen door eventuele tijdsdruk. Lees alles aandachtig en vooral rustig door. Sla niets over. Draai niet teveel om een antwoord heen. Schrijf geen non-info op. Blijf niet bij een vraag hangen wanneer je het antwoord niet (direct) weet. Begin bij een open vraag met een korte herhaling van de vraag. Bijvoorbeeld: Hoe werkt de fotosynthese? Dan kan je beginnen met: De fotosynthese werkt door… Bij eventuele opkomende spanningen kun je denken aan wat voor jou tijdens de trainingen het beste werkte. Blijf vertrouwen op jezelf en geloven in jezelf. Je hebt het goed geleerd, je kan jezelf niets verwijten.

Naast al deze praktische, helpende tips hoop ik dat je verder niet vergeet te genieten van deze tijd, dat plan B achterwege kan blijven en dat je bedenkt dat de kans om te slagen vele malen groter is dan dat je gaat zakken. En oja, ik sluit dit stuk verder niet af met een succeswens. Dit kan namelijk leiden tot onnodige druk en spanning. En dat is iets waar niemand op zit te wachten.

#onderwijs eindexamens examens faalangst examenvrees tips

2 notes · View notes

peterpauldoodkorte · 6 years

Video

youtube

Uit elkaar – en de school dan? Verus Verus in Woerden is de vereniging voor katholiek en christelijk onderwijs in Nederland. Ruim 4000 scholen in het basisonderwijs, voortgezet onderwijs, middelbaar beroepsonderwijs en hoger onderwijs zijn aangesloten.

#onderwijs #ouderavond #scheiden #school #Verus

0 notes

iemandzoalsik · 6 years

Text

Sport-dag of rot-dag? - door Nancy

Het is zo ver. Bo zit in de brugklas en de eerste sportdag komt er aan. Niet zo'n sportdag als op de lagere school waarbij je nog wel eens met bordjes kan jongleren of een bal overgooien. Nee, een serieuze sportdag. Ik krijg al een beetje de kriebels in mijn buik. Hoe moet dat nu voor Bo die met beenlange spalken loopt met gestrekte benen? Ze kan niet rennen of springen. Lopen over een hobbelige grasveld levert ook nog wel eens uitdagingen op. Klimmen is ook geen optie. Ik lig er een avondje wakker van, of twee. Moet ik haar afmelden voor de sportdag? Moet ik voorstellen of ze de rol van scheidsrechter op zich neemt of gaat helpen met de organisatie van de sportdag?

's Nachts bedenk ik allerlei scenario's zodat mijn meisje zich niet vervelend voelt die eerste sportdag op haar nieuwe school. Maar ik bedenk me ook dat ik dat niet meer voor haar mag beslissen. Ze is inmiddels 13 en kan dat prima zelf inschatten. En zij begint er niet over. Op een ouderavond laatst spreek ik haar gymleraar en hij was heel enthousiast over Bo. "Wat een sterke en sportieve meid is dat. Die regelt het wel en doet gewoon lekker mee. Ze verzint zelf wel een oplossing als iets een beetje anders moet voor haar". Die woorden komen 's nachts weer terug als ik pieker over de sportdag. Dus toch maar even niets doen?

De sportdag komt dichterbij en Bo praat enthousiast over die dag. Ze heeft er zin in en plant met haar vriendinnen hoe ze er naar de sportvelden toe gaat, want die zijn niet in de buurt van school. Met de metro, de bus of met haar scooter. Geen woord over hoe ze dan daadwerkelijk mee gaat doen aan al die sportactiviteiten met al die grote kinderen die inmiddels natuurlijk heel hard rennen en sterk zijn. Ik houd mijn mond. Ik luister naar haar enthousiasme en bewonder haar optimisme. Ik vraag alleen of ze lunch mee moet nemen en zeg haar zich in te smeren met zonnebrand want het wordt een prachtige zonnige dag. En daar gaat ze. Joggingbroek, stoere Adidas gympen en haar Spinoza T-shirt aan. Op naar de sportdag. Yes you can.

Aan het einde van de dag komt ze moe maar met een stralend gezicht thuis. "Het was een topdag mam!" "Wat hebben jullie allemaal gedaan?" vraag ik voorzichtig. Ik stik van nieuwsgierigheid maar probeer zo zorgeloos mogelijk over te komen. "Volleybal, lintjes rugby, een dobbelstenenspel, duo voetbal, en iets met een katapult" zegt Bo zonder verdere toelichting. "Het was super leuk!"

Er valt een paar kilo van mijn schouders. Ik voel een heerlijk warm trots gevoel door mijn lijf gaan. Wat een meid. Zo zorgeloos. Zo stoer. Zo sterk. Zo blij. Ik draai me om en veeg een traan uit mijn ogen. En ik vloek zachtjes. Waarom heeft dit heerlijke kind AMC als cadeautje gekregen toen ze geboren werd? Wat had ze graag allerlei sporten gedaan; voetbal, judo, skiën, trampolinespringen, klimmen. Ze kan het allemaal niet op de manier die ik haar zo gegund had. Maar als ik me weer om draai kijk ik in het stralende gezicht van mijn dochter. Zij is daar helemaal niet mee bezig. Zij heeft een geweldige sport-dag gehad. En dus helemaal geen rot-dag. Het enig waar ze over klaagt is dat de afstand tussen de twee sportvelden wel erg groot was. "Het was handig geweest als ik mijn scooter mee had gehad, dan hoefde ik niet zo ver te lopen. Het was best ver". Als ze gaat douchen zie ik dat ze blaren op haar enkels heeft en dat haar benen schaafplekken hebben van de vele kilometers. Maar daar praat ze niet over. Het was een topdag.

's Avonds in bed vraag ik me af of Bo nou zo stoer is geworden doordat ze AMC heeft of dat ze mazzel heeft dat ze zo stoer geboren is en daardoor zo goed om kan gaan met haar AMC en de beperkingen die het haar brengt. Ach, wat maakt het uit. Het is een heerlijk kind. En ik slaap heerlijk die nacht.

1 note · View note

liezelies · 7 years

Text

Ouderavond 2

We staan samengepakt in de centrale hal. Om ons heen veel geklets over de vakantie. Alles met een zachte g. De mentor was piepjong en wiskundedocent. Hij heeft een powerpoint. Omdat t de vrije school is komt ie na de herfstvakantie op huisbezoek. We liepen door het hoge gebouw. Opgetogen. Knepen elkaar “ons kleine meisje op de middelbare!!”. De Ervaren Moeders, te herkennen aan een niemand-maakt-me-wat-blik hebben het over huiswerk, magister en periodes. We proeven de nieuwe begrippen nog wat onwennig. Maar wat is er niet onwennig deze dagen? Fien zit op de middelbare in Limburg. Neele schrijft maan roos vis. Alles is in beweging. En ik lig op de bank. Even stil. Later deze week ouderavond 3. #dag36

#maastricht

7 notes · View notes

jezus-volgen · 5 years

Text

Getuigenis van Gods genade: hoe heb ik een waar thuis gevonden

Noot van de redactie: Xiaolins gezin viel uiteen als gevolg van de affaire van haar vader. Ze heeft altijd erg verlangd naar een warm, liefdevol thuis. In het jaar dat Xiaolin achttien werd, vond zij door Gods zegen een waar thuis.

Ik haat mijn vader – hij maakte ons gezin kapot

Klap, Beng …

“Verdorie, zeg dat nog eens en ik zal het je laten berouwen!”

Luidkeels geruzie doorbrak de vredige stilte van de nacht waardoor mijn zus en ik wakkerschrokken. Het drong tot ons door dat onze ouders weer aan het vechten waren. Sinds onze moeder had ontdekt dat onze vader met een andere vrouw omging, lachte ze minder vaak. Telkens wanneer zijn naam viel, raakten haar ogen vol onvrede en treurnis. Vanaf dat moment hielden zij nooit op met vechten – ik zou me zelfs niet kunnen herinneren hoeveel keren ze ruzie hebben gemaakt. Wanneer mijn zus en ik huilend hun kamer binnenrenden, zagen we hoe onze vader juist uithaalde om onze moeder te slaan. Huilend trok ik zo hard als ik kon aan mijn vaders arm, maar hij was te sterk voor mij om hem tegen te kunnen houden. Die nacht brak hij twee van haar ribben. Ze was niet langer opgewassen tegen zo’n bestaan vol leed; daarom verliet ze ons huis toen ze was hersteld. Ze kreeg een baan in een andere regio.

Na haar vertrek gingen mijn zus en ik bij onze grootouders wonen. Onze vader ging zich absoluut niet beter gedragen omdat zij vertrokken was; hij was gewoon dezelfde als altijd. Hij kwam vaak de hele nacht niet thuis en besteedde geen enkele aandacht aan ons. Mijn zus en ik gingen iedere dag samen naar school en terug naar huis, en de hele route lang werden andere kinderen door hun ouders meegenomen. Ze praatten en lachten met hen, maar mijn zus en ik werden niet door onze ouders vergezeld. Onze kleine schaduwen zagen er zo eenzaam uit. Wat ik het meest vreesde, was de ouderavond die de school organiseerde. Dan zou de hoofdmeester ons gaan vragen waarom onze ouders er niet waren. Als leraren vragen stelden, kreeg ik altijd tranen in mijn ogen, liet mijn hoofd hangen en zei geen woord. Ik wist niet wat ik moest zeggen.

Eens, toen ik uit school naar huis was gegaan, klopte ik langdurig op de deur, maar niemand deed open. Ik had een gevoel van verlatenheid toen ik daar buiten stond, alsof ik helemaal geen thuis had. Ik voelde een brok in mijn keel, alsof ik op het punt stond in huilen uit te barsten. Het buurvrouwtje zag mij daar maar moederziel alleen staan en bracht me bij haar thuis. Zodra ik binnenstapte, kon ik haar zoon vol geluk aan zijn familie horen vertellen over alle interessante dingen die die dag op school waren gebeurd. De aanblik van een gezin dat zo opgewekt leek, maakte me erg jaloers, en ik dacht: “Als mijn vader geen affaire had gehad, dan had mijn moeder ons niet verlaten en had ik als andere kinderen kunnen zijn. Ik had na schooltijd terug naar huis kunnen gaan en een lekkere maaltijd kunnen krijgen die door mijn moeder was bereid; ik had naar haar geklets kunnen luisteren, me verwend kunnen gedragen, en haar alles kunnen vertellen over mijn gevoelens. Wat zou ik gelukkig zijn! Het is zo jammer dat al die dingen compleet buiten mijn bereik zijn.” Toen ik daaraan dacht, haatte ik mijn vader nog meer. Ik haatte hem omdat hij mijn moeder had gekwetst en om alles wat hij had gedaan: in eigen persoon ons gezin verwoesten en mij op zo’n jonge leeftijd een warm thuis laten verliezen.

Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Langzamerhand groeide ik op en werd ik volwassener, maar mijn verlangen naar een gezin verdween nooit. Als mijn moeder bij gelegenheid belde, ging mijn vader in een hoekje zitten en vroeg wat er met haar aan de hand was. Door zijn gezichtsuitdrukking kregen mijn zus en ik het idee dat hij een beetje veranderd was, en dus vroegen we onze moeder om weer thuis te komen. Door onze smeekbede begon zij dingen te regelen om terug te komen. We waren uitzinnig van vreugde: eindelijk lag een volledig, gelukkig thuis binnen ons bereik! Maar de werkelijkheid was niet wat we ervan verwacht hadden. Onze vader bleef, zoals gewoonlijk, buitenshuis drinken, en gedroeg zich nog hetzelfde tegenover onze moeder; hij schreeuwde naar haar of sloeg haar. Daarna lag voortdurend het woord ‘scheiding’ op hun lippen. In die periode vroegen ze herhaaldelijk aan mij en mijn zus: “Als mam en pap gescheiden zijn, bij wie zouden jullie dan willen wonen?” Ik kon de gedachte aan hun scheiding niet verdragen en wilde niet kiezen. De enige manier waarop we ons ongenoegen tot uitdrukking konden brengen, was door te huilen.

Ik besloot te proberen om op een andere manier te leven, zodat mijn ouders niet zouden scheiden. Ik veegde de tranen van mijn gezicht en werd de ‘gangmaker’ in huis. Ik deed mijn best om een optimistische indruk te wekken en probeerde iedereen met mijn glimlach te beïnvloeden, in de verwachting dat mijn grote inspanningen de conflicten tussen mijn ouders zouden oplossen. De resultaten waren echter niet zoals verwacht. Hoewel ze mijn capriolen vermakelijk vonden en veel lachten, waren hun glimlachjes als vonken die even oplichtten voor ze uitdoofden. In het jaar dat ik achttien werd, scheidden mijn ouders. Onze moeder haalde mij en mijn zus weg uit dat trieste huis en huurde een klein onderkomen voor ons.

Korte tijd later ging ik terug naar huis om wat spullen te halen, maar de sleutel paste eenvoudigweg niet. Een buurman vertelde dat onze vader direct na ons vertrek de sloten had vervangen en die vrouw en haar zoon bij hem had laten intrekken. Hij had die twee onlangs ook mee op reis genomen en veel cadeaus voor hen gekocht. Deze boodschap bezorgde me een gevoel van onverklaarbaar verdriet. De huizen van andere mensen stroomden allemaal over van vreugde, waren vol gelach en hilariteit; waarom was er dan onophoudelijk geruzie in mijn huis? Waarom was dat uiteengevallen? Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Gods woorden kalmeren mijn verwonde ziel

Juist toen mijn leed het grootst was, deelde een collega van mijn moeder Gods evangelie met ons. Ik las deze woorden van God: “De Almachtige heeft medelijden met deze mensen die zwaar lijden. Maar tegelijkertijd heeft Hij genoeg van die mensen die geen bewustzijn hebben omdat Hij al te lang heeft moeten wachten op een antwoord van de mensen. Hij verlangt ernaar om te zoeken, om je hart te zoeken en je geest. Hij wil je voedsel en water brengen en je doen ontwaken zodat je niet langer honger en dorst hebt. Als je moe bent en als je de leegte van de wereld begint te voelen, wees dan niet perplex en huil niet. Almachtige God, de Uitkijker, zal je komst op ieder moment verwelkomen. Hij is naast je en wacht tot je terugkeert. Hij wacht op de dag dat je geheugen plotseling herstelt en je je realiseert dat jij van God komt maar dat je op een of andere wijze op een bepaald punt verdwaald bent geraakt en bewusteloos langs de kant van de weg bent neergevallen, en niet wist dat je een vader hebt. Je beseft dan dat de Almachtige naar je uitgekeken heeft, en al die tijd op je gewacht heeft”.

Gods milde, maar toch dringende oproep was als een milde warmte die mijn hart binnenstroomde, en gaf me een gevoel van troost dat ik nooit eerder had gekend. Sinds mijn vader die affaire had en mijn ouders vervolgens na ruzie en strijd gescheiden waren gaan wonen, waren mijn zus en ik het geluk van de jeugd en een warm, gelukkig thuis kwijtgeraakt. We verloren ook de liefde en zorg van onze ouders; we leefden voortdurend in angst en voelden voortdurend de pijn veroorzaakt door de minachting en spot van anderen. Ons zelfvertrouwen nam sterk af en we waren erg hulpeloos. Ik verlangde er hevig naar een gelukkig gezin te hebben; ik verlangde er hevig naar mijn ouders aan mijn zijde te hebben, zoals andere kinderen. Ik veranderde mezelf zelfs om dat te kunnen bereiken, en deed alles wat ik kon om grappen te maken en mijn ouders blij te maken. Maar ons thuis was nog steeds kapot, en mijn droom lag aan scherven. Terwijl ik opgroeide, veroorzaakten al die ervaringen bij mij een trauma. Ze werden zelfs wonden die ik niet wilde beroeren, die ik niet bereid was aan te raken. Maar toen ik geconfronteerd werd met de oproep van Gods liefde, voelde ik me als een verloren kind dat eindelijk haar lang verloren moeder en vader gevonden had. Mijn dolend, zwervend hart vond eindelijk een bestemming en steunpunt. Biddend knielde ik neer en stortte mijn hart uit voor God. Ik legde ook mijn toekomst in Gods hand, zodat Hij mij door iedere afzonderlijke dag heen kon leiden.

Mijn vader was ook slachtoffer

Eens hoorde ik tijdens een bijeenkomst een paar broeders en zusters de volgende passage uit Gods woorden lezen: “Al deze trends, de ene na de andere, hebben een slechte invloed die de mensen voortdurend degenereert, en veroorzaakt dat ze voortdurend hun geweten, menselijkheid en verstand kwijtraken en dat hun moraal en de kwaliteit van hun karakter steeds verder verlaagt, zodanig dat we zelfs kunnen zeggen dat de meerderheid van de mensen nu geen integriteit, geen menselijkheid heeft, noch enig geweten, laat staan gezond verstand. Dus wat zijn deze trends? Je kunt deze trends niet met het blote oog zien. Wanneer de wind van een trend langskomt, wordt misschien maar een klein aantal mensen trendsetters. Ze beginnen dit soort dingen te doen, accepteren dit soort ideeën of dit soort perspectieven. De meerderheid van de mensen, echter, in hun onwetendheid, zal nog steeds voortdurend worden besmet, geassimileerd en aangetrokken door dit soort trends, totdat ze het allemaal onbewust en onvrijwillig accepteren en er allemaal in worden ondergedompeld en door worden beheerst. Mensen die niet gezond van lichaam en geest zijn, die nooit weten wat de waarheid is, die niet het verschil kunnen zien tussen positieve en negatieve dingen, zulke mensen zullen, als gevolg van dit soort trends, de een na de ander, bereidwillig deze trends accepteren, de opvattingen ten aanzien van het leven en de waarden die van Satan afkomstig zijn. Ze accepteren wat Satan hen vertelt over hoe ze het leven en de manier van leven kunnen benaderen die Satan hen ‘schenkt’. Ze hebben niet de kracht, ze hebben ook niet het vermogen en nog minder het bewustzijn om weerstand te bieden”.

Nadat ze het lezen van deze woorden van God hadden beëindigd, communiceerden de broeders en zusters één voor één over hun persoonlijke ervaringen en begrip. Dat stelde me in staat om de redenen achter mijn vaders ontrouw alsook de wortel van de pijn van mijzelf en mijn moeder te begrijpen. In dit kwade tijdperk gebruikt Satan allerlei soorten mensen, dingen en gebeurtenissen om de mensen allerlei soorten kwade gedachten in te prenten, zoals: “Thuis hangt de rode vlag niet neer, buiten wapperen de kleurige vlaggen in de wind”; “Vraag niet om eeuwigheid, maar wees tevreden met het heden”; “Pluk de dag voor je plezier, want het leven is kort”; en “Leef elke dag alsof het je laatste is”. Als menselijke wezens zijn we verstoken van de waarheid en kunnen we goed en kwaad niet onderscheiden, noch positieve en negatieve dingen; in het bijzonder missen we het bewustzijn om negatieve dingen te verwerpen. Aanvankelijk wijzen we deze kwade gedachten af en weigeren we ze te aanvaarden, maar uiteindelijk worden ze de gewoonste zaak van de wereld. Daarbij komen de invloed van de maatschappelijke omgeving en de mensen, dingen en gebeurtenissen in onze omgeving, waardoor we deze kwalijke praktijken langzaamaan gaan aanvaarden. Zelfs vatten we deze kwade dingen op als positief en jagen we ze na alsof ze positief waren; we beginnen te verlangen naar vleselijke uitspattingen en geven ruim baan aan onze vleselijke verlangens. Er zijn veel mensen die zich niets meer gelegen laten liggen aan de gevoelens van hun familieleden en die hun plichten of verantwoordelijkheden niet langer uitvoeren. In plaats daarvan geven ze gewoon toe aan hun kwade neigingen om een minnaar of minnares te hebben; sommigen hebben zelfs seksuele contacten voor één nacht, om hun prikkeling na te jagen. Niet alleen vinden ze dit niet beschamend, maar ze denken dat het helemaal in orde is. Ze worden steeds slechter, ontaarder, losbandiger en verdorvener; de moraal en ethiek waarover een fatsoenlijk persoon moet beschikken, raken ze helemaal kwijt. Ze verliezen hun geweten, verstand en menselijkheid. Op die manier zijn zoveel gelukkige gezinnen uiteen gevallen. Heel veel stellen zijn vijanden geworden omdat een andere persoon tussen hen in is komen staan, en heel veel schattige kinderen zijn hun zorgeloze jeugd kwijtgeraakt vanwege de scheiding van hun ouders. Alle pijn die wij als mensen lijden, is veroorzaakt door Satans kwade gedachten.

Ik overdacht hoe mijn vader zo ontaard was geraakt, hoewel hij zich altijd zo verantwoordelijk voelde voor het gezin. Hij zorgde voor mij, mijn zuster en onze moeder; maar vanaf het moment dat hij buiten de stad ging werken, zag hij dat iedereen om hem heen uitging naar dansclubs, bars en karaokehallen; ze hingen rond in online chatrooms, terwijl ze op zoek waren naar minnaars. Langzaamaan begon hij een dergelijke levensstijl te waarderen en na te volgen. Hij begon een affaire en dacht alleen nog aan zijn eigen genoegens, en niet aan de gevoelens van mijn moeder. Aan mij en mijn zuster besteedde hij geen enkele aandacht. Dat was ongelofelijk pijnlijk voor ons en leidde uiteindelijk tot het uiteenvallen van ons gezin. Nu ik erover nadenk dat mijn vader geen gelovige was en de waarheid ontbeerde: hoe had hij zich kunnen verweren tegen het binnendringen van die kwade neigingen? Hoewel zijn handelingen walgelijk waren, was ook hij een slachtoffer; het blijkt dat Satan de hoofdschuldige is. Satan is het die kwade neigingen gebruikt om mensen te verlokken en te verderven. Dat is er de oorzaak van dat veel mensen steeds slechter en ontaarder worden, wat ervoor zorgt dat veel huishoudens uiteenvallen. Toen ik dat allemaal had begrepen, werd mijn wrok tegenover mijn vader heel wat minder; het was niet langer meer zo pijnlijk voor mij. Ik voelde me echt dankbaar tegenover God, dat Hij me voor Hem had gebracht, en dat Hij me troostte en steunde met Zijn woorden. Door Zijn woorden bracht Hij me ertoe duidelijk en naar waarheid in te zien hoe Satan zich bedient van kwade neigingen om menselijke wezens te verderven en schade toe te brengen. Zo vergunde Hij het mij om negatieve dingen te onderscheiden en niet langer in pijn en vol haat te leven. Ik ervaarde Gods liefde en redding voor mij, op een heel praktische manier.

Het vinden van een warme familie: de familie van Christus

Vanaf het moment dat ik, mijn zuster en mijn moeder het geloof in God hebben aangenomen, zijn dikwijls broeders en zusters naar ons toegekomen, om met ons bijeenkomsten te hebben en met ons Gods woorden te lezen, en om te communiceren over Gods wil. Ook hebben zij ons geleerd om liederen te zingen en te dansen tot lof van God. Door Gods woorden te lezen heb ik begrepen dat God van eerlijke mensen houdt; Hij vraagt van ons dat we leven vanuit een fatsoenlijke menselijkheid, dat we een geweten, verstand, karakter en waardigheid bezitten, en dat we God vrezen en alle soorten van kwade neigingen op alle terreinen mijden. Naar mijn inzicht zijn Gods woorden licht; dat stelt ons in staat om duidelijk te onderscheiden wat goed is, wat zondig is, wat rechtvaardig is en wat slecht is. Ze stellen ons in staat om ons leven in de juiste richting te sturen in deze kwade wereld, en om niet te worden bedrogen of ingepalmd door kwade neigingen. Meer en meer heb ik Gods woorden lief, en in mijn dagelijks leven leg ik me erop toe ze in praktijk te brengen. Ik heb veel vrede en vreugde in mijn hart. Vaak communiceer ik met broeders en zusters over onze ervaringen bij het praktiseren van Gods woorden. Op een eenvoudige, open wijze maakt iedereen elkaar deelgenoot van oprechte woorden, net als in een familie. Wat is er veel genoegen in dit leven! Ik voel me heel vervuld.

In Gods huis heb ik een warmte ervaren die ik nooit eerder had ervaren, en mijn broeders en zusters staan dichter bij me dan mijn echte verwanten. Wanneer het koud weer werd, brachten ze ons hun eigen, gloednieuwe dekens en gebruikten ze zelf de oude dekens. Hoe laat ik ook thuiskom, er staat altijd een pot kokend heet eten te wachten. Wanneer ik op moeilijkheden stuit waarvoor ik geen oplossing weet, of wanneer ik leef in een negatieve sfeer, zullen mijn broeders en zusters altijd geduldig met mij communiceren over Gods woorden en alles doen wat in hun vermogen ligt om mij te helpen; zo kan ik Gods wil begrijpen en een weg vinden om te praktiseren. Ik weet dat deze liefde van God afkomstig is en dat het Gods liefde is die ons heeft samengebracht; daardoor kunnen we elkaar helpen en steunen en gezamenlijk de waarheid najagen en de juiste levensweg inslaan.

Later las ik deze woorden van God: “Jullie moeten altijd op je hoede zijn. Hoewel jullie in een vuile plaats leven, zijn jullie niet bezoedeld met vuil en kunnen jullie naast God leven en Zijn grote bescherming ontvangen. Jullie zijn gekozen uit allen in dit gele land. Zijn jullie niet de meest gezegende mensen?” (‘Praktijk (2)’). “Omdat de essentie van God heilig is, betekent dit dat je alleen door God de heldere, juiste weg door het leven kunt bewandelen; alleen door God kun je de zin van het leven kennen, alleen door God kun je een waarachtig leven leiden, de waarheid bezitten, de waarheid kennen en alleen door God kun je een leven vanuit de waarheid verkrijgen. Alleen God Zelf kan je helpen het kwaad te mijden en je te bevrijden van de schade en overheersing door Satan. Naast God kan niemand en niets je redden van de zee van lijden zodat je niet langer lijdt: dit wordt bepaald door de essentie van God. Alleen God Zelf redt je zo onzelfzuchtig, alleen God is uiteindelijk verantwoordelijk voor je toekomst, je bestemming en je leven, en Hij regelt alle dingen voor je. Niets wat geschapen is of niet geschapen is kan dit voor elkaar krijgen”. Dank zij God! Gods woorden zijn de waarheid en kunnen ons in staat stellen om onderscheid te maken tussen goed en kwaad, en tussen schoonheid en lelijkheid; ze kunnen ons leiden op de juiste levensweg, om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik bedacht me hoe ik, nadat ik tot geloof in God was gekomen, de waarheid begreep door Gods woorden, en hoe ik onderscheidingsvermogen ontwikkelde ten aanzien van allerlei kwade neigingen die Satan in gang zet. Ik zag duidelijk in dat het Satan was die deze neigingen in gang had gezet en dat ze zijn tactieken vormen om menselijke wezens te verderven, met hen te sollen en hen te schaden. Pas toen kon ik me losmaken van Satans verleidingen, zonder in verwarring te raken of gekwetst te worden door kwade praktijken. Het belangrijkste is dat ik Gods woorden nu elke dag in praktijk breng, dat ik najaag een eerlijk mens te worden en dat ik me op weg heb begeven om God te vrezen en het kwaad te mijden. Ik heb nu een passende richting voor mijn leven; ik heb een geweldige vrede en stabiliteit in mijn hart. Dit is iets wat met geen geldsom is te betalen! Ik dacht aan mijn medestudenten, ongelovigen, die worden gedompeld in en beïnvloed door deze kwalijke neigingen. Op zo’n jonge leeftijd al zijn sommigen volstrekt oppervlakkig, ze steken anderen naar de kroon als het gaat om voedsel en kleding, terwijl ze er altijd mee bezig zijn hoe ze zich op kunnen tutten. Sommigen zijn verslaafd aan online games, terwijl anderen karaoke zingen en voortdurend naar dansclubs gaan. Hoewel nog zeer jong, maken sommigen afspraakjes, waarbij ze met elkaar slapen en abortus laten plegen. Ze leiden losbandige, ontaarde levens. Dat ik in staat ben om te vermijden dat ik besmet en verdorven word door deze kwade neigingen, komt niet doordat ik zo geweldig ben, maar omdat God het is die mij liefheeft en mij heeft gered!

Toen drong het tot me door dat ik weliswaar veel pijnlijke dingen had meegemaakt vanaf mijn vroegste jeugd, maar dat ik door deze moeilijkheden langzaamaan had geleerd om zelfstandig te worden, zodat ik in staat was om voor mijzelf te zorgen. Ook trad ik de uitdagingen van het leven dapper tegemoet. En met een dergelijke familieachtergrond ben ik in staat te beschikken over enig praktisch begrip van de manier waarop Satan mensen verderft en pijn doet. Ik heb een echte, hartgrondige haat en afkeuring ontwikkeld ten aanzien van de kwade neigingen die ontspringen aan Satan. Ook besef ik duidelijker dat het alleen God is die de mensheid intens liefheeft, die altijd voor ons heeft gezorgd en ons heeft beschermd. Toen ik de speelbal was van Satan, terwijl ik een pijnlijk en hulpeloos leven leidde, strekte God Zijn reddende hand naar mij uit en bracht Hij mij voor Zijn aangezicht. Door het bewateren en de voeding van Zijn woorden heb ik veel dingen begrepen en heb ik langzaamaan geleerd menselijk te zijn. Ook vervul ik mijn plicht in de kerk; nu is iedere afzonderlijke dag voor mij vervullend en vreugdevol.

Vandaag de dag heb ik het diepe gevoel dat de kerk van Christus de enige zuivere ruimte is binnen deze kwade wereld. Alleen door Christus’ huis binnen te gaan en door de voeding en zorg van Gods woorden te genieten, kan ik leven in geluk en in het licht! Oprecht breng ik God mijn dank, dat Hij mij tot Zijn familie heeft gebracht en mij een warme, gelukkige familie heeft gegeven!

uit 'Online Bijbelstudie'

#Getuigenis van Gods genade #Gods zegen #Gods evangelie

0 notes

jezus-christus-is-mijn-leven · 5 years

Text

Getuigenis van Gods genade: hoe heb ik een waar thuis gevonden

Ik haat mijn vader – hij maakte ons gezin kapot

Klap, Beng …

“Verdorie, zeg dat nog eens en ik zal het je laten berouwen!”

Wanneer krijg ik een warm, gelukkig thuis?

Gods woorden kalmeren mijn verwonde ziel

Mijn vader was ook slachtoffer

Het vinden van een warme familie: de familie van Christus

Uit 'Online Bijbelstudie'

Online Bijbel lezen: Het nieuwste begrip, het nieuwe licht ontvangen

#geloof in God #de redding van God

0 notes

ballontraebay · 7 years

Text

365 plates #312 helpen bij de algemene ouderavond

Gisteren had ik een dag vrij, maar was ik ‘s avonds wel aanwezig bij de algemene ouderavond van de opleiding. Een hele leuke dag waarbij ik lekker bezig was! Lees je mee? (more…)

View On WordPress

#algemene ouderavond #helpen #lasagne #Olaf #vrije dag

0 notes

overwijs · 4 years

Text

Dag 98 – “We all stand together”

Ik durf het bijna niet te zeggen… Niet al mijn taken vind ik even leuk. Naast je lesgevende taken is er altijd een deel beschikbaar voor taken, en als je, zoals ik, niet mega veel lessen geeft maar wel een grote baan hebt, dan besteed je dus relatief veel tijd aan taken.

Het liefst zou ik zeggen dat alle taken die ik toebedeeld kreeg, de taken worden aan het einde van het jaar verdeeld over het personeel voor het komende schooljaar, allemaal even geweldig vindt. Er is een taak die een paar jaar geleden heel bewust niet meer bij mijn taken stond, het mentoraat.

Niet omdat ik het niet geweldig vind om ‘verantwoordelijk’ te zijn voor een groep pubers, het is namelijk heel fijn om met één van je klas net een andere band te hebben dan met de andere klassen. De belasting van deze taak valt alleen niet te plannen, soms kan je onverwachts opeens er heel veel werk aan hebben, terwijl in andere periodes het opeens weer rustiger kan zijn. Met de duizendpoot die ik uithang op mijn werk, viel dit soms lastig te combineren.

Werkdruk ontstond als ik voor andere taken harde deadlines had en er een incident met een mentorleerling tussendoor kwam. Niet iets wat je kan negeren, maar het andere werk moest toch nog steeds op hetzelfde moment af zijn. Druk dus.

Dus toen mijn leidinggevende een paar jaar geleden vroeg welke taak ik wel zou willen afstoten, was dat het eerste wat ik zei. Spannend wel, het wegvallen van een klasje dat ech van ‘jou’ is (al ben ik nooit in mijn eentje verantwoordelijk voor een klas geweest, maar altijd samen met een collega). Het was even wennen, maar uiteindelijk stiekem best wel fijn.

Toch kwam er een moment in onze kleine school waarop ik weer nodig was. We kwamen een (co-)mentor te kort en ik werd ingedeeld. Gericht om mijn ervaring als mentor over te dragen op de nieuwe collega’s van dienst. Dus kwamen er weer gesprekjes met leerlingen, gesprekken met ouders, corrigerende gesprekken voor gedrag of cijfers, moeilijke gesprekken over afstromen, leuke mentorlessen om in te vullen én ouderavonden.

Ik heb over mezelf geleerd in de jaren dat ik niet die mentor bent die regelmatig even een berichtje naar huis stuurt. Ik ben die mentor die met leerlingen er voor gaat, ze zoveel als mogelijk en nodig is spreekt. Het is ook niet wat ik van tevoren van mezelf dacht, maar levenservaring brengt je soms ergens anders dan verwacht. Mijn eerste mentoraten stuurde ik maandelijkse mails naar alle ouders, nu komt dat niet meer in mij op.

Iedereen heeft zo zijn sterke en zwakke kanten, en dit is er wellicht eentje van mij. Ik zou het contact meer moeten onderhouden en ik geloof ook in de meerwaarde. Toch kan ik niet zeggen dat mijn mentoraten onverdienstelijk zijn verlopen, dus echt fout zal het niet zijn. Wel ben ik dan blij met alle hulp die ik kan krijgen, zoals een ouder die zelf contact met mij opneemt om aan te geven dat ‘de deur’ spreekwoordelijk open staat om te praten over het gedrag van hun kind of om een afspraak te maken omdat de start niet goed geweest is.

Naast het bijzondere contact dat je met een klas opbouwt, was de ouderavond een van de andere mooie elementen van het mentorschap voor mij. Dat klinkt gek, een presentatie hangen tegen een groep stille volwassenen die met een stuk of vijftig in een lokaal gepropt zaten. Een ouderavond was met mijn eerste mentormaatje bijna een soort comedy-act, waar wij in de spotlights stonden. En nu nog steeds is dit het moment waarop ik de toon zet richting de ouders, ze voelen dan wie jij bent als mentor.

Maar nu is er Corona en kregen wij vandaag definitief te horen dat wij geen ouderavonden op school en ook niet live-digitaal gaan doen in Teams. Geen toon die te zetten valt, ik moet het nu hebben van het mailtje dat ik aan het begin van het jaar stuurde om ons voor te stellen.

De schoolleiding heeft gekozen dat wij de informatie in een filmpje opnemen zodat alle ouders geïnformeerd worden. Daarnaast zullen wij gelegenheid bieden om vragen te stellen over de inhoud of contact met ons te zoeken om andere belangrijke dingen te bespreken.

Ook hier maken we dus een andere start, ook hier zal het hele jaar anders verlopen dan anders. Maar één ding blijft. We doen het samen Mentor-Ouder-Leerling. Side by side, we all stand together.

Win or lose, sink or swim

One thing is certain we'll never give in

Side by side, hand in hand

We all stand together

Play the game, fight the fight

But what's the point on a beautiful night?

Arm in arm, hand in hand

We all stand together

Keeping us warm in the night

La la la la

Walk in the night

You'll get it right

Win or lose, sink or swim

One thing is certain we'll never give in

Side by side, hand in hand

We all stand together

#lvnslssn #docent #leerling #onderwijs #afbeelding #blog #ouderavond #ouder #ouders #contact #mentor #mentoraat #taak #taken

0 notes

denktanks · 8 years

Text

@ estherdevries73: Wij zijn klaar voor de #ouderavond #denktank op @SHnieuwwest #nieuwwest #onderwijs enne... Heb je 'ons' al op @NHNieuws gezien vandaag?

Wij zijn klaar voor de #ouderavond #denktank op @SHnieuwwest #nieuwwest #onderwijs enne... Heb je 'ons' al op @NHNieuws gezien vandaag?

— Esther de Vries (@estherdevries73) January 31, 2017

#denktank twitter

0 notes

groningsnieuws · 5 years

Text

Wantrouwen en onrust houden basisschool Abel Tasman al maanden in de greep

Boze ouders die gefrustreerd weglopen bij een ouderavond, docenten die middenin het schooljaar stoppen. Het was afgelopen jaar goed mis bij de ... meer https://www.google.com/url?rct=j&sa=t&url=https://www.dvhn.nl/groningen/Wantrouwen-en-onrust-houden-basisschool-Abel-Tasman-al-maanden-in-de-greep-24631839.html&ct=ga&cd=CAIyGzdiZTM2OTAwNTFkODk0MDk6bmw6bmw6Tkw6Ug&usg=AFQjCNFbkpDOZyHlIucKLIDHDhD_pGp3Xg

#Groningen

0 notes

peecee-columns · 5 years

Text

Het belangrijkste is om een goed mens te worden

“Allereerst wil ik u vragen: hoe is het nu met uw moeder?” Terwijl we elkaar de hand schudden sprak de moeder van Lilia deze zin uit, nog voordat we het lokaal binnenliepen. Het waren twee lange werkdagen geweest, deze dinsdag en woensdag. Nadat ik de reguliere lessen gedraaid had, maakte ik vluchtig een kop Cup-a Soup en at een broodje kaas met ei om vervolgens de gesprekken te voeren met de ouders van de leerlingen uit mijn mentorklas. Ze hadden zich van tevoren middels het invullen van een aanmeldformulier kunnen inschrijven. De ouders van al mijn mentorleerlingen hadden zich aangemeld voor het eerste tienminutengesprek van dit schooljaar.

Zoals gewoonlijk was ik uitgelopen op het tijdschema dat tien minuten per gesprek voorschreef. Tegen het einde van de avond stonden daardoor nog zo’n drie ouders in de wacht. Ik verontschuldigde me bij elke keer dat ik de deur van het lokaal opende om nieuwe ouders op te halen en legde ze uit dat tien minuten erg kort is om een gesprekje te voeren over de algehele ontwikkelingen van een kind. Ze leken dit gelukkig allemaal te begrijpen.

Omdat Lilia vergeten was om op tijd het ingevulde aanmeldformulier in te leveren, moest ik haar moeder noodgedwongen als laatste indelen op de woensdagavond. Haar vraag bij binnenkomst met betrekking tot de gezondheid van mijn moeder kwam niet zomaar uit de lucht vallen. Nadat we eind september het onheilspellendste onheilsbericht omtrent de maandenlange buikpijn van mijn moeder te horen hadden gekregen, reed ik naar de plaatselijke apotheek om medicatie op te halen die de pijn zou kunnen verlichten. Terwijl ik in de wachtrij stond kwam de moeder van Lilia ook binnen. We hadden elkaar voor het eerst gezien tijdens de informatieve ouderavond in een van de eerste weken van het schooljaar. “Bent u ziek?”, vroeg ze oprecht geïnteresseerd aan mij. “Nee, ik kom een recept voor mijn moeder ophalen”, antwoordde ik als vanzelfsprekend. Ze vroeg ze wat mijn moeder mankeerde en ik deed vervolgens, in de wachtrij bij de apotheek, voor het eerst mijn verhaal over de verschrikkelijke ziekte waar mijn moeder door was getroffen.

Terwijl we beiden gingen zitten aan de werktafel in het lokaal, bedankte ik Lilia’s moeder alvast voor de oprechte interesse die ze ook nu weer toonde voor de gezondheid van mijn moeder, zo vlak na binnenkomst. We waren nu ruim anderhalve maand verder en ze was onze ontmoeting bij de apotheek blijkbaar niet vergeten. Nadat ze mij had laten vertellen over het behandeltraject, het ondergaan van de chemokuren en de opname in het ziekenhuis, vroeg ze vervolgens hoe het nu met mij ging. Ze kon zich immers heel goed voorstellen dat het een moeilijke tijd was waar we momenteel in verkeerden. Terwijl ze me rustig liet uitpraten, kreeg ze een opeens een lichte sprankeling in haar ogen. Ze was de dag ervoor jarig geweest, vertelde ze opeens. En het mooiste cadeau dat ze had gekregen was het Skype-gesprek met haar ouders, die nog in Bosnië woonden. Wat was ze emotioneel en blij geweest met het weerzien. Ook al stond er een beeldscherm en ruim duizend kilometer tussen hen in.

Ik feliciteerde haar en ze vertelde hoe ze, twintig jaar geleden, met haar man en oudste dochter noodgedwongen naar Nederland was verhuisd. Gevlucht voor de vreselijke oorlog in het land van herkomst. Ze studeerde destijds Bosnisch aan de universiteit en zat ten tijde van haar vlucht naar Nederland in de afstudeerfase. Jaren later heeft ze hier de studie alsnog opgepakt en voltooid. De Nederlandse taal leerde ze samen met haar dochtertje, die toen bijna zes was en in groep 1 het Nederlands snel oppikte. Ik had haar graag meer laten vertellen over haar afkomst en de zware afgelopen tijd die ze samen als gezin goed hadden doorstaan in hun nieuwe, vreemde land.

Terwijl de gangen op school opeens werden verduisterd en de conciërge zijn laatste ronde door het schoolgebouw liep, vertelde ik Lilia’s moeder nog hoe goed het op school ging met haar jongste dochter. Dat ze een vrolijke en sociale leerling was, die altijd een mooi verhaal had en tevens prachtige resultaten behaalde. Ze straalde. “Mijn man en ik vinden het fijn dat ze zo’n goede cijfers haalt, maar we hebben onze kinderen ook altijd proberen op te voeden met de wens dat ze een goed mens zullen worden. Dat vinden we het belangrijkste.” Ik moest haar gelijk geven. Cijfers zijn niet het belangrijkste bij het opvoeden en opgroeien van een kind. We liepen door de gang naar de uitgang van het schoolgebouw en ik bedankte haar voor dit fijne en open gesprek. “U ook bedankt en veel beterschap gewenst voor uw moeder!” Ondertussen ben ik ervan overtuigd dat haar kinderen net zo’n goede mensen zullen worden als haar.

#onderwijs gezondheid

0 notes