#tourkoi

[lessthanthreelalli]

so vis a vis that last post: ive been thinking about it, and looking through the notes really provides a neat microcosm about how you see people talking about helleno-tourkoi relations, and how it is conceived of as just a silly rivalry based on nothing when like, the greek genocide is still in living memory (though very barely) and the whole kypros situation has yet to be resolved. look, one comment here in the replies:

(to be clear, this nice lady is 100% correct) and a reply to her reply:

this is definitely not what's being referred to here. if you know that the armenian genocide exists, then it really isn't an extreme expectation for you to be at least willing to google if tourkia did that to anyone else, and quickly find an affirmative answer. Like, I'm not gonna waste my time saying why this is offensive, but it's offensive in the same way that saying enosis or even still saying ionia is greek is basically the same as saying that constantinople (istanbul) is still greek and rightfully belongs to the modern state of greece (obviously unreasonable). i try not to get mad on the internet but it is kind of maddening to see. when we talk about tourkia colonizing greece and armenia, we are not talking about the ottoman empire, needless (hopefully) to say.

just another mark on the scoreboard for me wishing that westerners would just all stop talking about greece entirely since they seem entirely incapable of understanding it because their brains are so rotted on the 'western civilization' mythologizing that posits that somehow everywhere west of the bosphorous has some interminable connection to us and therefore already understands us (perhaps better than we understand ourselves) so when talking about greece they just abdicate any responsibility they might otherwise feel they had to be culturally and historically sensitive. like seriously, "tourkia fucked over the armenians but didn't do anything to the greeks" is spectacularly stupid, spectacularly offensive

if any followers (especially mutuals) feel it's stupid that im saying greece was colonized by tourkia, please express yourself, id love to talk about it with you. I know it's something a lot of people react with skepticism to. That being said, if you can believe that tourkia colonized armenia, you can believe the same for greece*

[news-24gr]

12.000 Τούρκοι τουρίστες αναμένονται στη Λέσβο – 80% η πληρότητα στα ξενοδοχεία ενόψει του Αγίου Πνεύματος

ΛΕΣΒΟΣ: Μαζική αναμένεται να είναι η φετινή έξοδος των εκδρομέων ενόψει του τριήμερου του Αγίου Πνεύματος. Σύμφωνα με τα στοιχεία οι κρατήσεις στα ξενοδοχεία για το τριήμερο 22,23,24 Ιουνίου φτάνουν στο 75 με 80%. Προορισμοί κοντά στην Αθήνα, όπως είναι τα νησιά του Αργοσαρωνικού, αλλά και προορισμοί που φτάνει κανείς οδικώς, φαίνεται πως έχουν την τιμητική τους.Στις πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης, τα κοσμοπολίτικα νησιά του Αργοσαρωνικού, η Ύδρα και οι Σπέτσες, καταγράφουν προ-κρατήσεις στο 94% και 72% αντίστοιχα.Για 3 διανυκτερεύσεις το κόστος διαμονής ξεκινά από 740 ευρώ στην Ύδρα και από 605 ευρώ στις Σπέτσες.  Από τις 21 έως τις 24 Ιουνίου το κόστος διανυκτέρευσης σε διαμερίσματα ή αυτοτελείς κατοικίες με δύο υπνοδωμάτια στην Καλαμάτα ξεκινά από 266 ευρώ και οι προ-κρατήσεις αυτή τη στιγμή αγγίζουν το 80%, ενώ για το Ναύπλιο το κόστος αυξάνει ελαφρώς καθώς ξεκινά από 269 ευρώ και ακόμη θα βρει κανείς διαθέσιμα καταλύματα καθώς οι προ-κρατήσεις καλύπτουν το 67%.Τις επόμενες ημέρες οι πληρότητες αναμένεται να φτάσουν το 100%. «Υπήρξε μια αύξηση διψήφια και αν γίνει η ίδια αύξηση και τον Αύγουστο θα έχουμε θέμα διαχείρισης… αλλά δεν είναι μόνο αυτό έχει γίνει hub το αεροδρόμιο της Κέρκυρας, είναι κόμβος και για άλλες περιοχές», εξηγεί ο Βασίλης Κόντος, τουριστικός πράκτορας στην Κέρκυρα στο ΕΡΤΝews. Ταυτόχρονα, μπορεί να υπερβούν τις 12.000 οι Τούρκοι τουρίστες που θα επισκεφθούν τη Λέσβο το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος κάνοντας χρήση της visa express.«Από σήμερα μέχρι και τις επόμενες πέντε ημέρες θα είναι το αποκορύφωμα του δεκαημέρου που περιμένουμε να είναι η μαζική άφιξη των Τούρκων επισκεπτών, μέχρι στιγμής είμαστε σε πάρα πολύ καλό σημείο», λέει ο Π. Χατζηκυριάκος, Πρόεδρος ένωσης τουριστικών πρακτόρων Λέσβου.Πηγή: ΕΡΤ https://news-24.gr/000-tourkoi-touristes-anamenontai-sti-lesvo-plirotita-sta-xenodocheia-enopsei/

[orthodoxyrodos]

Οι Τούρκοι τον διαπόμπευσαν, του έβγαλαν τα μάτια…οι νεοέλληνες το ολοκληρώνουν. https://orthodoxy.rodos-island.gr/oi-tourkoi-ton-diapobefsan-tou-evgalan-ta-matia-oi-neoellines-to-oloklironoun/

[hlektras-world]

Sou aresoun oi tourkoi kai 8es na ma8eis?

Όχι μόνο για αυτό.. γενικά πολλά μου αρεσουν

[spoilersgr]

Η κατασκευή του φράχτη πού ξεκίνησε στο νότιο Έβρο και συγκεκριμένα στην ευρύτερη περιοχή των Φερών, φαίνεται πως έχει ενοχλήσει πάρα πολύ τους Τούρκους, οι οποίοι δείχνουν με τις αντιδράσεις τους ότι… ζορίζονται.     Σύμφωνα με πληροφορίες του Evros-news.gr στην περιοχή του Mελισσοκομείου όπου ήδη τοποθετούνται κομμάτια και μέρος των 27 χιλιομέτρων που θα κατασκευαστούν συνολικά για τον αποτρεπτικό φράχτη στην είσοδο των λαθρομεταναστών, υπάρχει αυξημένη στρατιωτική παρουσία στο τουρκικό έδαφος.     Οι γείτονές μας παρακολουθούν με πολύ μεγάλη προσοχή τις εργασίες της ελληνικής πλευράς, αλλά δεν καταφέρνουν αρκετές φορές θα διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Κι αυτό αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι είτε χρησιμοποιούν σειρήνες για δημιουργήσουν εκκωφαντικό θόρυβο, είτε φτάνουν σε χειρότερο σημείο. Πληροφορίες από nassosblog

[thereteller]

Turks and Romans around ~1000 - 1100 AD according to Byzantine Empire of the time. In the ages of Roman Empire and/or Eastern Roman Empire also known as Byzantine Empire or Byzantium, self-describing of Byzantine Greeks was “Romans (Romaioi)” instead of “Greeks (Ellines)”.

To the Romans and/or Eastern Romans (Byzantines), after diplomatically, commercially and militarily being in contact with the Khaganate of Tourkoi (Turks) who were formerly known as Skythikoi (Scythians), now known as Tourkoi (Turks, i.e. Turkish Khaganate, also Gök-Türk Khaganate or Turkic Khaganate), thus the ethnonym Skythikoi was used together with Tourkoi as cognates, and slowly replaced its usage completely to Tourkoi in time. Those Turkophone groups included tribes such as Huns, i.e. those who originally bore the ethnonym Hun, popularly and falsely known as “Hun elites”, should be called as “Huns” only, thus excluding their non-Hunnic allies who are Indo-European or Uralic speakers who cannot be counted as Hun and/or Hunnic or Hunnish. After the dissolution of the Khaganate of Tourkoi (Turkish or Turkic Khaganate), Turkophone tribes who arrived around boundaries of Byzantines and raided towards Europe and Iran (and/or Persia) and also directly towards the realm of the Byzantine Empire such as Anatolia and Balkans, continued to be called Tourkoi besides aging usage of Skythikoi. One of the examples that Romaioi used both Skythikoi and Tourkoi together commonly for collective Turkophone tribes is the name of a prominent unit they used in their military ranks called “Skythikon (Scythian)” which only made up of strong warlike cavalry of Turkophone tribes such as Pechenegs, Cumans, Bulgars etc. Prominent Turkophone tribes who remained around Europe after the dissolution of Hunnic Confederation without losing their identity such as Ogurs (Oghurs, Oğurs, Onogurs, Uturgurs, Kuturgurs, Saragurs, Altzikurs) and Agacheri (meaning in the language of Turks: “woodman, woodmen”; Akatziri in Huns, Agathyrsi in Scythians) were also called Tourkoi and their realm was called Tourkia. For example, the realm of Onogurs was called Western Tourkia even after the arrival and domination of Turk-identified Uralo-Turks called “Magyars” who were led by other Ogur Turks of Arpad together with the Turkophone Kabars who lost the Khazar Civil War, in the Ogur Turk ruling Confederation of Onoguria (Onoguria > Ungaria > Hungary) until around 1300s, thus the Kingdom of Hungary was always called “Tourkia (Turkey)”, or “Western Tourkia” in contrast to “Eastern Tourkia” also known as Khazaria, a khaganate established by an Oğur or Oğuz tribe called “Khazar” (the Turkish Khaganate called them “Sabar”, a Turkophone tribe which was also allied with Huns, also known as “Sabir”), which was established soon after the dissolution of the Turkish Khaganate. Before the arrival of Onogurs in the Pannonian plains and causing Byzantines to call their realm “Onoguria” or “Ungaria (Hungary)”; they were living around a region called Etelköz, probably north of the peninsula of Taurica around modern-day Kyiv (Kiev), the land they will arrive was ruled by the Avars, another Turkophone tribe that lost a great war against the Turkish Khaganate and fled into the Pannonian plains, defeating the Germanic Gepids. They had Turkish-named khagans like Bayan, and their realm was called “Avaria” by the Byzantines, and they were sometimes called “Varchonites” which is the unification of the ethnonyms Avar and Hun, thus Varchonites > Avarhuns, Byzantines also called them “descendants of Huns”. Khagan of Tourkia sent diplomats to demand the withdraw of the Eastern Roman recognition of Avar rule in the Pannonian plains and a joint Turkish-Byzantine offensive towards the realm of Avar tribe, self-described as “Avar Khaganate”.

Also other Turkish tribes such as Pechenegs, Oghuz (Oguz and Ogur tribes were the biggest and the main body of all Turkophone tribes, all other Turkophone tribes anciently split off from this great tribe in early times. Oguz or Ogur means “the tribes” or “the people”. The Tribe or “Oguz/Ogur” constitued the greatest and most populous tribes or tribal unions of the Turks in history), Cumans (or Kipchaks), and a prominent dynasty or clan from the Oghuz tribe called Selchuk who founded the Seljuk Empire, controlled and conquered nearly all of Anatolian peninsula after conquering Iran (Persia), and also other statelets of Oğuz Turk clans which was established in Anatolia after the arrival of populous Oguz Turks in Anatolia following the conquest of Anatolia by the Seljuk Turks, such as Saltuk, Danishment, Mengujeg, and the first Turkish sailor in history named Tzachas (Chaka or Çaka); were also called “Tourkoi” and their realm “Tourkia”. Tzachas was a captive from a battle between Tourkoi and Romaioi around Smyrna, and until Alexius Komnenus rule he lived in the Byzantine court and served for them, but when Komnenus forcefully kicked him from Constantinople, he fled to Smyrna and as a commander he defeated the Romaioi armies, he allied with Pecheneg Turks and made assaults against the Byzantines together, captured Smyrna and cities and towns around Smyrna and establishing an Smyrna-based independent Turkish state, and created the first navy of Turks in history and conquered Midilli, Sakız and Sisam islands around 1090s. From the other heavily populous mass migration of Oğuz and Cuman Turks who arrived in Anatolia (other than other destinations for them such as Hungary, Bulgaria, Iran, India, Egypt etc.) fleeing from the Great Mongol Invasion of Genghis, clans such as Jandar, Teke, Eretna, Germiyan, Ottoman etc. settled in Anatolia under the protection of Seljuk Tourkia which was later defeated by the invading Mongols just like Cuman Tourkia which was defeated by the Mongols; leaving the Mongol vassal-state Seljuk Tourkia and established independent beyliks to rebel and fight against the Mongols and their allies to end the Mongol dominion over Anatolia. After the dissolution of Seljuk Tourkia, Ottoman Empire rose up and the realm of Ottomans was also called “Tourkia”, thus since the ages of Seljuk Tourkia and Ottoman Tourkia, it’s still called the “Republic of Tourkia (Turkey)”.

[epiviwsh]

enas omofulofilous tha polemhsei gia th xwra tou me to na sthsei kwlo prwth grammh mpas kai oi tourkoi ton doun kai mpoun oso pio bathia sth mikra asia apo thn ahdia tous h tha mpei pisw apo ta gunaikopaida

Οι Σπαρτιάτες της αρχαίας Ελλάδας περιλαμβάνονται ανάμεσα στους πιο διάσημους και τρομερούς πολεμιστές όλων των εποχών. Δεν υπήρξε ποτέ ξανά λαός τόσο προσηλωμένος στις πολεμικές τέχνες. Παρόλα αυτά, ο περίφημος σπαρτιατικός στρατός ηττήθηκε από τους Θηβαίους στη μάχη των Λεύκτρων το 371 π.Χ. Το σημείο καμπής της μάχης ήταν όταν μια επίλεκτη στρατιωτική μονάδα των Θηβαίων, που ήταν γνωστή ως Ιερός Λόχος. Διάσημος τόσο για τη μαχητική ικανότητα, όσο και για την ασυνήθιστη σύνθεση του, ο Ιερός Λόχος απαρτιζόταν από 300 στρατιώτες που είχαν όλοι ένα κοινό στοιχείο. Κατά τον Πλούταρχο, ήταν εραστές και ερωμένοι. Αυτή η μοναδική μονάδα αποτελούνταν από 150 ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Η ιδέα ήταν ο καθένας από τους άντρες θα είχε κίνητρο να πολεμήσει με όλη του τη δύναμη για να προστατεύσει τον εραστή του, αλλά και για να μην ντροπιαστεί στα μάτια του. Ο Ιερός Λόχος παρέμεινε αήττητος για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Όταν τελικά κατανικήθηκε στη μάχη από τους Μακεδόνες, λέγεται ότι η μονάδα ήταν τόσο απρόθυμη να παραδοθεί, ώστε πολέμησαν όλοι μέχρι εσχάτων. Όταν ο Φίλιππος Β” είδε τα πτώματα των ανδρών του Ιερού Λόχου ανέφερε: «Να βρει καταστροφή όποιον υπονοεί οτιδήποτε άσεμνο για τους άνδρες αυτούς».

Νομίζω σε κάλυψα αρκετά τώρα ε;

[grexitdrachmaendebt]

Το (ΜΗΔΑΜΙΝΟ) Οθωμανικό παρελθόν του Αργυρόκαστρου που θέλουν ν’ αναδείξουν Αλβανοί και Τούρκοι

Πότε χτίστηκε το Αργυρόκαστρο και πώς πήρε το όνομά του;

- Η ιστορία του ως το 1914

- Είναι υπαρκτό το Οθωμανικό παρελθόν του;

Πριν λίγες μέρες διαβάσαμε ένα εξαιρετικό και άκρως ενδιαφέρον άρθρο του Παναγιώτη Σαββίδη στο protothema.gr (13 / 04 / 2021), σύμφωνα με το οποίο ο Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα υπέγραψε συμφωνία με τον Τούρκο Υπουργό Πολιτισμού Μεχμέτ Νουρί Ερσόι για την αποκατάσταση της οθωμανικής κληρονομιάς στην πόλη του Αργυρόκαστρου. 

Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε και με αυτό το θέμα, γιατί πρόκειται για μία ακόμα προκλητική αλβανική ενέργεια, η οποία παραχαράσσει την ιστορία…

Σύντομη ιστορία του Αργυρόκαστρου

Όπως διαβάσαμε στο άρθρο του Παναγιώτη Σαββίδη, ο Ράμα, ο οποίος όντως δεν κρύβει τα φιλοτουρκικά του αισθήματα, συναντήθηκε με την τουρκική αντιπροσωπεία σε παραδοσιακό οίκημα της πόλης του Αργυρόκαστρου, που αποκαταστάθηκε πρόσφατα από τη λεγόμενη Τουρκική Υπηρεσία Συνεργασίας και Συντονισμού (ΤΙΚΑ), που πραγματοποιεί παρόμοια έργα σε βαλκανικές χώρες οι οποίες κατά το παρελθόν υπήρξαν εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

O Αλβανός πρωθυπουργός Έντι Ράμα συναντήθηκε και υπέγραψε συμφωνία με τον Τούρκο Υπουργό Πολιτισμού Μεχμέτ Νουρί Ερσόι για την αποκατάσταση της οθωμανικής κληρονομιάς στην πόλη του Αργυρόκαστρου.

Κάποιος αδαής ή κάποιος Ευρωπαίος αξιωματούχος συμπεραίνει διαβάζοντας όλα αυτά ότι το Αργυρόκαστρο είναι μία αλβανική πόλη, στην οποία οι Οθωμανοί – Τούρκοι κυριάρχησαν για πολλά χρόνια, έφτιαξαν σπουδαία μνημεία και είχαν σημαντική συμβολή στην εξέλιξή της.

Ας δούμε την πραγματικότητα. Το Αργυρόκαστρο είναι κτισμένο σε ύψος 300 μ., σε μία κοιλάδα ανάμεσα στο Πλατοβούνι και τον ποταμό Δρίνο.

Πολύ κοντά στο Αργυρόκαστρο βρισκόταν στην αρχαιότητα η ελληνική πόλη Αντιγόνεια, που χτίστηκε το 296 π. Χ. από τον Πύρρο προς τιμήν της πρώτης του γυναίκας.

Τα κινητά ευρήματα από την Αντιγόνεια (κεραμική, νομίσματα, εργαλεία, έργα τέχνης) υποδηλώνουν αναπτυγμένο κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο, αντίστοιχο των άλλων ηπειρωτικών πόλεων (ΗΠΕΙΡΟΣ, 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ).

Φυσικά, οι Αλβανοί όλα αυτά, όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, ισχυρίζονται ότι όλα αυτά είναι δικά τους δημιουργήματα.

Η Αντιγόνεια φαίνεται ότι ήταν μία από τις 70 πόλεις της Ηπείρου που καταστράφηκαν από τις ρωμαϊκές λεγεώνες του Αιμίλιου Παύλου το 167 π. Χ.

Δεν γνωρίζουμε αν χτίστηκε εκ νέου. Ωστόσο, μία τρίκοχη βασιλική, στην οποία διατηρείται ψηφιδωτό δάπεδο με ελληνική επιγραφή, δείχνει ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή κατά τους παλαιοχριστιανικούς αιώνες.

Όπως έχει γίνει και σε πολλές άλλες τοποθεσίες, όταν μία πόλη καταστρέφεται ή ερημώνεται επειδή η θέση της είναι επισφαλής, οι κάτοικοί της μετακομίζουν σε κάποια γειτονική, ασφαλέστερη τοποθεσία.

Πολύ κοντά στο Αργυρόκαστρο βρισκόταν στην αρχαιότητα η ελληνική πόλη Αντιγόνεια, που χτίστηκε το 296 π. Χ. από τον Πύρρο προς τιμήν της πρώτης του γυναίκας.

Αυτός είναι, κατά την άποψή μας, ο λόγος που οδήγησε τους κατοίκους της περιοχής στην ίδρυση του Αργυρόκαστρου.

Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά το 1336 ως Αργυρόκαστρο ή Αργυρούπολη, ως τμήμα της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Αργότερα, έγινε κέντρο τοπικού πριγκιπάτου υπό τον Αλβανό άρχοντα Γκιον Ζενεμπίσι (1373 – 1417), ενώ το 1431 καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. 

Η αλβανική ονομασία του είναι Gjirokaster.

Ο Κ. Οικονόμου το ερμηνεύει από προηγούμενο αλβανικό τύπο Gjinokaster= κάστρο του Γκίνη με αλβανική τροπή του μεσοφωνηεντικού η σε r.

(ΧΑΛΑΡΑΛΑΜΠΟΣ Π. ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, «ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΙΚΩΝΥΜΙΩΝ»).

Ο Οικονόμου προσθέτει ότι το επίθετο Γκίνης<αλβαν. gjini-a, που σημαίνει συγγένεια.

Ωστόσο, υπάρχει και άλλη εκδοχή.

Το κάστρο που έδωσε το όνομά του στο Αργυρόκαστρο να οικοδομήθηκε από τον Ιωάννη (Γκίνο) Μπούα (αλβανικά Gjin Bue Shpata) (1310 – 1399), που αργότερα κατέβηκε στην ελληνική σήμερα Ήπειρο και το 1374 κατέλαβε την Άρτα, την οποία έκανε τμήμα του κρατιδίου του, ενώ στη συνέχεια κατέκτησε και τμήμα της Αιτωλοακαρνανίας.

Προσπάθησε ανεπιτυχώς τέσσερις (4) φορές να καταλάβει τα Γιάννενα, αλλά απέτυχε, καθώς νικήθηκε τις τρεις (3) από αυτές από τον Δεσπότη (άρχοντα, ηγεμόνα) της πόλης Θωμά Πρελούμπο, γνωστό και ως «Αλβανοκτόνο».

Η θεωρία που σχετίζει το Αργυρόκαστρο με την πριγκίπισσα Αργυρώ τη Μονοβύζα, στην οποία έχουμε επίσης αναφερθεί σε άρθρο μας στις 10 / 2 / 2019 δεν ευσταθεί, καθώς πιθανότατα η Αργυρώ ήταν δημιούργημα στο πλαίσιο ενός θρύλου.

Το 1914 στην απογραφή που έγινε από Διεθνή Επιτροπή, στο Αργυρόκαστρο ζούσαν 7.695 Έλληνες και 5.895 Αλβανοί. Υπήρχαν 28 ελληνικά σχολεία και κανένα αλβανικό.

Σύμφωνα με τον Κωσταντίνο Κουλίδα, το Αργυρόκαστρο κυριεύθηκε από τους Οθωμανούς το 1418, ένα χρόνο μετά την Αυλώνα και έμεινε για 495 χρόνια, ως το 1913, υπό οθωμανική κυριαρχία.

Το 1431 οιΟθωμανοί ίδρυσαν το σαντζάκι της Αρβανιτιάς (Sandjak Arvanya ή Arvanutluk) στην περιοχή του Αργυρόκαστρου με έδρα το Αργυρόκαστρο. Το 1431 έγινε η Α' απογραφή από τους Οθωμανούς στα μέρη της Ηπείρου που είχαν καταλάβει.

Γράφει ο Κ. Κουλίδας:

«Η πόλη του Αργυροκάστρου αποτελούσε τιμάριο (φέουδο) του σαντζάκ μπεη Ali Bey(Αλή Μπέη).

Αποτελούνταν από 121 οικογένειες πλήρεις με αρχηγό άρρενα 15 οικογένειες με αρχηγό χήρο / άγαμο και 27 με αρχηγό γυναίκα- χήρα. 

Σύνολο χριστιανικών οικογενειών – κατοικιών 163.

Συνολικό ετήσιο εισόδημα μαζί με το παζάρι 26.938 ακτσέδες(άσπρα).

Τα άκρως ενδιαφέροντα αυτά στοιχεία, προέρχονται από το οθωμανικό κτηματολόγιο που δημοσίευσε ο Halil Inanlcik στην Άγκυρα το 1954 και σε Β' έκδοση το 1987.

Φυσικά, τα στοιχεία που μας δίνει είναι πολύτιμα, γιατί δεν περιλαμβάνονται μόνο οι ονομασίες των οικισμών, αλλά και ο αριθμός των οικογενειών που κατοικούν σ’ αυτούς και πολλά ακόμα ενδιαφέροντα στοιχεία

(Πηγή: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΚΟΥΛΙΔΑΣ, «Η ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΟΙΚΙΣΜΩΝ ΤΟ 1431 ΣΤΟ ΒΙΛΑΕΤΙ ΤΟΥ ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΙΧΟ ΤΟΥ H. INALCIK, ΑΓΚΥΡΑ 1987 στα «ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ, ΤΟΜΟΣ ΣΤ’, ΙΩΑΝΝΙΝΑ 2018).

Το όνομα του Αργυρόκαστρο να προέρχεται από τους Αργυρίνους (Κάστρο των Αργυρίνων), κάτι που δεν έχει επισημανθεί μέχρι σήμερα. Το κάστρο αποτελεί τοπόσημο της πόλης και αυτή η εκδοχή, είναι κατά την άποψή μας η επικρατέστερη.

Ο Παναγιώτης Αραβαντινός στη ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, τόμος Β’, ΑΘΗΝΑ 1856, γράφει για το Αργυρόκαστρο: «Αργυρόκαστρον – Η πάλαι πόλις Αντιγόνεια κατά τον Μελέτιον λανθάνοντα εις τούτο (σημ. όπως είδαμε το Αργυρόκαστρο είναι χτισμένο κοντά στην αρχαία Αντιγόνεια αλλά δεν ταυτίζεται μαζί της), Αργυρίνη δε ή Αργυροπολίχνη παρά των Βυζαντινών καλουμένη πριν ή κτισθεί η Δρυϊνούπολις. Κατά την παρελθούσαν εκατονταετηρίδαν (σημ. 18ος αιώνας), οι εν Αργυροκάστρω Χριστιανοί ήταν πλείονες των Οθωμανών και απολύτως σχεδόν εκείνοι διευθετούσαν τα αστικά δίκαια, όντες πολλοί ευγενείς κτηματίαι και μεγαλέμποροι εσχετισμένοι μετά της Βενετίας.

Αφ’ ου η έδρα της τοπαρχίας (1770), μετετέθη εις το Δέλβινον, ήρξαντο οι Οθωμανοί ίνα καταπιέζωσιν απανθρώπως τους συμπατριώτας των…». 

Συνεχίζοντας ο Αραβαντινός, γράφει ότι σταδιακά άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη οι πλουσιότεροι κάτοικοί της και να εγκαθίστανται στα Γιάννενα, την Κωνσταντινούπολη και αλλού. Ακολούθησαν και άλλοι Χριστιανοί και έτσι οι Οθωμανοί βρήκαν την ευκαιρία να εποικήσουν το Αργυρόκαστρο με αρνησίθρησκους (εξισλαμισμένους) των γειτονικών χωριών.

Ο Αραβαντινός, αναφέρεται και στο έθνος των Αργυρίνων το οποίο κατά τον Λυκόφρωνα ζούσε στις νάπες (=δασώδεις ένυδρες περιοχές, κοιλάδες )των Κεραυνίων Ορέων και τους σχετίζει με το Αργυρόκαστρο.

Ίσως λοιπόν, το όνομα του Αργυρόκαστρο να προέρχεται από τους Αργυρίνους (Κάστρο των Αργυρίνων), κάτι που δεν έχει επισημανθεί μέχρι σήμερα.

Το κάστρο αποτελεί τοπόσημο της πόλης και αυτή η εκδοχή, είναι κατά την άποψή μας η επικρατέστερη.

Παρά τις διώξεις και τους εξισλαμισμούς, το 1914 στην απογραφή που έγινε από τη Διεθνή Επιτροπή Εθνολογικού Ελέγχου και όχι από τις ελληνικές Αρχές, στο Αργυρόκαστρο ζούσαν 7.695 Έλληνες και 5.895 Αλβανοί. 

Υπήρχαν 28 ελληνικά σχολεία και κανένα αλβανικό.

Στον καζά Αργυροκάστρου, ζούσαν 26.440 Έλληνες και 15.000 Αλβανοί (σύνολο 41.440), ενώ υπήρχαν 124 ελληνικά σχολεία και κανένα (!) αλβανικό Όπως είναι γνωστό, το Αργυρόκαστρο ήταν η πρωτεύουσα της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Βορείου Ηπείρου, αλλά τελικά δόθηκε στην Αλβανία.

Στο Αργυρόκαστρο υπάρχειτο τζαμί του Αργυροκάστρου, που χρονολογείται από το 1757 και μια οθωμανική αγορά.

Ποιο είναι λοιπόν το Οθωμανικό παρελθόν της πόλης που θέλουν να αναδείξουν ο Έντι Ράμα και οι Τούρκοι; 

Οι εξισλαμισμοί και οι βαρβαρότητες σε βάρος των Ελλήνων; Το τζαμί του Αργυροκάστρου, που χρονολογείται από το 1757 και μια οθωμανική αγορά, δεν νομίζουμε ότι αποτελούν κάτι συγκλονιστικό.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι το 2005 μετά από πολύχρονες διαβουλεύσεις, ο ιστορικός πυρήνας του Αργυροκάστρου, εντάχθηκε στον κατάλογο με τα μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. 

Ήταν λοιπόν απαραίτητο να τονιστεί το «φτωχό» αλβανικό παρελθόν του Αργυρόκαστρου;

Τόσες άλλες πόλεις με έντονο μουσουλμανικό στοιχείο και σημαντικό οθωμανικό παρελθόν έχει η Αλβανία.

Γενικότερα, η στάση της Αλβανίας σήμερα είναι άκρως φιλοτουρκική. 

Και επειδή μας κατηγορούν για τα σχετικά με την Αλβανία άρθρα μας, ας δούμε τι γράφει ένας από τους πλέον αξιόλογους πολιτικούς, κατά την άποψή μας βέβαια, των τελευταίων 30 χρόνων.

Στις 22 Φεβρουαρίου 2021 ο Θεσπρωτός πολιτικός, τέως Υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο με τίτλο «Ο Εκτουρκισμός της Αλβανίας».

Στο άρθρο αυτό, που είναι διαθέσιμο στο διαδίκτυο, μπορείτε να δείτε απίστευτες λεπτομέρειες για όσα γίνονται από την Τουρκία στην Αλβανία, με τη στήριξη του Έντι Ράμα.

Ο κύριος Παπαδόπουλος, κλείνει το άρθρο του αυτό ως εξής: 

«Είναι εθελοτυφλία και αβάσιμος εφησυχασμός η προσφυγή της Ελλάδος μόνο στα εργαλεία που προσφέρει η δυναμική που δημιουργεί η ευρωπαϊκή ένταξη και προοπτική της περιοχής.

Χρήσιμα μεν, ανεπαρκή δε. Χρειάζεται αντιμετώπιση σε διμερές επίπεδο και κυρίως αυτοπεποίθηση…

Αντί των δείπνων φιλοφρονήσεων προς τον κ. Ράμα που είναι ο βασικός υπεύθυνος για την παράδοση της Αλβανίας στην Τουρκία, που μεταφέρει στο εσωτερικό της το πλέον λανθασμένο μήνυμα, χρειάζεται να του διαβιβαστεί ένα άλλο καθαρό μήνυμα, ότι η Ελλάδα γνωρίζει και προσέχει…».

Ο τέως Υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος, δημοσίευσε ένα εξαιρετικό άρθρο με τίτλο «Ο Εκτουρκισμός της Αλβανίας».

Ιδιαίτερα τώρα, που φαίνεται(;) ότι δρομολογούνται συνοριακές ανακατατάξεις στα Δυτικά Βαλκάνια, με ενσωμάτωση του Κοσόβου στην Αλβανία και εξαφάνιση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η χώρα μας πρέπει να δείξει πολύ μεγάλη προσοχή.

Αλλά να μην ξεχνάμε, ότι υπάρχει και η Βόρεια Ήπειρος, όπου ο Έντι Ράμα προσπαθεί με διάφορους τρόπους να πλήξει την εθνική ελληνική μειονότητα.

Και το φράξιμο του δρόμου της Αλβανίας προς την ΕΕ, δεν μπορεί να αποτελεί το μόνο όπλο στη διπλωματική φαρέτρα της Ελλάδας… 

Βλέπουμε το απύθμενο θράσος των Τούρκων.

Όταν ο Ερντογάν μιλά για 250.000 (!) συγγενείς των Τούρκων που ζουν στην Θράκη, η Ελλάδα σιωπά για την ελληνική εθνική μειονότητα της Αλβανίας. 

Και φυσικά, η Συνθήκη της Λωζάνης δεν αναφέρεται πουθενά σε «Τούρκους» αλλά αποκλειστικά σε «Μουσουλμάνους», οι οποίοι είναι γύρω στους 120.000 και όχι 250.000, ενώ το 1923 ζούσαν στη Θράκη, σύμφωνα με την ελληνική πλευρά 105.438 Μουσουλμάνοι.

Αντίστοιχα, οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου, που παρέμειναν στην Τουρκία, ήταν περίπου 110.000.

Σήμερα, μετά από διωγμούς και μία σειρά από μέτρα εναντίον τους, δεν ξεπερνούν τις 5.000…

[xamosnews]

Πώς στέλνουν οι Τούρκοι δουλέμποροι παράνομους μετανάστες στην Ελλάδα μας ; #ελλαδα #μεταναστευτικό #νότηςμηταράκης #πολιτικη #τούρκοιδουλέμποροι https://xamos.gr/pos-stelnoun-oi-tourkoi-doulemporoi-paranomous-metanastes-stin-ellada/?feed_id=129144&_unique_id=603e117c50000

[kolej-postasi]

BİR OSMANLI KİMLİĞİ: RUMİLİK

Bir süredir ‘Türk’, ‘Türklük’ ve ‘Türkiye’ gibi terimlerin tarihçesini anlatıyorum. Bu haftaki yazım bu sözcüklerin ‘milliyetçilik çağı’ öncesine ilişkin. Böylece, geç de olsa “Türkler Mu’dan mı, Ergenekon’dan mı?” (11 Mayıs 2008, Taraf) başlıklı yazımda verdiğim bir sözü, akademisyen tarihçi Salih Özbaran’ın “Osmanlı İmparatorluğu bir Rum imparatorluğu muydu?” diye özetlenebilecek ilginç tezinden bahsetme sözümü de yerine getirmiş olacağım.

Türk adını Allah mı verdi

11. yüzyılın son çeyreğinde yazılmış Divan-ü Lügati’t Türk adlı eserin yazarı Kaşgarlı Mahmud, Türkler hakkındaki bir hadisten söz ederek şöyle der: “Allah’ın devlet güneşini Türk burcundan doğdurduğunu ve onların mülkleri üzerinde göklerin dairelerini döndürmüş bulunduklarını gördüm. Allah onlara Türk adını verdi ve onları yeryüzüne hâkim kıldı. Zamanımızın hakanlarını onlardan çıkardı. Dünya milletlerinin yularını onların eline verdi. Onlarla birlikte çalışanları, onlardan yana olanları aziz kıldı. Türkler yüzünden onları her dileklerine eriştirdi. Bu kimseleri kötülerin, ayak takımının şerrinden korudu. Oklarının isabetinden kurtulmak için aklı olana düşen vazife, bu adamların tuttuğu yolu tutmaktır. Derdini dinletmek ve Türklerin gönlünü almak onların diliyle konuşmaktan başka yol yoktur...”

Orta Asya’dan Rum ülkesine

“Ben Türklerin en açık konuşanlarından, en zekilerinden, mızrağı en keskin olanlarından biriyim” diyerek Türk olmaktan duyduğu gururu tekrarlayan Kaşgarlı Mahmud şöyle devam eder: “Türkler aslında 20 boydur. Bunların her bir boyun birçok oymakları vardır ki sayısını ancak Allah bilir. Ben bunlardan kök ve ana boyları saydım. Oymakları bıraktım. Yalnız herkesin bilmesi için gerekli olanı, Oğuz kollarını (...) yazdım. Bundan başka Rûm yakınından doğuya [Çin’e] doğru –müslim ve gayrımüslim- her boyun olduğu yeri de bildirdim” der ve Türk boylarını saymaya başlar.

Kaşgarlı Mahmud’un bu satırları yazdığı yıllarda, 24 boydan oluşan Oğuzların bir bölümü, Orta Asya steplerini geçerek Kaşgarlı’nın ‘Rûm’ dediği bölgeye doğru akın etmektedirler. Neresidir bu ‘Rûm’ ülkesi derseniz, tahmin edeceğiniz gibi, “Doğu Roma’nın varisi Bizans ülkesinin çekirdeğini oluşturan Anadolu’dur” derim.

Haçlı Seferleri’nin katkısı

Nitekim Türk boylarının gelmelerinden itibaren, Bizans belgelerinde Tourkoi (Türkler) ve Türkie (Türkiye): Papalık belgelerinde ise barbarorum Turci (barbar Türkler) gibi terimler boy gösterir. Kutsal Roma-Germen İmparatoru Frederich Barbarossa komutasındaki Birinci Haçlı Seferi’ne katılan bir papaz Antakya civarındaki savaşlardan sonra 11 Ekim 1098’de günlüğüne şöyle not düşer: “Her yerde Türkler.” Yüz yıl sonra, bu seferi anlatan Guillaume de Tyr, “Türklerin egemenlikleri altındaki Turquia’dan söz eder. 1228-29 yıllarında bir başka Haçlı şövalyesi, Bavyeralı şair Tannhäuser, Haçlı Seferi Şarkısı’nda [Kreuzfahrtlied] şöyle yazar: “Sert esiyor rüzgârlar/ Yüzüme karşı barbarlıktan/ Sert ve can yakıcı esiyorlar/ Türkiye [Türkei] tarafından...”

1260’larda Konstantinopolis’ten ve Anadolu’dan geçen Marko Polo, seyahatnamesinde şöyle der: “Türkmen ilinde üç çeşit insan yaşar. Biri Türkmenlerdir ki bunlar Muhammed’e taparlar, basit insanlardır ve kaba dilleri vardır. Dağlarda ve vadilerde yaşarlar ve hayvancılıkla geçinirler; çok kıymetli atları ve büyük katırları vardır. Öteki şehirlerde ve kalelerde yaşayıp ticaret ve sanatla uğraşan Ermeni ve Rumlardır...”

Gerçekten ‘Etrâk-ı bî-idrak’mı

Burada bir parantez açalım: Osmanlı’nın aslında Türk olmaktan hoşnut olmadığı, Türkleri aşağı gördüğünü ileri sürenler haklı mı? Buna cevap vermek kolay değil.

Örneğin, erken dönem Osmanlı tarihinin en önemli eseri olan Âşıkpaşazade’nin (ö. 1481) Tevarih-i Âli Osman adlı eserinde Türk terimi sık sık kullanılır. Âşıkpaşazade, Türklerin Anadolu’ya nasıl geldiklerini anlatırken “Yafes neslinden göçer Türki kendülere sened edindiler. Ol sebepten Arab’a galip oldular” der. Yeniçeriliğin kökenini anlatırken “Bunları Türk’e verelim. Türkçe öğrensinler. Bunları dahi çeri edelim dedi. (...) Tamam ki Müsülman oldılar, Türk bunları nice yıllar kullandılar. Andan kapuya getirdiler. Akbörk geydürdiler. Adın ezelçeri iken yeniçeri kodılar” der. Dikkat edilirse, bu ifadeler de Türkleri ne yeren ne de öven bir yan vardır. Ancak, Sultan Orhan’ın oğlu Süleyman Paşa’nın Trakya bölgesini nasıl bir adaletle yöneterek halkının gönlünü kazandığını anlatırken, halkın “Nolaydı kadim zamandan bunlar bize beg olalar idi... Ve çok köyler bu Türk kavmını gördiler. Müsülman oldılar” dediğini kaydetmesinde olduğu gibi övücü atıflar da yapar.

Türk beğinin oğlu

1480’de tamamlanan Vâkı’ât-ı Sultan Cem adlı eserde, babası Fatih Sultan Mehmet’in ölümünden sonra ağabeyi (II.) Bayezit’le girdiği taht kavgasından sonra Avrupa’ya sığınmak zorunda kalan Cem Sultan’dan “Türk beğinin oğlu” olarak söz edilir. Buradaki ‘Türk’ sözcüğünün coğrafi bir imleme olduğu anlaşılır ancak Cem’in kendinden ‘Türk’ olarak bahsetmesinden bakılırsa, Cem için, Türk olmak övünülecek bir şeydir.

Yine Cem Sultan’ın isteği üzerine Ebu’l hayr-ı Rûmi’nin derlediği Saltukname’de, bugün iddia edildiğinin tersine bir durum vardır. Çünkü Türk sözcüğü ‘Müslüman’ ve ‘Gazi’ yerine kullanılır. Örnek verelim: “Bir gün Kefe diyarında bir gazi vardı. Tatar idi. Adına Kara Davud dirlerdi. Seyyidden sonra çok gazalar ve erlikler eylemişdür (...) Geldük çün Kara Davud ol hinde yiğit idi. Seyyid’e hizmet iderdi. Bazılar Türk’ten idiler. Anın gazası ve velayeti Tatar’da meşhurdur.”

Din nedir bilmeyen Türkler

Bir başka 15. Yüzyıl yazarı Neşrî de, Türk sözcüğünü çeşitli bağlamlarda (İslamiyet öncesi ve sonrası için) kullanılır. Neşrî, Selçuklu İmparatorluğu için “Saltanat-ı Türk Han” derken, “Bazıları dahi vardır ki hiç din nedir bilmezler (...) Yahudileri taklit eden, taşa, ağaca, öküze, ateşe tapan Türkler vardır” da der, “Türk, İstanbul karşısında Üsküdar’a gelüp, Melik-i Konstantiniyyeden dahi cizye ve haraç aldılar” da der.

Mihaloğlu Ali Bey’in Gazavatnamesi adlı eserin yazarı Suzi Çelebi (ö. 1524) ise “Bir Türk dünyaya bedeldir” sözünü ilk sarf edendir.

Peki, bugün yaygın biçimde kullanılan “Osmanlılar Türkleri ‘etrâk-ı bî-idrak’ (idraksiz, kavrayışsız Türkler) olarak görürlerdi” diye özetlenebilecek kanıyı doğuran nedir? Hakan Erdem’e göre buna dair çok az örnek var. Bunlardan biri Hoca Saadettin Efendi’nin (ö. 1599) Safevi Devleti’nin kuruluşunu anlatırken Türkmenler için kaydettiği “Başına tac aldı çıktı ol pelîd/ İtdi bî-idrak etrâkı mürîd” beyitidir. Hoca Saadettin’in ‘idraksiz Türkler’ dediği kesimin, ‘Türkler’ değil, ‘Kızılbaş Türkler/Türkmenler’ olduğu açıktır. Nitekim Hoca Saadettin Efendi, bir başka Kızılbaş önder Şah Kulu’nun 1511’deki isyanını anlatırken de, Şah Kulu’nun memleketi olan Teke halkının ‘pis Türkler’(etrâk-ı na-pak) olduğunu söyleyecektir.

Şimdi de 16. Yüzyıl şairi Güvahi’nin Pendnâme adlı mesnevisinde geçen şu dizelere göz atalım: “Şehirde rustay-i bî-gam olmaz/ Hakikatdür bu söz Türk adem olmaz/ Dedüğin anlamaz söylerse sözi/ Bir olur Türk’e sözün ardı yüzi/ Acayip taifedir kavm-i Etrâk/ Eyü yatlı (kötü) nedür itmezler idrak/ Ne bilür anların ağızları tad/ Ne söz var dillerinde idecek yad.” Tercümeye pek gerek duyurmayan bu Türkçe dizelerin yazarı Güvahi’nin, şehirli bir Türk olduğunu bilince, eleştirdiklerinin genel olarak ‘Türk’ değil, özel olarak ‘göçebe, köylü Türk’ olduğu anlaşılıyordur herhalde. Türk saplantısının doğuşu

Parantezi kapatıp devam edelim. Granada’nın düştüğü 1492’ye kadar, Avrupa’nın ‘ötekisi’ Araplardır. Dolayısıyla Avrupa’da, Türkler hakkındaki söylem genel olarak olumludur. 1492’den sonra ‘öteki’ Osmanlı olur ve söylem olumsuza döner. 1529’da Viyana bozgunundan sonra bile Türkler için ‘köpekler, zalim ve kan düşkünü, pis, hayvani, sahtekâr, zorba, iğrenç’ gibi son derece ağır terimler kullanılmaya devam eder. Bu olumsuz dilin nedeni elbette, ‘Türk korkusu’ dur. Nitekim bu dönemde ortaya çıkan Obsessione Turc (Türk saplantısı) olgusunun bugünlere kalan mirası, İtalyancadaki Mamma li Turchi, yani “Anneciğim, Türkler!” ünlemi olur. İddialara göre, acı çektirme anlamına gelen a torquendo, işkence anlamına gelen torxuere, aldatma veya zalimlik anlamına gelen truculent veya trux-trucis gibi terimlerin esin kaynağı da bu dönemin Türkleridir. 17-19. yüzyıllar arasında zirveye çıkan Oryantalist edebiyattaki çoğu cinsellikle ilgili kavramlara hiç değinmiyorum bile.

Yunus Emre’nin ‘Rum ili’

Ama ilginçtir, 13. yüzyılın başında Osmanlı Beyliği’nin kuruluşuna tanıklık ettiği anlaşılan Yunus Emre’nin dilinde Anadolu’nun adı ‘Türk’ değil, ‘Rûm ili’ dir. Zafernâme adlı eserin yazarı Nizameddin Şami, Timur’un 1402’de Yıldırım Bayezid’e karşı kazandığı zaferi ‘Rûmiyan’a ve Sultan-ı Rûm’a karşı kazanılmış bir zafer’ olarak tarif eder. 1402-1413 arasındaki Fetret Devri’nde, Osmanlı’ya başkaldıran Simavne Kadısı Şeyh Bedreddin’in namı ‘Hallac-ı Rûm’ (Rumların Hallac-ı Mansur’u), ‘Pertev-i Rûm’, yani Rum ışığıdır. 1399-1429 yılları arasında yaşadığı sanılan Horasan erenlerinin pirlerinden Hacı Bayram-ı Veli’nin unvanı ise ‘Şeyhü’r Rûm’...

Rum, Arap ve Acem’in farkı

1599 Kahire’sini tasvir ederken Gelibolulu Mustafa Âlî’nin emperyal kibirle yaptığı şu tasvire (sadeleştirilmiş dille) bakın şimdi de: “...Sözün kısası, Rûm iyidir, Arap tilkilenmekte zaten köpektir. Gerçi Acemler nazik tabiatlı olurlar, ama onların çoğu münafıktır, arabozucudur. Kıskançlığı ve düşmanlığı Evram’a [Rûmlara] bırakmaz, ateşle suyu bir bardağa koyar. Rum Acemden yüz defa üstündür, bu sözü yalanlayanlar köpektir. Demek istiyorum ki eskiden Acemlerin uluları akıl ve bilgi ile ün almış iken şimdi onlarda bu hal yoktur. Türk insanındaki ululuk onlarda yoktur.” Yazarın, ‘Rûm’ derken ‘Türk’ü kastettiğini söylemeye gerek yok herhalde.

Ve daha nice terim

Ayrıca Osmanlı belgelerinde şu terimlere bolca rastlanacaktır: Osmanlı ülkesi için “Memleket-i Rûm”, ‘Bûm-i Rûm’, ‘İklim-i Rûm’, ‘Diyar-ı Rûm’, ‘Rûm ili’; şairler için “şuara-yı Rûm”, âlimler için “ulema-yı Rûm’, dervişler için ‘abdalan-ı Rûm’, akıncılar için ‘gaziyan-ı Rûm’, ‘Rûm atlılar’, ‘Rûm yiğitleri’, ‘leşker-i Rûm’; hattatlar için ‘İmâd-ı Rûm’; Türkçe için ‘Lisan-ı Rûm’; Amasya-Sivas-Tokat çevresindeki eyalet için ‘Eyalet-i Rûm’, Mevlâna için Celaleddin-i Rûmî, Anadolu Selçukluları için ‘Rûm Selçukluları’, Mısır kanunnâmelerinde Anadolu’dan gelenler için ‘Rûmlu’ veya Yavuz Sultan Selim’in annesi Gülbahar Hatun için Trabzon’da yaptırdığı Hatuniye Camii’nin kitabesine yazdırdığı gibi ‘Bânû-i Rûm’ ve daha nicesi...

Bir örnek de Kürtçenin efsanevi yazarı Ehmedȇ Xanȇ’nin ünlü eseri Mem u Zin’in önsözünden: “Rum u Ereb u Ecem...” Yani, ‘Türk, Arap ve Fars’. Günümüze kadar gelmiş bir Kürt atasözü de var: “Bextȇ Romȇ tune ye” Anlamı “Rum’un/Türk’ün acıması yoktur!”

Salih Özbaran’ın tezi

Peki, Osmanlı Devleti/ İmparatorluğu, Avrupalıların dediği gibi bir Türk devleti mi, yoksa Türklerin (ve de Kürtlerin) dediği gibi Rûm devleti mi idi? Bu soruya Salih Özbaran’ın verdiği cevabına geçmeden Metin Kunt’un cevabını okuyalım: “Bir kere unutulmamalı ki hem yöneticiler, hem halk arasında Türk olmayan çoktu. Yöneticilerin bir kısmı ve kapıkulu askerlerinin hepsi, dirlik sahiplerinin bazıları Türk-Müslüman olmayanlardan oluşuyordu. Osmanlı sultanlarının gözünde de halk içinde Türkler ve Türk olmayanlar arasında bir fark yoktu. Müslüman olmayanlar ek vergi (cizye) ödüyorlardı devlete, fakat bütün halk, ister Türk olsun ister Rûm, ister Arap olsun ister Sırp, padişahın reayası idi. Buna karşılık gene de Türk devleti diyebiliriz Osmanlı devletine, çünkü ülkenin dili Türkçe idi.”

Türkçe konuşmak yeter mi

Günümüzde, Osmanlı Devleti’nin kurucusu kabul edilen Osman Gazi’nin, Oğuzların Kayı boyundan olmadığı, hatta Oğuz boylarının askeri bürokrasisine bile dâhil olmayan, cesur bir maceracı olduğu, Osman adının ‘çoban’ anlamına gelen ‘otman’ kelimesinden türediği, Osman adının ise, kendisine İslami meşruiyet kazandırmak için yaratıldığı kanısı güçlenmiş olsa da, Osmanlı hanedanının etnik olarak Türk kökenli olduğu genel olarak kabul edilir. Gerçi bir kaçı dışında, hanedanın erkekleri Türk olmayan kadınlarla evlenerek, ‘Türk kanını’ sulandırmışlardı ama hanedan içinde ve devlet dairelerinde Türkçe konuşulurdu. Devletin bütün kayıtları yüzlerce yıl kesintisiz Türkçe tutulmuştu. Medreselerde Arapça okunur ama konuşma dili Türkçe idi.

Buna rağmen, Salih Özbaran, “Bir devletin dilinin Türkçe –üstelik Arapça ve Farsçanın yoğun etkisi altında kalmış bir merkezî dil- olması ne kadar yeterlidir kocaman imparatorluğu Türk yapmaya?” der ve tezini açıklar: “Yoksa Osmanlı Devleti bir Rûm imparatorluğu muydu?”

Bu görüş aslında başka tarihçilerce de dile getirilmiştir. Örneğin İlber Ortaylı’ya göre “Biz Roma İmparatorluğu’nun varisleriyiz. Ve Müslüman da olsak, Romalıyız”dır. Halil İnalcık’a göre Osmanlı sultanları ‘Sultan-ı Rûm’dur, ‘Kayser-i Rûm’dur. Osmanlı Devleti’nin kuruluşu hakkındaki çok önemli makalesi ile tanıdığımız Paul Wittek ise daha ileri gider ve “Danişmendiler ve Selçukiler devrini de Osmanlı İmparatorluğu ve emirlerininkini de”, “muhtelif Türk unsurları, göçebe, kasabalı ve şehirlileri” de, “hakiki Türkleri ve Türkleşmiş unsurları da” kapsayacak şekilde ‘Rûm Türkleri’ terimini önerir.

Cemal Kafadar’ın tezi

Salih Özbaran’ın atıfta bulunduğu bir diğer akademisyen tarihçi Cemal Kafadar’a göre durum biraz daha karmaşıktır: “[Osmanlılar] aynen ortaçağın Küçük Asya’daki diğer halkları gibi, [Doğu] Roma topraklarının sakinleri anlamına gelen Rûmî diye adlandırılmışlardı. Bu, temelde coğrafi bir adlandırmaydı ve esas olarak o halkların yaşadığı yeri belirliyordu; ancak, coğrafyacıların ve gezginlerin gözünden kaçmadığı üzere, merkezi İslam topraklarından bakıldığında, bir sınır bölgesi olan Rûm’un Türk-Müslüman nüfusunun, onları gerek İslam dünyasının gerekse diğer Türklerden farklı kılan kendilerine özgü ve alışılmamış yönlere sahip oldukları anlaşılıyordu. Şöyle ki, Rûmi Türk olmak, aynı zamanda İslam uygarlığının, bir yandan da yeni bir bölgede kendi yaşam biçimini oluşturan diğer yandan rakip bir dinsel-uygarlığa yönelişte siyasal egemenlik kurmak için uğraş veren yeni bir bölgesel görüntüsüne sahip olmak anlamına geliyordu.”

Avrupa dillerinde Rûmîlik

Cemal Kafadar’ın bu tanımının gerek coğrafi ve politik, gerekse sosyokültürel açılardan geniş bir anlam taşıdığına işaret eden Salih Özbaran’a göre, Rûm veya Rûmî sözcüğü, Cemal Kafadar’ın ileri sürdüğü gibi, sadece ‘Arapça, Farsça ve Türkçede’ değil, Avrupa dillerinde de vardır. Örneğin Portekiz dilinde Osmanlılar için ‘Rûme’ ve ‘Rûmes’ (Rûm/Romalı ve Rûmiler/Romalılar) terimleri kullanılır. Endonezya ve Malezya’da 16. yüzyılda Osmanlı sultanlarına ‘Raca Rûm’ denirdi. Doğu Afrika’daki Mogadişu-Mombasa’da yerli halk, Portekizli sömürgecilere karşı ‘Rûm’dan (Osmanlı’dan) medet umarlardı.

Ancak, yine Salih Özbaran’ın dikkatimizi çektiği gibi Portekiz dilinde Turchia, Otomanos, Turquesca, Turquimais ve Turcos gibi terimler de vardır. Peki, bu terimler arasındaki fark nedir? Bunu 1534 yılında Hindistan’ı ziyaret eden Portekizli botanikçi Garcia da Orta da merak etmiş olmalı ki (günümüz Türkçesiyle) şöyle der hatıratında: “Hindistan’da egemen güçler arasındaki savaşlara tanık olurken beyaz bir askere, birçok kez Türk olup olmadıklarını sordum, yanıtı hayır oldu, sadece Rume olduğunu söyledi; başkalarına Rume olup olmadıklarını sorduğumda da hayır dediler, Türkten başka bir şey olmadıklarını söylediler; birinin diğerinden farkının ne olduğunu sorduğumda ise bana bunu anlayamayacağımı söylediler, çünkü ben ülkelerin adlarını bilmiyordum, dilleri de bana bir şey ifade etmiyordu.”

Sözümüzü bağlayalım: Cemal Kafadar’a, Halil İnalcık’a ve elbette Salih Özbaran’a göre, çok dilli, çok etnili, çok dilli Osmanlı Devleti/ İmparatorluğu, sadece bir ‘Türk’ devleti değildi. Bunun nedeni, Osmanlı’nın Türkleri ‘Etrâk-ı bî-idrak’ görmesi değildi elbette. Daha doğrusu, böyle bir genelleme yapılamazdı. Ama İlber Ortaylı’nın kestirmeden söylediği gibi ‘Müslüman Roma’ da değildi. Belki de Osmanlı’nın ‘iki dünya arasındaki konumunu’ en iyi anlatan terim, ‘Rûm’ terimi idi. Günümüzde bu terime yüklenen olumsuz ve dar anlamları düşününce, Salih Özbaran’ın tezine pek çok kişinin uzak duracağını tahmin ediyorum, ama bence üzerinde düşünmeye değer bir tez, ne dersiniz?

Özet Kaynakça: Salih Özbaran, Bir Osmanlı Kimliği, 14.-17. Yüzyıllarda Rum/Rumi Aidiyet ve İmgeleri, Kitap Yayınevi, 2004; Hakan Erdem, “Osmanlı Kaynaklarından Yansıyan Türk İmaj(lar)ı”, Dünyada Türk İmgesi, Kitap Yayınevi, 2005, s.13-26; Reşat Genç, Kaşgarlı Mahmud’a Göre XI. Yüzyılda Türk Dünyası, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları, 1997.

TEMMUZ 25, 2008 | TARAF*

AYŞE HÜR | BİR OSMANLI KİMLİĞİ: RUMİLİK

[news-24gr]

Εκατοντάδες Τούρκοι επισκέπτες στον «αέρα» λόγω αδυναμίας έκδοσης βίζας από τις αρμόδιες αρχές https://news-24.gr/ekatontades-tourkoi-episkeptes-ston-aera-logo-adynamias-ekdosis-vizas-apo/

[kampanianews]

Τι απαντούν οι Τούρκοι Πολίτες αν θέλουν πόλεμο με την Ελλάδα

Τι απαντούν οι Τούρκοι Πολίτες αν θέλουν πόλεμο με την Ελλάδα

Τουρκική εταιρεία έκανε δημοσκόπηση για τις Ελληνοτουρκικές διάφορες με ερώτημα που μίλαγε για ξεκάθαρη πολεμική συμπλοκή ώστε να επιλύσουν οι δυο χώρες τις διάφορες τους οριστικά.

Με βάση τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης το 60% επιθυμεί ειρηνική διευθέτηση των διαφόρων με την Τουρκία. Υπάρχει όμως και ένα 32% που θέλει πόλεμο ενώ ένα 8,6% δεν παίρνει θέση.

Η δημοσκόπηση δείχνει ότι η…

[spoilersgr]

Το 963 μ.Χ., επί Βυζαντίου ακόμα, ένας Βοσκός  είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο. Εκείνος του είπε να πάει σε ένα βουνό και να σκάψει εκεί που θα ακούσει τα «κουδούνια». Ο βοσκός έσκαψε και βρήκε την εικόνα του. Η εικόνα του έμεινε άφθαρτη και ο βοσκός του αφιέρωσε μια μονή. Πήρε το προσωνύμιο «Ο Άγιος Γεώργιος ο Κουδουνάς» και η εικόνα του βρίσκεται σήμερα στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο νησί από τα Πριγκηπονήσια στον Μαρμαρά. Το παράξενο είναι πώς κάθε χρόνο, περισσότεροι από 250.000 Τούρκοι, συρρέουν στο μοναστήρι και προσκυνούν την εικόνα του. Οι λόγοι που τόσοι Τούρκοι πιστεύουν  στον Άγιο Γεώργιο είναι τρεις. Πρώτος και βασικότερος; Πιστεύουν στα θαύματα του Αγίου Γεωργίου, τα οποία όπως λένε συμβαίνουν σε όσους πιστεύουν σε αυτόν, ανεξαρτήτως θρησκείας. Οι Τούρκοι γράφουν σε ένα χαρτάκι την ευχή τους και την αφήνουν στον μοναστήρι. Ως αντάλλαγμα παίρνουν ένα κουδούνι, το οποίο επιστρέφουν όταν πραγματοποιηθεί η ευχή. Και όλο και περισσότεροι, αναφέρουν ότι αυτό που ζήτησαν συνέβη. Δεύτερον, το πράσινο χρώμα της στολής του, είναι για τους μουσουλμάνους το χρώμα της ζωής. Δηλαδή ιερό. Και τρίτον, ειδικά οι Τούρκοι της Κωνσταντινούπολης, στην όψη του τροπαιοφόρου με το ξίφος πάνω στο άλογο, ένιωθαν πάντα έναν φόβο. Ανήμερα της εορτής του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, μάλιστα,  γίνεται το αδιαχώρητο στη Μονή. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ανεβαίνουν προς το μοναστήρι κρατώντας στα χέρια κουβάρια κλωστής, την οποία ξετυλίγουν μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας. Όσο ανεβαίνουν δεν επιτρέπεται να μιλούν, μόνον όταν κατεβαίνουν και αφού έχουν κάνει την ευχή που θέλουν να τους πραγματοποιήσει ο Άγιος. Την ευχή την γράφουν σε χαρτί και την αφήνουν στη μονή. Κάποιοι πάλι, δένουν μικρές κορδέλες ή μαντίλια στα κλαδιά των δέντρων και αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές.

[trelopaidixaragemato]

Σάλο έχει προκαλέσει η φωτογραφία με δύο Τούρκους δύτες όπου εμφανίζονται να κρατάνε την τουρκική σημαία στο βυθό της Σούδας και συγκεκριμένα της Ομάδας Υποβρύχιας Άμυνας (SAS), στο πλαίσιο της άσκησης ARIADNE-19 που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, κατά το διάστημα 14ης και 21ης Μαρτίου.   Η άσκηση ARIADNE-19 διοργανώθηκε από την Ελλάδα ως μέρος της Μόνιμης […]

The post Τούρκοι δύτες φωτογραφίζονται με τουρκική σημαία στο βυθό της Σούδας appeared first on Ειδήσεις - Kafto.gr.

via Ειδήσεις – Kafto.gr

[grexitdrachmaendebt]

Ηχητικό ντοκουμέντο: Τούρκοι παρεμποδίζουν επιχείρηση διάσωσης ναυαγών στη Χάλκη - «Βρίσκεστε σε τουρκική περιοχή» - Infognomon Politics

25.08.2020

Σε εξέλιξη είναι από το απόγευμα της Τρίτης ευρύτατη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης αλλοδαπών στη θαλάσσια περιοχή 21 ν.μ. δυτικά της Χάλκης, με την Τουρκία να παρενοχλεί τα ελληνικά πληρώματα. Μάλιστα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Open, 19 άτομα περισυνελλέγησαν από τουρκικό σκάφος και μεταφέρθηκαν στα τουρκικά παράλια.

Το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. ενημερώθηκε χθες τις απογευματινές ώρες για σκάφος σε δυσχερή θέση με αλλοδαπούς επιβαίνοντες και κινητοποιήθηκε άμεσα το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας – Διάσωσης (ΕΚΣΕΔ) . Στην περιοχή έσπευσαν 4 περιπολικά σκάφη Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., ένα ναυαγοσωστικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ., ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού και 5 παραπλέοντα εμπορικά πλοία, ενώ παράλληλα απογειώθηκαν ένα ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας κι ένα ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού. Σώοι περισυνελλέγησαν 96 αλλοδαποί.

Ηχητικό ντοκουμέντο

Ωστόσο, το militaire.gr παρουσιάζει σήμερα ηχητικό ντοκουμέντο, τονίζοντας ότι οι Τούρκοι έστειλαν στην περιοχή σκάφη της ακτοφυλακής τους τα οποία καλούσαν από τον ασύρματο τα εμπορικά πλοία να αποχωρήσουν, γιατί «βρίσκονταν σε τουρκική περιοχή».

Ακόμη χειρότερα, τα πληρώματα των τουρκικών σκαφών με λέιζερ προσπαθούσαν να προκαλέσουν προβλήματα στα ελληνικά πληρώματα των ελικοπτέρων διάσωσης.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Open, οι 77 διασωθέντες μεταφέρθηκαν στη Ρόδο, ενώ οι υπόλοιποι 19 διασώθηκαν από ένα εμπορικό πλοίο τουρκικών συμφερόντων, το οποίο συνοδεία τουρκικής ακταιωρού τους μετέφερε στα τουρκικά παράλια.

ΠΗΓΗ: Newpost.gr