#tuğberk bahadırtürk

[gelkavusalimartik]

“Müzeyyen; bir yangın yerinden geriye kalan irili ufaklı birkaç kor parçası şimdi ciğerimde.”

[dreamedatdawn-blog]

H. Tuğberk Bahadırtürk - Müzeyyen II "Müzeyyen; bir yangın yerinden geriye kalan irili ufaklı birkaç kor parçası şimdi ciğerimde." Kan ter içinde uyandığım rüyaların kaçıncısındaydım bilmiyorum. Yüzüme çarptığım hiçbir su damlası söndürmeye yetmiyordu içimdeki ateşi. Çareyi yaktığım kitapları yeniden edinmekte aradım. Hepsini yeniden okudum, aynı cümlelerin altını defalarca çizdim. Ona yazılmamış kitaplarda, ona öfkelenmiş kelimeler aradım; beyhude! Kitabevlerine baskınlar düzenledim, yayınevlerine şikâyet mektupları yazdım. Üç geceyi nezarette geçirdim; Verasız kalan Nâzım gibi değil de, vatansız kalan Nâzım gibi şiirler yazdım. Bıraktığı enkazı kaldırmaları için tam on yedi kez başvurdum belediyeye. Duvarlara kahrolsun bağzı şeyler yazdım; Müzeyyen yazamadım, bana burada gülmüştü de, onu hatırladım. Hep gittiğimiz mekâna gittim, aynı masaya oturdum. İki çay söyledim Cemal Süreya naifliğiyle. Keşke yalnız bunun için bırakmasaydı memleketi. Arkadaşlarım da sırayla kesti ümidi benden. İflâh olmayacağım konusunda hepsi hemfikirdi. Oysa Müzeyyen gidince, sadece bir kişi eksik kalmam lazımdı. Yalnız kalacağımı tahmin etmemiştim. Yürüdüğüm yolların Müzeyyen'e çıkmayacağını anlayıp değiştiriyordum istikametimi. Nereye dönsem yokluğunun çıkmaz sokağına giriyordum. Her köşebaşında bir dilenci kesiyordu yolumu, "Abi be bi' Müzeyyen alsana ekmek parası be abi" diyordu. Çiçek satan kadın "Müzeyyenlerim çok taze abi almaz mısın?" diye soruyordu. Başını okşadığım kediler bile Müzeyyen diye miyavlıyor, el birliği ile deliliğime yardım ve yataklık ediyorlardı. Deliliğimin ilk günleri böyle başladı işte. Beni tanıyan birkaç kişi tarafından bir hastaneye götürüldüm. Tahliller yaptılar, testlere soktular. Sonuç? Sonuç pozitif! Müzeyyen eksikliğine bağlı idrak yolları tıkanması. Doktora olayları anlatmayı denedim, "Müzeyyen" dedim. "Bir görsen" dedim, yanağımda oluşan dünyanın en hüzzam ışıltısını hapseden çukur ile. "Anlamadım" dedi. "Müzeyyen" dedim, Müzeyyen. "Efendim?" dedi. "Hiiiç dedim, ismini söylemek hoşuma gidiyor. Derin bir tutku bu." dedim. Yine anlamadı. Zaten beni daha kimler, kimler anlamadı! Şimdi bir hastane odasında, ondan bin Müzeyyen yılı uzakta; pencereden dışarıyı izliyorum. Gözüm bir kar tanesinin yere düşüşünü takip ediyor, başım eski bir alışkanlık olarak iki derece sağa eğilmiş bir şekilde. Müzeyyen'i hatırlamak şimdi bir yangın yerinden geriye kalan irili ufaklı bir kaç kor parçası, ciğerimi iki derece daha yakacak olan.

[misanthropicesprit]

Son zamanlarda okuduğum en güzel ve beni en çok etkileyen yazı

[gokyuzundebiryakamoz]

"Benim eksenim ise tamamen ona kaymış, yörüngem şaşmıştı ve gezegenliği elinden alınmış Plüton'a dönmüştüm ona ismini sorup “Müzeyyen” cevabını aldığımda."

H. Tuğberk Bahadırtürk

[1kitap1fotograf]

Burası çöl. Duyuyor musun sıcağın sesini? Bir çölün ortasındasın. Tam ortasında. Sessizliğin, yalnızlığın ve çaresizliğin tam ortasında olmak ne demek şimdi öğreniyorsun. Televizyonda izlediğin hayatta kalma kuralları burada geçmez bilesin. Hava çok sıcak diye bir gölgeye saklanmakla dokunulmazlık kazanamazsın mesela. Buradaki dokunulmazlık değil, dokunamamaktır en çok. Öyle sıcak, öyle bunaltıcıdır ki; serap görürsün fakat dokunamazsın. O kadar çok yürürsün ki dünyanın sonuna varacağını sanırsın ama ya yanlış yoldaysan? Geri dönmeye mecalin var mı? - #TuğberkBahadırtürk #Çöl #AlametDergi #Kitap - Çünkü dünya dediğimiz bu sanal çöl, Huxley’in deyimiyle; bir başka evrenin cehenneminden başka bir şey değil. Gerçek dünya senin sevdiceğinin gönlüne düşürdüğün ateştir. Korkma bu ateşten. Unutma, çölün ortasındasın. Tam ortasında. Burada ateşler üflemekle değil Unutmakla söner. - Alamet Dergi (@alametdergi) II. sayısında "Çöl" isimli yazımla ben de varım, yoksa siz hala okumadınız mı Alamet'i? - Perşembe, Hava kapalı, normal de severim kapalı - serin havaları ama bu sefer; hava kasvetli, hava hüzünlü. Harun Kolçak.. Çocukluğumuzun bir sesi daha yumdu gözlerini dünyaya. Çocukluğumuzun sesi kısıldı arkasından; "Gitme, seviyorum!" diye.. Güzel insan; gittiğin yerde mutlu ol, bizlere müzik adına çook güzel şeyler söyledin Harun Abi.. Mekanın Cennet olsun.. işte böyle hanımlar, beyler. Bugün biraz canım sıkkın. Çok uzatmayacağım o yüzden. Bindik bir Alamat'e.. - Harun Kolçak - Gitme Seviyorum Tuğberk Bahadırtürk @tugberkbturk #1kitap1fotograf #kitap #dergi (Isparta Province)

[gokyuzundebiryakamoz]

“İçimdeki dönme dolap onsuz döndü boşluğa doğru.”

H. Tuğberk Bahadırtürk