wworldisyours - Tumblr blog

[wworldisyours]

4 yıldan sonra üniversite okuduğumuz şehre Sakarya'ya gidiyoruz pazar günü sevgilimle.

Çok yakın bir arkadaşımız evleniyor.

Nikah şahidi olacağım hatta.

Gitme düşüncesi bile beni hüzne boğuyor sadece. Sakarya'yı da romantize edemezsin diyebilirsiniz. Muhtemelen kendimi bulmaya çalıştığım, en dibi gördüğüm, en güzel anılarımı yaşadığım çoğu ilklerimin hepsini orada yaşamamdan kaynaklıdır belki de.

Ya da sadece büyüdükçe sıradan bir vatandaşa dönüşmemin hüznüdür bu. Çalış-para kazan-kira öde-iş arkadaşlarınla iyi geçin-ailenle iyi geçir çünkü yaşlanıyorlar-evlendin- sorumlulukların var.

Büyümek çok acı verici.

Ah, yazarken bile dayanamıyorum.

[wworldisyours]

[wworldisyours]

selam.

mutlu olduğum zamanlarda gelmek gerçekten istiyorum fakat yine en düşük olduğum zamanda geldim tabi ki.

Burayı lise yıllarımda mutsuz olduğum zamanlarda toksik ex’ime yazıp barıştığım zamanlara benzetiyorum. 

Biraz kişisel güncelleme yapayım. 2-3 ay önce sevgilimle ev tuttuk. Maalesef kiralardan dolayı biraz İstanbul’un dış tarafında kaldı ama evimiz gerçekten çok güzel, vibe’ını çok seviyorum. Ev çatı katı ve terasımız var, yazın orası için baya planım var. Günbatımı çok güzel oluyor. fotoğraf eklerim buraya. 

Haftaya nişanlanıyorum. Eylül’e de nikah için gün aldık. Biraz ailelerin kafası rahatlasın diye aslında. Yoksa ikimiz için de önemli değildi bu. Ama zaten hayatımın kalanını bu kişiyle geçirmek istiyorum o yüzden sorun yok. 

İşimden çok mutsuzum. Hybrid olarak 3 gün etiler’e ofise gidiyorum. 2 gün evdeyiz. 2-3 büyük marka aldılar bu süreçte. Bana da bir banka işi verdiler. Ona bakıyorum 1 aydır. Ve her gün istifayı düşünüyorum. Reklam ajansları bana göre değil, kreatif ajansta yetiştim ve bu yönde ilerlemek istiyorum. Aktif olarak her yere cv ve portfolyo atıyorum bu yüzden. Yaptığım işlerden memnun değilim severek yapmadığım için ve onlar da memnun değil. 3 kişinin işini falan yapıyorum zaten ofiste, reklam yazmadığım kaldı bi :D 

tr’de top 5′te olan bir reklam ajansıyla (aynı zamanda globaller) iş görüşmesi yaptım. En son 2 hafta önce 

“pozitif olarak düşünebilirsin, iç onaydan sonra sana döneceğiz” dediler ve hala bekliyorum. Evet reklam ajansı istemiyorum gerçekten ama burası da çok büyük bir fırsat benim için. Olursa süper olur ama baya yavaş işliyorlar. Eğer ki yok biz vazgeçtik derlerse de bi mail düzmeyi düşünüyorum, çünkü onlara güvenip pozitif dedikleri anda istifa edebilirdim. 

Şimdi işe dönmem lazım ama sizi çok özledim. Sık yazmasak bile burada checklediğim insanlar olması iyi hissettiriyor. 

[wworldisyours]

[wworldisyours]

Selam, uzun zaman oldu. Umarım hepiniz iyisinizdir. 

Bu zamana kadar kendimle savaş halindeydim. Böyle yaşayabilirim sanıyordum fakat gerçekten çok yorgun hissediyorum.

Destek almaya karar verdim. Yani muhtemelen psikologun da bi sike yarayacağını sanmıyorum ama psikiyatrist’e yönlendirir belki. Fakat nereden başlayacağım bilmiyorum.

Online psikologlar iyi midir? Yüz yüze daha iyi olur sanıyorum fakat random birine de gitmek istemiyorum. Sizin gittiğiniz veya çevrenizde gidip memnun kalan İstanbul’da bildiğiniz psikolog var mı? 

Çevremdeki yakın olmadığım insanlara böyle bi soruyla gitmek istemiyorum açıkçası. Yakın olup memnun kalan bildiğim kişiler de İstanbul dışında hep. 

[wworldisyours]

selam.

umarım yaşıyorsunuzdur. ben yaşamaya çalışıyorum. 

cildim ve saçım berbat halde, ben de bitik haldeyim. Sürekli yorgun ve uykulu olmaktan sıkıldım. Fakat bu zamana kadar böyleydi yapacak bir şey yok. 

2 gün sonra ablam evleniyor, yarın akrabalar geliyor.

ablamı öldürmek istiyorum.

bu evden uzaklaşmam gerekiyor.

ev bulmam gerekiyor.

çalıştığım ajansı bizimle çalışanlarıyla birlikte başka bir ajansa sattılar. Daha doğrusu patronun ortaklarından biri sektörde bilinen bir reklamcı, o da kendi ajansını açtı ve bizi de aldı? çalıştığım yerin adı bile anılmıyor yani artık. Başka bir isimleyiz bundan sonra. Fakat adam çok geleneksel biri. Eski reklamcı kafası olur ya o kafada gibi geldi bana, bilmiyorum ne olacak. En kötü buradan da istifa ederim gelecek aylarda.

Neyse en azından verilmesi gereken ticket’ı verdiler. 

Daha ünlü biri daha büyük markalar demek bu da daha büyük paralar yani. Sektörde en iyi yere gelmeliyim diye bazen gaza geliyorum fakat;

Hiçbir şeyin önemi yok. sadece yaşamak için ölene kadar çalışmam gerekiyor.

Burası için ise ne yaparım bilmiyorum. Hiç yazasım yok.

.

.

.

.

.

Görüşürüz.

[wworldisyours]

Küçükken hayat çok yavaştı. Daha doğrusu tam doğru tanım bu da değil, duruyordum? Hayatım durağandı? Herkes için geçerli değildir bu tabi. Bir çok aile problemi, hastalıklar, ölümler var. 

Hah bir de en son bu durağanlık pandeminin ilk yılında oldu. Gerçi evden çalışıyordum ama hayatımda hiçbir şey değişmiyordu. 

Sürekli hayatımı yönlendirecek kararlar vermek zorunda kalmıyordum, hayatım için sorumluluk almak zorunda değildim.

İlk işimden ayrıldığım gün dönüm noktasıydı sanırım. Üstüme bir anda çok fazla sorumluluk bindi. Sadece benimde değil erkek arkadaşımla da alakalı.

Bugün bir konu hakkında mesajla tartışırken ağladığımı farkettim, farkedince daha fazla ağladım.

biraz olsun durmak istiyorum. 

[wworldisyours]

Siz yazınca otomatik olarak benim de yazasım geliyor. Siz yazmasanız sanırım hiçbir şekilde yazmayacağım. 

Hayatım bu aralar yoğun. Ablam evleniyor. Ve bir şekilde ben evleniyormuşum gibi çoğu organizasyon işi bana kaldı. Damatta bir sike yaramıyor çünkü. PS5 almışlar bide İngiltere’den, kafasını kaldırmıyor. Evlenmeyin abi o zaman. Ya da neden organizasyon yapmaya kalkıştınız? Gidip evlenin işte. 

Gelinlik bakılmaya gidilecek, “anon da gelsin fikir verir” (bi an kendi ismimi yazıp sildim lol) Davetiyeyi de sen yaparsın, baskı işlerini de hallet. 

Annemlere kalacak yer yok “airbnb’den ev bakıp bul tutalım.”

Ailede kimse sorumluluk almak istemiyor böyle işlerde. Bir sorun olursa patlayacak kişi olmalı onlar için. Ayağından asılan kişi de ben oldum.

Evden çalışmaya hasret kalmıştım evet ama sığınağımdan çıkmamaya başladım yine. Odadaki ampul patladı 3 gündür karanlıkta oturuyorum almaya da çıkamıyorum. Sipariş bile verecek halim yok. Bugün kendimi zorlayıp çıkmam lazım. Alışveriş yapmam gerekiyor.

İnternetten bi elbise denedim nikah için, onu gidip denemek istiyorum. Umarım beğenirim de daha fazla kafamı meşgul etmez. 

[wworldisyours]

Annemle telefonda konuşurken yarım saat ağladım. 

hiçbir işe yaramayacağını bildiğim halde tutamadım işte. Uzun zamandır zayıflıklarımı göstermemeye dikkat ediyordum. Güçlü durucam ya.

neyse ya olan oldu napıyım. zayıfsam zayıfım. a kişilik zayıflığından bahsetmişken biraz gerçeklere dönüş :D güldür güldür şov ; 

ben normalde iki öğün besleniyorum öğlen gibi kahvaltı yaparım, bide akşam yemeği işte. 

kahvaltı en sevdiğim öğünken iki haftadır kahvaltı yapmıyorum sadece akşam yemeği. canım istemiyor bu aralar. belki böyle zayıflayarak yok olurum

Burada yazı yazarken sürekli depresif şeyler yazmaya zorluyormuşum gibi hissettim kendimi. Evet ruh sağlığım ve hayatım iyi sayılmaz ama sonuçta 7/24 böyle değilim. Yani çoğunlukla öyleyim tabi de. Yazdığım zamanları hep depresif saatlerime denk getiriyorum galiba. Ama yazarken de mutsuz olmaya başlıyorum ister istemez, şu an oluyo mesela. 

Şuracıkta delirsem ne güzel olur

@oyasumifiratat​ geçen gün bloglarımızı tek bi postta paylaşman aşırı tatlıydı bu arada, çok teşekkür ederim.

@watermelonelywizard’ın dediği gibi bi occult üyesi gibiyiz şu an. Kapüşonlu pelerinlerimiz eksik. :’) 

[wworldisyours]

sıkıcı eski ofis hikayeleri 

Çünkü hayatımın 2 yılı bu lanet yer yüzünden yok. Lise ve ortaokul benim için nasıl bir boşluksa burası da benim için KOCA bir boşluk. Çevremdeki çoğu insan kadar şanslı değildim ve ne okulu uzatma şansım vardı ne de çalışmayıp boş boş yatma. O şansı ablam kullanmıştı benim yerime ve ikinci çocuğun böyle bir şansı olmadı.

Bu angut bizim neredeyse 40 yaşında olan sr motioncımızdı. Durduk yere yukarıdaki mesajı atınca sinir oldum.

Burjuva takılan ama eli sikinde dolaşan bi tipti. Normal konuşurken bile eli kolu durmayıp bir şekilde omzuma, saçıma, sütyenimin askısına kadar gidiyordu. Sütyenimin askısına kadar gidince olay,  patronlarıma söyledim ama bir bok yapılmadı. “yerini değiştirelim istersen” ne bu ilkokulda mıyız :D Ayrıca dedim bilmiyorsanız bu adam yanında meyve suyu gibi gösterip alkol alıyor iş saatlerinde. Bu içme olayı önce öğleden sonrayla başladı, sonra başlama saati sabah 10a kadar gitti. Ve yani adam dümdüz sarhoş ofiste. 

Biliyorsunuz ki beyaz yakalılar “marjinal” oldukları için böyle olayları normalleştiriyorlar ve çoğu insan sessiz kalıyor. Ben de son ana kadar sessiz kalanlardan oldum.

Bu gerizekalıya çok üzülüyordum ilk zamanlarda, hala sövsem bile üzülürüm içten içe.  Çünkü yardıma ihtiyacı vardı, tedavi olması gerekiyordu ama istemedi. Alkolik olması dışında borderline’ı olduğunu da düşünüyorum ekstra, teyzemden bildiğim için. 

Ekipte en yakın çalışmamız gereken iki kişiydik iş dolayısıyla. Bir kere demişti ki “Yaşımız yakın olsa asla seni kaçırmazdım, hiç rastlaşamayacağım platonik ruh ikizimsin” Bu, söylediği en taciz gibi olmayan romantik cümleydi :’)

Babası öldüğünde ilk beni aradı. Bir süredir hasta olduğunu söylüyordu zaten. O dönem yanında olmaya çalıştım ama herkes acısını farklı şekilde yaşıyor. Kendini daha da alkole verdi.

Arada düşünüyorum belki daha yakın olsaydım veya yardım edebilseydim tedavi olmasına ikna edebilir miydim.

Hayatım boyunca mentally unstable erkekleri magnet gibi çektim. Bi tane stable erkek yok çevremde, babam dahil. Bunları zamanında düzeltmeye çalışır ya da düzeleceklerini düşünürdüm. 

Bırak gitsin.

[wworldisyours]

bu maskeli çocuk geçen gün çekimdeydi, kuyruğu da siyahtı. 

arada kendime böyle moodboardlar yapmak istiyorum. yine devamı gelmeyecek başka bi içerik dslksdj

dün bir yıldır oturduğum evde ilk kez ocağı kullanıp yemek yaptım. makarna ve sosisss 

bugün sadece kahve ve sigarayla geçti. yemek yapmak istemiyorum, sanırım dışardan söyleyeceğim. 

ne yesem

[wworldisyours]

Yoğun bi hafta geçirdim. kendimi bildim bileli enerjim yaşıtlarım kadar değildi, sadece uyumak istiyorum bu dönemlerde. 

Bugün işim gereği bi çekime gitmem gerekti. Evet uzaktan çalışmaya başladım ama bunlara katılmak gerekiyor :( 

İş arkadaşlarımı ilk kez gördüm, normal insanlara benziyorlar. Daha önce de  ayrıldığım ajansta beraber çalıştığımız şimdi yine çalıştığımız arkadaşımla görüşme fırsatım oldu, karşıda yaşadığı için bir süredir görüşememiştik. Aynı şeyleri severiz genelde, konuşacak bir şeylerimiz olur yani.

Ama ben farkettim ki artık konuşamıyorum. Sadece onları dinliyor, bahsettikleri şeylere gülüyor ya da kısa bir şeyler söyleyip geçiyorum. Başımdan geçen bir anı olursa ve yeri gelirse eğer (ki genelde gelmez) onu anlatıyorum. Anlatacağım şeylerin genelde somut bir şeyler olması gerekiyor. 

15 gündür sigara içmiyordum. bugün bi tane içtim. İş ortamından dolayı canım sigara istiyor sanırım. 

Yarın ev en azından bir haftalığına boşalacak, ben de biraz kafamı dinleyeceğim. 

Spotify listeme 5-10 tane şarkı ekledim bu arada. 64 şarkı oldu, buna bişi ayarlamayı düşünüyorum çok fazla oldu çünkü. Sabit bi sayıda tutup şarkıları değiştirmek olabilir önceki dediğim gibi ama bilmiyorum. Listeyi sıralamadım, daha doğrusu sıralamaya çalıştım ama üşendim sonrasında..1-2 tanesi başta kalanı en aşağıda skjld

Ayrıca yazmıyorsunuz, yazın lütfen. Döndüğümde okuyacak bir şeyler birikmiştir diye ummuştum, hiçbir şey yok.. 

[wworldisyours]

Spotify hesabı açtım blog için, ana hesabım kişisel çünkü. Özenip cover’da yaptım. (5dk) 

Ara sıra güncellemek isterim listeyi ama yapar mıyım bilmem. Müzikleri türlerine göre ayırmaya üşeniyorum o yüzden karışık oldu ama aşırı uçlarda değiller genele bakınca. 

Discover Weekly gibi haftalık listeler yapmak isterdim aslında, 15-20 şarkılık. Yine yapmayacağım işlerden biri. 

Umarım beğendiğiniz bir şeyler çıkar.

[wworldisyours]

yaklaşım tüneli

Zaman sahip olduğumuz tek şey, değerini bil.

Uzakta bir ışık belirir.

Bu ışığın kaynağı olan tek nokta sallanarak bize doğru yaklaşmaktadır.

Ödünü koparan bir gürültü duyarsın.

İrkilirken düşüyormuşcasına elini kavrarsın. O an geçtiğinde gülerek yumuşatırsın ortamı.

Işık yaklaşırken etrafını aydınlatır.

Karanlık bir tünelde başbaşa olduğunuzu hatırlarsın.

Keşke hep burda kalsak.

Gölgelerin uzadıkça uzadığı, sonunda gölgenin anlamını yitirdiği geç saatler. Artık günler kısaldı farkında mısın? Uzakta izlediğin o renkli bulutlar artık o kadar uzun süre seyrettirmeyecek kendini. Yarım saatte hava kararacak.

Geceler artık soğuk, bir bedenin sıcaklığı bile sende hoi hisler uyandıracak. Bu soğuk dünyada yalnız hissetmeden uyuyacaksın. Ya da onunla aynı yorganın altına gireceğine üşütmeyi göze alacaksın. Başka bir yolu yok.

Uyanmak zorlaşacak. Yatağın manyetik alanı ruhunu dalgalandıracak. Ondan uzaklaşmak istemeyeceksin. Gideceğin hiçbir yer buna değmeyecek çünkü.

Vitamin eksikliği, mineraller. Daha az su içeceksin.

Aklıma gelenler, en tehlikeli olanlar onlar işte.

Belki de kendinle barışırsın bu kötü havalarda.

Soğuk sana yaşadığını hissettirir. Havanın cildinle ilişkisi canını yakarken elle tutulamayan hislerin bir önem arz etmez.

Belki fedakarlık yapmaya hazırsındır. Kış güçlü gelir, önce yağ rezervlerini tüketirsin. Miden öyle bir ağrır ki, bakmışsın bacaklarından birini kemiriyorsun.

Söyle önce hangisini yerdin? Anneni mi yoksa babanı mı?

Ben seni yerdim. Yumuşak ve lezzetli gözüküyorsun.

Bir hayatın varken, bunu da böyle harcama. Kendini küç��k düşürüyorsun.

Belki bunun üzerine konuşmadık uzun süredir. Belki sesim de çok çıkmadı.

Ama söyle, bütün bunlar ne uğruna?

[wworldisyours]

uçağa binmekten nefret ediyorum.

İlk uçağa ortaokulda ve tek başıma binmiştim. İzmir-İstanbul 1 saat falan sürüyor totalde. O zamanlar çok seviyordum uçağa biniyim otobüse binmeyeyim hiç vs salak mıyım neyim. 

Yıllar sonra bende bir anda uçak korkusu başladı, bunu yazarken bile huylanıyorum. Ne tetikledi bilmiyorum daha doğrusu hatırlamıyorum. Yaklaşık 7 yıl falan uçağa binmedim (bir kere belki)  Bu yaz ablamla İzmir’e gittik dönüşte dedi ki uçağa binelim. Dedim tamam korkumun üstüne gitmem lazım sonuçta acil bir durum olsa uçağa binmem gerekecek otobüs yolculuğu da yoruyor sonuçta kaç saat. Sabah çıkmadan evde olan bi sakinleştiriciden içtim, havaalanının yolunu tuttuk. Neyse bindik biz sorun yok gayet düzgün kalktı havadayken de problem yok oki hatta iniyoruz derken uçak piste tam iniyordu ki tekrar kalktı? Şansıma sokayım ne diyebilirim ki. Bir süre turladı havada, sonra sorunsuz indik, Ablam dedi ki “Seninle yola çıkmamalıydım, şanssızlığını bana da bulaştırıyosun” sağol canım, haklısın. Babam da 15 kere falan aramış geç indiğimiz için. “İkiniz bir daha aynı uçağa binmeyin, iki çocuğumu da uçak kazasında kaybedemem, en azından biriniz yaşarsınız” dedi. peki.

Ve ben bu perşembe tekrar uçağa bineceğim, uçak kazasından ölmek istemiyorum açıkçası. Ama en azından kedimi göreceğim.

En son bahsettiğim ayakkabım geldi, güzelmiş aslında beğendim. Kombinini yapmak kaldı sadece. Şu an totalde 50k gibi bi borcum var ve gerçekten paramı harcamamam lazım ama :)))))

Bir de ben de playlist yaptım bugün iş arasında, bu post’a sıkıştırmayayım, gece paylaşırım sanırım  

[wworldisyours]

too little, too late 

Su an müzik dinlemekten başka yapacak bir şeyim yok. biraz uykum var, ama yazmayı deneyeceğim.

Normalde uykum ağırdır, geceleri fazla uyanmam, bu aralar çok uyanıyorum. Bi haftadır baktığım bi ayakkabı vardı internette alıp almamakta kararsız kalmıştım, geçen gece kalktığımda hipnoz olmuş gibi aldım ayakkabıları. Yani spor ayakkabısı ya da bot olmadığı için pahalı bir şey değil ama almasam da olurdu yani. her şeyle kombinlenecek bir ayakkabı değil ve şu an o ayakkabıya uyacak bir elbisem ya da eteğim yok. pantolonların falan altına olacak bir şey değil çünkü. 

cool olsun diye içiyorum knk 

Yeni işe geçtiğimden beri sigara içmiyorum, çünkü evdeyim ve ablam kesinlikle evde sigara içmeme izin vermiyor. Neyse onun evi benim değil sonuçta. 

Dışarı çıktığımda da çok içesim gelmiyor açıkçası. Ofisten ayrılmadan önce tütün aldım, en son kışın almıştım bitince de paket almıştım ara sıra. Gerçi ofiste çok içmemin sebebi sadece sigara molası verebiliyor olmamdı sanırım, işlerin gidişatını kontrol eden üstüm de çok sigara içiyordu çünkü. Mola vermek için sigara içmeye başlayan insanlar olduğuna eminim bu arada. 

tüm kızların kölesi olduğuna inanan “o” çocuk

Üniversitede beni sex slave’i yapmaya çalışan bi çocuk vardı (çocuk bunu random ortamdan birilerine söylemişti (((: )  sınıfta çok komikti, o aralar choker takardım, bir gün milletin içinde chokerımdan tutup “buraya zincir bağlasam mı ya hahah” demişti, dsljdsjk aynen broooo. neyse bu çocuktan bahsetmemin sebebi şu, old holborn içiyodu bu mavisinden. Deneyip çok beğenmiştim. Ev arkadaşımda çok beğenmişti baya tütünün peşine düşmüştük. Üniversitedesin sonuçta ne derdim var başka, evet o zamanlar da başka sorunlarım vardı fakat en azından bir özgürlüğüm varmış. özlüyorum bunu. 

Neyse bi süre sonra aldığımız tütüncü getirmemeye başladı, ithal tütün olduğu için bulunduramıyorlardı vs, en son bi yerde bulmuştuk o da sanırım içine adıyaman tütünü falan koymuş aşırı leş bir şeydi, atmıştık. Bir daha da bulamadım, daha doğrusu aramadım. Koca İstanbul’da illa bir yerlerde vardır çünkü.

Karelias aldım tütün aldığım zamanlarda, şimdi yine yarım paket var fakat kağıtları kaybettim öylece çantada duruyor. 

Hiçbir zaman bağımlı olmadım sanırım sigaraya. “knk elim ayağım titriyo hadi sigaraya çıkalım çabuk” tiplerden olmadım yani, neyse ki. 

Ama alkolle çok güzel gidiyor. Bunu yazana kadar uykum açıldı. Öylesine bomboş bi yazı oldu halbuki, öf neyse.

Bunları da yazarken güzel oldu mu olmadı mı diye düşünemeyeceğim gerçekten.