2tdoc1

[2tdoc1]

Ben sendeeeeeee

Tutuklu kaldıııııımmmm

Falan

Çok yavan ya son birkaç gün.

Uzun süredir bi yere gitmiyorum kafamın içinde. Yeni şeyler görmüyorum. Ama bi çıkış noktası buldum sanırım, en azından öyle olduğunu düşünüyorum HAYIR hissettim öyle olduğunu. Henüz işim bitmediği için geri kitledim sadece. Oraya geri dönmek bir günümü anca alır ama şuan bunu yapamam.

HAHAAAAAAAAAHHHHHAHAAAAAAAAAA nefRET EDİyorum bu işten. Her işten. Beni ilgilendiren her işten. Keşke hiçbir şey yapmam gerekmeseydi. Yatağımda çürüyüp gitmek bana uyardı. AAAAWWAHHAHAAAAAAAAAAAHGGHHJKKK öyle yani.

SADECE SOLUP GİTMEK İSTİYORUM AMA İZNİM YOK. SEVGİYLE BAĞLIYIM OLDUĞUM YERE VE BUNDAN NEFRET EDİYORUM. SUÇUM NEYDİ Kİ ÖLÜP GİDEMEDİM? BENİM EKSİĞİM NEYDİ Kİ ADI SANI OLMAYAN ONCA CESETTEN? FAZLAM OLMADIĞI KESİN. OLDUĞUM YERE DE OLDUĞUMA DA LANET GİRSİN. Neyse sakinim derin nefes bir ki üç. Falan filan ne bileyim anlayamıyorum hala nerde durmam gerektiğini, durmam baştan gerekli miydi ki. NE YAPACAĞIMI BİLMİYORUM. HAAAHH

Beni öldürmek iyi bir seçim. Yaşatmaksa felaket. Ve KATLANAMIYORUM YANLIŞ SEÇİMLERİ YAPMAYA. KENDİME YAKIŞTIRDIĞIM HER ŞEYİ YIRTIP ATIYORUM HALA DAHA ELİMDE OLMADAN. Ağlamak istiyorum sadece ağlamak istiyorum ve durmamak. Gözlerimden onca yıl akmayan litrelerce yaşın hıncını çıkarmak istiyorum. Nefret ediyorum. Ben olmaktan nefret ediyorum. Neden iyi biri olmadım ki. Neden düzgün biri olmadım ki. Neden. Ne gerek vardı.

Uzunca bir bıçakla baştan başa yarın beni ama bakmayın kalbime. Nolur bakmayın. Ormana atın beni. Kurda kuşa yem edin cesedimi ki kimse gelemesin mezarıma. Nolur ağlatın beni can verirken. Acıdan değil, acıdan ağlamam. Son nefeslerimi verirken sarılıp bana günahlarımın affedildiğini söyleyin. Artık acı çekmeyeceğimi söyleyin. Her şeyin iyi olacağını söyleyin.

Sadece rahatıma bırakın beni. Acıdan kaz tüyü bir yastığa bırskın beni ve gidin.

[2tdoc1]

Kafamın neresinde durmam gerekiyo bilmiyom. Çok fazla düşünceyi anlayabilmek mi iyi tek düşünceye gerçekten sahip olmak mı. İşim var ama uykusuzluk yakamı bırakmıyor bugün.

Bu şarkı beni çok üzüyor.

Jshoegaze'e bayılıyorum ama kendimi fırlatasım geliyor dinlerken o yüzden kafam karışık. Hiçbir sorumluluğum olmasa tüm gün dinleyeceğim bi genre sanırım. Rapi ne kadar sevsem de destek görevi görmesi dinlemem için bi sebep.

Aklımın müziği rap kalbimin müziği jshoegaze galiba, böyle benzetmelerden tiksinirim ama neyse.

Uyucam ben

Bu da sağlam baya

[2tdoc1]

Beniiiiiiiiiiiii Nahçıvan'a göm yariiiimmmmmmmmmm

Kafa şöyle şu aralar. Öyle bi ağrıyo ki anlatamam. Memleket zaten allah beladını versin GavurGenitali™ gibi. Kurtarın beni ya nolur

Buna da felaket sardım ŞEHRİN IŞIKLARI SÖNÜYO JANTIM HALA DÖNÜYO HERKES YAŞAYAMASA DA Bİ GÜN HERKES ÖLÜYO SIRRI NE BU HAYATIN FUCK IS THE DEAAALLL neyse yeter kıvranmaya gidiyorum

[2tdoc1]

Bu işler beni çok yoruyor, kafam patlayacak. Sigaram bitecek ama çıkmaya çok üşeniyorum. Kafa patlatmaktan gına geldi. Bu yıl hiç iyi değildi ama iş de yaptım. Yavaştan almak iyi mi geldi yoksa tempomu geri mi kazanmalıyım fikrim yok. İçimdeki düşümceler çok karışık, herkes ayrı ağızdan konuşuyor. Biri diyor kalk git öbürü diyor otur bok yeme. Ne yapacağımı bilmiyorum, beni buraya gömün veya fırlatın havaya. Kalkıp gitmek istiyorum ama bacaklarımda güç yok, gücü bulursam da ben olmaktan çıkacakmışım gibi hissediyorum. Yine ait olmayacağım bir yere, yine arayışımı bitireceğim.

[2tdoc1]

Kazığa geçirin beni

[2tdoc1]

Şöyleyim bankta

[2tdoc1]

Bugün böyleyim hiçbir şeye kafam basmıyor. Keşke anam babam zengin olsaydı da sorunlarımı düzeltmeye uğraşmak yerine onlarla yatıp kalkarak ağdalı rezalet yazılar yazsaydım tüm gün ama n'aparsın işte. Kafamı kullanmamı gerektirecek bi' şeyler yazasım yok. Parkta boş boş oturup sigara içiyorum.

[2tdoc1]

Zevk aldığımı mı sanıyorsun kendim hakkında yeni gerçekelr öğrenmekten? Bıçak kemiğe dayanalı yıllar oldu, sızlatmaktan başka yaptığı yok. Açtığım yaraların izleri dışında elimde çok az şey kaldı adı konulacak. Hayatımın işiydi bu ama korkuyorum, yapamıyorum. İyileşmek için attığım her adım kaçınılmaza yaklaştırıyor beni. Aklen doğru yere çektikçe kendimi sorunun içimin en derininde yattığını görmezden gelemez oluyorum. Doğduğum gün bezenmişim bununla diyorum defalarca. Kendim olmayı bırakmaktan çok korkuyorum; sevdiğim müzik, sevdiğim sanat, yazdığım yazılar ve gördüğüm güzellik olmazsa hiçim. Ama pis pençelerimi benliğime geçirip uçuruma düşüşümü geciktirdikçe ben, aklımla ters düşüyorum. Hayır, yaptıklarım yalnız aklımın ürünü değil, olsalardı buradan çok daha ileride ama içim bomboş ayakta dikilirdim. Yalnız kalbimi dinlemiş de olamam, bir kenar mahallede kendimden geçmiş yatıyor bulunurdum. İki yanımı "doğru" şekilde kullandığımı düşünüyordum ama bilmiyorum artık. İki yanımdan çekiliyormuş ve ortadan parçalanacakmışım gibi hissediyorum. Köklerime uzun süre ihmal ettiğim sevgiyi ve özeni sağlamak için eskiye mi dönmeliyim yüzümü yoksa gözümü önüme dikip büyük adımlar mı atmalıyım. Maalesef cevabı bende değil.

[2tdoc1]

Keşke kafam çalışsa

[2tdoc1]

Nefret ediyorum 🔥

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

[2tdoc1]

Neyse işte, bir kız var hayatımda. Ne olduğumuzu bilmiyorum ama bendeki yerinin büyüklüğünün farkındayım, beni bir nebze olsa anladığını düiündüğüm nadir insanlardan, uzun zaman yalnız kendime ve yazılarıma bir kere de ateşe sakladığım düşüncelerimi paylaştım onunla. Kafamın içinden çok bahsetmesem de alkol düşürür normalde çenemi ve ayık kafayla anlatmaya uğraşmayacağım hallerimi sıralamaya başlayabilirim ancak anlattıklarım en sarhoş günümde dahi anlatma fikrinin aklımın kenarından geçmeyeceği konulardı. Anlattım, dinledi, o anlattı, ben dinledim. Böylesine uçuk görülecek konularda dahi benziyormuşuz.

Konum bu değil açıkçası, asıl mesele içimdekiler. Kızı sevdiğime şüphe yok, yeni bir durum değil bu. Tanışalı bir seneden fazla oluyor, yakınlaşmamız çok yeni olsa da tanıştığımız zaman tutsak olmuştum açıkçası. Gözleri, duruşu, konuşması ve özellikle sesi. Bir tatsızlık oldu ve uzun süre konuşmadık, çok üzülsem ve canım sıkılsa da duruma rahatsız ederim korkusuyla tekrar yakınlık kurmaya çalışmadım uzun süre. Bu zaman zarfında tek gün bile aklımı tamamen terk ettiğini söyleyemem, onda saklı göremediğim ama varlığından emin olduğum bir taraf vardı ve içimdeki hisler bu tarafı söküp almaları gerekse dahi kendilerine istiyorlardı.

Böyle anlatınca abartı kaçtı diyecektim de gayet doğruydu, aramızda yaşananların şiddeti bu denli ortalama ve müddeti gayet kısayken kendimi bu denli hisler içinde bulmamın yüksek ihtimalle sağlıksız bir bağlantı kurmamın sonucu olduğunu biliyordum, neredeyse başından beri biliyordum aslında. Umrumda olmadı sadece, duygularım ve isteklerim mantığımla bastırmak için fazla kuvvetliydi. Onu ve onla gelen her şeye bulamak istiyordum benliğimi. Geçmiş zaman çekimiyle yazdığıma bakma, hâlâ daha her zerresini kendime istiyorum, belki de her zaman istediğimden çok daha fazla. Ona en şiddetli kahkahaları attıran da ağlamaktan kusacak noktaya getiren de ben olmak istiyorum. Cenneti, dünyası ve cehennemi; felaketi, kurtuluşu ve herhangi bir günü olmak istiyorum. Her kemiğini ayrı özen ve incelikle kırıp her biri düzgün kaynayana kadar başında durmayı, iyileşince ise acı dolu ve beraber geçirdiğimiz her anın pekiştirdiği aşkımızı sakince yaşamak istiyorum.

Bu kuvvetli duygular içimin çeperlerinde sekip durmak bilmiyor olsalar da aklım karışık. Arkadaş değiliz, bunu pekala farkındayım. İnsanlar arkadaşlarıyla böylesine bağlar kurmazlar. Flört olduğumuzu sanmıyorum ki üzerimizde bekleyeceğiniz o anksiyeteyle karışık kıpır kıpırlık yok. Yanlış anlama, elbette heycanın tırmandığı konuşmalarımız sıkça oluyor ancak bunu gayet doğal götürüyoruz. Sevgilim zaten değil, keşke olsaydı ama. Yanımda olsaydı çok isterdim bunu.

Cinsel beğenilerimiz bizi yakınlaştıran en büyük etmen olabilir, ona şehvetle bakmamın tek sebebi kendisinin bunu benden istemesi. Bana kalsa onu yatakta çırılçıplak bırakıp saatlerce vücudunu okşar ve gözlerini izlerdim. Vücudunun her santimini öpüp benlerini sayardım.

Bu duygulara sahip olmalı mıyım bilmiyorum. Belki de onu, onun beni umursadığından on katlarca daha fazla umursuyorum. Paylaştıklarımızda bulunan anlamı abartıyor olabilirim. İlk tanıştığımızdan kalan tesiri hâlâ başımı döndürüp gözümü karartıyor olabilir. Üzerine düşünmeyip düşüncelerimi akışına bırakmaya çalışıyor olsam da işe yaramıyor, bana iki kelime konuştuğu an emek emek yaptığım tüm surlar ufalanıveriyor. Eriyip gidiyorum sesinde ve anlaşılmaz her cümlesi maymun gibi sırıtmama sebep oluyor. Beni nasıl gördüğünü umursuyorum elbette ama. Duygularımdan sırf karşılıklarının olmaması ihtimali var diye vazgeçmeyi reddediyorum bu sefer, belki de ilk sefer.

[2tdoc1]

Kelimelerim eski gücünü kaybetti sanırsam, içime gömülmüş düşleri sökemiyorlar yerlerinden veya eski tesiriyle deşemiyorlar o yaraları. Her ne ise olduğum yerden mutluyum ki sözlerimin elden ayaktan düşmesi hayal edeceğimden çok daha küçük üzüyor beni, yok denecek kadar. Yalnız kayıt düşmek istiyorum zihnimin iki ara bir dere ne basıp dağıttığını, uçuk planlar veya büyük tasarılar yok arkasında; yalnız sallanan sandalyesine yaşlanmış ihtiyar adam.

Göğsümden bir büyük yük kalktı bugün ki çok memnunum halimden, meşru suçların cezası yine can yakar malum. Gözlerimin kaymasını sevmiyorum ancak, şu sıralar dikkatim kesilivermesin anında kaçışıyorlar sağa sola. Asla istediğim yere varmıyorlar ya hapis ediyorlar ya cesaretimi tuz buz ediyorlar saniyeler içinde. Ellerim huzursuz bugünlerde, titremekten çok seyriyorlar iradem dışı elbet. Düzeltmeye uğraştığım çok alışkanlığım eskisine dönüyor lanet ediyorum kendime ama daha iyiye diyerek teselli veriyorum. Hüznün üstüne sinir örüp ev yapmak sorun değildi elbet, böyle gitmez. Çok konuştum bana düşünce kalmadı yürünmeyen sokak ezilmeyen taş ararken evin yolunu şaşırır oldum. Uyuyorum ben yeter bu kadar