3c-2017-leerling-florian-blog

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Kochiaans meesterwerk

Een boek pakken, niks bijzonders aan, doet iedereen vaak genoeg. Een boek pakken en uitlezen, heel normaal en niks bijzonders aan. Een boek pakken, uitlezen en het zó intens beleven, dat kan alleen maar bij dit boek. Het Diner, van Herman Koch. Daarom is dit boek zo bijzonder. De verhaallijn is vrij simpel; twee stellen gaan uit eten naar een chique restaurant. Het ene stel bestaat uit een bekende politicus en zijn vrouw, en het andere stel bestaat uit de broer van de politicus en zijn vrouw. Ze gaan uit eten maar geen van alle heeft er echt zin in. Er is iets heel ernstigs en duisters met hun kinderen aan de hand, ze moeten er nodig over praten, maar ze ontwijken het onderwerp. Gedurende de avond komt het onderwerp wel meer aan bod.

Herkenbaar

Een van de aspecten van het boek dat het zo bijzonder maakt, is dat het erg herkenbaar is allemaal. Het is een beetje moeilijk om hier een direct voorbeeld te geven, maar ga maar na, uit eten gaan doet iedereen vast wel eens, over een pijnlijk onderwerp moeten praten en het blijven uitstellen omdat je er tegenop kijkt. Allemaal herkenbare dingen die ook veel in het verhaal voorkomen. Om toch te proberen hier een concreet voorbeeld van te geven, hierbij: ‘Ik vind het een zwaktebod als de conversatie te snel over films gaat. Ik bedoel: films zijn min of meer voor het eind van de avond, als je echt niets meer te zeggen hebt.’

Oplopende spanning

Iets anders dat het verhaal zo aantrekkelijk maakt, is de oplopende spanning. Het verhaal begint heel rustig, niet saai, zeker niet, maar gewoon rustig en heel gedetailleerd waardoor je wilt blijven lezen. De hoofdpersonen gaan naar een restaurant met z’n allen en hebben iets heel belangrijks te bespreken, later in het boek wordt duidelijk wat er besproken moet worden, wat heel ernstig is en de lezer dus nog erger geboeid doorleest. Het begint dus relaxed en rustig, en wordt naarmate je verder in het verhaal komt alleen maar heftiger en spannender.

Actueel

Ook is het verhaal heel erg actueel, het gaat dan weliswaar niet over terrorisme voor de verandering, maar over hangjongeren die overlast en andere problemen veroorzaken. In het verhaal gaat het bijvoorbeeld over twee jongens die iets heel ergs doen bij en met een dakloos persoon, ik ga niet vertellen wat, want dat zou het hele verhaal nogal bederven. Als je het echt wilt weten, raad ik je het toch echt sterk aan om het boek te lezen. Kan geen kwaad. Ook worden er in het verhaal hele moderne dingen gebruikt en verteld, en modern is actueel, het gaat bijvoorbeeld over filmpjes die viraal en over social media gaan, wat natuurlijk hartstikke veel voorkomt tegenwoordig. Een voorbeeld om aan te tonen wat voor actuele tintjes dit verhaal heeft is dit: ‘Dat was tot aan de uitzending van Opsporing gezocht. Tot die tijd was het toch niet meer dan een bericht geweest, een schokkend bericht, dat wel, maar toch een bericht, dat zoals alle berichten, gedoemd was te slijten.’

Het Diner, van Herman Koch, is dus een bijzonder boek met een heel bijzonder verhaal. Wat het verhaal nou juist zo bijzonder maakt zijn de volgende drie dingen; de herkenbaarheid, de oplopende spanning gedurende het verhaal, en de actualiteit. Het is een erg relaxend boek, qua lezen, dus ik zou het zeker aanraden om het een keer te lezen! Ook is het een wereldbekend boek, in Nederland alleen al zijn er 650.000 exemplaren van verkocht, en het boek is in 37 landen verschenen. Ook stond het wekenlang op de best-sellerlijst van The New York Times en kreeg het de NS Publieksprijs. Dat zegt toch wat!

Het Diner, Herman Koch

Florian Vader 3C

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Een bezoek aan Camp Nou

Midden in onze vakantie naar Frankrijk, gingen mijn moeder, twee zusjes en ik een dag naar Barcelona. We moesten om 7 uur al opstaan en de bus van 8 uur nemen. Om kwart voor 9 stonden we al buiten te wachten op de bus. Het was al licht, maar de frisse ochtendkoelte was nog goed voelbaar. Het was een lange rit van ongeveer 3 uur, maar er was onderweg veel te zien, dus dat was niet zo erg. Eenmaal aangekomen in Barcelona gingen we als eerst naar de Sagrada Familla. Het was daar heel druk dus we konden niet naar binnen. Ondanks dat was het zeker de moeite waard, want het was een heel mooi gebouw, dat aan alle kanten mooie attributen had en mooi was gedecoreerd.

Onze tweede stop was Park Guel, dat scheen hele mooie dingen te bevatten zoals bankjes en beelden van mozaiek. Persoonlijk vond ik het niet zo heel bijzonder. Het was wel mooi hoor, daar niet van, maar ik persoonlijk vond het niet zo spectaculair. Eenmaal klaar daar, gingen we naar onze laatste stop: Camp Nou. Ik had daar van te voren al erg veel zin in, want ik houd erg van voetbal en Barcelona is natuurlijk gewoon mooie club. We hadden maar een uur de tijd dus we konden niet naar binnen, maar er was alsnog genoeg te doen. De fanshop bijvoorbeeld, die was heel groot en er was veel te zien. Het besef dat ik op een plaats was waar spelers als vele beroemde spelers dagelijks komen, was voor mij geweldig.

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Synesthesiegedicht

Warmte

Op een warme zomerdag,

was mijn buurman weer eens schilderijen aan het schilderen.

Hij schilderde appels,

die me aan hoop deden denken.

Daarna schilderde hij aardbeien,

die me deden denken aan liefde.

Maar toen werd het weer koud en begon de herfst, bladeren verkleurden,

zoals alleen bladeren in de herfst dat kunnen...

Florian Vader

[3c-2017-leerling-florian-blog]

NL leesopdracht

Edward van de Vendel, Querido. De gelukvinder. Amsterdam 2014.

Ik heb het boek de gelukvinder gekozen, omdat ik het op www.lezenvoordelijst.nl zag staan en de titel sprak me aan. Toen las ik de samenvatting die op de achterkant van het boek stond en het leek me wel een interessant boek.

De hoofdpersoon in het verhaal is een jongen genaamd Hamayun, andere personages zijn zijn vriend Faisal en de familie van Hamayun. Hamayun beschrijft in het verhaal zijn verhaal van hoe hij en zijn familie uit Afghanistan moeten vluchten om aan de Taliban te ontsnappen. Op een gegeven moment komt de taliban erachter dat de vader van Hamayun vrij denkt, en daarom moet hij naar de gevangenis. Na een jaar wordt hij gelukkig weer vrijgelaten. Eenmaal in nederland aangekomen heeft hij veel moeite met zich aanpassen en het wennen aan de andere leefstijl. Het verhaal speelt zich in deze tijd af.

Ik vond het een heel goed boek. Het verhaal was zo zielig en intrigerend. Dat het zo ook veel vaker in het echt gebeurt, maakt het verhaal ook een stuk heftiger. Als je net aan het boek begint gaat het vooral over het dagelijks leven van de mensen in afghanistan, dus het is ook leerzaam, daarna gaat het over hun vlucht naar Nederland. Het is heel meeslepend.

                                               Florian Vader 2B

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Jehanne

Het boek dat ik heb gelezen is geschreven door Simone van der Vlugt. Het boek is uitgegeven door lemniscaat in 2001.

Ik heb dit boek gekozen omdat ik het in de bibliotheek zag staan en de schrijver kende ik al, dus toen pakte ik het boek en las de achterkant. Het leek mij een spannend boek, want het ging over Jeanne d'Arc, en dat onderwerp kende ik nog niet zo goed, dus besloot ik het mee te nemen.

De hoofdpersoon in het verhaal is Jeanne d’Arc, maar ze noemt zichzelf Jehanne in het verhaal. De andere belangrijke personen zijn: de Dauphin(oftewel de kroonprins), La Hire, Jean d'Aulon Dunois de Gaucourt, Gilles en Alençon. Dat zijn allemaal leidinggevenden in  het leger.

 Jehanne krijgt op een dag bezoek van heiligen die tegen haar praten en haar een opdracht geven: Frankrijk bevrijden en de kroonprins tot koning laten kronen. Nadat ze het Franse volk, de kroonprins en andere machtige leiders heeft overtuigd, krijgt ze een leger en heeft zij daar de leiding over. In het begin is de verstandshouding tussen haar en de andere bevelhebbers niet goed, later als hun leger veel gevechten heeft gewonnen en blijkt dat Jehanne haar leger blijft inspireren om voor God te vechten, worden zij steeds beter bevriend met Jehannen. Bij de strijd om Orléans wordt Jehanne gevangengenomen en daarna op de brandstapel gegooid. Veel mensen zijn heel verdrietig, maar ook blij, want door Jehanne is bijna heel Frankrijk bevrijdt.

Het verhaal speelt zich dus af in Frankrijk in het jaar 1425. Het is natuurlijk gebaseerd op een waargebeurd verhaal.

Nadat ik het boek gelezen had was ik diep onder de indruk, een normaal meisje van 13 jaar dat een heel leger kan leiden en zo belangrijk was voor Frankrijk! Dat vond ik dus heel bijzonder. Ook was het bloedstollend spannend, vooral toen ze gevangengenomen werd en er besloten werd wat er met haar zou gebeuren.

Florian Vader

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Een ongebruikelijke vriendschap Op een zekere avond in Amerika bij een gezellige snackbar, zitten een man en een vrouw samen wat te drinken. Die man heet James en is netjes gekleed, als een echte rijke man. ‘ober, doe mij nog maar eens twee piña colada’s’, zei James. Opeens komt er een undercover agent tegenover hen zitten. De NYPD verdenkt de man die met de vrouw wat zat te drinken van overvallen op drie verschillende banken. De agent gaat een beetje afhoudend mysterieus zitten en bestelt wat drinken. Ondertussen luistert hij naar het gesprekje van de man en vrouw. De man begint ineens over hoeveel geld hij wel niet heeft. De vrouw vraagt wat hij doet voor de kost, daar heeft de man even niks op te zeggen, maar voor de agent is het nu wel duidelijk dat hij de dader is! Hij laat niks merken, maar hij pakt zijn mobiel en roept versterking op. De man en vrouw bestellen hun laatste drankje en maken duidelijk dat ze daarna naar huis gaan. De agent begrijpt dat hij niet kan wachten op versterking en gaat over tot actie. Hij benaderd de man en de vrouw en gaat naast ze zitten. ‘drie porties sushi graag, en nog drie biertjes.’ Zei de agent. De twee andere zijn een beetje verbaasd, maar maken erg geen drama van want ze zijn al een beetje dronken. De drie raken aan de praat en zelfs een beetje bevriend. Ze praten over van alles en nog wat en weten al veel van elkaar, de agent weet al dat de vrouw Clara heet. ‘’Ik moet jullie wel zeggen dat ik weet dat jij, James, drie banken overvallen hebt. Ik heb versterking gebeld. Alleen is het wel zo dat ik merk dat jullie leuke mensen zijn.’’ James schrikt zich rot en voelt een woedevlaag aankomen. Maar dan zegt de agent: ‘’Zoals ik al zei, zijn jullie leuke mensen. Ik kan dus de versterking afbellen en zeggen dat het loos alarm was, maar wel op een voorwaarde… En die is dat James al het geld anoniem terugstuurt of geeft.” James is hier niet blij mee maar begrijpt ook dat hij niks anders kan doen. Dus alles wordt geregeld, James zorgt dat het geld terugkomt bij de bank en verder komt alles goed. Sterker nog, de agent, Clara en James worden en blijven zelfs hele goede vrienden. Florian Vader

[3c-2017-leerling-florian-blog]

Leesautobiografie

Voor Nederlands kregen we de opdrachten een leesautobiografie te maken. Dat houdt in dat je een verslag maakt over jouw leeservaring(en). Je moest er bijvoorbeeld in vermelden of je veel voorgelezen werd vroeger, maar ook of je veel leest en of wat voor soort boeken je dan leest. Vroeger werd ik veel voorgelezen, vooral mijn moeder pakte vaak een boek en begon spontaan te lezen voor mij. In het begin waren het nog hele simpele kinderboekjes, zoals sprookjesboeken, maar later werden het ook echt al verhaaltjes. Bijvoorbeeld verhalen uit de kinderbijbel. Ik vond het vooral leuk als mij grappige of avontuurlijke boekjes werden voorgelezen. Toen ik geboren werd, maakte mijn moeder mij al vrij snel lid van de bibliotheek. Ik ging daar ook heel vaak naartoe, eerst om daar te puzzelen en kinderboekjes lezen, maar later ook zelf ook boeken te lenen en te lezen. Toen ik op de basisschool zat kon ik al bijna meteen lezen, ik werd dus ook steeds minder voorgelezen en begon zelf te lezen. Het liefst las ik (nog steeds) avontuurlijke boekjes, zoals Dolfje Weerwolfje, maar ook wat engere boeken. verhalen spraken me vroeger dus vooral aan als ze avontuurlijk/grappig/eng waren, maar nu lees ik veel meer soorten boeken. Ik lees nu moeilijkere boeken, maar de laatste tijd ook veel Engelstalige boeken. Ook vind ik het leuk als er wat geschiedenis in een boek voorkomt, bijvoorbeeld bij de boeken Percy Jackson (Rick Riordan). Ik hield vroeger niet zo van boeken die saai waren, dat is natuurlijk een beetje breed genomen, maar ik hield dus eigenlijk niet van boeken die niet eng of grappig waren, dan noemde ik die boeken saai. Nu vind ik andere genres niet meer saai en ik lees ook veel andere genres. Mijn boekensmaak is dus niet heel erg veranderd, ik lees nog steeds heel veel, alleen nu meer en verschillende genres. Boeken vind ik leuk als ze een beetje moeilijk zijn, er geschiedenis in het verhaal zit en als je je gewoon lekker in het verhaal kan verdiepen. Dit jaar weet ik niet wat voor boeken ik ga lezen, maar een ding weet ik wel: ik ga er weer heel veel lezen. Florian Vader 2B 10-07-2017