a-amma

[a-amma]

DDW inspiratie

Pufferjacket gevuld met mondkapjes (hele goede manier om bewustzijn over actuele klimaatveranderingen te verspreiden; door middel van kunst)

Jurk gemaakt van sinaasappelschil (textuur in kleding/stoffen spreekt mij enorm aan) 

[a-amma]

Interview artiest (meeloopdag)

Wat mij het meest interesseert op creatief gebied, is een artiest of een organisatie die veelzijdigheid biedt. Die zich kan plaatsen in meerdere creatieve werkvelden binnen de culturele sector. Creativiteit en kunst is zó enorm breed en gaat nog veel verder dan onze algemene perceptie ervan. Omdat ik zoveel waarde hecht aan veelzijdigheid binnen creativiteit, heb ik een persoon gekozen die niet minder dan dat biedt. Hoe ik hem moet noemen? Ik zou het niet eens weten. Creative/artistic director, interdisciplinary artist, eventmanager, ondernemer, danser, muzikant, beeldende kunstenaar, fashion designer; noem het maar op. Ruben ‘Chi’ Verhoeven zoekt grenzen op en streeft altijd naar meer op creatief gebied. Met zijn eigen creatief collectief genaamd ‘Ghetto Funk Collective’, neemt hij de wereld over op allerlei gebieden; dans, mode, beeldende kunst. Daarnaast is hij oprichter van het veelzijdig creatief hiphop festival genaamd ‘SoulCypher’. Door middel van samenwerkingen met enorm veel verschillende kunstenaars, heeft Ruben ‘Chi’ zijn perspectief binnen de creatieve en culturele sector kunnen verbreden en beschikt daarom over een aanzienlijk aantal skills. Hij is een échte interdisciplinair artiest in mijn ogen en een enorme inspiratie. ‘Chi’ is al jarenlang werkzaam op deze manier en hij lijkt niet te stoppen. Hoeveel prijzen en successen hij ook op zijn naam heeft staan, hij blijft de meest bescheiden en leergierige persoon die ik ooit heb ontmoet. Al eerder heb ik het geluk gehad om met ‘Chi’ mee te lopen en samen te werken tijdens zijn veelzijdige hiphop festival gebaseerd in Arnhem. Hier kreeg ik te maken met zóveel verschillende vormen van kunst en leerde ik veel verschillende artiesten kennen. Dansers, schilders, graffiti artiesten, mode ontwerpers (vooral customizers, wat nu een enorme trend is). Ik kreeg zelfs de mogelijkheid om, onder begeleiding van ‘Chi’, een eigen kraam op het festival op te zetten en hierbij was ik samen met een aantal andere kunstenaars vrij om te doen wat ik wilde. Het werd een kleding ‘customization’ kraam waar we ter plekke gingen schilderen op T-shirts en broeken. Tijdens dit interview kreeg ik een meer persoonlijke kijk in het leven van Ruben ‘Chi’. Heel open en betrokken verteld hij over zijn artisticiteit, familie, doelen en drijfveren. Hij hecht heel veel waarde aan het steunen van opkomende artiesten en gunt iedereen een podium voor zelfexpressie; in welke vorm dan ook. Je merkt oprechtheid; iemand die hart en ziel in zijn werk stopt en dat reflecteert op anderen. Elk gesprek met deze inspirerende artiest voelt bijna als een opluchting; hij motiveert en laat je in jezelf geloven. Ik heb een aantal hoogtepunten uit mijn interview met hem gehaald waarin zijn intenties goed naar boven komen.  RC: Ik denk dat mijn werk zeker een interdisciplinair karakter heeft. Dus echt dat ik verschillende disciplines en vormen mix en daarin ook de grenzen opzoek. Dus ja, ik zou mezelf, ik benoem mezelf altijd ook het liefst als kunstenaar eigenlijk. En ik denk dat dat al een integrale manier is om te vertellen over de verschillende dingen die ik doe. AA: Oké, goed, hoe is dat dan ontstaan? Want, je begon als danser en nu doe je echt veel verschillende dingen. Wat was de aanleiding waardoor je van uitvoerend danser die shows, battles deed, ineens ‘shifte’ naar verschillende principes? RC: Ja, ik denk dat dans wel altijd mijn essentie, vertrekpunt is. Dans heeft me geholpen om naar andere disciplines en vormen te gaan, uhm, nou dans, dat kan ik misschien ook beter vertalen naar mijn lichaam als ik moet verder gaan kijken naar hoe mijn interesse voor dans is ontstaan. Dat is eigenlijk gekomen door het fysiek bezig zijn, omdat ik graag in mijn lichaam zit. Wat bedoel ik daarmee? Ik doe graag fysieke dingen. Dat is mijn manier van uiten; waarin ik het moeilijk vindt om mezelf verbaal te uiten, kan ik dat met mijn lichaam veel makkelijker. Dus, ‘mind body en soul’, daar voel ik me heel erg in thuis. Al sinds ik klein ben. Dit is uiteindelijk naar dans gegaan, waarna door dans mijn interesse in muziek werd versterkt. Deze interesse was er al, maar dans heeft de diepere laag geopend waardoor ik muziek ook beter ging begrijpen. En… ik denk dat het elkaar voed. Zodoende ben ik ook muziek gaan maken en ben ik daarin ook de raakvlakken gaan zien. Dus.. ja. Alles wat ik doe, mijn creativiteit, komt toch voort uit eenzelfde bron en ik uit mezelf graag in wat voor een vorm dan ook. Ik denk dat je daarin als kunstenaar ook vrij mag zijn. Je hoeft je niet vast te houden aan een bepaalde discipline of houvast. Zo bekijk ik het in ieder geval.  AA: Oké, goed. Waar komt deze drang voor zelfexpressie vandaan bij jou? Ben je bijvoorbeeld opgegroeid in een veilige omgeving waar hier echt op gehamerd werd? Ik weet dat je broer ook een creatieveling is, hij is werkzaam in China, waar jullie ook vandaan komen en jullie hebben ook samen een film gemaakt; Building Bridges. RC: Ja, klopt. Ja, mijn broer is een DOP. Director Of Photography, maar hij regisseert ook. Dus we hebben zeker creatieve raakvlakken. Ja, ik denk dat wij… dat onze moeder eigenlijk altijd wel heel open stond voor kunst en het zelf ook beoefende. Ook stimuleerde ze ons altijd om iets in de arts te doen en daarmee ons wel gevoed heeft eigenlijk. Maar tegelijkertijd, dat stukje uiten komt weer vanuit een andere kant. Ja, mijn moeder was… in de jaren 80 naar Nederland gekomen. Zij was de eerste buitenlander in het dorp waar ik ben opgegroeid. In een boerendorp in Brabant, moet je nagaan. Ik heb een Nederlandse vader, dus mijn broer en ik zijn opgegroeid in een heel nuchter Brabants boerendorpje met een Chinese moeder. We zijn best wel opgegroeid met beide werelden, het oosten en het westen. Mijn moeder gaf ons wel veel van de Chinese cultuur mee, maar als ik zo terugdenk… wat ik misschien wat minder meekreeg… dat jezelf uiten… denk dat het ook iets Chinees is, weet je wel, in de Chinese cultuur uit je jezelf niet zomaar; het is heel erg gestructureerd; je moet studeren, goede cijfers halen, werken, beleefd zijn, ‘reserved’ zijn… je kent het misschien wel. AA: Ja zeker. RC: Ja, er is minder plek voor individualiteit. Alles is rechtgetrokken en gevoelens of emoties uiten dat doe je niet eigenlijk. Dus, ik denk dat ik in mijn opvoeding niet echt manieren heb meegekregen in hoe ik mezelf of me gevoelens moest of mocht uiten en daar wordt je dan later bewust van als je ouder wordt, al helemaal in een Nederlandse omgeving die eigenlijk heel vrij is. Dans gaf me dan echt een ingang om mezelf te kunnen uiten op een manier die ik eerder niet kende, want ja, ik uitte het nooit met woorden, ik had gewoon geen manier. Ik kwam er dus achter dat dat kon met dans. Dit gaf me ineens een hele openbaring van, wow! Dit zat er altijd, dit wilde ik altijd al vertellen, maar dat kon ik nog niet toen. AA: Ja, heel mooi dat je het uiteindelijk wel kon uiten en het comfortabel genoeg vond om het te blijven doen. Ik ken dat inderdaad ook van mijn Koerdische achtergrond. Je had het gevoel dat je eindelijk jezelf kon zijn zeker? RC: Ja zeker! Het gevoel van vrijheid en jezelf zijn zonder ‘restrictions’ en… ja, ik pak het ook even zo diep, want het is iets waar je later echt bewust van wordt; uiteindelijk begrijp je dan ook waarom je dingen doet zoals je ze doet, weet je. Waar komt dit vandaan? Waarom doe ik dit? Dat zit vaak wel in hoe je bent opgegroeid of wat je hebt meegemaakt. Je kan altijd wel een laag dieper gaan, waarin ik altijd eerst dacht van: ‘oh! Het is de dans!’. Dan kom je er ineens achter, oh nee, het is toch wat ik heb ervaren, wat ik heb meegemaakt, weet je wel. Ik ben ‘geshaped’ hierdoor en daardoor doe ik ook wat ik doe en maak ik wat ik maak. AA: Dat vond ik altijd wel kenmerkend voor jou; je hecht veel waarde aan cultuur, historie, ‘knowledge’… die van jezelf, waar jij zelf vandaan komt maar ook zeker in of over de danswereld. Waarom vind je dat zo belangrijk? Op welke manier geeft dit jou voldoening? RC: Ja, dat is een mooie vraag. Ik denk dat het belangrijk is om een fundering te hebben. Om in ieder geval een reden te hebben voor het creëren. Dat je weet, waarom maak ik wat ik maak? Wat zit daar achter en wat is mijn reden ervoor? Kennis hebben daarvan is denk ik heel belangrijk; wie je bent, waar je vandaan komt, je ‘roots’, beweegredenen. Dat stukje zelfkennis vind ik wel echt belangrijk want het is een vorm van individualiteit. Je weet beter waar je naartoe wilt. Dat is iets wat mij altijd… ja, heeft geholpen. In mijn jeugdjaren had ik mezelf nog niet echt gevonden door de manier waarop ik opgroeide. Toen ik dit realiseerde besefte ik hoe belangrijk het is om in een omgeving te zijn die je niet over één kam scheert, of je in een hokje duwt, maar vrijheid biedt voor individualiteit. De enige die jou kan ‘shapen’ ben jijzelf.

AA: Heel mooi! Is dit dan ook een reden voor het opstarten van je eigen collectief Ghetto Funk Collective? Wat was de gedachtegang daarachter? Hoe is het ontstaan?

RC: Ghetto Funk Collective is een collectief opgericht door mijn business partner Roché en ik, we zijn verbonden door dans; zo hebben we elkaar leren kennen en uiteindelijk zijn we hele goede vrienden geworden… ja, wij zagen hoeveel impact we hadden binnen de ‘funk’ danswereld. Dat wilden we heel graag uitbreiden naar een collectief die in principe dezelfde ‘message’ wilde verspreiden; de ‘funk culture’ en de liefde die we ervoor hebben. Dat doen we dus nu met een volgende generatie; die we eigenlijk aan het opleiden zijn. Deze ‘kids’ lessen en mogelijkheden geven natuurlijk, maar ook zeker meegeven dat ‘community’ heel belangrijk is, als dat er niet was dan waren wij er niet; dan konden we niet doen wat we nu doen. We zijn heel veelzijdig; we bestaan uit dansers, DJ’s, MC’s, grafisch ontwerpers, fotografen, filmmakers, alles om de ‘funk culture’ en interdisciplinaire kunst gebaseerd op deze cultuur te verspreiden en te waarborgen in Nederland.

AA: Ja, zeker inspirerend! Jullie brengen weer verschillende creatieve principes en mensen bij elkaar om hun talenten te combineren en ontwikkelen.

Ghetto Funk Collective, logo, gemaakt door JAWGEM (Ghetto Funk Member, Illustrator, Graphic Designer)

Ik bij SoulCypher Festival (kleding customization)

Het festival heeft een tijd geleden plaatsgevonden, i.v.m. coronamaatregelen kon ik niet een recente meeloopdag organiseren. (geen contract) 

Typerend voor het hiphopfestival; talentontwikkeling, veelzijdigheid, verschillende kunstvormen. Inclusiviteit speelt binnen deze organisatie ook een grote rol; eigenheid en authenticiteit is wat kunst en creativiteit zo interessant maakt. Dit vindt Ruben ‘Chi’ heel belangrijk en dat neemt hij mee als een van zijn principes en drijfveren voor dit evenement. Hij is geïnspireerd door ‘funk’ en ‘hiphop’ cultuur/muziek/kunst waar dit ook een grote rol speelt. 

[a-amma]

vivienne westwood lighter

[a-amma]

Vivienne Westwood Spring/Summer 1997

[a-amma]

Westwood: Punk, Icon, Activist

Vivienne Westwood is een van mijn favoriete modeontwerpers. Niet alleen omdat haar designs zo uitdagend, rebels en prachtig zijn, maar ook om wie zij is als persoon. Ze zeggen dan ook in de documentaire: ‘There is Vivienne the fashion designer, there is Vivienne the campaigner, and then there is Vivienne the person.’ Westwood is, in mijn ogen, veelzijdig, een grondlegger, gepassioneerd, expressief en ‘unapologetically herself’. Ze provoceert met haar kleding, zoekt de grenzen op en is niet bang om taboes te normaliseren. Van de Britse ‘punk rock’ beweging naar experimentele maar toch verfijnde ontwerpen; van ‘streetstyle’ naar de catwalk; Westwood is werkelijk een interessante kunstenaar.

Iets wat mij persoonlijk áltijd aantrekt bij kunstenaars, in welke vorm dan ook, is de persoon achter de kunst. Zoveel van je persoonlijkheid zal altijd terug te zien én te voelen zijn in je werk. Bij Vivienne Westwood zie je dat ze enorm veel geeft om de wereld om haar heen; de documentaire geeft haar niet voor niks drie titels. In haar documentaire zie je dat Westwood steeds meer neigt naar activisme. Ze is geïntrigeerd door de wereld om haar heen en zoekt bewustzijn op. Zo zie je in haar documentaire dat ze een reis maakt om de impact van klimaatverandering in zich op te nemen. Hetgeen wat ik hierbij wel miste, is hoe zij dat betrekt op haar eigen modehuis. Misschien is deze informatie ergens anders te vinden, maar in de documentaire miste ik dat aspect. Verder genoot ik van de flamboyante vrouw die een enorme stempel heeft gezet op de mode industrie. Je ziet hoe ze in haar atelier bezig is; je krijgt de ins- and outs van het ontwerpproces te zien, hoe ze enorm gerespecteerd is door haar iconische manier van aanpak. Westwood komt over als een vrouw die speelt met haar passie, ze neemt risico en is niet bang om af te wijken van de ‘mainstream’ manier van doen.

Het is inspirerend om te zien hoe iemand zoveel heeft meegemaakt in haar proces, zowel artistiek als persoonlijk. Van succesvolle opdrachten naar niet serieus genomen worden door haar Britse publiek; van bijna failliet gaan naar een van de meest iconische en cruciale ontwerpers worden voor de mode industrie. Ze is bij haarzelf gebleven en heeft geen genoegen genomen met hoe de wereld haar extravagante, ‘out of the box’ ontwerpen zag. Westwood is, vind ik, werkelijk een inspiratiebron. Je hoeft helemaal niet te voldoen aan wat de algemene verwachtingen zijn; ze heeft een mode imperium opgebouwd vanuit haar eigen perspectief en manier van doen. Persoonlijk viel ik vaak buiten de boot als het ging om creativiteit of kledingstijl. Ik hou niet zo van het meedoen met de mainstream trends en fast fashion interesseert me veel minder dan een goed, uniek vintage item. Dat vind ik zo geweldig aan Westwood, haar ontwerpen zijn zo ongelofelijk doordacht en uniek. Ze speelt tussen kunst en mode, of nog beter gezegd; de twee worden door haar samengesmolten tot één geheel. Dat is een van de dingen die mij enorm aanspreekt aan haar als ontwerper. Rebels en vrij! Een grondlegger op gebied van mode, maar nog zoveel meer. Vivienne Westwood; haar persoonlijkheid, haar passie en haar ‘free and crazy mind’.

[a-amma]

Drie (langdurige) trends in het werkveld

1.       Vintage

Iets wat de afgelopen jaren heeft toegenomen, is de belangstelling voor duurzaamheid en de vervuiling van het milieu door ‘fast fashion’. Er is al een enorm overschot aan kleding op de wereld wat er zelfs voor heeft gezorgd dat er letterlijk gebieden zijn die gebruikt worden als een kleding vuilnisbelt. Er is steeds meer sprake van ‘customized en reworked’ kleding; er wordt oude kleding gebruikt om een nieuw item te maken. Dit is een meer verantwoord en unieke manier om ‘oud’ weer te vernieuwen.

Het is geen nieuws dat vroegere trends een comeback maken; zo zie je dat de mode van de jaren 90 bijvoorbeeld ineens terug kwam. Denk hierbij aan wijdere kleding, merken die ineens weer trendy zijn, etc. Tweedehands kleding shoppen wordt steeds meer genormaliseerd. Vintage is een nieuwe, langdurige trend in de mode industrie. Dit kan zijn omdat er oude trends terugkomen, omdat het een manier is om bestaande materialen te gebruiken en te vernieuwen én omdat mode vaak geassocieerd wordt met persoonlijk karakter en uniekheid.

 2.       Wijd, streetwear, gender equality

Wijde, los vallende kleding, vaak gelabeld als ‘streetwear’, was ooit een trend voor de meer ‘urban’ scene. Denk hierbij aan hip hop kleding, de minder luxe merken en meer gebaseerd in de Afro-Amerikaanse wijken zoals The Bronx in New York. Tegenwoordig zie je dit soort stijlen ook op de catwalk bij haute couture merken. Daarnaast heeft streetwear ook een ingang gevonden in de modewereld met merken zoals Off-White, Supreme en Balenciaga. Bij hen merk je een soort experimentele en exclusieve manier van benaderen, maar toch simpliciteit erin behouden. Exclusiviteit betekent voor hen dat er enorm veel sprake is van doorverkoop; er is altijd vraag naar. De wijde silhouetten van streetwear zijn tijdloos en veelzijdig; verschillende stoffen en kleuren geven andere looks. Door middel van deze silhouetten kunnen we de scheidingslijn tussen vrouwelijk en mannelijk ook vervagen. Dit heb je gezien in de afgelopen jaren, samen met het vergrote bewustzijn van gender equality. Vrouwen dragen grote ‘mannelijke’ blazers en wijde broeken in plaats van skinny jeans of rokjes. Het onderwerp ‘mannelijk/vrouwelijk’ en gender is iets wat áltijd actueel blijft. Mode is de ultieme manier om je karakter te laten spreken en een statement te zetten en gaat nauw samen met gender.  Daarnaast zijn wijde silhouetten, streetwear een casual en comfortabele manier van kleden voor elke dag. Verder is het makkelijk bereikbaar voor mensen met een iets minder groot budget, mocht je de luxere ‘hypebeast’ merken niet meetellen. Bovenal, een uitgangspunt voor een breed publiek.

 3.       Diversiteit

Iets wat de afgelopen jaren een enorme impact heeft gemaakt op elke sector, is diversiteit. Je ziet het met de jaren steeds meer in de modewereld; er worden meer plus size modellen ingezet, modellen met kleur, trans- en queer modellen, er wordt waarde gehecht aan bewustzijn en origine van cultuur (denk aan cultural appropriation). Meer sensitiviteit heerst er rond deze onderwerpen. Dit zie je terugkomen in artikelen die draaien om het ‘meten’ van diversiteit, of hoeveel gekleurde modellen zijn ingezet tijdens Fashion Week.

‘Met deze initiatieven trachten de ontwerpers bij te dragen tot een groter bewustzijn omtrent diversiteit, niet in het minst om voor iedereen een positief zelfbeeld te creëren. De modewereld heeft nog een lange weg te gaan maar de positieve toon is gezet. Wij hopen alvast dat deze toenemende hang naar diversiteit geen tijdelijke trend maar een nieuwe manier van mode bekijken en beleven is.’ – ELLE magazine (Diversiteit in de modewereld)

Het zorgt voor bewustzijn en respect binnen elke sector. Iedereen hoort gelijke kansen te krijgen, zo steunen cultuurfondsen kleine makers/kunstenaars, gekleurd of niet gekleurd; etniciteit hoort niet uit te maken als het gaat om kunst. Vrijwel elk cultuurfonds benadrukt hoe belangrijk diversiteit en verbinding is. Het wordt zelfs landelijk gemeten in cijfers, dus dit cruciale onderwerp zal nog voor een lange tijd actueel blijven.

‘Diversiteit en inclusie zijn een urgent thema, ook voor de culturele sector. Bewegingen als Black Lives Matter en #metoo laten duidelijk zien dat er behoefte is aan verandering, dat verandering nódig is omdat niet iedereen gelijk gehoord of gesteund wordt in de huidige samenleving. De Code Diversiteit en Inclusie (een initiatief om de culturele sector gelijkwaardiger te maken voor iedereen) stimuleert culturele organisaties om handen en voeten te geven aan het thema. De Code wordt daarnaast ondersteund door het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (OCW), dat het nastreven van de Code als subsidie-eis hanteert.’ – Cultuurmonitor (THEMA: Diversiteit en inclusie)

[a-amma]

Drie Nederlandse organisaties die van belang zijn voor het werkveld

1.       Mondriaanfonds

‘Het Mondriaan Fonds is het stimuleringsfonds voor de beeldende kunst en erfgoed. (…) We dragen bij aan de plannen van kunstenaars, curatoren en de realisatie van projecten en activiteiten van musea en andere erfgoedinstellingen, kunstpodia, archieven, galeries en opdrachtgevers in binnen- en buitenland. We zorgen voor ondersteuning, doorstroming, vernieuwing, talentontwikkeling en zoeken actief naar verbinding met het publiek en alle regio’s van het koninkrijk.’

Het Mondriaanfonds is slechts één van meerdere belangrijke cultuurfondsen in Nederland. Ik heb deze gekozen omdat hun veelzijdige visie en belangstellingen mij aantrok. Het is niet voor niets een van de meest bekende cultuurfondsen. Ze zijn, naar mijn mening, bij vrijwel alle belangrijke aspecten in de kunst en cultuur sector betrokken. Denk hierbij aan talentontwikkeling, erfgoed, kunstpodia, musea en ze werken organisatorisch. Persoonlijk vind ik verbinding tussen verschillende creatieve en culturele werkvelden/disciplines altijd belangrijk. Ik heb zelf, voordat ik aan de HKU ging studeren, een dansopleiding gevolgd. Hier leerde ik naast dansers ondernemers kennen, modeontwerpers, eventorganisators, muziekmakers, etc. Er zit een nauwe verbinding tussen al deze creatieve disciplines en het kan erg interessant worden als je de overlapping vindt. Zoals vernoemd op hun website, steunt het Mondriaan Fonds verbinding, vernieuwing en zijn ze gericht op het steunen van projecten. Jong talent zorgt meestal voor vernieuwing en een meer experimentele kijk op creativiteit.

‘Als eerlijke afspiegeling van de samenleving wil het fonds een rijke diverse en inclusieve kunst- en erfgoedsector stimuleren.  Dat is één van de belangrijkste punten in het beleid. Het fonds wil behouden wat van waarde is en ruimte bieden aan nieuwe kanten van kunst en erfgoed, aan nieuwe verhalen en nieuwe waarden.’

Het Mondriaan Fonds stimuleert en steunt nieuw talent/startende kunstenaars door middel van de tentoonstelling ‘Prospects’, een mogelijkheid voor de kunstenaar om zichzelf te introduceren tot de markt. Verder zijn ze ook educatief gericht; met de ‘Oriëntatiereis’, waarbij kunstenaars en bemiddelaars worden geselecteerd om kennis op te doen van de desbetreffende sector in andere landen. Zo blijft je visie gevoed en rijk aan informatie en beperk je jezelf niet tot één visie.

Ze werken samen met theatermakers, journalisten, filmmakers, beeldende kunstenaars, musea; ze zijn gericht op vernieuwing en educatie, maar ook op erfgoed en het behouden van historie. Concluderend, Het Mondriaan Fonds heeft een brede kijk op kunst en cultuur en streeft naar steun voor iedereen.

 2.       Amsterdam/The Hague Fashion Week

‘Amsterdam Fashion Week (AFW) is een halfjaarlijks evenement dat via runway shows, presentaties en events de Nederlandse mode viert. Amsterdam Fashion Week omarmt jong talent maar biedt ook gevestigde ontwerpers en bestaande labels een podium. Zowel fysiek als virtueel op het platform www.amsterdamfashionweek.nl.’

Dat Fashion Week essentieel is voor de mode industrie is geen nieuws. Wereldwijd, bijna iedere grote stad, organiseert een Fashion Week met allerlei grote én kleine ontwerpers die hun werk tentoonstellen. Het is een festival gericht op mode met een enorm groot publiek; ontwerpers, stylisten, bloggers/influencers, modeliefhebbers, kunstenaars, media, bedrijven, etc. Nu hebben we in Nederland Amsterdam Fashion Week én The Hague Fashion Week. Dit evenement, waar mode centraal staat, is essentieel voor het tentoonstellen van ontwikkelingen en trends in de mode industrie. Bezoekers zien een breed scala wat varieert van grote merken die vrijwel iedereen kent, tot startende (jonge) ontwerpers die spelen met vernieuwing en innovatie. Het is de perfecte manier om in één evenement/festival up-to-date te raken van de mode van nu. Iedereen kent Fashion Week, het is onmisbaar. Daarom is het van belang in onze mode industrie.

Wat Amsterdam Fashion Week erg goed doet, is actueel blijven door middel van hun website. Onze nieuwe wereld, een wereld met corona, wordt steeds meer virtueel in plaats van het fysieke wat we altijd gekend hebben. AFW ontwikkelt mee door het beschikbaar stellen van artikelen gerelateerd aan mode, beauty, interieur design, graphic design en andere verwante kunstvormen. Als ik hun site bekijk zie ik interessante interviews, nieuwsartikelen, nieuwe ontwerpers/kunstenaars, etc. Ze bieden een educatief platform aan waar je op elk moment, elk tijdstip, informatie kan halen over kunsten, mode en design. Via deze website heb ik verschillende kleine of opstartende modehuizen leren kennen. Ook heb ik geleerd over de visie van ontwerpers of stylisten door middel van een van de interviews die ze hebben gedaan.

Kortom, een veelzijdig en essentieel platform voor kunst educatie gericht op de mode en design industrie. Het evenement is niet te missen in grote steden (zoals Amsterdam) en biedt voor ieder, grote ontwerper of niet, een kans om te komen en te proeven van actuele mode trends en ontwikkelingen.

 3.       Kunst, mode en design opleidingen (Gerrit Rietveld Academie, ArtEZ, AMFI, HKU)

‘De Gerrit Rietveld Academie is een kleinschalige, zelfstandige, internationaal georiënteerde hogeschool voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Amsterdam, waar artistieke expertise vanuit vele uiteenlopende invalshoeken samenkomt.’

‘Educating students to become creative & innovative fashion professionals in the field of design, branding and business & development.’ – AMFI

Voor de derde invloedrijke en belangrijke organisatie binnen de werkvelden, heb ik toch nét iets anders gekozen dan één organisatie. Wat, naar mijn mening, enorm van belang is in de creatieve en culturele sector, zijn de nieuwe talenten. Zij zijn namelijk de toekomst, ze brengen innovatie en nieuwe perspectieven in de sectoren. Dit is de manier van aanpak over enkele jaren; net als hoe de grondleggers die wij van jaren geleden kennen het hebben gedaan. Cultuurfondsen, musea, evenementen; ze zoeken altijd en overal nieuw talent en richten zich op talentontwikkeling. Waar kom dit vandaan? De ultieme manier om jezelf als artiest (en persoonlijk) verder te ontwikkelen is het bestuderen van jouw vakgebied en de mogelijkheid (en benodigdheden) te krijgen om vanuit een schoolinstelling. Kunstacademies zijn essentieel voor de ontwikkeling en het serieus nemen van de kunstensector. Je biedt kunstenaars een plek om te leren, te ontwikkelen, bekritiseerd te worden, te netwerken, stages en je biedt ze een werkruimte. Het stigma rond banen in de kunstsector kunnen bestreden worden door kunstopleidingen aan te bieden en te erkennen dat het wel degelijk banen zijn.

Studenten komen in aanraking met verschillende culturen, zo is Gerrit Rietveld Academie bijvoorbeeld enorm internationaal gericht. Er worden kunstenaars opgeleid met een breed en open perspectief; precies waar de kunstwereld naar op zoek is. Elke instelling heeft een groot aanbod aan opleidingen, waar je enorm veel mee kan doen zodra afgestudeerd. Er worden modeontwerpers opgeleid, kunst en cultuur journalisten, researchers, architecten, stylisten, ondernemers, etc. De toekomst van het werkveld ligt in hun handen. Zo zie je bijvoorbeeld dat de ‘nieuwe wave’ aan jonge kunstenaars een groot bewustzijn van diversiteit en inclusiviteit opwekt. De kunstsector veranderd; modehuizen brengen meer diversiteit in het kiezen van hun modellen, kunsttentoonstellingen worden een plek voor historie, ‘minderheden’ worden steeds meer gelijkgetrokken.

Vernieuwing, talentontwikkeling, veelzijdigheid; educatie heeft een grote invloed op deze kernwoorden binnen het creatieve en culturele werkveld.