aboutablank

[aboutablank]

BROS

My perfect vampire

[aboutablank]

Sikeyim böyle hayatı ulan

Geri dönemediğimiz her yolu milim milim sikeyim

Hatta Allah böyle işi kahretsin

O yoksa evren, enerji, burçlar falan

Biri bir şey yapsın da artık dursun zaman

Çünkiii ben bıktım

Ben bittim

Benim aklım almıyor

Nasıl mutsuz olur böyle insan

Ulan çok saçma

Aşırı saçma

Nasıl olur diye diye bir yılımı çürüttüm

İstemiyorum senden bir şey

Seni de sikeyim vereceğin huzuru da

Bak özgürlükler ülkesi amerikada bile tonla kural var

Kuralını da sikeyim amerikasını da

Camdan bakınca gaziosmanpaşaya benziyor

Herkes diyor ki ooo amerika falan

Al götüne sok amerikayı

Üstü de sende kalsın

Ruhum çürüdü bir yılda

O çay kaşıkları nerede sahi

İngilterelerden getirdiydin

Gözümü kapatıp sana mı verdim acaba

Öyleyse çok üzülürüm çünki çayı şekerli içesim tutuyor bazen

Al mektuplarını ver mektuplarımı ulan

Ama sonra şey deme kimseye

Bana çok yazıyor haddini aşıyor

Benim seni öldürmediğime şükret biraz

Ya da sen şükür bilmezsin ya

Onun yerine evrene teşekkür et bir şey yap

Çünki seni kırk yerinden bıçaklamak isterim

Bir de beynine tek el ateş etmek

Sonra oturur ağlarım başında aylarca

Kendimi vuramam çünki kendimi de severim seni sevdiğim kadar

Amma üzdün amma da lafını yaptım

Ben de şaşırdım böyle olmasına ama bir yılda benim kalbim çürüdü, ruhum çürüdü, kendimi kaybettim ben ve bak

Sayende aklıma ölümlü şeyler geliyor.

[aboutablank]

Eğer başımıza bunlar gelmeseydi, gelecek ay seninle bu sokaklarda dolaşıyor olabilirdik. En çok istediğim şeylerden biriydi seninle bu şehirde dolaşmak. İlk geldiğimde beni çok mutlu eden sokaklar bugün üzüyorlar. Fakat ben yine de sana sordum. Sanki Google bilmiyor. Olsun. Senden duyayım. Sen benim buraya geldiğimi bil. Olsun ama olmuyor pek. Ben yapamıyorum. Ne zaman aşacağım bunları, biliyor musun? Ben hiçbir şey bilmiyorum. Bildiklerim bana yetmiyor çünkü ben oyunun bu bölümünü daha önce oynamamışım. Bölüm sonu canavarını da tam yenemedim. Hala peşimden geliyor. Ben seni kurtarmak isterdim ama kurtarılması gereken benim sanırım.

Luik Leuven.

Ve bir köprü.

St. Stevens.

Woluve.

1600m.

Upuzun yollar.

Karanlık.

Mechelen'e 4 dakika veriyor.

Sen bilirsin buraları. Bilmiyor da olabilirsin ama olsun. Lütfen artık bir şeyler olsun.

[aboutablank]

[aboutablank]

Uygarlığımız kendini döndürerek parçalıyor. Merkezkaç kuvvetinden uzaklaş.

Ray Bradbury, Fahrenheit 451

[aboutablank]

Babam çok çalışır, sınavlarından iyi not alır ve öğretmenleriyle iyi anlaşırmış... ...Dünya, hayalini kurduğu şeyleri vermiş ve yaptıkları şeylerin içinde kendine rahat bir yer bulmuş. İşten eve döndüğünde yeterince neşeli olsa da küçük çocuklarla ne yapacağını pek de bilemediğinden bize bisiklet binmeyi, eldiven giymeyi hiç öğretmedi ve boyumuzdaki değişimler kapı pervazlarında işaretsiz kaldığından kendi kendimize kanıtsızca uzayıp gittik.

Aimee Bender, Limonlu Pastanın Sıradışı Hüznü

[aboutablank]

...terk edildiği zaman yaşam ne kadar da kırılgan oluyordu.

José Saramago, Körlük

[aboutablank]

Böyle çok

Seni çok çok çok özlüyorum. Sensiz nasıl baş edeceğimi bilemiyorum bazen. Bir otel odasında yalnız başımayken mesela. Telefonumu odada unuttuğumda veya... Kimse, diyorum, aramaz beni. Merak etmez bu saatte. Çünkü sen yoksun. Çünkü fotoğrafını çekip sana gönderebileceğim değişik şeylere bakıp geçiyorum sadece. Çünkü hoşuna gidebilecek her şey artık başkaları için üretiliyor.

Yapayalnız uyuduğum her gece aklımdan bir saniyeliğine geçiyorsun. Yanlışlıkla. Doğrudan. Dümdüz. Karşıdan karşıya geçercesine. Sonra rüyama dalıyorsun. Biz barışmışız ama hangi evrende?! Işınlanma icat edilemedi. Sene 2018. Ben 8 aydır sensizim. Ben 8 aydır öksüzüm. Ben 8 ayda kaç yaş yaşlandım bilmiyorum. Ben seni çok özlüyorum.

Yatağın duvar kenarı hep boş. Yatmayacaksın ama olsun. Kimse yatmasın. Lanet olsun böyle işe ama sana nasıl kızabilirim ki?! Sana nasıl kıyabilirim?

Bu fotoğrafı, diyorum, ben çekmişim. Nasıl da gülüyor yüzüm. Nasıl da mutluyum. Keşke daha çok çekseydim. Keşke aynı pozu hafızam dolana kadar çekseydim. Çekmemişim. Biz sevmezdik çünkü. Biz diye bir şey vardı, inanabiliyor musun? Bana bazen hayal gibi geliyor. Yerlerde aşığım diye ağladığım günün sabahı gibi. Öyle güzelli bir rüya görmüşümcesine. Rüya da değildi ama nasıl kabus oldu bu? Ben seni çok özlüyorum. Ben. Ben böyle işte. Aklına geliyor muyum? Uykudan önce, belki bir saniye. Saçları koluna değerken. Kolun onun başı altında ezilirken. Yorganı biraz fazla çekince. Ayakları ayağına değince. Hiç mi? Bilemiyorum. Aklını okuyabilsem keşke. Ne çok keşkem var. İnanamazsın. Dün ya lar ka dar. K e ş k e l e r. Sayfa sayfa. Kitap kitap. Kucak kucak. Islak ıslak birçok keşke. Iyikiler yanında nokta gibi duruyor şimdi. Hiç olmamışçasına. Millerce uzaktaki iyikiler yerini keşkelere bırakıyor.

Rüyamda yine de seni görebilmeyi diliyorum. Beline sarılıp özlediğimi söyleyebilmek güzeldi. Seni hala seviyorum.

[aboutablank]

Mi linda

[aboutablank]

NE ÇOK

Parçalanıyorum. Istanbul ne kadar kalabalıkmış! Ne kadar yeşildi yol kenarları! Içim ne kadar yeşildi!(?) Bir fırtınayla koptu yapraklar, dağıldı toprak, paramparça; savruluyorum. Kendi parçalarımın altında eziliyorum. Utancımdan, üzüntümden, acımdan eziliyorum. Ben sarımsakları havanda ezmem mesela. Bebek rendem vardır. Yüzümü rendeleyerek öldürmek istermiş beni. Ne hüzünlü! Ben yüzünü ne çok sevmiştim oysaki. Ben neden kendimi sevemedim? Bana en çok ihtiyacım varken hem de... Kaçmasaydım başkalarına. Kelimeler ne çok anlam yüklüler ve bir o kadar içleri boş. Havada uçuyorlar hafiflikten. Onlarca kelime. Sevgiyle gebermek yan yana gelmiş bir yerde. Kıymetle bela yüz yüze bakıyor. Ne ayıp şey! Ayıp olan duvara çarpılan kafam. Yere vurulan bedenim de ayıp.

Yoldaki çizgileri takip edemiyor gözlerim. Metrobüs çok mu hızlı? Hayret bir şey. Herkes öldürmek ister mi sevdiğini? Ben istemem. Hiç istemedim. Nasıl istenir ki? Ben babamdan para bile isteyemezdim. Şimdi o benden istiyor ama o bambaşka bir hikaye. Başka bir gün anlatılır belki -başka günlerimiz olursa. Halbuki ben Zıplayan Örümcek Hopper'ın hikayesini anlatacaktım. Japonya'ya bir uçakla giden Hopper ve dostu Japon samuray böceği. Sekiz bacaklı dostlarımız ve iki bacaklı düşmanlarımız. Ne yazık. Düşman mı olduk sahi? Iki gün önce değil miydi sarılıp öpüştüğümüz? Zaman ne çabuk geçiyor. Ya Einstein'nın ya da Hawking'in yazdığı bir kitap okumalıyım hemen. Bende kalan kitabını da bitiririm belki ama arasına yazıp koyduğum -sevgilerle- nota burnumu silerim. Peçeteye yazılmış kısacık bir not ne de olsa. Kıymet bilir miydi? Bilse böyle yapmazdı. Bilsem, böyle olmazdı. Hadi be oradan, yalancı! Bildim, bildim. En bildiğim yerden geldi sorular. Az daha çalışsam avukat olurdum ben de ama ben çoook vicdanlıyımdır. Kıyamam kimselere. Katili bile affediveririm gözümün içine bakip affet derse -maazallah.

[aboutablank]

Seni çok özlüyorum.

[aboutablank]

High above

[aboutablank]

[aboutablank]

New Fictional Self-Help Titles Present Existential Messages on Faded Book Covers

[aboutablank]

Finding peace

[aboutablank]

Incheon, Seoul, South Korea