ahzann

[ahzann]

aynı yerden bakmıyoruz dağlara

[ahzann]

gün.

[ahzann]

bilip de bilmemenin gönül yorgunluğu. incelik.. sensin bütün zamanların açık yarası.

[ahzann]

Kaç dolanışta ulaşır sarmaşık çiçek açacağı yere?

[ahzann]

hüzünlü bir akşamın dalgalı duyguları

[ahzann]

14:02 🌿

[ahzann]

hani sen bana susuyorsun ya bilmiyorsun hikâyem olduğunu

[ahzann]

🌕

[ahzann]

Ölenlerin ardından odalarını kilitlemekle acılarımızı da oraya hapsetmiş olur muyuz? Seneler sonra o kapı yeniden açıldığında unutulmanın tozlarıyla kaplı odada hapsolmuş kederler bir anda üstümüze mi saçılır? Zihnimizin de böyle penceresiz, dar odaları var; hiç yaşanmamış olmasını dilediğimiz kötü hatıraları oralara kapatıyoruz ve kapısına kalın asma kilitler vuruyoruz. Sonra bir an geliyor, kısacık bir an, bir karşılaşma belki, yahut bir fotoğraf, bir şarkı mesela, bir film afişi, tam o anda kalın asma kilitler bir örümcek ağı kadar kolayca dağılıveriyor, kendimizi pat diye o acı hatıranın içinde buluveriyoruz. Kötü hatıralara kilit vurulamaz.

[ahzann]

20:16 🌿

[ahzann]

kaybolur gidermiş insan insanda.

[ahzann]

günler.

[ahzann]

her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi tuz parça kırılsak da hâlâ içimizde o yanardağ ağzı

[ahzann]

Canım çok şey anlatmak istiyor ama yorgunum. Beynim yorgun, bedenim yorgun, bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun artık. Heveslerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece. Çok yorgunum.

[ahzann]

yalnızlık bir atımlık mesafede

[ahzann]

yeni yeni anlıyorum susmanın ruhunu

[ahzann]

gün.