ayydudee

[ayydudee]

Ben bir adam sevdim. Sesinde taşıyordu yorgunluğunu. Kimseler görmemişti, kimseler sorgulamamış, göz ucuyla dahi bakmamıştı çökmüş omuzlarına. İnsanların mühim işleri vardı, insanlar anlık mutluluklar uğruna harcıyorlardı tüm zamanlarını. Kimsenin kimseye ayıracak bir bağı yoktu. Herkes gizli bir sır gibi kendilerine saklıyordu gönül bağlarını. İnanmaktan noksanlardı. Bir adam sevdim ben, telefonun bir ucundan nefes alışıyla tanıdığım. Kalbinin yorgunluğunu avuçlarımın içinde hissettiğim öyle şefkatli, öyle sabırlı ve öyle hisli yaklaştığım güzel bakışlarına. Attığı adımların derinliğini, içi yanarken yüzüne vuran o kış serinliğini, uykulu gözlerindeki mağrurluğunu.. Kalabalıklar ortasındaki yalnızlığını, bir Uygar Doğanay türküsüne saklamasını duygularını, bağlandığını gördükçe kaçtığı, kimselerin görmediği, belki kendinin dahi bilmediği o küçük mütevazi kabuğunu. Her şeyini hissettiğim bir adam sevdim O adam ki pırıl pırıl göz bebekleri. O adam ki, gezegeni taşırdı gözlerinde, bilmezdi. Bir ağlasa iç yangını alır başını giderdi günler geceler boyu. Bir anlık tebessüm etse, kaçardı tüm kara bulutlar içimden. Sesiyle gülerdi dünyanın tüm acı  yanlarına. Öyle güzel bir adam işte. Öyle güzel..

[ayydudee]

İçimde birçok anlar bitmek tükenmek bilmez bir yıkıntı, bir huzursuzluk var. Bulamadığım, bulamayacağım bir şeyi daima arıyor gibiyim. Nedir beni mesut edecek, ne gibi bir şeydir, onu da bilmiyorum.

[ayydudee]

geçenlerde onun son sohbetimizi hatırlayıp içimdeki sevgisinin bir anda yok olduğunu hissettim. ve buna çok sevinmiştim çünkü kurtulmuştum neyse işte ertesi gün oldu rüya görmüştüm ama rüyamı sabah kalktığımda hatırlamıyordum ama çok mutlu olduğumu hatırlıyordum. alla alla ne gördüm de bukadar sevindim felan diyordum sonra evden dışarı çıktım yürürken bir anda gözlerimin önünden geçti. beraberdik, okadar mutluyduk ki dünya umrumuzda değildi, gülüyorduk beraber eğleniyorduk. onunla hiç bukadar dip dibe girmemiş, hiç onu bu kadar yakından görmemiştim. onunla hiç bukadar mutlu olmamıştım. hiç onunla bu kadar sevinmemiştim. bir rüya alt tarafı ama gerçek olmasını isterdim.

[ayydudee]

Tadı kalmadı zaten tuzu da yaramıza bastık

[ayydudee]

İçimde kalacağına yapar pişman olurum.

[ayydudee]

Çok yoruldun değil mi..? Çok ağlattılar uyumadın belki geceler boyu kaç şarkı dinledin kim bilir... Kime anlatsan anlamadılar abartıyorsun dediler bir senin mi derdin var dediler yok saydılar . Sarılmadılar... Okşamadılar kalbin gibi kırılgan saçlarını değil mi... Yazık değil mi sana yetmedi döktüğün gözyaşları yetmedi mi bastırmaya çalıştıkların yetmedi uykusuz geceler.... Artık ayağa kalkma vakti sen çok güçlüsün. Kimseye ihtiyacın yok ki. Sana sen yetersin . Bırak sarılmasınlar sen sarıl kendine dola kollarını kendine herşey geçecek de. Silmediler mi gözyaşlarını geç aynanın karşısına sil gözyaşlarını ben çok güçlüyüm de... Hadi bunu yapabilirsin ben sana güveniyorum. Hadi güneşim artık parlama zamanı görsünler sen kimsin görsünler kendine nasıl yettiğini kimseye ihtiyacın olmadığını. Eğer yorulursan eğer bıkarsan ben burdayım yaslanırsın bana ama önce kendine yaslanacaksın. Sonra gel bana bağır çağır küfür et ağla kahkaha at dök içini asla yargılamam. Bana söz ver ama önce kendine ver unutma. Şimdi kocaman gülümse dünyanın senin ışığına ihtiyacı var güneşim. Bu şarkı sana gelsin

[ayydudee]

“Ben her yerde mutlu değilim”

[ayydudee]

Yoruldum.

Bir boşlukta gibi hissediyorum. Saki içini hiç dolduramamışım gibi. Yaşamışım yaşamışım ama nihayetinde hiçbir yere varamamışım. Sanki benden başka herkes her şeyi yapıyor, sadece ben oturuyorum. Bu hissi daha önce de yaşadım. Bu hayatı daha önce de tecrübe ettim. Peki neden yeniden? Hani aynı yere dönmezdi insan? Hani hayat hep ilerlemekti? Aynı akarsuda iki kez yıkanılmazdı?

Yoruldum

Sanırım en çok da düşünmekten. Kafamın içinde yaşamaktan. Sabah kalktığım andan itibaren hiç düşünmemek sadece yaşamak istiyorum. Ama elimdekiyle yetinerek değil, sonsuz ve sınırsız bir dünyanın içinde olduğumu görerek. Bunun heyecanıyla.

Yoruldum.

Oldurmaya çalışmaktan. kafamın içindekileri kırmaya çalışmaktan. Sürekli kürek çekip çekip aynı yere olduğumu görmekten. Taktiklerden, “İşte şimdi oldu” lardan.

Yoruldum.

Yaşamak bu kadar zor mu? Savaşıyor muyum, yaşıyor muyum. Ve bunu ben mi diyorum?

Yoruldum.

“Kötümserlik benimki de, resmen nankörlük” diye kendimi suçlamaktan. Ben, sadece daha iyi yaşamak isterken nasıl kötülük yapıyor olabilirim ki?

Yoruldum.

Elimdeki her şeyler sürekli oturmaktan. Ve her hatayı sürekli kendimde aramaktan. Üretememekten, yapamamaktan. Kontrolü kaybetmiş olmaktan. ve nasıl elime alacağımı bilememekten.

Yoruldum.

Yazılı mı değil mi anlayamamış olmaktan. yazacak mıyım, yaşayacak mıyım bu kaderi? İşte bunu hiç bilememiş olmaktan.

Yoruldum.

Herkes için ne kadar kolay dediğim hiçbir şeyi yapamamış olmaktan.

Yoruldum.

Arada kalmış olmaktan

Yoruldum

Mutluymuş gibi yapmaktan.

Yoruldum.

Ne olduğumu bilememekten

Yoruldum

Çocukluğumdan iyice uzaklaşmış olmaktan. Bir daha hiç o günlerdeki gibi eğlenememekten.

Yoruldum be hayat.

Herkese gülüp, beni es geçmenden.

Ama işte vazgeçemiyor insan. Çok ilginç. Hiç vazgeçemiyorsun. Hiç bırakamıyorsun. İlla bir şey sana yeniden umut oluyor ve yine aynı yerlerden geçip aynı sonuçları alıyorsun. Ama lütfen bu defa aynı olmasın! Lütfen bu defa bir şeyler farklı olsun! Ve lütfen, artık daha fazla acı çekmek istemiyorum. İçimi yemek istemiyorum. Tek istediğim yaşamak. Bu defa da benim istediğim gibi olsun

[ayydudee]

Üzüldüm ama nefrete sebep değil bu,küsemem.

[ayydudee]

Ben biraz

Ertesi gün gibiyim

Eksiğim

Unutkanım

Öyleyim.