birzuzayliningunlukleri

[birzuzayliningunlukleri]

Önce koku gider derler, sonra ses, sima takip eder onları, en son da anılar. Bazen koku gider ama o beden hala yanınızdadır. O an anlarsınız aslında kokunun zaten hiç olmadığını. Bazen çok acı verir bu size, bazen zaten zihnen de bitirmişsinizdir. Çok yaralamaz o yüzden. Ben bunu annemden öğrendim. Meğerse annemin kokusu menekşe kokusuymuş. Erken fark ettim bunu. Belki de en büyük şanssızlığımdır bu. Bir gün kokusu aniden kaybolan anneme sordum:

"Kokun nereye kayboldu?" diye

"Kokum var mıydı ki?" diyerek yanıtladı beni.

İnanmadım başta kokusu olmadığına. On beş yıllık burnum beni yanıltamazdı çünkü. Kıyafetlerini kokladım. Odasını, eşyalarını kokladım. Hayır, hiçbir yer o kokmuyordu artık. Burnum koku almayı mı bırakmıştır belki diye düşündüm. Ama o düşüncede kardeşimin gelmesiyle değişti.

"Annemin kokusunu alıyor musun?" dedim ona.

"Odasına girdiğim ilk an." diye cevap verdi.

Menekşe kokusunu bilir misiniz? Benim annem menekşe kokuyormuş meğer. Ve ben menekşeleri çok severdim...

-Asena KORKMAZ

[birzuzayliningunlukleri]

Öylece oturmuş, batan güneşin yavaşça kaybolmasını izliyorduk. İkimiz de yorgunduk, ikimizde solgun. İkimizi de meşguliyetleri, sorunları, dertleri vardı. Ve biz sadece oturmuş bütün gün bizi aydınlatan ışığın başkalarını aydınlatmak uğruna gidişini izliyorduk. İkimiz de birbirimize bir şey anlatmıyorduk ama ikimizde birbirimizi çok iyi anlıyorduk. Sahi, kaç kişinin hayatına anlatmasa bile anlayan biri çıkardı ki? İnsan kaç kişiyle saatlerce susarak oturmaktan bir saniye bile rahatsız olmadan, içinde bir "keşke bu an hiç bitmese" endişesiyle oturabilirdi? En önemlisi, kaç kişi sahip olduğu bu insanı hak ederdi bilemiyorum. Ama umarım ben onun kıymetini bilebilirdim.

Hikaye: BAZILARI

Yazmaya Çalışan Kişi: Asena KORKMAZ

[birzuzayliningunlukleri]

Öyle bir andayım ki şarkılar bile anlamıyor beni...

[birzuzayliningunlukleri]

 "Hayatımızda bazı insanlar vardır ya. Uğruna kurşun atıp kurşun yiyebileceğin. Üzüldüklerinde yıkıldığın, mutluluklarıyla uçtuğun insanlardan bahsediyorum. Hani adlarını duyunca yüzünde istemsiz bir gülümseme belirir ya. Birlikteyken bir günü bir yılmış gibi dolu dolu yaşadığın ama günün sonunda daha bir dakika geçmiş gibi hissettiğin insanlar. Aklınızda en az bir isim belirdi değil mi? Heh işte o insanlar iyi ki varlar, iyi ki olmuşlar, iyi ki olacaklar. Sadece bedenen değil; hatrımızda, aklımızda, anılarımızda iyi ki olacaklar." Yazmaya Çalışan Kişi: Asena Korkmaz Hikaye: BAZILARI

[birzuzayliningunlukleri]

BUGÜN VAZGEÇMEK İÇİN ÇOK ERKEN