cuorrespezzato

[cuorrespezzato]

Birkaç gündür beni ciddi şekilde etkileyen huzursuzlukla savaşıyorum. Aslında bunun yeni olduğunu söyleyemem. Her geçen gün daha da büyüyor ve koca bir çığa dönüşüyor. Değer verdiğim insanlardan eski enerjiyi alamıyorum. Bazı şeyler benim sayemde ilerliyormuş gibi hissediyorum. Karşı taraf hep uzak. Buluşmamak için bahaneler, konuşmayı azaltmalar, cevap vermemeler diye uzatabiliriz. Geçmişte aldığım darbelerden dolayı bitik durumdayım. Bina kolonları çürümeye başladıkça ilk depremde evin yıkılacağını anlarız. Bende de durum tam o. Ayakta kalmakta zorlanıyorum ve tutunacak bir dal aramaya çalışırken daha da dibe batıyorum. Kurtaracak bir kişi dahi yok. Her geçen günde boğazımın daha da düğüm düğüm olduğunu hissediyorum. Ağlamak istesem bile başaramıyorum. Bir yılan tarafından ısırılmışım gibi.. Zehir vücuduma yavaşça giriyor ve her geçen dakikada daha çok acı çekiyorum. Buraya içimi dökmeye çalışsam dahi içimdeki yükten kurtulamıyorum. İnsanlar terapiye gittikçe, içlerini döktükçe rahatlar derler ancak bende etkisini göremiyorum. Ne sevgi de kazandım ne de başka bir şeyde. Herkesin yardımına koşan, seven birisi neden hep üzülür ki?