elko3006

[elko3006]

У Лёвы сёння выпаў першы зуб. Ён давольны. Па-першае, з-за таго, што гэта абазначае яго даросласць, а па-другое, таму што ён папрасіў яго вырваць і сам усё вытрымаў.

З аднаго боку, я таксама радая за яго, бо ён адчувае сябе папросту супермэнам, а з другога боку, яму яшчэ толькі споўніцца 5 гадоў.

Чаму так рана?!

[elko3006]

Опа, привет)) давно меня и тут не было. Хочу кое-что именно здесь оставить, потому что в инсте не хочу😁

Решила всё-таки оставить себе краткую характеристику 2024 года по вопросам, которые составила один из моих самых любимых блогеров - Надя.

1) Самое вкусное, что я ела за год: Лешины мясные чипсы. Это определенно топ😁

2) Кто меня поддерживал в этом году: не считая моей семьи, благодаря которой я вообще не померла от страха и отчаяния миллион раз за свою жизнь, ВСЕ! реально очень много человек, особенно, когда я завела страницу в инсте. Спасибо всем им большое ❤️

3) что меня поддерживало в этом году: зарядка, моя учёба, поездки к близким, готовка под мои любимые сериалы

4) самая удобная одежда, что я носила: это мои вансы, если не считать, что это обувь😁 леггинсы и лонг + свитер

5) над мемами какой тематики смеялась: наверное, мой фаворит это мем с байденом, где он оборачивается и хитро улыбается

6) посты какой тематики чаще всего сохраняла: фильмы на вечер, массаж и физиотерапия, готовка

7) фотографировала чаще всего: Лёву и еду))

8) место, которое больше всего запомнилось: летом я была в деревне, где выросла моя мама. Была в доме, где жили бабушка и дедушка, проходили с Андрюшей там, где в детстве был орешник и тарзанка. С одной стороны грустно, потому что все уже позади, с другой стороны-тепло на душе от воспоминаний.

9) когда было красиво: на море кончено же, Щучинские закаты❤️, смотровая в ��даньске, у Ильи с Настей возле прудика и костра, маки недалеко от дома в Белостоке, на байдарках

10) моменты когда чувствовала себя наиболее живой:

На ярмарке в Познани

У родителей на кухне

В Минске у Дианки с моими дамами

На море, когда закат

На больших качелях в Гданьске

И наверное ещё много где, но так быстро не могу вспомнить😅

Все. Надеюсь, что 2025 будет не хуже🤞

[elko3006]

Лёвік лягае спаць адзін у сваім пакою.

Пішу і сама не веру, што такое магчыма. Файна, што мне не патрэбна ляжаць і чакаць, пакуль ён вырубіцца, каб самой пайсці пачысціць зубы ці так што зрабіць. Але з другога боку, куды так хутка ён расце? Колькі ў мяне засталося часу для абдымашак і цалавашак з гэтым жуком?

Колькі б часу не засталося, буду траціць яго з карысцю. Можа ўсё ж магчыма наабдымацца наперад? Паспрабуем😉

[elko3006]

Пакідаю тутака здымкі дарагія сэрцу. Аб цэлым месяцы побач з роднымі, аб месяцы шчасця💚

[elko3006]

Учора з Уладзікам адсвяткавалі 6-ую гадавіну нашага шлюбу) я ў Шчучыне, а ён у Беластоку. У такія нашы нядоўгія разлукі разумею, што жыць асобна ў розных месцах - гэта не для мяне.

Лічу дні да прыезду❤️

А дзень учора быў піздень. Таму нічога і не пісалася мне, і фоткі не выкладываліся. А сёння вось ужо неяк лепш, можна штосьці і напісаць)

[elko3006]

Гэта нашыя апошнія фоткі з Кіраю, яны былі зробленыя ў жніўні прошлага году. Наша такая файная дзяўчынка.

Яе не стала яшчэ восенню, калі я ўжо была ў Польшчы. І вось я ізноў дома ў бацькоў, заходжу і адразу іду адчыняць дзверы ў туалет, бо Кіра сама іх не адкрые. Гэта і быў той момант, калі мой мозг нарэшце зразумеў, што яе сапраўды больш тут няма.

Сумна стала. У гэты момант як бы разумееш, што калі табе раптам хочацца ўсё кінуць і вярнуцца, то нічога з гэтага не атрымаецца. Бо вярнуцца хочацца ў час, а не ў месца. Бо шмат чаго ўжо змянілася і ўнутры цябе, і звонку.

Такі нейкі сумны допіс атрымаўся. Але скончу яго без суму, з падзякай за тое, што котачка трапіла ў нашую сям'ю, за яе любоў, і за тое, што яна была добрай нават да тых, хто адразу баяўся на яе глядзець. Сфінксёныш❤️

[elko3006]

У Лёвіка ў садку ізноў было свята сям’і. Ішла і думала, што буду плакаць ад пяшчоты. Я амаль што і праўда плакала, толькі ад таго, што Лёва выганяў мяне з залі падчас, калі ўсе дзеці спявалі песні для бац��коў. А ўсё з-за таго, што я яго спрабавала сфоткаць да гэтага.

Часамі мне хочацца сабраць свае чамаданы і ісці жыць пад масток) падаецца мне, што гэта ад страху памылак. Хочацца выхаваць добрага чалавека, які і сябе не крыўдзіць, і іншых паважае. А выходзіць так, што 4-гадовае дзіцё называе мяне дурною, б’ецца часамі. І ў такі момант я адразу думаю: а што будзе ў 10, а ў 16? Чаму я ў дзяцінстве сабе не дазваляла такога? Дзе ўсё пайшло не так? І што з яго вырасце?

Атрымліваецца, што мы вінаватыя ў тым, як ён сябе паводзіць. Мы штосьці не так робім значыць. А як тады рабіць? Як выхоўваць правільна? Не ведаю. Так шмат пытанняў, так мала адказаў. Застаецца верыць, што ўсё будзе добра, і проста любіць яго.

[elko3006]

Такі прыгожы кубачак, не магу наглядзецца😍

Пачала чытаць "Унесённые ветром". Упэўнена, што мне спадабаецца. Люблю кнігі і фільмы. Можна пражываць мільёны падзей і эмоцый, не выходзячы з дому)

[elko3006]

Адзін з мінусаў таго, што я яшчэ так сабе размаўляю па-польску - гэта тое, што я не магу нармальна паспрачацца. З усім спектрам маіх пачуццяў да апаненту, так сказаць)

І Лёвік, на жаль, яшчэ да гэтага ўзроўню не дайшоў. І калі нейкая малая пачала на яго крычаць, ён папросту злосна на яе глядзеў.

Ну, добра, што ён не надта кагосьці слухае, нават мяне😅

[elko3006]

[elko3006]

Я тут доўга ўжо не была. Да гэтага часу я не разабралася, чаму не магу запампаваць допіс з фоткамі. Магу толькі тэкст пісаць, а хацелас�� б тут здымкі ўсякія ды відосікі мець.

Бывае ў мяне такі настрой непрыемны, калі ўсё ў мяне не так. І ў такі момант я пачынаю пералічваць усё дрэннае, што са мною адбываецца, абнуляць усе радасці майго жыцця, быццам нічога радаснага не існуе ўвогуле. І калі я ўжо нашкадую сябе бедненькую на ўсе 100 адсоткаў, дайду да самага дна, тады ўжо мяне адпускае, і мне лягчэй бачыць, колькі я насамрэч усяго дарагога сэрцу маю ў гэтым жыцці.

Вось учора толькі хісталася на арэлях і распавядала Уладзіку гісторыю пра бамжоў. "Ёсць людзі бамжы, якія не маюць жылля, а я чалавек бомж, які не мае душэўнага прыстанішча. Быў у мяне дом, родныя побач, а цяпер я бываю там адзін раз у год. І ўжо нідзе не маю дома для душы".

Ну вось гэта і было маім дном) потым я адпіхнулася ад яго і сказала Уладзіку, што я ўжо досыць сябе нашкадавала, і што дом, там дзе ён.

Уладзік дом для маёй душы. Асноўная думка усяго гэтага спіча.

[elko3006]

Незразумела. Чамусьці не магу запампаваць фоткі і ўтварыць тутака пост🧐 хацела расказаць, што ў нядзелю мы ў цырк схадзілі, і што галоўнае прадстаўленне было за Лёвікам канечне🤡, і што грошаў паляцела на вецер і ў прамым сэнсе ў сметнік столькі, што настрой быў толькі сесці і плакаць. Але дзень быў сонечны, цёплы, і ўсе мы былі разам, так што паехалі катацца на роварах і есці піцу.

Як кажа мая матуля: "абы ўсе здаровенькія былі"))

[elko3006]

Гэта мы на Вялікдзень да Лёшкі з Машай з’ездзілі 💚

На відэа можна пачуць, як Лёва ўсіх запрашае ў кафэ. Яго хлебам не кармі, дай толькі ў якім кафэ пасядзець🫤

[elko3006]

Толькі ўчора распавядала Уладзіку, што не магу глядзець доўгія размовы- інтэрв'ю, напрыклад Дудзя, бо губляю інтарэс. Сёння раніцай распавядала, што 30 хвілін трэніроўкі для мяне ок, а гадзіна - гэта ўжо зашмат, і я губляю жаданне іх увогуле рабіць.

У 12 я патрэніравалася гадзіну, а пасля цалкам паглядзела інтэрв'ю Дудзя з Дзімай Маркавым.

Цікавостка, што там адбываецца ў маёй галаве, і як гэта працуе) але ёсць шанец, што з чымсьці больш важным гэта таксама пракаціць😂

P.s. раней ніколі не сачыла за творчасцю і дзейнасцю Дзмітрыя. Сярод яго здымкаў кожны знойдзе тое, што яму адклікаецца. А яго стаўленне да жыцця, людзей, яго дапамога і ўважлівасць да асяроддзя шмат каго і далей будзе натхняць на добрыя справы🙌

[elko3006]

Дзіцячы садок🥹 Не ведаю, хто яго прыдумаў, але дзякую гэтым людзям кожны дзень😅 я бачу ў ім толькі плюсы і радуюся, што ў нашым садку працуюць такія файныя пані, з якімі Левік адчувае сябе бяспечна.

Але кожны раз, калі дзіця ў садку, я гляджу на яго стол і рэчы, і так адразу мне цёпла ўнутры ад думкі, што мы маем такога цудоўнага чалавека, такое шчасце.

Канечне, дзеці - гэта і клапоты, і стрэсы, і часамі загубленыя нэрвы. Аднак, гэтыя абмежаванні, якія прыходзяць з нараджэннем дзіцяці, гэтыя дэфіцыты дазваляюць нам ярчэй адчуваць жыццё, смакаваць яго, заўважаць нават самыя дробязныя яго прыемнасці.

Карацей, люблю свайго Лёву, бо ён у мяне ёсць🦁🧡

[elko3006]

Гэта " тёмная вечеринка". Лёвіна распрацоўка. Робіш сабе каву, запальваеш усе свечкі ў хаце, абавязкова бярэш сваю улюбёную кветку і разам з ёй глядзіш мульты.

Цікавы ён у нас. Часам дзіўлюся яго інтарэсам і думкам. Стараюся не перашкаджаць палёту фантазіі, разважанням. Хочацца, каб ён навучыўся сам сябе адчуваць, разумець, што яму насамрэч падабаецца.

Бо ў мяне, напрыклад, з гэтым так сабе😁 ўсё яшчэ не прыдумала, кім буду, калі вырасту

[elko3006]

Не хапае толькі фотак з Лёшкінай сям’ёй, бо на іх ёсць суперпрыгажуня, якую я пакуль не магу паказваць іншым) вось як дазвол атрымаю, тады абавязкова будуць у мяне здымкі з маёй такой файнай сяброўкай😊