frommyheadtoours-blog

[frommyheadtoours-blog]

#1

Ik kan niks meer behalve denken en huilen, hoogstens tegelijk. De afgelopen dagen ben ik leeg. Leger dan normaal. Ik kan niet meer. Ik ben nu meer dan vijf jaar niet gelukkig en hoewel ik er van alles aan doe om dingen beter te maken, lijkt het alsof iedere dag hopelozer wordt. Ik ben niet gelukkig, ik weet niet meer wat dat is.  Blij zijn kan ik. Maar blij zijn is lachen en dat duurt hooguit een paar seconden. Alsof je armpje drukt met de Hulk. Je begint en hij geeft even mee, maar daarna zet hij zijn kracht pas in en vult de zwaarte weer je hoofd. Ik snap niet hoe ik leeg en zwaar tegelijk kan voelen. Ik snap niet waarom het lijkt alsof de wereld tegen me is. Alsof ik niet gemaakt ben voor het leven. Ik snap mezelf niet meer en de wereld heb ik nooit begrepen. Ik geloof in wie ik ben, hoe ik denk en waar ik voor sta. 

Ik ben dik, en ik geloof dat dat me niet uit zou moeten maken. Dik zijn maakt je geen minder goed mens, niet minder aardig, niet minder slim. En toch voel ik in alles dat het de wereld wel uitmaakt. Ik vermijd plekken waar ik mijn lichaam moet laten zien. Ik vind mezelf een reus, een vierkant als ik in de spiegel kijk. Ik snap niet hoe ik zo tevreden en ontevreden met mezelf tegelijk kan zijn. Niet alleen qua uiterlijk. Ik ben slim, creatief, kalm, eigenschappen waar ik trots op ben. En toch blijkt het meestal tegen me te werken. Ik denk te veel. Mijn brein kan mijn gedachten overnemen en dingen zeggen die helemaal niet waar zijn. Omdat ik niet geloof in ruziemaken maar in praten, laat ik over me heen lopen. Ik hou niet van oppervlakkige gesprekken, of dronken worden in een kroeg. Maar volgens de wereld om me heen staat dat gelijk aan saai zijn. Ik geloof in wie ik ben, hoe ik denk en waar ik voor sta. Maar als dat zó anders is dan wat volgens de rest van de wereld normaal is... 

Ik heb geen vrienden meer. Iedereen van wie ik dacht dat hij of zij nooit weg zou gaan, is weggegaan. Iedere keer wordt mijn vertrouwen in mensen minder en iedere keer dat ik tóch besluit me open te stellen voor iemand verdwijnt diegene. Vriendschappen verwateren, dat is normaal. Maar nu zit ik op het punt dat ik niet meer weet wie ik nog een vriend kan noemen. En terwijl ik dat schrijf begin ik weer te huilen

[frommyheadtoours-blog]

Wekker

Veel te fel De cijfers wachten niet En steeds als ik weer tel Kloppen de secondes niet Ik wil het zijn verliezen Voor de komende acht uur Mijn brein kiest te kiezen Voor een veel kortere duur Veel te fel voor in de nacht Lijkt meer wanneer ik rusten wil En Klaas nu toch wel heel lang wacht Is de stilte niet meer stil Veel te fel voor deze tijd De rust wordt nu wel heel erg klein En morgen heb ik zeker spijt Dat ik mijn brein de baas laat zijn

[frommyheadtoours-blog]

De break-up conversation (van mijn kant)

Raad eens wat mijn hart nu weegt Laat het niet hier achter. De Mate waarin jouw woord nu leeft Gaat mijn hoofdgedachte langs Water komt huid, een donkere vlek naast Gaten in truien die jij nog maken zou. Geen Kater op maandag met haast erger. Ik Haat mezelf, ik ben weer alleen Maten gebeld, afspraak gemaakt en Zaterdag wordt er liefde verwerkt Later grappen en dronken vermaak Praat me nu gewoon wat sterk Staat Jij daar dan zo ineens een Plaatje aan te vragen. Ik overweeg mijn Daad en heb de wil niet eens, maar zeg: ‘Slaat uw arm om mij heen, mijn hart is leeg en Kwaad zonder jou'

[frommyheadtoours-blog]

De moord op de dopperfles

De fles die in zijn rugzak zat In zo'n zijvak, afgedankt Niet in staat te praten Met aantekeningen in klad

Hij klampt zich vast Als de jongen besluit Dat het tijd is om te rennen Maar hij is te verrast

Zijn grip verliest hij door Een extra grote stap Hij wordt geslingerd uit de tas En belandt zo op het spoor

Hij had de verhalen eerder gehoord En wist dat niemand helpen zou De trein er vol overheen En zo werd een dopperfles vermoord

[frommyheadtoours-blog]

Leiden-Delft

Rennen naar een ander spoor Drie talen gelul Eerst een groep van twintig man Op excursie naar een moestuin, vast Een vrouw pogingt wat harder te lopen In een veel te roze jas Een meisje met te veel verstand van voetbal Blijkt toch een jonge jongen te zijn Achterin gepraat over de opdracht Waarvoor ik ook een onvoldoende had En we zijn er alweer bijna Het was toch een meisje

[frommyheadtoours-blog]

De break-up conversation (van jouw kant)

Een laatste zin gesproken Maar zin heeft het niet meer En als zinnen niet meer werken Wat verzin je dan maar weer? Het bezint je en bezingt je Het zint jou maar mij niet echt Zinloos staren naar de grond Tot die zin mij weer wat zegt

[frommyheadtoours-blog]

Delft-Leiden

De slapende Kale man naast me Ruikt naar de eerste regens Op de stoep Ik staar naar Vlaktes tot de horizon Rare stipjes op knoopjes Die me doen denken Aan hopjesvla De rij verschuift En mensen leven De dag wordt wakker en begint Knieën opzij voor wat meer ruimte Om de boze blikken te vermijden Van ieder die geen zin heeft

[frommyheadtoours-blog]

destembus2017@gmail.com

Het is je kans Zeg wat in je hoofd Al tijden duidelijk is Laat het zien Het maakt wat uit Het maakt jou wat uit En dat maakt ons wat uit De wereld heeft een kans Het begint bij Nederland Het begint bij jou Het is je kans

Stembus 2017

[frommyheadtoours-blog]

De laatste kans

Misschien, heel misschien Met gelul en een beetje geluk Met tijd en het nemen ervan Een oor en een oog Een mond en een hart En dan misschien Met geven en nemen Wat getrek en geduw Urenlang peinzen Staren naar leegte Minutenlang zwijgen Misschien dan Nee I fucked up this time

[frommyheadtoours-blog]

Goed mens

Het spijt me Maar bidden voor het slapen gaan Of voor je eerste hap Vijf keer op een dag Het spijt me Maar standaard naar de kerk Beleefd naar de imam Alle rituelen juist Het spijt me Maar lezen uit een boek Of alleen een paar verhalen Een school die dat ook doet Het spijt me Maar dat is niet wat mensen Goed of beter maakt Niks tegen geloof En het spijt me Maar ik geloof niet In een God van haat Die wel wilt dat je je voeten wast Het spijt me Maar ik geloof in liefde Homo, hetero, moslim, christen Mannen, vrouwen, om het even Zolang er mensen zijn Moordend, scheldend, vechtend Op mensen die wat anders denken Maar wel gelukkig zijn Mijn God is een God van liefde Mijn God houdt van iedereen Ook als je anders denkt dan ik Voor mij geen enkel probleem Maar denk niet dat je beter bent Omdat je uit een boekje leest Dat geeft geen enkel mens het recht Te bepalen wie een goed mens is

[frommyheadtoours-blog]

Ik wil het alleen kunnen, waarom maak je het me zo moeilijk?

Zeg dat niet Al weet je niks en hou dat zo Toch doet het zeer Ik hou je zo Precies zoals het komen zou Zo ga ik er dwars doorheen En ik wil niet dat jij tranen ziet Dus doe ik het wel alleen Maar zeg dat niet Ik smeek je zo Het maakt het allemaal Te ingewikkeld zo

[frommyheadtoours-blog]

Gat In Hart

De laatste nacht verdween Glinsterende ochtenddruppels Op de ruit waar ’t scheen Dat zij allang niet meer de zijne was En ook nooit is geweest

Zij zou ook niet de laatste zijn Vertrokken met het tegenlicht Maar met ieder liefje oh zo klein Het hoefde niet eens gemeend Deed zijn zijn wat minder pijn

[frommyheadtoours-blog]

Is het een kater of wat troost?

Zet hier uw tekst neer Laat het horen alsjeblieft Zing met lichte warme klanken Ik zal u in eeuwigheid bedanken Voor het aspirientje deze keer

[frommyheadtoours-blog]

Wees een beetje lief

Liever liefste laten leven Dan liefste leven laten Liefde lief, laat liefste leven Leef liefde, nu niet later

[frommyheadtoours-blog]

22/1/2017

Ik weet niet of ik met je wil Ik wil alleen niet zonder Meegerekend alle keren Dat je schreeuwde en ik stil

Was ik, maar de stekker is eruit Ik kan niet horen wat je zegt Denken op z'n meest Al schreeuw je nog zo luid

En of ik zonder wil of met Is niet eens aan mij Als jij met niet waard kan maken Is het over met de pret

[frommyheadtoours-blog]

Dat niet, maar ik vind je blog wel super tof!

Thanks! Dat is altijd tof om te horen, maar zeker van de eerste. Die eer is voor jou😉

[frommyheadtoours-blog]

De Teddybeer

Hij was een grote teddybeer Maar zag dat zelf nog niet Hoe meer men aan hem plukte En sabbelde aan zijn oor Hoe viezer hij zich voelde Maar toch ging hij maar door

Want hij begreep zijn taak Wacht stilletjes in de hoek Tot degene thuiskomt Die alles mag en kan En zorgt wel voor de troost Van die stoere kleine man