galaksidekigece

[galaksidekigece]

"i'm so sorry"

[galaksidekigece]

Sen bakınca tüm kusurlarım örtülüyor gibi. Sen, insana kendini güzel hissettiriyorsun.

[galaksidekigece]

"bugün öptüğün kedi dün ölü mü bulunmuş, yoksa o kedi ben miymişim. buna inanıyor musun. bugün öperken dün öldürmüş müsün beni, buna inan. illa bir şeye inanmayacaksan bana inanma. başlıksız şiirlere inan. kokusuz çiçeklere inan, en çok da kaktüse. inan işte kaybetme bu hissini. inanamamak hayatını bitirecek. inanamamak güvensizliği doğuracak. güvensizlik nefreti çocuğu gibi sevecek, seni çocuğum gibi seveceğim. ama sen hep inan. ben senin yerine de dün ölü bulundum."

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

"sözün ikbali senin güzelliğine tesadüf edince dilsizleşti. dikenleri nasıl yakıştırıyorsun kendine. kanım karışıyor toprağa, ellerim yara bere. ama yine de, seni en çok âşıkların ellerinde gördüm. çiçeğini hep onlar kırdı. şimdi beni suçlama boşa, bencillikle büyüyen aşkın çocukları benden de acımasızdı."

[galaksidekigece]

Toplumun ayıpladığı her şeyi yapmak istiyorum.

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

O son kadeh elimden düşüp kırıldı ve ben hastalıklı insanlar gibi elimi kolumu kesmek istedim. Somut bir acı istedim.

[galaksidekigece]

anla beni, bu hastalıklı kalbin iyileşmesi için başka çare yok. sen bu dünya için fazla güzelsin, ben ise sana gereğinden fazla aşık.

[galaksidekigece]

isterdim bir yağmurdan artakalan koku şu şarkıya sığsın şimdi sana sigaramdan yüz bularak soruyorum, nasılsın?

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

yenildim, ve rövanş istemiyorum.

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

[galaksidekigece]

Oldukça yaşlanmış ve eksik yaşamış hissediyorum şu son zamanlarda. Elimde ki kahvenin dumanında asırlaşıyorum gitgide. Yeni insanlar tanımakta başarısız oluyorum oldukça. Kendime de geç kalmış gibi hissediyorum. Siz,siz olun kendinize geç kalıyormuş gibi hissetmeyin. Bu arada kitap okumayanla da olmaz.

[galaksidekigece]

ağlamaksa ağladım. bağırmaksa bağırdım zafer. uykusuz kaldım aç kaldım aptal gibi çok ağır ilaçlar da aldım intihara kalkıșmadım ama sabah akşam hiç durmadan tasarladım. yetmedi mi. her şeyi her şeyi unuttum tarihler hedefler amaçlar verdiğim sözler nereye ne zaman nasıl gidecektim unuttum ne yapacaktım ne oldu ne bitti hepsi hepsi yetmedi mi.

ihtiyarladım çirkinledim beni kimse sevmesin istedim. iş aradım kaç kere buldum hiçbirine başlamadım. saçlarım korkunç uzadı faturalar birikti her şey üst üste bindi cildim soldu gözümün feri söndü zafer daha yetmedi mi. aramaksa aradım. yazmaksa yazdım. sokak köpekleri gibi titreye titreye dolaştım ayaklarım şişti düşmekse düştüm dizlerimde yaraysa yara bin parça zafer.

kaç defa silkelendim. artık yeter bugün uyandığım yeni bir gün bu yeni bir sayfa dedim kendime tokat bile attım ama aynı gün aynı yırtık sayfa işte. üstü karalı altı çizili onca hatıra yüzüme yüzüme tükürdü. yetmedi mi.

üç beş arkadaşla görüşünce sahile inip biraz temiz hava teneffüs edince saçlarımı kesip tırnaklarımı yiyince yemek yapmayı resim çizmeyi öğrenince geçer sandım kaçığı yürüyen bir çorap gibi sadece günler geçti zafer. diktiğim ne varsa söküldü, doldurduğum ne varsa döküldü, silmekse sildim ama lekesi kaldı iz bıraktı yetmedi mi.

herkes yaşamış herkes unutmuş hayat böyle de sürüp gidiyormuş dedim. dediler dedim sana anlattılar bak onulmaz değilmiş dedim ekmek çiğnedim zeytin dövdüm hepsini yarama sürdüm pansumansa pansuman işte ama oluk oluk kan sızdı zafer.

yumruğumu sıktım ayaklarımı yere bir kere daha çok sağlam bastım yokluğuna şöyle sağlı sollu birkaç kroșeyse kroșe ama benim boşluğuma geldi işte havlu attım yenilgiyse yenilgi. yetmedi mi.