gilleswijntuin

[gilleswijntuin]

Blikopener crew 2016-2017

[gilleswijntuin]

Filling Piece' s Paris Fashion Week setup 🔥🔥🔥

[gilleswijntuin]

Het lezen van het verhaal Van den vos Reynaerde was niet zinnig voor mij als jongere in 2016, omdat ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet weet wat ik ervan heb geleerd en op wat voor manier dit mijn kennis zou kunnen hebben verbreed. Echter vond ik het wel een leuk verhaal en vond het daarom ook niet stom om dit in de lessen te lezen.

[gilleswijntuin]

Pigalle basketballcourt😍🔥🏀

[gilleswijntuin]

Sinds September, 2016, werk ik in het Stedelijk Museum Amsterdam als Blikopener. Weten wat ik allemaal doe als Blikopener? Klink de link!

[gilleswijntuin]

Balans verslag 2016-2017

Aan het begin van dit schooljaar stonden, los van de boeken die voor school gelezen moesten worden, geen boeken voor mij op de planning. Toen ik jonger was verslond ik boeken. Vooral de Fatasia serie van Geronimo Stilton met die leuke pagina’s die gaan stinken als je erover wrijft. Nu is die neiging om te lezen voor mij helemaal weg. dit jaar heb ik zo maar twee boeken gelezen: De Belofte Van Pisa, van Mano Bouzamour en Kaas, van Willem Elsschot. Vooral van De Belofte Van Pisa heb ik zeer genoten. Ik vond dit boek zo leuk omdat het zich afspeelde over de middelbare school en was zo enorm “relatable”. Kaas echter vond ik een beetje saai: te langzaam en te weinig spanning. Zo lees ik dus alleen maar boeken wanneer dit verplicht is voor school en lees nooit in mijn vrije tijd. Of dit het komende jaar gaat veranderen? Ik denk het niet.

[gilleswijntuin]

Icons, Moguls

[gilleswijntuin]

If you like it, cool, If you don't, fast forward

[gilleswijntuin]

Kaas is niet het antwoord op alles

Je bent 50 en dus al wat ouder. Met je leven is niks mis: je hebt een vrouw en twee kinderen en je hebt een prima baan bij “The General Marine and Shipbuilding Company”. Maar toch is het niet uitdagend genoeg en is je leven naar jouw mening maar te saai. Wat doe je dan? Juist ja, dan ga je kaas verkopen. Oké… dat is nou niet het eerste idee dat in je opkomt. Maar volgens Frans Laarmans leek dit een goed idee. Op de uitvaart van Frans zijn moeder ontmoette hij een oudere man, genaamd Van Schoonbeke. Van Schoonbeke, die zelf aardig rijk is, bracht Frans in contact met een kaasleverancier uit Nederland die een verkoper zocht in België. Frans, die meer uitdaging zoekt in het leven, haakt hier enthousiast en tevens onnadenkend op in en besluit in kaas te gaan handelen. Met geen concreet businessplan en geen ervaring in het handelswezen ging dit dus al snel fout en moest Frans de kaashandel al gauw weer opgeven. Is deze ondergang van Frans, de mislukte kaashandelaar, vergelijkbaar met het renaissancistische beeld van een tragische held?

 De definitie van een tragische held luidt: Hoofdpersoon van een literair werk, doorgaans een tragedie of een roman, die als held verwikkeld is in een reeks fatale gebeurtenissen die hem overkomen of die hij over zich afroept door een tragische vergissing te begaan, waardoor hij zijn treurig noodlot niet meer kan ontlopen.

 Frans Laarmans is de hoofdpersoon in het boek Kaas. Hij is een doodnormale man van 50 met een vrouw en twee kinderen en een prima baan. Na in contact te zijn gebracht met een kaasleverancier door ene meneer Van Schoonbeke, maakt Frans de fout om zonder enige ervaring in handel, voor de kaasleverancier uit Nederland te gaan handelen en meteen grote batches kaas te bestellen om deze door te verkopen. Na niet te lange tijd merkt Frans dat de verkoop stroef gaat en hij weinig vooruitgang boekt met zijn handel.

Frans had echter zijn baan bij “The General Marine and Shipbuilding company” niet opgegeven maar verlof verkregen door, via zijn broer, die arts is, een verklaring te krijgen waarin staat dat hij lijdt aan een spierziekte. Toen Frans doorhad dat de kaashandel niet ging werken, kon hij dus gemakkelijk weer verdergaan met zijn normale baan.

 Nu frans weer terug is bij zijn normale leventje, waardeert hij steeds kleinere dingen. Hij waardeert de dingen die voorheen in zijn ogen maar saai en gewoontjes waren. Zo heeft de gefaalde kaashandel uiteindelijk niks opgeleverd los van het feit dat Frans meer waardering heeft gekregen voor de kleine, maar dierbare dingen om zich heen.

 Ik vind Frans Laarmans geen tragische held. Dit vind ik omdat hij in de roman niet als held wordt afgebeeld maar als een normale man. Van een fatale fout is tevens ook geen sprake. Zo maakt Frans de fout om zonder ervaring een handel te beginnen maar deze fout is niet fataal en zal op de lange termijn alleen maar positiviteit brengen door de les die Frans heeft geleerd. De les om te waarderen wat je hebt en niet uit enthousiasme plannen op te pakken waarover je vrijwel niks weet. Zo is er op de lange termijn dus geen sprake geweest van een fatale fout of een tragische ondergang.

 Neem Herakles, misschien wel een van de meest bekende tragische helden ooit gekend, overgedragen vanuit de Klassieke periode. Een grote held die beschikte over immense krachten en die daarnaast ook nog zeer intelligent was. Hij werd bekend door het verrichten van twaalf zeer moeilijke taken, opgegeven door koning Eurystheus. Zijn eerste taak was bijvoorbeeld het doden van de leeuw van Nemea. Deze taak was zo moeilijk omdat deze leeuw een te dikke huid had om te doorboren met pijlen, speren of zwaarden. Herakles wist het beest echter te doden door het te wurgen en droeg de huid van de leeuw later als mantel. Dit is, net als het verrichten van alle elf andere taken, een werkelijke heldendaad. Enige jaren later was hij al getrouwd. Toen zijn vrouw er echter achter kwam dat Herakles verliefd was geworden op een andere vrouw smeerde zij Herakles zijn meest geliefde mantel in met het giftige bloed van Nessos en vernielde hier de mantel mee. Dit viel Herakles emotioneel zo zwaar dat hij zich op de brandstapel liet verbranden. Later werd hij echter opgenomen op de Olympus als god. Zo ging hij na al zijn heldendaden op een tragische wijze dood.

 Zo is Herakles een tragische held te noemen omdat hij een held was die op droevige wijze de dood vond en is Frans Laarmans dat niet aangezien hij niet beschouwd kan worden als een held, de fouten die hij gemaakt had niet fataal voor hem waren en hij uit zijn fouten een belangrijke les heeft kunnen halen, die hem uiteindelijk meer waardering en een positieve kijk op het leven heeft kunnen geven. Frans heeft zo enkele punten van gelijkenis met een tragische held, maar zelf is hij er geen te noemen. Frans is een normale man die hopeloos op zoek was naar uitdaging, spanning en een stroomversnelling in het leven dat hij voorheen maar al te saai vond. Help mijn man is kaashandelaar!

[gilleswijntuin]

Paris Flower Boys🌺🌺🌺

[gilleswijntuin]

Vliegend door het heelal in een gouden ei

Je geliefde kwijtraken en niet meer kunnen vinden. Alsof ze van de aardbol is verdwenen, alsof haar materie niet meer mocht bestaan.

 Het Gouden Ei, geschreven door Tim Krabbé is waarschijnlijk het best te beschrijven als psychologische horror. Twee totaal verschillende verhalen van twee totaal verschillende personen die verstrikt raken in elkaar door niks meer of minder dan toeval. De gedachten van de personen worden zo gedetailleerd beschreven dat elke emotionele wenteling de lezer kippenvel kan geven. Het idee van twee verhalen die langzaam vermengend raken in elkaar en wat er in dat gezamenlijke verhaal gebeurt, is angstaanjagend en speelt enorm in op het wantrouwende gevoel. Het boek kan worden verdeeld in drie perspectieven: het verhaal van het slachtoffer, het verhaal van de dader en het verhaal van de gebeurtenis.

 Rex Hofman en Saskia Ehlvest, een jong stel van in de twintig, zitten in de auto, rijdend naar Frankrijk, waar zij van plan zijn vakantie te gaan houden. Bij een korte benzine stop raakt Rex Saskia kwijt en zij is nergens te vinden… alsof haar gehele bestaan is uitgewist. Waar was Saskia naartoe en wie had haar meegenomen? Het verhaal van Saskia en Rex raakt verstrikt in het verhaal van ene Raymond Lemorne, een scheikunde docent. Maar wat heeft hij met Saskia en Rex te maken?

 Herhalende elementen zijn erg aanwezig in dit boek: het getal 8, het opgesloten zitten en het tankstation zijn de drie meest terugkerende elementen. Het opgesloten zitten komt ter sprake bij een opgesloten gevoel in een auto, het gouden ei en het opgesloten zitten in een doodskist. Door dit element gedurende het hele boek te blijven herhalen wordt er veel nadruk gelegd op het idee van het gouden ei, wat tevens de titel van deze roman is.

Het getal 8 keert vooral vaak terug in het deel van Rex en Saskia. Het getal 8 is het geluksgetal van Saskia dus door dit getal te noemen wordt de gedachte meteen weer bij Saskia gelegd.

En met het derde element, het tankstation, wordt de lezer herinnerd aan de hoofdgebeurtenis in het boek: de verdwijning van Saskia.

 Het verhaal is niet chronologisch: waar een deel van het ene verhaal eindigt, is het verhaal van de ander al een tijdje begonnen. Hierdoor komen de details in het verhaal duidelijker over en doordat het verhaal niet-chronologisch is, kan dit er juist voor zorgen dat het in een stroomversnelling kan raken wanneer de verschillende verhalen op dezelfde chronologische lijn komen. Ook dit geeft een erg spannende extra dimensie aan het verhaal.

 Het grootste deel van de tijd speelt het verhaal zich af op de snelweg of Autoroute. Het idee dat hiermee wordt versterkt is dat wanneer jij stopt de rest om je heen doorgaat. net als een auto die stopt bij een tankstation terwijl de rest van de auto’s op de weg doorgaan.

Het verhaal wordt, zoals eerder genoemd, bekeken vanuit drie perspectieven: het slachtoffer, de dader en de gebeurtenis. Hierdoor kan je de gedachten van alle personen goed volgen en het heeft er bij mij voor gezorgd dat ik een betere indruk van de personages als individuen heb kunnen verkrijgen.

  Ik vind Het Gouden Ei een mentaal angstaanjagend meesterwerk waarin geweldig is gespeeld met de tijd. Dit boek vind ik zo goed omdat alles uiterst gedetailleerd wordt beschreven en alles hierdoor intenser over kan worden gebracht. Tim Krabbé heeft de spanning gedurende het hele boek hoog kunnen houden en dat is een talent.

                                                                                     Gilles Wijntuin – St. Ignatiusgymnasium – 2016-2017

[gilleswijntuin]

Gedicht Slagveld

[gilleswijntuin]

Kite Runner Visual Summary

[gilleswijntuin]

Balansverslag

Ik lees eerlijk helemaal niet zoveel boeken behalve als er een opdracht is voor een bepaald vak zoals Engels of NederlandsMijn leesstijl heeft nooit echt verandering doorgemaakt. Altijd lees ik al het zelfde soort boeken. Behalve dan dat de woordkeuze ingewikkelder is geworden, de plaatjes uit de boeken zijn verdwenen en uiteraard de verhalen volwassener zijn geworden. Toch heb ik nooit een voorkeur gehad qua genre. Daarom ligt de keuze die ik maak voor een boek ook meestal aan mijn ‘mood’ De boeken die ik lees kunnen ficties, non-ficties, autobiografieën, ect. Zijn. Alleen als ik een autobiografie lees of een zakelijk getint boek dan heeft dat meestal als reden dat ik een te grote mond heb gehad en er te licht over dacht; zo las ik bijvoorbeeld De Prooi van Jeroen Smit of de autobiografie van Steve Jobs in het Engels. Niet omdat ik het leuk vond, maar kortom omdat ik het onderschatte. De afgelopen twee jaren heb ik geen favoriet genre gehad, al neigde ik wel naar fictie. Toch liepen de genres van mijn gelezen boeken uiteen. Een favoriet genre vormt zich waarschijnlijk ook wel met de tijd. Hierdoor weet ik niet wat mijn eerstvolgende boek zal gaan zijn en laat ik het gewoon afhangen van waar mijn interesse en gevoel op dat moment ligt. Altijd al hou ik ervan om boeken te lezen waarbij je een geheel fantaseerde wereld kan bedenken en het plaatje dat bij de tekst hoort kan fantaseren. Daarom haat ik het ook om een film te die is gebaseerd op een boek dat ik heb gelezen; die gefantaseerde wereld wordt in één keer verwoest en vervangen door een ander.

[gilleswijntuin]

Ahmed lieverd

“Ahmed lieverd, wakker worden!” hoorde ik mijn moeder de trap op schreeuwen. Normaal zou ik graag nog even blijven liggen, maar vandaag sprong ik eruit, en kleedde me zo snel mogelijk aan. Ik deed mijn boeken voor de dag in mijn tas, en rende naar beneden.

            “Goedemorgen Ahmed. Wat ben jij in een goed humeur zeg,” zei mijn vader. Ik knikte en propte een boterham in mijn mond. “Ahmed, rustig aan. Je hoeft echt niet eerder naar school.” Daar was ik het niet mee eens, dus ik bleef me erg haasten.

            “Ik breng je wel, schat,” zei mijn moeder. Toen het eindelijk tijd was om naar school te gaan, pakte ik voorzichtig de zelfgemaakte klok van de keukentafel en ging in de auto zitten.

            “Hij is prachtig geworden Ahmed. Kijk, je kan op de klok zien dat je veel te vroeg bent.” Dat realiseerde ik mij ook wel, maar ik wilde zeker weten dat er niks met de klok zou gebeuren; dat zou zonde zijn, aangezien ik er al maanden aan had gewerkt.

            Mijn moeder zette mij af op school, en ik ging rustig in een hoekje zitten bij de tafels op het schoolplein. Steeds meer mensen kwamen, ik herkende een paar van mijn vrienden, maar zij mij niet en liepen dus door. Uiteindelijk hoorde ik de schoolbel en liep het gebouw binnen.

            In de klas aangekomen staarde iedereen naar het ding in mijn handen. Mijn leraar kwam naar me toegelopen. “Ahmed, wat is dat voor een ding?” Trots liet ik mijn klok zien.

            “Een klok, meneer,” zei ik. “Ik ben er maanden mee bezig geweest, en nu is hij eindelijk af.” Meneer Smith leek vrij onder de indruk.

            “Zou je er zo aan het begin van de les misschien iets meer over willen vertellen?” Ik knikte hevig met mijn hoofd, en ging vrolijk aan mijn tafeltje zitten.

            Even later begon Meneer Smith met de les. “Goedemorgen allemaal! Vandaag hebben wij iets speciaals om de les mee te beginnen. Misschien hebben jullie het al wel gezien, maar Ahmed heeft vandaag iets bij zich. Ahmed, kom maar naar voren.”

            Ik stond op en liep naar de voorkant van het lokaal. Daar zette ik mijn klok op tafel neer, en draaide hem zodanig dat iedereen het kon zien. Toen begon ik nerveus te praten. “Dit is een klok die ik zelfgemaakt heb. Ik ben er een paar maanden mee bezig geweest, en dit is hem uiteindelijk geworden. Vragen, iemand?” De leraar gaf vervolgens iemand de beurt.

            “Werkt de klok ook echt? Anders is het namelijk niet echt iets heel knaps.” Ze begon te grinniken, en ik voelde mezelf opnieuw nerveus worden. Ik nam een keertje diep adem, en begon weer met praten.

            “Ja, Natalie, de klok werkt echt. Kijk zelf maar.” Ik draaide de knop om, en de klok begon langzaam te draaien. Er kwam een luid applaus uit het klaslokaal, en ik was nog nooit zo trots geweest op iets dat ik zelf gecreëerd had.

Ik zag in mijn ooghoek de docent. Ik had hem al de hele tijd lang in de gaten gehouden; je weet wel, om te kijken wat hij ervan vond. Tot mijn grote verbazing zag ik dat hij niet klapte en hij stond daar maar, Niet wetend wat te doen. Ik bleef hem aankijken, ik was verbaasd en vroeg me af waarom hij niet reageerde. Ik ging verder met het presenteren: “zijn er nog meer vra…..” voordat ik mijn zin af had kunnen maken onderbrak de docent mij ruw met zijn luide stem: “Stil, in hemelsnaam, allemaal stil!” en het applaus stopte abrupt[WG1] . Ik snapte niet wat er was en stond daar maar met mijn bek vol tanden, niet wetend waar deze plotselinge uitbarsting goed voor was. Voordat ik kon vragen wat er gebeurde, werd ik bij mijn armen gegrepen en ruw de kast in geduwd. De leraar draaide de kast op slot, maar door de deuren hoorde ik hem schreeuwen. “Iedereen verlaat onmiddellijk het lokaal uit het lokaal, iedereen eruit! De klok gaat ontploffen, hij is aan het roken en aan het tikken! Iedereen eruit, iedereen eruit!” De klas was in pure chaos, maar gehoorzaamde de leraar en maakte snel dat ze wegkwamen. Enkelen momenten laten hoorde ik een stroom van leerlingen door de gangen razen. Waarom? Waarom verlaat iedereen het gebouw? Waarom gebeurt dit? En waarom word IK in godsnaam opgesloten in een kast? Tranen rolden over mijn gezicht. Wat had ik gedaan?

            Ik keek door het sleutelgat van de kast, en zag dat de klok inderdaad was gaan roken. Had ik er zo mijn best op gedaan, en dan gaat het kapot!

            Ik timmerde op de deuren van de kast, en begon te schreeuwen. “Help, meneer Smith! Help! Kom mij toch alstublieft helpen.” Maar meneer Smith, die nog als enige in het lokaal aanwezig was om zeker te maken dat iedereen weg was gekomen, begon schreeuwend het lokaal uit te rennen.

            “Denk je echt dat ik een vuile terrorist zoals jij zal helpen?! Ben je niet goed bij je hoofd of zo? die moslims zijn ook niet te vertrouwen.” Met die woorden verliet ook meneer Smith het lokaal.

            Verslagen zakte ik tegen de kastdeur aan. Ik begreep het niet. Waarom zou meneer Smith zoiets zeggen? De klok ging alleen kapot, en ik kon daar echt niks aan doen. Ik kan er ook niks aan doen dat ik moslim ben, maar dat soort dingen mag hij toch niet zeggen? Ik was boos, verdrietig, verslagen en onwetend waarom dit alles aan het gebeuren was. Boos dat mijn uitvinding kapot ging. Boos om de bangheid van de klas en meneer Smith. Boos om de racistische uitspraken die meneer Smith mij toewierp voordat hij het lokaal verliet. Wat ging er nu gebeuren? Ik stopte met denken, legde mij erbij neer en sloot mijn ogen.

[gilleswijntuin]

Boekrecensie

[gilleswijntuin]

summer is loading.....