goldenmoon99

[goldenmoon99]

15 juli 2020

Alweer bijna een jaar sinds ik hier mijn gevoelens heb geuit. Er zijn veel dingen gebeurd afgelopen jaar. Veel ups en downs gehad. Om eerlijk te zijn meer downs dan ups. Ik probeer me alsnog wel positief in het leven te zetten en probeer ik optimistisch te zijn. Door alles wat er is gebeurt ben ik erg teruggetrokken geworden. Vergis je niet, ik was al wat terug getrokken, maar door de nare ervaringen is dit erger geworden. Door de slechte ervaringen die ik heb meegemaakt probeer ik als een perfecte student te gedragen op stage. Ik zeg niet te veel en ik zeg niet weinig. Ik zeg wat ik weet maar niet meer, omdat ik bang ben dat ik als betweterig wordt gezien. Tijdens gesprekken ben ik heel bewust van wat ik zeg, welke zinnen of woorden ik gebruik en hoe anderen daarop reageren. Ik doe dit omdat ik niet weer een mes in me rug gestoken wil hebben. Het is denk ik daardoor dat ik nu tijdens gesprekken kleine leugens vertel om mezelf als goed te laten zien. Ik wil niet liegen maar het gebeurt van zelf en ik haat mezelf voor dit. Wordt ik misschien langzaam een pathologische leugenaar?

Eerlijk gezegd ben ik klaar met dit leven. Natuurlijk zijn niet al mijn dagen vol met grijze wolken en zijn er ook dagen waar de zon schijnt. Het is meer omdat ik klaar ben met mezelf. Ik haat hoe ik ben. Kan ik niet herboren worden zodat ik me leven opnieuw kan starten?

[goldenmoon99]

27 oktober 2019

Mijn wereld wordt grijzer en grijzer naarmate de tijd verstrijkt. Ligt het aan mijn persoonlijkheid of aan mijn omgeving. Zelf denk ik beide. Ik heb een persoonlijkheid waarbij ik te erg bewust wordt van anderen en over hun mening, hierdoor denk ik nooit goed genoeg te zijn en leg ik de lat voor mijzelf te hoog. Als gevolg hievan zijn mijn verwachtingen te hoog en als ik het niet kan halen dan martel ik mezelf van binnen met kleinerende gedachtes. Mijn omgeving is niet bepaald een plek waaraan ik me gevoelens kan uiten en om troost kan vragen. Mijn vrienden hebben hun eigen problemen waarmee ze dagelijks worstelen en ze komen naar mij voor hulp en advies. Mijn broer en zus hebben het druk met hun eigen leven. De enige persoon naar wie ik toe kan gaan is mijn moeder. Mijn moeder is een hardwerkende, zachtaardige en liefdevolle ouder. Het enige probleem is dat ik nooit een gesprek met haar kan aangaan zonder dat het uitloopt tot een ruzie. In die ruzie kan mijn moeder pijnlijke dingen roepen. Ik snap dat als je eenmaal in een ruzie zit, je niet helder na kan denken en dingen roept zonder er twee keer over nagedacht te hebben. Je wilt immers winnen en dat kan je doen door de ander pijn te doen door dingen uit het verleden te halen. Het onderwerp wat mijn moeder altijd pakt, is mijn vader. Het is dan wel 8 jaar geleden dat heb hem voor het laatst heb gezien maar toch doet het wel pijn als ze dingen zegt als: ‘ik had netzoals jouw vader jou moeten verlaten’ ‘hij wist dat je alleen maar een last kon zijn en kijk nu naar hem genietend van zijn leven met zijn nieuwe vrouw. Dat had ik kunnen zijn’. Dus ja...de enige plek waar ik mijn gevoelens kan uiten is hier. Het komt wel goed, aan alles is een einde.

[goldenmoon99]

6 Juni 2019

Laatste paar maanden heb ik weer een dip. Ik weet zelf dat hierbij meerdere factoren een rol spelen. Het grootste factor voor de dip ben ik wel zelf. Ik zit intern een gevecht met mijzelf aan te gaan. Ik haat mijn eigen persoonlijkheid en dat ik over alles 100x nadenk. Waarom kan ik niet direct zijn. Waarom twijfel ik altijd zo erg aan me zelf en heb ik geen zelfvertrouwen. Waarom denk ik zoveel na over de reacties van anderen en wat zij wel niet van mij denken.

Deze eigenschappen en karakteristiek van mij belemmerd mijn dagelijkse leven. Ik doe hard mijn best om meer open te zijn maar het lukt me gewoon niet.

Zou ik in de toekomst meer zelfvertrouwen hebben en meer opener kunnen zijn...? Laten we hopen van wel.

[goldenmoon99]

10 Maart 2019

Thuis voel ik me niet gehoord. Moeder die mij nooit laat uitpraten en altijd alle schuld legt op mij. Ze vindt mij dom en niet geloofwaardig. Ze moet het altijd wat ik geef aan informatie dubbel checken bij iemand anders, of het werkelijk klopt. Ze negeert mij en prefereerd haar andere dochter over mij. Dit laat ze overigens heel duidelijk merken. Wat heb ik gedaan om zo behandeld te worden. Is het misschien mijn eigenschuld. Ligt het aan de manier hoe ik spreek of ligt het aan mijn non verbale communicatie. Ben ik niet goed genoeg? Hoe hard ik mijn best ook doe. Ik zal nooit goed genoeg zijn.

Zelf merk ik de laatste tijd dat ik steeds meer down Hill ga met mijn emoties en zelfvertrouwen.

Maar hopelijk...this too shall pass.

[goldenmoon99]

23 februari 2019

De laatse 4 dagen heb ik wat gemixte gevoelens. Ik ben niet ongelukkig maar ook niet gelukkig. Ik kan niet goed achterhalen waaraan dit kan liggen. Hopelijk voel ik me morgen wat beter.

[goldenmoon99]

9 Maart 2018

Vandaag voelde ik me echt alsof ik goed bezig was. Ik werd super goed op stage begeleidt en kreeg veel hulp aangeboden. Hoop dat het zo door gaat! Sport kleding is ook binnen dus we gaan lekker sporten morgen. Rijles heb ik ook weer gehad. Vandaag was echt een top dag :)

[goldenmoon99]

9 januari 2018

Gisteren geslaagd voor me theorie!! Ben zo blij!

Morgen begint stage weer na 2 weken lang vrij te hebben. Kijk er niet naar uit, heb ook helemaal geen zin er in. Maar ja kan niet anders.

[goldenmoon99]

10 december 2017

Niks verloopt goed. Alle beslissingen die ik neem pakken verkeerd uit. Waarom werkt alles zo tegen.

[goldenmoon99]

29 November 2017

Ik heb een hekel aan mensen die onderscheid maken tussen personen. En dan ook nog eens duidelijk laten zien wie hun favoriet is.

[goldenmoon99]

24 November 2017

Stage dag was vandaag best leuk 🙂

[goldenmoon99]

23 november 2017 19:56

Gefrustreerd

Niks gaat goed. Met alles heb ik problemen. Ik zie het positieve niet meer in het leven. School is kut. Hoe doodhard ik ook leer voor een toets, ik haal alsnog slechte cijfers. Ik vind me opleiding niet leuk en daardoor me stage ook niet. Me familie gaat me haten als ik stop met de opleiding en me moeder zal heel teleurgesteld zijn op mij. Ik wil dat niet. Ik heb problemen met rijlessen. Ik heb ruzie met mijn instructeur omdat hij all het schuld op mij legt terwijl IK betaal voor de lessen. En HIJ dus tijd voor MIJ moet vrijmaken en niet steeds maar de lessen moet lopen afzeggen “omdat het niet uitkomt of dat hij het druk heeft”. Thuis voel ik me niet op mijn gemak. Wat komt doordat ik het gevoel heb, dat mijn moeder en haar vriend niet gezellig met elkaar kunnen doen als ik er bij ben. Ze doen dan heel leuk tegen elkaar, maar zodra ik er ben is het gelijk STOP. Ik voel me dan ook niet welkom. Dus ik zit dan heledag zowat in mijn kamer alleen.

Voor nu zie ik het nut niet in mijn leven. Ik hoop maar dat de dagen die eraan komen, wat beter zijn dan de afgelopen maanden.

[goldenmoon99]

7 november 2017

23:27

Morgen begint stage 😓

Wish me Good luck