hayalbilgin

[hayalbilgin]

🤍

[hayalbilgin]

ben aşık oldum.

[hayalbilgin]

güneş geceyi sevmedi diye ay doğmayı bırakmaz.

[hayalbilgin]

düzenim bozulur, hayatım alt üst olur diye, endişe etme. nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?

[hayalbilgin]

yapılanların pişmanlığı, yapılmayanların keşkesi, yapılabileceklerin bilinmezliği, yapılamayacakların çaresizliği..

[hayalbilgin]

çok depresif ya da karamsar bir insan değilim, sadece bazı şeyler yolunda gitmiyor ve kendime kurduğum küçücük dünyam zaman zaman başıma yıkılıyor. tonlarca yükün altında tek başıma eziliyorum, bu kadar.

[hayalbilgin]

bak,insanlar sana hep yakıştırmalar yapar. güçlüsün derler, çok güçlüsün. asabisin derler, güzelsin, çirkinsin, akıllısın derler. korkaksın derler, acemisin, ustasın derler, arada kafaları bozulur siktir lan derler. insanlar hep bulurlar diyecek bir şey. seni istedikleri kalıpların şekillerine sokarlar. iyiyim, kötüyüm diyemezsin. asabi değilim,sinir hastasıyım mesela ben. çocukluktan. bir şeye biraz kızsam, üzülsem, korksam diz kapaklarımdan başlayıp, ellerime, sonra çeneme varan titremeler yaşarım. kekelerim, gözlerim dolar. ama anlatamazsın kimseye, anlamak istemezler. inanmazlar, umursamazlar. güçlü değilim diyemezsin. sen ki derler; şuna göğüs gerdin, sen ki bunu yendin, sen ki neleri atlattın.. yoruldum işte diyemezsin. ayakta o kadar çok durdum ki taşımıyor o dizler artık, diyemezsin. diyemezsin. kendine yediremezsin. alçaltacak sanırsın seni. belki birileri, zayıf yanlarını görsün istemezsin. bilirsin insanın emdiği süt çiğdir, kullanır herkes herkesin zayıflığını. ne acı diyorum bazen, acıyorum kendime ve hepimize. tüm bu beni anlayan,bana benzeyen insanlara.

[hayalbilgin]

bazı insanlar, gitmeleri gerektiği gibi kalmamaları gereken yerlerde iz bırakır. onu özlememeliyim, biliyorum. beni kıran, yarım bırakan birini.. ama kalbim aklım kadar güçlü değil. gözüm, onu görmediği her saniyede bir hatırasına daha takılıyor. sesini unutmam gerek, ama rüyalar inadına fısıldıyor. gülüşünü silmem gerek, ama içimde yankılanıyor hâlâ. en çok da kendime kızıyorum; hâlâ bir gün dönse affeder miyim diye düşünürken yakalıyorum kendimi. oysa ben, unutmam gereken birini, her geçen gün biraz daha özlüyorum.

[hayalbilgin]

aslında iyiyim gerçekten, bi kere özgür hissediyorum kendimi, çapraz yatıyorum yatakta. “oh be” diyorum“her şey tamamen benim artık.” canım ne isterse onu yapıyorum. ama bazen, bilhassa akşam olurken bi tuhaflık olmuyor değil. sızlıyorum, özlüyorum. resimlerini atamıyorum mesela, bakamıyorum. kızıyorum, çok kızıyorum. üzmek istiyorum seni, canını yakmak istiyorum. sonra yatışıyorum, sana da üzülüyorum. ama iyileşiyorum ya, iyileşiyorum.

[hayalbilgin]

günlerce, aylarca gelmeni bekledim, gelmedin. sen hiç gelmedin. ve ben, hep seni bekledim. olmadığın her an, içimde bir eksiklik, bir boşluk. bütün yollar seni getirecek diye umut ettim, ama senin olmayışın her köşe başında beliriyordu. sen yokken, ben hep seni aradım. ve seni bulamayınca, bir parçam hep kayboldu.

[hayalbilgin]

neyin bildin ki değerini, benimkini bilecektin? elinde kırılan her şeyi suçladın, bir tek tutmayı bilmedin. sevgi sana ağır geldi belki de, çünkü taşıması değil, terk etmesi kolaydı senin için. ben yandım.. sen sadece biraz ısındın.

[hayalbilgin]

affettim seni. kalbimi ikiye böldüğün halde, yarısında hâlâ sen vardın diye. “seviyorum” dedin ya, o kelimeye tutundum. belki yalanın sıcaklığı, gerçeğin soğukluğundan daha çekiciydi o an. ama ne garip.. aynı yerden bir daha kırıldım. bu sefer ne aldatıldım ne de kandırıldım. sadece terk edildim.. sessizce, iz bırakmadan. en çok da, gideceğini bile bile kalmanı dilediğim için canım acıyor şimdi. bazen sevgi, sadece bir kelimenin içinde saklanmaz; bazen de bir vedanın bile içinde yoktur.

[hayalbilgin]

içimde kırık dökük bir yer kaldı artık, kimse dokunmasın diye sustuğum. sen başka kollarda gülüyorken, ben kendi içimde suskunluğumu büyütüyorum.

[hayalbilgin]

gitme dememle kalsan ne olur, gönlün çoktan yola çıkmış bile.

[hayalbilgin]

bu gece yine tam yaralarımın üstüne oturdun. nefes almaya çalıştıkça daha çok boğuldum. sana geldiğim günü hatırlıyorum. Siyah saçların. Bi ah çeksem de gülsen öyle güzeldi ki yanakların. izlerken yüzünü gözlerim dolardı. beş dakika fazla göreyim, ömrüm kısalsın derdim, öyle razıydım. tartıştığımızda barışacağımızı bilsem bilr yine içim acırdı. suratım asılır, yemek boğazımda kalır, gözlerim telefondan ayrılmazdı. fazla bekletmezdin beni arar gönlümü alırdın. ne kadar çok kırılırsam kırılayım, ne kadar çok canım yanarsa yansın, bir "yapma aşkım " dediğinde affederdim. sen benim karanlıkta tek ışığımdın. değneğim değil bacağımdın. üşüdüğümde ocağımdın. en kötü zamanlarımda bile bir yüzümü okşasan her şeyi unutturanımdın.

ve geldi çattı o gün.. bitmişti. anladım. telefonum bir daha çalmayacaktı. nefes alamıyordum sanki ayaklarım kırılmıştı. insanın yüreği ağrır mı? sanki bin yerinden çatlamıştı. beni sevmediğin bu soğuklarda üşümeye mecbur bıraktın sen. sıcağımı kaybettim, gecelerimi kaybettim. gözyaşlarımı değil gözlerimi kaybettim.

unuttum diyorum onu. sana ait her şeyi kaldırıp çöpe atıyorum. ama bu eller ellerini tuttu, kesip atamıyorum. güldüğüm zamanlar oluyor. böyle içten içe kahkaha attığım zamanlar. Böyle birden aklıma düşüyorsun. kalbim sıkışıyor. yüzümde istemeden sahteleşen bir gülücük. ah ulan sen beni nasıl böyle güzel darmadağın ediyorsun?

insanlar sevdiklerini gülmelere, sen beni ihanetlere alıştırdın. ellerim dedikçe el olmayı kendine nasıl yakıştırdın? oksijensiz kaldığımda tek solunumum.. varım deyip ilk kaybolanım oldun . benim canım.. ben senin belki bir gün lazım olur deyip kenara attığın eşyan mı oldum? beynimin içinde gezen, benim olmayan sen! git artık evimden.! evimden, ocağımdan, beni ağlattığın şarkılardan. git başımdan beni yine aldattığın yalanlardan. sabahımdan, boynu bükük bıraktığın hayalimdeki yuvamdan. baktığın yerlerde olmamdan ama hiç bir zaman olmamamdan. üzülüyorum can parçam, üzülüyorum. üzecekler seni, yakacaklar canını. sevemiyorum benim olmayan birini anlatışımı. bu defa 'geldim' dedin. güvenemedim giydim can yeleğimi. acımadın ulan yedin son emeğimi. yenilemedim bu defa gerçeklere, yanlışsın yanlış. öyle bir yanlışsın ki senin bütün doğruların bile yanlış.

[hayalbilgin]

en çok sende üzüldüm, çünkü en mutlu olduğum sendin. en çok senden uzaklaştım, çünkü en yakın hissettiğim sendin. en çok canım sende yandı, çünkü canımın bir parçasıydın. en çok senden kaçtım, çünkü en çok sana güvenmiştim. en çok sana öfkeliyim, çünkü en çok seni sevmiştim. bir anlatsam.. tabii ki ilk kez seninle üzülmedim, bunu bana ilk yapan da sen değilsin. benim bunu yaşamam da sadece seninle ilgili değil elbette. ama sen, dünyamın merkezindeydin. dünyama değemeyenler, beni yıkmaya çalışsa kaç yazar? sen ise en içerideydin. ben en çok sana kırıldım, çünkü en güçlü yanım sendin.

[hayalbilgin]

kimseyi içinde aklamaya çalışma. herkes her şeyi bilerek, isteyerek hatta gözünün içine baka baka yaptı. üstelik yaparken utanmadıkları gibi kendilerini iyi, seni kötü ilan ettiler.