heartinhue

[heartinhue]

Συγνώμη που με βλέπεις κάθε φορά στο όριο της τρέλας

Δεν θυμάμαι το όνομα της καινούργιας σου κοπέλας

Συγνώμη που δεν κάνω κινήσεις για το καλό μου

Και όλο στέλνω μηνύματα και κοιτάω στο κινητό μου

Συγγνώμη που η πρώτη μου αντίδραση σε κάθε γαμημένο σχόλιο είναι να δικαιολογηθώ

Συγγνώμη που λέω δεν είμαι έτσι εγώ αλλά αρχίζω και πιστεύω ότι αυτό το έτσι μάλλον είμαι εγώ

[heartinhue]

Όταν δεν μπορείς με κανέναν να τα βρεις

Και δεν σου φτάνουν οι λέξεις για να συνεννοηθείς

Νιώθεις μόνος

Δεν σε καταλαβαίνει κανείς

Ψυθίρισε το όνομα μου και θα έρθω να σε βρω

Δεν χρειάζεται να ακούσω τι και πως

Μπορώ να καταλάβω την ψυχοσύνθεση σου με ένα βλέμμα

Ακόμα και αν δεν έχεις όρεξη να πεις κουβέντα

Ελα να με βρεις

Θα σου κάνω παρέα στην σιωπή

Πάντα θα είμαστε εγώ και εσύ

[heartinhue]

4/07

Θυμάσαι πριν λίγους μήνες που όλα μοιάζαν δύσκολα …

«Βουνό» όπως μου είχες πει στην Θεσσαλονίκη

Τα κατάφερες φως μου . Το ανέβηκες αυτό το βουνό , μόνος σου . Με την αξία σου . Με κόπο . Προσήλωση . Θυσίες .

Το ξέρω ότι στο έχω πολλές φορές σήμερα αλλά δεν είναι αρκετες …Είμαι περήφανη για σένα .

Σου αξίζει φως μου . Ένα καλοκαίρι ξέγνοιαστο . Με χαλάρωση , μασάζ άφθονα και αγάπη. Απεριόριστη αγάπη . Χαρά , γελοίο , παγωτά , κρέπες . Ολα όσα αγαπάς :)

Πολύ μπορεί να πουν ότι ήταν απλά ένα μάθημα αλλά ήταν πολύ παραπάνω . Και εγώ το ξέρω . Το είδα με τα μάτια μου .

Συγχαρητήρια φως μου , αυτό είναι το πιο ειλικρινές πράγμα που έχω να σου πω . Σήμερα να είσαι λίγο παραπάνω περήφανος για τον εαυτό σου . Γιατί είσαι σπουδαίος. Ο πιο σπουδαίος άνθρωπος που ξέρω ( μαζί με τους γονείς μου )

Σαγαπω

Με αγάπη ,

Το φως σου :)

[heartinhue]

Athina sagapw alla goodfucking bye (me exis ksefragiasei)

[heartinhue]

κανένας κάτω στο κοινό

τι σκέφτεσαι ; πως νιώθεις ; τι κάνεις γενικώς ;

καποτε δεν ανέβαζα σε αυτή τη σελίδα μόνο εγώ

( κενό )

[heartinhue]

Ακόμα και αν φύγεις για τον γύρω του κόσμου Θα είσαι πάντα το φως μου

[heartinhue]

Σήμερα όπως καθόμασταν στο ποτάμι ( όχι στην λίμνη ) και χαζεύαμε την θέα , μου μίλησε ένας παππούς . Με ρώτησε:

«Ποιο κτήριο είναι αυτό απέναντι ;»

Του απάντησα δεν ξέρω …. Ξαφνιάστηκε. Μου λέει «Μιλάς αγγλικά ;» . Απάντησα ναι δεν είμαι από εδώ έχω έρθει για διακοπές . Μου χαμογέλασε. Η μαριλεια ήταν λίγο πιο πέρα . Με είδε που μου μίλαγε ο παππούς και τρόμαξε ( νόμιζε οτι με ενοχλούσε ). Ηρθε γρήγορα και του είπε : « Όχι δεν είμαστε από εδώ» . Μεσα σε λίγα δευτερόλεπτα κατάλαβε ότι ο παππούς δεν είχε κακές προθέσεις . Πιάσαμε συζήτηση .

«Είμαι από την Φλόριντα. Βλέπετε αυτόν κάτω δίπλα στην βάρκα; Είναι ο γιος μου . Μένει εδώ και του ζήτησα να με φέρει στο Παρίσι . Ηθελα να δω το Παρίσι πριν πεθάνω . Είμαι 82 χρονών . Εχετε αγόρια κορίτσια ;»

Απαντησε η μαριλεια όχι . Δεν πρόλαβα να μιλήσω εγώ και μας είπε ….

«Ακούστε κάτι.Το τελευταίο βράδυ πριν φύγω καθόμουν στο κρεβάτι όπως πάντα με την γυναίκα μου και έτσι όπως άνοιξε το κομοδίνο για να βάλει τα γυαλιά της μέσα της άφησα ένα σημείωμα»

Να ξέρεις Σαγαπαω σε περίπτωση που γίνει κάτι στο ταξίδι

« Είμαστε μαζί 58 χρόνια . Ειναι ο έρωτας της ζωής μου . Μου λείπει . Βρήκα θάρρος και εγώ στα 82 να έρθω στο Παρίσι» Χαμογέλασε…

«Μην σας ταλαιπωρώ κορίτσια . Σας εύχομαι να βρείτε και εσείς τον έρωτα της ζωής σας .»

Συγκινήθηκα . Πολύ. ( με ξέρεις δάκρυσα και λίγο ) Αλλά χαμογελούσα φεύγοντας . Σκεφτόμουν ότι τα έχω καταφέρει . Εχω βρει τον έρωτα της ζωής μου . Τι όμορφο συναίσθημα . Τι ανακούφιση . Οσο μιλούσε ο παππούς σκεφτόμουν εσένα διαρκώς . Πόσο σε αγαπάω . Πόσο μου λείπεις . Πόσο σε θέλω .

Μπορεί να μην είσαι εδώ αλλά θέλω να σου μεταφέρω κάποιες στιγμές από αυτό ταξίδι ( και κάθε επόμενο ) που με αγγίζουν όσο πιο παρα��τατικά μπορώ . Ελπιζω να το πετυχαίνω

[heartinhue]

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις

το παραμύθι να μου πεις

σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις

σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς.

[heartinhue]

[heartinhue]

[heartinhue]

[heartinhue]

ti fash? genikos

[heartinhue]

Μερικα γιορτινα συναισθηματα μου

Τα χριστουγεννα παντα ερχονται σαν μια γιορτη που περιμενεις, αλλα οταν φτασουν ειναι παντα λιγο διαφορετικα απο οτι τα περιμενες. Παντα καποιος λειπει απο το τραπεζι. Και οσο περνουν τα χρονια τα σερβιτσια μειωνονται. Τα στολιδια ειναι στο ιδιο σημειο. Τα φωτα αναβοσβηνουν με τον ιδιο ρυθμο. Η μουσικη εχει την ιδια μελωδια. Μα ολα ειναι διαφορετικα. Εγινα απο αυτους που θεωρουν τα χριστουγεννα την γιορτη της δυστυχίας τους; Θυμαμαι παλια το τραπεζι μας να ειναι πιο γε��ατο , τα χαμογελα πιο μεγαλα , το τζακι αναμενο , τα φωτα πολυχρωμα , τα αστεια πιο ευχαριστα , το κλιμα πιο ελαφρυ.

Τωρα ολα μοιαζουν γκρι.

Οι γονεις μου εχουν αρχισει και γερνανε. Τα αδελφια μου πιο ξενα απο ποτε. Σημερα συνειδητοποιησα οτι δεν εχουμε πει ποτε σαγαπαω με τα αδελφια μου .

Και εγω ενας απλος παρατηρης. Νιωθω σαν παντογνωστης ωρες ωρες . Ξερω πως νιωθουν ολοι για ολους . Κανεις δεν ξερει πως νιωθω εγω. Και ισως κανεις και να μην μπορει να με καταλαβει και ποτε .

Ξερω οτι ενα απλο αστειο που εκανε ο μπαμπας μου κρυβει μελαγχολία και απωθημένο χρόνων για τον χωρισμο με την μαμα μου . Ξερω πως οταν ο μπαμπας μου μιλαει περηφανος για το ποσο καλα τα παω στην σχολη ,πληγωνεται ο αδελφος μου που δεν καταφερε να τελειωσει την σχολη του και τωρα λογω του χαμηλου μισθου του δεν μπορει να κανει οικογενεια. Ξερω πως η μαμα μου νιωθει πως εχει μεινει πισω οταν μιλαμε για τα νεα μας και νιωθει λιγοτερο «μαμα».

Ξερω πολλα. Και νιωθω ακομα περισσοτερα. Ισως αυτη η η ενσυναίσθηση που εχω ειναι ευχη και καταρα ταυτοχρονα.

Ειμαι ευγνωμον για την οικογένεια μου . Και ειμαι σιγουρη ότι υπαρχουν οικογενειες με περισσότερα προβληματα . Και πιο σοβαρα. Αλλα δεν μπορω να σταματησω να σκεφτομαι, υπαρχουν και οικογενειες χαρουμενες . Με τραπεζια μεγαλα, τοσο μεγαλα που δεν βλεπεις το τελος τους . Με χαμογελα πλατια. Με χαρτοπετσέτες με σχεδιακια χριστουγεννιατικα και τραπεζομαντιλα εορτινα. Και ξερω οτι Υπαρχουν τέτοιες οικογενειες γιατι υπηρξα και εγω σε μια τετοια για λιγο καιρο. Και ας μην ηταν η δικια μου . Και ας ελείπε ο μπαμπας μου . Υπηρχε αυτη η βαβουρα απο φωνες γνωριμες, πολυκοσμια . Γεματο το σπιτι.

Τα Χριστουγεννα γινομαι ο πιο ζηλοφθονος ανρθωπος σε αλλον τον πλανητη. Βλεπω τα στορι με μανεια , μου φαινονται ολα βγαλμενα απο αλλο κοσμο.

Δεν εχω κακες αναμνησεις απο τα τελευταια χρονια μου στην αθηνα. Εχω κακα συναισθηματα . Αυτο το δισβαστακτο αγχος . Που δεν το σηκωνε η ψυχη μου . Φοβαμαι . Τα γραφω αυτα απο τον ιδιο καναπε που με πιανανε κρισεις πανικου και δεν μπορουσα να αναπνευσω απο το κλαμα . Βγαινω στα ιδια μερη που ενιωθα την ανασα μου να κοβεται τα ποδια να λυγιζουν και να αναζητω λιγο αερα να απανεπνευσω .

Οταν ημουν στα χειροτερα μου δεν ειχα κανεναν να με βοηθησει . Βραδια που δεν κοιμομουν . Εκλαιγα . Σκεφτομουν. Οι σκεψεις μου πλακωνανε η μια την αλλη . Η μια χειροτερη απο την αλλη. Οι γονεις μου με αγαπανε και οι φιλοι μου αλλα κανεις δεν καταλαβε ποτε. «Μαρια μην αγχωνεσαι απλα» «εχω δουλεια μαρια δεν μπορω να ερθω» «Μαρια ειναι βραδυ εδω πεφτω για υπνο» «Φαινεσαι κουρασμενη» . Δεν κραταω κακια ομως, ουτε νιωθω οτι με κρεμασανε . Εγω κρεμασα τον εαυτο μου.

Ετσι το εφεραν οι συνθηκες δεν το επελεξα.

Δεν ειμαι αυτο το ατομο πλεον. Η φουσκα εσκασε . Ειμαι πιο δυνατη . Παρολαυτα φοβαμαι . Δεν θελω να ξαναπερασω κατι τετοιο μονη μου. Ενα συναισθημα παντα θα υποβοσκει.

Φετος ηρθαν ατομα στην ζωη μου , εφυγαν και πολλα απο αυτη . Ειμαι ευγνωμων και για τα δυο . Αλλα κυριότερα ειμαι ευγνωμων που γνωρισα τον φιλιππο . Τον αγαπημενο μου ανθρωπο σε ολο τον πλανητη. Τον μονο ανρθωπο που μαζι του επικρατει ηρεμια. Τον μονο ανθρωπο που αγαπαω πιο πολυ απο τον εαυτο μου. Τον μονο ανρθωπο που μοιραζεται την χαρα μου , τον πονο μου, το αγχος μου , την λυπη μου . Το μονο ανθρωπο μου ανέστρεψε τα δεδομενα μου . Που μου εμαθε πως να αγαπαω . Που μου εδειξε τι θα πει ερωτας , τι θα πει σεξ , οίκοιοτητα , συζητηση , διαφωνιες . Που για πρωτη φορα ειπα «μου λειπεις» νιωθοντας ενα απεραντο κενο μεσα μου . Αυτο το «μου λειπεις» το νιωθω τοσο εντονα , τοσο αισθητη η απουσια του .

Φετος για να ειμαι ειλικρινης με πηγε γαμιοντας η χρονια . Τοσο κατω δεν εχω ξαναπεσει . Αλλα μου εμαθε πολλα . Παρα πολλα . Ομορφα και ασχημα . Οποτε αν το τιμημα του να βρω τον εαυτο μου ηταν να τον χασω εντελως . Ας ειναι . Μπαινω στο 2025 πιο δυνατη , με φιλιες ουσιαστικες , με τον ερωτα της ζωης μου , με την οικογενια μου που ( και ας ειναι λιγο οτι να ναι ) με αγαπαει πολυ.

Αυτα , ισως ειναι πολυ μιζερα καποια πραγματα που γραφω αλλα ειναι η αληθεια. Δεν με καθιστα ομως μιζερο ανρθωπο .Ειμαι αισιοδοξη .

Καλη χρονια λοιπον .

[heartinhue]

-Τι μουσικη ακουτε;

-Οτιδηποτε δεν υποτιμαει την νοημοσύνη μου

(πως δεν ειχα σκεφτει αυτη την απαντηση τοσο καιρο)

[heartinhue]

Στις βιτρινες που μου φερνουν ζαλη

Στος οθονες που χτυπανε τα κομπιουτερ γραμματα

Καθρεφτιζεσαι μπροστα μου παλι

[heartinhue]