labellevoix-blog1

[labellevoix-blog1]

ANG DATING IKAW AT AKO

Saya, tuwa, lungkot, galit, inis ewan

Hindi ko alam at hindi ko malaman-laman

Hindi ko maintindihan kung anong emosyon ang nararamdaman ko ngayon

Para akong binabalot ng iba’t ibang katauhan na nagnanais lamang na makawala sa bangungot ng kahapon

 Ngunit kahit anong pilit kong pagkawala sa mga ito

Kahit anong pilit kongpagtanggal sa mga alaala mo

Palagi pa rin itong bumabalik sa isipan ko

Binibisita ako at pilit itinatatak sa puso’t isip ko ang dating ikaw at ako

 Oo dati, ang dating ikaw at ako

Kung gugustuhin ko, malapit na magkaroon ng tayo

Muntik-muntikan na tayong bumuo ng ikaw at ako

Ngunit ang lahat ng ito ay matagal ng huminto – ang dating ikaw, ang dating ako, ang dating tayo

 Lahat ng ito’y nag-umpisang huminto noong araw na binalewala mo ako

Noong biglang umiba ang iyong paraan ng pakikitungo

Ewan ko ba kung bakit basta agad-agad na lumabo

Ang dating namumuo ay tila unti-unti ng gumuguho

 Katulad ng mga bula na habang giliw na giliw mong pinagmamasdan

Habang inaaninag mo ang taglay nitong kagandahan

Ay siya ring unti-unti nitong paglabo

Hanggang sa isang iglap ay tuluyan ng naglaho

 Siguro magaling ka lang talaga magpanggap, ang husay mong gumanap

Napaniwala mo kasi ako na may magaganap

Teka muna bago ko makalimutan, ito na ang tropeyo mo

Dakilang mapagpanggap, maraming salamat sa pagbabalat-kayo

 Oo na ako na ang talo, nakalimutan ko kasi na ang pag-ibig ay laro

Tulad ng tagu-taguan na minsan ay kailangan mong magtago imbes na tumakbo

Masyado kasi akong nawili sa paglalaro at hindi ko alam kung sino na ang taya sa pagkakataong ito

Inakala ko na sasagipin mo ako ngunit kagaya ng ibang manlalaro isa ka din pala sa mga taong paglalaruan lang ako

 Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nais ko pa ring magpasalamat sa’yo

Sa mga alaalang nagdaan na magkasama pa ang ikaw at ako, ang dating tayo

Maraming salamat sa paglaan ng oras at panahon mo

Sa pagiging dahilan sa mga munting ngiti sa likod ng mga labi ko

 Kahit na binalot ako ng mga nakababangungot na emosyon

Ayos lang, sapagkat dinala naman ako nito sa tamang direksyon

Hindi ko man maipapangako na tuluyan kitang maibabaon

Pero tandaan mo, nandito pa rin ako, umaasa sa pangalawang pagkakataon, na sana may ikaw at ako sa tamang panahon

-xacin

[labellevoix-blog1]

Kailanman hindi mo malalaman kung gaano katagal kang tumatakbo sa aking isipan, kung gaano katagal nanatili ang iyong mga salitang binitiwan. Kailanman hindi, kailanman. Tanggap ko na man dahil alam kong wala kang pakialam.

[labellevoix-blog1]

“Sulitin mo habang siya’y nandiyan,

Dahil hindi mo malalaman hanggang kailan yan.

Hanggang sa mawala na parang bula,

At iiwan kang nakatulala.”

[labellevoix-blog1]

We’re all monsters, my darling. What matters is who we show our claws to and why we do it.

CBL (via the-empty-quill)