leesdossier-davidbresser

[leesdossier-davidbresser]

Tot stof

Dit boek van Felix Weber spreekt mij erg aan. Dit is zeker een boek wat ik hoop te lezen in het komende jaar!

[leesdossier-davidbresser]

[leesdossier-davidbresser]

Balansverslag 2016-2017

Ik ben altijd al niet echt een lezer geweest, dat is weten de meeste mensen waarschijnlijk wel. Ik ben iemand die houdt van sport en activiteiten, niet een boek lezen. 

Ik had als voornemens om meer te gaan lezen en dan vooral meer stijlen van boeken te lezen die ik normaal niet lees. De opdrachten die wij moesten maken voor nederlands hebben hier zeker bij geholpen. Ik was er zelf nooit op gekomen om een boek als Mama Tandoori of Odessa star te lezen.

Naast meer lezen had ik nog een ander voornemen, een manier van schrijven vinden die mij erg aantrekt. Dit is mij helaas niet gelukt. Ik heb helaas geen manier van schrijven kunnen vinden die ik echt super leuk vind.

Ik vind lezen niet erg om te doen, soms vind ik het erg ontspannend. Maar als je aan mijn vraagt of ik even gezellig kom lezen of dat ik ga sporten, is mijn keuze erg snel en makkelijk gemaakt. Ik ben het lezen van boeken wel meer gaan waarderen. 

Ik heb de boeken het Gouden Ei, Mama Tandoori en Odessa Star gelezen. Alle drie de boeken hebben mij geholpen bij het halen van mijn voornemens, maar ze hebben ook voor wat anders gezorgd. Ze hebben ervoor gezorgd dat ik lezen meer ben gaan waarderen en ik heb mijn woordenschat vergroot, maar ook verbeterd. Toch is er één voornemen niet behaald, het vinden van een manier van schrijven. Ik denk ook niet dat ik die zo één twee drie ga vinden. Ik ben nou eenmaal geen echte lezer.

[leesdossier-davidbresser]

Odessa Star

Mijn gelezen boek, Odessa star gaat over een man genaamd Fred Moorman. Fred Moorman, de protagonist van Odessa Star, zit midden in zijn midlifecrisis. Hij is een nederige man die alle onzinnige dingen weet en dan ook onthoudt. Hij lijdt aan een erg saai leven: hij vindt zijn werk niet leuk, zijn zoon vindt hem een lozer en hij heeft een hekel aan zijn woning vanwege de benedenbuurvrouw. Hij probeert er alles aan te doen om zijn leven weer op gang te krijgen, om een cool leven te gaan leiden en niet het leven te blijven leiden wat hij nu doet. Verder ergert hij zich mateloos aan alles en nog wat. Zo klaagt hij luidkeels in een restaurant over hoe ongezond en lelijk Belgische vrouwen wel niet zijn.  

Zodra Fred Moorman zijn oude klasgenoot Max G. tegenkomt denkt hij dat dit de oplossing is tot een cooler leven. Max G. heeft het leven goed voor elkaar met een mooie auto, een huis in oud zuid en prachtige vrouwen. Fred nodigt Max uit voor zijn verjaardagsfeest, maar Max wisselt zijn telefoonnummer niet uit met Fred. Fred besluit om Max te stalken en heeft gevonden dat Max vaak in de strandtent Timboektoe komt, en Fred gaat daar dus nu ook rondhangen. Hij komt Max G. regelmatig daar tegen en ze praten dan ook, maar na 3 weken merkt Fred dat Max niet meer komt. Met een lange omweg probeert Fred het adres van Max te vinden, maar Max komt daarachter. Max spreekt Fred hierop aan en zegt dat wat Fred wil hij gewoon moet zeggen.

Dit is hoe mijn gelezen boek verliep. Het was een mooi geschreven boek en het was ook op een interessante manier geschreven. Toch door deze manier van schrijven was het af en toe een beetje lastig om het verhaal goed te blijven volgen. Ondanks de soms lastig te volgen verhaallijn, raad ik dit boek zeker aan. Vooral als je houdt van tragedies, want dit is het perfecte voorbeeld van een tragedie.

[leesdossier-davidbresser]

Het gouden Ei

Als bildungsroman heb ik het gouden ei gelezen van Tim Krabbe. Het Gouden ei sprak mij als boek erg aan. Het leek me leuk door de spanning en door de gebeurtenissen in het verhaal. Ik had dit boek ook al in de kast staan maar ik was er nooit aan toe gekomen om het te lezen, daarom leek dit mij de perfecte kans om het te gaan lezen.

[leesdossier-davidbresser]

Gym op ziekte verwekkers

Ik gebruik als voorbeeld columnist Youp van ’t Hek, hij schrijft vind ik op een erg leuke manier. Hij schrijft veel flauwe grapjes over zijn onderwerp in zijn columns, soms zijn ze een beetje duister en ver gezocht, en hij overdrijft af en toe een beetje. Ik denk dat de manier waarop hij schrijft ook wel bij mijn onderwerp zal passen.

Op 27 september kondigde de tv-show Zembla met veel rumoer aan dat de korrels op een kunstgras veld kanker verwekken zijn. In 2005 liep het zelfde onderzoek over de korrels en ook toen werd er met veel gedoe er om heen aangekondigd dat de korrels kanker verwekkend konden zijn. Hoe de mensen erover praten gaat net als hoe Zembla de kanker verwekkende korrels aan kondigde, met verschrikkelijk veel rumoer en onnodig geschreeuw er omheen.

Ik vind het net een hectische kippenren als je mensen erover hoort praten. De ene persoon roept met veel gedoe dat je nooit meer op een kunstgras veld mag staan en de ander roept vervolgens dat dat enorme onzin is. Ik vind al dit onzinnige geschreeuw nergens op slaan, want de korrels zijn kankerverwekkend als je ze eet en zelf vind ik dat als je die korrels eet je niet op een kunstgras veld hoort te staan.

Wat ik merk is dat het praten en discussiëren  over de ziekte ver wekkertjes net zo gaat als het over de aanslagen van IS, de kinderen hebben verassend weinig te zeggen, terwijl zij juist verreweg het meest op een sportveld staan. Eigenlijk vind ik dat de kinderen meer te zeggen zouden moeten hebben over het onrust veroorzakende onderwerp, maar de “veel slimmere” volwassenen vinden dat de kinderen niet slim genoeg zijn en wuiven minachtend dat wat de kinderen zeggen met veel gedoe weg en zeggen vervolgens dat de kinderen te jong zijn.

Nu willen er een aantal mensen in Rotterdam een drijvende boerderij aanleggen, met koeien en kippen. De beesten zouden op een kunstgras veld gaan leven, alleen zijn de kankerverwekkende korrels vervangen door korrels die zee ziekte voor de dieren voorkomt. Als ze er zo veel moeite voor moeten doen om een kunstgras veld te gebruiken, dat ze zelfs met onnodige oplossingen komen als zeeziekte bolletjes in plaats van ziekte verwekkers. Laat die dieren lekker op het land en laat ze gewoon op normaal vers gras staan en niet allemaal verschrikkelijk onzinnige ideeën verzinnen om ze op zee te laten staan.

Als al deze onzin is ontstaan door het harde geschreeuw over korrels die op een kunstgras veld liggen en als je die eet je misschien kanker zou kunnen krijgen, had ik gehoopt dat het harde geschreeuw nooit was gebeurt. Toch hoop ik dat mensen slim genoeg blijven door geen kunstgras veld korrels te eten.

[leesdossier-davidbresser]

Mama Tandoori

Het boek Mama Tandoori is geschreven door de nederlandse schrijver Ernest van der Kwast. Van der Kwast, geboren in Bombay in India op 1 januari 1981, heeft een Indische moeder en een Nederlandse vader. Het werk van Van der Kwast kenmerkt zich vaak door de humoristische manier van schrijven. Het boek Mama Tandoori is hier een goed voorbeeld van. Het heeft een goed, leuk en ook duidelijk verhaal en er komen genoeg leuke citaten en acties van onder andere zijn moeder in voor. Hierdoor leef je soms echt mee in het verhaal en blijft het verhaal leuk om te lezen. 

https://nl.wikipedia.org/wiki/Ernest_van_der_Kwast (meer info over Van der Kwast en over het boek)

Waarom moet je het boek nou eigenlijk lezen? Als je een goed amuserend boek wil lezen, met een duidelijke verhaallijn moet je zeker dit boek lezen. Ook komen er veel citaten en acties in voor die ervoor zorgen dat het verhaal leuk blijft om te lezen.  Het boek is duidelijk een Van der Kwast, een goed verhaal met daarin genoeg humoristische opmerkingen. Het boek is amuserend omdat je leest over de gekke familie van Ernest van der Kwast. Hij zelf samen met zijn jongste broer weet dat hij niet in een normale familie leeft. Het verhaal vertelt over zijn gekke moeder en haar avonturen en acties. Daarbij krijg je verschillende citaten van zijn moeder en lees je over verschillende gekke dingen die zij doet. Een van de leukste citaten vind ik zelf: “Mijn oudste zoon is gehandicapt en mijn jongste is schrijver…”. De moeder had gehoopt dat haar kinderen succesvolle mannen werden, lees dokter; advocaat; bankier; of rechter. Zijn moeder heeft als moto: “gratis is goed”. Hoe minder zijn moeder hoeft te betalen hoe beter. Ze probeert alles af te dingen, ook al is dat niet gebruikelijk in Nederland. Als iets haar niet zint, en dan gaat dat iets vaak over de prijs van iets, dan rent ze de boosdoener achterna met de welbekende deegroller. Als ze dit doet moedigt de oudste broer van Van der Kwast haar fanatiek aan door te roepen: “Hup mama, hup mama, hup!” Het enige wat de vader dan simpel weg zegt is: “Rennen.”.

Dus als je een boek zoekt, moet je dit boek kiezen. Je moet dit boek lezen omdat het een leuk, goed en amuserend boek is met genoeg citaten en acties van de personages in het boek. Dit boek haalt voor mij zeker zijn doel, de lezer amuseren. Daarom moet je zeker dit boek lezen.

[leesdossier-davidbresser]

Interview David Bresser 3e

Ik heb een collega van mijn vader geïnterviewd, genaamd Jaring van der Zee. Mijn vader en Jaring kennen elkaar al sinds het begin van hun studie, en ze zijn dan ook al vanaf het begin goede vrienden. Dus toen ik vroeg aan mijn vader: “Pap zou ik misschien een van jou collega’s kunnen interviewen.” zei hij meteen Jaring van der Zee.

“Welke studie heeft u precies gevolgd?” “Ik heb de studie geneeskunde gestudeerd, en daarna het ik een specialisatie gedaan in longgeneeskunde.”

“Hoe lang heeft uw studie geduurd en hoe lang het uw specialisatie die u daarna nog deed geduurd?” “Mijn studie zelf heeft ongeveer 7 jaar geduurd, waarvan 5 jaar een soort basis is, in die jaren leer je vooral theorie, en daarna 2 jaar meer praktisch, dat houdt in dat je meer meeloopt in het ziekenhuis en dingen echt actief doet in het ziekenhuis. Na die 7 jaar heb ik ook nog 5 jaar een specialisatie gedaan, longgeneeskunde. Daarin word je gespecialiseerd in longgeneeskunde en leer je dus bijna alles over de longen.”

“Wat heeft u veel moeten doen tijdens uw studie geneeskunde?” “We moesten veel colleges lopen en veel proeven doen, zoals bijvoorbeeld iets opensnijden of testjes doen.”

“Hoe vond u uw studie?” “Ik vond mijn studie heel erg leuk, ook omdat ik het heel erg leuk vind om te ontdekken hoe het menselijk lichaam functioneert en wanneer iets in je lichaam het doet of niet, maar ook de tijd die ik tijdens mijn studie heb beleeft. Je bent natuurlijk heel erg bezig met je studie, maar in je vrijetijd ga je met vrienden op stap of doe je wat aan je hobby’s. Dus ik vond mijn studietijd heel erg leuk en ik zie er nog graag af en toe op terug.”

“Hoe bent u begonnen aan uw werk carrière?” “Je begint eigenlijk al met werken als je aan je specialisatie begint. Dan leer je eigenlijk al heel erg veel en je werkt ook al in het ziekenhuis, waar je al allemaal klusjes doet voor het ziekenhuis. Maar mijn eerste baan kreeg ik samen met jouw vader in het AMC in Amsterdam.”

“Hoe vond u uw eerste werkjaar?” “Erg leuk, want je bent als je begint met werken zelfstandiger en zo voel je je ook. Toch is het vooral in het begin erg zwaar, we moesten vroeger per week meer dan zestig uur werken. Daarnaast ging je sociale leven er ook niet op vooruit. De mensen die je kende vanuit het ziekenhuis waren eigenlijk de mensen waar je in je vrijetijd ook mee om ging, want verder had je eigenlijk geen tijd om wat te doen met de mensen buiten het ziekenhuis.”

“wat doet u het meest op een gewone dag?” “Ik doe veel patiëntenzorg, daarnaast houd ik mij bezig met het opleiden van jonge dokters naar longarts en verder doe ik nog wat management werk.”

[leesdossier-davidbresser]

Momo en de tijdspaarders Door: David Bresser 3e

Ik heb voor als opdracht gekozen om een recensie te schrijven over mijn gelezen boek. Het boek dat ik gelezen heb heet Momo en de Tijdspaarders. Momo en de tijdspaarders is geschreven door de Duitse kinderboeken schrijver Michael Ende. Het boek verscheen in 1975 in het Nederlands. Het boek is eigenlijk gericht op kinderen, maar het is geschikt voor zowel jong als voor oud. Mijn recensie over dit boek is vooral gericht op de site Scholieren.com, en is dus eigenlijk meer gericht op jongere mensen van ongeveer 12-14 jaar.

Over de schrijver Het boek dat ik heb gelezen heet Momo en de tijdspaarders. Het is geschreven door de duitse kinderboeken schrijver Michael Ende. Hij schreef natuurlijk als kinderboeken schrijven voor kinderen maar zijn boeken zijn ook goed te lezen voor oudere mensen. Het boek kwam in 1975 uit in Nederland, daarvoor was er alleen nog een Duitse verzie van het boek. Michael Ende was de enige zoon van Edgar Ende, een Duitse schilder die tijdens de oorlog werd verboden te schilderen. Hij verhuisde op zijn 6e naar München. Daar moest hij onderduiken zodat hij de dienstplicht kon ontwijken. Na de oorlog maakte hij het gymnasium af, waaraan hij voor de oorlog was begonnen, en maakte vervolgens ook zijn studie af. Hij heeft niet alleen boeken geschreven maar ook theater stukken, proza, liedjes, filmscripts en kritieken.

Inleiding Ik vond Momo en de tijdspaarder een erg interessant en leuk boek om te lezen. De dingen die ik erg goed aan vond waren: de manier van schrijven, de verhalen en het doorlopen van het verhaal. Het boek heeft ongeveer 250-260 bladzijden en is opgedeelt in drie verschillende delen met elk een ander soort onderwerp. Ook al heeft het boek bijna 300 bladzijden, vond ik elke bladzijde die ik las erg leuk. Het boek zit vol met avonturen en bij elk hoofdstuk gebeurt er iets anders maar toch loopt het erg goed in elkaar door.

In het kort Momo is een jong meisje die geen familie heeft. Zij komt op een dag in de ruïne buiten de stad te wonen. De inwoners van de stad komen graag bij haar langs om met haar over persoonlijke of niet persoonlijke ding te praten. Doordat Momo goed kan luisteren maakt zij veel vrienden. Maar dan verandert iedereen in de stad, ook haar vrienden. Waardoor het verandert, weet niemand het eigenlijk. Maar Momo komt achter dat de tijdspaarders hierachter zit.

Standpunten en redes Het eerste positieve wat mij opviel aan het boek Momo en de tijdspaarders was de manier van schrijven. Het boek is gericht op jongere kinderen en het is dan ook goed te lezen voor jongeren kinderen, maar het is ook zeker een aanrader om te lezen voor oudere mensen. Het boek is zeker niet op een kinderlijke manier geschreven, maar ook zeker niet op zo’n een manier dat alleen volwassenen het kunnen begrijpen en de kinderen dan weer niet. Het boek springt er qua schrijfstijl voor mij echt uit. Tijdens het lezen van een hoofdstuk weet je vaak al wat er in het volgende hoofdstuk kan gaan gebeuren, maar bij Momo en de tijdspaarder heb je eigenlijk geen flauw benul van wat er in het volgende hoofdstuk kan gaan gebeuren. Door dat je niet weet wat er in het volgende hoofdstuk gaat gebeuren blijft het boek spannend.

Het tweede wat mij meteen te pakken had, waren de verhalen. De verhalen spannend en mooi geschreven. Dit vind ik omdat je telkens eigenlijk niet weet wat er verder gaat gebeuren, dat vind ik ten eerste erg knap gedaan van de schrijver, maar hierdoor krijg je ook spanning in het verhaal. Vaak als je niet weet wat er verder gaat gebeuren in een hoofdstuk dan is het al vaak erg snel saai, maar door de mooie en intelligente manier van schrijven blijven je gedachten bij het boek en wil je doorlezen omdat je wil weten wat er in het volgende hoofdstuk zal gaan gebeuren. Het boek vind ik ook mooi door de fantasie die Michael Ende heeft gebruikt in zijn boek, want vaak als er veel fantasie zit in een boek is het al snel kinderachtig, maar bij Momo en de tijdspaarders is de fantasie anders gebruikt. Het is niet gebruikt op een kinderachtige manier, maar het wordt juist gebruikt om het verhaal te laten kloppen en om het verhaal zo spannend te laten houden .

Daarnaast vond ik het erg knap dat Michael Ende zulke verschillende verhalen zo goed kan laten doorlopen in elkaar. Ook al zijn de hoofdstukken erg verschillen qua verhaal, Michael Ende heeft er voor gezorgd dat alles nog steeds één verhaal is. Hij heeft wel drie aparte delen in het boek gemaakt, maar ook die lopen eigenlijk verassend goed in elkaar over, waardoor die drie delen toch één groot verhaal vormen.

Conclusie Ik vond Momo en de tijdspaarders een goed boek omdat: Het geschreven is op een manier die is geschikt voor jong en oud, de verhalen die je meteen grijpen bij de eerste paar zinnen en de verschillende verhalen die toch zo goed in elkaar overlopen dat het echt één groot verhaal is. Ik raad dit boek aan voor iedereen boven de 11 jaar. Het was zeker één van de leukere boeken die ik tot nu toe heb gelezen.

[leesdossier-davidbresser]

Boek recensie Montyn David Bresser 3e

Een verhaal dat spannend, ontroerend en leuk is, vind je niet vaak, maar dit boek heeft het allemaal; Montyn. Het is geschreven door Dirk Ayelt Kooiman en in is 1982 gepubliceerd. Dirk Ayelt Kooiman is geboren in Amsterdam, Nederland en is geboren op 1946 3 januari. Dirk Ayelt Kooiman is een prijswinnende, bekende Romanschrijver. Zijn prijswinnende boek was De grote stilte. Montyn gaat over het leven van een Nederlandse jongen genaamd Jan Montyn. Hij is de zoon van een schilder, en zijn vader wil eigenlijk dat zijn zoon hem opvolgt, maar Jan wil het niet. Hij gaat door allemaal zware dingen tijdens de oorlog. Hij ontwijkt de arbeidswet door naar Duitse legerkampen te gaan, maar daardoor komt hij uiteindelijk in een echte oorlog. Wat hij daar ziet is onvergetelijk. In Nederland zijn de mensen niet echt blij om Jan terug te zien in het dorp omdat hij een NSB’er is. De redes waarom ik het een goed boek vind zijn: - het is mooi geschreven, echt in het leven van een opgroeiende Nederlandse jongen die de arbeidswet wil ontwijken. - het is leuk, maar ook erg ontroerend De reden waarom ik het een slecht boek vind: - Het is heel moeilijk om in het begin door te lezen om dat je het niet erg makkelijk begrijpt en je de verhaallijn moeilijk kan volgen.

Het is mooi geschreven omdat je echt mee leeft met een Nederlandse jongen die de arbeidswet tijdens de oorlog wil ontwijken. De plezierige momenten in zijn jeugd komen echt duidelijk voor in het boek, ook al gebeuren er zoveel naren dingen in het verhaal door alle oorlog en het overlijden van dierbaren van Jan. Je kan het boek niet leuk noemen door de gebeurtenissen die voorkomen in het boek, maar door de manier van schrijven word het op een andere manier leuk. De manier van lezen is leuk en daardoor word het boek lezen leuker.

Het boek is leuk maar ook erg ontroerend. Het leuke stuk speelt zich vooral af in het begin en aan het eind word het weer iets leuker. In het begin speelt het verhaal zich af in de kindertijd van Jan, in het dorpje waar hij opgroeit. Het vertelt hoe veel plezier Jan en zijn vrienden hebben, hoe ze niks merken van de oorlog, hoe ze ongein uithalen, het dorp wordt gek van ze. Maar dan na een tijdje in het leuke stuk word het boek in een keer ontroerend, eerst word Jan zelf heel ziek en ziet hij zijn vrienden voor een hele langen tijd niet meer, daarna als hij weer genezen is gebeurt er is heel ergs met een van de vrienden van Jan.  Daarna gaat hij naar veel Duitse trainingskampen om niet te hoeven werken in de Duitse fabrieken. Na twee trainingskampen gaat Jan bij de Duitse marine, na veel doden en gewonden te hebben gezien gaat Jan weg bij de marine en wordt dan opgeroepen door het Duitse leger. Daar ziet hij vreselijke dingen. Deze dingen zijn in het boek erg goed geschreven en daarom kan je je heel goed inleven in zijn situatie, en is het alleen maar nog ontroerender. Na deze momenten wordt er vertelt hoe Jan zijn leven in Oudewater weer leuk probeert te maken en niet meer te denken aan die vreselijke oorlog. Het boek heeft helaas, vooral in het begin, een moeilijke te volgen verhaallijn. Daarom heb je in het begin van het verhaal eigenlijk niet echt veel zin meer om het boek door te lezen. Zelf heb ik het boek hard op voor moeten lezen om het te begrijpen. Daarom is het boek in het begin niet leuk en moeilijk om te lezen. Je moet je er echt door de eerste 4 of 5 hoofdstukken heen worstelen om bij een makkelijker te volgen verhaallijn te komen.

Dus mijn boek Montyn is een leuk, maar ook ontroerend, mooi en goed geschreven boek, maar heeft on het begin wel een lastig te volgen verhaallijn. Ik raad dit boek wel aan, maar vooral aan de mensen die goed door kunnen zetten met lezen en mensen die niet als ze na één hoofdstuk gelezen hebben, al een oordeel gaan geven over het boek. Dus zoek jij een boek dat spanning, ontroering, maar ook plezier heeft, lees dan het boek Montyn.

[leesdossier-davidbresser]

BALANSVERSLAG door: David Bresser 3e

1.      Doordat ik dit jaar de boeken: Grijze Jager 2,3,4, The Boy In The Striped Pyjama’s enz. is mijn woordenschat verbeterd en ik vind lezen leuker geworden. Ook doordat mijn woordenschat beter is geworden maak ik de Nederlands toetsen makkelijker.

2.      Mijn manier van lezen is niet echt veranderd. Ik houd nog steeds van dezelfde soort boeken; spannende boeken. Mijn manier van lezen is waarschijnlijk niet veel veranderd, ook omdat ik eerst niet zo erg veel hield van lezen, maar ook omdat ik spannende boeken of films al mijn hele leven leuk vind en ik denk niet dat het snel zal veranderen.

3.      Ik heb een paar boeken van de grijze jager serie met erg veel plezier gelezen en met die serie zal ik ook door gaan. De grijze jager serie is spannend, niet te moeilijk, maar ook niet te makkelijk en de verhaallijn is makkelijk te volgen. De manier van schrijven die ik niet heb gelezen en ook niet prettig vind om te lezen is poëzie. Ik vind deze manier vervelend omdat het in mijn gevoel een beetje langzaam gaat en de verhaallijn vind ik vaak lastig om te volgen.

4.      Nee, ik heb niet echt een specifiek onderwerp gevonden, maar ik wil wel graag dat boeken een goed verhaal hebben en dat de verhaallijn niet te moeilijk te volgen is.

5.      Niet echt een favoriet boek, maar meer een favoriete serie; de Grijze jager. De boeken zijn spannend en zijn niet te moeilijk om te lezen.

6.      Ik ben afgelopen jaar niet echt een nieuw genre gaan waarderen, maar als ik zou moeten kiezen, koos ik wel voor spannende en avontuurlijke boeken.

7.      Mijn smaak is niet echt veel veranderd. Vroeger las ik dezelfde soort boeken alleen las ik ze wat minder. Nu lees ik nog wel dezelfde soort boeken, maar lees ik boeken in het algemeen een stuk meer.

8.      Ik had mezelf niet echt een bepaalde soort voorgesteld, maar meer dat ik meer boeken van de soort zou gaan lezen wat ik al aan het lezen was. Ik heb mijn doel in mijn ogen wel gehaald, want in de eerste had ik ongeveer 3 boeken in totaal gelezen en afgelopen jaar heb ik ongeveer 6 of 7 boeken gelezen. Ik ben daardoor ook beter geworden in woordenschat en ben het lezen zelf leuker gaan vinden. Ik heb in mijn gevoel dus mijn doel wel bereikt.

9.      Volgend jaar hoop ik nog wel dezelfde soort boeken te kunnen lezen, alleen wil ik ook wat meer boeken voor volwassenen gaan lezen, zodat mijn woordenschat en leesvaardigheid nog een stuk omhoog gaat.

[leesdossier-davidbresser]

TRUE

[leesdossier-davidbresser]

De jongen in de gestreepte payjama - John Boyne

Titelbeschrijving

Je noteert hieronder in het kader de naam van de auteur, de titel van het boek en de  eventuele ondertitel (cursief), plaatsnaam, jaar van verschijning en druk. Een voorbeeld: S. Montag, De alibicentrale. Een spookje voor bedriegers. Amsterdam 1990 (tweede druk)

  John Boyne, De jongen in de gestreepte   pyjama, Roman, Ierland (plaats niet bekend) 2006

    De motivatie van je boekkeuze

Je legt uit waarom je het boek gekozen hebt. Je kunt daarvoor verschillende redenen hebben, bijvoorbeeld: je hebt er in de krant iets over gelezen, vrienden hebben het aangeraden (via hun blog), je vindt de titel intrigerend, het onderwerp interesseert je of je hebt meer van deze schrijver gelezen.

  Mijn moeder en vader zeiden dat het een   heel mooi boek was en dat het goed was om door te lezen.

                  Korte samenvatting van de inhoud

Je samenvatting is een goed lopende tekst waarin je antwoord geeft op de volgende vragen:

Wie is de hoofdpersoon?

Wat zijn de andere belangrijke personages?

Hoe is de relatie tussen de hoofdpersoon en de andere personages (vrienden, ouder-kind, geliefden, vijanden etc.)?

Wat zijn de belangrijkste gebeurtenissen?

Verandert het leven van de hoofdpersoon door de gebeurtenissen?

Waar spelen de gebeurtenissen zich af (welk land, welk dorp etc.)

Wanneer spelen de gebeurtenissen zich af? (in welke tijd: middeleeuwen, de crisisjaren, het nu etc.)

Bruno een jongentje van 8 jaar uit Berlijn.

Zijn vader, zijn moeder, Maria de hulp,   zijn zus Gretel die volgens hem een hopeloos geval is, Shmuel een joods   jongentje dat hij ontmoet bij het hek van het kamp en luitenant Kotler.

Bruno heeft een goede relatie met: zijn   vader, zijn moeder en Shmuel (een klein beetje met zijn zus).

Maar hij heeft een hekel aan luitenant   Kotler.

Belangrijkste gebeurtenissen zijn:

-         Dat zijn vader promotie krijgt van de Furie en daardoor   naar Auschwitz verhuisd.

-         Dat hij het jongentje Shmuel ontmoet.

Ja eerst vind Bruno het heel vervelend om   in Auschwitz te wonen, maar door de ontmoeting met Shmuel vindt hij het al   een stuk leuker.

Duitsland, deel in Berlijn (klein deel) en grotendeels   in Auschwitz.

Gebeurt tijdens de 2e   wereldoorlog in 1943 t/m 1945 (ongeveer)

      Mening over het boek

Het is belangrijk dat je bij een persoonlijke reactie opschrijft wat het effect van de tekst op jou was: wat heeft de tekst met je gedaan? Was je geschokt? Geamuseerd? Ben je gaan nadenken? Maak gebruik van beoordelingswoorden en vertel ook waarom je die beoordelingswoorden gebruikt. Met andere woorden: geef argumenten voor je mening. Geef ook voorbeelden uit het boek ter ondersteuning van je argumenten.

  -         Mooi en goed doorlopend verhaal, want de hoofdstukken   gaan ook goed op elkaar in en het is niet een heel erg langdradig verhaal.

-         Een erg treurig verhaal op sommige momenten toch erg   leuk vertelt, zoals dat Bruno vertelt dat Gretel een hopeloos geval is.

-         Geen saaie of langdradige momenten, geen saaie want de   hoofdstukken lopen goed op elkaar door.

-         Alles in het boek is makkelijk te begrijpen, want Bruno   zelf is 8 en je zit in het leven van Bruno als het ware dus er zijn bijna   geen moeilijke woorden

-         De schrijver heeft zich goed in het leven van Bruno   gezet, bijvoorbeeld: hij zegt Auschwitz altijd fout, hij kent bijna geen   moeilijke woorden en weet nog niet zo heel veel.

[leesdossier-davidbresser]

Broederband deel 1

Het boek Broederband is een boek dat is geschreven door John Flanagan.

Het gaat over een jongen genaamd Hal die met een groep vrienden een belangrijke wedstrijd moet proberen te winnen; De Broederband. Het speelt zich af in het oude Scandinavië. De groep jongens worden 'de Outsiders' genoemd, omdat de twee leiders van de andere groepen ze niet wilden hebben.

Hoe dit afloopt moet je zelf lezen.

[leesdossier-davidbresser]

Het team Verhaaltje

Het boek dat ik samen met Tycho heb gelezen is: Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht. Het gaat over een autistische jongen die over een gebeurtenis op een nacht schrijft. Het is een gek boek wat moeilijk te begrijpen is. Als jij het wil lezen mag dat wel maar ik vind het een niet erg leuk boek.

[leesdossier-davidbresser]

Torak en Wolf deel 2

Torak en Wolf is een spannend boek en leest lekker door. Het heeft actie maar ook rustigere dingen. Het gaat over een jongen van de Wolvenstam die een wolf genaamd Wolf kan verstaan en begrijpen.

Het boek is geschreven door Michelle Paver. Michelle Paver is een Britse schrijfster die de kinderboeken Avonturen uit het Magisch Verleden heeft geschreven.