marigollddd

[marigollddd]

Yeşertirim sanmıştım, meğer ben soluyormuşum anlayamadım.

[marigollddd]

''Ben bilmediğim hiçbir sokakta düşmedim. Benim yaralarım evim sandığım sokaklarda açıldı.''

[marigollddd]

Ama sevda başka , aşk başka...

[marigollddd]

Bazen gitmekte kalmaktır. Gönlünün onda kalmasıdır. Ruhunun onda kalmasıdır. Benliğinin onda kalmasıdır.

Aşk giden için zor, kalan için cehennem…

[marigollddd]

Balıklar uçar, kuşlar yüzer ve gökyüzü yemyeşil; ben de seni düşünmeyi bıraktım.

Bu yoldan dönen utansın.

[marigollddd]

Geçmişe yanma ,geleceğini yakmamaya bak sevgilim...

-Aral Çakırca

[marigollddd]

Kalp kırıldı diye sevmekten vazgeçilir miydi? Saat kırılınca zaman durmazdı oysa...

[marigollddd]

Öncelikle hayır bu bilimsel bir yazı değil sadece sevgisiyle sevdiğini zehirleyeceğini düşünen birine anlatmak istediğim şeyler...

Delibal... Delibal hep mi yanlış yer edinir kendine? Bilimsel olarak bakıldığı zaman, cevap evet. Delibal yüksek uçurumlarda bulunur. İştah açan kokusu ve büyük göz alıcı kovanlarıyla kendine çeker insanı. Hatta Nepal'de insanlar bu bala ulaşabilmek için canlarını hiçe sayarak çok yüksek dağlara tırmanırlar. Ulaşıp, alınması gereken miktardan fazla alınırsa zehirlemeye başlar. Halisünasyonlar vs.

İlk kez benimle izlemiştin Delibal'ı sevgilim. Başta klişe bulsan da 'mutlu sonsuz olalım kıvırcık' demen yetmişti bana. Ve evet sevgilim hem deliydik hem de bal kadar tatlıydık. Ama Delibal değildik, biz olmamız gereken yerdeydik. En azından benim hissettiğim böyleydi. Bu evrendeki yaşantıma başlamadan önce kaybettiğim diğer yarımdın sanki. Öylesine tamamlanmış hissettiriyordun. Sanki neyim yoksa sendin. Lakin beceremedim sevgilim. İçimdeki bitmek bilmeyen savaş sana da zarar vermesin diye çabalarken ellerini sıkı sıkı tutamadım. O savaşın beyaz bayrağını tutamadım ellerimde. Affet beni . Olmam gereken yerde olamadığımdan, Delibal'ın fazlasının sana zehir olacağından korktuğumdan seni kendimden uzaklaştırdığım için. En çokta seni kalbimin kapısının önüne koyup o kapının ardında senin için hala ağladığım için affet beni. Kızardın ya ağladığımda. Senin için ağladığım için affet beni Kelebek...

[marigollddd]

Mutlu son olmasın, mutlu sonsuz olsun...

ölümün şarkısını bağıra bağıra söyle, sevgilim.

[marigollddd]

Bazen birini öyle güzel bir yere koyarsın ki, sanki içindeki boşluklara o insanla şekil verirsin. Onu büyütürsün, yüceltirsin, olduğundan daha iyi görürsün. Belki ihtiyaç duyduğun sevgiyi, güveni ya da anlamı onun üzerinden tamamlamaya çalışırsın. Ama sonra bir gün, maskeler düşer, gerçek görünür. Ve o an anlarsın: Senin sevdiğin işi, aslında sadece hayalindeki versiyonmuş. İşte o fark ediş, içini sessizce sarsar. Büyük bir öfke değil bu. Daha çok bir hayal kırıklığı. Sessiz, derin ve içten içe yakan. Çünkü aslında o kişiye değil, kendine kırılırsın. Onu öyle bir yere koyduğun için. Ona bu kadar inandığın için. Beklentilerini onun taşıyamayacağı kadar büyüttüğün için. Ve o anda insan, bir şeyi daha öğrenir: Gerçek sevgi, birini olduğundan fazla görmek değilmiş. Onu olduğu haliyle kabul edebilmekmiş. Ama bazen, bazı insanlar sadece gözümüzde büyüyene kadar kıymetliymiş. Gözümüzden düşünce, kalbimizden de sessizce kayıp gidermiş.

[marigollddd]

Saat yine 00.00

Ve ben yine seni diledim...

[marigollddd]

Kâbusların gerçek değil...

Gerçeklerin kâbustan ibaret...

[marigollddd]

Senin yokluğun, varlığından daha huzur verici hale geldiyse, artık hiçbir açıklama yeterli gelmez.

[marigollddd]

Çekil kabuğuna inci ol,varsın seni derinden nefesi yeten çekip çıkarsın.

[marigollddd]

Delibal'ın fazlası zehirmiş sevgilim.

[marigollddd]

Aslında nereden başlamam gerek bilmiyorum sevgilim. Kendimi açıklayabilir miyim emin değilim. Bilirsin beceriksizim bu konularda. Fakat tek bildiğim sonumuzu asla böyle bitirmek istemediğimdir. Çok sevildin sevgilim. O kadar çok sevildin ki benliğimi yitirdim senin uğruna. Gör beni diye. Her gün haykırışlarım döküldü birer birer içime ruhun duymadı. Herke duyduğunu sandı ama kimse gerçekleri duymadı. Seni benden dinlemedi. Sevmeyi bilmeyenler delirmiş olmalı dedi. Daha önce sevmiş olanlar derin bir iç çekti. Çıkarlar uğruna harcanan sevgi bağlarıyla donatılmış bu dünyada ben seni çok saf sevdim sevgilim. Saçlarına dokunurken tek bir telini koparma ihtimalini düşünerek kadife kumaşa dokunur gibi dokundum. Sevmezdin oysa saçlarına dokunulmasını. Senin için farkım neydi diğerlerinden bilmiyorum ama saçlarına dokunduğumda kapanan göz kapakların çok şey anlatırdı bana. Ya da söylediğim herhangi bir şeye güldüğünde çenende oluşan çukur. Satırlarca anlattılar seni bana. Şimdi rüyalarımdasın sevgilim. O kadar güzel gülüyorsun ki bana yine. Yeniden gülsen ya sevgilim. En azından karşılaşsak. Karşı kaldırımımdan tebessüm etsen bana. Doğum günümde aldığın kelebekli kolye hala duruyor. Atmaya kıyamadım sevgilim. Verdiğin mavi misket de öyle. Her yere geliyor benimle. Bazen gerçekten yanımdaymışsın gibi hissediyorum. Sanki o an başımı soluma çevirsem yine güleceksin bana. Sahi, yalandan da olsa son kez gülsen bana. Olmaz mı sevgilim?

[marigollddd]

İçim gidiyor her aklıma gelişinde. Zaman diyorum.. Zaman herşeyin ilacı. Sonra düşünüyorum, peki zamanın ilacı ne? İşte cevapsız sorulardan biri daha. Sözde zaman bizi iyileştirirken zamanı ne iyileştirecek? Düzenli bir hayat mı? Yeni bir alışkanlık mı? Bu sefer iyi gelecek diye düşündüğün yeni biri mi? Vazgeçmek mi? Hangisi? Doğru cevabı vazgeçmek sanarsın. Vazgeçtim dersin. Ama tek bir parfüm koksuyla yenilirsin. Çünkü sen en başta yenilmeye alışmışsın...

-Nisan 30