mila-private

[mila-private]

Przeszłam się do sklepu na piechotę, żeby chociaż trochę nabić tych kroków, ale jest tak gorąco, że po prostu nie idzie wytrzymać.

Wieczorem, jak zrobi się trochę chłodniej, pójdę na przynajmniej dwugodzinny spacer.

Muszę zmuszać się do picia wody. To nie tak, że nie lubię, ja po prostu o tym zapominam, bo niezbyt często czuję pragnienie. Chyba ustawię sobie powiadomienia co godzinę lub dwie, żeby wypić chociaż trochę wody.

Niedawno zjadłam naleśniki. Miały 326 kcal i 30g białka. I to już z dodatkami. Na ten moment, to jedyny mój posiłek dzisiaj. Tak, zjadłabym teraz coś jeszcze, ale to z nudów, nie z głodu. Bo jestem najedzona. I to jest mój największy problem. Muszę stale coś robić, szukać sobie jakiegoś zajęcia, żeby tylko nie sięgać po jedzenie.

Może posprzątam. Albo w ogóle zrobię przemeblowanie. Może poczytam książkę. Niewiele mi się chce robić w taki upał.

[mila-private]

Dlaczego nie widać na moim profilu możliwości zadawania pytań, mimo tego, że mam tę opcję włączoną? Już próbowałam chyba wszystkiego, żeby to naprawić. Ktoś z was też tak miał? Co mogę z tym zrobić?

[mila-private]

Czy ktoś chciałby się poznać? Tak niezobowiązująco, po prostu móc się wzajemnie wspierać i pogadać w chwilach zwątpienia.

Jeśli tak, to piszcie do mnie :)

*kieruję ten post wyłącznie do osób pełnoletnich, najlepiej 20+, jeżeli takowe tu są.

[mila-private]

Nie ważyłam się od kilku dni. Ostatni raz stanęło na 62.5 kg, ale byłam podczas okresu, więc nie przejmuję się aż tak.

Cały poprzedni tydzień czułam się dosłownie jak gówno. Znowu dużo płakałam, znowu myśli nie dawały mi spokoju. Minęło 1,5 miesiąca, a ja nie czuję się ani trochę lepiej. Niech to już się skończy, bo nie dam rady tak dłużej.

Dziś byłam z rodziną na szlaku, więc względnie całkiem nieźle wyszło jeśli chodzi o aktywność. Zjadłam jabłko, kilka malin i makaron. Nie wiem, ile to kalorii. Raczej zamknęłam się w tysiącu.

Nie chcę obiecywać niczego sobie ani nikomu, żeby w razie co znowu nie było rozczarowania, ale od jutra chcę naprawdę zacząć się pilnować. Chcę spróbować wytrzymać ten miesiąc trzymania limitów, kroków, ilości wody. Ćwiczyć w tygodniu przynajmniej te trzy razy. Zobaczyć, czy to w ogóle da jakieś efekty i później dopiero zacznę zastanawiać się, co robić dalej.

Jutro się zważę. Może też zmierzę. Rozpiszę posiłki i aktywności na pierwszy tydzień.

Trzymajcie kciuki, żeby obeszło się bez większych problemów.

[mila-private]

Jakoś to leci. Powoli, czasami z małymi potknięciami, ale nie załamuję się i idę dalej.

Z jednej strony nie chcę narzucać na siebie presji, niech to się po prostu uda i tyle, ale z drugiej strony, to mam z tyłu głowy takie myśli, że muszę schudnąć i to jak najszybciej, a każde jakieś małe odstępstwo mnie okropnie stresuje, denerwuje i zniechęca.

Nie ważyłam się. Planuję to zrobić może w poniedziałek, jeśli wytrzymam tyle czasu. Póki co, bardziej niż na wadze, chcę skupić się w szczególności na większym ruchu i piciu wody, bo to idzie mi opornie. Czasami cały dzień potrafię niczego nie pić i czuję się tragicznie, ale pracuję nad tym.

Nadal mam chwile załamania i myśli mnie przytłaczają, ale spróbuję przekuć te negatywne uczucia na działanie. Nie mogę pozwolić, żeby przeszłość niszczyła mój obecny i przyszły czas.

Brakuje mi czasami kogoś, z kim mogłabym tak zwyczajnie porozmawiać, kto rozumiałby to, jak się czuję i z czym się zmagam, ale już się przyzwyczaiłam, że ze wszystkim jestem głównie sama.

Będzie dobrze. Może jeszcze nie teraz, ale wierzę, że się poprawi.

[mila-private]

Nie ćwiczyłam, nie robiłam kroków i może nie miałam napadów jedzenia, ale nieszczególnie przykładałam uwagę do ilości. Mówiąc wprost — zjebałam. I jestem zła na siebie za to. Miało nie być już wymówek, a znowu zawiodłam. Nawet brak mi sił na samokontrolę…

Zważyłam się dziś, bo już nie wytrzymałam. Musiałam się upewnić, że waga nie poszła w górę. Pokazało mi 62.2 kg. Jest stabilnie. Ważne, że nie przytyłam, chociaż prześladuje mnie ta szóstka z przodu już długo. Za długo.

Muszę wziąć się w garść. Za dużo uwagi poświęcam na myślenie o kimś, kogo nie ma już w moim życiu, zamiast skupić się na sobie i wyznaczonym celu. I byłam przekonana, że już nieco mi przeszło. Że jest lepiej, że już tak mnie to wszystko nie rusza. Ale przyłapałam siebie na ponownym przeglądaniu jego profili społecznościowych, na wracaniu myślami do niego. I boli mnie to, jak mnie potraktował po tym wszystkim, jak wiele dla niego zrobiłam, ale po zobaczeniu kolejnego postu, nowego zdjęcia — powiedziałam sobie „dość tego!”. Nie mogę i nie będę się załamywać, kiedy on w tym czasie świetnie się bawi.

Dlatego muszę wziąć się za siebie i zrobię to. Nie dla innych, nie ze względu na niego. Zrobię to wyłącznie dla siebie samej. A reszta będzie mogła tylko patrzeć. I naprawdę bardzo, bardzo, bardzo bym chciała, żeby to była prawda i żeby w końcu udało mi się wrócić do mojej starej wagi.

Koniec oglądania się na innych. Teraz jestem ja. Nie on, nie reszta. JA.

[mila-private]

Dzisiaj dałam sobie jeszcze na wstrzymanie, ale od jutra już nie ma wymówek.

Zważę się rano, żeby wiedzieć dokładnie, z jakiej pozycji startuję i chyba będę robić update wagi co tydzień. Najchętniej, to sprawdzałabym to codziennie, ale wiem, że to bez sensu.

Muszę wstępnie zaplanować sobie posiłki, bo wtedy jakoś łatwiej jest mi trzymać się limitów. Naładowałam też sobie w końcu zegarek, żeby mieć pewność, co do ilości kroków. W planach mam minimum 10-15k każdego dnia, chociaż pogoda teraz wcale mi tego nie ułatwia, ale najwyżej będę dobijać, chodząc po domu. Przejrzę w wolnym czasie też jakieś treningi, bo zamierzam robić w ciągu dnia przynajmniej jeden.

Mam nadzieję, że tym razem uda mi się wszystko to, co sobie zaplanowałam, bo już mam dosyć tego, jak obrzydliwie wyglądam. W przeciwnym razie, najpewniej strzelę sobie w łeb :)

[mila-private]

Cześć.

Nawet nie będę komentować faktu, że wracam tu już kolejny raz… ale zwyczajnie nie potrafię poradzić sobie inaczej. W moim życiu wydarzyło się ostatnio dużo, dużo nieprzyjemnych rzeczy, niestety. Ale to wszystko w pewien sposób zachęca mnie do zmiany. Jakiejkolwiek. Czyli najlepiej wszystkiego.

Usunęłam stare posty, bo skoro pewne etapy w życiu muszę zaczynać od początku, to tumblr też będzie jednym z nich. No bo niby czemu nie? Tak będzie łatwiej.

Zaniedbałam się okropnie i aż mi wstyd… nie mogę już nawet na siebie patrzeć bez chociażby odrobiny obrzydzenia. I dlatego wracam do dyscypliny. Obecnie na wadze mam 62.5 kg. Masakra. Daję sobie czas maksymalnie do końca roku, żeby cały ten syf zostawić za sobą i wejść w nowy rok z moimi wymarzonymi 47 kg.

Zacznę zapisywać wszystko, co i ile zjadłam. Spróbuję też ogarnąć spalone kalorie z treningów i kroków, chociaż nie do końca temu ufam, więc będę na to patrzeć tak z przymrużeniem oka. Muszę też zmusić się w końcu do picia wody, bo o tym zapominam.

Według fitatu, z limitem dziennym 1000 kcal, swój cel powinnam osiągnąć 16 listopada. No nie wiem… sprawdźmy to.

[mila-private]

czarna kawa/herbata na śniadanie

woda na lunch

sen na kolację